Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Vanmorgen zalig uitgeslapen, een douche genomen en nog een kleine was gedaan. Tegen de klok van 9u zijn we gaan ontbijten en daarna wat kuieren door de stad. Rond 11u15 zijn we de kathedraal binnen gegaan en deze kerk zat al bijna volledig vol voor de mis van 12u. We konden nog een plaatsje nemen langs achteren in de zijbeuk. Er hangen op de hoeken grote flatscreens zodat je niets zou missen van de eucharistieviering. In de zijbeuken is de midden gang brede dan elders daar er een vliegend wierookvat passeert. Dit vat wordt getrokken door een man of 8. Om 12u begon de mis en na een tijdje zat iedereen te wachten op het speciale moment, maar het kwam niet. Vele pelgrims waren ontgoocheld zo ook wij. Daarna zijn we iets gaan eten en nadien wat bezoekjes gebracht aan de vele kerken en parken. Morgen is het onze laatste dag en dinsdag vertrekken we terug naar België.
Voor het eerst de wekker gezet, want we moesten de bus van 7u30 halen. Toen we aan de bushalte kwamen stonden er al enkele pelgrims op de bus te wachten. Ook de Canadese die we leerden kennen onderweg was van de partij, maar die zag er niet te goed uit. Ze had gisteren een feestje gebouwd met alle gevolgen van dien. De Spanjaarden weten niet hoelang 1km is maar hebben ook geen benul van tijd. De bus(lijnbus) kwam maar een 15min te laat, dat is normaal daar. Toen iedereen op de bus had plaats genomen, begon het avontuur voor een rit van 60km reed men er 2u over. Rond de klok van 10u kwamen we aan in Santiago(autobus station). Onderweg naar de oude stad hebben we iets gegeten en zijn daarna richting kathedraal gewandeld, om daar gezamenlijk op de foto te staan. Daarna zijn we naar het klooster gegaan voor onze slaapplaats voor 3 nachten. Na onze bedden te zijn toegewezen, gingen we naar de oude stad om enkele foto's te nemen. In de vooravond zijn we gaan eten en hebben nog een terrasje gedaan bij 28°. Morgen gaan we de pelgrims mis bijwonen.
aankomst aan Porta do Camiño glimp door de poort De kathedraal van Santiago de Compostela helaba naar hier moet je kijken poseren voor de lens onze slaapplaats in het klooster bedden in orde brengen en dan gaan slenteren in de stad.
enorm veel kleine steegjes, plezant om door te wandelen
zijkant van de kathedraal andere kant levende standbeelden(zoals in Parijs)
een van de duurste hotels in Spanje rechtover de kathedraal
Onze laatste dag van deze pelgrimstocht. We hebben genoten van de extra dagen die we hadden bijgenomen. Terug lang geslapen, zalig een douche genomen en op ons gemak gaan ontbijten. Daarna nog wat door de kleine straatjes gewandeld, de cadeautjes hadden we al aangekocht en nog een terrasje gedaan. Later hebben we de markt bezocht en nog enkele foto's genomen. Rond de middag gaan dineren, en op de terugweg binnengewandeld in het info kantoor om nog wat extra informatie te krijgen voor onze documentatiemap. In het klooster nog wat nagepraat over onze wel geslaagde reis en hoe onze vrouwkes gaan reageren bij weerzien. Tijd om onze rugzak in orde te brengen, nog een laatste koffie of wijntje en lekker gaan slapen, want morgen is het een lastige dag zo'n 26u op de autobus terug naar eigen land. Saluut en tot ergens in de Vlaanderen.
de wekelijkse markt
soms kust men die schelp bij aankomst hier staan de pelgrims midden op het plein
gezellig op een terrasje
de gezellige straatjes rond de kathedraal
ingang aan het bureau waar de pelgrim zijn oorkonde kan afhalen
Rond de klok van 6u15 zijn we vertrokken richting Muxia voor onze allerlaatste etappe van deze pelgrimstocht. We begonnen meteen aan een serieuze klim, keken nog de laatste keer o en zagen de baai van Finistera verdwijnen. Deze tocht had een heel ander zicht dan de dag voordien.
Het pad dat we volgden lag iets meer landinwaarts en we moesten regelmatig klimmen. Ook op deze etappe waren er niet veel dorpjes waar we konden iets eten of drinken. Na 3u wandelen kwamen we aan in Lires, daar moeten we zeker een cello(stempel) halen willen we ons diploma geldig maken in Muxia. Dus wij keken er naar uit waar we konden een stempel krijgen. Een casa rural was de eerste en de volgende was gelukkig een bar. Daar hebben we dan ons ontbijt genomen, ondertussen hadden we 14km afgelegd. Nog 19km te gaan zonder iets tegen te komen qua bar of iets dergelijks, behalve bossen, rotsen en heide. Het was een mooie aangename wandeling, zo dwars door de natuur en dan nog met de zon erbij.
We bleven maar klimmen, en op 3km van Muxia kregen we zicht op de bruisende oceaan, die beukte tegen de ruwe kust. Wat een mooi spectakel was dit. Deze beelden bleven we zien tot we in het centrum van dit dorpje waren.
Hier heb ik een deel van mijn kledij achtergelaten(vuilnisbak)
Op zoek naar onze albergue, waar onze laatste oorkonde kregen. Yabedabedo, onze buit is binnen we hebben het gehaald. Proficiat aan mijne maat en andersom. Na ons te hebben geïnstalleerd en onze taken te hebben volbracht, gingen we op verkenning en maakten mooie foto's van dit o zo mooi dorpje.
We zijn nog tot aan het allerlaatste eindpunt geweest, daar kregen de mensen een spectakel te zien tussen de aankomende zee,de strakke wind en de rotsen die de golven deden uiteenspatten. Foto's en nog eens foto's nemen, dit is mooier dan Finistera. Muxia is kleiner en aangenamer en ben heel blij dat we dit hebben mogen beleven.
Vandaag was het onze laatste wandeling voor oorkonde 2. Vooraleer we vertrokken, onze jarige nog proficiat wensen en weg zijn wij. Het was een korte trip, ook tijdens deze wandeling kregen we heel wat moois te zien.Enkele klimmetjes en dalingen volgden elkaar op. Het eerste cafeetje die open was, en veel op deze weg zijn er niet, stapten we binnen en bestelden een ontbijt. Nadien was er niks meer tot we in Finistera waren. Het parcours heel wisselvallig, op en neer, bos en heide en na een tijdje konden we de zee waarnemen. Toen we aan het afdalen waren naar Finistera, konden we genieten van het zicht op baai waar deze stad ligt. Toen we binnen kwamen in de stad was het nog 3km te gaan tot aan de merkpaal 0km bij de vuurtoren. Dit is dan het einde van de camino Finistera. Nadat we terugkeerden van deze merkpaal gingen we naar de plaatselijke albergue waar we onze 2° oorkonde kregen na het voorleggen van ons boekje. Doel 2 is bereikt en morgen het laatste deel van onze missie naar Muxia. Volgens kenners is dit nog mooier dan Finistera. Na onze rituelen hebben we nog even het stadje gaan verkennen en ons avondmaal genomen. Daarna nog even wat gedronken en geklonken op Urbain zijn verjaardag. geniet nog even van de foto's
Vandaag de voorlaatste etappe naar Finistera. Morgen is het de big day. Urbain is jarig en dit zullen we vieren in Finistera. Deze tocht van vandaag , het volgen van het grindpad zo'n 16km lang. Dit pad liep door bos en heide met soms pittige hellingen. We kregen terug mooie zichten, maar niks om te rusten.
Hier kwamen we aan de splitsing links naar Finistera, rechts naar Muxia
Hier aan een verlaten kerkje schreven we enkele nota's in het boekje.
We kwamen dichter bij Cee en het weer klaarde uit. Een lichte bries stak de kop op en het kwik steeg tot een graad of 19.
Vanaf hier kregen we prachtige zichten op de inham van Cee.
Nu nog enkel afdalen tot aan de kust
Het kerkje van Cee. We gingen tot aan onze albergue, terug onze dagelijkse taken vervullen en trokken het centrum in op verkenning.
eventjes pauzeren en ik ook
de lido
plezierhaven van Cee
Voor morgen hetzelfde weer. Dat ziet er goed uit voor onze jarige.
Vandaag de langste etappe van deze trip naar Finistera. Vroeg vertrokken en net als gisteren lichte mist, opkomende zon en wat frisjes.
een oud kerkje buiten de kern van Negreira
mooie zichten van de opkomende zon
Het 1° gedeelte was terug heel mooi, veel bos en oude dorpjes met enkele huisjes en soms lichte stijgingen.
Na een 3tal km te hebben gstapt, bracht een pad ons bij een dorp waar gelukkig een bar was waar we konden eten. We genoten van een lekker ontbijt(spek met eieren), maar we konden geen warme dranken krijgen, daar een deel van de cafe zonder stroom zat. Urbain dronk een cola en ik een koude cecemel, misschien een foute combinatie maar het smaakte.
Na dit ontbijt konden we verder wandelen, dit gedeelte was iets minder daar er grote stukken gewandeld werd langs de weg. We kwamen ook niks tegen behalve velden en akkers.
Na een 20tal kms kwamen we opnieuw iets tegen om te drinken, onze laatste halte. Dan begonnen we aan de laatste 13km van deze tocht. Nu stapten we terug door veldwegels, tussen velden en akkers en ook zagen we meer van die horrero's. De plaats waar we zullen overnachten staan er hele oude van die opslagplaatsen.
Toen we in Olveiroa aankwamen zagen we direct een oude horrero staan pal aan de refuge voor deze avond.
Hier zijn gelogeerd voor deze avond, heel ruim en practisch. Daarna gingen we door dit oude dorpje op verkenning en namen ook enkele mooie foto's. We kwamen een Belgisch koppel tegen die zich verplaatste met de mobilehome en bijnader toekomen zag ik dat het de ouders waren van de viking(Luc Dekeirsgieter). Hij was op stap met een Deense naar hier.
We konden ook terplaatse eten in het restaurant en er was ook een klein winkeltje.
enkele mooi bloemen
hier aan het water stond de kamper van de viking.
hele oude horrero's
het kerkje van Olveiroa
en zie s'avonds kwamen zij door het dorp en we dronken samen wat in de albergue en vroegen naar elkaars belevenissen. Zij zouden morgen direct naar Muxia gaan, wij moeten nog naar Cee en dan Finistera en als laatst naar Muxia. Morgen een korte etappe naar Cee een 19km lang.
Rond de klok van 7u verlieten we Santiago en stapten richting Finistera. We lieten de grote baseliek achter ons en via een steil dalend straatje begonnen we het 2° doel van deze onderneming.
Na een kwartiertje stappen waren we aan de bossen aangekomen aan de rand van de stad en keken nog eens om voor de laatste keer naar de torens van Santiago. Een heel mooi zicht met de lichte mist en de opkomende zon.
Deze wandeling naar Negreira is wonder mooi. Bijna de gehele etappe staten we in de natuur, tussen de geurende eucalyptussen. Na een anderhalf uur te hebben gestapt kwamen we aan in een klein dorpje, wat gegeten en dan verder gewandeld richting Finistera door de bossen.
In het dorpje Ponte Maceira hebben we even halt gehouden om iets te drinken en om mooie plaatjes te schieten. Heel mooi dorpje qua huisjes en zijn oudheid.
De rest van deze etappe verliep heel rustig en wandelden we door de natuur. De laatste 2km stapten we langs de weg tot aan onze slaapplaats. We sliepen nu niet in een klooster maar bij een soort moeder Flodder. We hadden een bed en konden douchen en dat was het voornaamste. Morgen gaan we de lange trip doen naar Olvrcroa zo'n 33km lang.
Toen we opstonden vanmorgen was het droog. Vlug aankleden en gebruik maken van het droge weer, de laatste etappe van deze tocht voert langs de plek in Lavacolla waar de pelgrims zich vroeger in de beek wasten en loopt over de Monte de Gozo. Daar kon men voor het eerst de kathedraal zien liggen en de apostel danken voor hun behouden aankomst. Deze etappe was heel rustig, door de latste bossen en kleine dorpjes.
Er was veel volk op de been, veel luxe pelgrims die de laatste kms van deze tocht naar Santiago wandelen. We zagen ook een deel van het vliegveld, dit is gelegen in de voorgemeente van Santiago, het einde kwam heel snel op ons af.
We kruisten het dorp San Marcos, een oud dorp , waar ter ere van het bezoek van de paus in 1989, een reuzeachtig complex is gebouwd om de bezoekers in onder te brengen. De hellingen van de Monte de Gozo zijn nu verpest door afschuwelijke lelijke betonnen bouwsels. Ondertussen waren we het omheinde terrein van het bezoekerscomplex gepasseerd. Een klein pad zette ons op weg naar het pelgrimsbeeld, die wijst in de richting van Santiago.
Nog een 3tal km van ons eerste doel verwijderd. Toen we Santiago kwamen binnen gewandeld, gingen we eerst naar het busstation om onze tickets voor de terug reis naar België te boeken. Na deze stapten we naar onze slaapplaats in het klooster Semenaro Menor. Na ons te hebben geïnstalleerd gingen we om onze oorkonde en naar het infokantoor voor wat informatie naar Finistera. De pelgrimsmis konden we niet bijwonen, we waren wat laat. In de namiddag zijn we dan even op verkenning in de kathedraal geweest en daarna in het stadje. We besloten om niet veel foto's te nemen daar we na onze volgende etappe terug naar Santiago kwamen en er nog enkele dagen te verblijven.
de kathedraal van Santiago de Compostela, hier komen al de pelgrims aan op dit plein.
De op één na de laatste etappe van ons 1° doel.De route voert door een fraai landschap met kleine beekdalen en prachtige boerendorpen. De opvallende horrero's zijn kenmerkend voor dit gedeelte van Galicië. We vertrokken met onze regenkledij aan, want gisterenavond laat en heel de nacht viel er heel veel regen. En ook nu was onze start nat. Het was een kat en muis spel met de natuur. Het was een mooie wandeling, door het prachtig landschap met kleine beekdalen en de unieke boerendorpen.De wandeling verliep grotendeels over paden en onverharde wegen, uitgezonderd de laatste kms. Ook de vele bossen zijn ons niet voorbijgegaan, jammer van het weer. Ophouden met regenen was voor ons direct foto's nemen. We logeren opnieuw in een mooie albergue met naam "Porte de Santiago". Morgen bereiken we Santiago de Compostela en laat ons hopen op redelijk weer.
kat en muis spel met de natuur jammer van het weer, want het was een mooie wandeling
efkes een glimp van de zon
die kan ook een bocht inschatten kerk van Pedrouzo en we brachten ook een bezoekje aan de kerk.
De rest van deze dag was binnen in de albergue waar we onze dagboek bijwerkten en onze route voor de volgende dag bespreken en wat we verder doen bij het binnenkomen van Santiago.
Het regende weeral toen we deze morgen vertrokken. De talrijke beekdalen doorsnijden het laagland van Galicië. Wie door het glooiende boerenland loopt en beken oversteekt, over loopplanken of oude brugjes, waant zich ver van alle drukte. We stapten richting de bossen waar er enkele eucalyptussen groeiden. Hier waren we wat beschut tegen de regen. Na een 3 tal uren te wandelen kwamen we bij het dorpje Leboreiro en het was tijd om te ontbijten. Het stopte met regenen en we kregen terug eucalyptussen onderweg. De pret was van korte duur, de hemel sluizen gingen opnieuw open en was het feller dan de eerste keer. Na goed 2 u in de regen te hebben gestapt bereikten we Melide. Dit stadje is bekend voor de inktvis (pulpo). We waren halverwege deze etappe en het weer klaarde op. In de laaggelegen delen van Galicië liggen veel kleine boerendorpen, waar talloze horrero's (graanopslagplaatsen) staan. Deze komt men overal in Galicië tegen. Het zijn smalle, langwerpige bouwsels met openingen in de wanden, om schimmel tegen te gaan. Om te voorkomen dat er muizen bij kunnen, staan ze op poten met daarenboven een brede uitstekende platte steen. Na het stadje kwamen we terug in de bossen met eucalyptussen. Na doortocht door de bossen, hadden we terug prijs: regen. Gelukkig konden we deze keer wat schuilen in een plaatselijke herberg. Na een tijdje kwam de zon er door en we stapten verder naar Arzua, nog zo'n 8 km te gaan. We zagen het einddoel naderen maar ook opnieuw dreigende wolken die op ons afkwamen. Net voor we Arzua binnen kwamen gingen de sluizen opnieuw open en deze maal heel heftig. We waren doorweekt toen we aan onze slaapplaats waren. Vlug douchen en de rest doen en s' avonds was de regen verdwenen. Hopelijk morgen beter en wandelen we richting Pedrouzo (Arco de Pino).
eucalyptusbomen overal regen dit zijn horrero's
stenen kruis van Galicië een beetje beschut tegen de regen eucalyptusboom een beetje opgelucht, het klaarde wat op
die heeft goesting over de gladde rotsen of door het water binnenkant kerk Melide
We vertrokken onder een regenachtige hemel richting Palas de Rei. Het eerste gedeelte van deze etappe gaat over een bergrug met granietrotsen en heide, waar men zicht heeft op het dal van de Miño. We kregen geringe stijgingen, bijna steeds verharde wegen. Er was niet veel te zien en ondertussen was het aan het regenen, nog een koude wind erbij en amper 7°.In Palas de Rei hebben we het licht glooiend landschap van Galicië bereikt. Hier ziet men de eerste cruzeiros(stenen wegkruisen) en eucalyptussen. Een dag om vlug te vergeten. We zijn wederom goed gelogeerd. Het is nog aan het regenen (mot). Na onze bedden te hebben gekregen gingen we douchen en onze paperassen in orde maken. Buiten was het gestopt met regenen en besloten een tochtje te maken in de gemeente. Morgen naar Arzua nog 65km van Santiago.
Op deze etappe passeert men ruim 20 dorpen en gehuchten. Door dit landschap lopen talloze oude wegen, net als vroeger moet u de waterloopjes oversteken op doorwaadbare plaatsen of stapstenen. Het land van de corredoiras. Rond de klok van 7u vertrokken we uit Sarria richting Portomarin. Ze voorspelden regen en onweer, maar voor het ogenblik was het goed weer. Het is een eenvoudige wandeling in het glooiend landschap met enkele lastige gedeelten, paden ,onverharde en soms geasfalteerde, maar stille wegen. Op het einde van de tocht, toch een regenbui. We zijn de merkpaal van 100km voorbij gegaan. We slapen terug in een mooie vernieuwde albergue. Morgen trekken we verder richting Palas de Rei.
We vertrokken onder een grauwe hemel naar Sarria. Een etappe over groene heuvels, door boerendorpen, en over de pas Alto Riocoba, waar men een prachtig uitzicht had. Ook hier kon men een alternatieve route nemen via Samos, maar die is ook 5km meer. We wandelden een klein stukje langs de weg en daarna verdwenen we het bos in om zo'n 9km te gaan richting Samos, waar er een groot klooster staat. Daar aangekomen hebben we ons ontbijt genomen en dan richting het klooster gestapt.
We moesten wachten tot 10u alvorens men de poort opendeed. We kregen daar een stempel en moesten dan nog eens 45min wachten tot we een rondleiding kregen die zowat een anderhalf uur duurde. Dit konden we niet doen en zijn dan verder gestapt.
Nog een 15tal km voor de boeg en wederom konden we een alternatieve route kiezen, hier ook weer met kleine beklimmingen. We kregen toch wat lichte regen te verwerken. We doorkruisten enkele bijna onbewoonde dorpjes en voor de rest niks anders dan akkers en velden. Heel weinig mensen te zien, net als wij alleen op de weg waren.
Na enkele uren te hebben gestapt kregen we zicht op Sarria. Ondertussen was het gedaan met miezeren en we waren droog aan onze albergue aangekomen.
Morgen wandelen we verder naar Portomarin en zijn nog zo'n 115km verwijderd van Santiago. Ons 1°doel komt in het vizier.
Daar kregen we voor het eerst een badhanddoek en er was douchegel voorzien in de sanitaire kamers. Ook de kamers waren mooi ingedeeld en we sliepen met 8pers.
Een vernieuwde albergue met de naam "Mayor".
één van de kerkjes in Sarria
een overblijfsel van een slot
hier gingen we ons avondmaal nemen
eventjes samen poseren mooie binnenkant van de kerk Morgen wandelen we verder naar Portomarin en zijn nog zo'n 115km verwijderd van Santiago. Ons 1°doel komt in het vizier.
Het was aangenaam weer toen we La Faba verlieten en onze tocht verder zetten richting O Cebreiro. Meteen de beklimming van gisteren verder afmaken, we moesten zo'n 320 meter stijgen en kwamen al van op een hoogte van 920m.
Wanneer de zon doorbreekt, kunt u vanaf de Siërra ver uitkijken over de bergen, heuvels en dalen van het groene Galicië. Meestal zijn de van leisteen gebouwde dorpjes echter in de mist en wolken gehuld.
We kwamen Galicië binnen
Na 5km kwamen we in O Cebreiro, de zon was aan het opklimmen en we kregen mooie taferelen te zien. Hier kregen we voor het eerst Pallozas te zien. Dit zijn lage, ronde of langewerpig-ronde gebouwen van natuursteen. Ze hebben een brede houten kap die aan de onderkant tot vlak bij de grond doorloopt en met stro bedekt is. In dit dorp is er een Palloza gerestaureerd en als museum ingericht. O Cebreiro was een belangrijke bedevaartsplaats op de weg naar Santiago. Sinds de camino bestaat hebben hier grote aantallen pelgrims in de herbergen overnacht. Omdat het klimaat in dit gebied vaak erg guur is (mist, en sneeuw tot in mei), was er behoefte aan voorzieningen waar de uitgeputte pelgrims konden eten en slapen. Palloza
Ons ontbijt van vandaag hebben we hier genomen en gelukkig, want na het ontbijt kregen we een prachtig zicht op de heuvels. De zon trok de mist langzaam omhoog uit het dal en we werden op mooie zichten getrakteerd.
Nadien volgde er een lange afdaling door de bossen. We kregen ook oude onverharde paden. Het was weer een mooi stuk natuur om niet te vergeten. Na de volgende beklimming kwamen we aan op de pas Alto de San Roque, waar links van de weg een metalen beeld staat van een pelgrim die probeert zich tegen de wind te behoeden. Ook het landschap veranderde voortdurend van uitzicht.
De zon stond nu hoog aan de hemel en we begonnen aan de zoveelste beklimming van de dag, en het was een serieuze en erg steil. Je kon het niet raden , toen we uiteindelijk boven waren kwam men uit op een terrasje, we konden onze ogen niet geloven. Dus dat was even rusten en iets drinken.
We trokken verder en nog een 10tal km te gaan. Het laatste stuk was ook op en neer maar niet zo heftig en af en toe wat schaduw, die meer dan welkom was.
Bij het binnenkomen van Triacastela, zagen we een boom van 800j oud, 2,7m breedte en 8m hoog. Een heel mooi exemplaar. Nog een kilometer of twee en we waren aan onze eindplaats voor vandaag. We slapen vandaag in alberge Aitzenea, een particuliere herberg met 38 bedden en gratis internet. Na deze nog wat boodschappen doen en gaan eten. Morgen verder richting Sarria.
We vertrokken vandaag om 6u35 voor een lastige etappe. We wandelen de camino duro. Het grootste gedeelte van de pelgrims nemen bij Villafranca del Bierzo de meest rechtstreekse route, ze bewandelen het oude tracé van de ST Jacobsroute, het dal van Valcare. Wij nemen de alternatieve route en komen maar bij de andere in Trabadelo. Deze heet de camino duro, omdat de stijging heel steil en inspannend is. Maar is bijzonder mooi qua natuur, maar heel lastig en deze is nog eens 5km langer. Toen we over de brug waren moesten we rechts en daarna links weg en we werden meteen gewaarschuwd, zo'n 21%stijgen en dit voor het eerste halfuur. Het was zwaar, maar we kozen ervoor. We hadden prachtige uitzichten en daarna even bekomen van het klimmen, maar niet voor lang. We kregen terug een steile beklimming te verwerken.
Oef na zo'n 2u45 was er een kleine afdaling tot we het dorpje Pradela bereikten. Daar hebben we wat gedronken, nadien een traject van 12km zonder te rusten en een serieuze afdaling. Eenmaal beneden liepen we een stukje langs de weg, gescheiden door betonblokken. In het dorpje Portela namen we ons ontbijt, daarna verder gestapt via een rustige weg naar Ambasmestas, vandaar richting Vega de Valcare, 1 voor 1 heel kleine mooie dorpjes met amper inwoners. Na een hele tijd kwamen we aan in Herrerias op zo'n 5km van La Faba. We verlieten hier een rustige weg en duikten de diepte in. Heel mooi pad, maar na een daling komt er een stijging en die bleef maar duren. Het was terug een hele zware en dan nog op een echt keienpad met die grote losliggende keien. Eenmaal boven waren we in La Faba waar we halt hielden voor deze dag. Morgen gaan we verder op dit pad richting Ocebreiro. We slapen bij de Duitse gemeenschap, terug een mooie albergue. Daarna even op verkenning en op zoek naar een bar om te eten.
Urbain keek naar de helling die wij moesten nemen
Hier op het einde van deze brug, links het gewone en rechts de camino duro die wij namen Hier krijg je al een zicht op Villafranca en dit duurde zo'n halfuur om de eerste stijging te overbruggen Dit stuk hier was erg steil en lastig Nogmaals een zicht op de stad dat we zopas hadden verlaten Heel prachtig zicht
Ook de natuur was heel mooi
zicht op een nieuwe aangelegde snelweg waar weinig drukte is
We verlieten vanmorgen de tempeliersstad Ponferrada en volgden de weg richting Villafranca del Bierzo. Het eerste dorpje daarop namen we ons ontbijt. De zon was terug van de partij en dit was fijn. Deze etappe doorkruist het glooiend landschap met wijngaarden van de Bierzo en eindigt in Villafranca del Bierzo, een stadje die volledig op de pelgrim is gericht en ook wel "Klein Santiago" wordt genoemd.
Veel afwisseling was er niet ten opzichte van gisteren. We kregen wel enkele mooie zichten met de wijngaarden onder een mooie zon te zien. We hebben nog een halte gehouden in Cacabelos, een gezellig dorpje. Nadien hebben we via een mooi grindpad onze tocht verder gezet tot ons einddoel voor deze dag. We slapen vandaag in een mooie albergue genaamd naar dit stadje. Morgen stappen we naar La Faba.
In het dorpje Columbrianos namen we ons ontbijt
af en toe over geasfalteerde wegen, hier over de autostrade mooie zichten de wijngaarden
Even een frisse neus opgehaald in Cacabelos
Wijngaarden rechte en links van ons
in de verte de besneeuwde bergtoppen
We kwamen aan in Villafranca del Bierzo en stapten naar onze albergue. Toen we ons bed hadden, deden we onze dagelijkse rituelen en nadien zijn we het stadje ingetrokken op verkenning.
dit is ook het gewone straatbeeld opgeknapt of vervallen , het staat dooréén
de torens rond het stadje
dit hoorde erook bij, een gezellig terrasje en nen goeie dreupel kon er vanaf
kerk van Villafranca die we ook een bezoekje brachten.
mooi binnenste van de kerk
typisch voor deze Spaanse dorpjes, erg smalle straatjes, gelukkig met weinig verkeer.
Onze menu voor vandaag, zoals je ziet geen te kort aan voedsel voor de pelgrim
zicht op het stadje
Morgen gaan we naar La Faba, met enkele zware beklimmingen en de vermaarde "camino duro".
We verlaten Foncebadon (dit was vroeger een belangrijke pleisterplaats voor de pelgrims, met een herberg, een kerk en een klooster. 1000jaar geleden werd er hier zelfs een Spaans Concillie gehouden. Lange tijd was het dorp zo goed als verlaten, tegenwoordig wordt het met bijdragen van de EU gerestaureerd.) iets na 7u. Het was wat frisjes en een lichte mist. Mijn schoenen waren nog niet helemaal droog van de dag van gisteren.
We begaven ons nu naar de eenzame route Montes de Leon. Daar staat het pelgrimskruis Cruz de Ferro, een monument voor de bedevaarders. Het is één van de indrukwekkendste gedeelten van de camino. De zonsopgang was heel mooi en we waren dichtbij Cruz de Ferro. Zoals elke pelgrim, halt houden en onze meegebrachte steen hier neerleggen,als symbool van de last die we dragen en zich kan bevrijden.
Hier waren we op een hoogte van 1504m. Een 45minuten later, na een lichte daling stapten we door Manjarin. Daar staat enkel een pelgrims herberg, gerunt door de Asociacion Circulo Templario. Hier probeert men de oude tempeliersgebruiken in ere te houden. Het is er niet erg netjes en slechte sanitaire voorzieningen.
We stapten verder en moeten nog een beklimming overwinnen. Ondertussen was de zon in al haar pracht te zien. Op weg naar El Acebo begonnen we terug te dalen en kregen we hier een prachtig uitzicht op de vallei van Ponferrada. We hebben hier ons ontbijt genomen na een 12tal km. We verlieten het dorpje en kwam nu aan het mooiste van deze etappe.
Een steile afdaling , met een hoogte verschil van 900m. We begonnen aan de afdaling op een keienpad (opletten geblazen) en we kregen hier een heel mooi stuk natuur te zien. We zaten te midden tussen de heideplanten zoals de erica's en bremstruiken en anderzijds met de rotsformatie met besneeuwde bergtoppen. Deze pracht deed de dag van gisteren vergeten.
Toen we het kleine dorp Molinaseca door wandelden waren we nog een 8km verwijderd van ons doel voor vandaag. We stapten nu een eindje langs de weg, kort daarna weer een pad en zo kwamen we aan in Ponferrada. Een eindje verder lag onze albergue voor deze dag, een nieuw gebouw met prachtige kamers voor 4pers. Daarna op verkenning in de gemeente, gaan eten en daarna nog eens onze route voor morgen bekijken.
Vroeg opgestaan en we vertrokken uit Astorga terug met de regen. Het was heel zwaar bewolkt en zo te zien zou het voor de hele dag zijn. Na een uurtje te hebben gewandeld hielden we halt in Murias de Rechivaldo,waar we in een kleine gezellige bar ons ontbijt namen. Na ons ontbijt zijn we verder gestapt en onderweg waren we aan het speculeren of we ons programma gingen wijzigen of niet. We wisten dat er in Foncebadon niet te veel slaapplaatsen waren en die Zuid Koreanen voor ons waren. We gingen een stapje vlugger en gingen naar Foncebadon. De regen was de grote spelbreker, vele mooie landschappen ging aan onze neus voorbij. Nu moesten we nog zo'n 6tal km na het dorpje Rabanal del Camino te hebben aangedaan. Wat nu volgde was prachtig en ook vervloekend. We kregen nog een zware beklimming, een 300m hoogteverschil, en dan nog op een keienpad waar je nog eens moet uitkijken waar men de voeten moet plaatsen. Het genieten was een stuk minder door de regen. We stappen nu door tussen de bloeiende brem, de paarse en witte erica's. Onze schoenen zijn doorweekt en ook wij zijn vermoeid. Aangekomen in Foncebadon, dachten we maar één ding,we hebben een bed en dit is het belangrijkste. Morgen naar Ponferrada en hopelijk met beter weer.
mooie erica's
Dit zijn resten van de huisjes in Foncebadon, men kan er gratis de grond hebben maar moet de huizen in hun oorspronkelijke staat herop bouwen
En zo staan er nog wat.
een plaatselijke cafe in Foncebadon in de namiddag iets gedronken in het cafe
alles is hier in stenen borden of bekers in de namiddag, de regen was verdwenen nog enkele foto's genomen betreft die huizen echt een spookdorpje
dit was mijn avondeten een rib met brood en patat en Urbain at vis en dit was ons dessert, een lekkere huisgemaakte chocoladetaart
We vertrokken deze morgen met motregen. We wandelden richting Hospital de Orbigo. Ondertussen volgenden we onze alternatieve route van gisteren verder. Ook de regen was wat feller geworden.
Na zo'n 10km te hebben gestapt kwamen we terug op de gewone weg in Hospital de Orbigo. Daar hebben we een pauze ingelast.
Daarna kon men terug een alternatieve route kiezen. We waren opnieuw verbaast wat de natuur ons te bieden had. Het landschap veranderde stelselmatig en jammer dat het nog altijd miezerde.
Raak hier maar eens wijs uit, hoeveel mag de trein hier wel rijden?
Toen we rond een uur of twee aankwamen in Astorga klaarde de hemel open. We zochten onze albergue op, deden onze dagelijkse zaken en gingen dan op verkenning in deze mooi oude stad. Hebben ook een terrasje gedaan en zijn dan gaan eten.
Wie draagt hier zo'n rugzak?
Het bisschoppelijk paleis van Astorga werd gebouwd door de Catalaanse architect Antoni Gaudi, tussen 1889-1913, en bevind zich naast de kathedraal. Ontworpen in de Catalaanse Modernisme stijl, is het één van de drie gebouwen van Gaudi buiten Catalonië.
Wanneer het oorspronkelijke bisschoppelijk paleis werd verwoest, door een brand in de 19°eeuw, besloot Bisschop Grau, om het ontwerp van het nieuwe gebouw, toe te wijzen aan zijn vriend Antoni Gaudi. De twee waren vrienden geworden toen Grau algemeen vicaris was in het Aartsbisdom Tarragona. Grau had er een kerk, waarvoor de architect Gaudi het hoogaltaar had ontworpen, ingehuldigd.
De kathedraal van Astorga is een rooms-katholieke kerk. Het werd uitgeroepen tot nationaal monument in 1931. Het bouwwerk werd begonnen in 1471, binnen dezelfde muren van haar romaanse voorgangers uit de 11°-13°eeuw. De bouw duurde tot de 18°eeuw, dus in de oorspronkelijke gotische stijl verschijning werden elementen uit latere stijlen, zoals de neo-classicistische klooster, de barokke torens,kapitelen en de gevel, en de renaissance portiek toegevoegd.Jammer dat we deze ook niet konden bezoeken. Ze vragen nu bijna overal inkom gelden.
Zijgevel kathedraal
Urbain at met smaak. morgen gaan we naar Foncebadon.
Na vanmorgen de nonnetjes te hebben verlaten, doorkruisten we nog even een gedeelte van de stad en stapten via het klooster van San Marcos, waar de oude pelgrimsbrug over de Rio Bernesga voert.
Verder wandelen we door de voorstad Trobajo del Camino. Een 6km verder bereikten we La Virgen del Camino na een lichte stijging van het parcours. Daar namen we dan ons ontbijt,een klein beetje verder namen we opnieuw de alternatieve route.
De gewone weg liep parallel met de drukke weg en was niet interessant qua bepeiling en gaanbaarheid. Wederom kregen we mooie stukjes natuur te zien en enkele huisjes die half onder de grond zitten.
De alternatieve richting Villar de Mazarife was heel mooi en rustig, we kwamen de kleine dorpjes tegen zoals Oncina de la Valdoncina en Chozas de Abajo. Heerlijke momenten om zo door dit deel te wandelen.
Rond de middag bereikten we ons doel Villar de Mazarife.
We slapen vandaag in de mooie Albergue met koddige naam "Tio Pepe". We hebben een kamer voor 4 personen, er slaapt een Nederlander bij ons.
De kloeke bazin doet mijn was vandaag, ik had het heel vriendelijk gevraagd. Ook vandaag zijn we op ons gemak, want onze Aziaten bevinden zich in een ander dorp om te slapen. Verder nog wat rond kuieren in het dorpje en enkele foto's maken.
We vertrokken redelijk vroeg daar we in Léon tijd genoeg zouden hebben voor een uitgebreid bezoek aan deze stad.We verlieten Mansilla via een brug over de Esla. Het was een relatief korte etappe. Onderweg was er niet veel te beleven, het pad dat we volgden lag tussen de snelweg en de gewone weg naar Léon. Hier en daar een vervelende passage, enkele stukken over de asfalt en voor de rest brede paden en onverharde wegen. We zijn rond de middag aangekomen in de stad Léon en direct naar de albergue gegaan. Daarna zijn we de stad ingetrokken om boodschappen te doen en ook om er wat te bezichtigen. Het oude gedeelte van deze stad is heel mooi, de overgebleven vestingsmuren zijn indrukwekkend. Na 16u zullen we de kathedraal bezoeken. Na het bezoeken van de stad gaan we eten bij de zusters in de albergueSanta Maria de Las Carbajalas. Voor morgen hebben we een kleine wijziging aangebracht aan de route, we gaan tot Villar de Mazarife.
Rivier de Esla het pad liep veel langs de snelweg
We komen aan in Leon
De stad Leon is ook de hoofdstad van de provincie Leon,en ligt op een hoogte van 841m op de Spaanse hoogvlakte.
Leon is bekend om zijn gotische kathedraal en andere monumentale gebouwen,waaronder de Romaanse Real Colegiata de San Isidoro, het Botines Huis en het platereske San Marcos. Leon is ook bekend om zijn traditionele fiestas,zoals Pasen. De Leonese processies zijn officieël uitgeroepen tot Internationale Bezienswaardigheid,en heel wat mensen uit binnen- en buitenland bezoeken Leon met Pasen om die te bewonderen.
De oude vestingsmuren
Hier, in de oudste delen van de stad, zijn nog delen van de middeleeuwse stadswal te bewonderen en enkele restanten van de oorspronkelijke Romeinse wal.
Het Musac, het museum van Moderne Kunst van Castilië en Leon
Bercianos del real Camino - Mansilla de las Mulas 05-05-2013
Dag17 Bercianos del real Camino - Mansilla de las Mulas 27km:
We gingen op pad om 6u40 en stapten via een onverharde weg richting El Burgo Ranero. Ook op deze etappe konden we een alternatieve route nemen. Met een mooi zonsopgang en de fluitende vogeltjes vervolgden we onze weg. We zijn nu in de streek van de rode leem, waar men ook kijkt, op de uitgestrekte vlakten met akkers, op de wegen en paden en als bouwmateriaal voor de huizen. De eentonigheid van het landschap wordt onderbroken door ondiepe beekdalen, waar populieren en plantanen groeien en anderzijds door het prachtig berglandschap met de besneeuwde toppen.
Na een 1u30 kwamen we aan in El Burgo Ranero, een heel oud dorpje, waar we ons ontbijt hebben genomen midden in de hoofdstraat, als je van een straat kan spreken. Hier en daar wat beton, voor de rest grint en geen riolering en dit is het.
Na dit volgen we verder ons mooi wandelpad, zo'n 13km lang zonder tussenstop. We konden dus ons concentreren op de mooie natuur.
Dicht tegen de middag zijn we aangekomen in Reliegos en daar hebben we een lichte maaltijd genomen.
Nog een goede 6km te gaan vooraleer we in Mansilla de la Mulas aankomen. We stapten nu in een straatje met nog echte holbewoners. Deze huisjes zijn deels in de heuvels gebouwd, met heel weinig lichtinval. spijtig dat we daar niet konden ingaan.
Na enige tijd zien we onze eindbestemming liggen en kort in de middag kwamen we bij onze albergue voor die avond. Een hele mooie en voor de prijs hoeft je het niet te laten:20 voor slaping+avondmaal +ontbijt. Nog onze paperassen doen en op verkenning door de gemeente. Ook een terrasje meepikken en plaatjes schieten voor het thuisfront. Voor morgen staat de etappe naar Leon op het programma, we zijn dan halfweg.
Terradilios de Templarios - Bercianos del real Camino 04-05-2013
Dag 16 Terradilios de Templarios - Bercianos del real Camino 21km:
We vertrokken vandaag om 6u35,het was nog een fris windje deze morgen, maar de zon was er heel vroeg bij We lopen verder door de leemstreek en naeen dik halfuur bereikten wij het dorpje Moratinos. Een nieuwe albergue trok onze aandacht en hebben daar ons ontbijt genomen.
Sommige van deze huisjes zijn bewoonbaar, je zou je ogen niet geloven prachtige zichten
Aangekomen
Onze albergue voor deze dag Ouderwets maar degelijke bedden dit zijn dagelijkse taferelen in dit dorp
Carrion de los Condes - Terradilios de Templarios03-05-2013
Dag 15 Carrion de los Condes - Terradilios de Templarios 26km:
Vandaag begonnen we aan deze tocht rond 6u30 en het beloofde een mooie wandeling te zijn. Het was een etappe door eindeloze vlakke dorre velden. De eerste 17km kwamen we niks tegen, geen huis nog kerk nog bar. Hier moet je maken dat je voldoende water bij je hebt, want in de warmte kan dit voor problemen zorgen. Gelukkig was het maar ochtend en de zon moest er nog doorkomen.
Het opkomen van de zon De eindeloze vlakke paden
De zon was op de afspraak
Mooie zichten
Hier kon men niks drinken of eten, het was wachten tot in Calzadilia de la Cueza
Hier kwamen we nog huisjes tegen die van leem vervaardigd waren.
We bereikten onze verblijfplaats
Urbain bij zijn buiten verblijf
Vanavond slapen wij wel in een mooie albergue. Morgen trekken we verder richting Bercianos del real Camino.
We zouden terug goed weer krijgen vandaag. Na het ontbijt gingen we van start, volgens de kaart loopt de etappe door onafzienbare akkers met tarwe. Het word een lichte wandeling met nauwelijks hoogte verschillen en loopt vrijwel geheel over goede voetpaden, die echter vlak langs de autoweg lopen. Tussen Poblacion de Campos en op de rand met Villovieco is er een variante die wij zullen nemen. is ietsjes langer maar loopt niet langs de autoweg en beter qua natuur.
Hiernamen we de alternatieve route en trokken meteen landinwaarts weg van het lawaai.
We stapten langs de akkers en door mooie stukken natuur.
We kregen afwisselend velden en ongerepte natuur te zien en dit is fijn om er door te wandelen.
Deze kerk was gesloten.
Door dit stuk natuur liepen we zo'n 8km alleen tot dat we terug samen kwamen met de gewone weg.
Ondertussen zijn we aangekomen in Carrion waar we ook overnachten.
Terwijl we op zoek waren naar onze albergue kwamen we nu en dan van die lemen huizen tegen. Je kan dit niet geloven dat er 2013 nog zulke huizen bewoond zijn.
Hier aangekomen aan onze albergue voor deze avond. We slapen vandaag bij de zusters en ze hebben onze was gedaan! Daarna zijn we het dorpje ingegaan om wat boodschappen te doen en een terrasje.
mooi zicht op de kerk
binnenkant kerk is heel mooi
een glaasje kan er wel vanaf
Mooi kerkplein
en we hebben ook tijd gemaakt om wat te sporten.
Nog eens een ooievaar gespot
Nadat we rond het kerkplein hadden gegeten was het tijd om onze was op te hangen, nog wat schrijfwerk en overleggen voor de volgende etappe van morgen die gaat naar Terradilios de Templarios.
Het was droog toen we vertrokken naar onze volgende bestemming. Na 45' te hebben gewandeld kwamen we in het dorpje San Anton, dat alleen bestaat uit een ruïne(een overblijfsel van het vroege klooster San Anton).
De ruïne van San Anton.
Een 4tal km verderop kwamen we in Castrojeriz en namen daar ons ontbijt.Dit klein dorpje ontstond in het eerste Castiliaanse leengoed met een eigen rechtspraak. Volgens een koninklijke oorkonde kreeg graaf Garcia Fernandez dit gebied in 974 als leen toegewezen. Tijdens de grootste bloeiperiode van de pelgrimstochten naar Santiago stonden hier 4 kerken. Alle belangrijke bouwwerken staan in de hoofdstraat,de sirga. Nu wonen er nog slechts 1100 inwoners.
We verlieten dit gezellig dorpje door de kleine straatjes, de zon kwam regelmatig te voorschijn en we waren blij dat het niet regende.
Hier over een vernieuwde voetgangersbrug.
Nu zijn we volop in de Meseta.
Op deze etappe wordt het duidelijk wat een Meseta is: een hoogvlakte met steile hellingen, die aan de bovenkant zo plat is als dubbeltje.
Hier kregen we een helling van 12% stijgen, dan wat plat wandelen en dan nog eens....
Ondertussen kregen we ook hele mooie panorama's te zien,ook de natuur veranderde steeds weer.
een afdaling van maar liefst 18%. Dit kregen we regelmatig voor onze voeten geschoven.
Canal de Castilla
In afdaling naar het centrum van Fromista.
Eénmaal aangekomen gingen we naar de gemeentelijke albergue, maakten alls op en kuierde even door dit dorpje.
Hier en daar wat foto's nemen
Lekker gaan eten en onze volgende etappe bekijken. Moregen verder naar Carrion de los Condes.
Rond de klok van 7u verlieten we Burgos in de regen via de westelijke poort San Martin. Het 1°uur was het maar stappen door de regen, gelukkig was er niet veel te beleven.
We kwamen door het dorpje Tardajos, waar we ons ontbijt namen na 2u15 te hebben gestapt. We gingen verder richting Hornilus del Camino.
Ondertussen was het efkes gestopt met regenen en konden we nu genieten van de landschappen.
De brede paden waren hier en daar met waterplassen bedekt.
Na zo'n 4u te hebben gestapt kwamen we aan in Hornillos en zochten een bar op om even te rusten en iets te drinken. Dit dorpje heeft 2 bars maar die waren volzet, dus we moesten verder stappen en besloten te gaan tot onze bestemming een 12tal km verderop.
Onderweg was er niks, behalve het bewandelen van het slijkerig grintpad.
Bij iedere stap die wij zetten was er en diepe afdruk te zien.
Na een 5tal km, kwamen we een bord tegenmet wat uitleg, dat erop 800m een halte was en kon je er wat drinken.Herberg Sambol, zogezegd de moeite waard om toch even te pauzeren. De vrijwilligers die deze bar uitbaten waren weg,dus we stonden aan een gesloten deur. Dat was pech hebben, de moed niet laten zakken en verder het pad volgen tot aan onze eindbestemming voor vandaag.
We zijn ondertussen in de Meseta beland , de valleien worden breder en de heuvels maken plaats voor velden en akkers.
Hier aangekomen in Hontana, de 2 refuge's die gevestigd zijn in dit dorp waren volzet. Gelukkig was er nog een klein verlaten bijhuis waar we de nacht konden doorbrengen. Daar in dit zaaltje was er geen verwarming(geen warm water om te douchen en de schimmel stond op de muren) maar we hadden geen andere keuze. We hadden een bed en dit was goed. Na dit zijn we op zoek geweest om te eten.
We namen de Menu del dia. Je kan zien dat de pelgrim toch keuze heeft om te eten.
Hier Urbain en ikzelf aan onze tafel in de plaatselijke bar. We hebben goed gegeten en zijn dan direct gaan slapen want het was redelijk fris met een 6tal graden op de barometer. Morgen gaan we richting Fromista zo'n 34km verder
We vertrokken opnieuw met regen, met onze poncho wandelen is niet zo leuk. De regen ging over in kleine hagelbuien, en zo besloot ik om zolang er nattigheid viel om niet veel foto's te nemen.Het was fris met amper 6°.
Het landschap was nochtans prachtig, en begon meteen terug met een helling.
Jammer dat de buien het zicht belemmerde om mooie foto's te maken.
Het waren opnieuw lange stukken alvorens men eventjes kon rusten of iets te drinken.
Wat een pelgrim al moet doorstaan(hebben er zelf voor gekozen)
Hier kregen we een gezelschap bij. Een verdwaalde hond heeft ettelijke km's meegelopen met ons. Ik noemde hem Zappa en hij kreeg af en toe een koekje.
Toen we de voorstad van Burgos in kwamen werd de hond meegenomen door de politie. Nog een 4tal km te gaan alvorens men in Burgos aankwam.
Dit is onze refuge voor deze dag.
Na onze intekening in de albergue en onze dag dagelijkse slomeringen zijn we dan de stad ingegaan om het een en ander te zien. Daar het weer niet te goed was besloten we de Kathedraal te bezoeken. Als pelgrim kreeg men een korting. Het bezoek was wel de moeite, geniet mee van de volgende foto's.Niet alles staat op de blog.
Je moet wel de tijd hebben om deze te bezoeken. Daarna nog vlug even de stad intrekken om nog wat materiaal te hebben.
Deze hebben zeker geen kou. Dan nog op zoek gegaan om te eten en daarna vroeg in bed voor de volgende etappe naar Hontanas terug een 30km.
Na ons ontbijt te hebben genomen in de albergue, verlieten we Belorado en zetten koers naar Atapuerca. Het was wat frisjes,maar geen regen. Via een brugje over de rivier Tiron, dwarsten we de drukke N120 (naar Burgos) en wandelden we over een breed pad.
Na ongeveer 1uur bereikten wij het dorpje Tosantos op een hoogte van 818m boven de zeespiegel, bekend voor zijn in de rotsen gemaakte hermitage Virgen de la Peña.
Daarna kwamen we door het dorpje Villambista, waar men bij de kerk een mooi uitzicht krijgen over Montes de Oca.(Bergen van de Gans)
Hier onze Australiërs
de plaatselijke fontein MET drinkbaar water,niet overal is het water drinkbaar.
Nu volgden we terug een eenzaam pad, maar het is hier heerlijk wandelen,ver weg van de drukte.
Niet prettig om hier geen drank mee te hebben
Hier kwamen we aan in het dorpje Villfranca Montes de Oca.
Hier stopten we om iets te drinken na 3u30 te hebben gewandeld.
Terug een korte stijging naar 950m boven de zeespiegel
En het pad was laang....
Hier en daar had er wat lichte sneeuw gevallen
Men kan absoluut niet op het weer afgaan en de wind was ook wat aangewakkerd
Het doorkruisen van dit dorpje
Hier gingen we door Ages
En wat later kwamen we aan in Atapuerca.
We zochten onze slaapplaats op, maakten onze bedden in orde en deden dan onze plichten.
We liepen wat rond in het dorpje, het was fris en amper 7°. We hebben verschillende weertypes gekregn vankorte lichte sneeuwbuitjes en ook hagelbuitjes.
Hier meet Urbain zijn kracht tegen de plaatselijke stier.
geen volk opstraat, schuld van dit grauwe weer. Morgen gaan we naar de stad Burgos een tocht van een 20tal km.
Dag 9 Santo Domingo de la Calzada - Belorado 24km:
Vanmorgen was het nogal luidruchtig met die groep Zuid-Koreanen. Om 4u staan die mensen op en houden geenenkel rekening met de medemens. Dus ook wij waren vroeg op, dus iets na zes uur vertrokken richting Belerado. We verlieten de oude stad en via een mooie brug over de rivier Rio Oja.
Het weer was terug bewolkt en het kon op ieder moment gaan regenen.
We volgden eerst nog een pad langs de drukke weg naar Burgos, na een tijdje staken we die over en via een kleine zijweg waren we weg van deze baan.We begonnen terug aan een langzame klim en stapten richting Grañon. Ondertussen kregen we een sneeuwbui te verwerken. Gelukkig geen felle en zware bui. Het weer is heel onstabiel.
Na ons ontbijt in Grañon kwamen we enkele kleine dorpjes tegen afgewisseld met de flanken van heuvels.
Ondanks enkele korte stijgingen en afdalingen was het gemakkelijk wandelen op de onverharde en soms verharde paden.
Onderweg nog even iets gedronken in de plaatselijke bar. Zoals je ziet liepen er bij die Aziaten enkele rond met een stofmaskers, hier is dit een koddig tafereel.
Aanwijzingsborden in welke regio of streek we zijn.Ondertussen hebben we de regio Rioja verlaten komen we in de provincie Léon.
Dreigende wolken komen in onze richting
Hier doorkruisen we het dorpje Viloria de Rioja
In de verte is het aan het regenen.
Er komen gaten in de lucht, hopelijk komen we droog aan.
We zien terug wat ooievaars
Hier hebben we al meer ooievaars gezien dan gisteren.
Mooi zicht op het binnenplein in Belorado
We slapen in een kleine albergue(20bedden)
We gaan nog wat op verkenning in het dorpje en ook wat foto's nemen. Daarna gaan eten en onze briefing doen. Morgen naar Atapuerca een etappe van 32km.
Ook deze morgen zijn we wat vroeg vertrokken. Zoals ze voorspelden was het bewolkt en regenachtig, en na een tijdje vielen de eerste regendruppeltjes. We droegen dan ook onze cape want de motregen hield stand. Gelukkig was er ditmaal weinig te zien onderweg.
De eerste 2u was het lichtjes omhoog en we kregen afwisselend verharde en onverharde paadjes.
We gingen richting Azofra waar we ook ons ontbijt namen. Daarna vertrokken we verder naar Ciruena, een klein oud dorpje, maar bij het binnen komen ervan stond er een hele nieuwe wijk + vele nieuwe flatgebouwen rond de oude kern van dit dorp. Maar al dit nieuws was niet bewoond,schande , totale geldverspilling en het oudheidse van dit dorpje verliest zijn waarde.
Ondertussen was het opgehouden met regenen volgende wij het eenzame pad verder.
Af en toe wat opgefleurd en kregen enkele mooie kiekjes te zien. Nog een 6tal km te wandelen en we zijn aan onze albergue voor deze etappe.
Hier is onze slaapplaats voor deze dag. Na onze dagelijkse rituelen is er nog tijd genoeg om op zoek te gaan waar we eten en ook om boodschappen te doen..
Hier eventjes wat luieren in toffe sofa's en dan wat te schrijven.
Wat kuieren in het stadje en foto's te nemen De grootste bezienswaardigheid van dit stadje is de Kathedraal, waarin zowel romaanse als gotische en zelfs barokke stijlelementen zijn te herkennen.De kerk heeft zijn roem echter te danken aan iets wat in geen enkele kerk te vinden is - een kippenhok.Het staat op een verhoging en biedt plaats aan een kip en een haan. Als de haan kraait wanneer men zich in de kerk bevindt, is dit een gunstig voorteken voor de pelgrimage.De oorsprong van dit opmerkelijke geloof is terug te voeren op een legende. Volgens deze legende overnachten een Duits echtpaar met hun op weg naar compostella in een herberg in Santo Domingo. Daar probeerde de dienstmeid de jongen te verleiden,maar die ging niet in op haar avances. Als wraak verstopte het meisje een zilveren beker in zijn bagage. Toen de Duitsers wilden verder reizen sloeg het meisje alarm. De jongen werd veroordeeld wegens diefstal en werd opgehangen. Zijn ouders trokken verder naar Santiago en klaagden hun nood bij de apostel. Toen ze op de terugweg weer door Santo Domingo kwamen, zagen ze tot hun grote vreugde dat hun zoon nog leefde; de apostel had hem al die tijd - enkele weken lang - ondersteund, zodat hij niet kon stikken. Nadat de jongeman was bevrijd, snelde iemand naar de bisschop om hem van het wonder in kennis te stellen. Deze wilde juist beginnen aan zijn maaltijd, die bestond uit een gebraden haan en kip. Hij hoorde het verhaal ongelovig aan en riep uit: Dit beest hier zal nog eerder vleugels krijgen dan dat zoiets waar kan zijn. En onmiddellijk kregen de haan en de kip vleugels; de haan kraaide, en de 2 vogels vlogen van de borden weg. Vroeger kon men de Kathedraal vrij bezoeken, nu moet men 5 betalen om binnen te gaan en als je geluk hebt hoor je de haan kraaien.
Na wat te hebben rond gedwaald in het stadje zijn we terug gegaan naar onze albergue, nog wat bekeken voor de volgende dag en zijn we gaan slapen.Morgen stappen we verder naar Belorado.
Vandaag zijn we wat vroeg vertrokken. Het ging een lange trip worden alvorens we aan eten konden geraken. We verlieten de stad Logroño en begaven ons op weg naar Najera. Hier in Spanje zijn de winkels niet voor 8u open. Na zo'n 3u te hebben gestapt kwamen we aan in Navarette. We hadden zo'n 13km al afgelegd. We hadden geluk met het weer. De zon was ook vroeg op gestaan.
Mooi zicht op het meer.
Hier zagen we Navarette liggen voor ons, en we besloten om te eten in de eerste bar die we tegen kwamen.
Een overblijfsel van een of ander gebouw.
Nee Urbain van deze ga je afblijven!!!!
Hier in Navarette, na het ontbijt hebben we wat foto's genomen en onze tocht verder gezet.
Ook op deze weg was er niks, behalve de mooie natuur waar men kon van genieten.
In de wijngaarden op de hellingen worden de druiven voor de Riojawijnen verbouwd.De aarde kleurt hier ook roder.
We moesten nog zo'n 16tal km wandelen alvorens men in Najera aankwam.De eindeloze paadjes, je waant in niemandsland.
Uiteindelijk kwamen we aan in Najera.Deze stad heeft haar bestaan te danken aan een wonderbaarlijke gebeurtenis: koning Garcia él de Najera van Navarra was in 1052 in het dal van de Najerilla op jacht naar patrijzen. In navolging van de Arabieren maakte hij hiervoor gebruik van valken. Een patrijs en een valk erdwenen in een grot in de steile rotsen. De koning ging in achtervolging er achteraan en ontdekte dat beide vogels vreedzaam naast elkaaraan de voet van een madonnabeeld zaten.
Nee Urbain, je zal hier een nachtje moeten blijven!!! We slapen vanavond in een iets duurder albergue, zo zijn we wat meer op ons gemak.Morgen staat er en nieuwe etappe op het programma en gaan richting Santo Domingo de la Calzada, waar er een haan in de kerk loopt.
We vertrokken uit Los Arcos om 7u en de zon kwam ons vergezellen, dit was mooi meegenomen. We begonnen aan deze tocht met een lichte stijging. Het mooie aan deze tocht was het voortdurend veranderen van het landschap.Op deze wandeling kom je vaak door oude leuke oude dorpjes, die goed zijn uitgerust om de pelgrim van eten en drinken te voorzien. s' Avonds, de dag er voor, lees ik de stukjes uit de beschrijving, en je ziet dan inderdaad de veranderingen in de bouwstijl. Dat maakt dan de wandeltocht ook heel interessant.
Het landschap heeft wel wat hoogteverschillen. Men vindt hier vooral veel graanvelden, maar ook wijnteelt en waarschijnlijk komt olijventeelt hier ook voor.
In dit dorpje was er niks waar we konden iets drinken of eten, dus verder gaan was de boodschap.
Hier in het dorpje Torres del Rio, 2km verder,na zo'n 2u stappen, hebben we ontbeten in een plaatselijke bar.
De 8-hoekige romaanse Santo Sepulcro-kerk heeft een koepel die geïnspireerd is op Arabische voorbeelden; de beide ribben vormen een ster met 8 punten.Het betreft hier echter geen kopie van de Heilig Grafkerk in Jeruzalem,zoals dikwijls wordt verondersteld; de kerk is gebouwd in opdracht van ridders van het Heilige Graf, en de naam verwijst naar hen.
Hier enkele olijfbomen
Daarna was het heel mooi maar eenzaam stuk natuur,we moesten zo'n 11km wandelen vooraleer we iets tegen kwamen.
We naderden het dorp Viana
Hier hebben we even een pauze ingelast en ook het dorpje even op verkenning geweest om wat foto's te nemen.
De mooie kerk van Viana. De stad werd bij koninklijk decreet in 1219 gesticht; pas daarna werden de woningen,de stadsmuren, de burcht en 2 weerkerken gebouwd.
De Gotische Santa Maria kerk
De San Pedro kerk
We verlieten de regio Navarra en kwamen e regio Rioja binnen gewandeld.
Nog zo'n 10tal km te gaan alvorens men in Logroño aankwam.We kregen nog mooie stukken natuur te zien.
We zitten ook in de streek van de ooievaars en die beelden zullen we nog vele malen zien.
Hier steken we de rivier de Ebro over, en zijn aangeland in Logroño.
Deze stad barst uit zijn voegen.Het mooie van de oude stad wordt rond gebouwd door moderne gebouwen die deze stad zijn verleden ontneemt.
Heel mooi is de binnenkant van deze kerk
Wat mij ook op viel is dat er hier enorm veel smalle woningen zijn in de steden. Ook hier overnachten we in de gemeentelijke refuge.Na onze slaapplaats te hebben gekregen, volgen terug onze dagelijkse aktiviteiten. Rugzak ledigen, bed opmaken, douchen en kijken waar we zullen eten. Daarna nog wat foto's nemen en bekijken en dan gaan slapen. Morgen een zware tocht naar Najera.
We zijn vanmorgen gestart om 6u35 en gingen naar Los Arcos waar Belgische hospitaleros de Albergue municipal uitbaten. Het was nog wat bewolkt toen we aan onze tocht begonnen.
We verlieten Estella en bevonden zich op weg richting Ayegui, dat tegenwoordig één geheel vormt met Estella.Afgaande op de markering kunt u in dit dorp zowel naar links of naar rechts verder wandelen. De route naar links, die het klooster Irache passeert is hey interessants.
We daalden af naar de N111, staken de weg over(goed uitkijken), en we stapten aan de andere kant verder over een weg naar rechts, die lichtjes omhoog ging.We passeerden het complex van het wijnhuis Irache, waar zich een heel bijzonder pelgrimsbron bevindt: erkomt niet alleen koel water uit, maar ook de uitstekende rode wijn die hier wordt geproduceerd.
Urbain was in de wolken toen we aan de bron kwamen. Het was nu 7u15 en hij tankte zijn flesjes vol.
Een stukje hoger staat dan het kloostercomplex Irache, dat vroeger een belangrijke plaats innam langs de St Jacobsroute. het heeft 2 kruisingangen en een mooie kerk, die helaas gesloten was.
we zitten nu in de wijnstreek, en de aarde kleurt meer rood dan de vorige etappes.
Ondertussen was de zon aan het opkomen en we kregen prachtige zichten te zien.
Ondertussen waren we in Villamayor de Monjardin aangekomen waar we ons ontbijt hebben genomen.Toast met vers fruitsap en een café con leche en dat smaakte heerlijk.
Het landschap bestaat hier uit heuvels met uitgestrekte akkers, enkele wijngaarden en een paar hogere heuvels met restanten van bossen.
Brede onverharde wegen, smalere paden, soms over oneffen terrein, en korte stukjes geasfalteerde weg.
Vele wijngaarden zijn hier kenmerkend
Nogmaals van die brede onverharde paden
Aankomst in Los Arcos. los Arcos is een gemeente in de Spaanse provincie en regio Navarra en telt 1214 inwoners.Deze oude stad, die door het koningspaar van Navarra begunstigd werd, ligt tussen Estella-Lizarra en Viana en wordt doorkruist door de rivier de Odron.
De kerk van Santa Maria stamt uit de middeleeuwen. Tenslotte laat de kerk een van de meest verrassende voorbeelden van de barok van Navarra zien, zij is van grote rijkdom en zeer spectaculair.
De stad heeft ook nog een aantal oude stadspoorten.De bebouwde kom heeft een middeleeuws ontwerp, met lange, parallel lopende straten en werd destijds door muren omringd, waarvan de materialen in latere constructies opnieuw werden gebruikt. De Jacobsroute loopt door de hoofdstraat, waaraan hospitia en adellijke gebouwen staan,die ons laten zien hoe Los arcos floreerde dankzij de bevoorrechte ligging als kruispunt van wegen en het constante komen en gaan van pelgrims.
Hier moesten we zijn bij de Belgische hospitaleros.We werden heel vriendelijk ontvangen en we konden hier eens onze eigen taal spreken.
Dit staat ook op onze lijst van dag dagelijkse taken.Daarna nog onze dagboek bijhouden en natuurlijk op verkenning gaan. Morgen stappen we naar Logroño zo'n 28km verder.
Om 7u15 gestart terug voor een mooie etappe. Ook nu terug veel variatie onderweg.
Gezellig paden om te wandelen en heel weinig volk onderweg.
Hier op weg naar Puente de la Reina
In dit dorpje Puenta de la Reina hebben we ons ontbijt genomen.
De wijnranken
Bewolkt maar goed stapweer
mooie zichten
Kerk van Villatuerta
Hier kwamen we aan in Estella, met zicht op Ega.
Estella(Spaans) of Lizarra(Baskisch) is een gemeente in de Spaanse provincie en regio Navarra met een oppervlakte van 15,45km². Estella telt 14138 inwoners. estella, aan de rivier de Ega, werd omstreeks 1019 door de koning van Navarra gesticht om de economie een impuls te geven.Als kolonisten werden de Fransen aangetrokken. Aanvankelijk mochten er zelfs geen mensen wonen die uit Navarra afkomstig waren. De koningen van Navarra hebben er ook een paleis gebouwd. De romaanse siergevel van dat paleis is beroemd vanwege de kapitelen op de arcaden waarop scenes uit het Roelandlied staan afgebeeld.
Dit is ook Spanje
ewel waar blijf hij nu
onze albergue voor deze avond
en we hebben paella gegeten. Morgen verder naar Los arcos waar de Belgen een refuge openhouden.
Volgens de weer berichten gingen we terug een mooie dag tegemoet. Vertrokken om 6u45 voor een mooie maar zware tocht.
We namen ons ontbijt in een nieuwe gite onderweg(omelet + toast + koffie voor 4).
Het was terug een tocht met heel veel afwisseling qua natuur, na iedere klim of afdaling kregen we telkens andere zichten.
hier mooie zichten
Hier kwamen we aan in Pamplona. Pamplona(Baskisch: Iruñea volgens Euskaltzaindia, de kon.academie van de Baskische taal, en Iruña volgens de gemeente Pamplona zelf)is de hoofstad van de Spaanse regio Navarra. De stad is aan de rivier de Arga gelegen en telt circa 194.000 inwoners. De stad is vooral bekend door de jaarlijkse stierenrennen tijdens de San Fermin-feesten, ter ere van San Firmin die de patroonheilige van de stad is. Deze feesten spelen zich af tussen 6juli en 14juli.
De stad pamplona, die door de romeinen is gesticht, was in de middeleeuwen de hoofdstad van een rijk dat zich uitstrekte tot ver voorbij de Pyreneeën. Oorspronkelijk werd er Baskisch gesproken. Daarna heeft de stad eeuwenlang de invloed van Frankrijk ondergaan. In de 16°eeuw werd Pamplona, net als het grootste deel van koninkrijk Navarra, ingelijfd bij Spanje. De stad heeft een vriendschapsband met Yamaguchi in Japan sinds februari 1980.
De oude stadsmuren met Redin-Bastion als mooi uitzichtpunt.
Kleine levendige straatjes typeren een deel van Pamplona.
Het barokke stadshuis(el ayuntamiento) van 1752
mooi park
Na het verlaten van deze stad was het nog een 15tal km te gaan tot onze bestemming voor vandaag.
Hier een van de vele mooie panorama's.
Hier stonden er enkele ijzeren beelden die een tafereel voorstelden maar kon de tekst niet meer zien.
Nu begon er een lange en gevaarlijke afdaling tot Urtega. Het pad was volledig uit losliggende grote keien die het extra moeilijk maakte.
Uiteindelijk kwamen we bij onze slaapplaats terecht. Na onze rituelen hebben we nog een terrasje gedaan, nadien gaan eten en in de slaapzak gekropen. Goed nieuws te horen nog heel de week goed weer. Dit hadden we nodig. Morgen gaan we richting Estella.
Heel goed geslapen na die die 1° dag.We vertrokken rond 6u30 en de hemel was opgeklaard, bewolkt maar voorlopig geen regen. Na 3km te hebben gestapt kwamen we aan in Burgette.
Hier hebben we ons ontbijt genomen in de plaatselijke albergue.
Daarna zijn we doorgestapt tot Zubiri, waar we even halt hielden voor een hapje en een drankje.Ondertussen was het weer helemaal open en haalden zo'n 18°. Dit was een groot verschil met gisteren.
Onderweg kregen we hier en daar mooie zichten en kwamen geregeld fietsers tegen die ook naar Santiago reden.
Mooie zichten op de heuvels en verder op de Pyreneeën.
Dit is een graf van een Japanner die tijdens de tocht naar Santiago in 2001 overleed. Volgens mijn wandelvriend zullen we nog verscheidene tegenkomen.
gezellige paden om te wandelen
Nog even een halt houden vooraleer we op onze eindbestemming voor vandaag zijn.
Dit is onze refuge voor deze avond, een primitief zaaltje maar we hebben tenminste een goed bed om te slapen. Voor morgen staat de tocht naar Urtega op het programma.
Saint-Jean Pied de Port naar Roncevalles 19-04-2013
Dag1 SJPDP - Roncevalles 28km:
Eerst ons ontbijt nemen in de refuge vooraleer we vertrekken.
Start vanmorgen met regen, onze cape testen. Eergisteren nog zomerse temperaturen, nu winterse toestanden. We hoorden dat er sneeuw was bijgevallen in de Pyreneeën. Via Port D'Espagne verlaten we Saint Jean Pied de Port en beginnen aan onze tocht.
De tocht tot in Orisson is een pittige klim. We kregen eerst wat geasfalteerde stukjes onder de voeten geschoven, gelukkig was het alleen maar regen die viel en dit was beter dan de sneeuw. Ook het zicht was was beperkt. We volgden enkele andere pelgrims en van die alternatieve route kwam er niks van in huis, dus over die pas gaan was de enige oplossing die we voorhanden hadden. Deze paden waren nog goed begaanbaar.
Naarmate we verder gingen werd het er niet beter op en het begon kouder te worden.
de richting werd aangegeven door gele pijlen of schelpen. We liepen door zeer mooie natuurgebieden maar konden er gezien de weersomstandigheden heel weinig van genieten. Opeens liepen we door de sneeuw en moesten we oppassen voor het uitglijden.
We kregen regelmatig ook af te rekeenen met hagelbuien en ijsregen, dit was geen pretje om er door te wandelen, maar we hadden geen andere optie dan doorgaan. Onze handen verkleunden van de ijzige kou.
Afdalen was uitkijken voor het uitglijden.
Doorwandelen en nog eens doorwandelen zodat we geen kou kregen.
Op deze afdaling ben ik uitgegleden en kwam ettelijke meters dieper tot stilstand. Ondertussen hadden we het hoogste punt Col lepoeder 1410 al bereikt en was het stilaan dalen tot in Roncevalles. De afdaling tot in Roncevalles in deze weersomstandigheden was een zware dobber. Op het einde van onze tocht begon het weder zich stilaan te herstellen. De buien waren over en het was betrokken. Om 16u bereikten we uiteindelijk ons doel voor deze dag.
Hier onze refuge in Roncevalles. Na een lekkere douche en verse kledij gingen we op zoek naar een pelgrimsmenu. Daarna nog de route bekijken voor morgen en het bedje in. De volgende etappe is naar Larrasoania
Deze morgen om 3u45 opgestaan. Dany, een bestuurslid van de wandelclub brengt ons met de auto naar Lille l'Europe. Daar moesten we de tgv hebben van 6u52 richting Bordeaux. Onze dames waren ook meegegaan en hebben daar nog een foto en ook afscheid genomen van ons. Om 12u43 waren we in Bordeaux en hadden een wachttijd van 1u15 voor de volgende tgv richting Bayonne. Toen we aankwamen in Bayonne vernamen we dat er geen trein reed naar St-Jean Pied de Port, dat er enkel een bus was ter vervanging.Vlug even gebeld naar de refuge dat wij wat later gingen toekomen en dat was geen enkel probleem. Deze bus vertrok om 18u en deed er een anderhalf over tot aan onze bestemming. Eenmaal uit de bus stapten we richting albergue L'esprit de chemin. St-Jean Pied de Port is een zeer mooi toeristisch stadje aan het begin van de camino. De ontvangst in de albergue was bijzonder hartelijk door de Nederlandse hospitaleros. We kregen een aperitief aangeboden en maakten meteen kennis met de andere pelgrims. Daarna namen we gezamenlijk het avondmaal, een wirwar van nationaliteiten(Amerikanen, Australiërs, Canadezen,Italianen, 1 Ier, 1Columbiaanse,1 vrouw uit Honduras en 2 Nederlanders). We kregen te horen dat het 2 dagen voordien er nog 29° was en nu amper 6°. De pas is dan ook gesloten naar Roncevalles daar er een hoop sneeuw ligt op dit pad en het gevaarlijk is. Ze raden ons aan om een alternatieve route te nemen. Dit was geen goed nieuws om te starten. Na het avondmaal nog vlug ons registreren in het pelgrims bureau en dan gaan slapen, want morgen beginnen we aan ons avontuur.
Urbain en ikzelf in het station Lille L' Europe
Aankomst in Bordeaux
plein voor het station Bordeaux
Station in Bayonne
Even wachten op de bus
Ook andere pelgrims wachten op de bus
te volgen bordjes in Saint Jean Pied de Port
door de gekende poort
bij het 2°vlaggetje is onze albergue
hier inschrijven bij de pelgrimdienst
Urbain is de route aan het bekijken
de blauwe route is deze dat wij zullen volgen tot Santiago
Onze Albergue L'esprit de chemin uitgebaat door een Nederlands koppel.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
Dag 25 La Faba - Triacastela 27km:
