Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Vroeg uit de veren, we gingen de 50km wandelen in Hoeilaart. Toen we aankwamen in de startzaal waren er al enkelewandelaars op stap. Na onze formaliteiten te hebben vervuld, begaven Willy en ikzelf ons op het parcours. Het beloofde een hele mooie tocht te zijn. We doorkruisten het Zoniënwoud en de bijbehorende groenzones over de verschillende gemeenten zoals, Overijse - Hoeilaart - Tervuren - Eizer - Jezus Eik. Geniet mee van de beelden.
Nog te donker om foto's te nemen
Hier kwamen we aan onze 1°rustpost na 6,3km.
We maakten hier een lus door het bos.
Willy gaf het tempo aan.
zonde van die grafiti op de borden.
rustig wandelen in de bossen
Massage tegeltjes voor de voeten of niet?
terug aan onze rustpost
Nu gingen we richting Jezus-Eik,terug door het bos voor een 8tal km.
We kregen nu en dan het gezlschap van Lora.
hier door de Leonard tunnel.
Aankomst aan onze rustpost te Jezus-Eik. Hier hadden we al en 20tal km afgelegd.
Nu ging de tocht verder via Overijse richting Eizer
Nu en dan was het wat modderig
Zicht op de dorpskern van Eizer
Onze rustpost te Eizer, ook hier moesten we een lus maken. Deze lus was niet door het bos, we stapten op de hoogvlakte en hadden enkle mooie zichten op de rand van Brussel.
Terug in Eizer. Na deze rust stapten we terug richting Jezus-Eik . Nog een 17tal km van het einde verwijderd.
Eerst nog enkele kasseistroken vooraleer we terug het bos instapten.
Hele mooie dreven
De wandelaars kregen groen en kleine paden tot bijna aan de startzaal. Een en al prachtig.
Dit was een van de mooiste wandelingen die ik heb gestapt dit jaar. Zeker een aanrader voor de natuurliefhebber.
Vertrokken met regen richting de kust, om daar te wandelen in Wenduine. Eenmaal aangekomen was er hier allang geen sprake meer van de regen. De opklaringen waren al volop aan de gang. De start was in zaal Wendy Forum gelegen in het centrum van Wenduine. Eerst eventjes door de winkelstraat en dan richting Astridpark.
Het tevolgen traject
De afstandstabel
De startzaal
Het Astridpark. Dit knus parkje met sportgelegenheid werd nog maar recent gerenoveerd. Vandaar stapte men naar de zeedijk, die we dan ook volgden langs de rotonde met het standbeeld.
Zeedijk
Hier het standbeeld van PJ de Smet de Naeyer(minister van openbare werken onder de koning LeopoldII.
De spionkop
De 6en 22km stappers verlieten ons en wij stapten langs het strand tot de Haan.
Het was genietend, geen wind en niet veel volk en prachtig weer.
Na de doortocht over het strand stapten we dan richting de duinbossen
Deze duinbossen werden aangepland om het stuivend zand in bedwang te houden.
Dit is een heel mooi stuk natuur.
Eenmaal deze bosjes achter ons begaven we ons richting controle op de camping Strooiendorp.
Heel mooie camping en goed verzorgd. Na de doorsteek van de camping wandelen we nu terug naar het bos richting Wenduine waar we de andere stappers ontmoeten.
Nu wandelen we een heel stuk door deze bosjes
De Zandpanne: Op een kleine 10ha vinden we een heel afwisselend landschap van duinbos, open reliëfrijke duinen en enkele vochtige duinvalleien. De plantengroei is dan ook zeer divers: van de meest algemene duinflora als helm, zandzegge en duindoorn, over zomprus,drienervige zegge, blaartrekkende boterbloem, moeras vergeet mij nietje tot gewone waterranonkel. Recent werd er ook de cipreswolfsmelk gevonden. Dieren dier hier op afkomen zijn het bruin blauwtje(zeldzame vlindersoort), de blauvleugelsprinkhaan en de mierenleeuw.
Geniet even mee van dit stukje natuur.
Op weg naar de volgende rustpost.
weidse poldervlakten
Mooie zichten
Onze volgende rustpost is in zicht
Zicht op de kerk van Nieuwmunster
Hier aten we onze boterhammekes op met een kom lekkere verse soep.
De Sint-Bartholomeuskerk van Nieuwmunster.
Na het doorkruisen van dit kleine dorpje wandelen we nu richting Uikerkse polder.
Hele mooie zichten
Hier kon de wandelaar kiezen voor de natuur of de verharde weg. Wij kozen voor de natuur.
Het reservaat Uitkerkse Polder werd opgericht in 1991. In een gebied van 1400ha werd tot nu toe 275ha natuurgebied aangekocht. Alle terreinen werden aangekocht in functie van de uitbouw van een weidereservaat met vnl: aandacht voor weidevogels en vochtige, vaak zilte graslandvegetaties. Voor beide doelen is een gericht natuurbeheer noodzakelijk
Met de uitbouw van het reservaat werd in de eerste plaats geprobeerd enkele tendenzen in de landbouwuitbating te stoppen die nefast zijn voor het voortbestaan van zilte poldergraslanden en de hieraan gebonden populaties van weidevogels.
Vogelliefhebbers kunnen in dit gebied hun hartje ophalen.
Een ware broedplaats voor verscheidene soorten vogels.
Eenmaal de polder te hebben verlaten kwamen we aan onze laatste rustpost van deze wandeling. Na hier wat te hebben gedronken begonnen we aan het laatste gedeelte van deze mooie wandling. We maakten nog een ommetje langs de spuikom van de Blankenbergse haven en via een mooi en rustig duinpad gingen we terug naar Wenduine.
Het laatstte stukje natuur tot aan onze startzaal.
We bereikten zo terug het centrum van Wenduine waar het vanmorgen was begonnen.
Vandaag bezocht ik de wandelclub Land van Rhode waar zij een tocht hadden in Scheldewindeke, tesamen met Willy en zijn vrouw.Na onze gebruikelijke formaliteiten te hebben voldaan begaven Willy en ikzelf op het parcours. We vertrokken vanuit de vrije basisschool en gingen eerst door een mooie wijk alvorens we de natuur introkken. Aan het Drooghout gaan de 14 en 22km het wachtbekken in en maken er een lus van ongeveer 2km om aan de Rattenpas dan samen met andere afstanden via een brede veldweg Asselkouter de rustpost in Munte te bereiken na 8,4 km.
Op weg naar het Drooghout
Door de sompige weilanden
wachtbekken
hier en daar wat modderige paadjes
Bewolkte dag
Af en toe wat ploeteren
Onze centrale rustpost te Munte
de kerk van Munte: De nieuwe neogermaanse Sint-Bonifatiuskerk werd in 1867 in gebruik genomen op het huidige Muntplein. De inrichting is neogotisch maar er staan gebruiksvoorwerpen uit de voormalige kerk diestond in de Torrekensstraat.
Na de rust maakten de 18 en 22km stappers hier een prachtige lus over overwegend onverharde wegen en paden en komen ook in het H.Geestgoed.
Mooie dreven om te wandelen
Hier Willy en zijn vrouw Christiane
het bos in Mooie herfst taferelen
zigzag door het bos
Na de welverdiende rust is er onmiddellijk een splitsing, de 14 en 22km doen nog een ommetje langs de Houtenmolenwegel, de Bunkerwegel en het Bekeribos. Na een tijdje komen we terug samen in de Dieperik en gaan dan richting Scheldewindeke waar we terug met de kleinste afstand naar de startzaal wandelen.
Dit kregen we ook onder onze voeten geschoven.
Is dit door het klimaat of niet?
Langs de spoorweg naar het einde van deze mooie rustige herfsttocht.
De laatste rechte strook
Terug aan de vrije basisschool waar het morgen allemaal begon. Proficiat aan de parcoursmeester voor dit prachtig parcours die we hebben gekregen.
Vandaag reed ik voor de zoveelste keer terug naar het verre Limburg om daar te wandelen. Ik ging terug naar de vrienden van de club uit Eksel, de Bosdravers. Rond 8u was ik aangekomen aan de startplaats De Locht, na de gebruikelijke formaliteiten begon ik aan de wandeling. Het was bewolkt en regenachtig, het beloofde terug een mooie tocht te worden volgens het uitgestippeldeparcours. We stapten onmiddelijk richting het bos en gelukkig dat we veel bos hadden want na een tijdje begon het te regenen. We gingen een stukje door het Pijnven en door de Gemeentebossen. Het Pijnven is een Provinciaal Domein van 934ha dat is gelegen in de gemeenten Lommel, Hechtel-Eksel en Overpelt. Aan de zuidkant wordt het gebied begrensd door de vallei van de Grote Nete.Het gebied bevindt zich tussen de plaatsen Kerkhoven en Eksel en het is eigendom van het Agentschap voor Natuur en Bos. Daarbij gaat het om een voormalig heide- en stuifzandgebied dat omstreeks 1920 werd beplant met Corsicaanse den, ten behoeve van de productie van mijnhout. Tegenwoordig tracht men meer variatie in het eentonige bos aan te brengen, waardoor het zich geleidelijk als loofbos zal ontwikkelen. In het gebied zijn enkele heiderestanten aanwezig en een ven waaraan het bos zijn naam te danken heeft. Na een hele mooie doortocht door de bossen kwamen we terug aan de startzaal die tevens ook rustpost was. Daarna begonnen we aan het 2°luik van deze wandeling. Nu gingen we richting Hechtel, waar we terug veel natuur hadden, maar het was een ander uitzicht. We kregen meer heide te zien en doorkruisten we ook een deel van het militair domein. Jammer van de weergoden die niet gunstig gezind waren. Maar we hadden toch een mooie tocht gekregen. De parcourbouwer had terug zijn best gedaan.
Meteen naar het bos
Paraplu weer
en dit was voor een hele poos
Heel rustig om er te wandelen
Af en toe wat modder, maar dat behoort tot de wandelingen
Terug aan de startplaats Hier begonnen we aan het 2°luik van deze wandeling
Deze is wel een echte hoor
en hier de kleine
Eetbare of niet? niet aan mij besteed
mooie dreven
opgepast dames voor het glijden Hier door het militair domein op weg naar ons eindpunt.
Jammer van de regen, maar heb er toch van genoten om hier te wandelen.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
