Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Vandaag was het wandelen dicht bij de deur. We namen deel aan de promotocht(vroeger wisselbeker) van de wandelclub de 7 Mijlstappers uit Moorsele. Moorsele is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen. Moorsele is, net zoals buurgemeente Gullegem, sinds 1977 een deelgemeente van Wevelgem. . De naam Moorsele is afkomstig van Mortsella, wat een samenvoeging is van het Frankische sella en het Keltische mort of maret. Het eerste deel, mort, betekent hoog, terwijl sella Frankisch is voor een hut. Met de naam werd dus een hooggelegen verzameling van hutten en andere gebouwen bedoeld. De Moorselenaren worden ook Stekselgaten genoemd. Deze naam is afkomstig van de Stekselpap, een pap van gezuurd deeg dat door thuiswevers gebruikt werd om garen in de pappen. De thuiswevers veegden hun handen geregeld af aan hun achterwerk of gat dat blonk van de stekselpap, vandaar "stekselgaten". De start was vanuit het OC De Stekke. De wandelaars konden uit een 5tal afstanden kiezen. Wij gingen voluit voor de langste afstand. Het weer zag er voorlopig goed uit. Het eerste gedeelte was een lokale lus samen met de kleinste afstand zodat we na 6.2km terug aan de startzaal waren.
Het te volgen parcours. Het bijna voltooide plein voor het OC
De hemel zag er niet al te rooskleurig uit. het eerste gedeelte van de tocht was een plaatselijke lus tezamen met de6km.
Na een tijdje begon het te regenen. Hier wandelden we door het Groen Lint Het Groen Lint in Moorsele is een herinrichtingsproject van de Heulebeekvallei in het centrum van Moorsele. Het werd heringericht naar aanleiding van de noodzakelijke collectorwerken van Aquafin, maar ook de aanleg van waterzuiveringsinstallaties en de aanpak van de overstromingsproblematiek van de Heulebeek. Het Groen Lint is een groene valleizone met ruimte voor recreatief gebruik, waterberging en natuurontwikkeling. Het verbindt ontbrekende schakels in het provinciaal fietsroutenetwerk. Lokale verbindingen worden gelegd tussen de kern en noordelijke woonwijken.
Na het verlaten van de startzaal voor de 2°maal begaven we ons richting Gullegem waar de centrale rustpost was. Die bereikten we via enkele trage wegen en enkele mooie stukjes natuur. We volgden dit stukje natuur een tijdje.
We kregen ook enkele vergezichten. Ondertussen probeerde de zon door de wolken te klieven.
Na aangekomen in de rustpost, het plaatselijk schooltje, moesten we een lus maken. Het was parcours was afwisselend,autoluwe wegen en enkele paden.
Aangekomen in de controlepost dronken we wat en daarna begonnen we aan het laatste gedeelte van deze tocht.
We stapten dan richting natuurdomein de Bergelen.
Hier zijn we aangekomen aan één van de ingangen van het domein.
Het Provinciedomein Bergelen in Wevelgem groeide rond een kunstmatig aangelegde zandwinningsput van 10ha. Het zand werd gebruikt voor de aanleg van de autoweg E403(A17) begin de jaren 70°. De gemeente kocht de put met omliggende gronden aan in de periode 1989-1995. Verschillende plantacties en tal van beheerswerken werden uitgevoerd door het gemeentebestuur. Zo ontstond een klein maar zeer interessant natuurgebiedje. In 1996 werd de hoeve en de 29ha landbouwgrond eromheen aangekocht door de provincie en werden grote delen van het nieuwe aangekochte gebied bebost.
In 1999 sloot de provincie een erfpacht af met de gemeente voor het beheer van de Bergelenput en omgeving. Zo onstond het provinciedomein Bergelen waarvan de oppervlakte momenteel 47ha bedraagt. langs het domein loopt de Heulebeek, die daar nog een grotendeels natuurlijke loop heeft.
Je vindt er ook de Bulskamphoeve, die een eerste keer in Gullegem vermeld werd in 1549. Het is een historische hoeve waarvan de gebouwen in hoefijzervorm binnen de omwalling staan. De hoeve werd verschillende malen door oorlogsgeweld vernield en daarna heropgebouwd of verbouwd. De huidige bebouwing zou van 1775 dateren. In die omgeving staat eveneens een beschermd monument, nl. de Meiboom. Dit is een geheel van 6 lindebomen met in het midden een groot ijzeren kruis. De kikkerpoel Zicht op het meer.
Op weg naar het einde
Aangekomen aan de startzaal waar ze waarschijnlijk een nieuw standbeeld zullen plaatsen
Nogmaals eens een tocht van de wandelclub Land van Rhode, deze maal was de start in Burst. Burst is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Erpe-Mere. Burst heeft 2968 inwoners (1 januari 2003) en de oppervlakte van de deelgemeente is 3,83 km². Burst ligt in de Denderstreek aan de Molenbeek en wordt omringd door Bambrugge, Aaigem, Ressegem (deelgemeente Herzele), Borsbeke (deelgemeente Herzele), Vlierzele (deelgemeente Sint-Lievens-Houtem) en Zonnegem (deelgemeente Sint-Lievens-Houtem). Aan Burstenaren gaf men de bijnaam "De Stro-zekers" (stroeizjikers). Er wordt ingeschreven in het Parochiaal Centrum St.-Martinus, vlakbij de gelijknamige kerk. Alle afstanden wandelen samen richting Vlekkem via onverharde paden. Het parcours was heel gevarieerd en de wandelaars genoten van de eerste echte warme dag. Het tere groen komt voorzichtig tevoorschijn, bomen staan in bloei. Langs vele mooie paden, dreven en een enkele modderwegels, wordt Vlekkem bereikt.
Het parcours Afstandstabel We verlaten de dorpskern van Burst De opkomende zon
Vele mooie onverharde paden volgden elkaar snel op
De eerste echte lentezon deed deugd.
Enkele mooie vergezichten.
De Sint Lambertuskerk van Vlekkem Interieur van een kapelletje Onze centrale rustpost St Janshof. Na een kop koffie te hebben gedronken moesten de grootste afstanden hier een mooie lus maken rond Ottergem. Ook hier was er heel veel variatie op het parcours En enkele mooie vergezichten...
Af en toe wat modder behoort er ook bij.
Terug aangekomen aan de rustpost, tijd aangebroken om iets te nuttigen. er waren ook wat bekenden in de zaal. Na een tijdje begonnen we aan het laatste gedeelte van deze tot hier heel mooie tocht. Nu nog een 7 tal km te gaan.
Terug enkele onverharde en verharde paden
Hier een bekende koppel
Nog wat genieten van de zon en natuur.
De laatste km van deze tocht alvorens de startzaal te bereiken. Een hele mooie tocht en een prachtig lenteweer maakte het plaatje kompleet.
Maandagmorgen, ons laatste ontbijt, bagage inladen en we nemen afscheid van de Duitse Moezelvallei. Via een ommetje stoppen we even in het grensstadje Monschau, waar we tot een uur of drie vrij kunnen kuieren en iets te eten. Daarna is er geen weg terug meer en rijden we onherroepelijk richting Lauwe.We hebben een pracht weekend gehad en kijken al uit naar het volgend verlengd weekend ergens in mei.
We nemen afscheid van ons verblijf Hotel Vergissmeinnicht Groepsfoto Aangekomen in het stadje Monschau Typische huisjes Mooi koppeltje Monschau is een plaats in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen gelegen op een hoogte van ongeveer 420 meter in de stadsregio Aken. De stad ligt aan de rand van de Eifel aan de bovenloop van de Roer. De stad telt een kleine 12.000 inwoners. Een van de kerkjes. Hallo meneer de uil? Monschau ligt in de smalle en diepe vallei van de Roer, op amper 4 km van de Belgische grens. Het is oorspronkelijk een Waalse plaats in het hertogdom Limburg. Rond de 30°jarige oorlog verduitste het stadje door de toevloed van protestantse Duitstalige vluchtelingen op zoek naar godsdienstvrijheid. Het stadje hoorde hierna bij het Hertogdom Gulik. In de Franse tijd was Montjoie een kantonhoofdplaats in het Roerdepartement. Pas in 1918 veranderde het stadje onder keizerlijk bevel zijn naam van Montjoie naar de Duitse uitspraak hiervan: Monschau. Genieten van het lekker dessert. Mooie fontein Het stadje kent een grote hoeveelheid vakwerkhuizen. OLV met kindje
Zicht vanop de panoramaweg
Ook hier een mooi zicht vanop deze weg.
Zicht op de ruïne Eén van de bezienswaardige gebouwen is het ' Rode Huis(Rotes Haus). De ligging in een diep dal langs een riviertje, de historische architectuur en het vele groen maken Monschau populair bij de toeristen.
Na het verlaten van dit leuke grensstadje rijden we nu terug naar ons thuisfront in Lauwe
We vertrokken na de maaltijd voor een wandeling naar Cochem. Onderweg zette de bus de wandelaars af en reed dan verder met de mensen die Cochem wilde bezoeken. We namen nu de Apolloweg onder de loep, een wandeling met heel veel variatie en op het einde een wat steile afdaling naar Cochem. We kregen mooie uitzichten te zien. Geniet even mee.
Hier vertrokken we met de bus aan het hotel Na een kwartiertje werden de wandelaars gedropt langs de weg voor hun avontuurlijke wandeling richting Cochem. We kregen al meteen enkele mooie zichten op de Moezel. We waren op alles voorzien, ook opzichters deden hun werk. Op deze wandeling veel variatie.
Heerlijk wandelen in het zonnetje. Op en neer
Hele mooie zichten
Af en toe een kleine rustpauze zodat alle wandelaars terug samen waren.
Heerlijk om te wandelen.
Hier de splitsing van deze wandeling, verder of terug! Eventjes wat drinken. Nu was het dalen tot aan de Moezel. Eventjes goed uitkijken om niet te glijden. Zicht op de Moezel Een kijklustige zwaan Zicht op het kasteel van Cochem
De laatste dalers Aangekomen in Cochem en op zoek naar de toeristen.
Het water van de Moezel stond hoog.
Nog een zwaan
Hier nog een zicht op het kasteel. Daarna de bus opzoeken en terug naar het hotel. het was een mooie wandeling van een 10tal km. Eenmaal in ons hotel, iedereen naar zijn kamer voor een opsmukje. Daarna een heerlijk avondmaal en dan een leuke quizavond met de nodige ambiance.
Zondagmorgen, Pasen en we hadden bezoek van de Paashaas, die deelde aan al de wandelaars een mooie chocolade vis (1april) uit. We kregen daarna een goedgevuld ontbijtbuffet aangeboden. Na het lekker ontbijt, konden we kiezen uit een voormiddag wandeling van een kleine 7km of vrij te zijn om Belstein te bezoeken. De wandeling ging naar Valwigerberg, een rustige wandeling zonder al te grote moeilijkheden. We waren terug tegen de middag, want in de namiddag stond er nog een wandeling op het programma naar Cochem, ook hier kon men kiezen de wandeling of op eigen tempo Cochem bezoeken. Wij gingen in de voormiddag wandelen.
Een heerlijk uitgebreid ontbijtbuffet werd ons aangeboden. Ook de Paashaas was van de partij. Eénmaal afgezet in Valwigerberg, begonnen we aan de voormiddag wandeling. We kregen wat motregen te verwerken. Hopelijk is het niet voor de hele dag die regen.
Na een tijd was het gedaan met de regen en konden we weer genieten van het landschap. De zon was terug van de partij en dit deed deugd.
Hier was de paashaas langs geweest.
Bos en openvelden volgden elkaar op.
Na de weldoende wandeling keerden we terug met de bus naar ons hotel. Een foto genomen vanuit de bus Aangekomen in het hotel konden we terug aan tafel gaan voor een lichte maaltijd.
Na de maaltijd nog even uitrusten op het terras, alvorens we vertrekken voor de wandeling in de namiddag.
Dit jaar ging de wandelclub uit Lauwe in het Paasweekend naar de Moezel. Met een volle bus reden we zaterdagmorgen vroeg richting Duitsland, naar Ellenz-Poltersdorf. Onderweg rond de omgeving van Luik hadden we een koffiestop. Daarna reden we via Prum en Gerolstein naar het hotel voor een licht middagmaal en na de kamerverdeling hadden we een mooie namiddagwandeling in Morsdorf. In dit dorpje is de langste hangbrug van Duitsland gelegen, men kon dan kiezen uit 2 mogelijkheden. Ofwel een avontuurlijke wandeling over de brug van 8km, of door het bos en dorp van 5km. Wij kozen voor de avontuurlijke tocht. Geniet even mee van de mooie beelden.
De paashaas was ook aanwezig op de bus. Eénmaal aangekomen op onze bestemming konden we direct gaan eten.
Ons verblijf voor het weekend. Na het eten was het tijd om onze bagage uit te laden en alles onze kamer te brengen. Een kwartiertje later konden we beginnen aan onze wandeling.De bus bracht ons naar het dorpje Mörsdorf. Hier een zicht op Mörsdorf.
Hier waren we aangekomen aan de fameuze hangbrug.
De Geierlay of de hangbrug Geierlay is een hangbrug voor voetgangersz tussen Hunsrüker plaatsen Mörsdorf en Sosberg. De brug overspant het Mörsdorfer Bachtal en geldt met een lengte van 360 meter als langste voetgangershangbrug van Duitsland. Het idee om een hangbrug te bouwen ontstond in het kader van de dorpsvernieuwing in 2006,maar werd afgewezen omdat het niet te realiseren zou zijn. Drie burgers uit de gemeente, waaronder de latere burgermeester, pakten het idee in 2010 opnieuw op. Nog in hetzelfde jaar besloot de gemeenteraad het idee om te zetten in een plan. Eind mei 2015 werd begonnen met de bouw van de brug, die op 2 oktober 2015 werd geopend. Het gewicht van de brug bedraag 57 ton, de afstand van de grond tot de brug is 100meter. De uitvoering en de planning van de constructie van de bouw lag bij een Zwitserse onderneming uit Chur. Kostprijs 1.14 miljoen
Een typische orgeldraaier. De wandeling ging verder via enkele mooi paden beneden en onder de brug. Hier kregen we een mooi zicht op Mörsdorf via een open plek in het bos.
verder was de wandeling heel gevarieerd. Zicht vanop de grond
Mooi zicht vanop de begane grond. Regelmatig een klimmetje
Nu op weg naar het café waar onze bus stond. Alvorens de terugweg aan te vangen dronken we nog consumptie in het dorpje
Daarna was het tijd om te vertrekken naar ons hotel. Na de wandeling en de weldoende douche kon men genieten van het avondmaal , een pintje of wijntje en wat bijpraten over onze dag. Tot morgen.
Vandaag reden we net over de taalgrens richting Escanaffles, waar de wandelclub uit Moeskroen les Hurlus en Ballade er hun Lentetocht doorging. Schalafie (Frans: Escanaffles) is een dorp in de Belgische provincie Henegouwen, en een deelgemeente van de Waalse gemeente Celles. Schalafie was een zelfstandige gemeente, tot die bij de gemeentelijke herindeling van 1977 toegevoegd werd aan de gemeente Celles. De wandelaars konden kiezen uit een 4tal afstanden, wij kozen voor de 12km(had nog wat last van een kleine blessure). Het was een rustige tocht rondom Escanaffles.
Rustige landelijke wandeling met een prima lenteweertje.
Vandaag ging ik wandelen in Ronse, waar de Kijpetocht plaats vond. De wandelaars konden kiezen uit een 8tal afstanden, waaronder de gekende 60km. het beloofde terug een pittige tocht te worden, daar het de dagen ervoor veel water heeft gevallen. Ronse is een stad en faciliteitengemeente in Oost-Vlaanderen. De stad telt ruim 26000 inwoners. Sint Hermes is de patroonheilige van de stad. Ronse is gelegen in de zogenaamde Vlaamse Ardennen. Vanaf 1250 kende Ronse een opgang van de industrie en was vanaf de 13°eeuw een centrum van lakenindustrie mede door een privilege verleend door Jan I van Brabant. Op 26 maart 1478 plunderden de Franse troepen de stad en staken ze in brand. Maar de stad herstelde snel van de aanval dankzij deze lakenindustrie. Onder druk van de Engelse concurrentie schakelde Ronse over van wol naar vlasnijverheid en werd een belangrijk centrum van saquin, het grof linnen, dat op de lijnwaadmarkt van Oudenaarde en Ath via Spanje ook zijn weg vond naar de Nieuwe Wereld. In 1840, binnen het nieuw opgerichte Koninkrijk België, was meer dan 55% van de bewoners afhankelijk van de textielindustrie. De bloei in de textielnijverheid leidde tot een groeiende bevolking en welvaart. Maar een paar jaar later leidde deze afhankelijkheid door de toegenomen mechanisatie echter tot een diepe economische crisis. Veel inwoners verlieten daarop de stad om in Noord Frankrijk te werken. Tussen de twee wereldoorlogen in groeide Ronse uit tot het tweede textielcentrum in Vlaanderen, met nadruk op katoen. De neergang van deze industrietak begon na de 2°WO, maar raakte pas echt in grote moeilijkheden in de jaren 1960.
We begonnen aan onze tocht na de inschrijving. De tocht ging richting Instituut PI Heynsdale via enkele mooie onverharde en modderige paden.
Na de start, eerst enkele wegen om dan de onverharde paden te betreden. We kregen enkele mooie vergezichten.
Heel afwisselend parcours
Hier zijn we aangekomen op het domein Heynsdale.
Het domein is 43ha groot en bestaat voornamelijk uit een beschermd bos, een indrukwekkend stukje natuur in Zuid-Oost Vlaanderen. Vooraan staan er verschillende gebouwen in een parkomgeving. Deze gebouwen hebben functie binnen de school of het multifunctioneel centrum(MFC).De school(BUSO OV4) heeft in het hoofdgebouw verschillende theorielokalen, sportinfrastructuur en burelen. Daarnaast staan er op het terrein ook nog ateliers waar de praktijkvakken worden gegeven. Het MFC heeft verschillende gebouwen als leefgroepen ingericht en gebruikt in het hoofdgebouw voornamelijk burelen. Het MFC valt sedert 1 januari 2018 onder vzw Wagenschot. Na de rust in domein Heynsdale gingen we verder richting Kwaremont via het Beiaardbos en enkele mooie paden.
Het Beiaardbos en het Fonteinbos zijn natuurreservaten in de Vlaamse Ardennen en zijn 15ha groot en worden als bosreservaat beheerd door de Vlaamse overheidsdienst Agentschap voor Natuur en Bos en door Natuurpunt. De reservaten liggen op het grondgebied Kluisbergen, zijn Europees erkende Natuur2000-gebieden.
We kregen veel van deze wegels, gelukkig regende het niet.
Ook hier was het heel rustig om te wandelen.
Dit is gekend bij de wielrenners.
Het was op en af en uitkijken voor een glijpartij.
Hier zijn we dan aangekomen op de Kwaremont. De Kwaremont is een helling in de Vlaamse Ardennen , gelegen in de gemeente Kluisbergen. Langs de beklimming ligt het dorp Kwaremont, wat tevens de naam van de helling verkolaart. Ten westen van de top van de Kwaremont ligt de Knokteberg, ten oosten ervan de hogere Hotondberg. Na hier iets te hebben gedronken stapten we verder terug richting domein Heynsdale, nu via het Kluisbos. Eenmaal de steenweg over kwamen we terug in de natuur, opzoek naar de volgende weggetjes. Hier een flink stukje dalen naar het Kluisbos. terug mooie zichten. Eén van de zeldzame verharde paden. En nu volop genieten van de natuur.
Het Kluisbos is een natuurreservaat(deels domeinbos,deels openbaar bos,deels bosreservaat) in de Vlaamse Ardennen. Het bosgebied van 300ha ligt op het grondgebied van de gemeente Kluisbergen. Het natuurgebied ligt pal op de taalgrens en loopt naadloos over in het bos op de zuidflank van de Kluisberg. Ook hier was het heel rustig om te wandelen.
Men kan hier uren genieten van de stilte.
Hier en daar een uitkijk
Na enige tijd zijn we terug aangekomen in het domein Heynsdaele Na hier onze boterhammen te hebben opgepeuzeld was de tijd aangebroken om het laatste stuk te wandelen naar de eindstreep. Nog 7.5km te gaan Terug vele modderige paden te verwerken, uitkijken was nog altijd de boodschap.
Hier waren we aan de achterkant van de Hotond, een heel lang slijkpad voerde ons tussen enkele weilanden naar het Hotond-Scherpenberg natuurreservaat. Ook hier hadden enkele wandelaars kennis gemaakt met de modder. Het allerlaatste stukje natuur van deze mooie wandeling bracht ons naar de Hotond- Scherpenberg. Dit natuurreservaat ligt op de noordflank van de Hotondberg. Het reservaat bevindt zich op het grondgebied van de gemeente Kluisbergen.
Nog enkele modderige paden alvorens men Ronse binnenwandelde. Hier zicht op Ronse.
Dit was het resultaat van deze lastige maar mooie wandeling.
Veel kuiswerk aan de schoenen of zo in de kast wegsteken?
Kaster is een dorpje in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van Anzegem. Tot de samenvoeging in 1977 was het een zelfstandige gemeente. Het dorp telt ruim 800 inwoners. Een van de bekendste plaatsen van Kaster is Varentstraat, een kasseistraat die zowel door Kerkhove en door Kaster loopt, ook wel bekend als de hel van Kaster. Deze straat is een restant van een heirbaan die vroeger door Kaster liep. Wielerwedstrijden zoals de Ronde van Vlaanderen , de E3 Prijs Vlaanderen en andere voorjaarsklassiekers gebruiken of gebruikten deze straat als schiftingsproef. Recent werd deze straat gerestaureerd omdat het wegdek in te slechte staat was geraakt.
Prachtige wandeling aan de rand van de Vlaamse Ardennen. De kortste afstand gaat naar Gijzelbrechtegem. De andere afstanden gaan via landwegen en paden naar Tiegem, of nog verder, via de Scheldevallei naar het Kluisbos.
De Aktivtocht maakt deel uit van de Leie-Scheldevrienden Trofee. Wij kozen voor de grootste afstand. Wij moesten eerst een lus maken van een kleine 5km en keerden terug naar de startzaal.
Het opkomen van de zon.
geniet even mee van enkele sfeerbeelden.
Terug zicht op de kerk van Kaster. Het vervolg van deze tocht ging dan richting Tiegem via enkele mooie paden en het Sint Arnolduspark
Een mooi domein om te wandelen. Het domeinSint Arnolduspark is gelegen op de Tiegemberg te Tiegem en bestaat uit diverse interessante biotopen: een vrij oud bos met typische bosflora, een aantal vijvers met een moeraszone en sterk hellende hooiweide. Door de gemeente Anzegem werd een beheersovereenkomst afgesloten met de beheerders van het domein,waarbij de gemeente instaat voor het natuurbeheer in het gebied, door de gemeente werd ook een bosbeheerplan en natuurinrichtingswerken uitgevoerd. Het domein is hierdoor voor het publiek toegankelijk.
In het domein werden verscheidene natuurinrichtingswerken uitgevoerd. De vijvers werden uitgebaggerd, oeverversteviging en wandelpad heraangelegd, kappingen werden uitgevoerd, een deel van hooiweide werd afgeplagd, een houtwal werd aangelegd.
Mooi zicht rond Tiegem
Aangekomen in het OC de Mensinde te Tiegem Het parcours van de 32km. Na het verlaten van Tiegem gingen we verder richting Ruien via het jaagpad en enkele mooie paden.
Aangekomen te Ruien. Na hier iets te hebben gedronken en wat gegeten, moesten we hier een mooie lus maken richting Kluisbos van een 7tal km. Het Kluisbos is een natuurreservaat in de Vlaamse Ardennen. Het bosgebied van 300ha ligt op het grondgebied van de gemeente Kluisbergen(deelgemeenten Ruien en Kwaremont). Het natuurgebied ligt pal op de taalgrens en loopt naadloos over in het bos op de zuidflank van de Kluisberg.
Het Kluisbos ligt op de flank van de getuigenheuvel Kluisberg. Het beukenbos ligt in het erg reliëfrijke landschap van de Vlaamse Ardennen en het Pays des Colinnes, met steile valleiwanden, glooiende heuvels en diep ingesneden dalen. In het Kluisbos staan "Peetje en Meetje". Dit zijn 2 grote rotsblokken die de voetstukken vormen van een dolmen, een offertafel van Keltische druïden. Een andere bezienswaardigheid is de Toren. Hier zouden bosgeuzen vroeger het volk toegesproken hebben om ze tot het protestantisme te bekeren. De katholieken maakten fel jacht op deze bosgeuzen, vandaar dat ze zich op moeilijke toegankelijke plekken, zoals in het Kluisbos, schuil hielden.
Na het verlaten van het bos stapten we verder terug richting Ruien. Hier op weg naar de rust in Ruien.Nadien gingen we verder via de Scheldeboorden richting Berchem
Sluizen van Kerkhove, over de brug van Kerkhove moest men eerst nog een controle passeren in Berchem en nadien terug over de brug van Kerkhove richting Kaster.
Een hele mooie tocht. Er waren meer dan 2000 wandelaars.
De start was vanuit de school St Joris te Menen.Menen is een stad in de Provincie West Vlaanderen en telt 33.000 inwoners. In de streek zelf wordt de stad Mjinde of Meende genoemd. De stad is ontstaan aan de Leie, op de handelsweg Brugge-Rijsel. De Leie speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling tot een belangrijk lakencentrum. De oudste naamsvermelding stamt uit 1087. In de 16°eeuw was de stad beroem om zijn bier en telde toen 104 meester-brouwers. In 1548 werd een groot deel van de stad door brand verwoest. Als grensstad werd Menen al vroeg versterkt. De eerste omwallingen dateren ui 1578, nog tijdens de aanleg ervan werd Menen ingenomen door de Malcontenten. Tussen 1579 en 1830 werd Menen 22° keer belegerd. De belegeringen drukte zwaar op de welvaart van de stad, de bevolking was sinds 1578 massaal vertrokken naar Haarlem, de weefindustrie zou de komende 10jaren zelfs halveren. De wandelaars konden uit een 4tal afstanden kiezen. Wij besloten van de 12km te stappen, daar we vanmorgen al naar Tielt waren geweest om daar al te wandelen. We stapten richting barakken(de Barakken is een arbeiderwijk in de stad Menen, tussen de Leie en de Franse grens. De wijk ligt in tegenstelling tot Menen-Centrum op de zuidelijk oever van de rivier, en vormd een bebouwd geheel met de Franse stad Halluin(Halewijn). De Rijselstraat, de hoofdweg door de wijk, is vooral op zondagen erg druk, door het drukke winkeltoerisme door Noord Fransen. We stappen verder richting Halluin waar we een centrale rustpost hadden in het plaatselijk schooltje.
Start vanuit de St Joris school te Menen.
We volgden een tijdje de Leieboorden en enkele rustige wegen Hier kregen we een zicht op het Eilandje.
En kasseistrook op het Frans grondgebied Halluin. Aangekomen aan de rustpost in Halluin. Het parcours. Na iets te hebben gedronken begonnen we aan de terugweg richting Menen.
Via het natuurgebied gelegen op het Eilandje. Het Leie eiland dat deels op Frans en deels op Belgische bodem ligt. Heel rustig om er door te wandelen.
Zicht op de plezierhaven van Halluin.
Zicht op Menen vanop de Franse zijde.
Via het Sluizencomplex komen we terug op Belgische bodem. De oude sluizen bevinden zich aan de Leiearm die na WOI werd gecreëerd. De sluizen deden tot 1990 dienst. Door de rechttrekking van de Leie in 1980 ontstond een kunstmatig eiland, thans ingericht als een aangenaam park. Hier vind je ook de internationale plezierhaven Menen-Halluin.Via de loopbrug op de oude Sluizen kan je te voet of per fiets naar het grensoverschrijdend eiland gaan.
Opschrift aan de oude sluizen. Nu gaan we de oude vestingen op richting Kazematten. Via de warande gaan we verder. Hier zijn we dan aangekomen aan de Kazematten. In opdracht van de Zonnekoning Lodewijk XIV maakte Vauban van Menen een versterkte stad. De vestingen hadden een omtrek van 3 kilometer. Er waren 11 bolwerken(bastions) en vier stadspoorten. Deels door herhaaldelijke belegering van de stad en deels door bouwkundige ingrepen., bleven van de oorspronkelijke
vestigingen de fundamenten enkel bewaard. De huidige "Hollandse" vestigingen werden bovenop de fundamenten van de Vaubanversterking gebouwd. Menen lag toen aan de zuidgrens van het Koninkrijk der Nederlanden en diende tegen Frankrijk te worden beschermd. Je kunt bovenop de Nederlandse vestingsmuren wanelen en fietsen. Elf bomvrije, ondergrondse ruimten(kazematten) zijn voor het publiek opengesteld.
E2nmaal de kazematten te hebben verlaten gaan via het belfort naar het Brouwerspark. Het Brouwerspark ligt aan de binnenzijde van de vesting. Deze groene long loopt van het Park ter Walle tot aan de brugstraat. De naam van het Brouwerspark verwijst naar de oude brouwerij die hier was gevestigd.
Na het verlaten van het park gingen we naar het einde van deze wandeling waar het deze voormiddag begon.
Deze keer ging ik met de trein naar Zottegem en vanaf het station te voet naar de rustpost in Leeuwergem. De tochten van de wandelclub de Egmont uit Zottegm, kan men ook starten vanuit hun controlepost. Leeuwergem is een dorp en een deelgemeente van Zottegem. Het dorp ligt in de Denderstreek en is vooral bekend om de nabijheid van het Kasteel van LeeuwergemNa ons te hebben ingeschreven en een kop koffie te hebben gedronken, begonnen we aan de tocht. We gingen dan richting Startzaal in Oombergen.
Sint Amanduskerk van Leeuwergem
Af en toe een stukje natuur.
Aangekomen in Oombergen. Na iets te hebben gedronken gingen we terug naar Leeuwergem via enkele mooie paden en vergezichten.
Het was heerlijk in het zonnetje
Terug aangekomen in Leeuwergem, nu nog een mooie lus
Nu gingen we richting Domein Breivelde Het Domein Breivelde of Park van Breivelde is een kasteeldomein met park in Grotenberge, een deelgemeente van Zottegem. Het glooiende park werd aangelegd in Engelse stijl op het einde van de 19°eeuw. In het domein(landschapstuin met parkbos en bos) liggen een kasteel, tien vijvers, een fontein en een cascade. Het uitgestrekte grasveld reikt tot aan de imitatierivierbocht, waarin het kasteel wordt omschreven. In het Domein Breivelde werden een dertigtal verschillende boomsoorten aangeplant. In de ijskelder van het kasteel Breivelde leven vleermuizen.(wikipedia)
Heel mooi om te wandelen.
Zicht op het Kasteel Breivelde.Het domein stond vroeger onder de namen'Warande' en 'Heiligenborre' bekend en werd gebruikt als lustbos voor de jacht en de visvangst. Rond 1852 werde waarschijnlijk de grote vijver aangelegd. August De Rouck kocht er verschillende gronden en liet in 1871 een landhuis bouwen dat als zomerverblijf werd gebruikt; hij stierf voor het park werd afgewerkt. Sinds 1970 is het Domein Breivelde eigendom van de stad Zottegem en staat het open voor het publiek. Sinds 1982 is het als landschap beschermd.
Na het verlaten van dit domein gingen we terug richting Leeuwergem.
We naderen nu stilaan het einde van deze mooie midweektocht. Eens de zaal te hebben bereikt, dronken we nog wat en gingen dan terug richting station.
Het was de 2°tocht dit jaar van de nieuwe wandelclub uit Zonnebeke en deze maal was de start vanuit het OC De Leege Platse te Beselare. Toen we aankwamen was er al heel wat volk in de zaal, we dronken eerst nog een koffie alvorens te starten.We gingen de langste afstand wandelen. Beselare is een dorp en deelgemeente van Zonnebeke in de Westhoek. De plaatsnaam zou afgeleid zijn van een benaming voor bosweide, een laar. Beselare is een oude plek, maar het dorp werd zo goed als verwoest tussen 1914-1918 tijdens de Eerste Wereldoorlog. Het dorp is daarna heropgebouwd. Eerder in de geschiedenis in 1705, was het grondgebied van Beselare verheven tot markizaat door Lodewijk XIV. Het markizaat werd bestuurd dor de adellijke familie van der Woestine, die ook eerder al Beselare bestuurde. Beselare is ook bekend voor zijn heksen. Op het marktplein staat een bronzen heks. Dit standbeeld werd gerealiseerd door de "Zonnebeekse Heemvrienden" en het plaatselijke Heksencomité. De wandelaars konden kiezen uit een 5 tal afstanden, voor ieder wat wils. De langere afstanden stapten in het begin een deel mee met de mindere kms tot aan de rust in Zonnebeke(Zonnerad). Hier hadden wij al 6.7km afgelegd.
Het parcours van de langste afstand
Mooie vergezichten
We kregen heel veel natuurpaden.
Mooie zichten kregen we regelmatig te zien. Het was wat fris maar het was ideaal wandelweer
Af en toe wat modder maar dat schrikte de wandelaars niet af.
Hier zijn we bij de firma Plamenco, waar we eenmooie lus moeten maken. We moesten een 100tal meter langs de drukke baan stappen tot we het eerste pad links insloegen. Vanaf hier was het een en al natuur Op weg naar de gasthuisbossen via onverharde paden en heel mooie zichten.
Hier één van de vele oorlogskerkhoven.
Dit is het Sanctuary Wood Cemetery. Dit is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit WOI, gelegen in het dorp Zillebeke. De begraafplaats ligt nabij Hill62. Centraal op het terrein staat de Stone of Remembrance. Hier worden 1990 doden herdacht, waarvan 1353 niet meer geïdentificeerd konden worden.
Hill62
Na het verlaten van de Hill62 stapten we richting de Gasthuisbossen
De Gasthuisbossen zijn een provinciaal domein, deze bossen bestaan uit een aantal bosdomeinen ten zuidoosten van de stad Ieper. Ze liggen op de heuvelkam van de Ieperboog, op de waterscheidingslijn van de Ijzer en de Leie. De totale oppervlakte is meer dan 200ha . De Gasthuisbossen zijn Europees beschermd als onderdeel van het Natura2000-gebied 'West-Vlaams Heuvelland'. Geniet even mee van dit domein.
Hier en daar zakten onze schoenen in de modder en was wat ploeteren.
Het laatste stukje ploeteren alvorens we terug aan onze rust zijn.
Na de rust gaan we nu via onverharde paden terug richting Beselare.
We passeerden hier het Nonnenbosrestaurant.
Nu nog het Polynebos dwarsen Het Polygonebos , of Doelbos of Den Doel is een bos in de gemeente Zonnebeke. Het is na het Zoniënwoud het oudste domeinbos van België. Het bos is ongeveer 69ha groot. Net ten ZW van het bos loopt de snelweg A19. Het Polygoonbos is Europees beschermd als onderdeel van Natura2000-gebied'West-Vlaams Heuvelland'
Ook hier is het heel rustig om t wandelen.
Oppassen hier heks Sefa Bubbels staat hier te flitsen.
Het laatste paadje alvorens we de eindstreep bereiken.
Terug aangekomen aan de startzaal. Het was heel druk binnen.Terug een dikke proficiat aan de hele club uit Zonnebeke. Er waren 2917 wandelaars.
Vandaag gingen we wandelen in Baasrode. De start was vanuit het plaatselijk schooltje de Molenberg. De wandelaars konden kiezen uit een 5tal afstanden. Wij kozen voor de 26km. Baasrode is sinds 1977 en deelgemeente van Dendermonde. Het is voornamelijk een nijverheids-en woongemeente in de Scheldevallei in de Denderstreek. De gemeente is ca 823 ha groot en telt 6000 inwoners. Voor de sluiting van de scheepswerf in 1986 was Baasrode bekend als een scheepsbouwersdorp. De geschiedenis wordt naar boven gehaald in het scheepvaartmuseum van Baasrode.
Start vanuit het plaatselijk schooltje.
De Scheldestreek is een geheel van weelderige rietkragen, dijken en polders waarlangs kleine dorpjes verspreid liggen. het mag duidelijk zijn dat dit veel actieve wandelaars en fietsers aantrekt en dit was goed te merken.
Eerst kwamen we langs de Pauwelaartsschoor, gevolgd door de Vlassenbroekse polder.
hier woonde er een kunstenaar. Hier zijn we dan aangekomen in het gehucht Vlassenbroek, waar we onze centrale rustpost hadden. Een oude waterpomp.
Het Chirolokaal deed dienst als rustpost, jammer het was heel klein en er kwamen nogal wat afstanden hier aan. Wij moesten hier een lus van 8km maken. Het gehucht Vlassenbroek is zeer bekend om zijn tweeledige aantrekkingspool: verzamelplaats van kunstenaars en zijn unieke ligging aan het natuurgebied. Het plaatsje ligt aan de Beneden - Schelde, op de grens van de Scheldevallei. Over de' vroegere geschiedenis van het dorpje is weinig geweten.
De St Gertrudiskerk is gewijd aan de heilige Gertrudis. Het gotische kruiskerkje met aanpalend kerkhof is een pareltje en sedert 1956 zijn beide beschermd. Het kerkje heeft de vorm van een kruis, waarvan de leien zadeldaken uitmonden in een houten torentje met bronzen klok. Rondom het gebouw zijn enkele pittoreske horecazaken en kunstateliers gevestigd.
We bleven op de rand van de Schelde die zich door dit prachtig landschap kronkelt. De bermen zijn een uitgelezen plaats voor schapen die zich te goed kunnen doen aan het malse gras. Uiteraard is hier een rijke flora aanwezig, het natuurleerpad moet je hierbij helpen.
Het parcours varieerde de hele tijd. Mooie weidse zichten.
Hier kregen we een mooi zicht op Dendermonde en zo komt er onverwacht een einde aan deze lus van 8km. De controlepost was overvol. Na iets te hebben gedronken begonnen we aan het laatste gedeelte van deze tocht.
We gingen richting Krabbendijkse Polder via enkele mooie onverharde paadjes.
Ook naar het einde toe kregen we nog heel wat variatie.
Nog een paar honderd meters en deze mooie tocht zit er alweer op. Meer dan 2000 wandelaars maakten deze tocht rond.
Vandaag ging het richting Ruddersvoorde, waar de Godelievestappers hun Valentijnstocht hielden. Toen we aankwamen was er al wat volk in de zaal.Na de inschrijving begonnen we aan de tocht. We kozen voor de grootste afstand van 23km.
Vandaag een wandeling gemaakt in Beernem. Toen ik aankwam deze morgen, waren de parkings rond de startzaal al helemaal vol. Gelukkig vond ik nog een plekje in de nabijheid ergens in de aangelegen wijk.De tocht bestond uit 2 delen voor de langste afstand. Ik moest eerst meewandelen met de 6km en terug naar de startzaal en dan de andere kant op tezamen met de andere afstanden. Dit is één van de mindere qua natuur, we kregen nogal wat wijken te zien maar nu en dan afgewisseld met kleine maar mooie stukjes groen. We hebben in en rond Beernem gewandeld.
Hier kwam ik terug aan de startzaal na het eerste gedeelte. Vertrok dan langs de andere kant tezamen met de andere afstanden. Hier stapten we een tijdje langs de drukke spoorlijn.
Via een voetgangers brug stapten we over het kanaal Hier gingen we naar beneden om langs het kanaal te wandelen.
Na het kanaal stapten we verder richting rustpost via enkele verharde en onverharde paden.
Aangekomen aan de centrale rustpost. Hier maakte ik een kleine lus van ongeveer 4km.
Deze lus bestond uit enkele wegels en rustige wegen.
Hier waren we aangekomen waar er enkele serviceflats stonden en er was een prachtige tuin erbij. We wandelden rondom dit domein.
terug uit dit domein gingen richting rustpost. Na de rust begon ik aan het laatste stuk van deze tocht.
Eenmaal over de voetgangersbrug stapte ik langs de andere kant langs het kanaal.
Het was een heus stukje langs dit kanaal.
Hier wandelden we een van de laatste paadjes vooraleer we het einde bereiken.
Eenmaal de spoorweg onder, kwamen we uit aan het station en van daaruit nog een kleine km te gaan en het einde was bereikt.
Vandaag reden we naar St Lievens Esse, waar de wandelclub Land van Rhode er hun Sprokkeltocht hielden. St Lievens Esse is een dorp en een deelgemeente van Herzele. De plaats ligt in de Denderstreek, ten noorden loopt de Molenbeek-Ter Erpenbeek. De start was vanuit de St Lievenskring. De wandelaars konden kiezen uit een 5tal afstanden. Wij kozen voor de langste afstand (21km). Het beloofde een mooi parcours te zijn, daar het de laatste dagen nog wat regen was gevallen en wetende dat de parcoursmeester niet bang is om wat modderpaden in zijn parcours te gebruiken.
het parcours
Afstandstabel De startzaal Onmiddellijk na de start kregen we al het eerste pad Zoals gezegd kregen we na een 10tal minuten al een voorsmaakje. De tocht ging richting Woubrechtegem waar de centrale rustpost gelegen was. Via onverharde paden en enkele rustige wegen stapten we naar de eerste rust.
Uitkijken waar men stapte was de boodschap.
De ene wegel na de andere
Het was heel rustig tijdens het wandelen,
De lucht was niet zuiver, maar voor het ogenblik bleven we droog.
Ook kregen we enkele mooie vergezichten.
Na de rust in Woubrechtegem begonnen we aan een mooie lus van ongeveer 8km. Kerk van Woubrechtegem.
2 zwarte varkentjes
Doorstappen aub.
en zeker uitkijken
Het ergste moest nog komen. Op de terugweg naar St Lievens Esse kregen we enkele paden te verwerken dwars door water en slijk.
Eindelijk eens een kasseistrook.
Nadien was het wederom ....
en dit ging maar door en door tot aan de laatste km.
Dacht eerst aan de Leeuw van Waterloo gelukkig konden we de laatste km onze schoenen eens afkloppen op de gewone weg. Voor mij was het een mooie tocht
De nieuwe wandelclub uit Zonnebeke, de Drevestappers gaf vandaag er hun 1° Rondom Kaasdorp Passendale. Vanuit het OC de Craeye kon de wandelaar kiezen uit een 4tal afstanden. Na eerst onze plicht te hebben gedaan , dronken we nog een kop koffie alvorens we vertrokken voor de wandeling. We kozen voor de langste afstand en deze konden we kiezenvoor verhard of natuur. De natuur nam natuurlijk de bovenhand. Deze afstand zou dan wat langer zijn, maar voor de gedreven wandelaars is dit zeker geen enkel probleem. Het beloofde een afwisselend parcours te zijn met landelijke wegen ,onverharde paden en het Vijverbos. Ook kregen we het Tyne Cot Cemetery te zien.
het traject Dit kregen we in plaats van de gewone weg te volgen. Uitkijken waar men de voetjes neer zette.
Hier en daar was het letterlijk ploeteren, maar we hadden er voor gekozen.
We kregen ook mooie vergezichten. We stapten richting Westrozebeke waar we een rustpost hadden.
Hier zijn we dan aangekomen aan de rustpost in Westrozebeke. De 2 grootste afstanden maakten hier een mooie lus richting het Vijverbos. De kerk van Westrozebeke Het Vijverbos is een oud bos en een groene oase van zo'n 10ha. het dankt zijn naam aan de Vijverbeek die door het bosje loopt. het Vijverbos is het territorium van spechten, die er lustig op los tokkelen. Samen met de boomvalken, brengen de spechten hier jaarlijks hun kroost groot.
We hoorden geen getokkel van de spechten
Na het verlaten van het bos gingen we terug naar de rustpost in Westrozebeke. Na de 2°doortocht trokken we verder naar Passendale via landelijke wegen
De Oude kaasmekerij te Passendale is ondergebracht in een voormalige kaas-en boterfabriek St-Jozef en dient nu als kaasmuseum.
Toen de familie het gebouw later verliet werd het gebruikt voor andere doeleinden en het kwam volledig te vervallen vanaf 1963. Pas in 1995 werd de kaasmakerij beschermd als monument en na een grondige restauratie in 2003 als erfgoedsite in gebruik genomen. het gebouw is ondertussen ingericht als museum.
de kaasbollen, na het verlaten van dit museum gingen we opzoek naar de volgende rust. Hier zijn we dan aangekomen aan Hoevetoerisme Waterfields B&B. We dronken er iets en daarna was het terug tijd om de laatste 6km aan te vatten. Het laatste gedeelte van het parcours verliep langs rustige landelijke wegen Ook nog enkele mooie vergezichten. Hier passeerden we het Tyne Cot Cemetery. <<<<<<<<<<<<<<tyne Cot Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de eerste Wereld Oorlog. De begraafplaats ligt 2.1km ten zuidwesten van Zonnebeke
Het terrein heeft een oppervlakte van 34.941m² en de Commonwealth War Graves Commission zorgt voor het onderhoud. De begraafplaats werd ontworpen door Herbert Baker in samenwerking met John truelove. Een muur van zwarte vuurstenen keien, afgedekt met witte natuursteen, omgeeft hem. Het toegangsgebouw is eveneens uit zwarte vuursteen opgebouwd. Achteraan bevindt zich een halfcirkelvormige Tyne Cot memorial met de namen van 33.783 vermiste soldaten en, in een afzonderlijke apsis, nog eens 1176 vermiste Nieuw Zeelanders.
mooie waakhond
op het einde nog wat onverharde paden om deze wandeltocht compleet te maken Hier zien we al de dorpskern van Passendale. Het laatste modderige stukje alvorens we de startzaal bereiken.
Een erg mooie wandeling gekregen. We hebben er van genoten, het weer was goed. Er waren meer dan 2000 wandelaars die deze tocht hebben gewandeld.
Vanuit de zaal De Coorenaar vertrokken de wandelaars voor respectievelijk 4-6-12 en 18km. De kleinste afstand wandelt samen met de 18km een afzonderlijk rondje in het groene gedeelte rond de startplaats. Na het terugkeren van de 18km naar de startzaal gingen de afstanden 6-12-18 gedeelte samen, en als eerste verliet de 6km de ander 2 afstanden om zo terug te keren naar de zaal. De 12 en 18km trokken samen richting Beveren-Leie langs de leieboorden, de Zavelput en rustige wandelpaadjes tot aan de rustpost in Beveren-Leie. De 18km maakte er een lus. Na de tweede keer gingen ze terug samen met de 12km via rustige paadjes met enkele mooie vergezichten naar de startzaal. Een gevarieerde tocht en ook heel wat volk voor een wandeling op vrijdag. Meer dan 1100 mensen mocht de wandelclub uit Lauwe verwelkomen.
Deze foto's heb ik later op de dag genomen
Hier wandelden we richting Beveren Leie langs de Leie boorden.
Hier bereikten we het domein de Zavelput. Een klein maar mooi stukje natuur
Aangekomen aan het voetbalterrein van Beveren-Leie waar de centrale rustpost was.
Via rustige paadjes en enkele mooie vergezichten stapten we terug richting Desselgem naar de startzaal.
Een rustige wandeling waar heel wat volk op af kwam.
Op deze grijze dag besloten we naar Veldegem te gaan om bij de wandelclub van Groot Zedelgem Vier op rij er deel te nemen aan hun Wintertocht. De start was vanuit de turnzaal van vbs de Stapsteen. Het is een afwisselende tocht met voor elk wat wils.
Vandaag gingen we wandelen in Zerkegem. Zerkegem is een dorp en deelgemeente van Jabbeke. Zerkegem ligt op de overgang tussen de Polders in het noorden en de Zandstreek in het zuiden. Van de deelgemeentenvan Jabbeke is de naam van Zerkegem de oudste die men in de documenten terugvond. Reeds in 765 komt de naam Sirigoheim voor . Op het grondgebied werden ook een Keltische begraafplaats teruggevonden. Volgens één bron is het ontstaan van Zerkegem verbonden met die van de nabijgelegen parochie Roksem, volgens een ander met die van het kroondomein Snellegem. In 867 behoorde de villa van Zerkegem toe aan de abdij van Sint Vaast in Atrecht. De start was vanuit de zaal Sarkoheem.
Winterwandelen om en rond Zerkegem in de nasfeer van kerstmis, afwisselend natuurparcours.
Het was een lussenparcours, het stond zo niet vermeld in de marching. De startzaal Sarkoheem We begonnen met lus 1, via rustige paden wandelden we richting Hoge Dijken. Opkomst van de zon, volgens de weersvoorspelling ging het vanf de middag regenen. Afwachten maar.
Hier zijn we dan aangekomen het het natuurdomein. De Hoge Dijken is een natuurgebied in de gemeente Oudenburg. Het ligt aan de Oude Brugseweg in de deelgemeente Roksem en de Korte Vijfwegenstraat in de deelgemeente Ettelgem. In het gebied bevindt zich een plas die in de volksmond Roksemput genoemd wordt. De oppervlakte van het domein bedraagt 52ha.
Zicht op de Roksemput. De bodem kent een grote natuurlijke verscheidenheid, van droge , zure zandgrond tot vochtig grasland. Tussen 1989 en 1992 werd het domein beplant met ruim 15000 inheemse bomen en struiken. Er overwinteren veel watervogels, jaarlijks zo'n 6000 eenden en ganzen.
In de plas komen verschillende vissoorten voor.
Na een tijdje begon het te regenen en de wind wakkerde aan. Af en toe viel er wat natte sneeuw.
Jammer dat het nu al regende, dus weg met het fototoestel. Toen we de zaal naderden begon het wat harder te regenen. Eénmaal in de zaal besloot ik de 2 andere lussen niet meer te doen. Dus het was een korte wandeling van een 8tal km. Morgen misschien beter?
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
