Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Laatste wandeldag: Equigen naar Wimereux via Boulogne sur Mer.
Vandaag de laatste wandeldag van het weekend. De niet wandelaars gaan eerst nog een rondje maken in Hardelot en gaan daarna Boulogne sur Mer bezoeken en vervolgens naar Wimereux waar de wandelaars zullen aankomen. Wij stappen vandaag een tocht van 18km langs de kust om uiteindelijk in Boulogne aan te komen en iets te hebben gegeten stappen we door tot Wimereux.
Ons vertrek punt is vandaag Equihen: deze gemeente maakt deel uit van het arrondissement Boulogne sur Mer. We vertrekken aan het café L'Ocean en stappen richting kust.
We vertrekken op het plein recht tegenover het café L'ocean. We stappen direct richting kust.
Hier hebben we een prachtig uitzicht op de zee.
het gaat op en neer
Het strand is leeg Mooi golvend landschap. Wel wat meeuwen aanwezig Stijgen en dalen. terug mooie zichten. We zien in de verte de krijtrotsen van Dover.
Zicht aan de andere kant.
Hier zijn we aangekomen in Le Portel aan de site van Cap d'Alprech
van hieruit zien we al Boulogne voor ons liggen.
Ze staan nog geduldig te wachten.
Hier zijn we dan aangekomen in Boulogne sur Mer
Boulogne sur Mer ligt aan de Opaalkust aan het nauw van Calais, met zicht op de Engelse kust. De stad ligt aan de monding van de Liane. Efkes wat uitrusten tegen een stoeltje.
We wandelen verder langs de kustlijn Shit, altijd goed uitkijken waar men stapt, dit ligt overal op de stoepen en wandelpaden, echt vervelend en de gemeente doet er niks aan.
Zicht op de grote kerk. Hier gaan we door de haven.
Boulogne sur Mer is de grootste vissershaven van Frankrijk. dagelijkse kost
We stappen verder langs de promenade
Hier wandelen we richting Wimereux, deze gemeente ligt een 3tal km over Boulogne.
terug door de heide naar Wimereux. Achter ons nog een blik op Boulogne
Op en neer met mooie zichten Regelmatig komen we bunkers tegen. Voor ons een zicht op Wimereux.
Aangekomen in Wimereux.
Toch enkele badgasten.
En nu op zoek naar onze auto.
Nog even alles nakijken wat betreft de tijd en de coordinaten. na deze gingen we terug naar Hardelot. Dit is dan het einde van deze drie mooie wandelingen.
Vandaag gaan de wandelaars een dagwandeling maken van 21km. De niet wandelaars zullen enkele bezoekjes afleggen. De wandeling vertrek deze keer aan het hotel waar we verblijven. Hardelot is een badplaats in de Franse gemeente Neufchatel-Hardelot in het departement Pas de Calais. De badplaats ligt aan de Opaalkust in het noordwesten van de gemeente, 5kilometer van de dorpskern van Neufchatel.
Tot begin van de 20°eeuw was dit een onbewoond bos en duingebied. Vlakbij bevond zich het Chateau de Hardelot op het grondgebied van buurtgemeente Condette. Oude vermeldingen van die plaats dateren uit de 13° eeuw als Hardrelo. Hier wat sfeerbeelden van deze dagwandeling.
Ons verblijf in Hardelot Plage
De start van onze dagwanddeling Na enkele kleine straatjes komen we aan in een mooi natuur stukje.
Ook de vlonderpaden ontbraken niet
Mooi zicht op het meer en in de verte zien we het kasteel van Hardelot.
zicht door de poort
Zicht vanop de binnenkoer. Modern paviljoen rond het kasteel. Heeft ook een mooie tuin om te bezoeken. Hier hielden we even halt. We hadden een mooi zicht op het kasteel en een deel van de buitentuin. Na de verpozing stapten we verder
Er is hier wel veel groen te zien rondom deze stad aan de kust.
De zandpaden zorgen wel voor wat stof. Van zand gesproken, nu kregen we de volle lading.
Zelfs een weide
Na een tijdje hielden we nog eens een pauze.
Vanaf nu gingen we richting kust.
We kregen een strakke zeebries. Meer vogels aan of in het water dan mensen.
Af en toe een stevige klim door de duinen.
Nu even afdalen langs de trapjes.
terug in open lucht.
Regelmatig kon men de besjes plukken.
Wat info betreft de streek.
de wildernis in
wat obstakels overwinnen
Terug in het bewoonbare gedeelte van Hardelot. Mooie alleenstaande villa's
Zijn deze eetbaar?
Nog een kleine km en deze prachtige tocht zit erop. Nog een terrasje doen en dan terug naar ons hotel.
Volgend jaar gaan we met de wandelclub naar Hardelot Plage, een gemeente in het Franse departement Pas de Calais. Op de heenreis naar Hardelot houden we even halt in Montreuil sur Mer om daar een mooie wandeling te maken. De niet wandelaars bezoeken dit stadje, de wandelaars gaan op verkenning. Toch wel eigenaardig dat een stad die op zo'n 15minuten rijden van de kust ligt toch 'sur-mer' heet. De stad heeft nooit aan zee gelegen, maar aan een belangrijk handelskanaal, de Canche. Maar door verzanding is de canche inmiddels een onbevaarbaar riviertje geworden. De stad bestaat tegenwoordig uit 2 delen, de bovenstad en beneden. De wandelaars wandelen door beide. De anderen bezoeken de bovenstad. geniet even mee van de mooie wandeling.
Hier zal de bus de wandelaars afzetten aan het station van Montreuil sur Mer We gaan onmiddellijk op zoek naar de vestingen.De vestingen dateren van de 17°en 18°eeuw en werden gebouwd door Vauban. Ook in de 19°eeuw werd er nog verbouwd aan de vestingen. De totale omtrek ervan bedraagt 3km en is volledig te bewandelen. Eerst rond deze vestingen om daarna het bovenste deel te bewonderen.
Hier gaan we door een smal tunneltje om dan naar het bovenste deel te stappen. Hier krijgen we hele mooie zichten.
De tocht gaat verder via mooie kronkelende paden.
Af en toe een wijde vlakte
Daarna wandelen we door een heel mooi moerasgebied.
Op de paadjes blijven
Mooi zicht op het kasteel Dit was hier onze rustplaats tijdens onze zoektocht. Dit was een pannenkoekenhuisje waarf je alle soorten pannenkoeken konden krijgen. Ik at er een met ham en ei. Deze was een pannenkoek bolognaise.
Terug op dreef Het kerkje van Le Blanc Pignon
Een mooi nieuw houten brugje
Mooie verlichting Eventjes de waterloop volgen.
hier dwarsen van de spoorweg en een eindje verder zijn we terug van weggeweest.
Deze waterloop ligt vlak bij het station van Montreuil. Na deze mooie wandeling gaan we dan naar ons hotel in Hardelot Plage.
Vandaag ging ik wandelen in Oudenaarde, waar de plaatselijke club Hanske de Krijger er hun Ronde van Vlaanderen tocht hielden.We vertrokken vanuit de evenementenhall de Qubus en stapten richting station. Via enkele weggetjes komen we aan de Meerspoort waar de kleinste afstand ons verliet, de overige gingen langs de Markt en door de Broodstraat met zijn mooie gevels. Over de brug stapten we langs Paemele kerk en de gewezen abdij van Maagdendaele richting het Spei en naar de 1° rustpost te Leupegem.
Via kleine weggetjes gaan de wandelaars op zoek naar de eerste rustpost
hier wandelen we door een klein stukje natuur
Aangekomen op de Markt
Hier zien we Paemele kerk Na een tijdje bereiken we het natuurdomein het Spei.Enkel wandelaars worden toegelaten, rijwielen blijven buiten het gebied.
Een heel mooi stukje natuurgebied.
Aangekomen te Leupegem aan de rustpost. Na iets te hebben gedronken gaan we nu door de tunnel onder de N60 en over de Maarkebeek naar het eerste Koppenbergbos. De 15km slaat hier af en keert terug naar Leupegem, de overige afstanden blijven het pad in het bos volgen en gaan naar het 2° bos en eenmaal uit het bos komen we langs de Lourdesgrot en stappen dan naar Melden voor onze volgende rustpost.
Hier op weg naar het eerste Koppenbergbos.
Dit is genieten
Heel rustig om te wandelen, af en toe kregen we mountenbikers op onze paden.
Mooie zichten Hier langs de Lourdesgrot
laatste pad voor de rustpost te Melden
De Sint Martinuskerk van Melden
Onze rustpost te Melden.
Hier moesten de 26km een lus maken en de 2 grootste afstanden gingen een eindje mee en wandelden dan verder richting Berchem.
Ook hier kregen we mooie zichten.
Een heel oud signaalpaal. Na de tweede stop in Melden stapten we terug naar Leupegem Na de rust gaan de wandelaars terug op zoek naar de Koppenberg, maar nu de meest beruchte klim van de dag. De laatste en de steilste van alle.
Zicht vanop de beklimming
Eénmaal boven dalen de wandelaars nogal vlug het pad af en gaan nu in een derde Koppenbergbos wandelen.
terug genieten van de stilte.
Bos uit en via rustige wegen stappen we richting N60, en terug door de tunnel bereiken we opnieuw de rustpost in Leupegem. Na een frisse cola beginnen we nu aan het laatste stukje van deze tocht.
Via de jachthaven en over de voetgangersbrug komen we aan het Liedtspark. 19de eeuws vrij toegankelijk wandelpark in het centrum van de stad, op wandelafstand van de Markt. het park is aangelegd volgens het model van een Engelse landschapstuin. Veel wandelpaden, waterpartijen met fonteinen, grote grasvelden, prieeltjes en hoogstambomen. Hier een zicht op het Kasteel
Wat kriskras door het park
En zo komen we aan het einde van deze mooie tocht. Er waren 2448 wandelaars.
Vandaag een wandeling in de provincie Henegouwen. We reden naar Ghoy, een deelgemeente van Lessen. Het weer was schitterend, en de wandelaars konden de landelijke omgeving van de steengroevestreek ontdekken. men kon uit een 5tal afstanden kiezen. Wij waren een beetje aan de late kant en besloten om er de 20km te wandelen.
De startzaal was in het zaaltje van een plaatselijke kroeg. Bij ons in de Vlaanderen zou er kritiek zijn betreft de zalen, na het inschrijven begonnen we aan onze wandeling. Er waren al heel wat Vlamingen op pad. na een 5tal min. kregen we direct enkele mooie paden. Heel veel afwisseling en we kregen mooie vergezichten te zien.
geniet even mee
Hier kwamen we aan op de rustpost. Heel groot verschil tussen Walen en Vlamingen. We moesten hier een lus maken van een 7tal km.
Ook hier was het terug heel mooi en veel variatie op de wandeling.
Op de lus stapten we op het grondgebied van Everbeek, een stukje Lessen en Vloesberg(Flobecq) en Papignies en Ogy.
Na de 2°keer te hebben aangekomen op de centrale rustpost moesten de afstanden allemaal dezelfde weg afleggen tot aan de startzaal. Ook naar het einde bleef de tocht boeiend.Een aangename en rustige tocht door een stukje Henegouwen.
Na eerst een kleine wandeling door Oostrozebeke, reden we dan door naar Grammene, waar de wandelclub uit Deinze er hun Vlastocht hielden. We vertrokken vanuit zaal Leiezicht en hadden al direct eden 1° splitsing, de 6km en de 15km volgden de Koffiebeekstraat en stapten voorbij het voormalige vlasrootbedrijf Van Damme stopgezet in 1970 langs een Oude Leiearm waar het vlas geroot werd volgen de wandelaars de vlasrotersroute. Via het Natte Meersenpad en de Meirekouter wandelen we verder langs de Leie richting Gottem waar de centrale rustpost was. Niet ver van de rustpost kregen we een fikse regenbui.
Kerkje van Grammene Hier op weg door de Natte Meersen
We volgden een tijdje de Leie
Dat ziet er niet goed uit, mijn gedacht We waren nog een 200tal meters verwijderd van de rustpost toen de sluizen open gingen.Hier in de rustpost de Vlasschuur moesten we een mooie lus maken door het mooie Gottemse natuurgebied langs de onverharde paden van een in 1972 afgesloten Oude leie arm en het natuurgebied rond de oude Mandelbeek.
Geniet mee van de mooie beelden
We zien het kerkje van Gottem al. Na een 2° rutspauze in de Vlasschuur komen alle wandelaars in de Ardeense jagerstraat voorbij het beeld "De Vlasser". We wandelen verder door de Vondelvallei met zijn onverharde paden, langs Den Duiker en de Warande om dan via de Oude Koeweg en het Schepenwegeltje terug de startzaal te bereiken.
Hier en daar nog een dreigement maar het bleef bij die ene keer.
Ook hier heel veel variatie op deze wandeling.
Na dit wegeltje kwamen we terug aan onze startzaal waar we nog iets dronken. Ook hier was er veel volk, zo'n 1660 mensen hadden er aan deelgenomen.
Op verkenning door Eikevliet en de ontdekking van het Munckbos, de Vlietdijk en de klein Mechelse bossen.
De startzaal JOC Wijland
Staat te verloederen, wat een zonde
Heel veel variatie tijdens de tocht
heel veel natuur.
Hier en daar het tegenovergestelde van de 100km van Bornem. Kerkje van Eikevliet. De centrale rustpost. Hier moesten we een lus van meer dan 9km maken.
Ook op het tweede deel van de wandeling veel natuur. Hier waren we in Wintam
Heerlijk genieten
Hier waren we op de terug weg naar de zaal
Terug van weggeweest. Een hele mooie tocht in Puurs.
Vandaag reed ik naar Kruiseke, waar de wandelclub uit Wervik er hun jaarlijkse bbqtocht hield. Vanuit de nieuwe zaal De Knippelaar kon de wandelaar kiezen uit een 5 tal afstanden. Ik besloot om de 21km te wandelen.De wandeling ging richting Zandvoorde en Geluveld en terug naar Kruiseke. Het was een gevarieerd parcours met vele vergezichten en paden. We hebben het nog anders geweten.
We vertrokken met de opkomende zon.
de vele paden volgden elkaar snel op.
Het cross terrein van Zandvoorde
De kerk van Zandvoorde en hier kwamen we aan op de rustpost. De 18 en 24km deden hier een lus. De 21km vertrok dan onmiddellijk richting Geluveld Ook hier kregen we verscheidene vergezichten.
Hier door een stukje van de Gasthuisbossen.
Hier zijn we aan onze laatste rustpost in Geluveld aangekomen na 13km. Jammer van die betonnen blok achter dit monument.
Terug enkele veldwegels
Hier zijn we dan terug van een mooie en rustige wandeling.
We reden vandaag naar Deurle, waar de wandelclub uit Deinze er hun Dreventocht hielden. Het regende al toen we naar daar reden, dit hadden we al een tijdje niet meer gehad. We kozen voor de langste afstand(20km) en vertrokken in de regen richting St.-Martens Latem. Vanuit de start kregen we direct enkele mooie dreven en wandelden richting de Molenhoek waar de kleinste afstand ons verliet. daarna stapten we naar de Westerplas
Zicht op de Westerplas De Westerplas vormt niet alleen een bufferzone tegen mogelijke wateroverlast, het is ook een prachtig natuurgebied geworden.Het natuurbeheer in de plas wordt uitgevoerd door de Latemse kern van Natuurpunt Gent. Zij noteerden sinds 2006 niet minder dan 171 verschillende vogelsoorten.
Mooi stukje natuur. Via Oase en Driemeers volgen we het mooie pad langs de Nazarethbeek en de onverharde paden naar en door Turrebos. Via de Turrestraat, de Paddenhoek en tal van onverharde paden komen we aan in de rustpost te Sint Martens Latem. Het regende nog altijd.
Nazarethbeek
Efkes uitkijken waar we onze voeten gingen plaatsen.
aangekomen te St Martens Latem.
Van hieruit moesten de 20km een mooie lus maken opnieuw door prachtige dreven, het Heidelbergpark, de Vossestraat en een onverhard pad langs de Leie.
Verder langs het knuppelpad door de vallei van de Meersbeek, een heel interessant natuurgebied om dan terug te wandelen richting rustpost. Na de tweede stop gingen alle afstanden terug door de groene long van Deurle met zijn vele onverharde dreven en volgen een tijdje het Cyriel Buyssepad.
Geniet even mee van al dat moois.
De kerk van St Martens Latem
Via de authentieke dorpskern van Deurle, de Heide, de Nevelse Warande en de prachtige Rode Beukendreef stappen we terug naar de startzaal.
Het was een prachtige wandeling, zeker een aanrader.
Vandaag was er een wandeling van wandelclub Textieltrekkers uit Vichte in Gijzelbrechtegem(Grijsloke). De start was vanuit het OC De kleine Kluis. Men kon er kiezen uit een 4-tal afstanden, deze keer geen lussen wandeling. De grotere afstanden vertrokken richting Elsegem via enkele mooie veldwegels en rustige wegen. De centrale rustpost was gelegen in het Domein De Ghellinck.
Zicht op de Vlaamse Ardennen vanuit de Kleine Kluis. We kregen al vroeg wat donkere wolken over ons heen. en ook wat mooie vergezichten.
Enkele mooie veldwegels Op weg naar het domein De Ghellinck
Hier zijn we dan aangekomen op het domein.
Oscar, eenkranige wandelaar van 82jaar oud. Het gemeentelijk domein de Ghellinck is een oud kasteelpark dat in het jaar 1718 aangekocht werd door de familie de Ghellinck. Het kasteel onderging door de jaren heen verschillende verbouwingswerken: einde 18de eeuw in de classicistische stijl en midden 19de eeuw in neo-Vlaamse renaissancestijl. het park werd in 1912 in Franse stijl ontworpen en reikte tot de Schelde. gedurende beide wereldoorlogen werd het kasteel ernstig beschadigd en tot overmaat van ramp brandde het in 1973 af. later werd het gesloopt. Het domein werd in 1974 aan de gemeente verkocht en op vereenvoudigde manier opgefleurd. De vroegere bijgebouwen van het kasteel met de hoeve, de archiefzaal en de bibliotheek werden stelselmatig gerestaureerd en met een nieuwe bestemming bedacht. de gerestaureerde hoeve dateert van 1893 en is gedeeltelijk in gebruik genomen als taverne-restaurant. De bibliotheek doet nu onder andere dienst als trouwzaal, op de benedenverdieping is een oranjerie, op de verdieping is een auditorium ingericht.het 28ha grote domein is voor de rustzoekende wandelaar een uiterst genietbaar oord. Zicht op de vijver. De omloop van de 12km die ik volgde. Dit is de centrale rustpost op het domein. Zicht op deel van het restaurant. Na deze rust stapten we nog een tijdje door het mooie domein.
Langs deze weg verlieten we het domein en wandelden we terug naar Grijsloke.
Op dit ogenblik vielen er enkele druppels, maar verder dan dit was het niks. Nog even een blik op de Vlaamse Ardennen.
Terug aangekomen
Op weg naar de zaal. Het was een mooie en aangename weekdag wandeling.
Deze was onze laatste van de wandelingen in Koblenz. De deelnemers moesten ook wat vroeger aankomen, daar er na de tocht nog een ceremonie plaats vond. Ook deze wandeling mocht er wezen. Ook hier was er regelmatig wat afwisseling op het parcours.
Niet al te duidelijk parcours op kaart. W liepen vandaag terug aan de overzijde van de Rijn, die we nu bereikten via de brug. We stapten een kleine 4km langs de Rijn.
Mooie reclame van onze wandelclub Rijnvaarten Links van de boom waren wij op appartement. ook hier kregen we regelmatig groene zones.
En mooie uitzichten
Vlonderbrug over en een fikse klim. Deze klaprozen waren bijna allemaal uitgebloeid.
Eénmaal terug aan de sporthal was het avontuur in Koblenz afgelopen. Na deze wandeling nog iets gaan drinken, daarna een goeie douchenemen. vanavond gingen we uit eten en morgen vroeg keerden we terug naar huis.
Deze maal gingen we de andere kant op en kregen terug een mooi en golvend parcours. Enkele vrienden van de Euraudax van vroeger waren daar ook en besloten om samen deze tocht te stappen. Het laatste stuk van deze wandeling was aan de andere zijde van de Rijn en iedere wandelaar moest de stoeltjeslift gebruiken. We kregen daar een pittige afdaling en kwamen terug via de brug
Vandaag gingen we links vanuit de sporthal Na een tijdje waren we terug in het groen rond Koblenz.
Na een 3tal km kregen we al een checkpoint.
Ook regelmatig mooie uitzichten. Onze volgende controlepunt.
Euraudaxers van enkele jaren terug Eventjes wat bijtanken.
Zicht vanop onze rustpost
Opweg naar de stoeltjselift. Zicht op de Deutsche Eck Hier waren we al boven en daalden af via het binnenplein een burcht.
terug aan de andere kant van de Rijn
Na onze tocht hadden nog wat tijd om even door de stad te wandelen.
De eerste en de derde dag waren het dezelfde wandelingen. Het weer maakte al geen te beste beurt. Er viel af en toe wat lichte regen. We hadden ons ingeschreven voor de 21km. Het was een heel gevarieerd parcours met ups en downs. Er waren op geregelde tijdstippen haltes voorzien om ons te registreren. In het laatste gedeelte zat er een gevaarlijke afdaling in, op de cruciale punten moesten we ons vasthouden aan de wortels van de struiken of boompjes. Naar het einde toe was het weder terug ok.
We gingen richting Phaffendorfer Hier de kerk van deze gemeente Na deze kregen we een steile klim naar het bos waar we een tijdje verbleven.
Af en toe wat lichte regen Hier een controlepunt
Splitsingen, waar je er niet naast kon kijken. Ook de bepijling viel goed mee.
Terug aangekomen aan de sporthal, onze eerste van de vier wandelingen zit er op.
Dit jaar deden we mee aan de 15° Olympiade van de IVV. Deze ging door in Koblenz van 7 juni tot en met 10juni. We vertrokken op zondag 5 juni richting Koblenz, waar we een appartement huurden. Ons verblijf was zo'n kleine 4km van het centrum. Eénmaal aangekomen en alles in orde hadden gebracht gingen we op verkenning.
De volgende dag gingen we naar de sporthal waar alles ging doorgaan, zo hadden we een zicht hoe het ging verlopen. De volgende dag, dus de dinsdag moesten we onze papieren en wandelpas en badge afhalen. Na deze formaliteiten hadden we nog wat tijd om door de oude stad te wandelen.
De Deutsche Eck
Mooi uitzicht vanuit deze loopvloer. Zicht op het deel waar wij logeerden
bezoekje aan de burcht We lieten ons met de kabelbaan over de Rijn brengen. Nog maal een zicht op die Deutsche Eck, waar de Moezel en de Rijn samen komen. Dit is de sporthal waar de start begint van de wandelingen. Hier op deze locatie begon de bijeenkomst van alle deelnemende landen.
Wederom onze laatste dag van een mooi verlengd weekend. Na het ontbijt, was het tijd voor het inladen van de bagage. We namen afscheid van ons verblijf in Asselheim en reden naar Bad Dürkheim voor onze laatste wandeling . Normaal gezien gingen we een wandeling maken van ongeveer 6km door de wijnvelden van Bad Dürkheim, maar wegens de warmte (31°) hebben we besloten een korte dorpswandeling te maken. Daarna was er nog ruimschoots de tijd voor verkenning in het dorp. Het middagmaal aten we in het grootste wijnvat van Duitsland. Daarna ging het terug richting Torhout met nog een avondstop onderweg.
De Junior van de groep met Doortje Alles ingepakt en we verlieten Asselheim. Na een tijdje kwamen we aan in Bad Dürckheim voor een korte wandeling. Dit is mijn portie De gidse Nicole nam de wandelaars op sleeptouw door dit dorpje.
regelmatig wat deskundige uitleg over heel wat bezienswaardigheden.
Tarzan was wat moe. Aandachtig luisterde men naar de uitleg over die wereldbol die op de grond lag.
Op naar het volgende
langs hier mensen
Tarzan had verkoeling nodig. Dit is de bekendste fontein van dit dorp.
Hier eindigde de dorpswandeling en we hadden nog tijd om iets te drinken.
We verkenden alleen het verder verloop van dit dorpje.
Een oude fabriekspand werd na de verwoesting opgeknapt als wandelpromenade.
Ook enkele fitnesstoestellen zijn er in dit prachtig park.
Hier in dit vat kregen we een middagmaal. Het is het grootste wijnvat van Duitsland, maar werd nooit gebruik voor de wijn. De inhoud bedroeg 1.700.000liter
Na het eten reden we terug naar Torhout. Het was een mooi verlengd weekend en heel veel dank aan de organisatoren. Volgende week ga ik met Doortje terug naar Duitsland waar wij een week verblijven in Koblenz om deel te nemen aan de Volkssportolympiade.
Na het ontbijt vertrokken we richting Dernbach waar we vandaag onze wandeling beginnen. Het was etappe 8 van Pfalzer Weinsteig. De start loopt langs een steile klim en verder langs kleine voetwegen gekleurd met vele mooie panorama's. passages door enkele kleine dorpjes die verlaten worden langs steile beklimmingen. In Gräfenhausen hebben we een stop waar we onze picknick kunnen opeten. Daarna volgt er nog een steile klim door de bossen, om dan via een flinke afdaling aan te komen in Annweiler waar nog de tijd krijgen voor een bezoekje.
Aangekomen in Dernbach
Een totale groepsfoto De lange afstanders zijn terug op pad. Via de Galgenberg begon het klimwerk , gelukkig kregen we regelmatig bos want de temperatuur was al aardig opgelopen. We kregen hele mooie uitzichten.
Eventjes uitrusten.
Eventjes het bos uit om dan via enkele kleine dorpen terug het bos in te gaan.
Ondertussen was het kwik al aan de grens van 30° Hier een uil afgebeeld
Hier zijn we aangekomen om onze picknick te verorberen. En wat te drinken.
Na het eten gingen we op zoek naar een fris wijntje of drankje. We zitten in het dorpje Gräfenhausen, waar de bazin van dit etablissement ons welkom heette. Ik kreeg een halve liter cola. Na de verfrissing hadden we nog een steile beklimming te goed. Tarzan zat op het varken. En zwoegen door het bos, ondertussen al 32°
We kregen een prachtig uitzicht over Annweiler.
Hier zijn we dan aangekomen en hebben nog een uurtje de vrije loop om dit dorpje beter te leren kennen.
Er was heel wat volk op de been.
Wachtend op onze bus.
Op de terug weg naar ons hotel had ik even de tijd om een dutje te doen.
Na ons ontbijt gingen we vandaag deel etappe5 Pfalzer Weinsteig wandelen tot aan het kasteel van Hambacher. Daar ging de bus ons ophalen en ons tot bij de kleinere afstand brengen in Neustadt voor een vrij bezoek.
Deze etappe was een kuitenbijter, deels door het vele klimwerk en ook door het warm weer. De eerste 6km was bergop. Bij aanvang moesten er een deel trappen worden beklommen en dan ging het verder langs opklimmende bospaden tussen rotspartijen tot aan het kasteel in Hambacher.
Ons verblijf in Asselheim De eetzaal Aangekomen op de parking in Neustadt an der Weinstrasse.
We begonnen met het klimwerk Af en toe even uitblazen Mooie zichten. Hier eventjes halt houden zodat de groep terug bijeen was. Hallo daar stap maar door. Enkele rotsformaties. Groepsfoto maken van de wandelaars. Het was tijd om te picknicken. We waren 490m boven de zeespiegel.
Zicht op Hambacher Schloss waar de bus ons komt oppikken.
Lucske, onze Tarzan van de groep. We begonnen aan de afdaling tot aan de parking van het kasteel.
De bus stond klaar, nu nog het verwisselen van de schoenen, en weg zijn we.
Eénmaal aangekomen in Neustadt hadden we trek in een lekkere ijscoupe. Dit is een Spaghetti Nero en die is reuze lekker Daarna nog wat kuieren in het gezellig stadje.
Daarna reden we terug naar Asselheim, waar we nog een wijnboer gingen bezoeken.
Hier op de binnenkoer was de proeverij van de 5 verschillende wijnen.
De wijnboer legde alles perfect uit aan onze gidse Nicole, die dan alles naar ons toe vertaalde. Gelukkig kreeg ik iets anders dan wijn,Sprüdelwasser(spuitwater). Doortje is aandachtig
Hier Christiane en Willy die hadden het naar hun zin. Na de proeverij en de eventuele aankoop gingen we terug naar ons hotel die wat verderop lag.
Na het vorig weekend te vertoeven in Luxemburg, gingen we dit verlengd weekend doorbrengen in Duitsland, nl in het Pfalzgebied. We vertrokken rond 6u aan de kerk van St Henricus(Torhout) en hielden halt voor een ontbijtstop in Eschweiler. Daarna reden we tot Gensingen waar we een middagmaal kregen. Dan was het nog een uurtje rijden vooraleer we aankwamen in Bockenheim voor onze eerste wandeling van het weekend. ondertussen was de temperatuur gestegen tot zo'n 26°. De lange afstand deed de Pfälzer Weinsteig Etappe 1 tot Mertesheim waar de bus ons dan kwam ophalen.
de wandeling verliep tussen de wijnvelden met een middelmatige klim. Verder langs licht heuvelachtige veldwegen. Naar het einde toe, een steile klim richting vliegveld(zweefvliegtuigen) gevolgd door een flinke afdaling tot Mertesheim. De kleinere afstand deed een kort stukje van deze wandeling en gingen te voet naar het hotel. Geniet even mee van enkele sfeerbeelden.
Vertrek op parking te Bockenheim
Zicht op het kerkje.
Hier onze gidse met enkele mensen van de korte afstand. Het was warm tussen de wijnranken.
Een pittig klimmetje tussen de velden.
Hele mooie vergezichten.
Het was puffen Naam van de wandeling die bestaat uit meerdere etappes.
Zicht op Mertesheim Eventjes relaxen. Mooi panoramisch zicht. Die had heel veel dorst!!! Nog efkes een korte rustpauze inlassen.
We verlaten de wijnvelden via een flinke afdaling. Een roofvogel cirkelde al een lange tijd boven de velden.
Hier zien we al een zicht op Asselheim. Tijd om een fotootje te nemen. Wachten op iedereen
Nog de laatste meters vooraleer we op de bus zaten. Daarna reden we tot aan het hotel waar de kamers werden verdeeld.
Na het ontbijt, werden de valiezen in de bus geladen en namen we afscheid van ons hotel in Beaufort. We reden nu naar Vianden, waar de wandelaars er een mooie flinke wandeling maakten. De niet wandelaars gingen eerst naar de kopermijn in Stolzembourg en daarna bezochten ze het kasteel van Vianden. De wandelaars werden ergens afgezet en begonnen aan hun tocht van ongeveer 17km. De wandeling bestond uit 2 delen.
Ons verblijf in Beaufort.
We begonnen aan de laatste tocht van dit mooi weekend.
Het was een rustige wandeling, bijna geen hoogteverschil.
Dit was een van de weinige klimmetjes van deze wandeling. Hoe schoon Ook ikzelf moest op de foto.
Rond de middag kregen we hier een een lekker maal. Daarna begonnen we aan het laatste deel van deze wandeling. Via enkele mooie vlonderpaden stapten we terug naar Vianden.
Nog wat mooie zichten
Hier daalden we af naar Vianden en konden een glimp opvangen van het mooie kasteel.
Het kasteel van Vianden werd van de 11° tot de 14° eeuw gebouwd op de fundamenten van een Romeins kasteel en een Karolingisch refugium. Dit betekent een vluchthuis voor de bewoners van onder meer abdijen wanneer zij zich niet meer veilig voelden in hun klooster of abdij. Het paleiskasteel is een van de grootste en mooiste feodale residenties uit de Romaanse en Gotische geschiedenis van Europa. Na de overname door de staat Luxemburg in 1977, werd het kasteel in zijn oude glorie hersteld en wordt tegenwoordig tot de belangrijkste monumenten van Europa gerekend.
Eenmaal aangekomen in het dorp, konden we nog iets drinken en begonnen dan aan onze terugreis naar België. We hebben een tof WE gehad en kijken al uit naar het volgende.Volgend jaar gaan we richting Hardilot net voorbij Bologne Sur Mer. Volgend weekend verblijf ik met andere wandelaars in de Pfalzstreek in Duitsland.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
