Het parcours

Campus Da Vinci de start van deze wandeling

Via mooie onverharde paden en enkele rustige wegen stapten we richting de Klype



De zon was al vroeg van de partij. We kregen een aangename lentedag.

Geniet even mee van enkele mooie zichten.





Af en toe enkele modderpaden, dit hoort erbij op deze tocht.





Ook was het regelmatig op en neer.

Van de Klype stapten we verder via terug mooie onverharde paden op zoek naar onze tweede rust en die was gelegen in het domein Heynsdaele.

We wandelen wel in de streek van Ronse en niet in het Heuvelland(Scherpenberg)



Eventjes poseren

We wandelden hier op een flank van het Kluisbos.




Heel mooi en gevarieerd parcours, afgewisseld met hoogten en laagten.





Hier zijn we dan aangekomen in het domein Heynsdaele.Na hier iets te hebben gedronken gingen we terug naar de Klype via de Hotond.



Het ene natuur stuk na het andere.



Dit pad was ondergelopen en was bergop

Het was ploeteren en nog eens ploeteren.





Hier nog zo'n paadje.



En hier zijn we dan op de Hotondberg en via dit bos gingen we nu naar de Klype voor de tweede maal.










Hier zien we terug het kerkje. ook hier dronken we wat alvorens aan het laatste gedeelte te beginnen.

Nu nog 8.3km tot aan het einde. ook dit stuk was heel gevarieerd.



Terug onverharde paden en rustige wegen.













Hier moesten we nog eens door het St Hubertus domein wandelen.

Rond de prachtige vijver van dit domein, na deze nog een 2tal km door Ronse tot we terug aan de school aankwamen. Een hele mooie tocht van de Chatons. Het weer was prachtig en we hebben er erg veel van genoten.

Na het verlaten van de startzaal kregen we al wat verharde en onverharde wegen.



De zon deed haar best

Dit diertje keek ons aan met argusogen.



Mooie zichten



Heel wat afwisseling op het parcours.





Af en toe op het veld stappen wegens te grote plassen





Hier kregen we al een zicht terug op Neigem.

Enkele keikoppen te verwerken.



Terug aan de gotische Sint-Margarethakerk van Neigem. Na de rust stapten we richting Meerbeke, waar de centrale rust was voorzien.


Het kasteel van Neigem. neigem was eigendom van de heren van Wedergraete, in de kasselrij van het land van Aalst. het kasteel van de heren van Wedergraete stond vlak bij het dorp; op wat nu grondgebied Meerbeke is. Het werd heropgebouwd in de 20°eeuw.

Nog een keikopdreef te bewandelen.



Ze vierden hier ook vandaag carnaval, en dit zullen de wandelaars in de namiddag ondervonden hebben

De praalwagens op weg naar hun startplaats.



Hier Doortje bij haar luxewagentje.

Aangekomen in Meerbeke bij het plaatselijk schooltje, dat dienst deed als centrale rustpost. Ook hier konden de mindervaliden niet in de zaal. De zaal lag op het 1)verdiep, en was enkel met de trap bereikbaar.

Na iets te hebben gedronken maakten we hier een lus.



De zon was nog altijd van de partij, enkel de wind was wat in kracht toegenomen.

De praalwagens op weg naar hun startplaats. Er waren enkel prachtexemplaren bij.






De kerk van Meerbeke. Meerbeke is ook een deelgemeente van Ninove. Meerbeke was van 1973 tot 2011 jaarlijks de aankomstplaats van de wielerwedstrijd de Ronde van Vlaanderen.

terug aan de rustpost. Nu gingen we terug naar Neigem via het Neigembos, maar door de regenval van de laatste dagen hebben ze het parcours gedeeltelijk moeten wijzigen.

Hier nog zo'n lief diertje. Ondertussen kwamen er donkere wolken opzetten. Hopelijk houden we het droog tot het einde van de wandeling.

Hier waren we het bos ingestapt via een kleine maar heftige helling. Nog een kleine 2 kilometer tegaan alvorens we de eindstreep bereikten.

Eénmaal in het bos begonnen de eerste druppels te vallen. Besloot om geen foto's meer te maken. Uit het bos begon het wat harder te regenen. Toen het serieus regende waren we binnen. Het bleef nog regenen tot we terug thuis waren. Jammer voor de mensen die naar de carnavalstoet  waren gekomen. Ook vandaag hebben genoten van deze mooie tocht.

De Sint Antoniuskerk van Borsbeke. De kerk werd in 1659 gebouwd in laatgotische stijl. In 1694 brandde de vieringtoren af, die spoedig heropgebouwd werd. In 1774 werden de 2 zijbeuken toegevoegd.

We kregen regelmatig onverharde paadjes.

Voorlopig was er nog geen sprake van regenbuien. Zo konden we genieten van enkele mooie vergezichten.







En soms wat modderpaden.



Een oud weefgetouw





Hier aangekomen in Sint Lievens Houtem bij de centrale rustpost. Hier maakten we een mooie lus.

Ook hier kregen we een gevarieerd parcours.





Een kleine grot met Mariabeeld

Na de tweede stop gingen we terug naar de startzaal. Daar maakte de grootste afstand nog een lus.








Opà het laatste gedeelte van de wandeling kregen we een beetje motregen.

Al bij al konden we genieten van een mooie wandeling, we werden nooit echt nat van dit gemiezer op het einde van deze wandeling.

het parcours

Een beetje motregen in het begin van de tocht.

De neoclassicistische Sint Petruskerk dateert uit 1819.

Enkele vergezichten



Afwisselend parcours

Zicht op de Schelde





het weer klaarde wat uit.

Hier wandelden we langs de Scheldemeersen op het grondgebied Kerkhove.







Na de doortocht in Kerkhove moesten we nu verder wandelen richting Berchem tot aan het Parochiehuis. Daar aangekomen hadden we al een derde van onze afstand afgelegd. Van daaruit maakten we een hele mooie lus van meer dan 8km richting patersberg en de flanken van de Kwaremont.




We waren op weg naar de Patersberg



Hier zien we deze heuvel voor ons liggen.



We begonnen aan de pittige klim, weten dat de renners deze namiddag hier ook voorbij komen.



Nog een flink stuk te gaan.

Hier zijn we dan boven op de heuvel.

Na het klimwerk begonnen we dan aan het dalen richting Kwaremont.







Ook hier was er veel afwisseling in het parcours.




Aangekomen aan het Paddenbroek

Het paddenbroek is een restant van de oude loop van de nabijgelegen Schelde, die er moerassige gronden achterliet. Het Paddenbroek bestaat in hoofdzaak uit een stervormige waterpartij met een centrale vijver en acht beken.

Het Paddenbroek is een natuurreservaat in de Vlaamse Ardennen en bevindt zich op het grondgebied van de gemeente Kluisbergen(deelgemeente Berchem). Het 14 ha grote natuurgebied was een waterwingebied dat in de jaren 80 werd opgekocht door de gemeente. Het moerassige gebied wordt beheerd door natuurpunt. Het Paddenbroek is vrij toegankelijk op de paden, die via bruggetjes en houten vlonders door het gebied lopen.

Genbiet even mee van dit mooi stukje natuur.

















Na het verlaten van dit domein, kwamen we stilaan terug aan het Parochie huis in Berchem. Na iets te hebben gegeten en gedronken gingen we verder terug naar Kerkhove via het domein Scheytteput.







Hier zijn we dan aangekomen in het domein Scheytteput. Even genieten van dit klein domeintje


















Eventjes poseren.



Na een bezoek aan de laatste rustpost(Kerkhove) moesten we nog een 6,5km wandelen tot het einde.

Nu stapten we via Waarmaarde naar Kaster langs rustige wegen en paden.

Zicht op de kerk van Waarmaarde



De centrale van Ruien

Hier zien we terug de kerk van Kaster in zicht, nog een kleine km te gaan en deze mooie wandeling zit erop.

Hier op weg naar het Leiepad

Zicht op de Golden River

Hier maakten we kennis met dit klein maar mooi natuurstukje.





Door de tunnel van het Brouwerspark.







Voia het jaagpad langs de Leie en de Arkebrugweg bereiken we de rust in het Jukebox museum. Na iets te hebben gedronken begonnen we aan onze terugweg richting Sporthal badhuis waar alle wandelaars een jeneverke aangeboden kregen.

De ingang van de kazematten

De kazematten maken deel uit van de stadsversterkingen. Het zijn bomvrije gewelfde ruimtes en ze werden gebruikt voor militaire doeleinden, om er munitie op te slaan.Ook voor levensmiddelen te bewaren of als schuilplaats voor soldaten en geschut. De Kazematten meten 4 bij 5meter en zijn 3 meter hoog. Ze zijn met elkaar verbonden via manshoge doorgangen. Aan de stadszijde had men een ingang, aan de andere kant, tegen de watergracht, bouwde men een stevige bakstenen muur. Per bomvrije ruimte zijn er aan de buitenzijde vier kijkgaten. Op de gewelven bracht men een dikke laag aarde aan om de inslagen van bommen te neutraliseren. Ook tijdens de 2 wereldoorlogen zochten de bewoners er toevlucht





Een kijkgat










Via de sluizen verlaten we de kleinste en de grootste afstand en wandelen <we via het eilandje en enkele rustige wegen door de barakken om zo bij de andere afstanden in de Rijselstraat aan te sluiten en dan gezamenlijk de laatste km langs het Schippershof naar het einde te stappen.





Plezierhaventje van Halluin

Het was een rustige wandeling, kregen een gevarieerd parcours.

het parcours

Het OC van Reningelst gebouwd op de vroegere site van Brouwerij Six, waar destijds het Rookopbier gebrouwd werd.



Reningelst heeft één kerk, de Sint Vedastuskerk. In het jaar 1568 werden de 3 priesters van Reningelst vermoord, omwille van de godsdienstoorlogen rond die periode. De kerk werd in 1583 in brand gestoken door Ieperse Geuzen. Na de herstelling kreeg de kerk haar huidig uitzicht(omstreeks 1623)



Rustig wandelen door het landelijk Reningelst.



Na onze eerste lus,  kwamen  we terug aan in het OC. na iets te hebben gedronken begonnen we aan het tweede gedeelte van deze wandeling. Nu stapten we richting Kuiperswijk en volgden deels het Busseboompad. Via het Keibilken kwamen we aan in de rustpost op de Brabant.



Zicht op verschillende hoppe velden.



De Busseboom is een gehucht op de weg van Poperinge naar de Ouderdom(tussen Vlamertinge en Reningelst).









Hier zijn we dan aangekomen op de rustpost. De 2 grootste afstanden maakten hier een lus van 7.6km. Deze lus flirtte  mdet de schreve(grens) en via een lange dreef naar het Brits militair kerkhof Lyssenhoek en zo terug naar de rustpost.














Hier zijn we op de lange dreef.







Het Brits militair kerkhof Lyssenhoek.







Op de terug weg kregen we ook enkele mooie vergezichten richting Catsberg.

Hier zijn we dan terug aan de startzaal. Een rustige landelijke wandeling rondom Reningelst.

Zicht op het kasteeldomein. Het kasteeldomein de Ghellinck vormt een voorbeeld van een kasteeldomein met authentieke elementen uit de 19°eeuw. het domein omvat het park met zijn waterpartijen, brugjes, omgracht voorhof en brug met 3 bogen van het verdwenen kasteel op de oude motte, de vroegere dienstgebouwen zoals de voormalige paardenstal en zadelmakerij, archiefzaal, oranjerie en bibliotheek, een bijgebouw in Doornikse steen, de vroegere conciergewoning en de voormalige jachtopzichterswoning.



Hier is de parcoursmeester Henri

De grootste afstand(25km) moest eerst een lus maken van een 7tal km en kwam terug naar de zaal.

We kregen een gevarieerd parcours.









We kwamen terug via een deel van het park. Na onze rust in de zaal gingen we verder, nu wandelden we richting petegem waar we een rust post hadden in het plaatselijk schooltje.



Hier kregen we ook een heel gevarieerd parcours. Jammer dat de mist nogal hardnekkig was.












Hier een zicht op de paardestallen van Willy.



Aangekomen op onze rustpost. Hier moesten we een lus maken.



We kregen terug enkele paden,afgewisseld met enkele wegen.



Kort na de middag brak de zon door, en het was direct heel wat aangenamer, het landschap blaakte in de zon.













Na de tweede passage in het schooltje, begonnen we aan het laatste gedeelte van deze tocht.



We lieten Elsegem achter ons en stapten nu richting het golfterrein




Naar het einde toe kregen we nog een mooi stukje natuur.















Het gemeentelijk domein de Ghellinck is een oud kasteelpark dat in het jaar 1718 aangekocht werd door de familie de Ghellinck. Het kasteel onderging door de jaren heen verschillende verbouwingswerken; einde 18°eeuw in de classicistische stijl en midden de 19°eeuw in neo-Vlaamse renaissancestijl. Het park werd in 1912 in Franse stijl ontworpen en reikte tot de Schelde. Gedurende beide oorlogen werd het kasteel ernstig beschadigd en tot overmaat van ramp brandde het in 1973 af. Lat"er werd het gesloopt. Het domein werd in 1974 aan de gemeente verkocht en op vereenvoudigde manier opgefleurd. De vroegere bijgebouwen van het kasteel met de hoeve, de archiefzaal en de bibliotheek werden stelselmatig gerestaureerd en met nieuwe bestemming bedacht. De gerestaureerde hoeve dateert van 1893 en is gedeeltelijk in gebruik genomen als taverne-restaurant. De bibliotheek doet nu onder andere dienst als trouwzaal, op de benedenverdieping is een oranjerie, op de verdieping is een auditorium ingericht. Het 28ha grote domein is voor de wandelaar een uiterst genietbaar oord.



Mooie paden in het park, heel aangenaam om er in te wandelen.

En zo kwamen we stilaan terug waar we deze morgen begonnen aan de mooie wandeling. Ondanks de mist van vanmorgen waren er toch 1585 wandelaars.

Een rustige  wandeling met heel wat afwisseling.

De St Amandus te Beernem. Alhoewel de huidige kerk dateert van 1901. ligt de oorsprong van het bedehuis eeuwen in het verleden. Reeds in 847 veroverde de Franse koning karel de Kale dat er voor Beernem altaarrechten werden toegekend aan de abdij van St Amands aan de Skarpe. Dit betekent evenwel niet, dat de toenmalige kerk ook door die abdij gebouwd werd. Welke autoriteit het gebedshuis in die tijd heeft opgetrokken, is niet bekend. Het eerste stenen gebouw dateert wellicht van 1150.(wikipedia). Eenmaal voorbij de kerk gingen we richting Kasteeldomein patershof.


Kasteeldomein Patershof te Beernem was meer dan een halve eeuw gekend als het Klooster en Bezinningsoord van de Paters, de missionarissen van het Heilig Hart. Vanaf 1 juni 2013 kreeg het gerenoveerde gebouw door vzw Cura een nieuwe bestemming nl; 43 assistentiewoningen(seviceflats) waar senioren kunnen genieten op leeftijd. Op 4 mei 2015 zetten we een stap verder in het levenslang wonen. De 33 assistentieflats werden geheroriënteerd naar zorgflats. Dit naar aanleiding van een uitbreiding ROB plaatsen. met deze stap willen we de bewoners van de zorgflats de ruimte van een assistentieflat bieden en deze combineren met de 24 uurs zorg en begeleiding van een woonzorgcentrum.

Uitzicht op de flatjes

Hier stapten we een deeltje door het domein, en keerden naar de startzaal voor de eerste maal.



Nadien begonnen we aan de volgende lus die ons naar een schooltje bracht via een afwisselend parcous.





Tussen Aalter en Brugge moest het kanaal in de loop der jaren op verschillende plaatsen worden rechtgetrokken, omdat de steeds groter wordende schepen 'miserie' kregen om de bochten te nemen. Vandaag is de Miseriebocht een kleurrijk natuurreservaat. het microklimaat van de hellingen zorgde voor een typische flora en een rijke fauan.






Hier zijn we dan aangekomen aan het schooltje . Na hier iets te hebben gedronken keerden we voor de tweede maal naar de startzaal. via rustige wegen en paden.

Daarna was er nog een lus van 7.5km via de Vallei van de Zuidleie.





De Vallei van de Zuidleie is een water- en moerasgebied,afgewisseld met bloemrijke graslanden.Het ligt ten zuiden van Brugge in de gemeenten Oostkamp en Beernem. Al vanaf de 13°eeuw is in deze vallei het Kanaal Gent - Brugge uitgegraven, één van de oudste kanalen van het land. Aan beide zijden van het kanaal liggen waardevolle natuurgebieden en oude meanders van de historische Zuidleie. Suytleie, Leye, Reie......zijn middeleeuwse benamingen van het riviertje dat ooit de bovenloop vormde van de tegenwoordig wereldberoemde Brugse reien.

Heel rustig om er door te wandelen.







Familie van vroeger





Na de doortocht van het natuurreservaat kregen we nog een mooi wandelpad tot bijna op het einde.

Mooie en rustige wandeling.

Zicht op de Axelse kreek



Eventjes een kiekje nemen.

Daarna trokken we naar de Smitsschorre. Achter de watertoren ligt Smitsschorre. Dit binnen gedijkte, laaggelegen schor dankt zijn bijnaam aan de kanaalwerken uit de zestiger jaren. In 1968 werd het kanaal van gent naar Terneuzen verbreed en verdiept. Het vrijgekomende zand werd via pijpleidingen op het Smitsschorre-gebied gespoten. Anno 2004 begint zich hier een natuurgebied van enige allure te ontwikkelen. het totale gebied is 300ha groot.

Hier het herkenningspunt van Axel, de watertoren. De 60,6m hoge met baksteen beklede watertoren uit 1936, officieel geopend in januari 1937, is bewaard in oorspronkelijke staat.Het is een van de hogere watertorens in Nederland. De watertoren is op de begane grond ingericht als tentoonstellingsruimte. hier worden in het bijzonder tentoonstellingen georganiseerd waarin de natuur centraal staat, hoewel er ook ruimte is voor kunstexposities of  dergelijke.

Zicht op het bijgelegen golfterrein.

Heerlijk wandelen in de vroege ochtend.



Ook de zon was van de partij.









Van het ene domein naar de andere



mooie zicht'en






Uitkijk op een van de vele kreken.

Op weg naar de controlepost.



Rust in de muziekschool.

Na iets te hebben gedronken begonnen we aan een lus rondom Axel.

Ook hier kregen we veel variatie in het parcours.







Zicht op de weidse polders.



De molen van Axel. het is een stenen korenmolen uit 1750. De molen is markant gesitueerd op het voormalige bastion  Vlissingen van de vesting Axel. De Axelse stadsmolen was de tweede stenen molen van Zeeuwsch-Vlaanderen. Hij is in het jaar 1911 van zijn wieken ontdaan. In 1998 werd begonnen aan een zeer grondige restauratie die in de zomer van 2000 werd voltooid. de muren werden hersteld, de zolder vernieuwd, een nieuwe molenkap en een nieuw wiekenstel vervaardigd.

Na voor de tweede maal aangekomen in de rustpost wandelden we verder naar het eindpunt. We trokken terug naar het Axelse bos. Ook deze maal was er veel variatie.

na


Hier waren de plassen gedeeltelijk dicht gevroren.



mooi zicht



Geniet even mee van de mooie zichten.

Wederom genoten van een hele mooie wandeling. het is zeker een aanrader.

het parcours





Het beloofde een mooie dag te zijn



Een mooi en gevarieerd parcours





het had er hard gevroren



oeps hier en daar lag er nog wat sneeuw









Opgepast op de vlonderpaden

Dit was hier een mooi stukje natuur.








Heel rustig om te wandelen.







De plassen waren allemaal dichtgevroren

heerlijk met die opkomende zon.



prachtige zichten





Staalblauwe hemel





Het vroegere station van Eksel

het was een mooie en rustige tocht in Eksel. We hebben er van genoten.

Het traject

Veel variatie in het begin van deze wandeling.























Kerk van Oombergen

Hier maakten we  een mooie lus rondom Oombergen









Oude bekenden



terug aan de rustpost te Oombergen. Na iets te hebben gegeten en gedronken stapten we verder naar de Jeneverbevoorrading, dit was op 1.5km van de rustpost.

Via rustige wegen en mooie zichten kwamen we aan ons jeneverhuis.



Hier kreeg iedere wandelaar een gratis jenever, en men kon ook jenever aankopen. Daarna nog een 6.5km wandelen alvorens men terug aan de startzaal aankwam.
















het kasteel van Leeuwergem. het kasteel is omwald en ligt op het grondgebied Elene. het huidige kasteel werd tussen september 1762 en eind 1764 gebouwd.De bouwheer was de Gentse edelman Pieter Emmanuel d'Hane en de belangrijkste aannemer was de bouwmeester jean baptist Simoens, alhoewel ook heel wat andere Gentse en lokale ambachtslui er hun steen toe bijdroegen.

Het was een rustige en mooie tocht.

We verlaten het OC en stappen naar het eerste pad van de dag.



In het begin volgen de paden elkaar snel op.





Zicht op het Mortagnebos



Afwisselend paden en rustige wegen volgen elkaar op.

Mooie vergezichten



hier wandelen we aan de achterzijde van het afvalbedrijf  IMOG






De Moense vaart








Op de terugweg volgen we een tijdje de Bevergemroute



Zicht op het Bossuitbos









In de verte kunnen we een glimp opvangen van de Mont Saint-Aubert



Zicht op de kerk van St Denijs

De 12km is een gevarieerd parcours met vele mooie vergezichten. We zien ook de Kluisberg en de Mont Saint Aubert liggen.

Hier splitsen de kortste afstand zich van de andere aan het Vlasmuseum(TEXTURE)

De langste afstand ga dan richting het Astridpark.









Hoofdingang van het Astridpark. Twee halfronde overkapte en lommerrijke van Amerikaanse linden vormen de hoofdingang. Het park dankt zijn naam aan het bezoek dat Koningin Astrid op 5 april 1935 aan Kortrijk bracht, slechts 4 maanden voor ze verongelukte. de stad richtte voor haar een monument op in een deel van het huidige park achter de graaf de Smet de Naeyerlaan. Dit stadspark is 3.5ha groot.



Na de passage in het stadspark wandelen de 13kmstappers naar het St-Amandsplein , waar ze de kleine afstanden vergezellen.

Na een 100tal meters verlaten de beide afstanden elkaar. Hier gaat de kleinste afstand naar rechts op weg naar de Swaffelbrug, de grotere afstand doe nog eerst een ommetje.



Hier een zicht op de Swaffelbrug, waar de beide afstanden samen komen en zo verder gaan tot aan de centrale rustpost.




We gaan voorbij de skatebowl en gaan verder via een jaagpad langs de Leie naar de rustpost.



De plezierhaven van Kortrijk.



We krijgen een zicht op de bekende Broeltorens, maar dit is voor na de rust.



Eerst nog even het Groeningepark bewandelen



en zo komen we aan onze rust op het Groeningheveld. De Groeningepoort is een herdenkingsmonument in Kortrijk, de triomfboog werd gebouwd naar aanleiding van de 600ste verjaardag van de Guldensporenslag en geeft toegang tot het Groeningepark.Na de rust splitsen de beide afstanden terug, de kleine afstand ga verder via het Begijnhofpark naar de Grote markt.



Het Groeningemonument, Het vergulde beeld stelt de Maagd van Vlaanderen voor die met haar ene hand een speer in de richting van het overwonnen  Frankrijk houdt, en met het andere hand de fiere Vlaamse leeuw, die de boeien verbroken heeft,vasthoudt.

Zo komen we op de Veemarkt, en gaan verder naar onze eerste gratis drankje in Ergodome, waar de wandelaar een provertje aangeboden krijgt(Le Fort Triple). Na deze gaan we naar de vernieuwde Houtmarkt en komen we aan het Beginhofpark.

Zicht op de Grote kring.

We wandelen verder in het Beginhofpark en brengen dan een bezoekje aan het Begijnhof.



Mooi zicht op de St Maartenkerk


We komen uit het park en via het Vandaeleplein  zijn we aan de poort van het Begijnhof.



Nog even een blik op de St Maartenskerk, de kerststallen staan al te pronken.

De wandelaars maken hier een kleine rondgang in het mooie begijnhof.

Het Begijnhof in Kortrijk werd in 1238 door Johanna van Constantinopel gesticht. Het gaaf bewaard middeleeuwse stadsdeel is een combinatie van een pleinbegijnhof en een straatbegijnhof. Sinds 2 december 1998 behoort het Kortrijkse begijnhof tot het werelderfgoed van de UNESCO.

Het Begijnhof was omringd door het grafelijk kasteel, de stadswallen en het St Maartenkerkhof en ligt vlak in de buurt van Onze-Lieve-Vrouwekerk(zicht)en de ST Maartenskerk. Het Kortrijkse begijnhof werd meerdere malen verwoest.

De 41 barokke huisjes stammen uit de 17°eeuw. Het huis met de dubbele trapgevel was dat van de grootjuffrouw. De merkwaardige traptoren is de hoektoren van de vroegere ST Annazaal uit 1682. De oorspronkelijke gotische kapel werd gebouwd in 1464 maar werd verbouwd in de 18°eeuw.

Het laatste begijntje ter wereld was Marcella Pattyn(geboren in 1920).Ze overleed op 14 april 2013. Naar haar werd een standbeeld gemaakt dat nog steeds te bezichtigen is .



In huisje 41 , die ingericht is als kijkwoning kan men bezichtigen. Na deze rondgang in het begijnhof, gaan we via de grote poort naar de Markt.

Hier nog even een zicht van de St Maartenskerk. Deze kerk werd gebouwd tussen 1390 en 1466. De 83m hoge toren in Brabantse gotiek is een blikvanger. In de houten spits hangt een beiaard van 49 klokken, gerestaureerd in 1974.

Ook de Grote staat al vol met kerststallen. Via de Grote Markt, we blijven rechts aanhouden(kant van de terrasjes) gaan we verder naar Onze Lieve vrouwekerk.

De Onze Lieve Vrouwekerk is een kerk in de historische binnenstad van Kortrijk, is op heden een van de oudste gebouwen van de stad en is een beschermd monument.

We gaan rond de OLV-kerk en stappen dan richting de Broeltorens waar de wandelaars een gratis jenever krijgen.

Hier in de eerste toren mag men een jenever proeven. De Broeltorens zijn twee torens en bevinden zich langs de Broelkaai en de Verzetskaai. Beide torens met een brug over de Leie dateren uit de Middeleeuwen en zijn een beschermd monument.

Nog een zicht over de Broeltorens. Na een kort bezoek aan de Broeltoren stappen we verder naar een alweer nieuwe brug" De Budabrug".

Hier zien we de Budabrug. We slaan linksaf aan de brug en gaan terug richting grote Markt maar gaan  rechtsaf langs de Leieboorden verder.

Zo gaan we stilaan naar het einde van deze stadswandeling.

Afstandstabel

De zichten waren heel beperkt.



Het parcours bood heel veel variatie aan.







Hier Doortje, Christiane en Willy  op weg naar de rustpost.

Een dun laagje ijs op het water.



De kerk van Scheldewindeke.

Parochiaal centrum de Rots in Scheldewindeke.

De grootste afstanden moesten hier een mooi lus maken.












Deze persoon heeft er zijn werk van gemaakt.



Daarna ging de tocht terug richting Oosterzele

Na deze dreef kwamen we terug uit aan onze startzaal. Jammer van de mist, maar het was een hele mooie gevarieerde wandeling

het te volgen traject



De start vanuit de school Wingerd

Op weg naar het recreatie domein



Verlaten, geren enkel spoor van iets.





Het was beuken tegen de wind, gelukkig was er geen regen bij.

Hier stapten we langs de buitenkant van dit domein.

Hier een zicht op de watersportbaan. De Watersportbaan, officieel Nationale Watersportbaan Georges Nachez is een waterbaan gelegen te Gent. Deze is 2300m lang en 76m breed en werd in 1954 voor het eerst gebruikt. Het water staat in verbinding met talrijke aanpalende rivieren en kanalen zoals de Coupure, de Graslei, het Kanaal Gent-Brugge en de Leie, waarvan een zijarm trouwens dwars door de roeibaan stroomt.

Aangekomen in Drongen, de rust was in het parochiaal Centrum. Hier moesten we een lus maken.



Het parcours was heel gevarieerd, gelukkig waren de veldwegels niet al te smerig.





Af en toe een beetje modder, maar die konden we omzeilen.

Hier Willy in aantocht.

De Sint Gerolfkerk is de kerk van de Drongense parochie Drongen-Centrum. Deze neo-Griekse kerk werd ontworpen door de gentse architect F.Cardon. De kerk bevindt zich op de plaats van een eerdere kerk van de oude abdij van Drongen, waarvan alleen de toren bewaard is gebleven. De kerk is gewijd aan de martelaar Gerulfus. Deze 49m hoge toren rust op een vierkante basis, waarop zes achthoekige verdiepeingen volgen. De toren kreeg zijn huidige vorm tussen 1732 en 1734 nadat zijn voorganger in 1727 door blikseminslag verloren was gegaan.
Terug aangekomen in Drongen, na wat te hebben gegeten en gedronken begonnen we aan het laatste gedeelte van deze wandeltocht.



We gingen terug richting Blaarmeersen

Onderweg zagen we nu en dan wat ondergelopen weiden

De lucht dreigde maar de regen kwam niet, enkel de wind nam wat toe in kracht.





Aangekomen in het domein via een andere ingang stapten we terug naar de startzaal.

De blaarmeersen is een recreatiegebied (100ha) en ligt langs de ringvaart, de Leie en de Watersportbaan. het is een groengebied met bosjes, ligweiden en wandelwegen rond een centrale vijver met strand en sportinfrastructuur.

Eenmaal aangekomen in de startzaal konden we nog genieten van een kopje koffie. Aan de afstand van deze tocht was te merken dat de kms ook niet juist waren, misschien door de wind?

Door het Station van Brugge

Aangename wandeling door Brugge.

Hier en daar al wat water op de velden of weilanden.



Ook sommige paadjes hadden last van water.





Hier het sterrenrestaurant Hertog Jan.

De beekjes waren al aardig gevuld met water.

Na onze rust, begonnen we aan een mooie lus die ons naar het Vloethemveld bracht.









Een voormalig militair domein en krijgsgevangenkamp, dat nu een waar natuurdomein geworden is.




Heel mooi om er te wandelen.







Via het gehucht 'maantjesveld' en een hobbelige aardeweg stappen we verder naar de Hollebeekstraat om opnieuw onze rustpost te bereiken.







Na de rust gingen de grootste afstanden samen terug naar het eindpunt.

De laatste wegel alvorens we de startzaal bereikten.

We kregen mooie zichten te zien.

De opkomende zon



Was een beetje fris deze morgen, maar aangenaam wandelweer.





geniet even mee van de mooi zichten.













De oude Leiemeander














Hier een bananenboom



Het handbediend ophaalbruggetje aan Astensas.

Nog een paar honderd meters verwijderd van de rustpost. Na iets te hebben gedronken, begonnen we aan de lus van een 8tal km.



We stapten richting  Astenedreef  om zo naar het Goed te Parijs te aan te komen.



Het Goed te Parijs, het stadsbos van Deinze, heeft veel te bieden. Wandelen,fietsen, spelen in de speelzone of op de spelementen langs het wandelparcours. Maar ook een bezoekje aan de boomgaard en de grazers, en misschien een ontmoeting met de schaapskudde zijn hier mogelijk. Sinds 2011 wordt het stadsbos van 55ha verder uitgebouwd. Het gebied kreeg meteen 2 namen: stadsbos Deinze en Goed te Parijs, naar één van de oude hoeves op het terrein. Het landschap is gevarieerd met hooiland,ruigte,akkers, weiland en bos.







Rustig om door dit stukje natuur te wandelen.












En we stapten verder langs de Boswachtersdreef en het Cederpad om zo terug onze rustpost te bereiken.





Daarna keerrden alle afstanden terug via de Hellestraat en het Sas, stappen langs de River Ranche en wandelen het kleine brugje over en trekken verder langs Basiel de Craene pad richting Bachte Maria Leerne. Via de Leiemeersen en Graaf Henridreef waar de kleinere afstanden ons vervoegen, bereikten we zo het domein Ooidonk met zijn prachtig kasteel.

Blik op het kasteel van Ooidonk, de groene long van Deinze.

Het kasteel van Ooidonk is een monumentale oude waterburcht ten zuiden van het dorp Bachte Maria Leerne, niet ver van Deinze. Oorspronkelijk ontstaan in de 12°eeuw als boerderij, spreekt men in de 14°eeuw van een versterkte waterburcht. Het slot werd verwoest in 1491. In 1579, in de periode dat de Gentse opstandelingen FilipsII van Spanje als graaf van Vlaanderen hadden afgezet,werd het nogmaals verwoest. Na de brand van 1579 werd de ruïne opgekocht door Maarten Della Faille en herbouwd tot kasteel in renaissancestijl.

Thans is het kasteel Ooidonk privaat eigendom van de kinderen van graaf Juan 'tKint de Roodenbeke. De familie bezit het sinds 1864 toen Henri 'tKint de Roodenbeke het kasteel aankocht. In de 19°eeuw werd het interieur vernieuwd en de tuinen heraangelegd. Het kasteel werd in 1944 beschermd als monument.(bron wikipedia)

Via de Ooidonkdreef en de stille dorpskern komen we allen terug in de startzaal.

Een hele mooie en rustige wandeling. De zaal was overbevolkt, gelukkig stonden er enkele tenten opgesteld waar we iets konden drinken. Er waren meer dan 2300 wandelaars.