Een rustige  wandeling met heel wat afwisseling.

De St Amandus te Beernem. Alhoewel de huidige kerk dateert van 1901. ligt de oorsprong van het bedehuis eeuwen in het verleden. Reeds in 847 veroverde de Franse koning karel de Kale dat er voor Beernem altaarrechten werden toegekend aan de abdij van St Amands aan de Skarpe. Dit betekent evenwel niet, dat de toenmalige kerk ook door die abdij gebouwd werd. Welke autoriteit het gebedshuis in die tijd heeft opgetrokken, is niet bekend. Het eerste stenen gebouw dateert wellicht van 1150.(wikipedia). Eenmaal voorbij de kerk gingen we richting Kasteeldomein patershof.


Kasteeldomein Patershof te Beernem was meer dan een halve eeuw gekend als het Klooster en Bezinningsoord van de Paters, de missionarissen van het Heilig Hart. Vanaf 1 juni 2013 kreeg het gerenoveerde gebouw door vzw Cura een nieuwe bestemming nl; 43 assistentiewoningen(seviceflats) waar senioren kunnen genieten op leeftijd. Op 4 mei 2015 zetten we een stap verder in het levenslang wonen. De 33 assistentieflats werden geheroriënteerd naar zorgflats. Dit naar aanleiding van een uitbreiding ROB plaatsen. met deze stap willen we de bewoners van de zorgflats de ruimte van een assistentieflat bieden en deze combineren met de 24 uurs zorg en begeleiding van een woonzorgcentrum.

Uitzicht op de flatjes

Hier stapten we een deeltje door het domein, en keerden naar de startzaal voor de eerste maal.



Nadien begonnen we aan de volgende lus die ons naar een schooltje bracht via een afwisselend parcous.





Tussen Aalter en Brugge moest het kanaal in de loop der jaren op verschillende plaatsen worden rechtgetrokken, omdat de steeds groter wordende schepen 'miserie' kregen om de bochten te nemen. Vandaag is de Miseriebocht een kleurrijk natuurreservaat. het microklimaat van de hellingen zorgde voor een typische flora en een rijke fauan.






Hier zijn we dan aangekomen aan het schooltje . Na hier iets te hebben gedronken keerden we voor de tweede maal naar de startzaal. via rustige wegen en paden.

Daarna was er nog een lus van 7.5km via de Vallei van de Zuidleie.





De Vallei van de Zuidleie is een water- en moerasgebied,afgewisseld met bloemrijke graslanden.Het ligt ten zuiden van Brugge in de gemeenten Oostkamp en Beernem. Al vanaf de 13°eeuw is in deze vallei het Kanaal Gent - Brugge uitgegraven, één van de oudste kanalen van het land. Aan beide zijden van het kanaal liggen waardevolle natuurgebieden en oude meanders van de historische Zuidleie. Suytleie, Leye, Reie......zijn middeleeuwse benamingen van het riviertje dat ooit de bovenloop vormde van de tegenwoordig wereldberoemde Brugse reien.

Heel rustig om er door te wandelen.







Familie van vroeger





Na de doortocht van het natuurreservaat kregen we nog een mooi wandelpad tot bijna op het einde.

Mooie en rustige wandeling.

Zicht op de Axelse kreek



Eventjes een kiekje nemen.

Daarna trokken we naar de Smitsschorre. Achter de watertoren ligt Smitsschorre. Dit binnen gedijkte, laaggelegen schor dankt zijn bijnaam aan de kanaalwerken uit de zestiger jaren. In 1968 werd het kanaal van gent naar Terneuzen verbreed en verdiept. Het vrijgekomende zand werd via pijpleidingen op het Smitsschorre-gebied gespoten. Anno 2004 begint zich hier een natuurgebied van enige allure te ontwikkelen. het totale gebied is 300ha groot.

Hier het herkenningspunt van Axel, de watertoren. De 60,6m hoge met baksteen beklede watertoren uit 1936, officieel geopend in januari 1937, is bewaard in oorspronkelijke staat.Het is een van de hogere watertorens in Nederland. De watertoren is op de begane grond ingericht als tentoonstellingsruimte. hier worden in het bijzonder tentoonstellingen georganiseerd waarin de natuur centraal staat, hoewel er ook ruimte is voor kunstexposities of  dergelijke.

Zicht op het bijgelegen golfterrein.

Heerlijk wandelen in de vroege ochtend.



Ook de zon was van de partij.









Van het ene domein naar de andere



mooie zicht'en






Uitkijk op een van de vele kreken.

Op weg naar de controlepost.



Rust in de muziekschool.

Na iets te hebben gedronken begonnen we aan een lus rondom Axel.

Ook hier kregen we veel variatie in het parcours.







Zicht op de weidse polders.



De molen van Axel. het is een stenen korenmolen uit 1750. De molen is markant gesitueerd op het voormalige bastion  Vlissingen van de vesting Axel. De Axelse stadsmolen was de tweede stenen molen van Zeeuwsch-Vlaanderen. Hij is in het jaar 1911 van zijn wieken ontdaan. In 1998 werd begonnen aan een zeer grondige restauratie die in de zomer van 2000 werd voltooid. de muren werden hersteld, de zolder vernieuwd, een nieuwe molenkap en een nieuw wiekenstel vervaardigd.

Na voor de tweede maal aangekomen in de rustpost wandelden we verder naar het eindpunt. We trokken terug naar het Axelse bos. Ook deze maal was er veel variatie.

na


Hier waren de plassen gedeeltelijk dicht gevroren.



mooi zicht



Geniet even mee van de mooie zichten.

Wederom genoten van een hele mooie wandeling. het is zeker een aanrader.

het parcours





Het beloofde een mooie dag te zijn



Een mooi en gevarieerd parcours





het had er hard gevroren



oeps hier en daar lag er nog wat sneeuw









Opgepast op de vlonderpaden

Dit was hier een mooi stukje natuur.








Heel rustig om te wandelen.







De plassen waren allemaal dichtgevroren

heerlijk met die opkomende zon.



prachtige zichten





Staalblauwe hemel





Het vroegere station van Eksel

het was een mooie en rustige tocht in Eksel. We hebben er van genoten.

Het traject

Veel variatie in het begin van deze wandeling.























Kerk van Oombergen

Hier maakten we  een mooie lus rondom Oombergen









Oude bekenden



terug aan de rustpost te Oombergen. Na iets te hebben gegeten en gedronken stapten we verder naar de Jeneverbevoorrading, dit was op 1.5km van de rustpost.

Via rustige wegen en mooie zichten kwamen we aan ons jeneverhuis.



Hier kreeg iedere wandelaar een gratis jenever, en men kon ook jenever aankopen. Daarna nog een 6.5km wandelen alvorens men terug aan de startzaal aankwam.
















het kasteel van Leeuwergem. het kasteel is omwald en ligt op het grondgebied Elene. het huidige kasteel werd tussen september 1762 en eind 1764 gebouwd.De bouwheer was de Gentse edelman Pieter Emmanuel d'Hane en de belangrijkste aannemer was de bouwmeester jean baptist Simoens, alhoewel ook heel wat andere Gentse en lokale ambachtslui er hun steen toe bijdroegen.

Het was een rustige en mooie tocht.

We verlaten het OC en stappen naar het eerste pad van de dag.



In het begin volgen de paden elkaar snel op.





Zicht op het Mortagnebos



Afwisselend paden en rustige wegen volgen elkaar op.

Mooie vergezichten



hier wandelen we aan de achterzijde van het afvalbedrijf  IMOG






De Moense vaart








Op de terugweg volgen we een tijdje de Bevergemroute



Zicht op het Bossuitbos









In de verte kunnen we een glimp opvangen van de Mont Saint-Aubert



Zicht op de kerk van St Denijs

De 12km is een gevarieerd parcours met vele mooie vergezichten. We zien ook de Kluisberg en de Mont Saint Aubert liggen.

Hier splitsen de kortste afstand zich van de andere aan het Vlasmuseum(TEXTURE)

De langste afstand ga dan richting het Astridpark.









Hoofdingang van het Astridpark. Twee halfronde overkapte en lommerrijke van Amerikaanse linden vormen de hoofdingang. Het park dankt zijn naam aan het bezoek dat Koningin Astrid op 5 april 1935 aan Kortrijk bracht, slechts 4 maanden voor ze verongelukte. de stad richtte voor haar een monument op in een deel van het huidige park achter de graaf de Smet de Naeyerlaan. Dit stadspark is 3.5ha groot.



Na de passage in het stadspark wandelen de 13kmstappers naar het St-Amandsplein , waar ze de kleine afstanden vergezellen.

Na een 100tal meters verlaten de beide afstanden elkaar. Hier gaat de kleinste afstand naar rechts op weg naar de Swaffelbrug, de grotere afstand doe nog eerst een ommetje.



Hier een zicht op de Swaffelbrug, waar de beide afstanden samen komen en zo verder gaan tot aan de centrale rustpost.




We gaan voorbij de skatebowl en gaan verder via een jaagpad langs de Leie naar de rustpost.



De plezierhaven van Kortrijk.



We krijgen een zicht op de bekende Broeltorens, maar dit is voor na de rust.



Eerst nog even het Groeningepark bewandelen



en zo komen we aan onze rust op het Groeningheveld. De Groeningepoort is een herdenkingsmonument in Kortrijk, de triomfboog werd gebouwd naar aanleiding van de 600ste verjaardag van de Guldensporenslag en geeft toegang tot het Groeningepark.Na de rust splitsen de beide afstanden terug, de kleine afstand ga verder via het Begijnhofpark naar de Grote markt.



Het Groeningemonument, Het vergulde beeld stelt de Maagd van Vlaanderen voor die met haar ene hand een speer in de richting van het overwonnen  Frankrijk houdt, en met het andere hand de fiere Vlaamse leeuw, die de boeien verbroken heeft,vasthoudt.

Zo komen we op de Veemarkt, en gaan verder naar onze eerste gratis drankje in Ergodome, waar de wandelaar een provertje aangeboden krijgt(Le Fort Triple). Na deze gaan we naar de vernieuwde Houtmarkt en komen we aan het Beginhofpark.

Zicht op de Grote kring.

We wandelen verder in het Beginhofpark en brengen dan een bezoekje aan het Begijnhof.



Mooi zicht op de St Maartenkerk


We komen uit het park en via het Vandaeleplein  zijn we aan de poort van het Begijnhof.



Nog even een blik op de St Maartenskerk, de kerststallen staan al te pronken.

De wandelaars maken hier een kleine rondgang in het mooie begijnhof.

Het Begijnhof in Kortrijk werd in 1238 door Johanna van Constantinopel gesticht. Het gaaf bewaard middeleeuwse stadsdeel is een combinatie van een pleinbegijnhof en een straatbegijnhof. Sinds 2 december 1998 behoort het Kortrijkse begijnhof tot het werelderfgoed van de UNESCO.

Het Begijnhof was omringd door het grafelijk kasteel, de stadswallen en het St Maartenkerkhof en ligt vlak in de buurt van Onze-Lieve-Vrouwekerk(zicht)en de ST Maartenskerk. Het Kortrijkse begijnhof werd meerdere malen verwoest.

De 41 barokke huisjes stammen uit de 17°eeuw. Het huis met de dubbele trapgevel was dat van de grootjuffrouw. De merkwaardige traptoren is de hoektoren van de vroegere ST Annazaal uit 1682. De oorspronkelijke gotische kapel werd gebouwd in 1464 maar werd verbouwd in de 18°eeuw.

Het laatste begijntje ter wereld was Marcella Pattyn(geboren in 1920).Ze overleed op 14 april 2013. Naar haar werd een standbeeld gemaakt dat nog steeds te bezichtigen is .



In huisje 41 , die ingericht is als kijkwoning kan men bezichtigen. Na deze rondgang in het begijnhof, gaan we via de grote poort naar de Markt.

Hier nog even een zicht van de St Maartenskerk. Deze kerk werd gebouwd tussen 1390 en 1466. De 83m hoge toren in Brabantse gotiek is een blikvanger. In de houten spits hangt een beiaard van 49 klokken, gerestaureerd in 1974.

Ook de Grote staat al vol met kerststallen. Via de Grote Markt, we blijven rechts aanhouden(kant van de terrasjes) gaan we verder naar Onze Lieve vrouwekerk.

De Onze Lieve Vrouwekerk is een kerk in de historische binnenstad van Kortrijk, is op heden een van de oudste gebouwen van de stad en is een beschermd monument.

We gaan rond de OLV-kerk en stappen dan richting de Broeltorens waar de wandelaars een gratis jenever krijgen.

Hier in de eerste toren mag men een jenever proeven. De Broeltorens zijn twee torens en bevinden zich langs de Broelkaai en de Verzetskaai. Beide torens met een brug over de Leie dateren uit de Middeleeuwen en zijn een beschermd monument.

Nog een zicht over de Broeltorens. Na een kort bezoek aan de Broeltoren stappen we verder naar een alweer nieuwe brug" De Budabrug".

Hier zien we de Budabrug. We slaan linksaf aan de brug en gaan terug richting grote Markt maar gaan  rechtsaf langs de Leieboorden verder.

Zo gaan we stilaan naar het einde van deze stadswandeling.

Afstandstabel

De zichten waren heel beperkt.



Het parcours bood heel veel variatie aan.







Hier Doortje, Christiane en Willy  op weg naar de rustpost.

Een dun laagje ijs op het water.



De kerk van Scheldewindeke.

Parochiaal centrum de Rots in Scheldewindeke.

De grootste afstanden moesten hier een mooi lus maken.












Deze persoon heeft er zijn werk van gemaakt.



Daarna ging de tocht terug richting Oosterzele

Na deze dreef kwamen we terug uit aan onze startzaal. Jammer van de mist, maar het was een hele mooie gevarieerde wandeling

het te volgen traject



De start vanuit de school Wingerd

Op weg naar het recreatie domein



Verlaten, geren enkel spoor van iets.





Het was beuken tegen de wind, gelukkig was er geen regen bij.

Hier stapten we langs de buitenkant van dit domein.

Hier een zicht op de watersportbaan. De Watersportbaan, officieel Nationale Watersportbaan Georges Nachez is een waterbaan gelegen te Gent. Deze is 2300m lang en 76m breed en werd in 1954 voor het eerst gebruikt. Het water staat in verbinding met talrijke aanpalende rivieren en kanalen zoals de Coupure, de Graslei, het Kanaal Gent-Brugge en de Leie, waarvan een zijarm trouwens dwars door de roeibaan stroomt.

Aangekomen in Drongen, de rust was in het parochiaal Centrum. Hier moesten we een lus maken.



Het parcours was heel gevarieerd, gelukkig waren de veldwegels niet al te smerig.





Af en toe een beetje modder, maar die konden we omzeilen.

Hier Willy in aantocht.

De Sint Gerolfkerk is de kerk van de Drongense parochie Drongen-Centrum. Deze neo-Griekse kerk werd ontworpen door de gentse architect F.Cardon. De kerk bevindt zich op de plaats van een eerdere kerk van de oude abdij van Drongen, waarvan alleen de toren bewaard is gebleven. De kerk is gewijd aan de martelaar Gerulfus. Deze 49m hoge toren rust op een vierkante basis, waarop zes achthoekige verdiepeingen volgen. De toren kreeg zijn huidige vorm tussen 1732 en 1734 nadat zijn voorganger in 1727 door blikseminslag verloren was gegaan.
Terug aangekomen in Drongen, na wat te hebben gegeten en gedronken begonnen we aan het laatste gedeelte van deze wandeltocht.



We gingen terug richting Blaarmeersen

Onderweg zagen we nu en dan wat ondergelopen weiden

De lucht dreigde maar de regen kwam niet, enkel de wind nam wat toe in kracht.





Aangekomen in het domein via een andere ingang stapten we terug naar de startzaal.

De blaarmeersen is een recreatiegebied (100ha) en ligt langs de ringvaart, de Leie en de Watersportbaan. het is een groengebied met bosjes, ligweiden en wandelwegen rond een centrale vijver met strand en sportinfrastructuur.

Eenmaal aangekomen in de startzaal konden we nog genieten van een kopje koffie. Aan de afstand van deze tocht was te merken dat de kms ook niet juist waren, misschien door de wind?

Door het Station van Brugge

Aangename wandeling door Brugge.

Hier en daar al wat water op de velden of weilanden.



Ook sommige paadjes hadden last van water.





Hier het sterrenrestaurant Hertog Jan.

De beekjes waren al aardig gevuld met water.

Na onze rust, begonnen we aan een mooie lus die ons naar het Vloethemveld bracht.









Een voormalig militair domein en krijgsgevangenkamp, dat nu een waar natuurdomein geworden is.




Heel mooi om er te wandelen.







Via het gehucht 'maantjesveld' en een hobbelige aardeweg stappen we verder naar de Hollebeekstraat om opnieuw onze rustpost te bereiken.







Na de rust gingen de grootste afstanden samen terug naar het eindpunt.

De laatste wegel alvorens we de startzaal bereikten.

We kregen mooie zichten te zien.

De opkomende zon



Was een beetje fris deze morgen, maar aangenaam wandelweer.





geniet even mee van de mooi zichten.













De oude Leiemeander














Hier een bananenboom



Het handbediend ophaalbruggetje aan Astensas.

Nog een paar honderd meters verwijderd van de rustpost. Na iets te hebben gedronken, begonnen we aan de lus van een 8tal km.



We stapten richting  Astenedreef  om zo naar het Goed te Parijs te aan te komen.



Het Goed te Parijs, het stadsbos van Deinze, heeft veel te bieden. Wandelen,fietsen, spelen in de speelzone of op de spelementen langs het wandelparcours. Maar ook een bezoekje aan de boomgaard en de grazers, en misschien een ontmoeting met de schaapskudde zijn hier mogelijk. Sinds 2011 wordt het stadsbos van 55ha verder uitgebouwd. Het gebied kreeg meteen 2 namen: stadsbos Deinze en Goed te Parijs, naar één van de oude hoeves op het terrein. Het landschap is gevarieerd met hooiland,ruigte,akkers, weiland en bos.







Rustig om door dit stukje natuur te wandelen.












En we stapten verder langs de Boswachtersdreef en het Cederpad om zo terug onze rustpost te bereiken.





Daarna keerrden alle afstanden terug via de Hellestraat en het Sas, stappen langs de River Ranche en wandelen het kleine brugje over en trekken verder langs Basiel de Craene pad richting Bachte Maria Leerne. Via de Leiemeersen en Graaf Henridreef waar de kleinere afstanden ons vervoegen, bereikten we zo het domein Ooidonk met zijn prachtig kasteel.

Blik op het kasteel van Ooidonk, de groene long van Deinze.

Het kasteel van Ooidonk is een monumentale oude waterburcht ten zuiden van het dorp Bachte Maria Leerne, niet ver van Deinze. Oorspronkelijk ontstaan in de 12°eeuw als boerderij, spreekt men in de 14°eeuw van een versterkte waterburcht. Het slot werd verwoest in 1491. In 1579, in de periode dat de Gentse opstandelingen FilipsII van Spanje als graaf van Vlaanderen hadden afgezet,werd het nogmaals verwoest. Na de brand van 1579 werd de ruïne opgekocht door Maarten Della Faille en herbouwd tot kasteel in renaissancestijl.

Thans is het kasteel Ooidonk privaat eigendom van de kinderen van graaf Juan 'tKint de Roodenbeke. De familie bezit het sinds 1864 toen Henri 'tKint de Roodenbeke het kasteel aankocht. In de 19°eeuw werd het interieur vernieuwd en de tuinen heraangelegd. Het kasteel werd in 1944 beschermd als monument.(bron wikipedia)

Via de Ooidonkdreef en de stille dorpskern komen we allen terug in de startzaal.

Een hele mooie en rustige wandeling. De zaal was overbevolkt, gelukkig stonden er enkele tenten opgesteld waar we iets konden drinken. Er waren meer dan 2300 wandelaars.

Het parcours

Het OC 't Riet vanwaar de wandeling vertrok.

We wandelden het eerste gedeelte richting Zillebekevijver.

We konden voorlopig niet veel zien van deze vijver door de dichte mist op sommige plaatsen. De Zillebekevijver is 28ha groot en ligt net ten westen van het dorpscentrum. De vijver ontstond in de 13°eeuw, toen voor drinkwater, de lakennijverheid en het voeden van de stadsgrachten een aantal vijvers werd aangelegd rond de stad Ieper. In 1217 werden zo vijf vijvers vermeld, waaraan later nog aanpassingen gebeurden. Door de afdamming van de vallei van de Zillebeek werd de Zillebekevijver gevormd, die rond 1295 ongeveer zijn huidige vorm kreeg. Naast de vijver zijn ook nog de Dikkebusvijver en Bellewaardevijver bewaard gebleven. Tijdens de Eerste Wereldoorlog lag de vijver vlak tegen de frontlijn van de Ieperboog. Tegenwoordig dient de vijver voor de productie van oppervlaktewater en is het een natuurlandschap dat ook wordt gebruikt voor recreatie.

Van de vijver ging het naar de Verdronken weide.

De Verdronken weide ligt aan de zuidelijke stadsrand. Dit laaggelegen, open en natte gebied, heeft een hele geschiedenis achter de rug. Eerst was het een ondoordringbaar moerasgebied waar heel wat beekjes in samenvloeiden. Samen vormden die uiteindelijk de Ieperlee. Van 1200 tot 1383 woonden er veel mensen die er tussen de sloten en de beken hun huizen bouwden. Het waren vooral ambachtslui die zich hier vestigden.




Vauban zette het gebied onder water door sluizen voor de Ieperlee te plaatsen. legers die Ieper wilden aanvallen, konden de stad nooit vanuit het zuiden naderen. Vanaf 1992 werd de Verdronken Weide als wachtbekken ingericht. het overtollige water kon er een tijdje rusten vooraleer het naar de Ijzer en de zee vloeide. Samen met het water uit Dikkebus-en Zillebekevijver is de voorraad nu voldoende groot om er het hele jaar door drinkwater uit te filteren voor de Ieperlingen. De oevers werden door moerasplanten aangelegd en hiermee ontstond een heel waardevol natuurgebied en vogelparadijs met speciale kijkhutten.

Enkele mooie zichten volgden elkaar in sneltempo op.







Hier kon men al een betere kijk hebben op de vijver.

We naderden stilaan onze startzaal die ook diende als rustpost.

Het tweede luik van de wandeling ging richting palingbeek  via het Zwarte Leen en Vierlingen. Ook Hill 60 werd aangedaan. De wandelaars kregen hier en daar een herinnering aan de Eerste Wereldoorlog.



De Gasthuisbossen zijn een provinciaal domein en bestaan uit een aantal bosdomeinen ten zuidoosten van de stad Ieper. Ze liggen op de heuvelkam van de Ieperboog, op de waterscheidingslijn van de Ijzer en de Leie. De totale oppervlakte is meer dan 200ha

Op weg naar Hill60

Het Hill60 café/museum is nu gesloopt en er is een restaurant voor in de plaats gekomen. De kijk-kastjes van het museum zijn ook niet meer aanwezig, deze zijn privé-bezit.

Hill60 is een heuvel even buiten Zillebeke, waar fel werd gestreden tijdens de Eerste Wereldoorlog. De heuvel ligt nabij de spoorweg Ieper-Kortrijk, langs de Zwarteleenstraat. De heuvel is circa 60m hoog en 230m lang. Eigenlijk is deze heuvel opgebouwd uit grond die vrijkwam bij de aanleg van de spoorweg. De oorlogssite van Hill60 is bewaard gebleven en kan vrij bezorgd worden. Vlak bij was het Hill60 museum gevestigd in een typisch Belgisch café.

na de doortocht langs de Hill60 stapten we verder richting palingbeek.


De palingbeek is een natuurgebied en West-Vlaams Provinciaal Domein in Zillebeke. Het is meer dan 230ha groot en ligt een paar km ten zuiden van het dorpscentrum, op de grens met Voormezele en Hollebeke. Het domein ligt rond het oude kanaal Ieper -Komen. Het gebied ligt op de waterscheidingslijn tussen de bekkens vanb de Ijzer en de Schelde, via de Leie. Men wenste een kanaal te graven dat de Leie zou verbinden met het Ieperleekanaal. In 1864 vingen de werkzaamheden aan. probleem was dat men de tot 63m hoge heuvelrug ten zuiden van Ieper moest doorsnijden. Men trachtte dit te bereiken  hetzij met de aanleg van tunnels dan wel het  graven van een diepe sleuf. De bodem was echter zeer instabiel en bestond uit een zandlaag die op klei was gelegen. Voortdurend stortten de constructies in. Ook een over het kanaal aangelegde brug verzakte en brak. In 1913 staakte men de werkzaamheden. Wat van het kanaal bleef bestaan was een 3km lange sleuf die geleidelijk aan in bezit werd genomen door de natuur. Deze Palingbeek, met het omliggende bos(Molenbos en landgoed De Vierlingen) van meer dan 200ha en bovendien nog een 30ha open landschap, werd in 1970 ingericht als provinciaal  domein. het omvat onder meer een bezoekerscentrum.





Een heerlijk stukje natuur om er te wandelen.

Geniet even mee van enkele sfdeerbeelden

















Hier hadden we een rustpost in het plaatselijke bezoekersboerderij.

Na deze stop trokken we verder door het domein om zo het laatste gedeelte van deze wandeling te doen.






Hier en daar even een herinnering van de Grote Oorlog















Na het verlaten van het domein de Palingbeek gingen we via een rustig pad naar het einde.

Dit model is ook niet van de jongste.

Het laatste stukje van deze mooie wandeling

 Hier kwamen we nog clubgenoten tegen.Het was een hele mooie wandeling en ook het weer was prachtig ondanks de nevel van deze morgen.

het te volgen traject



























Na iets te hebben gedronken gingen we verder naar de volgende rust. We wandelden via een mooi stuk natuur richting Bon Secours.


Ondertussen was de zon al aardig van de partij.



Heel rustig om er te wandelen.





















Hier zijn we aangekomen in Bon Secours. Bon Secours  is een dorp en deelgemeente van Péruwelz. het ligt tegen de Franse grens en is vooral bekend als bedevaartsoord. Bon Secours was een gehucht van Péruwelz. In 1907 werd Bon Secours afgesplitst  van Péruwelz als een zelfstandige gemeente, uitgebreid met wat grondgebied van de gemeente Blaton. Bij de gemeentelijke fusie van 1977 werd Bon Secours een deelgemeente van Péruwelz.

De neogotische Onze Lieve Vrouwebaseliek Bon Secours is op de top van een heuvel gebouwd. het is een centraalbouw in de grijze kalksteen uit de buurt. Ze werd tussen 1885-1895 gebouwd volgens de plannen van François Baeckelmans.

Hier leefde vroeger  Fernand Bachelard, beter bekend als de reus Atlas. In de jaren zestig was de reus van Bon Secours een figuur die tot de verbeeldoing sprak. In de streek rond Kortrijk wilde iedereen wel eens die immens grote man(2,40m) gaan bekijken. West Vlamingen die toen een bezoekje brachten aan het café herinneren zich vooral dat Fernand Bachelard vaak naast zijn moeder zat, dat je er souvenirs kon kopen in een shop en dat in het hele dorpscentrum stikte van het volk. Vandaag is het massatoerisme er volledig verdwenen.



Ook het zwerfvuil ligt hier om te grijpen.

Echt schandalig dat men dit hier aantreft in de bosjes.

Het was een rustige tocht met een heel gevarieerd parcours.

Start vanuit de refter van de steenbakkerij.

We volgden eerst de 23 (2°maal.) Dit was een korte lus van 3.5km dwars door de kleiputten en de visvijvers.

Hier een zicht over de site.

Het was lichtjes wat mist en de zon probeerde er zich door te priemen.

Geniet even mee van de mooie zichten.



We liepen door het natuurreservaat van de kleiputten.

Zicht op de visvijvers.



Heel rustig om er door te wandelen.

De mars der kleiputten loodst u kriskas langs de paden van de moerasvlakte. Een gebied waar we ongetwijfeld oog in oog komen te staan van vele vogels, maar evenzeer van een boeiende fauna en flora. De natuur observeren is hier nadrukkelijk de boodschap.













Na een doortocht door de kleiputten kwamen we terug aan de staartzaal. na een koffie te hebben gedronken begonnen we aan het langste gedeelte van deze wandeling




De Leievallei tussen het Waalse Komen en de Franse grens vormt een pratisch onbewandeld traject. De rechttrekking van de Leie zorgde voor een hertekening van het landschap, waarbij de eertijdse kronkelende meanders voortaan een prachtig stukje wandeloase vormen, zowel voor of achter de Schreve. Op ons parcours bewandelen we een stukje Neerwaasten aan belgische zijde en een stukje Frelinghein aan Franse zijde.



Ook hier was het heel rustig om te wandelen.











Dit stukje natuur loodste ons naar het jaagpad langs de Leie richting Frelinghein en Deulemont.







Aangrekomen aan de rustpost op Frans grondgebied.



Daarna wandelden we verder richting Waasten via Deulemont naar onze volgende rustpost. Ook deze keer kregen we veel te zien.








De kerk van Waasten(Warneton)

Na onze 2° rustpost moesten we nog een 6tal km wandelen tot de aankomst. langs rustige wegen en veldwegels bereikten we na enige tijd terug onze startzaal. Het was een mooie en rustige wandeling.

De rustpost



Het kasteel van haltinne. Het kasteel is een indrukwekkend vierhoekig gebouwmet hoektorens en omringd door slotgrachten. Dit kasteel werd in de eerste helft van de 17°eeuw gebouwd op bestaande fundamenten van een vroeger kasteel. De geldmoeilijkheden van de bouwheer en de latere bewoners hebben vele jaren lang hun stempel op de geschiedenis van het kasteel van Haltinne gedrukt. Van Geraard van Groesbeek, die na de bouw tussen 1635 en 1647 onder de schuldenlast gebukt liep, tot de familie Goer de Herve, die er 123jaar woonde, was geen eigenaar bij machte hoge verbouwingskosten te dragen. Om die reden heeft het kasteel haast geen veranderingen ondergaan en is uiterst  gaaf bewaard gebleven. Het ingangshek van het kasteel van Haltinne werd ongevraagd voor het koninklijk kasteel van Ciergon gesmeed door een siersmid uit de streek van Ciney. Daar Leopold II de prijs te hoog achtte, werd het een paar jaar later aangekocht door Gustave Dumont,de nieuwe eigenaar van Haltinne. Al werd de oorspronkelijke koningskroon weggewerkt, haltinne kan sindsdien terecht bogen op een koninklijk hek. Het kasteel is niet toegankelijk.

Het was een heel geslaagde wandeling. We kregen een mooi parcours en het weer was prachtig.

De eerste 4km stapten we nog met wat motregen door de rustige paden en dreven naar Oostwinkel.







Aangekomen aan de rustpost, daarna maakten we een mooie lus.

Via rustige paden wandelden we richting het keigatbos.






Het Keigatbos  ligt op de grens tussen Knesselare(in deelgemeente Ursel) en Zomergem(in deelgemeente Oostwinkel). Eén van de natuurgebiedjes die binnen het Keigatbos liggen, een boscomplex van ongeveer 80ha, noemen we 'het Keigat'. Het is 8ha  groot en ligt op de grens Ursel en Oostwinkel. Het bestaat uit een dennenbosje, een wei en akkers. Tot nu toe is de biodiversiteitswaarde van het Keigat eerder gering voor wat je meestal van een natuurgebied verwacht. dat komt vooral omdat een belangrijk deel nog 3 jaar in pacht is bij een landbouwer. Het bosje wordt al beheerd door natuurpunt. het is een naaldbos met een ondergroei van lijsterbes, vlier, sporkehout en hazelaar.

Na de doortocht door dit stukje natuur gingen we terug naar de rustpost in Oostwinkel via rustige dreven.



Daarna was het parcours meer afwisselend naar Ronsele.



Ook op de terugweg naar Zomergem was het heel afwisselend, dus voor elk wat wils.

Bekende gezichten?

Hier zijn we dan terug aan de polyvalente zaal, die gelegen is aan de sportterreinen van Zomergem. Het was een rustige en mooie wandeling.

het startsein

Via enkele kerkwegels gingen we op zoek naar het bos.

Na een korte tijd gingen we voor het eerst het Bos van Baudour in.

Enkele verkleurde varens sierden het bos.

Vele van deze paadjes kregen we voorgeschoteld. Ideaal voor de wandelaar.

En zo ging het nog een tijdje door.

In de verte de industrie zone, gelukkig gingen we niet in deze richting.

kerkje van Villerot



het parcours was heel gevarieerd.



Hier kwamen aan bij de eerste rustpost van deze wandeling in Les Etangs des Ides,

In de kantine van de plaatselijke visclub konden we wat drinken. Vlak buiten de visvijver trokken we opnieuw de natuur in.

Voor het eerst kregen we een lichte beklimming, we volgden dit smalle pad een tijdje.



Ondertussen was de grijze bewolking volkomen verdwenen en maakte plaats voor wat zon.



We kregen regelmatig mooie zichten te zien.










Het was echt genieten van deze wandeling en ook de zon deed deugd.

Mooie herfstkleuren sierden de bossen.

Hier liepen we langs de buitenkant van het bos.

Dit zijn nog bushokjes die we niet meer tegenkomen in Vlaanderen. Nu kregen we wat asfalt tot aan de volgende rust, maar dit was van korte duur.

Hier in dit dorpje was onze 2°rust bij iemand van de club.

Daarna was het terug een en al natuur dat we kregen.











Onze laatste rust in een plaatselijk schooltje.


Via een kleine steeg stapten we terug richting Baudour

Enkele mooie wandelpaden en dreven leiden ons naar het eindpunt in parc Communale van Baudour.





Vanaf hier was het nog een 1,4 tot het einde.

Hier waren we terug aan de startzaal, binnenin heerste er een gezellig sfeertje, we stempelden ons wandelboekje af en konden tevreden huiswaarts keren. Onderweg kregen we enkele fikse buien, maar de goden waren goedgezind tijdens deze mooie wandeling.

het traject

Groede Podium, de start locatie

Eén van de bunkers die men kon bezoeken

Kerk van Groede

Na een 5tal km kregen we ons 1° niet verhard pad.



Hier waren we al in Nieuwvliet.

We een beetje zicht op de duinpolders na onze rustpost

Hier een glimp op de zee



We besloten zelf om op dit pad te wandelen in plaats van op het fietspad.

Nog een zicht op een kreek dicht bij de startzaal.

Het parcours



Alle afstanden hebben zowat de traditionele aanloop naar de eerste rustpost in Lemberge via rustige wegen .





Na een 6tal km kwamen we aan de eerste rust van deze tocht. ILVO, dit is een instituut voor landbouw- en visserijonderzoek is een intern verzelfstandigd agentschap(IVA), opgericht bij het Besluit van de Vlaamse regering van 9 december 2005. het ILVO behoort als Wetenschappelijke Instelling tot het beleidsdomein Landbouw en Visserij van de Vlaamse overheid. Het ILVO is onderverdeeld in 4 eenheden; de Eenheid Dier, Eenheid Plant,Eenheid Technologie en Voeding en de Eenheid Landbouw & maatschappij, die elk op hun beurt onderverdeeld zijn in onderzoeksdomeinen. Na onze koffie te hebben gedronken vertrokken de 50km en de 27km gezamenlijk richting Moortsele via enkele proefvelden van het UGent.

Hier tussen de proefvelden op weg naar Moortsele.







We passeerden langs het stationnetje van Gontrode en stapten dan richting Aelmoeseneiebos.

Het Aelmoeseneiebos ligt tussen het verstedelijke gebied van Gent en de Vlaamse Ardennen. het bos is 28.5ha groot en ligt op het grondgebied van de gemeenten Melle en Oosterzele. De spoorlijn Gent-Geraardsbergen deelt het bos in twee. Het Aelmoeseneiebos is het proefbos van de Unief Gent; het wordt beheerd door het Labo voor Bos en Natuur. het bos heeft heel wat te bieden(wikipedia)



Het Aelmoeseneiebos was samen met heel wat omliggende gronden eeuwenlang eigendom van de Sint-Baafsabdij van Gent. Tijdens de Franse periode(1794-1815)werd het overgedragen aan de openbare armenzorg van de stad gent. In 1967-1968 kocht de Belgische Staat het bos zodat de Rijksuniversiteit Gent het als proefbos kon gebruiken. De naam "Aelmoeseneie"bos verwijst naar de periode waarin het bos toebehoorde aan de aalmoezenij van de Sint Baafsabdij. In de Eerste en Tweede Wereldoorlog werden grote delen van het bos gekapt. Nadien werden jonge boompjes geplant om het bos te herstellen, ook uitheemse soorten als Amerikaanse eik en de Japanse lork. Sinds 1950 wordt het bos beheerd als hooghout.



Hier zijn we dan aangekomen in Moortsele bij onze 2° rust.Hier aten we ons broodje op. Na dit te hebben gedaan vertrokken we terug richting Lemberge waar we voor de 2°maal de ILVOloods aandeden.




Kerk van Moortsele.

Via enkele mooie doorsteken en enkele doorgangen tussen de proefvelden kwamen we terug aan in Lemberge.









Daarna ging de tocht verder richting Brouwerij Huyge waar de wandelaar een Delirium aangeboden kreeg van de plaatselijke wandelclub.



Hier zijn we dan aan de Brouwerij met het Roze Olifantje aangekomen, nog enkele tientallen meters om de binnen plaats te bereiken.

brouwerij Huyge, ook bekend als Brouwerij Delirium Tremens, is een grote Belgische familiale brouwerij, gelegen in het Oost-Vlaamse gemeente Melle. Op de oorspronkelijke bedrijfsite werd al sinds 1654 gebrouwen. De huidige brouwerij werd in 1906 door Leon Huyge opgericht

Naar de binnenkoer van de brouwerij waar de wandelaar een delirium of frisdrank kon krijgen.  daarna nog een 700tal m te wandelen tot aan de startzaal. Het was een mooie en rustige tocht.