Welkom op de plaats waar vergeten plaatsen terug op de voorgrond komen, waar verkommerde gebouwen tot de verbeelding spreken, waar je als oldtimerliefhebber zeker wat zult vinden... Misschien zie je hier wel je eerste wagen waar je in rondreed, of je dagelijkse oldtimer die op een meeting gespot werd !!! Bent u op zoek naar een onderdeel voor uw oude wagen? Aarzel niet om te vragen,mss heb ik dat éne ding liggen waar u al lang naar zoekt !! Alle vragen zijn steeds welkom, plaatsbepalingen van verkommerde gebouwen e.d. maak ik liever niet publiek ( ter bescherming van de lokatie en privacy )... Enjoy !!
Langs een drukke verkeersader rond Torhout, staat dit boerderijtje al jaren te verkommeren. Met z'n ingestorte stallen, ondergelopen kelder en doorhangende plafonds met je elke stap tweemaal overwegen alvorens verder te gaan. Nog steeds kompleet, zonder spoor van vandalisme, staat er nog een deel van het meubilair op z'n oorspronkelijke plaats. De kachel in het keukentje is zowat nog steeds een pronkstuk. Hopelijk blijft het er nog vele jaren staan, midden in het groen !!
In een industriezone rond Brugge ligt deze betonfabriek er al een tijd verlaten bij. Een grote toren als een massieve pijler uit de grond, waar reuzegrote machines en crushers staan om steen te pletten en te malen. In de bureaus ziet men nog de bedieningspanelen en verklikkers voor eventuele gevaarlijke situaties die zich voordeden.
Wernemerskastjes vullen zich met opgewaaid stof, naar binnengewaaid door kapotgeslagen ruiten, diepe gapende gaten waar tonnen zand en cement in opgeslagen werden, komen uit het donker tevoorschijn. Geen sprake van een veilig gevoel, hier An de overkant staan de garages waar de trucks onderhouden werden, te zien aan de smeerputten. Een paar rekken met wat onderdelen zijn de stille getuige van diefstal en vandalisme door de tijd heen...
Soms gebeurt het, bij gebrek aan middelen of andere zaken, dat een project nooit wordt afgewerkt. Zo was er 10jaar geleden met volle moed begonnen met fundamenten te leggen voor een nieuwbouw...die er nooit gekomen is. De betonplaat ligt er, waar er moeizaam wat kleine planten en mossen hun weg vinden. Het bouwmateriaal staat er nog stees op dezelfde plaats, de jonge bomen zoeken hun weg tussen de betonmolen en de hoogtewerker, die al volledig ingepalmd is. De werfbarakken zijn nog een leeg omhulsel waar weer en wind de baas spelen...
In het centrum van een Vlaams dorp, staat deze statige wonig, die vroeger wsl dienst deed als handelspand. Door de slechte staat ben ik niet ver binnen geweest, enkel een paar pics op de begane grond. Beetje eng, achterin de tuin lagen een paar grafplaten...
Eind jaren 50 had Leonard Lord, president directeur van British Motor Corporation (BMC) de visie dat de markt behoefte had aan een nieuw soort auto, klein van buiten en groot van binnen.
In 1957 werd Alec Issigonis, die eerder faam vergaarde met de Morris Minor, aangesteld om een prototype te ontwikkelen van een auto voor vier, met een motor van BMC, die kleiner was dan de huidige autos uit de BMC bedrijven.
In juli 1958 nodigde Alec Issigonis zijn opdrachtgever uit om een proefrit te maken in een van de twee prototypes. Leonard Lord werd verrast door de combinatie van snelheid en weggedrag en gaf direct het groene licht voor voortzetting van het project.
De volgende stap was het opleveren van een productieversie; hiervoor kreeg men 12 maanden. De merken die in 1952 samen BMC oprichtten, Morris en Austin, brachten ieder onder eigen naam in augustus 1959 een model op de markt: de Austin Seven en de Morris Mini Minor. Productiefaciliteiten werden opgezet in Longbridge (Austin-fabriek) en Cowley (Morris-fabriek), waar in juni 1959 ongeveer 100 autos per week van de band rolden.
Een belangrijke naam in de geschiedenis van de Mini is die van John Cooper. Hij had veel ervaring met het opvoeren van de motor die in de Mini gebruikt werd doordat hij dezelfde krachtbron gebruikte in zijn racewagens. Door het toepassen van een dergelijke opgevoerde motor in de Mini was de Mini Cooper geboren. De Austin Mini Cooper en de Morris Mini Cooper verschenen in 1961.
De Mini kreeg in 1967 zijn eigen merknaam: Mini. De auto werd na het laten vallen van de Morris en Austin merknamen verkocht als Rover. Deze kleinbe stadsmus werd geproduceerd van 1959 tot 2000, van de Mini Cooper MkI met de 997 en 998 cc motor werden totaal 64.000 stuks geleverd en van de Mini Cooper S MkI met de 970, 1071 of 1275 cc motor 19.000 stuks. Van de Mini Cooper MkII werden 16000 stuks geleverd met 998 cc motoren en 6300 stuks Cooper S MkII met 1275 cc motoren.
Er werd geen Mini Cooper MkIII meer uitgebracht, en slechts 1570 stuks van de Mini Cooper S MkIII.
Deze auto werd voor een groot deel samengesteld uit onderdelen van de Mini. Moke is het Engelse woord voor ezel. De Moke zie je het meeste als een strandwagentje (dune buggy)
BROC (Brugse Renault Oldtimer Club) is een kleine doch fijne club uit het historische Brugge (en daarbuiten...) Dit jaar kwam de club tesamen op het domein Fort van Beieren, te Koolkerke, een deelgemeente van Brugge. Het merendel van de wagens was weliswaar Renault, met een zeer zeldzame cabrio ertussen, maar ook Citroen met de T.A., FN ( een fier Belgisch merk), Ford Capri MK2, Mitsubishi Galant, en nog meer moois... Enkel het weer wou niet mee, zoals meestal
Sluis, een kleine maar bloeiende stad, juist over de grens met Nederland, biedt elk jaar een oldtimermeeting aan, op de laatste zondag van augustus. Op een paar wagens na, zijn de meeste van exclusieve merken zoals Riley, Mercedes 300SL, Porsche 356,Lincoln Continental, Volvo... Iedereen die wil, kan deelnemen, ongeacht het merk van de auto, wel is er maar een max.capaciteit van 65 wagens, dit om het ommeland niet teveel te belasten met een lange sliert wagens over de wegen. De prijs in deelname bedraagt 45 eurokes, daar zitten wel 3 maaltijden inbegrepen. Wie interesse heeft en eens in Sluis vertoeft,passeert best eens langs Kaai 31 en vraagt naar Hans, of een belletje op 0031/117 46 12 72.
Genoeg diversiteit tussen merken als Auto Union, Austin, Mercedes, Volvo PV 444 (de katterug), Ford A, en een goede sfeer tussen Nederlanders en Belgen, is alles wat nodig was om er een leuke uitstap van te maken. Afspraak volgend jaar!!
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen) Categorie:oldtimers Tags:Ford A, Volvo PV 444, Auto Union
06-09-2010
Verlaten voetbalveld
Het oude voetbalveld van FC Moerkerke, waar indertijd nog met glorie gespeeld werd, ligt er al jaren verlaten bij, met als enige bewoners de dieren die erop grazen. Waarom de stadsploeg daar weg moest is mij een raadsel, indien het loketje zou kunnen praten...
Op 15 augustus was er weer, al voor de 10de maal, de grote oldtimerbijeenkomst (tesamen met de andere feestelijkheden in de stad) Telkens is er een grote diversiteit van voertuigen, landbouwmachines (tractors), statische motoren, bromfietsen en natuurlijk een onderdelenbeurs, zowel binnen als buiten. Wervik ligt op een boogscheut met de Franse grens, waardoor je ook redelijk auto's ziet met Franse nummerplaat, alsook Franse wagens... Renault Estafette, Simca Aronde, Simca 1000, Peugeot 203,Citroen ... Eén van de blikvangers was de Peugeot 202 cabriolet !!! Overigens véél Peugeot types dit jaar, leuke variatie...
Simca, Simca, Simca...ze stonden er in alle geuren en kleuren. Toegeven, paars is een vreemde kleur voor een Simca (nuja,dat zeggen ze van m'n kever ook, dusja... ) Chatelaine, Aronde, 1000, Ariane, Simca Huit...waren allen present, maar heb ze niet allemaal op foto vastgelegd. De Ariane is een wagen die niet hoeft onder te doen om tussen de Amerikaanse wagens te staan, z'n uitsraling past er perfect bij. Facel Vega, een Frans merk die jammergenoeg niet genoeg gewaardeerd wordt, was er maar één te bespeuren , die dan nog juist vertrok ook...
Zoals elk jaar brengt Opel opnieuw een groot deel van de wagens op zijn naam, mij hoor je niet klagen. Tussen de hedendaagse oldtimers ook wel een paar exclusieve modellen van Mercedes, NSU en de Belgische FN-legertruck sprong toch ook wel in het oog. Een grote diversiteit van nummerplaten qua vorm en afmetingen, maar die van de Fiat 500 past wel zeer goed bij het kleine wagentje...
Momenteel de laatste reeks van onze Mini, de wagen staat te wachten op z'n nieuwe schokdempers en nieuwe motorkap. Daarna gaat het richting spuitcabine. Een voorste wielflens met afgebroken bout hebben we opgewarmd, de oude kon er zo gemakkelijk uit, en direct de nieuwe erin, vooraleer het metaal weer krimpt. Het motorcompartiment werdt opgelast t.h.v. het ruitewisserbakje, primer en lak.
In deze reeks zien we de motor, dan zonder carbu. De cilinderkop werd gedemonteerd , een voor en na. De oude en nieuwe benzinepomp, en fijne pakking hebben we zelf gemaakt uit pakkingspapier, de waterpomp werd vervangen, ( was zeer nodig! ) met gewone en vloeibare pakking. De gemaakte beugels zullen dienen om de accukabel in te geleiden, die onderaan het chassis loopt.
In deze reeks zien we de roestige motorruimte, met de motor. De radiator werd gedemonteerd, alsook de thermostaat, waterpomp, benzinepomp, alle waterleidingen van en naar de waterpomp, alternator en benzinetank. De radiator en de behuizing krijgen een satijnzwarte lak,alsook de benzinetank. Kleppendekesel gedemonteerd, nwe pakkingen besteld, kleppen geregeld, enz...
In deze reeks wordt hat laswerk naar voren geschoven. Zéér goed van kas, maar toch een paar minpuntjes,zoals de kofferhoeken Links en Rechts, motorcompartiment onderaan en langsligger Rechts. Hier gaat de aandacht naar de kofferruimte. Alle inzetstukken zijn met de hand gemaakt en geplooid, in een variatie van 0.5mm of 1mm, naargelang de plaats en de bewerkbaarheid nadien.
In deze reeks werd vooral aandacht besteed aan de "kleine" zaken,maar niet minder belangrijk daarom... De bumpers werden geschuurd, gecoat en zijdeglans zwart gespoten, evenals de frontgrille. De sierbeugels voor rond de lichten komen van de zwarte donor-Mini, een sierstuk die niet meer zo gemakkelijk te vinden is,dezer dagen. Ze zijn uit mekaar gehaald, de bevestigingen volledig blank gezet, en overal met nieuwe lbks ( lijfbout kopschroef ) tesamen gezet. De 4 bevestigingssteunen van de voorzetels volgden dezelfde weg, een nieuwe hoedenplank werd uitgesneden uit geperst karton ( zelfde soort die men gebruikt bij achterwanden van kasten ), weliswaar ZONDER de enorme speakergaten !!
Dit is het begin van het (lange) verhaal van een Mini, die ik had aangekocht, nu bijna 2jaar geleden, en op m'n oprit stond te wachten op betere dagen...die er nu wel aankomen. Het betreft een 1000, die voor het laatst gereden had in 1994, daarna niet meer. Gelukkig stond de auto gans die tijd binnen. De wagen heeft, op een paar plaatsen na, een relatief goede kas, de gootjes zijn nergens roest,wat een GROOT pluspunt is. Bij vele types wagens uit de jaren '70-'80 werd er gebruik gemaakt van gootjes, als die vort waren kon je elk jaar herbeginnen met repareren Origineel was het een grijze Mini, die al eens een beurt kreeg in groen met wit dak. Helaas was het dak zeer slecht gespoten (opsteken van de verf,blaasjes,enz...) In deze eerste reeks zien we de wagen hoe hij was bij aankoop, en dan meteen begonnen met het interieur te verwijderen. De vloerplaat was goed,met uitzondering van de bestuurdersplaats,niet erg...
Voor de restauratie van mijn Mini 1000 uit 1982 (waar later een fotoreportage van komt), miste ik een paar zaken die je moeilijk kon vinden, zoals de elektrische kabelboom, chroom beugels van rond de lichten, goede zeteltjes,wieldoppen voor 10' velgen, enz... Dus heb ik deze Leyland 850 uit 1979 op de kop getikt. Volledig kompleet,maar met een koetswerk in een al gevorderde staat van ontbinding Ontdaan van al z'n vloeistoffen, staat hij mooi in een hoekje van onze voortuin. Daar blijft hij wellicht staan, als donor voor wat ik nog tekort heb. En kom niet te dicht ,want Kung Fu panda houdt de wacht!!
)
