Welkom op de plaats waar vergeten plaatsen terug op de voorgrond komen, waar verkommerde gebouwen tot de verbeelding spreken, waar je als oldtimerliefhebber zeker wat zult vinden... Misschien zie je hier wel je eerste wagen waar je in rondreed, of je dagelijkse oldtimer die op een meeting gespot werd !!! Bent u op zoek naar een onderdeel voor uw oude wagen? Aarzel niet om te vragen,mss heb ik dat éne ding liggen waar u al lang naar zoekt !! Alle vragen zijn steeds welkom, plaatsbepalingen van verkommerde gebouwen e.d. maak ik liever niet publiek ( ter bescherming van de lokatie en privacy )... Enjoy !!
Voor diegenen met dollartekens in de ogen, blijf met beide voeten op de grond...Niets is nog bruikbaar,en wat er te redden valt zit meestal vastgeroest, dus beter alles met rust laten en dan kunnen fotografen nog vele mooie pics nemen
Van dichtbij is de stilte oorverdovend, elk voertuig heeft z'n eigen geheim, sommige koffers zijn nog steeds ongeopend...en dat laten we ook zo !!! Kijken mag, aankomen mag ook, maar jammer genoeg is er ook vandalisme gepleegd op de broze carrosseries, waar een vallend blad al genoeg kan zijn om ineen te zakken...
Verscholen in de Belgische bossen staat de tijd al 50j stil. Natuur en techniek nemen het tegen mekaar op, hoewel we zeker weten dat de natuur zal winnen. Hierin wonen ontelbare diertjes en insecten,veilig uit het oog van roofvogels en andere... Elke dag opnieuw begint er een nieuw gevecht tegen de roestduivel, die steeds weer een beetje terrein wint, tot er alleen nog de foto's en herinneringen zullen overblijven van diegenen die daar geweest zijn...
Al 20 jaar staat hij daar, in het Brugse ommeland,...de brug. Temidden van bos en wei. Vanwaar komt hij, naar waar gaat hij? Er is geen baan onder de brug, er is geen baan op de brug. Het asfalt ligt te wachten op...niets meer.
In het centrum van Westvlaanderen staat deze grote wasserij. Vroeger was hier een grote tewerkstelling, elke dag kwamen massa's was binnen van hotels zoals Holiday Inn en Sofitel, restaurants en klinieken in de buurt. 7/7 draaide deze zaak, tijdens de week met ploegenstelsel. Wat er plots gebeurt is weet ik niet,maar de zaak staat leeg sinds 2001 (denk ik, kan jaartje gemist hebben). Veilig werken was het hier niet, en plezant evenmin...let maar op het plaatje waarover je enkel mocht spreken In een paar jaar tijd zijn er volledige pafonds ingestort,muren ingezakt... Op de foto's ziet men de grote strijkmachines met hun bediening, de gastank, nog een paar drogers...
Voor velen hun eerste wagen geweest,voor velen nu nog steeds hun hebbeding, massa's mensen hebben herinneringen bij het zien van een VW kever. Je ziet er wel overal ééntje voorbijtuffen, tot vandaag toe. In vele landen zie je ze nog, als dagelijks vervoersmiddel, of als verzamelobject...
Jaren geleden wsl een thuis geweest voor iemand, staat dit Polderhuisje te verkommeren in het Brugse ommeland. Wat niet vernield is door vandalen,zal de Tijd wel weer komen opeisen...
In de Vlaamse Polders staat dit verlaten huisje,ooit bewoond door een bejaard echtpaar. Doordat het volledig afzonderlijk staat,gaat de tand des tijds zeer vlug door de muren en daken...
Dit kleine cafeetje staat er al meer dan 30j verlaten bij, ooit was het een gezellige aangelegenheid, rechtover een discotheek (nu sanitairzaak geworden). De eigenaar is op rust in een instelling, de inboedel stond gestapeld in z'n garage,die mettertijd ook ingestort is... Op de eerste foto zie je de opening van het café, nu enkel een herinnering...
Het complex werd gebouwd door Marguerite Van Loo, die getrouwd was met Baron Leon Cox. Zij gaven het de Franse naam La Pommeraie, hoogstwaarschijnlijk vanwege de appelboomgaard rond het huis.De familie heeft er niet lang gewoond. De nieuwe bewoners hadden de Franse nationaliteit: Les Soeurs de la Providencede Rouen (de Zusters van de Voorzienigheid). Ze waren in 1907 naar Brugge verbannen en kochten het pand in Sluis vijf jaar later aan voor het onderbrengen van het noviciaat. Ook enkele zusters die gelofte hadden afgelegd kwamen er wonen, zoals de overste, de novice meesteres en een zuster die instond voor de studies. Tijdens de Eerste Wereldoorlog voorzagen de zusters in hun levensonderhoud door handenarbeid. Ze verleenden huisvesting aan Duitse religieuzen van diverse congregaties, die naar Nederland waren uitgeweken. Tijdens de oorlogsjaren was communicatie met het moederklooster in Brugge niet mogelijk. Door de stopzetting van de vijandelijkheden in begin 1919 arriveerden nieuwe novicen in Sluis. De paters Franciscanen - ook bannelingen - verzorgden de diensten.In 1923 trok het noviciaat terug naar Frankrijk. Het huis werd daarna nog wel bewoond door enkele zusters. Het diende als rusthuis voor oudere zusters en ook studerenden kwamen er van een verlof genieten. Het huis bleef tot 1928 eigendom van de congregatie. Het moederklooster werd toen ingeplant in het diocees van herkomst te Mesnil-Esuard in de buurt van Rouen. Zusters Dominicanessen uit Brugge kochten toen het huis aan als rusthuis voor hun zusters die teruggekeerd waren uit de missielanden. Het huis kreeg de naam Heilig Hart ter Ruste. Hun rustdagen stelden de zusters ten dienste van gehandicapte kinderen. Er waren echter zo weinig zusters, dat al vrij snel besloten werd het huis weer beschikbaar te stellen voor aan andere bewoners. In 1934 werd het aangekocht door de Congregatie van de Zusters der Kindsheid van Maria ter Spermalie. Het aantal kinderen groeide snel en er werd gezocht naar een vorm van opleiding en onderwijs. Een klaslokaaltje werd ingericht en zo werd de eerste stap gezet voor het lezen en schrijven. Dit ging zo zijn gangetje tot het oorlogsgeweld uitbrak. Kinderen en zusters vonden een veiliger plek in het moederklooster in Brugge.Na een kort verblijf aldaar keerden ze terug, tot in mei 1944. Ze verschaften onderdak aan de zusters Franciscanessen van Dongen, die een parochiale school hadden in de Brugstraat in Sluis en die hun klaslokalen moesten afstaan. Ook de drie overgebleven broeders van de buiten Sluis gelegen Ecole Chrétiennes te St. Omer vonden er onderdak.Op 17 mei 1944 diende het gebouw ontruimd te worden. De kinderen werden met wagens van het Rode Kruis naar Brugge gebracht. De Providence diende als post van het Rode Kruis. Eind 1946 betrokken de zusters opnieuw het pand en de kinderen namen er weer hun intrek. Aan het begin van dit verblijf waren de openbare diensten ondergebracht in het hoofdgebouw. Pas in 1950 betrok de gemeente een noodkantoor bij het Belfort.De opvang van kinderen groeide uit en geleidelijk kwamen er steeds meer leken in dienst. Het beheer kwam in handen van een VZW (vereniging zonder winstoogmerk) en uiteindelijk verhuisde in 1987 het tehuis naar het Belgische Oedelem. Vanaf die tijd staat het gebouw leeg en vervallen. Het wacht nog steeds op een bestemming.
Het spookhuis van Sluis in Zeeuws Vlaanderen is een speciaal spookhuis. Er is o.a. glaasje gedraaid in de kelders. Ook heksen zijn er met zwarte magie bezig geweest. Het terrein is vervloekt en dat zal je ook wel merken als je er een keer naartoe gaat. Je moet zeker oppassen voor de vloeren die het ook bijna begeven. Er zijn in het spookhuis ook al ongelukken gebeurd en dat is niet de bedoeling. Pas geleden is het nog veel in het nieuws geweest. De kelders zijn verreweg het heftigst. Maar daar is ook alle zwarte magie. Op de gangdeur naar de kelders staat ook Welcome to Hell. Maar er is ook al een voorstel gekomen om de heksen er weg te houden. Ze willen het gaan dicht timmeren. Ik ben er deze week eens geweest, tijdens de namiddag, en heb er niet veel speciaals opgemerkt. Wel een gevoel gehad dat iemand stond mee te kijken toen ik pics nam,maar dat zal wel de stress zijn van het moment...denk ik toch?
Niet ver van de grens met Nederland staat deze Manta B. Vroeger in z'n schuurtje,ondertussen is de schuur al jaren ingestort en staat die nog steeds op z'n plaats als toen. Na al die jaren nog in redelijke staat qua roestvorming, veronderstel ik dat deze wagen in goede staat was toen die hier geplaatst was... Op een paar kleine dopjes na,een komplete motor op lpg, een nieuwe batterij en we zijn de baan op Een paar pics genomen, deur teruggezet, en we laten hem verder genieten van z'n rust... Tot binnen een paar jaar !!
In de Vlaamse Polders staat deze T2, die al jaaaren dienst doet als opbergruimte voor gerief van een oude landbouwer. Telkens er veel wind is,vliegen een paar zaken in het rond,waaronder het dak. En telkens wordt door de eigenaar alles weer op z'n plaats gelegd....wat een motivatie
Eén van de mooiste plaatsen die ons land kende,tot de "groenen" er zich mee bemoeiden... Alles op deze foto's is op de dag van vandaag VERDWENEN !!! Dit was een rustplaats voor auto's van de jaren '40 tot '70, een enorme biodiversiteit van planten, mossen en diertjes bewoonden deze wrakken. Nu is alles weg,inclusief de bomen die zich in de auto's een weg baanden, een stuk Erfgoed die nooit meer zal terugkeren,enkel de foto's en onze herinneringen van wat we ooit hebben aangeraakt... (voor de natuurliefhebber : ik heb niks tegen natuur en groen, maar een bosje omhakken om een paar wrakken weg te halen, die de natuur heeft ingepalmd??? ) Op de laatste 2 foto's kan je zien wat het resultaat is van de paardebril die de Overheid soms draagt : een brok historie op een hoop gesmeten en geen boom meer in de omtrek !! De kenners onder ons zullen wel verscheidene types herkennen zoals Simca, Renault, Nash, Oldsmobile, Citroen, Ford....
De firma Auwärter, een bekende bussenbouwer, maakte op basis van een Vw T1 bus een panoramisch luxepersonenbusje. Er zijn vandaag nog twee exemplaren gekend. De meest bekende is wsl degene uit Kaufdorf,Zwitserland. Onlangs geveild omdat het autokerkhof geruimd moest worden. De blauwe (denk ik toch) stond laatst geleden op e-bay...
VW kever 1300 , bwj 1974, net zoals mezelf (van een goed jaar dus ) Heb ik aangekocht in 1993 van een bejaard koppel,eerste eigenaar. Geen laswerk gehad,enkel een spatbord vervangen qua koetswerk. De kever is sinds 1994 in deze staat,wat uitzonderlijk is voor een restauratie van lang geleden,hé... Hij komt enkel buiten bij mooi weer,wat m'n kansen op een trofee bij een meeting zéér klein maakt,maarja... Nu is ie een beetje uit de "mode", maar hij blijft zo,het is een knipoog naar de jaren '90... Het kostenplaatje bedroeg toch 10000 euro, met een klein overzicht van de veranderingen : motor gereviseerd (zuigers,kleppen,segmenten,dichtingen), nwe koppeling, banden en velgen, gedraaide centercaps, bumpers,vloertapijen, interieur, zetels van VW Golf VR6, stuur, middenconsole met instrumenten van VDO, treeplanken, voorlichten, wimpers, radio-installatie, ophanging,...
Simca 1000, semi-automaat van 1972, aangekocht in 2004. Mijn ouders hun eerste wagentje was een Simca 1000, nieuw gekocht in 1969 en mee gereden tot 1979, wat enorm lang was voor een Franse wagen uit die tijd !! In 2005 waren ze 40j getrouwd,en ik ging op zoek naar een origineel kado...hun eerste wagentje!! Aan de hand van herinneringen en foto's kon ik me een beeld maken van hoe die er uitzag. Voor een kleine prijs vond ik er eentje in Antwerpen,mechanisch in orde, maar...koetswerk "beetje" rot... Na 32 stukken te hebben ingelast, begon de Simca weer vorm te krijgen (onder-en bovenkant deuren, langsliggers, dwarsliggers, u-profielen chassis, reservewiel-bak, binnenplaat spatborden,vloerplaten, ...) Na wat zoekwerk vond ik het originele kleur terug : Borodine-groen (zoals wagongroen van de Belgische spoorwegen) Eén probleem had ik niet voorzien : m'n ouders hadden nog nooit met een automaat of semi-automaat gereden Omdat het aantal werk en kosten hoog opgelopen waren,heb ik de auto dan voor mezelf gehouden,nu ondertussen al 5j dat hij er zo uitziet ! Vorig jaar in het huwelijk getreden, in onze Simca...
