Dag kindjes (doet alsof hij 2 maanden lang wel iets van zich liet horen),
nee, ik moet eerlijk zijn. Ik weet dat ik het bloggen tot een absoluut dieptepunt heb laten zinken, waarvoor oprechte excuses. En ook nu heb k nog maar 10 minuten dus zal er ook weer niet zoveel informatie te rapen vallen.
Vlug vlug: waar waren we ? Mozambique, Maputo (3 nachten) Swaziland,nationaal park / hoofdstad (4 nachten) Zuid Afrika (2 nachten) Lesotho, hoofdstad / Semonkeng waterfalls (7 nachten) Transkei: Coffee bay, Hole in the wall, Bulungula, terug Coffee bay, Port St Johns (23 nachten) Durban (3 nachten) nu: Jo`burg, was en plas tussenstop
naar waar ? Hoedspruit (Krugerpark) voor 2 nachten
wanneer thuis ? Geen flauw idee, aswolk zorgt helemaal voor verwarring.
Wat zagen we? zee, strand, bergen, jungel, aapjes, dolfijnen, walvissen, baby wolf (aka welp), zon , bier in karton (zoals melk, 1.5L voor 50 cent) shitload europeanen. negers.
mijn laatste blog voldeed niet aan de eisen die ik mijzelf opleg en was eerder kort van stof.
Een mens zou denken dat er bijna niets te doen valt op een backpack trip door Afrika
Ik heb het laatst neergeschreven overzicht gewist en ga bij deze dat deel herschrijven en meer informatie toevoegen.
Win win voor jullie lijkt me zo.
Zoals gezegt zijn Jo en ik opgewekt en fris gewassen (wie weet wanneer dat nog ging gebeuren) op de trein gestapt op een warme vrijdag namiddag.
Die trein is, naar wij vermoeden, gemaakt door een persoon die zeer bitter door het leven ging en zoveel mogelijk lichaamsdelen wou laten afsterven in een 12 uur durende rit.
Slapen was niet echt een optie.
Ook al door het gebrek aan airco, iemand die het licht uitdeed, mensen die schreeuwend voedsel en alcohol aanboden en mensen die schreeuwend om meer alcohol verzochten.
Het laatste uur, rond 7 s morgens was interesanter omdat de zon opkwam boven uitgestrekt savanne land en in de verte een groep olifanten waarneembaar was.
Vanaf het station een taxi naar de grens, 3 uur vertoefd in de aanwezigheid van mental disorded personeel aan de grenscontrole en zwetende toeristen die een visa wouden verkrijgen.
Na deze aangename pauze toch terug onze reis verder gezet en uiteindelijk gedropt in een van de slums van Maputo.
Nieuwe taxi, achter op een pick up die tegen hoge snelheid over zandwegen tussen de shacks doorreed, de stoep als een verlenging van de openbare weg zagen maar ons dan toch heelhuids afzetten aan Fatima s backpacker.
Tentje opzetten, te voet de stad verkennen op weg naar een supermarkt.
s Avonds zijn we met een groep van de hostel, een mish mash van nationaliteiten, op stap gegaan.
Eerst iets eten en erna belanden in een rokerig life cafe tje waar life bands overwegend African Jazz gespeeld werd.
Op de weg terug werden Jo, ik en Travis van Texas begeleid door geweerschoten in de verte. Bang waren wij uiteraard niet, Zuid Afrika is gevaarlijker als Mozambique. Toch ?
Omdat sociaal zowat onze 2de naam is hebben Jo en ik de volgende dag doorgebracht met 3 Noorse meisjes.
Zowat de hele dag hebben we Maputo doorkruisd.
Via de Mao Str over de Lennin Road... Zelfs Jo vermoede achteraf dat de communisten misschien ooit in Maputo hun lieftallige gezichtjes hadden laten zien.
Via een paar kleine omwegen hebben we uiteindelijk dan toch onze bestemming naar keuze bereikt.
De vismarkt.
Verse vis wordt er per kilo gekocht en kan dan naar huis worden meegenomen of als naar wens, op het plein in een van de restaurantjes worden klaargemaakt.
Volgegeten en voldaan keren wij weder naar ons hostel een bewogen tocht in meerdere opzichten.
Het eerste deel werd afgelegd in een taxi waar we met zo`n zes-en-twintig (!) in paste. Volgens de chauffeur.
We stappen uit, masseren pijnlijke ledematen en zetten ons weg verder naar de hostel totdat 2 hardwerkende agenten naar onze documenten verzoeken.
De eerste 3x hadden Jo en ik die in bezit, vandaag waren we die in het hostel (600 meter verderop) vergeten.
De agenten staken van wal over hoge boetes, uren administratie werk en zelfs een nacht in de cel omdat de loketten gesloten waren.... of (hier komt de aap uit de mouw) ... `we regelen het hier`.
6 euro later konden we de laaste etappes van onze toch afwerken.
Ik ga het kort houden, uiteindelijk leerden we 2 Duitsers uit Oost-Berlijn kennen die al ettelijke maanden het continent verkenden met een busje.
`Of we niet een stuk zouden willen meereizen ?`
Dat was snel beslist, tentje inpakken, uitchecken en de bus in. Op naar Swaziland!
Lieve kinders, mijn tijd is op, een spijtige zaak van onveranderlijke aard.
Maar.
Zodra ik weer een internetcafe vind post ik meer. Dus wees oplettend.
In de volgende episode van de doldwaze avonturen van Wouter en Jo:
Fascisten, zebra`s, een tornado, een zombie aapje, olifanten, rastafari, mega uitzicht, neushoorns, zwitserland, muziek en uiteraard u gastheer zelfe.
Leeftijdsgenootjes en andere vriendjes tussen 7 en 77 jaar,
het harde leven als vrijwilliger is zo goed als voorbij... Jazeker lieve vriendenkens en vriendinnenkens. Het is voorbij. Ofja, toch gedeeltelijk. Normaal gezien hadden jullie mij deze zaterdag in jullie verstikkende omhelzingen kunnen nemen maar last minute besloten Jo en ik daarvoor te passen. Die knuffels wil ik nog zeker, alleen wat later. Wanneer vraag je ? ergens eind april/ begin mei. Laten we het verhaal wat kruiden met onzekerheid en mysterie...
Malaria pillen werden vandaag genomen, laatste aankopen gemaakt want vrijdag vertrekken Jo en ik met die grote rode trein (jazeker, die van de eerste Harry Potter film) naar Mozambique. Een camping waar 6 R per nacht aangerekent wordt, 200 meter van het strand, een te kleine tent [onze tent, the BUSHWACKER DOOM is eigenlijk een 2 persoontent voor kinders die niet tegen de regen kan. Pret gegarandeerd.] Een vuur waarop we koken en plaatselijke klederdracht (kokosnoten en gedroogde bananenbladeren). Als ik die zee beu ben, haha (dit zal frustrerend zijn om thuis in de regen/kou te lezen) komt er een vriendelijke travelafgevaardigde ons in Maputo halen met zijn wagen (met aircondition zegt de brochure, wij luxe paarden...) en brengt ons naar het Kruger Nationaal Park. Een man gekleed als Indiana Jones/Crocodile Dundee (hoop ik toch) zal ons dan een hele dag alle geheimen van het park tonen.
Er werd natuurlijk in ons drukschema ook tijd vrijgemaakt om te gaan leeghangen en rondnozemen. Dit zal in de steden rond het park gebeuren. Watervallen, bergen met uitzichten dat het in `den boekskes` kan. Je kent het wel
[lieve mensen en stoute dieren. Mijn tijd is op. Vrijdag, men laatste maal dat ik zeker internet ga hebben schrijf ik nog wat meer]
vaarwel, vlieggoed, duikveilig, party harder.
ik, opgewekt.
Ik hervat mijn redevoering. Ik wil momenteel ook even van het moment gebruik maken om te melden dat hoe graag jullie ook willen het TOTAAL GEEN ZIN MEER HEEFT om nu nog brieven te sturen, doe t dus niet. Voor zij die lichtjaren geleden een brief op de post gooiden en nog steeds niets van mij gehoord hebben. Niet mijn schuld. Er komt hier niets aan. Maar de post is natuurlijk niet het enige wat zo goed ge`organiseert is. Patty en ik zijn zaterdag naar JHB gegaan. Om 4 uur sleur ik opgewekt mijn sportief lichaam uit mijn bed en trek een sprintje naar de keuken. Zingend maak ik het eten en rond 5 vertrekken Patty en ik te voet naar het station. (mijn humeur was mss niet precies zoals hierboven beschreven maar het is mijn blog, ik stel mezelf zo goed voor als ik wil) Tot half 7 staan Patty en ik als mysterieuze standbeelden in de mist langs het spoor te wachten tot er opeens iemand `bus` schreeuwt. De verzamelde menigte sprint als 1 man naar de bus 300 meter verder op. Deze bus deed 2 uur over het eerste deel van de treinrit waarbij er bij elke stop meer en meer mensen op de trein kwamen uiteraard stapte er niemand af. Spreekt voor zich. Lang verhaal kort, Patyy en ik komen rond 11 aan in Jo`burg. Als wij ons dan rond 3 terug naar downtown Meyerton willen begeven via de trein staat er opeens `de trein naar Vereenigen` (Ver. is de eindhalte iets voorbij ons dorpje) `komt binnen 10 minuten aan`. Wij, Patty en ik, keken nogal met ongeloof naar de melding.
Een trein rechtstreeks ?
Die lijn lag toch plat ?
Ze weten hier wanneer een trein aankomt?
Achja, proberen kan geen kwaad. Wij schuchter naar dat platform, staat het daar vol dat het gene naam meer had. `Die kunnen toch nooit allemaal naar Vereenigen moeten?` Dan! Het geluid van een aanrijdende trein. Vroeger dan het personeel melde. Ongelofelijk. Iedereen begeeft zich dichter naar de rand van het perron en staat klaar. Om dan meteen terug achteruit te springen. Zeker 40 wagonnen, precies zoals wij elke dag gebruiken, denderen zonder vaart te minderen voorbij. Alleen hadden deze wagons geen ramen of deuren en stond er ASBEST op de zijkant geschilderd. Uiteindelijk komt de juiste trein toch, 15 minuten te laat, op het spoor achter ons. Een waar gevecht ontstaat aan elke deur want iedereen wil eerst binnen om te zitten en duwt daarbij de mensen die buiten willen terug de trein in. Goed, Patty en ik wachten beleeft een gaan binnen. Het is vol, eivol. De 2 banken tegen de wand zijn gevuld en elke open ruimte binnen de waggon wordt benut door mensen die staan. En ook de ruimtes buiten de waggon. De deuren worden opengetrokken en uit iedere deur leunt zo`n 6-7 man. Ook de haak tussen de waggonnen wordt bezet door 3 of 4 man. Weet je wat je mist, als je samengedrukt tussen een honderd andere staat, wind door een open deur in je gezicht waait en er een desolaat landschap voorbij rolt ?
Achtergrondmuziek.
Dat hadden de oude vrouwtjes die juist van de mis kwamen ook begrepen. In Sutu heeft er eentje 1,5 uur non-stop staan preken, afgewisseld met een `Halleluja` of een samenzang van de andere vrouwen. Wat begint als `Dit is zo een geweldige Afrika ervaring` eindigt in een `Men linkerbeen om haar te laten zwijgen`. De trein stopt natuurlijk niet in Meyerton, we rijden tot Vereenigen, we nemen een taxi tot Meyerton center en moeten dan een uur wandelen tot Walter`s crib.
Voor de rest niets dan lof over het openbaar vervoer
Het is nu 4 uur, over 2 uur vertrek mijn trein naar Mozambique. Het reizen kan beginnen. Het is bijna voorbij. 5 maand al, das toch zot. Hoe dan ook, ik ga gaan, tijd is op, cola blikje leeg en mijn buurman is ge`irriteerd door mijn giga tas in zijn knieholte.
mvg, jullie slechte vriend waar mama voor waarschuwt.
Lieve kinders, zowaar een primeur in blogland deze blog wordt compleet opgedragen aan, ik citeer letterlijk, `die met zn grote (vies woord), de kast, de beste van de wereld, de oppergod`. De persoon in kwestie wou omwille van eventueel stalkende fans alleen onder een codenaam verschijnen in deze blog. Bovestaand zijn de voorstellen die hij op tafel had legd. Deze vriendelijke doch veeleisende persoon heeft dus nu zijn grootste levenswens in vervulling zien gaan. Bezoek zeker ook onze website www.makeawish.com
Het leven gaat hier snel in Afrika land. Eigenlijk is mijn werk zo goed als gedaan. Ik loop niet voor op zaken, ik concludeer uit afgelopen feiten. Dagen gaan hier in elkaar over als de verschillende lagen schmink op het gezicht van de wereldwijd bekende `chicka`s` uit 3600 Genk schtad. Ik leef al maandenlang zonder echt besef van dagen. Ook de houdbaarheid van boxershorten is een grens die Jo en ik met grote stappen overschreden hebben.
Let me brake it down for you. Wat er nu nog gaat gebeuren is dit: Walter krijgt met wat geluk de shelter Jo en ik worden terug de rijke buurt ingestuurd waar wij zegmaar `lotjes` gaan verkopen voor DMPSP om via die weg geld in het laadje te krijgen. (wij gaan dus transformeren van lieve jongetjes tot een irritante mix van aanhangerige Jehova getuigen en wereldverbeteraars, zoals te vinden bij WWF, die je op elk moment van de dag komen lastig vallen) Patty, Jo en ik gaan als afsluiter nog een programma moeten maken voor de shelter in Stello om hen op weg te helpen met de kinderen. Ik kan je verzekeren, dit gaat zo voorbij lijken. Voor ons toch. (wij moeten niet naar school, weet je nog)
Ohja, nu we het toch over Patty hebben, onze hollandse side kick. Het lang omgaan met onze nederbuur doet je inzien waarom precies wij supperieur zijn en ons kabinet niet gevallen is. (om toch maar te bewijzen dat ik nog op de hoogte ben van ontwikkelingen in Europa) Nuja, mensen die een `tosti` i.p.v. een `croque monsieur` eten, wat goeds kan daar van komen? (toevoeging van Patty: zegt degene die al 5 dagen dezelfde onderbroek aanheeft) Mag ik hier dan even aan toe voegen dat de jongedame een vegetarier is en daarom totaal geen degelijke mening over wat dan ook kan voortbrengen.
Nu, het orginele plan is. Voor Jo en mij toch. Om te gaan reizen. Het grote probleem is eigenlijk AFS Belgium. We moeten onze vluchtgegevens zo snel mogelijk door krijgen. Normaal gaat Jo zijn vriendelijke mama vandaag druk uitoefenen en via mail ons door dit probleem uit helpen. Hopen maar. Concreet ons plan is: Naar Mozambique te gaan met een minivan/taxi. Die vertrekken vanuit een township en gaat dan tot Maputo (hoofdstad van Mozambique, Lyceum (ex)leerlingen moeten dit uiteraard weten). Bij minivan/taxi denk jij een hippiebus shaped voertuig met 16 personen en bagage. Een vervoersmanier waarvoor een sardien zijn neus zou optrekken. Er zijn 2 redene waarom we ons eerst naar Maputo begeven. Rede 1 is dat de gemakkelijkste manier is om een visa te verkrijgen. En er is een strand (niet te vergeten). Dan, vlak langs die grens van Mozambique, op Zuid Afrikaanse bodem ligt het Krugerpark. Een must see. Dit parkje (2x the size of belgium) biedt onderdak aan leeuwen, olifanten, buffels, krokodillen... Ook is er een stadje in de buurt met, naar men zegt, pracht watervallen. (ideaal moment voor een gratis douche zo leek ons) Van daar uit zal onze weg ons brengen naar East London, Mtata en Eastern Cape coast. Het leuke aan die laatste 3 is dat Walter daar redelijk wat bruikbare contacten heeft (lees: voedsel, onderdak, douche en wie weet wel vervoer) Dit hele gebeuren zal uitgevoerd worden met een rugzak strak om het schouder en middenrif gedeelte gebonden. Een tent, pot en pan. Om de kosten te drukken gaan we dus slapen in een tent, eten zelf koken op een houtvuur en gebruik maken van goedkoop vervoer. (lukt dat niet, dan verkopen we ons lichaam..)
Kijk, het lijkt me zo dat jullie een degelijk beeld in het hoofdje hebben gevormd en er misschien wel een beeld op jullie netvlies is verschenen van 2 zwetende belgenzonen die een grote rugzak torsen. Materiaal genoeg om eenzame nachten mee te vullen. Hier ga ik een einde breien aan deze blog, hopen dat er een ticketverlenging doorgevoerd kan worden.
En wees gerust `ik zal terugkomen!` (een gewaarschuwd persoon is er 2 waard)
ook al spelen we dan ieder een andere
rol op deze webpagina. (varieerend van schrijver, lezer tot
toevallige passant)
Een kleine 2 weken zijn voorbij sinds
mijn laatste update, als ik me goed herrinner. Zit ik fout, voel je
vrij om me niet te verbeteren en `bite your pillow`.Uiteraard zijn er dingen gebeuret sinds
de laatste update. Om te beginnen heb k nu al 5 weken sneeuw en is
school terug begonnen...
Ah nee wacht, dat zijn jullie.
Hier halen we nu bijna elke dag 30
graden. Boven nul, jazeker.
De overstroming zijn zowat overal
afgelopen sinds de weerveranderingen 2 weken gelezen (ik verwijs
terug naar het 30 graden stuk, kwestie van het er goed in te
wrijven). Dus kunnen wij ons terug richten op andere aspecten van het
werk. Fundraising, inspecties in de CMC kerk in Jo`burg,
wantoestanden in het departement Home Affairs...
Er is nu ook iets minder tof nieuws,
ondanks meters sneeuw die tot aan je raam op het 2de verdiep reiken
herrinner je je waarschijnlijk nog wel hoe goed een airco is als het
kwik stijgt tot 30 graden.. Nu verwacht hier geen jammerklacht over
een stakende airco.Nee nee, het probleem omvat veel meer
dan bovengenoemd akkefietje. Het is de hele auto die in een
permanente status van staken lijkt te zijn. Jij denkt nu `so what` hier ligt
sneeuw, zaagkind. Dan moet meneer eens een dag lopen in het
zonnetje... Wel die auto heeft er nu al meer als
een week geen zin in, en mag ik je eraan herrinneren dat Belgie een
klein land is waar elke plaats bereikbaar is via het openbaarvervoer
geleidt door vrolijke buschaffeurs en treinconducteurs.
Hier dus niet.
Zo was er eergisteren. Jo, Patty en ik,
how maar! Wie is Patty ? [Wie is Patty ? Zei is onze laatste
aanwinst, een vrolijke spraakwaterval uit ons favoriete buurland.
Beter bekend onder de naam `Nederland`. De dartele blonde heeft al 20
lentes achter de rug] Nu dat opgehelderd is ga ik noest
verder. Jo, Patty en ik kregen dus de taak om sinds lang ons nog eens
naar home town Jo`burg te gaan en daar een inspectie in de CMC uit te
voeren. Zo ver geen graten in het plan. Maar Walter was nog niet
klaar `Jullie vertrekken dus om 5 en wandelen naar het station en..`
Daar heb je het dus, zwart op wit.
Om 4 uur het alarm van je gsm en
pijnlijke dood wensen, je uit bed rollen, opfrissen en te voet 1.5
uur wandelen naar het station over stoffige zandwegen. (nee geen
ontbijt, het provisiekastje was zo leeg als de schatkist van
Wallonie)
De trein die van Meyerton tot Jo`burg
gaat zit vol. Opgewekte schoolkinders in gekleurde uniformen en
mensen die naar het werk trekkken. Zo vol dat de deuren open worden
gewrongen zodat plaatsloze mensen uit de deuropening kunnen hangen.
Het kleine stukje ijzer tussen 2 wagonnen dient uiteraard ook als
staanplaats voor 3 a 4 mensen en echte durvers hangen uit het raam.
De trein huist alleen plastieke banken
tegen de zijkanten dus in elke wagon staat er zo`n 250 man. Zei ik al dat normaal alleen de zwarte
bevolking van treinen gebruik maakt ? Ongenegeerde blikken
gegarandeert. Deze treinrit neemt zo`n 2 uur en 15
minuten in beslag. We wringen ons door de heksenketel genaamd `JHB
center` en begeven ons naar de kerk. Rond elf terug naar het station
en dan de weg terug. Jazeker wiskundegenie`tjes onder ons 6
uur onderweg voor 2 a 3 uur werk. En gister weer hetzelfde (nee Walter!
NEE !),
Afgelopen zaterdag moesten Jo, Sarge en
ik naar de dichtsgelegen township `the location` om brood, groenten
en airtime te kopen. Onder brandende zon starte onze quest. Eerst zo`n 40 minuten over grote,
verlaten zandpaden dan moeten we een gigantisch grasveld kruisen waar
tientalle kinderen, enkel gekleed in korte broek, lachend over racen
of in verborgen plassen spelen. Gelach en geroep is natuurlijk van de
partij als er 2 blanke jongens gespot worden.. We bereiken dan toch de township,
groepjes mannen onder een boom spelen een kaartspel, jonge kinderen
spelen met een band, oudere vrouwen verkopen snoepjes en losse
sigaretten en er komt een jongere vrouw voorbij gewandeld met plastic
jerrycan vol water op haar hoofd. De hoofdweg is gevuld met lawaai,
muziek en rook van vuurtjes waarop gekookt wordt. We doen onze
inkopen in een open hutje langs de weg en Jo kijkt verlekkerd naar de
kippen die gebraden worden boven een hout vuurtje. Vlug een zijweg in tussen dicht bij
elkaar gebouwde shags in alle vormen en maten met een klein hekje van
stokken en ijzerdraad rond. Tussen de weggetjes (te klein voor
auto`s) rijdt er af en toe iemand langs met een oude fiets, spelen
wat kinderen en rennen 3 verdwaalde kippen en een hond rond. Whoppa, de bar in. Een shag gelijk een
ander, enkel herkenbaar door de luide muziek en groep mannen die in
een kring rond de ingang zit. 75 cl pinten voor 70 cent en een
pooltafel. Meer heeft ne mens niet nodig (zowel Jo en ik worden beide
beter in poolen) Op de terug weg komen we langs een
groot voetbalplein met roestige, netloze, goalen en oudere mannen die
in kleine groepjes commentaar geven op technieken.Het spel wordt verzorgd door team `geel
shirt` versus `bloot bovenlijf`.
Nu wat ik hier boven beschrijf is geen
uitzondering (kheb het niet over t-shirt keuzes bij voetbalteams)
maar de township, naar schatting 60 miljoen van de inwoners van
Z-Afrika leeft in zo`n `informal settlement`, sommige 5 miljoen
inwoners groot. We spreken hier over zowat 75% van alle inwoners van
dit land.
En toch, het is zo`n verschillende
wereld, maar je past je hier zo gemakkelijk aan aan. Je hoeft je hier
echt geen buitenstaander te voelen, als je vriendelijk bent, intresse
toont en je gewoonweg amuseert wordt je sneller aangenomen dan een
gemiddelde student in Leuven op vrijdagmorgen het woord `kater` kan
uitspreken.
Ik mis jullie, uiteraard, maar voel nu
meteen nog niet de behoefte om te vertrekken. Ik blijf nog even
lekker waar ik ben.
Afsluiter:
Zaterdag, morgen dus, is het
Valentinesparty in ons stamcafe/poolbar.. t zal wel een uur en nog
wat te voet worden maar eindelijk een feestje. Zaterdag, morgen dus, gaan we misschien
weer naar de Flea Market, geniaal voedsel te vinden en onze Lp en
boeken jacht kan verder gezet worden. Als de pickup die we van Mechanic
`geleend` hebben hersteld kan worden. Siphele is dan wel een oplapheld. Maar een motor die
samengehouden wordt door ijzerdraad, een stok (!) en ergens in het midden een plastiek
jerrycan ipv een metaalonderdeel draagt lijkt me toch te veel van het goede. T wordt dus Siphele vs
Motor, een thuismatch maar toch, het wordt een zware dobber... Uitslag wordt volgende blog
bekend gemaakt (wedden is toegestaan)
Ik groet en stuur bij deze wat zon,
massa`s liefde
De titel doet, wat een titel hoort te doen. Kort weergeven waar deze heel blog dus weer over zal gaan. Contactuele`iale info in dit geval dus.
Wouter Van Vossole P.O. box 1087 1960 Meyerton South Africa de wereld
Tis idd veranderd, hopen dat hier sneller briefjes zullen aankomen (wie beat Merel, haar brief deed er bijna 5 weken over..)
En nu, chop chop, huiswerk wacht. Bende langharige, werkontlopende hippies. Leeglopers.
Ps: stel, je denkt, ik wil informatie delen met Wouter. En e mail kan soms dagen duren door de zielige verbinding die hij in Z-Afrika hanteert. Stuur dan op mijn ZUID AFRIKAANS NUMMER: +27.799.35.04.37 Nu, markeer het, print het uit, zet het als tatoo op de rug van je hand mr stuur niet meer op mijn belgisch nr. Hoe tof die berichtjes mogen zijn, dan dok ik ervoor (apreciatie = 0)
Ik weet dat ik pas een blog geupload
heb en sommige worden het constant om de oren geslagen worden met
nieuws misschien meer dan beu. Maar dat is niet echt mijn probleem,
is het ?
De laatste update ging over de familie
in Mozambique en de nieuwe shelter.Wel de verkoop van de families spullen
gaat redelijk goed dus we verwachten ze een van dees terug (now now
als het ware).Ook over de shelter komt er goed nieuws
binnen, het lijkt erop uit te draaien dat wij de shelter gaan runnen.
(eerste de shelter, dan de hele wereld! Macht ! MACHT !!!)
Nu denk je misschien `Wouter, maak je
daarvoor een nieuwe blog ? Attention wh*re... En doe iets aan die
irritante spaties` Wel nee, natuurlijk niet trouwe en
geirriteerde lezer. Er is nog meer nieuws. Ik zou jullie kostbare
tijd toch niet verdoen met onzin te posten (ik toch niet..) En die
irritante spaties.. Sorry die gaan blijven. Haak af of probeer ze te
negeren.
Sommige kregen misschien via mijn mails
het idee dat ik hier bored ben, wel eerlijk. Ik ben niet echt gemaakt
voor pc werk (excell, paint..). Vandaar tijdelijke verzuchtingen.En het weer. Doordat jullie zitten met
ijstijd temperaturen en sneeuwstormen krijgen wij de leftovers (lees:
regen, veel regen). Niet echt iets dat goed humeur promoot.Al kan ik niet echt klagen, er zijn
andere die er nog juist iets meer last van hebben. Daar later meer
over.
Eerst: het was de 2de zaterdag nadat de
familie terug naar Mozambique was getransporteerd dat we naar de Flea
Market gingen. Tijdens de uren die we daar doorbrengen roamen Jo en
ik wel altijd even tussen de rijen en rijen gevuld met mensen die hun
spullen zo snel mogelijk willen verkopen.Eentje wordt zeker boven allen verkozen
door ons 2. Jo kocht tot nu toe 1 boek (en heeft nog een bestelling
lopen) ik kon de roep niet weerstaan en kocht zover 3 LP`s: The
Beatles (best of), Bob Dylan en Louis Armstrong. Nu ook Walter had een goede dag, er
werd een aanzienelijke som geld binnen gehaald en opperdictator van
de CMC, Paul Verreyn, werd van zijn troon gestoten. Genoeg reden om
te vieren, niet ? Net zoals bij vele onder jullie door de
blok ligt ook de alcoholconsumptie hier de laatste weken op een zeer
laag pitje. Een aanbod om naar de bar te gaan kon ik dus niet
afslaan... Poolen, rustig een pintje drinken, wat
leeghangen. Bestaan er betere manieren om een dag af te sluiten. Ohja, voor ik het vergeet.
Alcoholverslaafde, eat your heart uit. De shots worden hier voor geen
geld naar je hoofd gesmeten. Hoogtepunt (of diepte ?) van de avond: 1
spuit gevuld met sthrorum 80 gr EN een shot tequila voor de prijs van
7 rand (0.60 euro). Pracht land toch ?
Nu serieuzere zaken: het werk. Voor dat
ik mijn bijbel begin te schrijven over ons werk van de afgelopen
dagen meld ik even wat Walter aankondigden. Er is een kans dat ik
misschien ga werken in een shelter met aidskinderen. Niets is zeker,
maar de kans is er. Ik kijk er wel naar uit maar heb ook een klein
stemmetje in mijn hoofd dat zegt `dit gaat hectisch worden`. En ik
geloof em. En misschien gaan Jo en ik bij Batista
op school atheletiek training/L.O. geven. Iets minder hectisch, wel
lachen denk ik.
Het werk waar we ons de laatste dagen
op richten is de vernietigende kracht van water. Zoals boven vermeld
tijsteren hevige regens onze regio. (terwijl er in de Cape area
brandgevaar heerst, de gelukzakken) En aangezien niet elk huis hier
eve stevig wordt gebouwd als in Belgie heerst er nogal wat chaos.
Hele shags worden vernield en meegesleurd door modderstromen, water
dringt centimeters hoog binnen en vernield alle spullen, de hevige
regen doet muren instorten... Er is dit een gebied waar meer dan 3000
families getroffen zijn en dit is zeker geen losstaand geval.Bruggen storten in en auto`s verdwijnen
gewoonweg in het water dat over de rivierbedding heenstroomt.Daar zijn we gisteren dus op af
getrokken. Met onze foto`s als bewijsmateriaal en aanhoudend gezeur
bij grote NGO`s hebben we dan toch het een en het ander op poten
kunnen zetten. Mijn schoenen zijn wel compleet naar de zak (sorry
voor het taalgebruik moeder, maar wees blij, het zijn die zonder
veters die je toch niet kon uitstaan..)
Vandaag (inderdaad, ik schrijf dit om
kwart voor 7 `s morgens) gaan we er weer naar toe om waarschijnlijk
te helpen met uitdelen van voedsels, dekens.. Dat waarnu het meest
behoefte aan is. Mijn orgineel plan was om mijn sokken te vervangen
door plastic zakken om mijn voeten droog te houden (noem me een
schooier, noem me ecologisch verantwoord en een recycleerder).
Gelukkig had Walter nog een oud paar legerschoenen/klompen die mij er
vandaag wel moeten doorkrijgen. Nu ik ben niet de enige die in
legermateriaal rondloopt. Jo zal vandaag trots en stoer langs mij
oplopen in compleet legeruniform (net zoals Walter en Sarge altijd
dragen). Ik kon helaas niet meedoen in de
verkleedpartij. Rede ? Deze maskerade dient om de mensen zand in de
ogen te gooien, de Milita groep lijkt op die manier groter. Terwijl
Jo helemaal nooit de opvolging volgde (maar weten die mensen veel) Nu ik voldeed niet echt aan de
standaarden om als `soldaat` door te gaan. Aangezien Jo een tijd
geleden zijn haar in een onbezonnen bui verwijderde kan hij gerust
als soldaat doorgaan.Ik daar en tegen met mijn lange hippie
haren en gat in mijn oor haal juist de voorafgesproken normen niet.
Spijtig, want het staat best stoer op
foto`s (zie Jo eens glunderen en zichzelf langs alle kanten in de
spiegel bekijken) maar andere kant. Mijn wilde manen verliezen ?
Nooit ! En het uniform vraagt wat meer zorgen, geen vlekken of het is
wassen. Mooi recht gestreken. Laarzen elke morgen opgeblonken.. Ik denk dat ik pas.
Goed, ik denk dat ik het zowat had.
Ah nee wacht, laat mij even afsluiten
met een vrolijke noot.
Toen Jo en ik gisteren aan het tafelen
waren met de 3 oude tantes van Walter kwam het gesprek op de een of
andere manier bij apen. De tante begon te vertellen: `In Mozambique
had en heeft nog redelijk veel volk een aapje als huisdier, zelfs in
de hoofdstad Maputo. Ook wij, maar dat was in flat.` U kan begrijpen,
mijn verbazing was groot. Maar wacht, het wordt nog beter.
`We hebben ook een jaar een chimpansee
gehad, een circus sloot en wij besloten zorg te dragen voor de aap.
En het was geen dom beest, het at mee aan tafel (met een lepel !)
Poetste zelf de vloer als hij die vuil maakte. (eerst met de handen,
werd ie moe dan nam hij de vod in de voet) at graag ijsjes,...` En ga
zo maar door. Jo en ik hadden amper een aap van dichtbij gezien in
ons leven.
Nenna zag ons met verwondering en lach
gevulde smoeltjes en bedacht dat dit de tijd was voor de genadestoot.
`Nu ja, we hebben natuurlijk ook
antilopes, een leeuwtje en een luipaard opgevoedt (de laatste 2 in de
flat..).`
Jo en ik dropen afgetroefd af.. Belgie
is toch soms echt wel een saai land.
Rakkertjes, hou je haaks.
De enige echte, ik.
Ps: deze blog werd deze morgen
geschreven, maar niet rechtstreeks in het wereld wijde internet
geflikkerd. Dit geeft mij de kans om vandaag vlug te overlopen.Vandaag was heet. Geen zuchtje wind en
2 verdwaalde druppels. Gevolg: drukkende hitte, muggen en geen
druppel cola in de wijde omtrek. Bij aankomst in de township
had er juist een meeting plaats. Lees: een grote groep (voornamelijk
vrouwen, al dan niet met baby op de rug gebonden) stonden in een
grote kring rond de 3 volksvertegenwoordigers. De hele situatie
eindigde met een `Viva !` en druk pratend trokken de mensen in
groepjes terug naar hun shag of werk. De 3 vertegenwoordigers
sprongen bij ons in de auto en de toch werd verder gezet naar de
`nieuwe township`. Toen het water te hoog begonnen te komen werden
shags ontmanteld en naar hogere gronden gebracht. Nu werden de meeste
huizen terug in elkaar gestoken zo`n 1,5 km verderop. (funderingen en
verdwaalde wietplanten die normaal verborgen achter het huis stonden
zijn het enige wat overblijft) Op deze nieuwe plek
zijn geen waterkranen waar vers water gehaald kan worden en de 2
voorziene tonnen staan al enkele dagen droog. Ook van elektriciteit
is geen sprake. Eerst waren we druk
bezig met voedselbedeling met hulp van Salvation Army. (geef de
mannen ook wat credit)
Ondertussen
waren Sarge en Walter al op weg naar Germinston om de kleren en
dekens op te halen voor de getroffen families (zo`n 200 fam.).
Aangezien de kleren op een andere plaats bewaard werden en de land
rover vol stak hebben Jo en ik
dit deel van de tocht achter op de bumber door gebracht. Lachend
vastklemmend aan reserve wiel en dakraampje. Nu, dit is hier geen
geasfalteerde weg. Dit zijn zandwegen. En met zandwegen bedoel ik
droogstaande rivierbeddingen, putten en gaten, grote stenen (en giga
plassen door de regen van afgelopen dagen). Alles om onze tocht maar
zo moeilijk (en stiekem zo plezant) mogelijk te maken. De hele rit
liepen er wel een paar lachende kinderen achter de auto aan.
Kleren werden
uitgedeeld, foto`s gemaakt (check facebookpage en website) en
uitgeput en vuil plof ik meteen achter de pc thuis om jullie van
nieuws te voorzien.
(ik denk dat ik
zojuist het hele idee van een korte `ps:` ongegeneerd verkracht heb)
Zoals de bovenstaande eerlijke tevens gevatte titel al weg gaf, alles gaat relatief lekker. Relatief ? Uiteraard, het zou pas zeer lekker gaan moest ik een stamhoofd`s dochter tot mijn vrouw kunnen maken. En door voorgaande actie dus prins van zeker 14 hectare land en een ruime groep vee kunnen worden. Maar wees gerust, ik blijf er aan werken
Dit leek me ook een zeer geschikt moment om weer eens blog te maken, voor mij toch. De meeste onder jullie gaan rond deze tijd druk bezig zijn met: den blok, x-mos of excuses verzinnen voor de punten die behaald zijn. (schrap wat niet past) Maar ongestoord probeer ik mijn hoog tempo van blogs afleveren vol te houden, zonder mij te storen aan ontwikkelingen thuis.
Mr lieve blogvollgertjes, blijf alert! We liggen momenteel zwaar voor op Jo. En de winnaar zal op het einde van onze reis een gratis hoeveelheid gerstennat ontvangen van de niet-winnaar (om het denegrerend woord loser maar niet in de mond te moeten nemen) Nu denk jij mss, die Afrikaanse zon is hem naar het kupke gestegen.Wat ijlt hij toch allemaal ? Nee beste lezer, er schuilt wel degelijk een waarheid in de voorgaande zinnen. Bij aankomst in de jungel beschikte Jo al over een blog, met voor aankomst maar liefst 150 views. Een fixe voorsprong maar jullie thuis hebben dat meer dan goed gemaakt. Nu vraag ik jullie, hou dat zelfde tempo op. Check regelmatig, zodat we hem vermorzelen! Die niet-winaar.
Nu, na zo`n kleine 15 zinnen zonder ook maar een echt degelijke informatie los te laten zal ik het eerste stuk van de sluier lichten. Er zit een kans in dat ik verhuis. punt. en nog een Daarbuiten zijn we ook weer eens langs Jo`burg gereden, hoogstwaarschijnlijk gaat onze organisatie runnen van een shelter met zo`n 750 mensen. Maar ik kan pas echt bevestigen als we de mail van de overheid ontvangen hebben. Jo en ik zijn ook nog een maal in de CMC church gaan polsen. De regering had rond nieuwjaar het bericht de wereld ingestuurd dat er een curator zouden worden aangewezen die moest beslissen of de kinderen al dan niet naar een andere shelter moesten. Sinds die dag is er niemand van de regering langsgekomen en is er geen enkel kind uit de kerk gehaald... Maar de SA regering kan dan ook het best vergeleken worden met de post in Belgie, echt snel werken doen ze niet en je kan klagen wat je wilt, veranderingen zullen er niet snel komen. Nu, bij het binnenkomen van de CMC kon k niet anders dan nog eens bij de daycare langs te springen. Eerste schooldag van het jaar (hier is een nieuw schooljaar gestart) altijd iets spannend. Massa`s nieuwe kinderen, varierend van 2 maand tot 4 jaar. Meeste zonder enige vorm van papieren.. ze gaan waarschijnlijk nog een zonnige toekomst te ge moet.
Nu is het ergens zaterdagnammidag en de meeste proberen waarschijnlijk door grote hoeveelheden water en rust van een x-mos kater. De laatste dagen waren ook uitputtend voor mij. Laten we vrijdag starten. Rond 5 `s morgens kwam siphelele Jo en mij op vriendelijke manier wekken (lees met veel lawaai). Aankleden en de auto in! Nu, wat was er gebeurd. Ik zal in stapjes werken voor de simpelere onder ons. 1. het is 1 uur `s morgens, 3 Home Affairs afgevaardigden (in charge of shipping illigals back home) kloppen luidruchtig aan op de deur van een shag (golfplatenhuis, 5 op 5 meter). Het gaat hier om de familie van Mechanic. Vader van 7 kinderen, afkomstig van Mozambique en goede vriend van onze baas Walter [Wouter slaapt]
2. De familie wordt zonder protest buitengezet, alle 9 de truck in (ja simpele kindjes, 7 kinders en 2 ouders maakt 9) er wordt geen tijd gegeven om voedsel of kleren mee te nemen. Zelfs voor de 2 jarige baby wordt geen uitzondering genaakt (in enkel pamper die truck in) [Wouter slaapt]
3. Het is 3 uur `s morgens, Mechanic belt in paniek dat ze hem op dat eigenste moment aan het transporteren zijn naar de grens van Mozambique. [Wouter slaapt]
4. Walter schiet in zijn kleren en daarna in actie (een taalfout zowaar). Hij begint rond te bellen en treft de nodige maatregelen. [Wouter slaapt]
5. Siphelele wekt Jo en Wouter, de auto in. We moeten zo snel mogelijk naar een shag, zoveel mogelijk spullen op de trailer, voor een uitzinnige massa alles plundert. [Wouter is wakker doch slaperig] Rond 12 is het meeste in de veiligheid van Walters huis geplaatst. Siphele bewaakt de shag en Walter en Sarge vertrekken naar een meeting voor Militia (andere organisatie van Walter, crime control). Jo en Wouter beginnen aan een vermoeiende tocht door de hitte naar het treinstation van Meyerton. 1,5 uur later komen ze aan en pakken de trein naar Vereenigen. Daar wordt nog eens een 40 minuten gewandeld naar het office van Home Affairs. We moesten tot de bodem uitzoeken wie er corrupt was, geen enkele procedure werd gevolgd. (Normaal wordt je op voorhand gewaarschuwd, brengen ze je eerst naar een shelter in de buurt van Rustenburg en ga zo maar door...) Wsl had iemand zijn oog laten vallen op het stuk land en heeft voor een kleine som de afgevaardigden van H.A. zover gekregen om de familie uit het land te zetten. De laatste dagen hebben buitenlanders hier geen recht meer, politie kan huiszoekingen doen zonder toestemming van gerecht, politie heeft het recht `to shoot to kill` als het nodig lijkt... Wat volgt ? Verplicht een gele ster op de jas naaien ? [Wouter is geschokt en beseft op zo`n momenten hoe goed Belgie op sommige vlakken is]
De media werd ingelicht en maandag wordt een clash op het H.A. office tussen DMPSP en Home Affairs.
Nu zaterdag, ook hier werden we rond half past 5 gewekt om de trailer vol te laden en die naar de Flea Market te brengen. Er moet zoveel mogelijk van Mechanic`s spullen verkocht worden zodat er genoeg geld is om nieuwe visa`s te kopen. Tof punt: toen we rond half 2 thuis kwamen en de zon nog steeds ongenadig huidkanker probeerde te veroorzaken kwam ik op het geweldige idee om met bruine zeep en water op een groot plastiek zijl te spelen. Vlug de trailer met onverkochte spullen ledigen, het zijl nemen en langs de waterton op het gras plaatsen. De grote waterpomp zorde voor een constante stroom van water en bruine zeep werd ergens binnen gevonden. Er waren zelfs grote binnenbanden voorhanden. Een waar kampgevoel kwam boven. Nu zit ik hier na zo`n 3 uur later, uitgeput en met lichtjes verbrande schouders een laaste hand aan deze nieuwe blog te leggen.
Bij deze, gemaakte afspraken zijn ingelost. Ik ga me eens naar de tv begeven, Jo en ik hebben de Inglourious Bastards dvd gekocht voor 20 rand (1,8 euro) want de ontvangst van de tv is niet meer wat ze geweest is. (lees: elke film lijkt zich af te spelen in Rusland in de winter)
Ga en vrede en vergeet niet! ge geeft altijd keurig u stoelke af aan ouw bomma`kes in de bus.
Welkom tot het 2de deel van dit latere tevens interesantere deel van de blog. De
stroom van geruchten omtrent jullie held van dienst, ik dus, is
misschien de hoofdreden waarom je hebt doorgeklikt naar deze blog (ipv
massa`s huiswerk te verwerken of terug noest in den blok te duiken).
Geef je eens ongelijk.
Zoals duidelijk werd in de hierboven
neergeschreven paragraven brachten Jo en ik de laatste week door op de
boerderij van de big boss Walter. Dagen werden gevuld met nuttig doch
minder spannend werk op de computer. Rapporten schrijven en de
database updaten met recente ontwikkelingen in den Congo dominereden
onze dagen (over Congo later meer).
Maar eerst, het onderwerp van deze blog...
`The Robbery`
Starring Jo Lodewijckx als Jo Lodewijckx Wouter Van Vossole als mezelf 3 achterlijke bastaarden als de overvallers
Ons
verhaal start op een vroege doch zonnige donderdagochtend. Jullie 2
favoriete belgen in Zuid-Afrika hadden van Walter de opdracht gekregen
om door middel van trein zich naar de bruisende stad Johannesburg te
begeven. In de vroege uurtjes ontwaken onze 2 helden en begeven zich
vol enthousiasme en met kleine slaapoogjes naar het station, gewapend
met een lunchpakket, camera, pen en papier. Na een kleine 2 uur arriveren ze in het drukke Johannesburg station rond 8:30. Omdat
we ons werk moesten verder zetten in Bruhma gingen we lustig op stap om
de gepaste mini van te vinden die ons veilig kon afzetten op vooraf
besproken bestemming. Maar.... Zo ver zijn we nooit geraakt. Na
een kleine wandeling begaven we ons in 1 van de mindere rijke buurten.
Nu liepen we niet rond in 1 van de donkere zijstraatjes maar op de
hoofdweg die dwars door de wijk loopt. Auto`s passeren regelmatig en
het voetpad gevuld is met mensen. We moesten ook niet zover de wijk in,
zo`n 500 meter. Naar een plaats waar we al vaker geweest zijn. Wij
liepen dus rustig over de hierboven vermelde hoofdweg en waren zo`n
200m van de taxi af. Opeens springt er een jonge, zwarte man van zo`n
25 jaar gewapend met een knipmes uit een nis en richt zich tot Jo.
Enkele seconden later rennen er 2 andere (ook met messen gewapend) uit
een donker steegje achter ons en richten hun aandacht tot mij. Gsm en
wat geld werd afhandig gemaakt, onder bedreiging van hun messen gingen
ze vlug door mijn tas en namen ook de camera mee (Margot, ook jou kaart
was op dat moment in mijn tas en draagt de sporen van de
overval).Omstanders stonden erbij en keken er naar. Deze eerloze overval gebeurde in zo`n 45 seconden en 3 verdwenen in 1 van de straten aan de overkant.
Na
het contacteren van onze baas zijn Jo en dan maar naar het
politiekantoor van Jhb gewandeld om de zaak aan te geven. Het
politiesysteem van Z-Afrika is een prachtvoorbeeld van een nutteloze
bureaucratie. Alles wordt met de hand geschreven en door 3
verschillende mensen getekend en afgestempeld. Het eigenlijke
neerpennen van de gebeurtenis duurde zo`n 15 minuten. In totaal
brachten Jo en ik 3 uur door op de slechtzittende bankjes in het
kantoor.
`The End` Een mens zou bijna rascistisch worden.
Het
grootste verlies van die dag waren mijn nr`s die opgeslagen waren in de
gsm en de camera (waar gelukkig niet al te veel foto`s opstonden). Ach ja, weer een echte Z-Afrikaanse ervaring erbij zeker ? (positief blijven denken)
Ohja,
en even off the record. Als ik eens terug in Belgie ben gaat het
verhaal wel licht veranderen. In dat verhaal ben ik in een gevecht
verwikkeld met 7 ninja`s en een dino en omdat de overvallers langs
achterkwamen en de ik zon in mijn ogen had is dat de enige rede dat het
schorriemorrie met mijn spullen aan de haal kon. [het is maar dat je het weet]
Succes aan zij die nog steeds hard en stevig door blokken en feest ze aan zij die x-mos zien naderen..
mvg, ik.
en Congo ? Das nog al eens een cliffhanger he ? (kwestie van het lezend publiek aandachtig te houden)
Gelukkig nieuwjaar aan zij die wederkeerde naar deze blog,
het is een eer jullie ook in 2010 te mogen dienen en entertainen (mss wel iets bijleren) d.m.v. het geschreven woord dat regelmatig op deze webpagina gepost zal worden. [het zinloos zeveren, ik heb t nog] Op dit eigenste moment dat deze woorden in het witte kadertje voor me verschijnen heb ik nog 3 uur voordat ik op de gezellige bus richting JHB kruip.Het maakt mij en Jo wat triest, omwille van het geweldige weer in combinatie met de stranden en het interesante uitgaansleven dat we achterlaten.. Maar ach, t werd maar eens tijd dat we vertrokken. Men bioritme is op zen zachtst uitgedrukt `compleet naar de zak` en mijn lichaam schreeuwt om te rusten in een stille kamer met gordijnen en zonder 5 verschillende snurkende mannen om me heen.
Eens zien, binnen zo`n 3 a 4 dagen zijn Jo en ik al 3 maanden trots en noest het belgische ras aan het vertegenwoordigen in Cape Town. Het gaat nog wat worden als we opeens op het vliegtuig naar huis moeten stappen. Maar soit, hoe brachten wij die laatste dagen van de 3de maand door ? Ik ga natuurlijk opscheppen met het beste `The Camping Trip` , een urenlange rit door niemandsland, eindige met een zandweg waar een 4x4 t moeilijk zou hebben en dan een smalle bergweg op, en uiteraard terug af (terug zand). Mr de vallei zelf.. Prachtig! Er is een klein winkeltje en in totaal zo`n 400 kampeerders. Er is geen gsmbereik maar dat deert niet. Je bevind je in het midden van een gigantisch bergendal, 5 a 6 rivieren stromen langs verschillende kanten het dal in, vertakken, vormen meertjes die zichzelf constant vernieuwen. Je kan soms van 6-7 meter hoog springen/duiken in een meertje van 20meter doorsnede om dat de rivier het in al die jaren superdiep gemaakt heeft.
Het leukste was om omhoog te kruipen via een speciaal daarvoor opgehangen touw (kwestie van kleine dikke jongetjes niet omhoog te laten) en dan met de waterval 5 meter na beneden te duiken... Tha bomb chizzle
Moet gaan, tijd op, upload morgen meer! Leandra is de beste
De titel geeft het weg, dit zal de laatste zijn (van dit jaar), geen vrees, volgend jaar zullen er nieuwe volgen. Mss wel ander lettertype, gebruik van hoofdletters zonder reden en belachelijk veel smileys Laat het kind in je los!
Deze blog heeft mr 1 echt doel: Aan allen een gelukkig kerst, mooi nieuwjaar. Al het geluk/geld/gezondheid die je wenst (omcircel waar jij dit jaar nr streeft). Bij deze is de quest vervuld, ik kan gelukkig huiswaarts keren. Hier in Cape Town zijn 1 en 2 januari ook nog officiele nieuwjaarsdagen, dit betekend dat ook de 1ste `s avonds nog geviert wordt. Dat belooft.
Een kerstsfeer heerst hier niet echt, als de zon je op elke stap probeert te braaien, de zee zichtbaar is uit je raam en de radio overloopt van zomerse muziek, wel dan heb je geen echt kerstgevoel. We hebben wel kerstmaal gekocht, natuurlijk. We gaan ons deze avond weer uitleven in de keuken. Ons eten kost in totaal wel maar 11 euro en daar is ook ontbijt en een fles cola en wat nootjes bijgerekent. haha prachtig toch. Kga gaan want de tijd is op.
*zonder vreemde aanspreking*, we gaan eens iets anders doen. Tot nu toe was elke blog gevuld met ridicule uitspraken en vreemde anekdotes. Nu mss vond je dat tof om te lezen mr uiteindelijk haal je er niets uit. Of toch niet veel. Vandaag breekt dus een nieuw tijdperk aan.
We gaan starten met Johannesburg, want daar starte ook mijn reis. JHB ziet er eigenlijk uit als eender welke lelijke europese stad. Lelijk ? Ja, het is een stad die draait om geld, `de stad van goud`. Het moet functioneel zijn, niet mooi. Grote flatgebouwen, glazen wolkenkrabbers, grote winkelstraten... Het verschil bevindt zich op de grond. Als je kijkt nr sommige wijken zie je dat veel gebouwen leegstaan, eigendom van rijke blanken in buitenwijken die ze niet willen verhuren aan zwarten. Ze worden dan uiteindelijk gekraakt en misdaad is er vaak vol op aanwezig. [ kijk/download/koop zeker de film `Jeruzalema`, goede film mr je krijgt er ook een heel goed beeld van JHB/Gauteng en Hillbrow] Een ander opvallend punt zijn de `marktkramers`, om de 3 meter op elke straat zit er iemand die sweets, losse sigaretten, gebakken mais, fake levi`s, batterijen, parfum... verkoopt. Je kan zelfs je haren laten kortwieken (de mannen) of laten invlechten (niet de mannen) op straat. Je kan eender wat kopen op straat/of in de trein (mr das een ander punt) De straten liggen vol vuil, zijn vol lawaai en overbevolkt. Ook is het stadscentrum overwegend tot compleet zwart, blanken zijn uitzonderingen. Iedereen steekt overal kris kras over (zelfs op de snelweg), mini vans rijden constant met hoge snelheid rond, toeteren om elke meter en iedereen schreeuwt op elkaar, prijst hun waar aan bedelt voor voedsel of geld... De stad is busy, dat kan je zeker zeggen. En toch, die drukte kan ook aangenaam zijn, mee opgaan in die stroom. Tis een levendig gevoel.
/Nu daarbuiten, Jo en ik hebben teveel geld uitgegeven in de eerste 2 maand omdat we zonder echt budget werkte, men gsm`rekening liep metershoog op en we hebben statistisch gezien te vaak in een Mc do, KFC of Steers gezeten. Excuses zijn gemaakt, goede voornemens mr echt gemakkelijk loopt het tot nu toe nog niet./
Het werk: hoop nu niet op een duidelijke definitie, die is er niet. Onze organisatie werkt met displaced en migrant persons. Nu zijn Jo en ik gestart met nr townships te gaan, te praten met mensen op straat in winkels... `Hoe geraakte jij hier`, en waarom, `ooit problemen met politie ?`... Dit alles om een hoop gegevens te hebben, omzetten in statistieken en die aan de regering voor te kunnen leggen. `Dit moet veranderen` We liepen er eigenlijk bij als de WWF mensen met een klipbord in Genk centrum die bijna iedereen afwimpelt. Mr het was tof werk en je hoort daar toch wat verhalen die je van denkwijze doen veranderen. Nu los daarvan is er de CMC church in JHB. Die wordt al 6 jaar gebruikt als toevluchtsoord voor immigranten/illegalen (voornamelijk v Zimbabwe). Deze kerk is een ramp: epidemien, verkrachting, geen hygenie, 5 toiletten voor 2000 mensen, geen verluchting, drank en drugsverslaafden, stelen, vechten... Meer als genoeg werk voor een organisatie als de onze dus. Mr het probleem is niet alleen nieuwe shelters vinden, er moet constant geonderhandeld worden met de bisschop die geen hulp wil en het liever zo houdt. Omwille van de politiek kracht die nu van zijn kerk uitgaat. De situatie is rampzalig, overdag mogen ze nrml niet binnen mr er ligt altijd wel iemand ergens in een gangpad te crashen. Doen we de 1ste x foto`s moesten gaan maken lag er een 4maand oud kindje alleen op een matras, in een lege trappenhal.. Wsl zat de moeder buiten sweets te verkopen.. Mr het is na 8 `s avonds dat het start, ze druppelen in groepjes binnen (nuchter?) en slapen overal. Mr echt overal,in overstromende toiletten (leg gewoon wat karton op de grond) op elke lege vloer (de gelukkige hebben dekens of een matras) in nissen en op trappen... Een shelter is dus dringend nodig, ik denk dat een groot deel het nu wel met me eens is.
Nu buiten de organisatie waar AFS me in plaatste doe ik uit mezelf vrijwilligerswerk bij FLOC, zij zitten in de kelderverdieping van de kerk. Zij waren er al voor de immigranten en richte zich eerst op de armere kindjes, waarvan ouders geen duurdere opvang voor konden betalen. Ze voorzien ontbijt, middageten en 4 uurtje en daartussen ergens een middagdutje. FLOC zelf heb ik hiervoor al beschreven peins ik dus als je nu zoiets hebt van `Dat zou ik nou toch graag nog eens lezen` scroll dan nr beneden. Ontstellend nieuws: we hebben zo`n 60 kinderen en al snel heb je je favorieten. Nu in SA ligt de aidsgraad op 1/5, in de kerk wsl 1/4. Dit betekend dat van mijn 60 kinderen er ongeveer 15 zullen zijn die HIV positief zullen zijn. Dat is een getal waarvan je schrikt als je dat plots beseft en je ze rond je ziet rennen en spelen. Wie zal er de 25 jaar halen ?
Laatste punt op de agenda (zie mij eens stevig doorjapen): Cape Town. Cape Town is de vakantie die AFS ons toe laat. Nrml bleven Jo en ik tot de 28ste mr tha big boss Walter zei dat we als ons resarch af en toe verder zette in CT we tot na nieuwjaar mochten blijven (CT is dan the place to be) Hoe is Cape Town? Compleet anders, blank, rijk, mooi. Slow it down.Eerst: Aan het station, geen marktkramers, geen geroep, geen groentenverkopers en vuurtjes waarop gebakken wordt. Enkel wat taxi chaffeurs (absolute ramp trouwens, waar in JHB 9R voor een 30 min rit betaalde wordt betaal je hier 170R) want minibusjes rijden hier amper en mr tot 8 `s avonds. Het is hier overwegend blank. Ze spreken hier Afrikaans/Engels ipv de stamtalen. Al vind ik persoonlijk het Afrikaans geen mooi taal (lees: compleet verkracht nederlands). Cape Town is een oudere stad, met een geschiedenis, resolterend in mooie gebouwen en bezienswaardigheden. CT ligt rond een bergketen aan het strand, het ziet er dus uit als een lange lijn, niet te breed met veel natuur tussen en achter. Jo en ik zitten in Greenpoint, niet ver van het centrum. We kijken uit op de baai, de tafelberg, het stadion en een pracht toren met een gigantische klok. Ideaal bij wakker worden om te weten hoe lang we ons verslapen hebben. Ons hostel kan je het best vergelijken met een kot: er is altijd wel iemand aant koken, slapen of rustig wat wijn aant drinken en babbelen. Er huizen mensen van UK, Botswana, Belgie (wij dus, t vermelden toch waard), Italy, obers van Jo`burg, Duitsers... Dat kom je ook vaak tegen tijdens het uitgaan. Dit is een toeristen/reisbestemmingsstad. Overal backpackers en toeristen. Met meisjes van Norway gepraat, een pintje gedronken met 2 Amerikanen aan de bar.. CT zelf heeft buiten de tafelberg (we gaan woensdag de klim doen), zandstranden bezaait met gigantische rotsformaties en een ijskoude zee met meterhoge rotsen.
Nu zijn Jo en ik kerstdag homeless (we konden mr tot die dag in de hostel blijven) Gelukkig vangen een vriendin van Jo en Jore ons enkele dagen op. Er bovenop is deze stad duur. De prijs ligt op bijna alles hoger mr die taxi`s zijn de dooddoener. Er bovenop krijgen we hier ons eten niet zoals in JHB mr moeten we alles zelf kopen (zelf koken deden we al in JHB). Oplossingen worden gezocht, vooruitgang gaat langzaam (te).
Zo, een einde is in zicht. Een lange blog werd gemaakt, jullie update vol info is gepasseert. Ik hoop dat zei die er naar vroegen er gelukkig mee zijn. Al mag de rest dat ook zijn. Succes met de blok aan allen.
ik richt mij tot jullie vanuit het beste pc cafe so far seen in South Africa, ik zit nu in Cape Town en vond het tijd om nog eens het blijde wijde web in te trekken. Wrm dit pc cafe zo goed is vertel ik mss volgende keer. (cliffhanger 1. !) Jo en ik zitten dus nu in Cape Town, voor vertrek (maandag 3 uur `s middags) hebben we eerst van 8 uur `s avonds tot 5 `s morgens zitten wasmasjien`en en droogkasten tot 5 in de ochtend om door de berg vuile kleren te geraken. Dit alles tot frustraties van de buren. De busrit zelf van 16 uur was n ramp, de organisatie noemt `Trans Lux` dus k had er n goed gevoel bij mr ik denk dat een walvis in een mini zich gemakkelijker had gevoeld dan Jo en ik.
Och ja, aankomen in Cape Town, wat zie je eerst ? Den tafelberg, yessiruh. En als 2de, het is kalm. Geen getoeter, geroep, luide muziek, mensen die snoepjes of sigaretten, mais of kleren verkopen. De straten zijn rustig en proper (ik denk dat ik hier wel kan ontspannen)
De hostel is chill, vooral obers die op verschillende uren thuis komen en er is 1 oudere man, mister B, die de meest geweldige verhalen van vroeger weet te vertellen (When you arive home in only a lepardskin and frogfeet, you know you`ve been somewhere.*gelach* No serious, I`ve been down that road) De eerste avond t nachtleven ingedoken, iemand van de hostel kreeg via vrindjes ons in elke pub/club/vip section zonder betalen of lange wachtrij, netjes. 2de dagje strand gaan hangen met Jore, nog zo`n belgenkindje die South Africa komt exploreren. Straks met haar en wat vrienden uitgaan en erna crashen op der keukenvloer, wordt tof !
Men tijd is op, t beste vertel ik dan mr volgende keer (cliffhanger 2. !)
2 maanden zijn voorbij, de meeste dagen gevuld met zon. Voor zei die dachten dat mijn heroische (puntjes op de i zijn niet te vinden op dit toetsenbord) reis eindigde op 15 maart. Denk op nieuw. Morgen gaan we ons vliegticket verlengen tot ergens mei. (Lekker vaag)
Dit alles om zo`n anderhalf maand te hebben om rustig door de jungle te kunnen slenteren en een kleurtje op te doen. Nieuwe mensen te leren kennen (Jo zegt `hete meiskes), andere culturen op te snuiven (Jo zegt `feesten als de beesten) en het complete land te zien (Jo zegt `een bbq en de zee, meer vraag ik niet). Die Jo, al even gemotiveerd als ik. Mr buiten urenlang het blijde wijde web af te speuren nr een vervoersmanier om in Cape Town te geraken (nieuwjaar op de tafelberg, oewhyeah) hebben we natuurlijk ook andere taken vervuld.
We zijn met de mini van/taxi (AFS brochure: vermijdt deze zo veel mogelijk) `s morgens vertrokken nr Hillbrow (AFS brochure: kom hier niet.) gegaan, om daar over te stappen in een andere mini van (idem) om in Yeoville (AFS brochure: kom hier enkel onder begeleiding) te geraken. Hier konden we de 3de mini van pakken die ons dropte in Bruhma waar we moesten zijn van onze baas. Dit alles.... alleen! (AFS brochure: probeer altijd een begeleider mee te krijgen als je een uitstap maakt) En weet je wat, bij aankomst had ik nog al mijn lichaamsdelen, kledingsstukken en muntstukjes. Zelfs mijn knapzak was nog intact.
mr vrees niet, ook wij hebben van de heilige feestdag 6 december een rustdag gemaakt. Een bescheiden maaltijd van scampi`s, pasta, roomsaus met een flesje witte wijn (alcoholvrij e mama, natuurlijk) werd verorberd en dit alles kon verteren in de zon aan het zwembad. De Helige Man zelf kon het niet beter regelen, al zeg ik het zelf.
De laatste tijd hebben Jo en ik ook vele ontdekkingstochten gehouden (zoals het ware avonturiers in den jungel beaamt). Gister op zoek gegaan nr een goede dansgelegenheid voor vrijdag en zaterdagavond te vullen. Door de week het gigantische schoppingcenter van Sandton aan een kritische blik onderworpen. T center is goedgekeurd, al mag die uitgang beter aangegeven worden (we hebben 27 min zitten ronddwalen op zoek naar een uitgang...) Volgende keer als kga strooi ik broodkruimels, for sure.
Dit lijkt me een mooi punt om de blog te eindigen, 1. omdat ik het typen beu ben 2. omdat ik uitverteld ben, denk ik, ach ja, weet jij veel. k kan je vertellen wat ik wil.
Er was eens een varkentje met een lange snuit en zen naam was Jo en hij zei `Dude, n hele bijbel aant schrijven ? Kom door, kwil nog vlug zwemmen voor t donker wordt
Lieve kinders daar in belgenland, de taak die Jo en ik momenteel torsen op onze stoere doch jonge schouders: breng geld in het laadje. Net zoals elke NGO vol hippies en wereldverbeteraars draaien wij op sponsors en fundraisings.
Nu denk jij mss, `hey, het is bijna Kerst, laat ik eens iet goed doen voor mijn (zwarte) medemens in nood. We vragen niet veel, n kleine bijdrage helpt (vergeet niet: 1 euro = 11 rand). Bovenop die kleine bijdrage aanvaarden wij natuurlijk ook: goudstaven, bedragen hoger dan 22.000 euro en cheques. Ben je een van die typische jongeren die zijn hele zakgeld opsoupeert om zijn drankverslaving te onderhouden, spoor grootoudertjes, verwekkers (pa en ma) of bedrijven van familie leden aan. Bij voorbaat dank, the DMPSP
den site: www.dmpsp.org Bezoek eens uit vriendelijkheid, of om je hele life saving the doneren liefde.
ps: niet om er druk achter te zetten ofzo mr de baas gaf duidelijke tekens dat Jo en ik 2 maaltijden minder per dag gaan ontvangen als er geen geld binnen komt. Haha (nee echt, ik heb men dagelijks eten nodig)
Succes met de examens voor zij die schoolgaand zijn.
Gegroet players en fakers,
familie en kennissen, vriendjes en vriendinnetjes, toevallige
passanten.
Zoals bij jullie zet ook
hier het leven zijn stille optocht verder,
Sinterklaas nadert en mss
zijn jullie al druk bezig schoentjes te zetten, brieven te schrijven,
sporen van stoute daden uit te wissen...
Ook hier maakt Sinterklaas
zijn blijde intrede, tis te zeggen. Zijn zwarte pieten heb ik al
gezien, de goede man zelf blijft nog uit het zicht.
Ok, ik ben niet helemaal
eerlijk, het begrip Sinterklaas is hier niet echt gekend. En ik sta
ook niet te springen om het uit te leggen.
`Een blanke man die een boot
vol negers heeft om zijn spullen te dragen..` zeg nu zelf.
Hoe dan ook, waar ik dan wel
mee bezig ben geweest ?
Eens zien: ik heb nu al 3x
de trein genomen en shit, wie dacht dat de nmbs onderpresteerd kom
gerust eens langs om hier te pendelen.
Ten eerste is de trein niet
veilig, je neemt hem best voor 12 uur `s middags of je komt aan met
half zoveel spullen als je vertrok..
Dus ik al lekker om 7
opgestaan om der rond 20 na 8 aan te komen.
De rit van Jo`burg naar
Meyerton (Vereenigen) duurt 40 min. met de auto. Ter info.
Je koopt je kaartje, wandelt
de grote hal in en richt je meteen tot 1 van de medewerkers (het
elektronisch bord is al 2 weken stuk) ze geven je een onverstaanbare
uitleg en je wandelt op goed geluk naar een perron. Je komt tot de
toffe ontdekking dat er geen rechtstreekse trein is (er is geen
internetforum waar je de uren kan checken) en begint wat met andere
pendelaars te praten tot eentje aanbied je te begeleiden.
T duurde 4 uur tot ik in
meyerton kwam! De liefe treinbegeleider gaf ons the kans tot
sightseeing voor mr liefst 2 uur in totaal door 2x te stoppen in een
middel van een veld in de middle of nergens.
Tof.
Eens zien, mijn rechterhand
en trouwe dienaar Jo is haarloos, ik laat hem 5 dagen alleen op de
farm en meneer beslist de African style aan te meten en zijn haren te
milimeteren (mijn haren daar en tegen gaan in 7 maand geen schaar
zien, tof e mama)
T werk: een normale dag sta
ik op om 5:45 om op tijd te kunnen zijn, er moet redelijk wat
gepoetst worden voor de kids komen (wateroverlast wegwerken, dat
soort fun stuff). De kinderen druppelen binnen tussen 8 en 8:30.We geven ze ontbijt, ze
zingen en worden losgelaten in de speelruimte. Ze hebben middageten
rond 12 en erna slapen ze op kleine matrassen. Het middagdutje duurt
tot 3. Tussen 1 en 3 heb ik dus tijd om te roamen in Jo`burg, iets te
gaan eten, bestolen te worden (tourist stuff). Tussen 4 en 5 keren ze
richting huis.
Vrijdag was een toffere dag,
daguitstap! De kinderen waren overenthousiast. Sommige kwamen nooit
verder dan 200m van de CMC kerk, laat staan de bus genomen.De kindjes in een gekleurd
t-shirt van floc gestoken en buiten wachten op de mini vans. Nrml
past er 15 man in zo`n busje. We maakte er een mooie 22 kinderen +
materiaal van per busje. Pracht zon, paar wolkjes en zomer muziek
lekker luid. De meeste van de kleintjes keken hun ogen uit hun hoofd,
hun wereld bestond tot daarvoor uit de kerk en de 4 flatgebouwen er
rond.Aankomst: een groot park,
voor ons alleen, schommels en klimrekken... 2 blanke koppels die FLOC
regelmatig financieel bijstaan hadden alles georganiseerd en er was
zelfs een braai!
Yasses. Mooie afsluiter van
de week.
Zaterdag geporbeerd om rond
6 op te staan, hopeloos verslapen en dus te laat om een trein nemen.
`Ok dan, als het echt moet
zal ik wel een dagje aan het zwembad liggen en een boek lezen in de
(29 gr.) zon. Mr tis met tegenzin lieve belgenvriendjes, dat
begrijpen jullie ook. Ik zou liever gaan werken op de farm die dag..
Medeling 1: Zij die tot kort
sms`en of telefoontjes ontvingen, daar komt nu een einde aan. Mijn
ouders wezen op de belachelijk hoge rekening en bij deze eindigd die
info uitwisseling vanaf...., ........nu.
(als je nooit een sms
ontving, das omdat ik niet van je hou. Of je niet ken, dat kan ook)
Medeling 2: Deze blog is
belachelijk lang, oewhyeah.
Mr ik heb nu ook uitgebreid
tijd om te typen. Ik werk in het onoverzichtelijke wordpad op de
internetloze pc van Walter en plaats t later met copy/paste op het
wereld wijd internet.
Medeling 3: De poetsvrouw
bij Robert is niet echt snugger (mss dat ze drm ook poetsvrouw is, al
oordeel ik niet). Deze vriendelijk doch achterlijke dame heeft toen
ik weg was mijn was gedaan. Alles in 1x. Gevolg: beige broek is
groen/grijs, Andy warhol shirt is lichtblauw, ander wit shirt is ook
licht blauw...
En bij deze: Leandra en
Merel, merci voor het shirt. T draagt niet alleen jullie fto, het
heeft een bepaalde kleur die er voor zorgt dat geen enkel vuil
zichtbaar is. Ik weet niet hoeveel dagen ik het al draag mr ik weet
wat er allemaal op hangt en hoe vuil het is. Sta je op 1m van me af
lijkt het perfect proper. Nice.
Mededeling 4: I.v.m. de foto`s, ja ze zijn er. Nee ik kan ze niet uploaden. Ja das stom, mr vergeet niet. Ik ben cool. Punt bewezen.
-- The End --
Hoofdrol: je held.
Gastrol: Leandra MeLE (die
bruine op de foto)
Merel Cremers
(het meisje langs die bruine op de foto)
Zoals de meest snuggere onder jullie konden afleiden gaat er een nieuwtijdperk aanbreken. Eentje waarbij mijn gezicht op het kleine schermpje verschijnt...
Enkele dagen geleden heb ik mijn debuut gemaakt bij den BBC, na urenlange discusies hebben de mannen mij als beste van de audities verkozen ! Ok mss lieg ik een beetje, het zit zo. Iedereen weet dat Engeland sterk staat qua voetbal en deelneemt aan de wereld cup volgend jaar in SA. Nu zijn niet alleen die voetballers bekend, zelfs hun bevallige accessoires (lees: vrouw of vriendin) behoren tot de groep van celebrity. Nu heeft de bbc een programma dat uitgezonden gaat worden ergens in juni. Naam: Girls hit SA Concept: drop 5 of 6 bekende WAG`s (Wifes And Girlfriends) ergens in SA en laat hen kennis maken met het echte SA
Wel vrijdag was het zover, 1 van hun sliep in de CMC tussen de vluchtelingen en werkte een dag bij ons. Ze vroegen mij als europeaan mijn licht te laten schijnen op de zaak. That`s about it.
jullie voorbeeld en boegbeeld
ohja, ivm met foto`s. t zal nog wachten worden (de auto is dood, dus ik kan niet naar de farm) Mr hey, mss ben ik binnekort zo beroemd dat ze mijn foto`s gewoon publiceren
Gegroet jij daar aan de andere kant van de wereld, Ik heb zojuist 1 van mijn beste weekenden achter de rug (gedeelde plaats met Mozambique) Zoals eerder vermeld was ik uitgenodigd in Soweto door Saipa, n dude die ik op t werk heb leren kennen. Saipa is een Xhosa, dit is een van de Zuid Afrikaanse stammen (algemene kennis dames en heren), t zijn zij die de klik geluiden verwerkt hebben in hun taal.
Jo en ik mochten meegenieten van 1 van hun tradities, om vrijdagavond begon het daar in hartje Soweto (township van zo`n miljoen zwartjes), Jo en ik zijn pas zaterdagochtend gegaan. We kwamen aan rond iet na 10 en hadden juist het ritueel slachten van de koe gemist. t eerste beeld dat we zagen is dat van een gevilde koe die in stukken wordt gehakt in garage. (foto`s worden deze week verwacht) We kregen Afrikaans bier in de handen (warm, dik, zoet/zuur/bitter, modderkleur). De mannen hadden speciaal 100liter gebrouwen voor t weekend, die zaterdag avond rond 11 was er nog 20 l. over... T vlees van de koe wordt rechtstreeks afgesneden en op houtvuren gegooid, t smaakt zalig (we aten: tong, schouder, maag, staart....eerst proeven dan vragen wat het is was de boodschap) T eigenlijk ritueel gaat zo, n deel van de familie draagt de officiele kleren en kralen en danst op het ritmisch geluid van de grote trom, aan de voeten hangen kralen voor extra geluid. Ze doen dit om hun voorouders te roepen en om raad te vragen. Dit doen ze vanaf vrijdagavond tot zondag 10 `s morgens. Ze drinken de hele tijd. Afrikaans bier, gewoon bier, rode wijn, wodka, gordons gin... En ze drinken dit als water. (toen we die zelfde avond door gingen waren we redelijk dronken, ik ga er niet over liegen) ((aan mama en papa: ik lieg wel, ik dronk mr 2 pintjes)) Op t einde werd het redelijk eng, t zit zo, als de grootvaders hun lichaam binnen dringen doet dat pijn, ze schreeuwen, huilen, vallen neer, mr staan op en doen toch door met de dans.. redelijk eng mr blijkbaar nrml ach ja, ik ga de filmpjes en foto`s voor zich laten spreken.
Vandaag: Meest gestoorde taxi sinds aankomst, de deur moest handmatig toegehouden worden, er was geen kilometer teller en er werkte er mr 2 versnellingen. Wanneer je Hillbrow (gevaarlijkste wijk in Jo`burg/wereld) binnen komt is dit meteen duidelijk, een gestripte auto staat langs de weg voor zo lang als ik weet. Ingeklopte ramen, geen motor meer en de wielen zijn verwijderd. Ach ja, zo lang ze mr gelukkig zijn
Gegroet jij daar aan de andere kant van de wereld, Ik heb zojuist 1 van mijn beste weekenden achter de rug (gedeelde plaats met Mozambique) Zoals eerder vermeld was ik uitgenodigd in Soweto door Saipa, n dude die ik op t werk heb leren kennen. Saipa is een Xhosa, dit is een van de Zuid Afrikaanse stammen (algemene kennis dames en heren), t zijn zij die de klik geluiden verwerkt hebben in hun taal.
Jo en ik mochten meegenieten van 1 van hun tradities, om vrijdagavond begon het daar in hartje Soweto (township van zo`n miljoen zwartjes), Jo en ik zijn pas zaterdagochtend gegaan. We kwamen aan rond iet na 10 en hadden juist het ritueel slachten van de koe gemist. t eerste beeld dat we zagen is dat van een gevilde koe die in stukken wordt gehakt in garage. (foto`s worden deze week verwacht) We kregen Afrikaans bier in de handen (warm, dik, zoet/zuur/bitter, modderkleur). De mannen hadden speciaal 100liter gebrouwen voor t weekend, die zaterdag avond rond 11 was er nog 20 l. over... T vlees van de koe wordt rechtstreeks afgesneden en op houtvuren gegooid, t smaakt zalig (we aten: tong, schouder, maag, staart....eerst proeven dan vragen wat het is was de boodschap) T eigenlijk ritueel gaat zo, n deel van de familie draagt de officiele kleren en kralen en danst op het ritmisch geluid van de grote trom, aan de voeten hangen kralen voor extra geluid. Ze doen dit om hun voorouders te roepen en om raad te vragen. Dit doen ze vanaf vrijdagavond tot zondag 10 `s morgens. Ze drinken de hele tijd. Afrikaans bier, gewoon bier, rode wijn, wodka, gordons gin... En ze drinken dit als water. (toen we die zelfde avond door gingen waren we redelijk dronken, ik ga er niet over liegen) ((aan mama en papa: ik lieg wel, ik dronk mr 2 pintjes)) Op t einde werd het redelijk eng, t zit zo, als de grootvaders hun lichaam binnen dringen doet dat pijn, ze schreeuwen, huilen, vallen neer, mr staan op en doen toch door met de dans.. redelijk eng mr blijkbaar nrml ach ja, ik ga de filmpjes en foto`s voor zich laten spreken.
Vandaag: Meest gestoorde taxi sinds aankomst, de deur moest handmatig toegehouden worden, er was geen kilometer teller en er werkte er mr 2 versnellingen. Wanneer je Hillbrow (gevaarlijkste wijk in Jo`burg/wereld) binnen komt is dit meteen duidelijk, een gestripte auto staat langs de weg voor zo lang als ik weet. Ingeklopte ramen, geen motor meer en de wielen zijn verwijderd. Ach ja, zo lang ze mr gelukkig zijn