Ik ben Wouter
Ik ben een man en woon in Ronse (België) en mijn beroep is halftime verkoper Koodza.
Ik ben geboren op 01/01/1990 en ben nu dus 34 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen, pc, weggaan met vrienden, lopen.
In mijn resterende tijd ben ik mekanieker bij Luca Team Belgium
Sinds 1augustus 2009 kwam ik nie echt meer aan trainen toe omdat ik op zeker wou spelen en eerst wou weten wat er precies aan de hand was met mijn lichaam. Toch was ik zeker van plan om terug te komen in 2010 eens ik wist wat er aan de hand was. Maar nu de diagnose gesteld is mag ik absoluut geen zware inspanningen meer doen, laat staan te koersen en te trainen Ook was het onmogelijk geworden om nog maar een half uurtje te trainen want van bij de minste kracht dat ik zet op mijn pedalen had ik pijn. Dus moest ik noodgedwongen de fiets ' aan de haak hangen'. Dagelijks ga ik naar de fitniss om mijn spieren spieren soepel te, maar ook dit is met mate en met pijn! Ook is het belangrijk om het verloop van de ziekte tegen te gaan om spieren en gewrichten in beweging te houden, weliswaar met mate.
Op 9februarie kreeg ik gedurende 3dagen via baxters iedere dag 1gr cortisone toegediend, deze om de pijn en ziekte af te remmen. De eerste dagen waren een beeje de hel doordat mijn bloe zich moest aanpassen aan de cortisone. Nu moet ik zeggen dan deze cortisonekuur al bij al niet echt een effect gehad heeft op de pijn. Deze week starten we de medicatie op om de ziekte zoveel mogelijk af te remmen. Het zal gaan om Betaferon die dagelijks d.m.v een kleine prik wordt toegediend onderhuids en enkele pilletjes. Dinsdagnamiddag wordt ik bij een professor verwacht in het Sint-Lucas ziekenhuis om daar eens verhaal te halen.
IK ben Wouter Marijsse en ben geboren op nieuwjaarsdag in 1990. Al van jongsaf aan was ik gefasineerd door sport en in het bijzonder door zwemmen en wielrennen. Rond men 6de levensjaar was ik al aangesloten bij zwemclub VZR (Vrije Zwemmers Ronse). Doorheen de jaren zwom ik nu en dan eens een wedstrijd, maar het bleef voormij niet meer dan een uitlaatklep. Pas rond men 14de jaar kwam de competitiedrang en begon ik te 'trainen' en competitie te zwemmen. Maar daarnaast begon de passie voor het wielrennen alsmaar te groeien, ook mede door enkele kameraden van op school die koersten. Ik begon nu en dan al eens te moutenbiken en later kocht ik mij een goedkoop koersfietsje. Op men 15de ging ik nu en dan al eens meetrainen met mijn kameraden die koersten, ik zag af als de beesten ma genoot ervan. Het zwemmen begon voormij een bijzaak te komen en uiteindelijk stopte ik ook en besloot mij te focussen op wielrennen. Op men 16de besloot ik te gaan koersen en sloot ik me aan bij Asfra Racing Team Oudenaarde, ik bleef dit team trouw tot augustus 2009, toen ik noodgedwongen stopte... Het begon op 12december 2008, ik kwam thuis van een kleine duurtraining van een 3tal uur en begon een lichte, moeilijk te beschrijven, pijn te krijgen in men linksbeen. IK hechte er niet veel belang aan, maar de pijn kwam erger en erger naarmate de weken vorderden. Ook voelde ik mij moe en krachtloos. Toch bleef ik tegen beter weten in keihard trainen en koersen. Maar de resultaten bleven uit, op enkele koersen na, en de pijn en vermoeidheid bleef toennemen. Enkele weken rust, het hielp niet! Aan trainen kwam ik niet meer. Werken werd zelfs moeilijk moest ik noodgedwongen stoppen. Recupereren deed ik nietmeer...Dokters liep ik af... Oorspronkelijk dacht men dat de pijn in het been voortkwam van men rug, want op foto's was er klein breukje te zien ter hoogte van de ruggenwervel L5, maar na enkele weken was dit breukje zo goed als genezen, maar de pijn en vermoeidheid bleef... Er was duidelijk meer aan de hand want de pijn breidde uit en zat soms ook in men rug, nek of ander been. Uiteindelijk werd ik bij een neuroloog gestuurd en werd er een MR genomen van het hoofd en een ruggenmergpunctie genomen (waar ik 3dagen in ziekenhuis moest voor blijven want die mislukte). Het hersenvocht werd opgestuurd naar Leuven en het was bang wachten op de uitslagen..
Op 3februarie 2010, een jaar en bijna 2maand na de eerste symptonen, werd uiteindelijk de diagnose gesteld: Ik lijd aan MS, multiple sclerose!
Ook was het onmogelijk geworden om nog maar een half uurtje te trainen want van bij de minste kracht dat ik zet op mijn pedalen had ik pijn. Dus moest ik noodgedwongen de fiets ' aan de haak hangen'.
