Veel te vertellen vandaag. Zoals gezegd zijn we naar de kust getrokken. Donderdagmiddag zijn Thys en Sarah (van de overkant) Christopher en ik vertrokken met de bus naar Quito (hoera, weeral). Deze rit van 5 uur kennen we al bijna van buiten. Tegen 7 uur aangekomen op (hoera, wederom) Place de Foche. Yanick zat samen met de twee meisjes uit Ambato te wachten op het terras.
We hebben dan allemaal gezellig samen gegeten, tickets voor de bus gekocht, Arturo nog even gedag gaan zeggen en om kwart na 11 de bus genomen naar Esmeraldas. Een trip met de nachtbus van een uur of zes. Uiteraard geen oog dicht kunnen doen op de hele reis. Toen ik toch een beetje aan het indommelen was (rond een uur of drie was dat denk ik) kwamen we aan een politiecontrole. Iedereen moest uitstappen, werd gefouileerd, paspoort laten zien enzovoort. Best wel vreemd want we moesten Ecuador niet eens uit.
Na deze korte pauze reden we verder en kwamen we aan in Esmeraldas. Omdat de stad qua veiligheid niet echt de beste naam heeft (en dat is zacht uitgedrukt), hebben we een taxi genomen naar onze volgende bus.
Op die bus hebben we dan nog eens een uur of drie gezeten alvorens we aankwamen in Mom Piche (das 15 uur als je goed kan tellen).
De eerste indruk was echt al de moeite. Een klein vissersdorp dat leeft van visvangst (uiteraard) en toeristen die meestal surfers zijn. Meer is het niet. We hadden twee cabanas geboekt om met ons zessen in te logeren.
Mom Piche ligt in een baai omgeven door prachtige natuur.Aan het strand en in het dorp enkel houten huizen. Meer dan enkele cocktailbars, visrestaurants en surfverhuur vind je er niet. Van op het terras van onze cabana hadden we uitzicht op de zee en het strand.
Na het ontbijt/brunch zijn we dan het strand gaan verkennen. De golven in Mom Piche zijn hoog en het zeewater erg warm. Terwijl de meisjes op het strand lagen zijn Thys, Christopher en ik 3 bodyboards gaan regelen bij onze hotelbazin.
Daar hebben we ons de hele dag mee geamuseerd.
s Avonds zijn we gaan eten op het strand in een visrestaurant. De mensen van het dorp varen twee keer per dag uit om te vissen. Dit doen ze met een soort van houten kano, met of zonder motor.
Verser dan dat kan je eten dus moeilijk zijn en het eten was dan ook zeer lekker.
Daarna hebben we nog een cocktail gedronken op het strand en zijn we gaan slapen. We waren allemaal redelijk moe van de lange busreizen achter elkaar.
De volgende dag redelijk vroeg opgestaan om te gaan surfen. We waren buiten de bodyboards nog twee surfplanken gaan bijhuren om mee te golfsurfen met de mensen van het dorp.
Surfen blijkt toch niet iets te zijn dat je op één dag deftig kan leren. Iedereen heeft wel geprobeert en bij sommigen lukte het al beter als bij de andere. Pakt dat ik na anderhalf uur er in geslaagd ben om 2 meter op de plank de blijven staan.
Ik heb er mij bij neergelegd en ben verder gaan bodyboarden. De zon scheen genadeloos hard en dat heb ik achteraf mogen voelen. Redelijk verbrand... Je kan je zoveel insmeren als je wil, de combinatie met het water is moordend.
Buiten het feit dat ik nu nog wat aan het vervellen ben in mijn gezicht is het over. Geen probleem dus.
s Avonds zijn we de verjaardag van Sarah en Droima gaan vieren (zij verjaart zondag). Eerst weer goed gaan eten en dan naar de cocktailbar op het strand. De barman had twee watermeloenen uitgehold en daar een cocktail in gemaakt.
De cocktails in de bar waren echt super. Alles wordt gemaakt van vers fruit. Ok, je moet een beetje meer geduld hebben, maar dat is het echt waard. Gooi hier nog de geweldige locatie bij en je begrijpt dat we hier enige tijd gesleten hebben die avond.
De laatste dag hebben we nog goed uitgeslapen, een beetje op het strand gelegen maar dan was het onheroepelijk gedaan. Terug op de bus. Deze keer zijn we terug naar Quito gegaan via een andere stad: Atacames. Deze stad is veel toeristischer en het deed met momenten meer denken aan Blankenbergen dan aan een kuststad in Ecuador.
Hier hebben we enkel iets gegeten, want s avonds moesten we de nachtbus hebben naar Quito. De meisjes uit Ambato bleven hier wel nog even. Zijn moeten woensdag maar pas terug op school zijn.
De nachtbus naar Quito was hetzelfde als de busrit heen, weeral niet kunnen slapen. Rond 5 u s morgens kwamen we aan aan de terminal in Quito, en ja wat moet een mens dan doen? Er zijn geen bussen verder naar Tena en een hotelkamer kan je ook niet vinden.
We hebben dan maar besloten om te wachten op de bus op het terras van de 24 u coffe bar op place de foche. Een sloot koffie gedronken, goed ontbeten en hop terug de bus op.
Na 30 uur in totaal op de bus in 4 dagen kan ik even geen bus meer zien. Gelukkig was het dat allemaal wel waard, zoals je op de fotos wel kan zien.
Morgen terug naar school. Daar zijn de examens volop bezig. Ik ga toezicht houden tijdens het examen mechanica. Ik heb wel de indruk dat de examens hier minder serieus genomen worden als bij ons...
Vrijdagmorgen zijn Christopher en ik naar Quito vertrokken. Rond half 10 namen we de bus in Tena naar Quito. Zo dikke 5 uur later kwamen we dan aan in Quito. Daar hebben we een taxi genomen naar Plaza de Foche (ook gringolandia genoemd omdat het er vol bleekerds zit). In de 24-uur bar hadden we afgesproken met Yanick, die toerime studeert op de KHM in Mechelen. Hij is een vriend van Christopher. Enkele pintjes later kwam Yanick dan toch aan en hebben we nog enkele uren op het terras gesleten met twee andere meisjes van de KHM.
Toen de 2 meisjes van Ambato aankwamen, zijn we met zn allen Tex Mex gaan eten (wat al lang geleden was) en achteraf naar het appartement van Arturo gegaan.
s Avonds zijn we uitgegaan met Yanick, de meisjes, een drietal limburgers en een hoop nederlanders. De discotheek was best goed, de drank was iets duurder maar er was wel betere muziek dan in Tena. Gelukkig.
Redelijk laat, maar moe en voldaan gaan slapen.
De volgende dag zijn we naar het historisch centrum van Quito gegaan. Daar wat rondgewandeld en het theater Bolivar gaan bezoeken. Een oude opera/cinemazaal die voor 70% afgebrand is in 1999. Ze zijn ze terug aan het restaureren, maar wegens geldgebrek kan dat nog wel een tijd duren. Echt wel jammer, de zaal en het hele gebouw zijn echt heel mooi.
Arturo moest die avond optreden in een café in Quito. Het café deed mij een beetje denken aan het lintfabriek, zeer laag maar wel redelijk groot. De zaal zat afgeladen vol, een dikke 500 man. Pas nu viel het ons op hoe groot Sudakaya toch wel is in Ecuador.
Het was echt een schitterend optreden. Heel de tijd zat de sfeer er dik in en Ecuadorianen zijn zo zot als een achterdeur, zoveel is duidelijk.
De show was wel snel gedaan; zodat we om half negen in de Irish Pub zaten. Dit uiteraard door druk van onze half engelse vriend Christopher die een Guinnes wou drinken. We hebben hem uiteraard zijn zin gegeven, dat spreekt.
De Irish pub was een beetje een tegenvaller. Er zat niet veel volk en ik denk dat elke respectabele Ier of Brit geshokeerd zou zijn als hij een bord van Heiniken tegen de voorgevel van een pub ziet hangen.
Van daar zijn we dan uiteindelijk weer terechtgekomen in de discotheek van de avond ervoor. Weer dikke sfeer en veel nieuwe mensen leren kennen. Enkelen daarvan willen ons nog eens komen bezoeken in Tena, voor zolang we hier nog zijn...
Tegen half 3 was de discotheel dicht en word je dus onheroepelijk op straat gekeild. Niet getreurd dachten we, we kennen een plaats die 24 uur per dag open is.
Jammer genoeg schenken ze daar vanaf 2u s nacht tot s morgens 9 uur enkel koffie. Daar hadden we dus niet veel zin in, dus zijn we naar een andere kroeg gegaan. Geen hoogvlieger maar best om de avond af te sluiten.
Vandaag in Quito om 13.00 de bus genomen naar Tena omtoch wel tegen 19.30 thuis te zijn. Ik kan geen bus meer zien, en ik zie er al tegen op om woensdag terug de weg naar Quito te doen met de bus. Dan vetrekken we namelijk naar de kust met een nachtbus vanuit Quito. 9 uur op de bus olé!
We zijn gaan paardrijden eergisteren georganiseerd door Rudy van Hakuna Matata. Een tocht door de fincas bovenop de heuvels aan de overkant van onze rivier. Het was echt de moeite om te doen. De paarden kunnen op plaatsen komen waar geen mens kan komen. Kleine smalle weggetjes met stenen, over en door rivieren, steile paden naar boven en naar beneden, geen probleem. Echt een wonder dat het zijn poten niet breekt.
Eerst heb ik met Carazon del Bacho gereden, een redelijk vinnig paard. Daarna wegens een vergissing op Silverspider gestapt, een redelijk tam paard om het zo te zeggen.
Uiteindelijk heeft Silverspider dan toch zijn tweede adem gevonden en heb ik nog een beetje kunnen galloperen over de wegen.
Tijdens de tocht zijn we bij een liaan gestopt. Daar hebben we dan ieders tarzansgewijs aan geslingerd. Zoals je kan zien op de foto kan je redelijk hoog gaan.
Toen we terug aankwamen bij Hakuna Matata zijn we nog even iets gaan drinken bij de overburen maar toen hebben we toch maar besloten om terug de rivier over te steken.
Geen slecht plan overigens want de rivier was al aardig aan het stijgen, het had de hele voormiddag geregend. Ik stond tot aan mijn nek in het water.
De rest van de week gaan we nog naar school en vrijdag vetrekken we naar Quito om te gaan feesten. We hebben daar afgesproken met wat Belgen en Ecuadorianen. Normaal gezien zijn er op dit moment in Quito 25 Vlaamse studenten.
Arturo ging ons meenemen naar een discotheek en naar een bar waar hij zaterdag gaat optreden met Sudakaya. Fotos van dit weekend hopelijk maandag of dinsdag hier te zien.
We hebben ons tripje naar de kust ook al gepland, dat zou volgende week doorgaan.
Het is alweer even geleden ik weet het. De reden daarvoor is dat er eigenlijk niet veel gebeurt op het moment. We gaan naar school om les te geven, komen thuis doen onze taken en dan is er niet veel tijd meer over om nog veel te doen.
Deze week is er wel nog iets gebeurd op school. Ik werd gevraagd of ik een les wou geven over het programma AutoCad. Dat wou ik gerust wel doen. Mijn mentor stelde dan voor dat ik een avondcursus zou volgen op een andere school (waar hij dan lesgeeft) voor 40 dollar. Dat vond ik op zich al wel veel, zeker voor slechts een les, en als ik dan nog eens elke avond een taxi zou moeten terugnemen naar ons huis ben ik 120 dollar lichter. Toen ik het hem uitlegde begreep hij het wel, hij verdient zelf namelijk 160 dollar per maand.
Geen echt probleem dus.
Er is een politieagent doodgeschoten op de baan van Tena naar Archidona...(de baan waar onze bus elke dag doorrijd) door 2 Colombianen. De twee daders zijn niet gevat, ze hebben enkel hun rugzak met geld verloren. Onze taxichauffeur wist het ons te vertellen. Het anders zo rustige Tena is wel een beetje aangeslagen en de poiltie is zeer nerveus.
De rest van de week was redelijk normaal. Vrijdag zijn we naar de overkant van de rivier gegaan naar de Belgen in Chaupichungo een ander indianendorp. We zijn dan zaterdag allemaal samen naar Tena geweest om onze kayaktocht te gaan regelen. Terug met de organisatie van onze jungletocht, Limon Cocha.
We hebben een normale route genomen van categorie 3 met enkele wildere stukken in. Onze begeleider en gids Vladimir was zeer ervaren. Hij kayakt al enkele jaren competitie en doet wedstrijden op nationaal niveau.
Iedereen is wel twee keer omgeslagen, maar niets ergs. Gewoon jezelf lostrekken en uit je kayak zwemmen.
Actiefotos zijn er wegens gebrek aan onderwatercamera niet bij. Om het wassende water te zien zal je dus zelf naar hier moeten komen, wat ik alleen maar kan aanraden.
Vrijdagavond vertrekken we naar Quito. We gaan naar Arturo en enkele vrienden van Christopher van de richting toerisme van de KHM bezoeken. Zij zijn hier sinds deze week.
De meisjes komen ook, dus het wordt een leuk weerzien met iedereen dit weekend.
Het is alweer even geleden ik weet het. De reden daarvoor is dat er eigenlijk niet veel gebeurt op het moment. We gaan naar school om les te geven, komen thuis doen onze taken en dan is er niet veel tijd meer over om nog veel te doen.
Deze week is er wel nog iets gebeurt op school. Ik werd gevraagd of ik een les wou geven over het programma AutoCad. Dat wou ik gerust wel doen. Mijn mentor stelde dan voor dat ik een avondcursus zou volgen op een andere school (waar hij dan lesgeeft) voor 40 dollar. Dat vond ik op zich al wel veel, zeker voor een les, en als ik dan nog eens elke avond een taxi zou moeten terugnemen naar ons huis ben ik 120 dollar lichter. Toen ik het hem uitlegde begreep hij het wel, hij verdient zelf namelijk 160 dollar per maand.
Geen echt probleem dus, al vond ik het wel wat moeilijk om neen te zeggen.
Er is nog wel iets gebeurd. Er is een politieagent doodgeschoten op de baan van Tena naar Archidona...(de baan waar onze bus elke dag doorrijd) door 2 Colombianen. De twee daders zijn niet gevat, ze hebben enkel hun rugzak met geld verloren. Onze taxichauffeur wist het ons te vertellen. Het anders zo rustige Tena is wel een beetje aangeslagen en de poiltie is zeer nerveus.
De rest van de week was redelijk normaal. Vrijdag zijn we naar de overkant van de rivier gegaan naar de Belgen in Chaupichungo een ander indianendorp. We zijn dan zaterdag allemaal samen naar Tena geweest om onze kayaktocht te gaan regelen. Terug met de organisatie van onze jungletocht Limon Cocha.
We hebben een normale route genomen van categorie 3,met enkele wildere stukken in. Onze begeleider en gids Vladimir was zeer ervaren. Hij kayakt al enkele jaren competitie en doet wedstrijden op nationaal niveau.
Iedereen is wel twee keer omgeslagen, maar niets ergs. Gewoon jezelf lostrekken en uit je kayak zwemmen.
Actiefotos zijn er wegens gebrek aan onderwatercamera niet bij. Om het wassende water te zien zal je dus zelf naar hier moeten komen, wat ik alleen maar kan aanraden.
Vrijdagavond vertrekken we naar Quito. We gaan naar Arturo en enkele vrienden van Christopher, van de richting toerisme van de KHM. Zij zijn hier sinds deze week.
De meisjes komen ook, dus het wordt een leuk weerzien met iedereen dit weekens.
We hebben een pokeravond gehouden. De 3 belgen gingen komen eten bij ons en dan blijven slapen. Jammer genoeg begon het zo hard te regenen dat enkel zotte Thys door de rivier is gekomen. Dat zal hij waarschijnlijk geen tweede keer meer doen want de stroming had hem bijna meegenomen. Gerard (onze hollandse buur) is ook mee komen spelen. Die twee mannen zijn wat lichter naar huis gegaan en Nille en ik kunnen nu een paar pintjes kopen op hun kosten. Die avond hebben we het net iets te laat gemaakt, maar we waren toch fris genoeg om te gaan kayakken de volgende dag.
Vanaf nu is het weer een tijdje enkel school wat de klok slaat. Ik was het bijna al niet meer gewoon. Vrijdagavond zijn we nog eens weggeweest in Tena. Dit keer met de 3 belgen, een ecuadoriaanse belg en zijn nichtjes. Het was heel leuk, maar vooral ook wel rustig. De leerlingen hadden zaterdag school, dus was er weinig jeugd op pad.
Donderdag is de brug over de rivier kapot gegaan. Het is te zeggen, 1 van de 3 palen lag in de rivier. Gisteren hebben Christopher en ik de brug dan maar gemaakt. De indianen hebben in feite weinig respect voor dingen en ook niet voor de natuur. Hun dorp is echt smerig, ze gooien hun afval overal weg en ze kappen bomen dat het een lieve lust is. Echt schreinend om te zien. Elke gekapte boom brengt hen 1 dollar op.
Iets onderhouden kennen ze ook niet echt. Ze maken iets en als het dan stuk is laten ze het zo. Ik ben al blij dat we de brug gemaakt gekregen hebben zodat we niet altijd met natte voeten op school aan hoeven te komen.
Hier zijn
de fotos van het defile. Omdat we maar even uit de stoet konden weggaan om
fotos te nemen, hebben we er enkel van onze school. U ziet eerst het logo van
de school, dan komt de fanfare, de leerlingen en ten slotte alle leerkrachten
en het schoolhoofd. Gisteren
zijn we na het defile nog naar een voetbalmatch gaan kijken. Het was niet echt
een topmatch. Je kan het vergelijken met een match uit 3de klasse
bij ons (of misschien tegenwoordig al meer 1ste klasse?). Een ploeg
uit de provincie Napo (onze provincie) speelde tegen een ploeg van de kanten
van Esmeraldas (aan de kust).
De
thuisploeg verloor verdiend met 3-2 na een spannende match waarin de
scheidsrechter zowat aan iedereen een gele kaart had gegeven, zeer veel
bedenkelijke fouten had gefloten en niet helemaal meer wist wat buitenspel nu
weer was. Zeer woelige match en qua temprament zijn de Ecuadorianen toch wel
gewaagd aan pakweg de Italianen.
Kan geen
kwaad, de sfeer zat er in en de plaatselijke dorpsgek was ook van de partij
(zie bijhorende foto). De sfeer
hier is ook wel heel broederlijk. De supporters van beide clubs zitten gewoon
naast elkaar en niemand ziet er graten in dat er bier uit glazen flessen wordt
geschonken. Waarschijnlijk is dit omdat het een match op een bedenkelijk niveau
was.
De tweede
match hebben we gelaten voor wat ze was. Het werd echt wat te warm op de
tribune en we moesten nog naar de winkel. Ik voeg ook
nog enkele fotos bij van het defile. Op het podium ziet u de president van
Ecuador (dat is die man die tegen ons heeft mogen spreken, weet u nog?).
Prijsvraag
van de dag: Weet mij te zeggen wie de president is en u ontvangt een mail met
vriendelijke groeten uit Ecuador in u mailbox!
Vandaag was er een defile in Tena. We hebben een stukje meegelopen met onze school. Allemaal mooi in het gareel macheren. Het was eens leuk om te doen. Op het einde kwamen we voorbij president Korea. We hebben er even iets tegen gezegd. Toen we zeiden dat we van Belgie waren was hij heel vriendelijk en gaf hij ons een hand (zijn vrouw is een Belgische). Heel de school jaloers uiteraard :) maar we hebben het toch maar gehad.
Het is al enkele dagen geleden dat ik nog een post gedaan heb. Daarom nu een redelijk uitgebreide. We zijn op tweedaagse geweest naar de jungle.We hadden een programma uitgestippeld bij het agentschap Limon Cocha. Donderdagochtend om 9 uur zouden we onder begeleiding van een gids vertrekken. Om 9 uur stipt stapten we met Juan (onze lichtelijk gestoorde en extreem grappige gids) in een pick-up die ons na een klein uur afdropte aan een rivier. Daar namen we een gemotoriseerde kano. Eerst hebben we zowat rondgevaren om zo uit te komen bij een plaatselijke stam. Deze waren jammer genoeg niet in hun dorp. Onze gids Juan vertelde dat ze waarschijnlijk op het land aan het werken waren wegens het goede weer. Het was immers bloedheet.
Juan heeft dan rond het dorp met ons een wandeling gemaakt en uitleg gegeven over de verschillende planten die daar stonden. Hij weet veel van geneeskundige en homeopatische planten. Hij heeft ons laten zien welke planten er goed zijn tegen insectenbeten en tegen jeuk. Ook tegen zonnebrand heeft moeder natuur planten gezet.
Daarna zijn we naar het Amazonemuseum geweest. Daar hebben we eerst allemaal met een blaaspijp mogen schieten. Eén van 3 meter en één van 1,5 meter. Echt makkelijk is het niet om te mikken, maar na enkele keren lukte het me toch aardig.
Het museum zelf was vooral over het gebruik van vallen om dieren te vangen. Zo hebben die vallen die bijvoorbeeld gebruikt worden in de Road Runner filmpjes eens in het echt gezien. We weten nu hoe we kleine diertjes, slangen, armadillos enzovoort moeten vangen. Een mens weet nooit wanneer het van pas zal komen.
Ondertussen had onze gids het middagmaal klaargemaakt.
Na het middagmaal terug de boot in en na een klein halfuurtje varen kwamen we aan Amazonas. Een opvangpark voor dieren.Wat zij vooral doen is dieren van particulieren, dieren van de zwarte markt of achtergelaten dieren opvangen. Ze proberen deze dieren terug zelfstandig te maken. Dat wil zeggen ervoor zorgen dat ze bijvoorbeeld zelf eten kunnen zoeken. Bij apen en aras is dat onbegonnen werk. Eenmaal zij aan mensen gewend zijn geraakt kunnen zij niet meer zelfstandig leven.
In het park zat ook een apengezin. Een moeder een vader en een kleintje. De moeder wasin gevangenschap opgegroeid en heeft haar staart niet leren gebruiken, dus ze kan niet in bomen klimmen of slapen.
De mensen van het park doen er alles aan om het kleintje zelfstandiger te maken, maar hem echt vrijlaten zal wellicht nooit kunnen omdat apen best in groep losgelaten worden. Het kan wel zijn dat hij bij een groep kan aansluiten en alsnog in de jungle kan gaan wonen.
Voor de aras die hier zitten geld hetzelfde verhaal. Nooit geleerd om zelf eten te zoeken. Ook zijn er velen door hun voormalige eigenaars in de vleugels geknipt. Aras hun veren groeien namelijk terug, dus na een tijd kunnen ze weer wegvliegen.
Nu kunnen ze helemaal niet ver meer vliegen. Er is zelfs één vogel zo sterk verminkt dat hij enkel nog kan stappen en omhoog kan kruipen. Jammer dat veel ecuadorianen zo weinig geven om hun natuur en de dieren die erin leven. De politie werkt er wel wat aan, maar er zijn andere prioriteiten in Ecuador die eerst moeten opgelost worden.
Verder hebben we nog wat apen gezien die gewoon vrij rondliepen op nog geen meter van ons, een jaguar, trompetvogels, toekans en nog zoveel meer.
Na een tijdje varen hebben we de boot aangemeerd aan een strandje en zijn we gaan zwemmen. Het water was echt perfect.
s Avonds zijn we naar de cabanas gegaan waar we de nacht zouden doorbrengen. Onze gids maakte een geweldig maal voor ons klaar en de rest van de avond hebben we rond een kampvuur in onze hangmat doorgebracht. Dat hadden we wel verdiend J.
De volgende dag hebben we een wandeling gemaakt door de jungle. Het regende, dus iedereen zijn regenjas en een botten aan, behalve Juan. Blote voeten, een short en een marcelleke! Zot zijn doet niet zeer dachten wij. Achteraf gezien had hij wel veel minder muggenbeten en insectenbeten dan ons, maar kom.
Hij heeft samen met ons een val gemaakt, een kroon uit palmbladen, een handtas uit palmbladen enzovoort. Ook heeft hij ons allen geshminkt zodat we feest konden gaan vieren zoals de indianen. Vooral Marike zag er na een tijd uit als een echte pocahontas.
Na het middagmaal eerst weer een korte siesta. Van die siesta maakte Juan gebruik om ons een henna tatoo te geven met een kruidenmix die hij zelf gemaakt had. Het leek echt eerst op waterverf op mijn huid, maar Juan zij dat het donkerder zou worden. Het liep ook hard uit. Hij zei dat het 5 dagen zou blijven. Ik hoop het, want het is nu heel donkerblauw, en het is echt lelijk. De leerlingen gaan lachen als ik maandag terug naar school ga.
In de namiddag hebben we vooral nog veel gevaren. Ook hebben nog een kitchwa familie bezocht. Eerst heeft Christopher op het strand wat goud mogen zoeken. Ik zal u zeggen: in deze streek kan er niet echt rijk van worden. Het zijn geen klompjes maar gouden zandkorrels... Dus eer je een ring of zo bijeengespaard hebt ben je wel heel lang bezig.
De familie leeft echt in primitieve omstandigheden. Een houten huis met 3 kamers. Je komt binnen in het huis en het eerste wat je ziet is... een tv en DVD-speler natuurlijk! Het is niet omdat ze primitief leven dat ze niets hebben om hu te amuseren.
We hebben daar dan een drankje gedronken, en ik moet zeggen, echt het meest ranzige en gore dat ik in jaren gedronken heb. Het smaakte naar verdunde zure melk, met een bittere afdronk. En als ik dan eindelijk de bodem van mijn beker zag zat er nog een verrassing in: vlokken van de wortel, die nog sterker smaakten dan het drankje zelf. Het bleek een aftreksel van de wortel van een yuka plant. Bij elke slok dacht zag ik iedereen van ons hun gezicht verkrampen. En dan maar lachen en zeggen: Es muy rico (het is heel lekker). Toen ze vroegen of we nog wat meer moesten hebben hebben we maar gezegd dat we snel door moesten om op tijd thuis te geraken.
Toen we aankwamen in Tena was het iets na half zes, en na wat inkopen gedaan te hebben, hebben we onszelf getrakteerd op een taxi. We hadden echt geen fut meer om 40 minuten omhoog te lopen.
Het hele carnavalgebeuren loopt nu zowat op zijn einde. Gisteren is de stoet door de stad getrokken; langs de Choco Banana. We hadden een goed zicht vanop het dakterras. De straten liepen letterlijk vol, je kon echt over de koppen lopen. De mensen kruipen ook echt overal op zoals je op de foto wel kan zien. Op bijna elke wagen staat een miss. Van welke verkiezing is niet altijd duidelijk maar kom. Er wordt gegooid met appeltjes, niet met snoep. Dit komt omdat het eigenlijk "fiesta de las frutas, de pan y de flores" is. Het feest van het fruit, brood en bloemen dus. De stoet was gedaan rond de middag en na het eten zijn we dan maar de stad ingetrokken. Iedereen begon al wel lichtjes aangeschoten te worden en het schuim vloog in het rond. Het is hier de gewoonte om met spuitbussen met schuim iedereen vol te spuiten. Later op de avond zijn we dus ook daarvan slachtoffer geworden. We kregen dikwijls de volle laag omdat we toeristen zijn. Uiteraard hebben we dan zelf maar een spuitbus gehaald om wraak te nemen. We zijn dan de straat opgetrokken om een optreden te bekijken. Naarmate de avond vorderde hing iedereen onder het schuim. Gelukkig krijg je het er makkelijk af.
Zo meteen komt de avondstoet hier voorbij, die fotos komen later. We zijn allemaal wel wat moe van deze dagen. Iedereen trouwens. Suzanna gaat morgen heel de dag in haar bed liggen zei ze. Ze heeft het al 4 dagen immens druk gehad. Het restaurant zit altijd propvol.
Morgen nemen we met z'n vieren de bus naar Tena. Terug 5 uur op de bus. In Tena kunnen we weer wat rusten voordat we onze jungletocht gaan maken.
Na de busrit van 5 uur zijn we goed en wel aangekomen bij Suzanna in Ambato. Het was leuk om iedereen terug te zien. Dezelfde avond hebben we dan een bbq gedaan bij de meisjes thuis. Deels voor Marieke haar verjaardag. Voor haar waren we s middags een pinata gaan halen (een holle kartonnen pop) en die dan gevuld met snoep. Dan hang je die omhoog en moet de jarige die met een stok stuk en naar beneden proberen te slaan. Ze was er wel heel blij mee.
De dag erna zijn we om iets na zes opgestaan om mee naar de school van de meisjes te gaan. Die ligt even uit Ambato. Het is een klein schooltje voor lager en kleuteronderwijs. De kinderen waren heel nieuwsgierig en vroegen heel veel. Ze kwamen ook rond ons staan en staarden zowat, ze vroegen om hun op te pakken... heel vreemd maar wel schattig. Die dag begon daar met dans en zingen. Blijkbaar is dat daar de gewoonte. De directeur lijdt alles wat in goede banen en kiest kinderen uit die mogen komen dansen vooraan. Daarna wordt er gekozen wie er het beste was en krijgen ze iets. De directeur is wel een streng man en hij draagt discipline hoog in het vaandel. En om dat te bereiken gebruikt hij wel technieken die niemand bij ons in België zou goedkeuren... We hebben wat rondgelopen in de school en we zijn vooral in de kleuterklas van Marieke gaan kijken. De kleuters zijn zoals bij ons heel speels en Marieke heeft maskers met hen gemaakt. Ze zei ons dat de kleuters altijd gewoon les krijgen zoals de andere leerlingen, en dus zelden spelen en knutselen, wat ook wel vreemd is. Daarna heeft de directeur nog wat met ons gepraat. Hij wou veel weten over België en vooral over hoeveel geld de gemiddelde Belg heeft. Gelukkig duurde het gesprek niet te lang want ik vond het niet zo'n aangename man.
s Namiddags hebben we gerust op het dakterras. Dat was wel nodig na een uitputtende morgen. S avonds zijn we een stapje in de wereld gaan zetten. We zijn eerst naar een cocktailbar geweest die Arturo ons had aanbevolen. Daarna zijn we naar een discotheek gegaan. We hebben wel even moeten zoeken voor we iets goed gevonden hadden. Een discotheek hier "Roka" koste 15 dollar om binnen te mogen. Daar hebben we voor bedankt. Voor die 15 dollar krijg je wel voor 15 dollar drankbonnen, maar de prijzen zijn er ook wel navenant. Uiteindelijk iets gevonden waar we dan de rest van de avond gebleven zijn. In het begin was er wel een probleem. Een overbelaste kabel die opeens vuur vatte. Gelukkig lag hij in het gras (het is een binnen-buiten discotheek) en was er niet veel aan de hand, maar toch wel gevaarlijk. Een taxi naar huis genomen en goed geslapen.
Vandaag weer wat gerust op het terras boven en toch wel een kleurtje opgedaan. Het is hier echt wel warm deze tijd van het jaar. Vanavond gaan we wat optredens zien en wat in de stad rondlopen. Er is echt veel te doen met carnaval hier. Morgevroeg paseert voor Choco Banana de stoet, dus die kunnen we zien vanop het terras. Dat is wel goed want Suzanna zei me dat er vanaf 8 uur s morgens geen mens meer door kan. We zullen zien... Foto's van vanavond en van de stoet morgen vind je morgen op de enige echte blogsite.
Het uitgaan in Tena was echt de moeite. Eerst zijn we naar een bar geweest aan de oever van de rivier. Ja kan ze zien op de foto. Daarna zijn we gaan eten in Chuquitos. Het was best wel te eten, maar eigenlijk moet je voor het lekker eten niet naar ecuador komen, en dat is nog zacht uitgedrukt.
Daarna zijn we naar "Jagé bar" geweest. Een discotheek aan de overkant van de rivier waar volgens goede bron toch net iets ouder volk komt dan 16-jarigen. Inderdaad niet gelogen. Na een tijdje zijn we daar aan de praat geraakt met een meisje uit Quito: Andrea. Zij is hier samen met enkele medestudenten en zij doen een project rond oogheelkunde.
Het was wel een leuke ontmoeting. Ze heeft gevraagd of we haar wilden opbellen als we in Quito zijn. Dan wou ze nog eens weggaan met ons. Onze enkele dagen in Quito zullen dus goed gevuld zijn, ik voel het al aankomen... We hebben al afgesproken met een vriend van Christopher, met Arturo en zijn vrienden en nu met Andrea.
Ach ja we kunnen het maar gehad hebben.
Het uitgaan is hier overigens wel goedkoop. 1 dollar inkom in de discotheek en slechts 1 dollar per fles bier van 75 cl.
Als je een cocktail wil moet je iets dieper tasten, een mochito kost 2 dollar.
Echt wel goede prijzen dus. Omdat het uitgaan zo goedkoop is konden we ons een kamer veroorloven in de stad om te slapen die nacht. Dan moesten we s nachts geen taxi meer nemen naar ons huis, wat ongeveer even duur is.
Zaterdag zijn we na wat inkopen te doen in Archidona terug naar ons huis gegaan. Archidona is een stadje naast Tena. Vanaf daar kost het maar 4 of 5 dollar om je naar ons huis te laten brengen, en van Tena 7 of8 en je vindt er hetzelfde.
De rest van de dag hebben we nog doorgebracht in en naast de rivier.
Vandaag hebben we afscheid genomen van Jan en José. Zij vertrekken terug naar Nederland. We zijn echt blij dat we ze leren kennen hebben, ze hebben ons veel geleerd en het was leuk om zo'n goeie gidsen te hebben.
Morgen begint de schoolweek weer en ga ik nog wat lesgeven... tot woensdag, want dan hebben we verlof voor 11 dagen!
Donderdag gaan we dus naar Ambato om daar carnaval te vieren en daarna komen de meisjes mee naar ons om een tocht door de jungle te maken.
Gisteren zijn we een stapje in de wereld gaan zeten. Niet naar de kroeg maar naar het regenwoud. Jan en Jose hadden gevraagd of we mee gingen op zoek naar gifkikkers. We zijn dus redelijk vroeg opgestaan om om 7.15 de taxi te nemen naar Tena en aldaar een bus te halen. Na een uurtje rijden kwamen we aan op de plaats waar we het woud in zouden gaan. Het was redelijk moeilijk om kikkers te vinden aangezien het die nacht niet geregend had. Alle kikkers zaten dus dicht tegen de grond en in de blad- en schorslaag omdat het daar vochtiger is. Een gifkikker is niet meteen dodelijk wanneer je hem aamraakt, tenzij dat gif rechtstreeks in je bloed terechtkomt. We hebben er enkele gezien. Ik weet wel niet meer de juiste namen, maar kom.
De foto's van de gifkikkers komen later nog.
De fauna en flora is ook heel mooi hier. Geweldig grote bomen en speciale bloemen vind je hier. Zoals de zeer grote boom waar ik voorsta. Toen we aan het wandelen waren kregen we een tropische regenbui in onze nek. Uit het regenwoud kom je overigens nooit droog uit: ofwel bezweet ofwel natgeregend.
Daarna kwamen we iemand tegen van een toeristisch bureau hier en stelde voor om op de foto te gaan met een boa. Dat moesten we eens gedaan hebben. Ik ben blij dat ik het gedaan heb maar om nu dag en nacht met dat beest in mijne nek rond te lopen, nee bedankt. Het was zwaar en koud in je nek, en een kracht dat die slang heeft, ongeloofelijk. Foto's hieronder uiteraard.
Verder wens ik jullie allen een fijn weekend, vanavond blijven we in Tena, we gaan hier eens uitgaan.
U weet het of u weet het niet, wij lopen hier stage op een school. Juan Pius XXIII. Hier wie je enkele foto's van de school en van de praktijk lokalen. De machines zijn redelijk oud maar wel in goeie staat. Je ziet ook een deel van de speelplaats met het basketbalveld. Bemerk dat er geen ramen in de klassen staan, enkel een metalen traliewerk. Ik kan u verzekeren dat dit resulteerd in veel lawaai. Als er les is in het middelbaar heeft de lagere school ernaast speeltijd en zo van die toeren.
Maar dat kan allemaal geen kwaad hier... lawaai, daar geeft toch niemand om.
Dit weekend hebben we weer even zonder stroom gezeten. Van Zaterdagmorgen tot zondagmiddag. Veel last hebben we er deze keer niet van gehad, we passen ons er wel aan aan. Gisteren zijn we gaan eten bij onze buren. Jan en Jose. Twee Nederlanders die hier ook een huis hebben gebouwd. Het was heel lekker. Jan heeft ons mee door zijn tuin genomen op zoek naar gifkikkers. Dat gaan we donderdag overigens ook doen met hem: een wandeling maken op zoek naar gifkikkers. We hebben er al enkele gezien, maar er zouden tientallen soorten in de orientes zitten. Vrijdag mag u u dan ook verwachten aan foto's van gifkikkertjes die we hebben gevonden.
Jan en Jose hebben ons ook al goed geholpen met informatie en hebben ons goeie tips gegeven omtrent taxi·s en hoe je niet te laten afzetten.
Vandaag ben ik nog gaan observeren in mijn school en ik heb met mijn mentor afgesproken dat ik woensdag een as voor hem zal draaien voor een spantang.
Nadat we ieders gisteren een machette gaan kopen zijn, zijn we dus gaan zwemmen in de rivier achter ons huis. Een echt paradijs zoals je wel kan zien aan de foto's. Het water is wel fris en heeft een redelijk sterke stroming. We hebben zowat gezeten, gelegen en gehangen daar en we zijn dan ook even naar Rudy geweest van Hakuna Matata. De foto van het zwembad staat hieronder. We zijn gaan informerem om te gaan paardrijden. Een trip door de jungle te paard. Het zag er wel de moeite uit en uit goede bron hebben we vernomen dat we dat zeker eens moeten doen. Toen we terug naar ons huis wilden gaan door de rivier merkten we dat deze al veel hoger stond. Als het geregend heeft in de bergen kan de rivier tot 2 meter hoger komen te staan. Gelukkig ging het gisteren slechts over 30cm.
Vandaag ben ik nog gaan observeren bij señor Daniel Salomom. Hij geeft mechanica praktijk aan de 15 a 16 jarigen. De leerlingen zijn heel vriendelijk en spontaan. Ze stellen veel vragen over België en over welke talen ik spreek. Ik versta het meeste wel wat ze zeggen, maar dat komt omdat ze tegen mij trager spreken en duidelijker articuleren. Anders is het echt nog niet te doen om hebte begrijpen. Volgende week gaan we nog een weekje observeren vooraleer we een week zullen lesgeven. Dan is het carnaval en hebben we vrij voor 4 dagen. We zijn dan ook uitgenodigt in Ambato bij Suzanna en Jaime. Daar gaan we dan carnaval vieren voor 3 dagen en een optreden van Arturo zijn groep SUDAKAYA zien. Zij sluiten al enkele jaren af daar voor ongeveer 15000 man. Ik ben benieuwd.
Zo meteen gaan we eten in een restaurantje hier. De dagschotel met 3 gangen en een drankje kost er 2,25 dollar. We hebben er nog al eens gegeten en toen was het zeer lekker. Voor die prijs kan je bijna zelf niet koken...
Tot kijk
De laatste foto is van een beestje dat in onze keuken zat, ongeveer even groot als een lucifer
Vandaag onze eerste echte warme dag hier. Zo'n 28 graden nu. We zijn even in de stad om een nieuwe douchekop te kopen en een machette. We hebben er goeie zien liggen van ongeveer 50cm voor 15 dollar, met een leren zak erbij. Voor die prijs kan je niet sukkelen he. Dit is maar een korte post want het is hier binnen veel te warm. We gaan meteen zwemmen in de rivier.
