De school in Serekunda, wat een schatten van kindjes.
De kindjes van de Kobisala Nursery Shool in uniform.
De klas voor en na we ze onderhanden namen. Wat vinden jullie ervan? Wij zijn er erg fier op.
We leggen de laatste handjes aan ons werk.
Het eindresultaat.
De kleermaker maakt je op één dagje een galajurk.
Het hoogtepunt van de reis. Nu moet er niet meer geleerd worden. THANK YOU WECHEL !
Even door het hotelcomplex kijken.
Vis, vismijn, werk ... eten en inkomen.
Ons reisverhaal ...
04-04-2008
Maandag, 31 maart 2008.
Na ons laatste ontbijt hier moeten we stilaan gaan denken aan terug naar huis. Een van de jongens die de eieromeletten maken vraagt of ik hem eens wil trekken in actie met zijn panneke en dat doe ik met alle plezier. Hij geeft me ook zijn adres waar ik de foto naartoe kan sturen en zijn telefoonnummer en zegt erbij dat ik bij de foto ook maar mijn adres, mailadres en telefoonnummer moet steken maar dan gaat hij me nog vaak contacteren denk ik. Dus zijn foto zal ik hem wel zenden maar daar gaat het wel bij blijven. Ik heb alles ingepakt en ga nu met Ans nog even naar de school die door mensen uit het westen wordt gesponserd : The Swollow. Ondertussen gaat onze Wim op het strand nog wat mooie schelpen zoeken want ik wil voor de kindjes van mijn klas een kettinkje met een schelp aan maken. Als we aan The Swollow komen zie ik aan de buitenkant een school zoals hier : geschilderde buitenmuren met daarop kindjes van allerlei nationaliteiten en Welcome op de muur. Op de speelplaats staan containers waarop geschilderd staat : plastiek, blik en papier. Hier leren ze sorteren terwijl ook in de dorp in de straten het vuil op de weg blijft liggen. Op de binnenmuur staat het schoollied geschilderd. Dan gaan we een trap op en daar zijn de klassen gebouwd in een vierkant, 2 verdiepingen hoog met een grote binnenplaats. Over de binnenplaats hangen kleurige doeken die de warmte tegenhouden. De deuren van elk klasje is in een andere kleur geschilderd en zo zit je in de gele, de rode, de blauwe,.. klas. Elke klas is wel gesponserd door iemand uit België en hun naam en adres staat dan ook aan de buitenkant geschilderd. In de klassen is echt materiaal zoals bij ons en in de kleuterklassen werken de kindjes in hoeken : speelhoek, schrijfhoek, leeshoek (om in boekjes te zien), tekenhoek (inkleuren prenten), rekenhoek, ... In een andere klas is ook een stagaire in actie : zij heeft een systeem gemaakt om te controleren wie wel of niet op school is. Ieder kind heeft zijn symbool met aan de achterkant zijn naam en die hangen in een zon. De kinderen die er zijn draaien hun symbool naar voor en de kinderen die afwezig zijn daarvan zien we de achterkant met hun naam op. Dat zijn ze nu voor de eerste keer aan het oefenen. In deze school zit kleuter en lager samen en we kijken ook nog binnen in enkele lagereschoolklasjes. In een klas is het kringgesprek : ieder mag vertellen over zijn vakantie en hier zien we ook grote stempeldozen. Dat zou Ans in haar schooltje ook wel wilen en ik beloof er naar op zoek te gaan. In de klas ernaast zit het derde en vierde leerjaar. De leerkracht van deze klas is zelf gaan bijscholen en er zit iemand die nog niet erg met het onderwijs vertrouwd is : hij is aan een tafeltje aan het gsm-en en de kindjes moeten in stilte op de mat blijven zitten0 Terug buiten zien we een vrouw aan de kookpotten : op deze school krijgen de kinderen eten, ook dit is allemaal gesponserd door het westen. Ze betalen hier ook geen schoolgeld (gesponserd door het westen) maar men vertelt ons wel dat ouders die het wat beter hebben soms toch wel een gift aan de school doen. Bij het buitengaan vraagt een klein zwart meisje me nog : Hoe gaat het met jou? Ik denk al aan een zonneslag, een zwartje dat nederlands tegen me praat maar dan blijkt dat ze een blanke vader heeft en een zwarte moeder. Haar grootmoeder is nu op bezoek en in de grote vakantie komen zij naar België maar ze wonen wel daar. Het kind spreekt nederlands, engels en de plaatselijke taal : wolfs ofzoiets. We rijden met de taxi terug naar het hotel, kuieren nog eens over het marktje in Senegambia, kopen nog een paar souvenirs en dan is de bus van Travelpoort er om ons naar de luchthaven te brengen. Ans doet ons mee weg en komt straks met Fajada terug. Onderweg geef ik mijn ogen nog eens goed de kost en ik weet dat ik het ga missen, dit land warm van zon en vriendelijkheid. Op de luchthaven gaat het plots veel vlugger dan we verwacht hadden en voor we het weten zijn we ons Ans nog eens goed aan 't knuffelen en laten ze dan nog enkele weekjes hier achter. Om iets voor 3 gaan we de lucht in en komen op Schiphol aan om 23u. (aja, 2 uur tijdsverschil he). De auto even oppikken, de kaart om de parking te openen even kwijtspelen en toch weer terugvinden, een paar keer een omlegginkje onderweg maar om 2u staan we in de Groeneweg voor ons huisje. Als we ons bed nog maar raken zijn we al vertrokken : Oost, west, thuis slapen we best.
