Uit de alchimist ... Je eigen legende waarmaken is de enige verplichting van de mens. Alles is één. En als je iets wilt, spant het hele universum samen om er voor te zorgen dat je je droom verwezenlijkt hij was verschillende dingen aan het leren. Dingen die hij al ooit had meegemaakt ... en die toch nieuw waren omdat ze hem niet waren opgevallen ...
Laat ons eens kijken of we dat kunnen checken ... de volgende dagen probeer ik het huidige project te confronteren met oude gedichten en foto's ... en zien we wat dat ons zegt ... (het zegt ons niet alleen iets maar suggereert ook een nieuwe beleving van de taiji - laat ons het gevoelservaring taiji noemen). Nieuwsgierig? eerste poging ...let the flow go ...
Het gedicht en de foto "oud" Het gedicht is gemaakt voor 1981 en opgedragen op het poeziegebeuren in leuven in 1981. Het was ook een van de meer populaire nummers (of minst onpopulaire) van mijn straat gedichten jukebox ...
Het is redelijk simpel, ik ken het na al die jaren nog van buiten. Om het te brengen is het zowel mentaal als fysiek "ingrijpend". 's avonds rilt de boom een laaste groet mentaal denk je aan een senior die aan zijn laatste dag begint , een soort mijmering overvalt je, berusting , maar ook nog aanwezig zijn en hoop, verzet ... vanalles de bladeren dweilen zacht de grond een handbeweging die het dwarrelen voorstelt, heel zacht, vaak zeg langzaam ... zou een mooie taiji beweging kunnen zijn .... een uitnodiging tot nog een hark dit is fysiek je hoort het knersen van de hark op de steentjes grond, rilling over de rug het is alsof ieand met zijn vingers over je rug harkt, het gaat door merg en been ... nog altijd trouwens na dertig jaar
Wat leren we vandaag ieder speelt een hoofdrol in de geschiedenis van de wereld
elk moment, elke mens elke handeling heeft zijn belang, heeft zijn nood aan aandacht, .... geef en krijg die aandacht ... en uit de chaos leer, het vallen van een blaadje hier kan aan de andere kant van de wereld een orkaan ontketenen
En wat betekent dat qua oefening? de meeste oefeningen laten dat toe om het heden te apprecieren, de minste gewaarwording ... het laat dat toe individueel maar ook in groep. maar als we het nu omdraaien, denk aan zoiets als het gedicht, kan dat je oefening verdiepen, laten variëren ...
Nog anders, als je een oefening doet dan voel je het ook door merg en been, laten we nu die open maken zodat de qi vrij kan vloeien ... kunnen we dan die andacht geven? aan onszelf of die ander?
