De soeks met vriendelijke mensen blij om hun handvaardigheden te tonen.

Van op het terras de stoffenkleurders gadeslaan.

Afdingen op een zijden sjaal.

Vriend genoemd te worden na een minuut.

De buikdanseres heeft niet veel buik,
en dus is het meer een poepdanseres.
De oudere heren lopen rood aan
als zij mee proberen te dansen.
Het voorgerecht,
groenten in olie en
iets dat naar tapenade neigt
is lekker.
De gazellen hoorntjes ook.
Gazelles en Gazous let op de weegschaal.

Vogel tegen karakteristieke kleur van gevel.

Marokkaanse avond

Vogel

In de riad een binnenfontein met eigenlijk zitbaden,
een terras met uitzicht op de Koutoubia
de hoogste minaret waarop je je steeds kunt oriënteren.

Op zoek naar een riad (huis met binnekoer)

Via de Souks naar het Mouassine fontein
waar we de weg vragen naar de juiste derb,
zijstraat van een hoofdstraat.
We spreken hier van een hoofdstraat van 1 à 2 meter breed
met winkeltjes en
een derb een steeg met dode muren
waarchter huizen liggen gegroepeerd in nog kleinere zijsteegjes.
Dus eerste straat links en tweede derb rechts en
daar wat zijsteegjes geprobeerd om tot bij de riad “Jardins de Mouassine” te komen.

Een riad,
met huiselijk hamman,
een binnenplaats waar muntthee wordt geserveerd.

Dan verder langs de grote avenue door de Bab Doukkoula,
waar het grote busstation ligt.
Verschillende mensen met en zonder tanden,
met en zonder interesse voor de dames tonen ons de weg. 
Hier nogmaals voorbeelden van pacing .
Dag , ik werk in uw hotel (ik vergeet te vragen welk hotel), d
e berbers zijn aangekomen,
vandaag een speciale tentoonstelling en j
e komt in een opslagplaats van
van alles van rommel tot waarschijnlijk unieke stukken.
Experience à vivre.

Dan gaan we binnen in een tapijtenwinkel van de staat
waar de verkoop niet de eerste prioriteit is en
men fier de verschillende soorten tapijten toont. T
apijten, kelims naar gelang de techniek geknoopt, geweven, geborduurd …
De naïeve (de primitieve klinkt niet goed)
met de kleuren van Marrakech van rood naar oker,
kleuren van de woestijn,  e
n alle tussenschakeringen.
En slechts recent opgefleurd met eenvoudige zwarte tekens.

De trouw tapijten worden door de verliefden naar elkaar opgestuurd.
De kleuren symboliseren de persoonlijkheid van de afzender.
Geel slaat op jalouzie.
Niet te veel maar ook niet te weinig is goed.
De bestemmeling kiest om de tapijt te aanvaarden of terug te sturen.
Van het één komt dan het andere.

Ooievaars op het dak.

Als we door de straten wandelen w
eerklinkt er steeds “ça va gazelles”.

De dochters heten gazelles,
de jongens gazous...

Detail cactus bloem

Babouche aan de voet.

Die met de punt zijn van de stad,
die met ronde tip van het platte land.

En dat onderscheid ook in de tapijten,
de kunst.

Detail van een cactus.

We kennen nu ook de standplaats van de grand taxi’s en
het verschil met de petit taxi’s.
Daar is er maar plaats voor 3 personen en
moeten we er dus twee nemen voor de prijs van een grote.
In de grote mag er zoveel volk in als kan, bvb 8?.
Op het spitsuur rond 18 en 19 uur krijg je
voor het hotel maar een oudere taximan
met een auto die met mooite de 30 km/h haalt.
De andere wachten op een lucratievere rit
met autochtonen verder weg.

We zien dat de mooiste patio’s v
erborgen liggen achter kleine deuren en smalle gangen.

We zien dat de oude woningen en caravanserails
de huizen met grote binnenkoer
waar de karavanen hun vracht konden afgeven
dienen opgeknapt te worden en
dat het steengruis met ezelwagentjes of duwkarretjes
door de smalle straatjes weggevoerd wordt.

Naast de Koutoubia, de cybertuin, tuin met cyberkiosken,
tot aan het centrum rond Jemaa el Fna plein.

De tuin van Marjorelle is een vol geplante tuin
met palmbomen,  bloemen, bamboe, cactussen
met daartussen en Marjorelle blauw huisje.
Yves Saint Laurent heeft het “gered”
en denkt aan zijn portemonnee
want de ingangsprijs van 30 dh is eerder Europees
(10dh voor het lokale Museum van Marrakech).
Dus hier alleen maar toeristen.
Het blauw is wel erg mooi tussen de natuur.

De hoteltuin doet niet onder voor de tuinen van de paleizen.

Het hotel (Tikida garden)

Het hotel valt mee.
Mooi onthaal, plaatselijke architectuur, 
tuin met palmbomen, we zijn tenslotte in de palmerai … de luxe.

Die houten plafonds ztukje bij stukje ingezet
voor verschillende kleurschakeringen
zijn bewaard in de hedendaagse architectuur
zoals deze van ons hotel.

De Sardinische graven.

De drie grafmonumenten zijn gebouwen met de typische prachtige architectuur.
Stucwerk met op fantasie en natuur geabseerde motieven,
nooit hetzelfde want de kunstenaar/ambachtsman volgt zijn impuls van het moment.
Mozaiek op de grond en de wanden. De plafonds vaak met hout stukje bij stukje ingezet.

De Koranschool,  Medersa Ben Yousef.

De specie om de muren te maken op bais van kalk

bewaren  de koelte in de zomer en

houden de warmte vast in de winter.

Stucwerk

Met koranverzen

Fantasie motieven

Op basis van de natuur.