Ik ben Willy
Ik ben een man en woon in Zandvoorde-Oostende (Belgie) en mijn beroep is NMBS Bediende op rust.
Ik ben geboren op 06/12/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vrijwilligerswerk, showgroep De Kwiente en wandelen.
gehuwd met Claudine
DANK aan alle sponsors
Willy, Roland & Save Childeren of Hope
Inlichtingen zie sponsortocht
h & mv Robert Spegelaere h & mv Maurice Sanctorum mevr Nicole Theys mevr Marianne Theys en Veronique Fockenier h & mv Stanislas Roelandt hr. Gaby Buffel mevr. Marleen Deprince Dorine Vandecasteele h. Rochus Danneel h & mv Romain Roose een lid ZRC Zandvoorde Maurits en Jeanine Hubert en Rosa fam. E. Fontaine fam. M.Arnout Gilbert en Odette Johan Wullepit Hubert Neyrinck fam. David-Dolphen fam. Vilain-Verheye Roland De Brabander CM Houthulst Klerken Kit Teng Desoete Jerome Decock Daniël Vandenberghe fam.R.Defever-Peere Odiel en Annie Monique V. fam. J.Lesafre Paul Coulier Uit Sympathie Lionel Dewulf Gabriël Robert Spegelaere Ludwina Mieke - Riethove Jan Verplancke. Luc Vandenabeele Pol en Lily fam. Dusauchoit-Vonck Léon Pottier fam. David-Dolphen De "Kwiente-liers" fam.Pottier-Van Praet Mevr. Naeyaert Christiane Rosa Rachel Volcke Rik en An Vermeersch Denise Maertens Robert Spegelaere Adelin Van Eenhooge Zo maar... Denise Couvreur fam.David-Dolphen Willy Vandenabeele fam. Demey-Benaut Susan Danneel An Casteleyn fam. Candaele- Lombré fam. Rosseel-Sanders Vrienden v RIETHOVE mevr. Marleen Vanhoutte mevr. Annick Coene hr. J. Coopman fam.David - Dolphen Agnes Grymonprez Gemeente Houthulst Willy Lefevere
Willy en Roland naar Santiago de Compostela
04-08-2012
'T IS GOED GEWEEST...
Zondag 29 juli 2012. Marleen zou om
14u20 landen in Santiago. Het werd dus een heel rustige wandeldag met heel wat
rustpauzen om niet te vroeg aan te komen.
En eindelijk was het zo ver. Om 16 u ben ik de poort doorgestapt die toegang
verleent tot het grote plein voor de kathedraal van Santiago de Compostela. Ik
werd er opgewacht door mijn vrouw, door Willy Vandamme en Hubert Seynaeve en
Erna en Ariel (twee Nederlandse pelgrims waarmee ik de laatste tijd op stap
was). Het deed me goed de ontroering om het welslagen met hen te delen. Wat een
gevoel op dat grote plein voor de kathedraal na ruim drie maanden en ongeveer
2.250 km stappen. Een tocht die heel lastig was, vooral het Spaans heuvelachtig
gedeelte, maar heel wat moois bood en ook heel wat hartelijke contacten
mogelijk maakte. Kortom een onvergetelijke ervaring. In de kathedraal werd ruim
de tijd genomen om de intenties aan bod te laten komen.
Na een paar dagen Santiago, werd voor een laatste afsluiter Finesterra bezocht
met de vuurtoren aan "het einde van de wereld". Na een laatste bezoek
aan de kathedraal van St Jacob donderdag, werd het vliegtuig genomen
richting Barcelona. Vandaar ging het met enige vertraging richting Brussel waar
ik opgewacht werd door kinderen en kleinkinderen. Het werd een blij weerzien. En nu terug thuis en weer aanpassen aan die andere wereld ... met PC, TV, dagbladen, auto... en dat vlakke land.
Nogmaals mijn welgemeende dank Vooreerst aan mijn vrouw die me zo goed gesteund en geholpen heeft en aan mijn familie die steeds achter me stond. Aan mijn wandelgenoot Willy waarmee ik toch 2/3 van het parcours aflegde. Aan de talrijke medepelgrims waarmee ik op stap was. Aan al de mensen op het thuisfront die me aangemoedigd hebben en mijn tocht gevolgd hebben op de blog of op een andere wijze. Aan de vele mensen onderweg die ons onderdak, eten en aanmoedigingen gegeven hebben. Aan St Jacob die ons zo goed op zijn weg hield en Die van hierboven die het mogelijk maakte. Aan de mensen die ons project gesteund hebben of dit alsnog zullen doen.
Na 25 dagen trok ik naar mijn arts. Ik wilde naar Compostela om Roland te begroeten maar zonder de sleur van het gips. Mijn arts had begrip voor mijn uitleg en verwijderde dus het gips. Nader onderzoek gaf een gunstig teken over de ontstekingen die verdwenen waren, de scheur was buiten nog een licht gezwel er rond hersteld. Conclusie: geen nieuwe gips maar een steunverband, rustig aan en nog zeker 3 maand zonder zwaare wandelbelasting. Daarna mag ik denken aan heropbouw om in de loop van volgend jaar mijn resterende afstand vanuit San Sebastian tot Compostela te volmaken.
Bij deze wil ik allen danken voor de vele reacties op de blog, persoonlijke mail en de opbeurende steun tijdens mijn gipsperiode.
EN VOORAL MIJN WELGEMEENDE DANK AAN ALLEN DIE HET HART OP DE JUISTE PLAATS DRAGEN EN ONZE KM VAN START TOT COMPOSTELA GESTEUND HEBBEN .... DANK U WEL
Intrede:
Vorige vrijdag was het zover, 's morgens vertrok ik samen met Hubert Seynaeve bestuurslid van "Save Children of Hope " vanuit Charleroi via Madrid naar Compostela. Na een rustige vlucht en busrit stonden wij daar in Compostela. Wat ons onmiddelijk opviel was de grote massa die daar rondkuierde. De touristiche dienst was goed aangegeven en zo bekwamen wij een grondplan die ons hielp om ons hotel te vinden maar ook alle inlichtingen gaf voor wat wij ervaren. Een eerste terras om een drank en eens alles rustig op ons te laten afkomen en het grondplan te bestuderen, daarna naar ons hotel via het GROTE plein voor ons de kortste weg en ook al vlug enkele fotos van die immense Kathedraal. De zaterdagmorgen had ik contact met Roland en vernam ik dat hij pas de zondagnamiddag zou aankomen in Compostela, dus beslisten wij om alles eens rustig te gaam bekijken. Onze eerste doel het plein, Het spaanse plat bergop hoorden wij steeds luidere gezangen en toen we boven kwamen..... ja kunnen wij er nog bij ??? onmiddelijk werden we ook aangesproken en zo via verschillende wereldtalen kwamen wij aan de trappen van de Kathedraal adembenemend en ontroerend zo in die grote massa aanvaard te worden. De rest van onze dag was net hetzelfde wat mij 's avonds tot de uitspraak liet leiden. Heb ik mijn tocht niet kunnen beeindigen deze dag kunnen ze mij alvast niet meer afnemen en weet ik zeker dat ik volgend jaar mij tocht wil beeindigen. Zondagmorgen eens rustig op een terrasje langs de aanlooproute der gesneuvelden en de pelgrims begroeten en een aanmoediging geven voor de laatste meters. Daarna gingen wij Marleen begroeten op de luchthaven, samen via het opgezochte hotel en de korste weg naar het plein. Marleen belde even op, Roland was al in de stad maar wist niet hoe ver nog, de spanning steeg, onrustig heen en weer. Een Nederlandse dame sprak ons aan, bleek samen met Roland gestapt te hebben en wist ons te vertellen dat hij binnen de 5 minuten zou aankomen. De zon scheen aan beide zijden van de poort en ja ginder voor de poort zagen wij hem aankomen, snel de zonnebril op zetten niet dat ze zo fel scheen in de ogen maar zo bescherm je jezelf bij de eerste begroetingen. Roland wat getrokken maar zeker te begrijpen na 3 maand stappen viel in de armen van Marleen en mocht daarna al onze welgemeende gelukwensen ontvangen alsook van enkele medepelgrims waarmee hij de laatste dagen optrok. Roland nogmaals bedankt voor de tijd die we samen optrokken voor mijn noodlot toesloeg en een dikke PROFICIAT voor uw geslaagde tocht want er van dromen en praten is toch nog altijd gemakkelijker dan het te doen. Dit mocht ik ervaren tijdens ons samen optrekken.
Welgemeende pelgrimsgroeten Peregrino Willy en Claudine
Vrienden, sympathisanten, ook jullie kunnen steunen !!!
Op zondag 29 april 2012, na een gezamenlijke viering vertrekken wij, Willy en Roland, samen naar Compostela. Hierover vindt U meer verder op onze blog.
Iedereen is van harte uitgenodigd om ons uit te wuiven.
Van deze bedevaart wensen wij ook een sponsortocht te maken.
Doel:
Met deze loodzware tocht die tussen de 2200 en 2500 km bedraagt, willen wij het project van " SaveChildren of Hope vzw " ondersteunen. Deze vereniging is een niet-politiek gebonden non-profit organisatie, die kansarme kinderen in twee lagere scholen in Kenia financieel ondersteunt. Zij betaalt voor hen het verplichte schooluniform en een warme maaltijd per dag. Zij willen die kinderen met sociale problemen aanmoedigen en helpen om onderwijs te volgen en zodoende een betere toekomst op te bouwen.
Oproep:
Hiervoor vragen wij, Willy en Roland, volledig vrijblijvend jullie steun. Iedereen die deze kinderen een warm hart toedraagt kan hen steunen via onze gewandelde kilometers,en dit voor slechts 1 per km. Voor stortingen van 50 of meer krijg je op aanvraag een speciale vermelding op de blog. Firma's kunnen daarbij een factuur bekomen. Alle bijdragen kunnen gestort worden op een afzonderlijke rekening, BE09 8601 0543 6857 , met vermelding : "sponsoring voettocht Compostela Willy en Roland voor........km" ( + event. factuurgegevens via mail: www.savechildrenofhope.org).
Voor een volledige toelichting van dit project verwijzen we graag naar de link: www.savechildrenofhope.org.
Dank:
Deze ondersteuning zal ons ook blijven aanmoedigen om " door te gaan ". Samen met de kinderen van "Save Children of Hope ", zeggen wij nu reeds van harte dank.
Gisteren zijn we van uit de abdij van Sobrado dos Monxes naar Arzua getrokken. Een tocht die wat langer uitviel omdat we door de gebrekkige bewegwijzering 3Km te ver liepen. Gelukkig bracht een goede ziel ons op het juist pad. Als we om 2u aankwamen komden we onze oren niet geloven, alle albergues waren volzet Met wat geluk konden we in een pension terecht. Dan ook maar vlug een pension reserveren voor vandaag En maar best hoor Deze morgen was het onwaarschijnlijk wat we zagen. Een grote file van pelgrims. Vanaf Azura lopen alle pelgrims dezelfde route, ook de Camino Frances. Gedaan met de rust en de stilte van de Camino del Norte. Deze namiddag ben ik aangekomem in Pedrouzo, een stadje van 500 inwoners. Ik denk dat er nu veel meer pelgrims zijn. En morgen resten er nog een 20 tal Km naar Santiago. Een raar gevoel. Enerzijds blij dat het voorbij zal zijn en anderzijds afscheid nemen van iets waarmee ik nu drie maanden leef. En dan volgende week terug naar huis, naar de familie, kinderen en kleinkinderen. Ik zal blij zijn hen terug te zien.
Met hartelijke pelgrimsgroeten Roland
En nu al een hartelijke dank voor alle steun die ik kreeg en voor de vele steun voor ons goede doel.
Vandaag 25 juli, feestdag van St Jacob, riep grote
vraagtekens op in verband met logement, daarom ben ik zeer vroeg vertrokken en
ben ik als eerste aangekomen.
De hospitalera was
vandaag jarig en ik kreeg koffie en koekjes aangeboden, maar moest wel wachten
tot 15.00 u om binnen te mogen. Mijn rugzak mocht ik wel in bewaring geven. Ik
heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om naar de mis te gaan voor St Jacob,
niet alleen de patroonheilige van de pelgrim, maar ook van Spanje. Het is
trouwens ook een wettelijke feestdag . Er was heel veel volk in de kerk.
Morgen op weg naar Sobrado dos Monxes , met het hoogste punt
van de hele route (710 m). Het is zeer warm en ik vrees dat het heel lastig zal
zijn. Maar van dan af is het hoofdzakelijk bergaf naar Compostela.
In Gontan en Vilalba, twee dagen opeen geslapen in nieuwe
herbergen, mooie gebouwen , maar de keukens zijn niet ingericht. Je kunt er
niet eten, en er zijn vuren ter beschikking maar geen potten en pannen.
Je kan er in de restaurants wel heel goedkoop eten voor 8,oo
tot 11,00 krijg je er een driegangenmenu met wijn inbegrepen.
Je moet wel vroeg aankomen want heel veel nieuwe pelgrims
staan al voor de deur op wacht voor hun stempel en een bed. Voor vandaag heb ik
een kamer van 4 kunnen krijgen. Wat me morgen te wachten staat weet ik niet
want er zijn maar 34 pl in de herberg. Hele groepen pelgrims komen nu toe om de
laatste 100 km te doen. De Spaanse jongeren tonen interesse voor een oude
Belgische pelgrim en komen eventjes babbelen. Ook nog even op bezoek geweest bij onze
Japanse vriend, die heeft zijn computer mee en schrijft zijn verhalen in het
Japans op een klavier met zowel onze letters als de Japanse tekens..
Vandaag een vlakke etappe, af en toe moet je wel een kleine of
grote Kemmelberg over maar het was heel
goed te doen, al was het vandaag heel warm.
Heb vandaag in
Baamonde het casa-museo Victor Corral bezocht, hier zijn zon tweehonderd sculpturen
te bezichtigen van deze plaatselijke zeer gekende beeldhouwer.
Op de feestdag van Sint Jacob ga ik morgen op zoek naar het
100 km paaltje.
Bij het avondeten samen met de Fransen, eindelijk nog eens
een Vlaamse peregrina uit Sint Niklaas
ontmoet. Zij was al enkele dagen met een groep Australiërs op weg en wilde die avond eens andere mensen
ontmoeten. Zo bleef ze die avond bij ons en het werd een heel gezellige avond.
In San Xusto heb ik afscheid genomen van Alain en Mariet, ze
moeten zich haasten om thuis te zijn, want ze moeten op hun kleinkinderen
passen.
Ik heb voor het eerst genoten van een toevallige 1
persoonskamer ( Was als eerste aangekomen en mocht de kamer van 2 bedden
hebben, ik was in slaap gevallen en mijn gesnurk heeft iedereen doen afzien van
dit tweede bed)
Gisteren in Mondonedo aangekomen. Dit is een heel mooi
plaatsje met veel kerken, jammer genoeg maar die waren net als de kathedraal
gesloten.
Vandaag op weg naar Gontan het hoogteverschil tussen de kust
en het binnenland overwonnen. De camino dringt nu door in Terra Cha, een regio
in het noorden van de provincie Lugo.
Nu lopen we op een hoogte van ongeveer 500 meter, in dit schier onbewoonde binnenland zonder
voorzieningen , langs weiden en dorpjes met amper 2 huizen. Hopelijkis dit nu de laatste week van mijn tocht.
Maandag zijn we geland in Cadavedo, een leuke plaats in het
meest landelijke deel van Asturië. Er waren maar 10 plaatsen in de herberg en
we hadden geluk, er was nog plaats voor ons (Alain en Mariet stappen deze week
mee)
De etappe van Dinsdag zou ons naar Luarca , één van de
belangrijkste historische havens in het Westen van Asturië brengen. De afstand
was maar 14,2 km en we zijn nog verder getrokken naar Pinera, zo hadden we 30
km op de teller. In de Albergue werden we goed verwend (Culinair) door Pili, de
hospitalera.
Gisteren zijn we tot in Tapia de Casariego gewandeld. Vanuit
onze slaapplaats hadden we een mooi zicht op de rotsen in de zee.
In Ribadeo verlaat de
Camino del Norte voor altijd de kust en gaat de route nu berg op berg af naar
de¨grote Meseta in het binnenland van de Provincie Lugo. Zo zijn we in Galicië
beland.
Vanavond zitten we in een herberg in de middle of nowhere,
gelukkig maakt het gezelschap van andere pelgrims veel goed.
Donderdag op weg naar Gijon, bovenop de Alto de la Cruz was het genieten
van een mooi panorama. Aan de horizon verschenen de eucalyptusbomen en
coniferen die in de zee leken te staan!
Vrijdag de 13e een dag om vlug te vergeten, geen
gezellige tocht , een ganse dag in de regen langs oude fabrieksgebouwen
Gisteren in San Esteban, op 14 juillet met de Fransen gaan
eten. Het was er gezellig, maar het slapen ging minder goed want er was muziek
en lawaai tot 5 u vanmorgen.
Vandaag op weg naar Soto de Luinade kaap van 300 km bereikt.
Wat zeggen ze van Spanje: land van de zon, vergeet het!!
Maandag in de motregen naar Pineres de Pria, gelukkig werd
dat goed gemaakt door de nette albergue waar ik de enige gast was. De gastvrouw
deed mijn was en zorgde ervoor dat die ook droogwas.
Dinsdag, de motregen
werd regen en ik ging de ganse dag schuil
onder mijn poncho. Het landschap was mooi, maar zou nog veel mooier tot zijn
recht komen met een beetje zon.
In la Isla viel er niet veel te beleven, maar het stoofvlees was er lekker en vooral veel.
Op de Vlaamse feestdag gaf de zon opnieuw verstek. We
trokken door een glooiend landschap, telkens weer over of onder de autostrade
door.
Morgen moet de keuze gemaakt worden tussen de kustroute of
de primitivo, deze laatste is wel veel mooier maar ook veel lastiger. Ik blijf
bij de kustroute al komen er 23 km bij. Zo heb ik er weer nog 377 km te gaan.
Santander is een paradijs voor de vrouwen. Er is een grote winkelboulevard. De
Albergue geeft geen blijk van dezelfde luxe. Bedden zo dicht op elkaar dat je
nauwelijks kunt bewegen. En voor de mannen is er een toilet en dat is voorzien
van een lavabo. De enige lavabo. Je kunt je bedenken wat dat geeft 's
morgens als iedereen opstaat.
De dag nadien was er wel meer ruimte en was het gezellig in de Arco Iris te
Complengo, maar de douches waren zeker 50 jaar oud of meer. De avond werd
afgesloten met een ferme regenbui.
's Anderendaags trok ik door Santillana del Mar. Een prachtig oud stadje
met heel wat oude gebouwen en meer restaurants dan gewone huizen.
Het parcours blijft maar golven en de korte nijdige hellingen stapelen zich op.
Comillas was de volgende aankomstplaats. Daar sliepen we in de oude gevangenis.
De hoogte rond de stad staat vol prachtige gebouwen. Deze stad was dan ook een
geliefde pleisterplaats van het Spaans koningshuis.
Van daar uit ging het eerst naar San Vincente .... een prachtige omgeving
met de Oceaan de jachthaven en aan de ander kant het hooggebergte. De dag
eindigde echter met motregen. Ik stapte de eerste Albergue binnen en had geluk
. Er waren maar 2 pelgrims en er was een badkamer met WC, Lavabo en een
bad. Dat was in Colombres.
En dan naar Llanes. De plaats waar iedereen moet langs komen omdat er in 15 km
in het ronde geen Albergues zijn. Er blijven na Llanes ongeveer 425 Km te gaan.
Maar het blijft lastig met de nog steeds te zware rugzak. Ik ben de enige die
met zo·n zwaar ding rondzeul en de steile hellingen worden onvermijdelijk
gevolgd door soms nog steilere afdalingen. Het geeft wel mooie vergezichten.
Maar voor de voetjes is dat geen goede zaak. Het weer is hier alles behalve
vast.
Het meest positieve van de zaak is dat de kilometers de hoogte ingaan en dat er
steeds minder blijven te gaan. Als het meezit moet maandag de helft van het
Spaans gedeelte er op zitten en dat geeft hoop, maar er komen nog heel zware
stroken met grote hoogteverschillen.
Ik wil iedereen van harte danken die me blijft volgen en aanmoedigen.
Ja het spreekwoord zegt " Een blok aan het been ". Zo zit ik hier nu wel, maar zo heb ik echter de tijd om terug het dagelijks leven te hernemen en alles even te laten bezinken. Het was in eerste instantie moeilijk te aanvaarden maar de goede onderzoeken en gesprekken met een verstaanbare uitleg van de dokter deden me inzien dat ik nog geluk had bij een ongeluk. Door het blok aan het been zit ik hier en volg veel meer TV dan gewoonlijk en al ben ik niet die topsporter toch deed het me wat. Ja 's avonds nog in " vive le velo " en 's morgens een drama door uw overlijden ( Rob Goris ) zoals zovelen hierbij ons medeleven. MAAR dat was het voor mij, ik kan er nog over schrijven en praten en als ik mijn dokter opvolg komt volgend jaar mijn vervolg waar ik nu al naar uitkijk. Het voorbije weekend trok ik naar Diksmuide voor een maaltijd ten voordeele van ons projekt " save Cilderen of Hope " daar zag ik vele bekende gezichten die het ook spijtig vonden wat er gebeurd was maar mij zoveel goede moed inspraken om volgend jaar ook mijn droom waar te maken. Ik werd gekluisterd met een maand gips daarna volgt kine en alles terug langzaam opbouwen. Doch ik weet mij gesterkt tegen ik langzaam mag hernemen is Roland terug en met Etienne en nog enkele goede vrienden moet dit lukken om ergens in 2013 te hernemen in Sint Sebastian ( Spanje ) waar ik moest afhaken en vandaaruit naar mijn droom Compostela te stappen. Ja zoals jullie gezien hebben stapt Roland dapper door en voor wie de Spaanse kaart bekijkt via Zarautz, Markina Xemein, Gernika, Lezoma, Bilbao, Portugalete, Carto urdialez, Laredo, Cruce à guemes, Santander. " De laatste loodjes wegen het zwaarst. " Ja na twee maand overwegen vlak begon het iedere dag sterk op en af onder de hitte daarom doe ik een warme oproep om Roland verder te blijven steunen om onze droom Compostela te halen.
Over het kustpad van Laredo naar Puntal getrokken voor de overtocht naar Santona. Mijn
weg vervolgd langs de enorme gevangenis El
Dueso van Berria en een korte maar
flinke klim naar El Brusco bracht me naar Noja. Langs kronkelende wegen en
paadjes door een sterk glooiend landschap naar Guemes,waar ik te gast was in
gekende Albergue van de Camino del Norte. De herberg van Don Ernesto, de
plaatselijke pastoor en beschermer van Pelgrims naar Santiago. Hier vindt u nog
gastvrijheid naar de ware Jacobsgeest. Waar iedereen samen aan tafel gaat en in een kakofonie van talen het
avondmaal en ontbijt neemt. Een zeer goed uitgerust logement waar de kosten
worden vergoed naar godsvrucht en vermogen.
Vandaag onder een bewolkte hemel naar Somo voor overtocht
naar Santander.
Volgende etappes worden sterk bepaald naar de
slaapmogelijkheden. Het seizoen is nu echt op gang gekomen en het aantal
pelgrims neemt met de dag toe.
Vrijdagmorgen ben ik weer vroegvertrokken want het is het nu wel heel warm. Na Zamadio volgde een klim over de flanken van de berg
Ganguren, waar je een mooi zicht hebt op Bilbao. Via een weg over de Mont Avril kom je in Bilbao , een
triestige stad, veel te dicht bevolkt..Appartementstorens tegen elkaar geplakt . De mensen leven er op straat.
Etienne is jarig en ik wens hem een gelukkige verjaardag .
Vandaag Van Bilbao naar Portugalete getrokken. Een wandeling
langs het water, met heel oude industriesites, vooral ijzer en
staalindustrie. De vroegere hoogovens zijn afgebroken, maar hier kan je nog de
oude aanlegsteiger van de gasolinos zien, de veerponten die over de ria voeren
en de hoogovenarbeiders tussen beide oevers heen en weer brachten.
De etappe van morgen brengt me weer naar de kust. Nog 635,4 km
De voorziene dagetappe van Dinsdag met beklimmingen van 3 Cat. heb ik wat ingekort tot Markina-Xemein (19,5 km)Het was een lastige, warme dag en ik ben ook super vroeg gaan slapen. Woensdagmorgen ben ik vroeg vertrokken. De dag begon lichtjes bergop naar Zenarruza, om daarna de flinke klim te nemen naar de Alto de Gontzegaraipas. Een rustig weggetje bracht me naar het lagergelegen Uriona. Vandaar Ben ik via Gerrikaitz en Munitibar naar Gernika getrokken. Gernika is een plaatsje die bekend is geworden door het bombardement dat Duitse vliegtuigen op de stad uitvoerden in 1937 tijdens de Spaanse burgeroorlog. Een tragedie die uitgebeeld is op het gelijke schilderij van Picasso. Ik heb ook de tijd genomen om het vredesmuseum te gaan bezoeken. Gisteren was het zeer warm (38 °) De Spanjaarden zijn voetbal gaan kijken en ik heb mijn was gedaan en heb de wacht gehouden op het terras, want binnen was het een echte sauna. Een hevig onweer heeft me doen vluchten naar binnen maar gelukkig was mijn was al droog. Vandaag ben ik weer vroeg vertrokken van Gernika naar Lezama . (20,5 km). De Alto de Morga en de Col van Aretxabalagane (2 Cat.) stonden op het programma. Morgen is het de laatste dag van Oscar en Higinio , vandaag nog samen een pint gedronken en nu zijn ze weer voetbal gaan kijken. Een Oostenrijker vroeg of hij mee mocht iets gaan eten , wat natuurlijk gezellig is met twee. Vandaag hebben we ook gezelschap van Franse wielertoeristen. Morgen van Lezamo naar Bilbao. Nog 666 km te gaan . Hartelijke pelgrimsgroeten Roland
Na een dag treinreis vanuit Hendaye grens Frankrijk - Spanje en een nachtje slapen trok ik dinsdagmorgen naar mijn huisarts met de diagnose van de franse dokter. Mijn gezwollen voet en blauw uitslaande gaf hem twijffels, hij maakte onmiddelijk een afspraak met het AZ Oostende voor een echo en radiologie welke ik onderging. s'Avonds terug, geen breuken van de voetbeentjes maar wel een scheur in de peesschede van mijn voet, op aanraden van de onderzoekende arts moet nog een NMR onderzoek volgen om de ernst van de scheur en de behandeling te bepalen. Dit onderzoek is voor donderdag namiddag gepland. Na een babbel over hoe dit gebeurd is sprak hij mij dat er al zeker 4 weken gips zal zijn en na het helen van de scheur kiné behandeling. Wat mij het meeste trof was dat hij mij ook onmiddelijk verklaarde dat ik een teruggaan en nog een stuk meestappen met Roland ten stelligste verbood. DIT IS HET PIJNLIJKSTE. Op het einde van de behandeling zal de pees wel bestand zijn om stilletjes hier bij ons het stappen te hervatten, maar bergop en af in Spanje zou leiden tot hervallen met ernstigere schade. Maar ja zoals ik al enkele telefoontjes kreeg moet ik het positief bekijken gezien mijn nog jongere leeftijd en alles rustig heropbouwen naar volgend jaar en dan mijn droom afmaken. Hierbij wil ik jullie alvast bedanken voor het medeleven en de bemoedigende woorden maar vraag ook om Roland verder te volgen en te steunen om zijn droom te laten slagen.
Met vriendelijke pelgrimsgroeten Willy en Claudine
Na het afscheid van Willy, Claudine en Marleen, nam ik Zondagmorgen het treintje terug naar Donostia San Sebastian. Het was er zeer druk voor de triatlon en velen riepen me Buen Camino toe. Het deed me wel iets, want het is een grote uitdaging om alleen verder te doen: nog 773,1 km te gaan tot in Compostela. De 2 moeilijkste weken met de vele beklimmingen en het wordt ook warmer. Ook het zoeken naar overnachting zal niet gemakkelijk zijn want de Spanjaarden spreken alleen Spaans. De aanmoedigingen, de duimen en de duwtjes in de rug zijn een grote steun voor mij.
Dag 1 van Donostia San Sebastian naat Zarautz (21,1 km) Na een eenzame voormiddag langs de kust en een eerste beklimming (Barrio Igueldo) ontmoeting met een Duitser en 2 Spanjaarden die aan het eten waren . Tijd voor mij om eventjes te rusten en een praatje te slaan. Verder op stap via Orio ( tijd om een pintje te drinken samen met de Spanjaarden) naar Zarautz. Logement gevonden zonder avondmaal en ontbijt, dus nog even iets gaan eten en morgen op zoek naar brood voor onderweg want op Zondag is alles gesloten.
Dag 2: Zarautz - Deba (21,3 km) Getaria: een historische havenstad van Guipuzca, geboorteplaats van Juan Sebastian Elcano, stuurman van Magelhaes die de eerste reis om de wereld maakte. Langs de vroegere middeleeuwse weg van Getaria naar Zumaia. 's Middags bij Elorriaga gegeten in gezelschap van een Zwitsers koppeltje. Dan via Itziar naar Deba. Overnachten in Albergue in stapelbed en weer op zoek naar avondmaal . N og 730,7 km !
Morgen staat een zware dagtocht op het programma. We beginnen met een flinke klim naar de hermitage van Calvario, dan afdaling naar Olatz, opnieuw een klim om daarna de berg Arno over te steken. Via Markina-Xemein, Iruzubieta, Bolibar naar Zenarruza. Goed voor 26,5 km
Ja hier zit ik dan op mijn kamer met zicht op die Spaanse bergen. Na het afscheid deze morgen ben ik terug onder de wol gekropen wat ik had voor meer geen goesting. Ik had daar samen met Roland verder over die bergen willen trekken en kon er ook niet over spreken met Claudine of Marleen daar er slechts morgen een plaatsje vrij is voor mij op de TGV. Ik hoop binnen een drietal weken hersteld te zijn en groen licht te krijgen van mijn huisarts, want wat wij aan de lijve ondervonden op onze laatste stapdag samen, Spanje word zwaar en zeker alleen na 51 dagen stappen. Daarom heb ik Roland ook gevraagd om het rustig aan te doen en geen te grote afstanden om ook geen kwetsuren op te lopen. Wij horen elkaar wel iedere dag en zo weet ik waar hij zich al bevindt, zo zal ik mij bij groen licht naar de plaats een drietal dagen verder trekken om dan samen de weg tot Santiago de Compostela te stappen. Roland het gaat je ondertussen goed.
Door Veronique werden we even buiten koers gezet, daar zij ons meenam een heel eind buiten Bayonne naar Betbeder. Ze had echter zelf al een kaart voorbereid die ons de dag daarop naar Guethary bracht op een kamping aan de Oceaan. De dag daarop liepen we via het strandpad naar Hendaye. Met de boot ging het naar Hondarribia waar ons een flinke bergop wachte naar ons logement in de Albergue. En we kwamen al vlug te weet dat de spanjaard vriendelijk Hola zegt, maar geen kaas gegeten heeft van andere talen. De volgende dag begon het echte werk. In de eerste 5km moesten we meer dan 500m de hoogte in. Kwam daarbij dat de zon verdween en de wind stormachtig opstak. Het werd een heel zware dag, veel bergop, tussendoor honderd en meer trappen, en daarna even steile afdalingen. Willy schoof nogmaals uit en hinkend bereikte hij Donostia (San Sebastiaan). Van daar uit blijven er 773km te gaan. Ondertussen hebben jullie al de slechte mare gekregen: Willy moet naar huis voor verdere verzorging en dat is zeer spijtig dat hij op die manier zijn droom in rook ziet opgaan. Misschien heelt het snel en kan hij me nog vervoegen en hij is nog jong en en kan nog steeds terugkeren. Ik hoop in ieder geval dat het vlug opnieuw in orde komt. Ook voor mij was de keuze niet eenvoudig. Mee naar huis gaan en dan later op het jaar terugkeren dat zag ik niet zitten omdat op die manier alles opnieuw op te bouwen was. Dan bleef er alleen doorgaan. Het wordt een heel eenzame tocht, wat voor mij niet zonder gevaar is. De eerste weken wordt het zeer bergachtig en ik hoop dat het mogelijk is zich tijdig te bevoorraden. Ook voor ons project zou het beter zijn dat ik verder ga. Morgen ga ik in Sebastaan van start. Voor zover het binnen mijn grenzen ligt hoop ik te slagen en tegen begin augustus Compostela te halen. Via deze blog zal ik proberen verder nieuws door te spelen. Willy dank ik voor die eerste 1400Km samen op weg en wens hem veel sterkte toe en een heel spoedig herstel
Ja, de titel mogen jullie onder twee vormen lezen. Enkele dagen terug vroeg Willy mij om een enkelverband, zalf of medicatie mee te brengen. Ja hij had de indruk zijn voet doorgedrukt te hebben, de eerste km ging het nog maar naarmate de dag vorderde was het stiekem pillen slikken om de pijn te harden. Toen wij aankwamen in Hendaye, hem kennende en enkele stappen zette zag ik dat het ernstig was. Aangekomen in het hotel en de schoen af zag ik dat de voet blauw en opgezwollen was. Na de douche insmeren en pijnstiller. Vrijdagmorgen bij het ontwaken was het niet beter en kon ik hem overtuigen om een dokter te raadplegen. Resultaat: Peritendinitis, een ontsteking van de peesschede in de linkervoet. Bij verdere overbelasting gevaar tot scheuren met als gevolg, twee tot drie maand buiten strijd. Advies: twee tot drie weken rust en geen overbelasting, insmeren , kiné en ontstekingsremmers slikken. Niet wetend hoe zich dagelijks in Spanje te verplaatsen, dagelijks een andere kiné te vinden of 3 weken op hotel besloten wij voor zekerheid. Terug huiswaarts, eigen dokter nog eens raadplegen en een vaste kiné. Na volledig herstel bekijken wij dan hoe snel hij terug kan om te tocht vanuit San Sebastian verder te zetten. Zijn vriend en metgezel door dik en dun, Roland, stapt verder. Morgen trotseert hij vanuit San Sebastian terug de bergen. Wij wensen hem, uit de grond van ons hart, een behouden en mooie tocht, zonder kwetsuren. Marleen en ik komen morgen met de TGV naar huis, Willy op maandag . Wij hopen dat iedereen Roland blijft steunen tijdens zijn tocht. Bedankt daarvoor !!!!!
Ik ben Roland
Ik ben een man en woon in Houthulst (België) en mijn beroep is gepensioneerd amtenaar.
Ik ben geboren op 10/02/1944 en ben nu dus 80 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ben aktief in ZZ,CM,ACW ... , en doe aan fotografie, wandelen .
Ik ben gehuwd met Marleen en heb
4 zonen en 6 kleinkinderen
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
