Dag 37 dinsdag 13 mei terug van Lires tot FISTERRE en opnieuw naar de FARO is 22 km
WIE VAN ZIJN HIERINNERINGEN KAN GENIETEN LEEFT TWEEMAAL (hopelijk komt dat voor ons dan van toepassing)
Na weer een goede nacht en een smaakvol ontbijt (met het likeurtje en zelfs met Santiagotaart) verlaten we Lires om 9.15 uur voor een korte tocht van 14 km terug naar Fisterre. Veel zon, weinig wolken maar zeer stevige noorderwind. Vandaag echt onze allerlaatste stapdag. Gezien de resterende tijd en het mooi weer past het ideaal om letterlijk onze tocht af te sluiten in FINISTERRE. We logeren zelfs in een pension met de naam Finistellae. De ervaring aan de vuurtoren is nu compleet anders dan zaterdag toen we geen steek zagen. Wat er vandaag wel bijzonder is is dat er door de windrichting geen klotsende golven tegen de rotsen te horen zijn. Op een plekje uit de wind is het er aangenaam vertoeven. Er zijn nog enkele resten van verbrande spullen te zien maar in feite mag dat niet meer. Er staat nu een zendmast waar allerlei aangehangen wordt als afscheid vd tocht. Wij zouden er Willy zn hemd hebben kunnen achterlaten maar we deponeerden het net vanmorgen in de vuilbak. Het werd dan maar zijn zakdoek na 6 weken gebruik! We sluiten onze dag af in een restaurant aan zee waar we heerlijke gamba's eten met zelfs twee flessen wijn... om zeker goed te slapen.
Totaalstand op de stappenteller = 968 km
Vooraleer dag 37 af te sluiten eerst nog eens onze OPRECHTE DANK voor alle ondersteuning die we op eender welke manier van het thuisfront hebben ontvangen. Samen met oa de ludieke opdrachten en de mooie gedachten werd deze tocht een onvergetelijke en dankbare ervaring. Die achterbansteun was een extra motivatie bij het stappen en om jullie (bijna) dagelijks via de blog te laten meestappen. Ook aan allen die op eender welke manier een bijdrage leverden aan de sponsoring van het ASHA project een heel grote DANK JE WEL.Wie de foto s sponsort krijgt eens we thuis zijn ASAP de bewijzen doorgestuurd. Wie er nog niet toe kwam of de gegevens kwijt is en toch graag een steentje wil bijdragen (voel je absoluut tot niets verplicht, maar voor 't geval dat), hier nog even de gegevens voor Kristien Vanpoucke ASHA met vermelding willy_en_annemie_op_tocht rek BE45 9792 4050 0589 info over het project vind je bij www.ashaprojects.be Alle bijdragen worden door Kristien rechtstreeks aan het project bezorgd, zonder tussenpersonen waar iets aan de vingers blijft kleven.
Dag 36: maandag 12 mei = Lires-Muxia-Lires = 30 km = 45630 stappen
De oudjes hebben ons met n lekker ontbijt verwend, zelfs met n koffielikeurtje incluis.
Onze teller staat vanmorgen op 916 km. Willy had wel voor 1000 willen gaan maar moet toegeven dat zn 62-jarige beentjes t niet meer toelaten.
Om 9u starten we dus richting Muxia. Veel zon, weinig wolken maar n frisse NO-wind. Begin en eind liggen a zee; dus hadden we op n kliffenwandeling gehoopt maar helaas veel akkers, weilanden en bos. Pas in Muxia krijgen we de zee te zien.We lopen er t mooiste terrasje te zoeken en ontmoeten er per toeval nog Jenny, n Australische, die er op de bus wacht. We lunchen samen en ook Mary, de kunstenares uit Michigan, komt ons vergezellen. Het wordt n onverwacht gezellige EN lekkere middag. Nog wat foto's samen en Jenny plant binnenkort n bezoekje a Brugge.
Wij doen nog n wandelingetje langs de zee en nr de kapel en dan wordt t hoogste tijd om de terugtocht aan te vatten.Willy is moe... krijgt zware benen en... ziet er al uit als n biafraantje, de sukkelaar.
Om op krachten te komen gaan we nog n dagmenu eten (lekkere inkvis!!). Mmm...
Dag 35: zondag 11 mei = tot LIRES = korte tocht van 15 km + 5 km a zee....
't is zondag vandaag dus vond mn ventje een "rustdag" passend vr moederdag!
Ontbijt om 9u in ons pension, samen met 2 Duitse meiden die van Porto nr Santiago stapten. Start om 9u45 tot Lires aan zee. Dankzij het onverwacht mooi weer is het echt moederdag en mn ventje sloft puffend mee (hij zit a t einde van zn Latijn zegt hij maar kan indien nodig nog wel n sprintje trekken - haha). Hier geen albergues maar prive huurkamers. We zitten bij 2 oudjes die natuurlijk alles in t Spaans explikeren en onze gebarentaal moeten verstaan.
Nu nog genieten vd mooie zonsondergang a zee en dan slaaptijd.
Die blog zet hier soms blijkbaar de dagen door elkaar. Bizar want ik hou t wel op de juiste volgorde.
Dag 34: zaterdag 9 mei tot FISTERRE = 22 km = 33400 stappen
"Be happy, not because everything is good, but because you can see good in everything" (mooi toch!)
Karla geeft, net voor de eindstreep, ook nog wat Franse wijsheden mee:
"Le bonheur n'est pas au bout du chemin, le bonheur est le chemin". (is ECHT waar!)
"La vie est une perle que chacun de nos pas polit". (oohh!)
Wat zijn wij op onze tocht toch dagelijks verwend door mijn lieve schatten van collega's!! Echt oprechte dank daarvoor!
Gisteren was het een "topdagje" (om t met de woorden van tante Rita te zeggen). Vandaag was het een "sopdagje" (lichtjes overdreven).
Toen we deze morgen de rolluiken optrokken, zagen we wandelende paraplu's en pelgrims in regentenue. De vooruitzichten voor vandaag zijn somber.
Voor ons is het vandaag is het een super korte route: slechts 14 km tot Fisterre, dus een nog latere start dan gisteren. We bedienen onszelf eerst van een (eenvoudig) ontbijtje in de gezellige veranda van ons pension en zetten de eerste stappen om 9.45u.
Een korte maar aangename tocht met uitvallende mist en af en toe wat motregen. Gelukkig niet koud en met mooie zichten op zee lukt t zelfs om op n terrasje n koffie te drinken.
Eenmaal we in Fistere aankomen is er een overaanbod van albergues, pensions en hotels. Elk vecht er voor n brokje. We worden op straat aangesproken en laten ons toch s overreden om naar n kamer te gaan kijken. Zelfde prijs als gisteren maar heeft heel wat minder te bieden... voor 1 nachtje geven we toch toe.
Nu staat nog n tochtje gepland naar de vuurtoren op "het einde vd aarde" (voor de pelgrims dan toch). Helaas: NIETS te zien vd mist. Wat jammer!!! Eens te meer beseffen we wat n geluk we de voorbije 33 dagen hadden!!
Op t gemak doen we erna nog n toertje door t dorp en de haven, gaan iets drinken/eten/boodschappen doen.
Slechts 1 bekend gezocht die dan nog haar compagnon niet terugvindt. Rond 21.30u in bed en de mist hangt er nog steeds. Ook voor morgen niet zo'n goede vooruitzichten... maar we leven op hoop!
Dag 32: donderdag 8 mei tot OLVEIROA = 35 km = 51280 stappen
Uit SJH horen we lovende woorden ivm het optreden vh koor: proficiat a allen die er zo itens voor gewerkt hebben!!
Voor ons is het dag 2 vh Fisterre-traject. Omdat er een zware tocht gepland staat, willen we s vroeg vertrekken. Dat mislukt grandioos want we overslapen ons, waardoor we pas om 9u op stap gaan.
Het parcours heeft landschappelijk niet zoveel te bieden. Af en toe lassen we n rustpauze in, maar het is voortdurend klimmen en dalen en t kruipt in de kleren! Rond 14u houden we n lange lunchpauze in de albergue van Merona maar vinden t te vroeg om na 21 km al te stoppen, dus op naar de 35!
Denkend ad woorden van Lieve: "ook over de hoogste bergen ga je stap voor stap", bijten we op de tanden om door te zetten. We zijn met een 20-tal stappers op weg vandaag, allen nieuwe gezichten, dus n babbeltje zorgt voor wat verzet, maar toch: we hebben t allen lastig en tellen de kms af. Gelukkig is er vandaag lichte bewolking, want zon zou t extra lastig maken.
Volgende gedachte geeft ons dan weer nieuwe moed om de laatste loodjes te overbruggen, weliswaar zonder die toe te passen: "als de moed je in de schoenen zakt, ga dan eens op je kop staan".
Uiteindelijk komen we rond 18.15u a n albergue met pension. Mn ventje is zo uitgeput dat we n 2-pers kamer boeken zodat goede nachtrust verzekerd is. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat mijn duracel toch ook plat is vandaag. Pfff...
Dag 33: vrijdag 9 mei tot CEE = 22,5 km = 34100 stappen
"Zelfmedelijden is als in je broek doen in de winter: eerst voelt t lekker warm aan, maar daarna zit je ermee!"
Hoewel geen zelfbeklag voor ons, zullen we t voortaan, gezien we tijd genoeg hebben, iets rustiger aan doen.
Start om 9.30u, rustig tempo, lichte bewolking maar al vlug 20ยบ. Meteen zitten we in de volle natuur! Helemaal anders dan de 2 vorige dagen, dus we zijn weer in onze nopjes! Uren na elkaar geen mens of huis te zien. Na 11 km houden we n pauze a n kapelletje: echt een zalig plekje in t gezelschap van het gezang van vinken en andere onbekende vogels. Echter geen koekoek meer sedert we Compostela verlieten.
Gelukkig zijn we voorzien van mueslirepen want er wordt geen commerce gedaan langs deze route.
Einddoel vandaag is CEE aan zee, maar vooraleer we daar aankomen moeten er n reeks kilometers serieus gedaald worden. Het is opletten geblazen waar we de voeten zetten. Plots krijgen we zicht op zee: prachtig! De lucht wordt steeds blauwer naarmate we naderen.
Waw! Het pelgrimsgevoel wordt, zelfs zonder schuldgevoel, vervangen door vakantiegevoel. Weer kiezen we n pension (a pelgrimsprijs) maar nu zelfs op de 1ste lijn a zee met n gezellige binnenkoer en bar.
Nog n middagtoertje, n bezoekje ad kerk en s avonds n smakelijk dinner a zee met zicht op de bergen.
"Una incredible aventura"! Dat is n feit Charlotte!
"Het eindpunt is nooit zo interessant als de weg ernaartoe" (is ook n feit): we zagen weinig bekenden op t plein ad kathedraal maar toch 2 die met ons startten in St Jean.
Dinsdag toch s goed onszelf verwend in n tapasbar (helaas niet die van jou MM).
Ook s gaan informeren om nr Fisterre te stappen. Blijkt 9O km + verder langs de kust nr Muxia is nog s 31! Gelukkig is t pad slechts in 1 richting aangeduid zodat we zeker met de bus zullen terugkeren.
Woe zaten we om 11.15u in de kathedraal en al halfvol. Wie zagen we er op de 1ste rij? Waarempel t 84-jarig Iers omaatje! Wat n prestatie!
Een mis volgen in n taal waar je geen moer van begrijpt is nu niet t aangenaamste maar hoort er als afsluiter vd tocht wel bij. Zo zagen we trouwens ook de reuze wierookpot zwieren. Nie geweune!
Erna iets gaan eten en pas om 14.15u met t volgende traject gestart. Man! Was me dat n serieuze klim naar NEGREIRA!! En warm! Elk schaduwplekje werd benut. Pfff! Pas rond 19.20u onze bestemming bereikt. Voor 3 euro extra pp kregen we n aparte kamer met badkamer, lakens en handdoeken. Daar moesten we niet aan twijfelen. Nog iets gaan eten, boodschappen gedaan voor t ontbijt en nr ons bedje zonder knorrend gezelschap.
Resultaat vd dag: 21 km = 32000 stappen.
Volgens mn ventje zijn mn dijen als serieus gesmolten (of misschien zijn t mn wandelkuiten die nu zo dik zijn als mn dijen?).
Dag 30: dinsdag 6 mei tot SANTIAGO DE COMPOSTELA = slechts 23 km = 33800 stappen = 795 km op onze stappenteller (rekening houdend met de gekozen ommetjes).
Yes we did it!! In amper 30 dagen en zonder ons "op te jagen"! Super content!
Het moment van "bij de kathedraal komen" was niet zo speciaal moet ik bekennen, maar toen ik buiten kwam met mijn "officieel" bewijs vd tocht kwam n mevrouw mn hand drukken en feliciteren. Daar was mijn "krop" dan wel. Willy is daar allemaal niet zo emotioneel van natuurlijk maar is net als ik gelukkig dat we samen deze ervaring mochten beleven.
Straks gaan we even toerist spelen en morgenmiddag om 12u is er de pelgrimsmis. Benieuwd als we er "bekenden" zullen zien. In elk geval vandaag als bij wonder Oliviertje met zn 83-jarige vader al ontmoet.
Na de mis worden de kuiten ingesmeerd voor t vervolg vd tocht tot Finisterre. We blijven jullie op de hoogte houden.
Nog mee te geven vr vandaag: "Terwijl je loopt, eet en reist, geniet waar je bent. Anders zul je het merendeel van het leven missen".
En dan blijft er nu nog zoveel moois over die mijn lieve collega's ons wensten naar het einde toe. Eentje krijg je al: "jullie zitten vandaag op de trappen vd kathedraal, mijmerend over de voorbije periode en verlangend naar een volgend project"... Wie dat schreef laat ik achterwege, maar misschien herinner ik die persoon nog eens aan die woorden...
Dag 29: maandag 5 mei tot PEDROUZO = 32 km = 46890 stappen "Reizen is naar jezelf kijken tegen een andere achtergrond" ...
"You are big in doing small things" Een iets is zeker: deze pelgrimstocht is echt geen "small thing", tegendeel: it really is very big, in elk opzicht een heel bijzondere ervaring. We beseffen beiden dat er op ons aardbolleke heel veel en zelfs nog mooiere reisdoelen zijn, maar een pelgrimage is geen "reis" in de zin zoals we ons dat allen voorstellen. Je bent wel een lange tijd onder weg door een heel gevarieerd en mooi landschap, maar het feit dat hier dagelijks honderden mensen over datzelfde pad stappen, allen dezelfde richting met eenzelfde doel en toch weer voor elkeen anders... Heel apart is dat.
Maar intussen, beste lezers, we kunnen t zelf bijna niet geloven, maar stap voor stap, dag per dag naderen we nu heel snel de eindmeet... Om de 500 m staat een afstandspaal en telkens kijken we verwonderd hoe dicht Santiago nu al is... Het nieuw gespreksonderwerp bij de stappers is nu "de eindmeet", "we are almost there", "do you go to Finisterre" enz...
We zijn dus dag 29 en hebben het al over dag 30, maar eerst nog even terug tot het heden. We hadden t voornemen eens iets vroeger te vertrekken vandaag, wat ook wonderwel lukte: 7u45 en we hadden zelfs al ontbeten. Het is licht bewolkt maar heel zacht. We stappen voor de derde dag op rij door glooiend boerenland met beekdalen, stapstenen, veel "horreos", dat zijn smalle, langwerpige bouwsels met openingen in de wanden. Dat blijken graanopslagplaatsen te zijn met zo n speciale bouwwijze om de muizen buiten te houden. Sommige bouwwerkjes ogen mooi in t landschap. Verder heel veel door bossen met oa eiken en eucalyptusbomen waar we met die warmte heel dankbaar voor zijn want soms blijft t nog steeds stijgend bergop. Ja, er wordt al eens geblazen en zeker als t water op is. We logeren nu in n tamelijk recentje maar grote herberg. Heel mooi, modern en rustig. Onze totale afstand is momenteel 772 km. Morgen nog een twintigtal te doen en we zitten op de trappen van Santiago de Compostela...
Onze aankomst zal echter nog geen afsluiter betekenen vd blog want onze terugvlucht is pas op 15 mei, dus er komt nog een vervolg na morgen en na 15 mei hopen we met wat foto s te kunnen aanvullen.
Intussen toch nog even aan de sponsor-foto-opdrachten herinneren. We zetten ze hier even op een rijtje en wie op die manier nog een bijdrage wil leveren voor ASHA: veel kleintjes maken een groot, dus ook een kleine "geste" is welkom (sponsorprijs = 1 euro per opdracht). Ook n overschrijving is nog altijd welkom (zie begin vd blog maar ik herhaal de gegevens ook later nog eens). Hier de 37 opdrachten (die onze staptocht een tof extraatje boden en ons - en de betrokkenen - veel plezier bezorgden): 1 het station of metro in Parijs 2 het kleinste dier op jullie weg 3 het grootse dier op jullie weg 4 de karigste maaltijd vd tocht 5 de meest uitgebreide maaltijd vd tocht 6 minstens 5 verschillende st-jacobsschelpen (ik heb er minstens 50) 7 jullie als totaal verzopen wandelaars 8 jullie als wandelaars in een stralende zon 9 iemands voeten met blaren... 10 jullie die er heel gek opstaan 11 een slaapplaats waar je heel slecht sliep 12 een slaapplaas waar je heerlijk sliep 13 de mooiste wolkenhemel 14 iets onverwachts onderweg 15 jullie samen na een zware klim 16 de oudste pelgrim op jullie pad 17 de jongste pelgrim op jullie pad 18 een verwennerij die jullie je gunden onderweg 19 de mooiste zonsopgang 20 de mooiste zonsondergang 21 Annemie die met haar handen het teken van BANGLABARI maakt 22 een regendruppel die aan een plant of tak of grasspriet hangt 23 een regen- of zweetdruppel aan Willy s of Annemie s neus 24 een kronkelend paadje 25 het eigenaardigste voertuig op jullie tocht 26 een rugzak met te drogen was aan 27 de mooiste wandelstok van een pelgrim op jullie tocht 28 de mooiste wolkenhemel 29 Annemie die dringend moet... 30 een prachtig rood bloemetje 31 een prachtig blauw bloemetje 32 een prachtig wit bloemetje 33 jullie samen met andere pelgrims 34 de laatste wegwijzer naar het eindpunt 35 twee gelukkige mensen die hun doel bereikten 36 Santiago de Compostela 37 een rustmoment op het einde van de tocht Heerlijk was het deze opdrachten dagelijks met ons mee te nemen. Nog niet alles is volbracht maar er wordt dagelijks aan gewerkt. Laat jullie eurootjes maar komen. Wij bezorgen jullie graag het nodige bewijs.
Dag 28: zondag 4 mei tot BOENTE = 26,7 km = 39060 stappen "Moed ontstaat uit een aaneenschakeling van mislukkingen, zonder daarbij het enthousiasme te verliezen".
En ja, Catherine, ook na meer dan 700 km houden we er nog steeds dezelfde cadans in. Oef.
We starten de zonnige dag met een lied en een lach, tot plots... een donderslag. Ik vrees dat ik "iets" in de albergue achterliet. We zijn nog maar 2,6 km ver, dus terugkeren is de boodschap. Uit schrik dat ze ondertussen onze kamer zullen gekuist hebben, vlieg ik als een echte speedy consales het stijgend pad op, terug naar t centrum van Palas del Rei. Willy probeert mijn spoor te volgen... maar gaat in t rood en moet echt eventjes bekomen. Onderweg komen we Lydia, het Iers dametje weer tegen, die verbaasd is dat wij terugkeren. In t kort leggen we haar uit wat gebeurd is. "Pray for holy Anton" zegt ze, niet wetend dat ik al de hele weg dat gebedje loop te herhalen. Net als ik gelooft zij er heilig in em zowaar: hij heeft me weer bijgestaan. Door dit oponthoud staan we ruim 5 km achter op t parcours vd dag, maar we laten t niet aan ons hart komen. Vandaag krijgen we n overdonderend gekwaak van de padden te horen vooraleer we in t bos weer van de koekoek en andere fluitconcerten aanhoren. Rond 12u vinden we t tijd voor een terrasje want ik voel n nieuwe blaar aankomen, dus de voet moet eerst verzorgd worden. Ik had n vers fruitsap besteld en na de 2de slok werd ik plots sneeuwwit en onpasselijk. Een Duits verpleegstertje kwam me direct te hulp met n bekertje vloeibare motilium. Na 10 min moest ik n glas water opdrinken en inderdaag: t wonder geschiede, de onpasselijkheid verdween net zo snel als ze gekomen was. Oef, weer opgeladen om verder te stappen, weer overzegend door de bossen en gelukkig maar want t was bloedheet. Het viel Willy op dat zelfs ik elk sprietje schaduw meepikte. In Meride nemen we n uitgebreide stop voor t middagmaal (overdadige bediening). De geplande eindbestemming van vandaag, Azura, halen we niet, zowel door de warmte als door de extra tocht h en t naar de albergue vanmorgen. Genoeg is genoeg en we stoppen in Boente, in een nieuwe albergue, waar we Lynn, n Canadese, treffen die er ook n bed heeft. Het is een aangenaam adres met grote zonnige tuin met ligbedden, een overdekt terras, goede keuken en n kamer voor 7 waar we maar met 4 slapen. Een deugddoend adres na de inspannende dag. Ook Lydia, de ierse oma, arriveert er nog rond 20.30 uur. t Mens was toch wel n eind verkeerd gelopen zeker. Doordat ze zo sukkelachtig gaat, spreekt iedereen haar aan. Zo ook een mevrouw die haar met de wagen op de goede weg wilde wetten, maar n pelgrim is en blijft n pelgrim, op welke leeftijd ook, dus dame Lydia deed t hele stuk te voet. Ik hielp haar wel eventjes haar bed op te maken want dat zag ze toch niet meer zo goed zitten. Een iets is zeker. "You never walk alone" op het Sint-Jacobspad. Waar hulp nodig is, komt ze.
