In deze blog worden onze wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Van Herreweghe Brigitta
Ik ben een vrouw en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gestopt met werken..
Ik ben geboren op 16/07/1958 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, lezen.
Deze morgen weer uitgeslapen, toch niets anders te doen. Brigitta's been was nog steeds niet verbeterd. Na het ontbijt zijn wij gaan brainstormen wat onze opties waren. We gingen nog 2 pillen afwachten, deze van 's morgens en deze van 's middags, of deze betering zouden brengen.
In de namiddag hebben wij gepoogd om een kleine stadswandeling te maken, geheel op het gemak. Dit ging zeer traag en dan nog met de onvermijdelijke pijnscheuten. Dat zou morgen dus niet veel veranderen, dus hebben wij de knoop doorgehakt: we gaan naar huis!
Eerst heb ik geprobeerd om de vlucht van Vueling om te boeken naar een andere datum en plaats. Enkel de datum kon men veranderen, maar dan moesten wij nog 500 km verder zien te geraken naar Santiago, en moesten wij bovendien nog 110 euro omboekingskosten + toeslag voor de vlucht betalen. Het zou dan nog een vlucht zijn met tussenstop in Barcelona, waar je dan 8 uur zou vastzitten. Geen optie dus, dus hebben we maar een nieuwe vlucht geboekt van Bilbao naar Brussel, een rechtstreekse vlucht op maandag 11/05. Dan nog tickets afdrukken... Oeps, daar gaan we weer.... De bank was al gesloten, zodat Cristina ons niet kon helpen. Even een spurtje naar het toeristenbureau. Ik moest de mail met de tickets doormailen en dan kon men de tickets afdrukken. Weeral gelukt, hoewel ik denk dat als ik de volgende maal naar Spanje kom, ik zelf een printer zal meebrengen ( bij wijze van spreken ) met al dat geprint hier!!!
Tot slot nog een pension voor één nacht geboekt in Bilbao. De bus van San Vicente naar Bilbao vertrekt morgen om 10.50 uur. Onze dochter Eefje werd al verwittigd van onze terugkomst en zij beloofde om ons af te halen in Zaventem.
baal-foto! vooruit bukt u ne keer! ist zo beter?
bustabel nog iets drinken met Joachim, die daar ook al was toegekomen en eten neem en nog één
en nog één, er zal nu toch wel een goeie foto bij zijn hé
Deze morgen hebben wij eens uitgeslapen, pas om 08.00 uur zijn wij opgestaan. Brigitta mankte nog even erg, eigenlijk kon zij zich amper verplaatsen. We hadden afgesproken om in dit geval de bus te nemen, een heel eind verder, en daar dan twee dagen rust te nemen. Ontbijten, inpakken en te voet op weg naar het busstation, waar wij aankwamen om 09.55 uur. Om 10.30 uur was er een bus naar San Vicente de la Barquera, in de gids twee etappes van tesamen 73 km verder. Voor 9,60 voor ons twee konden we met de reisbus mee tot daar. Wat ging dat vlot, om 12.15 uur waren we er al. En dan nog een onderkomen zoeken voor 2 nachten. In principe kan je in de albergue maar één nacht verblijven, dus namen wij onze intrek in hotel Luzon aan de kust. De verantwoorlijke van het hotel zag Brigitta manken en vroeg of zij naar de dokter wou, want op amper 100 meter van het hotel was een medisch centrum dat 24 uur per dag open was. Wij dus daarheen en dan begon het....
Zij moest daar ingeschreven worden met haar Europese ziekteverzekeringskaart en wat bleek? Onvindbaar, waarschijnlijk verloren of thuis vergeten. We hebben dan gebeld naar Mutas in België en zij gingen een vervangdocument doormailen. Dat moesten we nog zien af te printen. In het hotel ging dat niet wegens internet dat plat lag of zoiets, in het medisch centrum wou men dat niet afprinten. Dan maar op zoek naar een printer. We gingen het bankkantoor Santander binnen en legden ons probleem voor. Zij konden niet op het internet want zij werkten met intranet, één letter verschil. We konden wel naar de bank mailen en dan konden ze dat wel afprinten. De bank ging sluiten om 15.00 uur en het was al 14.30 uur. Ikke vlug naar het hotel de ontvangen mail doorgemaild met de IPad naar de bank. Teruggelopen naar de bank en Cristina García kwam mij al tegemoet met een mapje met de afgedrukte documenten. Oef, dat was al gelukt! Ik heb haar uitvoerig bedankt en dan naar het medisch centrum. De nodige formaliteiten ingevuld en dan bij de dokteres binnen. Nog wat formaliteiten en dan het onderzoek. De dokteres zag blijkbaar al vlug wat het probleem was en begon haar voorschrift te schrijven. Nog een uitleg in het Spaans, waarvan ik enkel kon verstaan dat Brigitta 3 pillen per dag moet nemen en 2 dagen moest rusten. Dat had ik dus op voorhand al goed ingeschat!
Maar wat zij nu mankeert, dat weten wij nog steeds niet. De geneesmiddelen afgehaald om 16.30 uur, ik denk dat het ontstekingsremmers zijn, vlug de eerste pil al laten innemen en nu maar wachten tot zondagmorgen of het verbeterd is.
Indien het beter is gaan we verder langs de Camino del Norte, de Camino Primitivo laten wij voor wat hij is, wegens veel te zwaar in huidige omstandigheden. Van hieruit is het nog 505 km tot Santiago, vanaf zondag hebben we nog exact 20 dagen om er te geraken, dat is dus een gemiddelde van 25 km per dag.
Wij willen dit beiden wel afwerken, zodat ik op autoritaire wijze haar een volledig alcoholverbod heb opgelegd, totdat de pillen opgebruikt zijn, dat is dus 7 dagen en dat wordt een harde dobber... Oeps, ik voel een klein snorretje groeien!
Ondertussen rusten wij uit met bier ( ikke ), cola ( zij ) en ijsjes ( wij ), ook niet slecht, want het moet koel gehouden worden .
Gisteravond sprak de pater ons toe in verband met de motivatie om de albergue en alles wat ermee te maken heeft, indertijd op te bouwen. Het was een lang gesprek, waarna we aanschoven voor een gezamenlijke maaltijd. Deze bestond uit kippensoep, pasta en een fruitdesert. Dit alles konden wij doorspoelen met de nodige wijn. De tafel was schijnbaar verdeeld in twee helften, de ene helft zij die geen alcohol dronken, en de andere helft met de alcoholdrinkende en pleziermakende pelgrims. Wij zaten vanzelfsprekend bij deze laatste categorie.... Daarna tegen 22.00 uur in bed.
Om 07.00 uur, na een symphonische nacht van snurkers, wij inbegrepen, kwamen wij tot leven. Inpakken, ontbijten, de donatie doen in de voorziene zuil, die meer weg had van een boomstronk, en dan op weg naar Santander. Brigitta's knie is er niet op verbeterd, ondanks de rust en de ontstekingsremmers. Bij het vertrekken gaat zij voetje per voetje en na enkele minuten gaat het iets vlotter, wel nog mankend. Bij elke rust herhaalt zich dat scenario. Het ziet er niet goed uit en ik maak mij zorgen. Dit in het achterhoofd besloten wij om de tocht van vandaag wat in te korten. Op een gegeven ogenblik liepen wij op de rand van de klippen, rechts van ons strand, links van ons stront, een landbouwer die aal aan het spuiten was op zijn akker. Na 12 km en voldoende haltes, waren wij aan de overzet om 12.00 uur. Voor 5,40 voor ons twee stonden we een halfuur later in Santander. Daar zocht Brigitta eerst een apotheker op om iets te halen voor haar knie, die maar niet wil beteren.
Tot slot gingen we naar het pension waar wij een kamer gereserveerd hadden. Om 13.00 uur waren wij daar. Douche en gaan uiteten, zo vermijden wij de veel te late avondmalen. Daarna nog even naar de gesloten kathedraal, inkopen doen en terug naar de kamer, waar Brigitta ging rusten.
Vandaag hebben wij maar 12 km gedaan, totaal op 275 km.
Aan dit tempo geraken we nooit op tijd in Santiago. We hebben maar 2 dagen speling, maar het is nog 610 km te gaan op 22 resterende dagen, dat is dus een dagelijks gemiddelde van 27,5 km, zonder rustdagen of speling. Hopelijk komt er betering in de knie....
gezellige babbel met een Spanjaard dreigende lucht, maar we hielden het droog fantastische zichten
plankenvloer in een bar, gemaakt van fruitpaloxen uit Beveren-Waas
dat was die bar...en twee koffies in aantocht bloemenpracht
wachten op de overzetboot
daar is hij In de verte Santander komt dichterbij Het Palacio de la Magdalena verboden voor hoge hakken
Deze morgen zijn wij vroeg opgestaan, er stond een lange etappe op het programma. Om 07.30 uur waren wij op weg. Het pad liep langs de promenade van Laredo en op 45 minuten waren we aan de overzet naar Santoña. We waren wel nog 45 minuten te vroeg, want deze vaarde pas vanaf 09.00 uur. Toen de boot toekwam ( niet van de Sint ), stonden er al 20 pelgrims te wachten. We moesten opstappen vanop het strand via een loopplank. Voor 2 per persoon werden wij naar de andere oever gevaren. Van daar ging het pad langs een enorm grote gevangenis naar Berria en dan een zeer steile klim over een erg geaccidenteerd pad, tot aan een uitzichtpunt. Daar zagen wij de baaien van Berria en Noja. We moesten eerst afdalen, even steil en slecht pad en dan over het strand verder. Dat stapte wel lastig, zodat we het pad ernaast namen. Aangekomen in Noja zagen wij een bar, tijd voor koffie en andere niet-geestrijke dranken. Benjamin, een Duitser, kwam daar ook toe. Na het nuttigen van het nodige vocht, gingen wij verder. Het pad liep tussen woonwijken, velden, boerderijen.
In San Miguel besloten wij om een stuk af te snijden langs de weg. Brigitta heeft sinds enkele dagen last van een knie, en zo vermeden wij nog een klim. Ik had trouwens deze morgen al wat zware bagage van haar overgenomen, zodat zij kon stappen met een lichte rugzak. Wie haar kent, die weet dat zij niet gemakkelijk erkent dat zij ergens last van heeft, dus ik heb nogal wat moeten onderhandelen vooraleer zij bagage af wou geven. Tja, het is dit of uiteindelijk de tocht moeten staken... Om 15.00 uur waren wij aan de albergue van pater Ernesto. Inschrijven, douchen en de was doen. Het was goed weer en het was nog vroeg, dus dat kon nog ( de was hé ). De Italianen Marcia en Salvatore zijn hier ook, evenals de Deense vrouw en Benjamin.
Straks spreekt de pater ons toe, en daarna is er het avondmaal.
Door het afsnijden hebben we vandaag toch nog 25 km gedaan, totaal op 263 km. Dat is dus beneden het gemiddelde wat we per dag zouden moeten doen. We zullen dus een tandje moeten bijsteken, maar niet onmiddellijk, want morgen gaan wij maar tot Santander, ongeveer 16 km. Dat is goed voor de knie van Brigitta, dan kan ze wat rusten en hopelijk betert dat snel.
de lange promenade in Laredo
immer dreigende luchten
overzet: prijzen en uurregeling daar kwam de overzetboot (zonder de Sint)
reeds aan de overkant in Santona zware steile klim op een oneffen pad beloond met vergezichten langs beide zijden daarna verder over het strand
mooie bloemen
zicht vanaf Noja naar het strand een hele poos later arriveren wij in Güemes de albergue van pater Ernesto bron beneden de albergue
een brave loebas zelfs wegwijzers naar Santiago voor de vogels binnenin de bezinningsruimte wachtend op de pater die ons zou toespreken de man met de grijze baard was pater Ernesto links Salvatorte, in het midden Mie, de Deense vrouw en rechts de Duitser Joachim uiterst rechts de Duitser Benjamin met de blauwe trainingsvest Marcia, dan Salvatore en Mie foto van het interieur
pelgrims lusten wel een glaasje wijn, hoewel dat niet allemaal van ons was...
Ik was gisteren nog vergeten te vermelden dat wij ook gisteren Spaans Baskenland, met inbegrip van de dictatoriale bondskanselier met de speciale haarsnit en erectieproblemen, verlaten hebben. Wij zijn reeds in Cantabrië.
's Avonds uit eten gaan is hier een probleem. Wij zijn gisteravond tesamen met twee Italianen gaan zoeken waar we op een deftig uur konden eten. Op de eerste plaats was het 21.00 uur, op de tweede 20.30 uur en op de derde, het restaurant van een camping, was het 20.00 uur. Dat laatste hebben wij genomen en de wachttijd aangenaam opgevuld met wijn en een babbel. Daarna om 22.00 uur in bed, op een minidortoirtje tesamen met nog twee andere vrouwen. Het was wel een woelige nacht, niet omwille van die vrouwen, maar door de hevige wind.
Om 06.30 uur uit de veren, want het ontbijt stond al gereed. Daarvoor had de Afrikaanse hospitalero gezorgd. Het regende ondertussen alweer. Inpakken en op weg om 07.30 uur. Het was fris, de temperatuur is trouwens vandaag niet boven de 17 graden geraakt. Eerst een stuk weg, dan een lange klim met daaropvolgend een lange afdaling, what goes up, must come down. Gestopt voor koffie in Liendo en dan verder met een klim, dan weer dalen, klimmen, dalen... Tot wij om 14.15 uur in Laredo toekwamen. Middagmaal kan je in Spanje nuttigen van 14.00 tot 16.00 uur, dus dat deden wij met platos combinados en een fles wijn... Nog 300 meter naar het hotel en dat ging vlot en zingend, waarschijnlijk door de maaltijd, of toch niet? Inschrijven, douchen en straks gaan wij nog op verkenning, en daar krijg je dan weer dorst van...
Vandaag was het een mooi parcours van 24 km, totaal 238 km. Morgen gaan wij naar Guemes, een lange tocht, met onderweg een overzet.
kerkje van La Magdalena klimmen... tja, het begint te wennen prachtig landschap we naderden Laredo
het oude stadscentrum, met de trap naar beneden betrapt! ons verblijf voor de nacht dolfijnen in de lucht ze heeft mij ook te pakken
Vandaag weer met de smartphone, de overzetting op de blog verloopt niet zoals het hoort, er zijn nog fouten in het programma. Na een horrornacht op gebied van slaap, amper 2,5 uur door de snurkers, ben ik om 05.30 uur opgestaan. Brigitta had beter geslapen. Ik ging een frisse neus nemen en had de deur van de albergue tegenaan gezet, niet dichtgetrokken, want dan geraakte ik niet meer binnen. Wat blijkt? Iemand had de deur dichtgetrokken, al na 5 minuten. De hospitalero kwam kijken omdat ik door te voelen aan die deur volgens hem lawaai maakte. Hij gaf mij op mijn donder, niet normaal, precies of ik was 10 jaar oud en iets ernstigs had gedaan. Hij had nog juist een klein zwart snorretje nodig ;-) . Iedereen begon al op te staan en wij ruimden op. Na het ontbijt zijn wij om 07.30 uur vertrokken. Het had juist geregend. Het was een mooi pad langs de kust. Dan moesten we een beslissing nemen, langs de bergen of langs de baan naar Castro Urdales. We namen de bergweg, mooi parcours door bossen en velden en waren om 13.30 uur al in Castro Urdales. Dat was nog vroeg dus we gingen verder tot Islares waar we aankwamen in de albergue om 16.15 uur. Inschrijven en installeren. Het zijn hier stapelbedden 3 hoog. Douche, wat kledij uitwassen en straks gaan zoeken om te gaan eten. Hopelijk slaap ik deze nacht wat beter... Vandaag hebben we 32 km gedaan, totaal 214 km.
Verzonden vanaf Samsung Mobile
wat een gedrocht loopt daar? (ikke) altijd veel wind aan de kust, en dreigende wolken mooi pad en mooie zichten koppel van 't jaar industrie is nooit ver weg onduidelijke foto, wie zou die genomen hebben? Italiaan op komst gigantische steengroeve idem ze kon het niet laten hé plein in Castro-Urdiales
helaba, weeral! voor hen die onderweg waren en die het niet niet wisten prachtig, niet? de albergue in Islares links in beeld de Italiaan Salvatore
Vandaag een kort berichtje want het is met de smartphone. Om 07.20 uur waren we op weg. Het was al 24 graden en zwoel, dat beloofde! Eerst over de promenade tot aan het Guggenheim-museum, dan de rivier over en dan een lang saai stuk tot aan Getxo, langs fabrieken en magazijnen, niet zo fraai dus. In Getxo namen wij de gondel tot de overkant in Portugalet. Daar was een ganse reeks roltrappen naar boven in de stad, dat spaarde een klim maar wel voorzien op het pad. Nog even gewone baan en dan een lang pad naast een fietspad tot in La Arena. Vandaar het eerste stukje onverhard, ongeveer 500 meter tot in Pobeña, waar wij toekwamen om 13.30 uur aan de albergue Aterpexte met 22 bedden. Om 14.30 uur konden we pas inschrijven, als eerste in de wachtrij, dus eerste keuze bedden. Douchen en een wijntje gaan drinken, prijs per glas 0,50 euro! Was dat schrikken na Bilbao waar het 2,50 euro per glas was! We hebben er dus nog een paar gedronken... Straks pelgrimsmaaltijd nuttigen en vroeg naar bed. De herberg loopt hier goed vol! Vandaag 26 km, totaal 182 km. We zijn nog aan het uitpluizen waar we morgen naar toe gaan.
Verzonden vanaf Samsung Mobile
bij het vertrek passeren wij het Guggenheim-museum, nog een laatste blik (doordenkertje) weinig interessant parcours door industriegebied laag water, en gelukkig weinig verkeer we naderden Getxo de gondel
Brigitta was er precies niet gerust in, tja hangt maar aan kabels als er één kabel zou breken, dan moet je gewoon verder zwemmen... roltrappen in open lucht, waarschijnlijk gemaakt voor de minder sportievelingen
fiets-en voetpad van kilometers lang toch weer een foto van mij gemaakt... jaja, ik kom! scheve foto...of zou dat komen door de invloed van het Guggenheim... de albergue in Pobena poets, wederom poets! en nu van dichtbij! halve deur zittend en schrijvend de man die niet zou misstaan met een klein snorretje (zie verslag morgen)
Ik ben Leys Willy
Ik ben een man en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 10/11/1956 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, viool spelen (poging), violen en altviolen bouwen..
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
.
