Na een laatste trainingsrit zondag (Kortrijk gordelt - 50 km, mooi parcours) waren we klaar om vandaag ons Lourdesavontuur aan te vatten. Het werd een leuke start met de kinderen en kleinkinderen (die nog niet op verlof zijn), en met vrienden en buren die ons kwamen uitzwaaien in de Apollostraat. Wij zijn gestart met een zwak schijnend zonnetje maar vanuit Frankrijk kwamen al donkere wolken opzetten die steeds dreigender werden. Eerst hadden we nog een oponthoud in Decathlon Roncq toen mijn zadel bleek los te zitten (draaide plots mee toen ik een scherpe bocht nam !!!). Dit werd vlug verholpen (waarschijnlijk vergeten vast te zetten bij de laatste controle en het aanbrengen van een bagagedrager). In hartje Rijsel werden de hemelsluizen wagenwijd opengezet en was het hoog tijd om een koffietje te drinken. Na een 20-tal minuten wachten hebben we dan toch maar onze kanariegele regencape aangedaan om de volgende 3 uren in een gezapig pletsende regen onze tocht verder te zetten. In café "L'Amitié" in Carvin waren we niet welkom om onze picknick te verorberen (we zagen er waarschijnlijk te verwaterd uit .), gelukkig konden we een km verder terecht in café "Paristanbul" waar een vriendelijke Turk (die zelfs enkele woordjes Nederlands sprak) ons met veel plezier een tafeltje aanbood! Daar hield het ook op met regenen zodat we de laatste 25 km weer konden genieten van de weidse natuur. Alleen de dorpjes die we toen doorreden zagen er oud en grauw uit tussen de vele nog aanwezige terrils, stille getuigen van de vroegere steenkoolindustrie. Even opvallend, bij het naderen van Arras, waren de vele oorlogskerkhoven, die allen verwijzen naar "De slag bij Arras" (confrontatie tussen Duitse en Brits-Canadese troepen - 9 april tot 16 mei 1917). Rond 16.00 uur kwamen we aan in ons Inter-hotel (pas helemaal gerestaureerd) in Arras. Intussen kleurt de hemel alweer (bijna) helemaal blauw ! Maar morgen moeten we allicht opnieuw rekening houden met enkele fikse buien in de voormiddag, afwachten dus maar !...
Met de kanariegele regencape op onze zwarte fietsen zouden we als strijdlustige "Vlaamse Leeuwen" vandaag dwars door het Franse regenfront trekken ! Zó had ik het gisterennacht gedroomd na de onheilspellende weersverwachtingen op TV. Maar de charmante Franse weervrouw sloeg de bal totaal verkeerd, zo bleek vandaag.
Toen we deze morgen om 08.00 uur vertrokken zag het er wel dreigend en donker uit maar' de beloofde zware buien bleven netjes "ingepakt" zitten in het grijze wolkendek. Geen spatje regen van de hele dag, bijgevolg ook geen 11 juli-pak om onze trotse strijdvaardigheid te etaleren aan de Franse bevolking !....
Met de wind zijdelings blazend, soms wat in het nadeel (laatste 25 km), maar meestal lichtjes in ons voordeel, werd het al bij al een rustige, ontspannen rit van 110 km in totaal, maar met 850 hoogtemeters moesten wel heel wat hellingen, vaak zeer nijdige kuitenbijters, overwonnen worden. Dit laatste werd evenwel gecompenseerd door de prachtige water- en bosrijke natuurgebieden die we doorkruisten. De dorpen oogden ook veel rijker dan de ietwat vervallen mijnwerkersdorpen van gisteren en zijn allicht een stuk meer aangewezen op toerisme (campings - cafés en restaurants) - we reden een stuk door de Somme-vallei. Onderweg kwamen we ook nog veel militaire kerkhoven tegen (o.a. 2 opvallende Duitse kerkhoven). Wanneer we dan door de weidse open vlakten reden met enorme landbouwvelden, zagen we telkens in de verte watertorens en windmolen oprijzen en dan wisten we meteen : na de volgende doortocht door een dorp, meestal in de "diepte" gelegen, volgt er straks alweer een lange klim richting watertoren of windmolens ! En we kunnen jullie verzekeren : als je reeds een 70 à 80 km in de benen hebt, dan werkt dat wel een beetje op "de moral" . Maar... eind goed, al goed, we zijn weeral meer dan 100km bij ons einddoel !.... Daarnet hebben we samen nog een (heel klein) 11 juli-feestje gebouwd, zonder gele cape evenwel, want intussen priemde de zon aarzelend door de steeds dunner wordende wolken heen. Dat belooft alvast voor morgen !... (Straks volgen nog enkele foto's)
Foto's bij verslag Dag 2.
Ik krijg de foto's niet doorgestuurd wegens slechte internetverbinding. Ik probeer het morgenvroeg nog eens. Nu bedtijd !...
Slaapwel !...
Na hun miskleun van gisteren kregen de Franse weerlui vandaag het gelijk aan hun kant. Deze morgen begon het al vroeg te regenen en dat zou zo blijven duren, met kleine tussenpauzes weliswaar tot kort na de middag. De 3de rit begon aldus niet in ideale omstandigheden. Het parcours was een beetje gelijkaardig aan dat van gisteren, van het ene dorpjé naar het andere, van de ene watertoren naar de andere, van windmolens naar windmolens, die met vele tientallen de weidse landbouwvelden beheersen. Enkele hellingen vielen bijzonder zwaar uit en als je daar nog de wind bijneemt die gedurende 65 km pal in ons gezicht blies, dan weet je dat het een zware opdracht werd. Toen we de zoveelste regenbui moesten verwerken dacht ik echt een ogenblik : wie kwam in godsnaam op het idee om met een zwaar bepakte fiets naar Lourdes te fietsen in plaats van op comfortabele manier de rit in een 10-tal uren af te haspelen met de auto ?!...
Maar die gedachte speelde niet lang door het hoofd want de voldoening die je ervaart als je uiteindelijk - na een zware fysieke en mentale inspanning - je doel bereikt is zo intens dat je die voor niets zou willen inruilen !....
En na de middag waren plots alle "ambetantigheden" van de baan : de regen was opgehouden, de wind blies plots zijdelings/in ons voordeel en de hellingen werden veel minder steil en korter. Al 'fluitend' reden we Les Andelys binnen en werden we nog aangenaam verrast door een schitterende Chambre d'Hôte aan de oever van de Seine, waar iedere dag zo'n 5-tal Seine-Cruises aanmeren om het gekende 'Chateau Gaillard' te bezoeken.
Les Andelys blijkt dus een zeer toeristische pleisterplaats met interessante bezienswaardigheden (de tijd ontbreekt evenwel om daarvan te genieten) maar ik heb gezien dat ook de gastronomie hier welig tiert en daarvan zullen we straks toch een (welverdiend !) graantje meepikken !..
Tijdens de tocht fietsten we door La Picardie verte, Seine-Maritime en naderen we stilaan La Normandië. Zo zagen we hier en daar al de invloed van de typische Normandische bouwstijl.
Als je zo alleen (met z'n tweetjes) op weg bent wordt er niet zoveel geconverseerd tijdens de rit en heb je veel tijd om te genieten van de omgeving maar ook om in gedachten te verzinken...
En vandaag hebben we allebei veel gedacht aan "Dag 3" van onze vorige tocht, Marke - Compostela 2016 !
De (niet voorziene) zwartste bladzijde in het draaiboek van ons Compostela-avontuur : de zware val van onze lieve fietscompagnon Gerda, ziekenhuisopname in Pontoise (3 dagen) en de uiteindelijke definitieve opgave. Ik bewonder nog steeds de moed en het doorzettingsvermogen van kranige Gerda die de volledige tocht, ondanks de pijnlijke kwetsuren, verder heeft meegedaan als medebegeleider met Romain in de auto !
Een tweede domper volgde de daaropvolgende nacht toen ik het droevige bericht kreeg dat mijn ma (onverwachts ondanks haar gezegende leeftijd van 94 jaar) plots was overleden.
In de daaropvolgende moeilijke en chaotische dagen hadden wij gelukkig veel steun aan elkaar en hebben wij uiteindelijk in een sfeer van vriendschap en dankbaarheid tegenover elkaar succesvol Compostella bereikt !
Van hieruit nog een hartelijke knuffel van Trees en Willy aan Gerda, Ronny, Marijke en Romain !....
NB. Ik probeer straks nog eens om foto' door te sturen, maar ook nu wordt het allicht moeilijk met de beperkte verbindingsmogelijkheden op het Internet. De Fransen zijn duidelijk nog niet zover gevorderd zoals bij ons het geval is !...
Toen we deze morgen wakker werden kwamen we even in de verleiding om een snipperdag te nemen en te genieten van een bezoek aan het mooie en gezellige stadje Les Andelys en Le Petit Andely. Mooie en statige gebouwen (o.a. prachtige kerk, Le Château Gaillard), alsook de toeristische pleisterplaats langs de Seine. Maar bij inzage van ons draaiboek besloten we dan toch maar op de fiets te klauteren : verstand op nul en maar weer duwen, richting Bourth, 80 km verder gelegen. De regenbuien leken we definitief achter ons te hebben gelaten en ook de wind was ons gunstiger gezind dan de voorbije dagen. We zagen ook geen windmolens meer aan de horizon verschijnen wat er op wees dat er minder (steile) hellingen op het programma stonden. En inderdaad, op uitzondering van een 4-tal serieuze klimpartijen, ging het steeds lichtjes bergop/bergaf. Nu waren het vooral de hoogspanningspylonen aan de horizon die ons waarschuwden dat er alweer een kuitenbijter(tje) op ons lag te wachten. Na een relatief korte rit (80 km) waren we om 13.30 uur al in Bourth waar we werden verwelkomd in een mooie en gezellige B&B door een koppel gastvrije Engelsen !
Onderweg was er in elk dorp ook grote bedrijvigheid te merken voor de festiviteiten rond "14 juillet" want het grote Franse feest wordt overal reeds vanavond ingezet met het traditionele "Bal populair" gevolgd door vuurwerk !... Hopelijk wordt het toch nog een rustige nacht want morgen wacht ons één van onze langste riten (110 km) met bijna 1000 hoogtemeters !
Nog vermelden dat we even halt hielden deze voormiddag in Evreux, een prachtige stad met een majestueus stadhuis, belfort en kathedraal, maar ook een gezellige binnenstad met grachtjes (allicht afwateringen van de Eure, een rivier die Evreux doorkruist). Zeker een bezoek waard als je toevallig in de buurt bent !...
De foto's die ik met mijn I-phone neem kan ik niet doorsturen via de blog (blokkeert steeds - allicht ook door beperkte verbinding), sorry, maar ik zoek een oplossing via onze dochter Miet die misschien gemailde foto' op Facebook kan plaatsen. Ik hou jullie op de hoogte !...
We wisten vooraf dat het vandaag een zware dagtocht zou worden : de langste rit, de meeste hoogtemeters en - volgens het opgegeven profiel - enkele (heel) steile hellingen. De eerste 70 km op golvend terrein verliepen rustig langs kleine, verlaten landwegen, weggedoken tussen de bossen, weidse groene weiden en landbouwvelden. In de kleine dorpjes die we doorkruisten lagen de meeste bewoners allicht nog in bed na de feestelijkheden van de avond voordien - op veel plaatsen wordt immers, zoals de Franse traditie het wil, samengekomen om '14 juillet' in te zetten met een banket, gevolgd door een volks dansfeest en vuurwerk !
Daar hebben we trouwens geen hinder van ondervonden, buiten wat gekletter van het vuurwerk in de verte ...
De rit ging vlot en deze middag hadden we al 75 km onder de wielen geschoven, maar het venijn zat dit keer duidelijk, zoals het hoort, in de staart ! In de laatste 25 km moesten we heel wat steile en zéér steile hellingen verteren (een paar zelfs van 10 à18% !!!), en met tevens gevaarlijke afdalingen (ook tot 18% !), wat toch wel wat risico inhield met onze zwaar geladen fietsen. Het is tevens op zo'n momenten - bij de steilste beklimmingen - dat de extra ballast (zo'n 15 à 20 kg bagage elk) veel bijkomende energie vergt om mee naar boven te zeulen. Als ik daar mijn eigen lichaamsgewicht bijvoeg - zonder cijfers te vermelden - dan kom ik toch aan een mooi rond getal !...
Maar al bij al denk ik toch dat we blij en trots mogen zijn met ons rapport voor vandaag (zie afbeelding, als die doorgaat...
In Conflans-suf-Anille zijn we in een schitterende Chambre d'Hôte beland, weg van de bewoonde wereld in een prachtig natuurkader met een zeer verzorgd en groot bloemen- en bomenrijk park. Weeral een plaatsje waar we wat langer zouden willen vertoeven maar ... morgen worden we verwacht in Tour's, zodus !..
Helaas, hebben we deze morgen ook minder goed nieuws moeten verwerken. We kregen het droevige' bericht dat een goeie vriend is overleden. Bij ons laatste bezoek, een paar weken geleden, had hij, samen met zijn lieve echtgenote, zijn vurige wens en intenties toevertrouwd om "mee te nemen" op onze tocht naar Lourdes. Het heeft helaas niet mogen zijn !...
Een pijnlijk verlies, in de eerste plaats voor zijn familie maar ook
vele kennissen en vrienden en wijzelf moeten afscheid nemen van een zeer aimabele, ondernemende persoonlijkheid, maar vooral van een échte vriend waar je steeds kon op rekenen, zelfs tijdens z'n laatste maanden van pijn en vertwijfeling, die hij zo moedig heeft gedragen.
Zoals mij ma vorig jaar in onze gedachten met ons meereed tot in Compostela, zó ben jij, Pol, nu onze begeleider en 'beschermengel' van hierboven op onze tocht naar Lourdes !...
