Het normale leven trekt zich na nieuwjaar altijd terug traag op gang, voor velen immers tijdrovende honderden km terug naar Saigon (hun arbeidsplaats), en buitenlandse er gevestigde bedrijven hebben het telkens moeilijk met die moeizame heropstart. Eerste dag na nieuwjaarsvakantie, een traditioneel vollopen van....juwelierszaken, goldshops. Volgens traditie dient men zich dan een juweeltje of althans iets in goud aan te schaffen, omdat dat in het komende jaar....financieel, materieel succes waarborgt. Enkele dagen later, bij de eerste 'full moon' lopen de pagoda's vol omdat de gelovigen dan voor het komende jaar alle andere soorten geluk dienen af te smeken. Ikzelf was getuige van een massale toeloop van 'bedevaarders' in de mooie Vinh Nghiem pagoda (net voor de brug waar de brede boulevard Nam Ky Khoi Nghia overgaat in die andere even brede Nguyen Van Troi boulevard...die dan uitloopt op de airport).
Elke dag voor de les neem ik mijn ochtendkoffie in Green (Nguyen Thi Minh Khai), waar ik al talloze malen een soms moeizame (Engels/Vietnamees) babbel heb met een jonge stagiair van de Thu Thiem company, vastgoedprojectgroep. Hij studeerde 'banking', komt uit Quy Nhon, is de
protege van de baas (uit zelfde stad afkomstig) en is de zoon van een partijman in zijn geboortestad. Eenmaal verliest hij zijn rust, als blijkt dat zijn baas nog een handtekening moet zetten onder een door hem klaargemaakt document, maar op zijn werk liet men hem weten dat baas vertrokken was naar het zowat 600 lm hoger gelegen Quy Nhon voor ....een partijtje golf met bevriende zakenmensen. Eens vroeg ik hem hoe het toch komt dat ik in het straatbeeld zo weinig aanwezigheid vind van 'luat su' - advokaten of advokatenkantoren. Kan zijn antwoord nog treffender...."in Vietnam relationship with the government is more important than the law"......