Onze kerst en nieuwjaar horen hier eigenlijk niet thuis, behalve voor wat kerst betreft voor de vrij omvangrijke groep christenen. Dit jaar vallen kerst en nieuw toevallig op zondag zodat dat voor de meeste mensen sowieso vrije dagen zijn, maar voor de rest zijn kerst en nieuw hier in Saigon, en bij uitbreiding Vietnam, gewoon business as usual. Het feitelijke nieuwjaar hier is Tet Ta, het chinese nieuwjaar, lunar nieuwjaar en begin 2017 valt nieuwjaar hier dus op 28 januari, wat gepaard gaat met negendaagse vakantie en dus voor de meeste mensen een terugkeer naar hun soms erg ver gelegen 'que', de plaats waar ze vandaan komen en waar ze t.g.v. nieuwjaar alweer verzamelen blazen met de familie.....maar dat kerst en nieuwjaar hier ongemerkt zouden voorbijgaan, is meer dan de waarheid geweld aandoen. Al meer dan een maand bijna struikel je over alle soorten kerstversiering, kerstbomen, rode santa gadgets en mutsen....en overal waar je gaat -coffeehouse, supermarkt etc - toeteren in je oren alle domme en minder domme kerst-en nieuwjaarsliedjes, wham's 'last Xmas I gave u my
love...', abba, good old bing, 'I wish u a merry Xmas and...'. Gelukkig was er
zaterdag laatst nog een smaakvol HolyNight programma van Saigon
Classical, gaande van populaire klassiek (Lehar) tot aria's uit Haendel's Messiah. Van iemand die het kan weten, had ik al gehoord dat ze in Saigon
over zeer goeie geoefende klassieke stemmen beschikken. Ditmaal gingen dus de bariton, sopraan, tenor en een reuzegoeie kleine -qua gestalte - contratenor, en het Saigon Choir met de grootste eer aan de haal. Cesar
Franck's 'Panis angelicus' uit een Vietnamese keel moet bij instuderen qua uitspraak bijvoorbeeld een zeer zware dobber zijn geweest.
