De toerist die op nieuwjaarsdag in saigon arriveert krijgt een vertekend
beeld ....een rustige stad, terwijl saigon helemaal geen rustige stad is! En ineens vindt hij de meeste winkels gesloten, alsof het een 'belgische zondagsrust' betrof. Veel minder verkeer...zodat velen het veel aangenamer lijken te vinden...rood licht te negeren! En politie, de gevreesde csgt, verkeerspolitie? Die ligt net als de meeste mannen hun roes uit te slapen. Of zoals het verhaaltje gaat: viets vieren erg luidruchtig, drinken tot ze dronken inslapen, eenmaal wakker zetten ze het opnieuw op een rondje dronken worden, en dat gaat maar door met het nodige gelal, gebral en al dan niet -uiteraard steevast vals gezongen- karaoke. Maar 's avonds slibben de straten en boulevards in district 1 weer potdicht met duizenden feestvierende ....brommers.
Soit, ik bezocht het nieuwjaars-paradepaardje, de vernieuwde nguyen hue boulevard, tijdens de Tet negendaagse omgedoopt tot 'duong hoa', bloemenweg, een ongemeen mooie bloemententoonstelling, kunstcreaties met bloemen.....en zoals het er tegenwoordig bijhoort, zelfs een minidrone (voor filmopname?) zweeft boven de hoofden van de duizenden bezoekers.
Een andere schitterende nieuwigheid in Saigon is de 'bookstreet', de ik schat zo 150 meter lange Nguyen Van Binh straat, volledig voor verkeer afgesloten, aan de ene zijde alle mogelijke boekhandels die hun vaste halfopen houten stand hebben, aan de andere zijde de obligate (duurdere) bookcafes. Aan beide zijden verkoelende bomen. Prachtige ligging, bezijden het al even prachtige art deco 'bu'u dien' postgebouw - enkel een wat opdringerige mc donalds heeft er zich tussengewrongen. Aan het ene uiteinde van de bookstreet loop je pal op....de notre dame, aan het andere uiteinde loop je even pal op....hard rock cafe, in de hai ba trung street.....of hoe twee uiteenlopende werelden de bookstreet in hun midden houden....een must see!
Tweemaal nieuwjaar op iets meer dan 'n maand is van het goede te veel, maar het zal de vietnamezen worst wezen....brommervrachten bier (saigon bia, 333, tiger, heineken...) werden versjouwd. Op oudejaar zag ik live de nieuwjaarsshow (+ nog 's de viering van de stichting communistische partij meer dan 60 jaar terug - nu heeft immers het XXIIde partijcongres plaats) ingeblikt voor tv...alle dans/balletuitvoeringen waren meer dan ok, kan moeilijk anders, allen hebben er maanden aan voorbereid, ze kosten trouwens niet bepaald veel, en de (beter betaalde) bekende zangers/zangeressen die er tijdens de uitvoering/opname bijliepen dienden er enkel voor te zorgen niet voor de voeten te lopen....ietwat kinderlijk hilarisch was het dans/zangoptreden van de meute meisjes (de toekomstige moeders) die de lof zongen van ho chi minh, wiens hoofd (film op achtergrond) zowaar uit een lotusbloem tevoorschijnkwam (de lotus is trouwens symbool van vietnam; de nationale carrier vietnam airlines is te herkennen aan...de lotus).....ho chi minh, die zelf nooit de hereniging in 1975 heeft meegemaakt, blijft onaantastbaar; die heldenverering blijft intact, op elk geldbiljet prijkt zijn hoofd, en steevast wordt hij familiair 'bac ho' (nonkel ho) genoemd.....maar ik vraag me af, mocht hij terugkomen, hoe hij zou reageren: zou hij trots zijn? ietwat beschaamd (alhoewel, schaamte hoort niet bij politici) ? zou hij, net zoals die andere beroemde man, 'de farizeeen uit de tempel verdrijven',
omdat zij er een zootje van hebben gemaakt ? Naar elven toe legden meer en meer feestvierende brommers beslag op alle straten ter verwelkoming van 'binh than', het jaar van de aap en weldra klonk er nog slechts een enkele kreet 'chuc mung nam moi' (gelukkig nieuwjaar)......
(Nieuwjaarsdag volgt....)
