usa vakantie 2010
Foto

Inhoud blog
  • echt de laatste dag
  • camper inleveren
  • Mono Lake
  • Lake Tahoe
  • sneeuw
  • Afscheid van route 66
  • De ezels van Oatman
  • Afscheid van Sedona
  • Esther jarig, hoera!!!
  • Wachten op een onderdeel

    Zoeken in blog



    04-07-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De ezels van Oatman

    Vandaag zijn we van Kingman naar Needles gereden en zijn de grens tussen Arizona en Californië overgegaan met een echte grenspost. Dat hadden we nog niet meegemaakt. Ik had een hele leuke route gevonden, maar wist niet zeker of we deze weg met de motorhome konden rijden. In de Rand McNally stond dat het een hele mooie route was voor motorrijders. Het zou een prachtige, bochtige,  snel klimmende weg zijn en dat was het ook. Op een gegeven moment vroeg Dick mij waarom ik hem altijd dit soort weggetjes opstuurde. Ik kon alleen maar piepen dat ik dat zo spannend vond. Het was een schitterende weg, maar heel zwaar voor de bestuurder. We reden er bijna alleen, we kwamen alleen motorrijders tegen en af en toe een auto. Dat vinden wij onbegrijpelijk omdat het gewoon route 66 is, de bekendste weg van de hele wereld. Op de helft van de route kwamen we in Oatman aan, de plaats waar de ezels gewoon door de straten lopen en soms ook zomaar een winkel ingaan. In Oatman was feest in verband met Independence Day. Er was zelfs een televisieploeg van “Weather Channel” aanwezig. Zoals zo’n feest begint, dat kennen wij in Nederland toch niet. Iemand van de organisatie vraagt iedereen met de rechterhand op het hart een eed aan de vlag uit te brengen. Daarna wordt een gebed uitgesproken en vervolgens zingt iedereen het volkslied, dan kan het feest beginnen. We zijn blijven kijken bij de wedstrijd, om binnen negen minuten alleen door de zon (mag met vergrootglas of i.d.) een ei te bakken. Daarna kwam er nog een vuurgevecht tussen een aantal cowboys. Ik had met een mevrouw zitten praten die helemaal uit Las Vegas was gekomen voor deze festiviteiten en zij vertelde dat we echt moesten wachten op “the Parade”, maar na het vuurgevecht vonden we het genoeg en zijn verder gereden naar Needles. We staan op een camping aan de Colorado River en naar de speedboaten kijken is ook een hele belevenis. Als ze hier in een boot stappen willen ze zo snel mogelijk het water over. Needles is de heetste plaats van de USA en dat hebben we vandaag gemerkt. Ik weet niet hoe warm het hier is, maar zo warm hebben we het nog niet meegemaakt.

    Kingman – Needles

    130 km.










    03-07-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Afscheid van Sedona
    We zijn vanmorgen toch maar uit Sedona vertrokken. We hebben overwogen om nog een nacht te blijven, maar 2 nachten was voor nu wel genoeg dan hebben we de volgende keer een reden om weer terug te gaan, want we hebben nog lang niet alles gezien. Het eerste gedeelte vanuit Sedona was weer verschrikkelijk mooi door de canyon. Ik wilde tot Williams rijden en Dick tot Kingman, we zijn  tot Kingman gereden. De afstand viel wel mee en het grootste deel van de rit hebben we route 66 kunnen volgen. We kwamen door Seligman dat is een heel bekende route 66 plaats het was er ook erg druk en heel erg toeristisch. Het waaide vandaag heel erg hard en we hebben een heel eind door heuvelachtig land met nauwelijks begroeïng gereden dan voel je de wind heel erg en de camper werd ook regelmatig een stuk opzij gezet. Dick voelt zich dan niet prettig, hij rijdt met gemak door steden en over bergwegen, maar over zo'n vlakte met veel wind rijden is niet zijn favoriete bezigheid. Nou ik heb morgen een verrassing voor hem. Ik heb een hele leuke route opgezocht van Kingman naar Needles. Het stijgt behoorlijk met veel bochten, eens kijken of hij dat leuker vindt.
    Wij kwamen vandaag wat vroeg aan op de campground, hadden de boodschappen al gedaan en geloof het of niet, we zijn gaan zwemmen, ja allebei. Het was heerlijk, gaan we meer doen.
    Dick had vandaag een afslag gemist en wilde dat goed maken door over een parkeerterrein de juiste route weer op te pakken, hij reed door een goot nam de bocht wat snel. Er klapte een kastje open en al het serviesgoed lag aan gruzelementen op de grond. We hebben nu minder dan de helft over, kijken wat ze daar bij Morturis van zeggen. Wij vinden het een normale schade bij een testride.
    Sedona - Kingman
    304 km.







    02-07-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Esther jarig, hoera!!!

    Lieve Esther van harte gefeliciteerd met je verjaardag, we gaan de hele dag aan je denken en ik zal proberen nog te bellen dat gaat niet hier vandaan met de telefoon van Dick, maar volgens mij is hier ergens een publieke telefoon. Ik probeer het en anders bij deze happy, happy birthday. Maak er een leuke dag van, hele dikke verjaardagskussen van mama en Dick en dikke kus voor Julie.

     

    We hebben hier heerlijk geslapen het is een fantastische campground, Rancho Sedona RV Park.  Volgens mij wordt de campground gerund door vrouwen. Die denken toch aan andere dingen dan mannen. Vanmorgen heb ik eerst nog een nacht bijgeboekt, want het is hier heerlijk. We konden blijven, maar moesten wel verhuizen. Ik had vanmorgen een rivier horen stromen, dus toen we klaar waren met het hele ochtendritueel en het verplaatsen van de camper zijn we op onderzoek uitgegaan en inderdaad loopt er langs de camping een prachtig riviertje. De was gedaan en weer naar Campingworld in Flagstaff, dat is best nog een stuk rijden. Het onderdeel was aangekomen en werd gelijk gemonteerd, maar dat duurde weer een uur. Voor we op de camping terug waren was het 5 uur. We zijn nog wel door het stadje gelopen en we zijn het er over eens, Sedona is prachtig. Ik voel me hier heel erg gelukkig en zou hier wel een week willen blijven, maar we moeten ons toch een beetje aan het schema houden. Misschien boeken we nog een nacht bij om de omgeving eens uitgebreid te bekijken. We weten morgenochtend pas of er nog plaats is, want de Amerikanen hebben een vrij weekend door 4 juli.

    Sedona

    130 km.

     








    01-07-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wachten op een onderdeel

    We hebben vannacht nauwelijks geslapen, want ieder half uur kwam er een trein voorbij. Ze rijden niet hard maar maken een hels lawaai waarbij de machinist vaak ook nog toetert. Om half vijf waren we wakker en zijn nog tot half zes blijven liggen. Toen moesten we douchen voor het eerst in ons eigen huis op wielen. Voor mij is de doucheruimte al klein, maar Dick paste er nauwelijks in. Het was geen gezicht. Dick was net klaar toen er een hele grote motorhome het terrein op kwam rijden, ik ging even naar buiten en de chauffeur wilde weten hoe laat Camperworld open ging, om 8 uur dus. Ik heb Dick geroepen om even te komen kijken, om een lang verhaal kort te maken……we zaten dus 5 minuten later in een gigantische motorhome met 4 slide-outs. Het echtpaar showde alles heel trots en wij wilden natuurlijk alles even zien. We zijn om 9.30 uur naar een winkelcentrum in Flagstaff gegaan (niets gekocht) en om 12.00 uur terug naar Camperworld om te vragen wanneer zij konden repareren. Het onderdeel wordt morgen bezorgd, maar hoe laat weten ze niet. We gaan morgen wel weer een keer informeren, we hadden genoeg gewacht en tijd op de parkeerplaats doorgebracht. We zijn naar Sedona gegaan, eerst naar het visitor centre om te vragen naar de campings. Het is hier heel erg druk, omdat 4 juli een feestdag is. Wij hebben een prachtige camping gevonden met heel veel bomen en hier wil ik eigenlijk nog wel een nacht blijven, of heel veel langer. Eerst ingechecked en daarna naar Sedona, het is zo’n vreselijk geweldige plaats. We zijn hier 2 jaar geleden ook geweest en toen wist ik al dat ik hier ooit weer terug zou komen. Dat dat al zo snel zou zijn had ik niet kunnen dromen. Morgen weer naar Campingworld en natuurlijk de omgeving hier bekijken.

    Flagstaff – Sedona

    160 km.








    30-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mail van Moturis

    We zijn twee nachten in Page gebleven en wilden daarna naar Williams voor de treinrit naar de Grand Canyon. Toen we gisteravond op internet gingen kijken of we tickets konden bestellen, zagen we de prijs en we hebben ook bekeken wat de route is. Dat was niet wat we er van verwachten. De prijs was erg hoog en de treinreis ging niet echt door de Canyon. We hebben de plannen gewijzigd en we besloten naar de Grand Canyon South Rim te gaan. Voor we vertrokken keek Dick nog even naar de mails en we hadden een “message with high importance” van Morturis. Zij hadden van de fabrikant doorgekregen dat er een ernstig veiligheidsprobleem met de camper is en ons werd verzocht zo snel mogelijk naar de dichtst bijzijnde Campingworld locatie te gaan. We zijn toch maar eerst naar de Grand Canyon gegaan en het was weer adembenemend mooi. We hebben een hamburger bij Maswik Lodge gegeten…….en nu komen bij Moana vast de herinneringen weer boven. We vragen ons ook af of je de boom op de foto nog herkent?

    We zijn naar een locatie van Campingworld bij Flagstaff gegaan, want daar willen we een dagje winkelen. We weten niet of er veel van winkelen komt. Er is onvoldoende isolatie tussen de uitlaat en de camper (brandgevaar) en er moet extra isolatie aangebracht worden. Dat moet besteld worden. Het is inmiddels al laat geworden en een medewerker van Campingworld bood ons aan om de nacht op hun parkeerterrein door te brengen. We kregen stroom en verder zijn we `selfsupporting`. We staan dus nu op een parkeerterrein en inmiddels is er nog een motorhome bij ons komen staan. We hopen wel dat we kunnen slapen want we staan vlak naast de `Santa Fé railroad`. De goederentrein komt ongeveer ieder half uur langs en de trein is iets langer dan in Nederland. Laatst probeerde ik de wagons te tellen en bij 35 ben ik maar gestopt, want er kwamen er nog meer.

    We kunnen niets op het blog zetten, want we hebben geen internet. Dit verhaal heb ik dus vast in Word gezet, voor ik iets vergeet. We kijken voor het eerst televisie, want die doet het wel.

    Page – Flagstaff

    385 km.










    29-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dagje Page, 180 foto's gemaakt...
    Vandaag zijn we in Page gebleven, want we hebben een tour geboekt naar de Upper Antelope Canyon. We werden om 10.20 uur bij de camping opgehaald. Na 10 minuten rijden zijn we bij het loket waar betaald moet worden en daarna nog 10 minuten rijden door los zand en we zijn we bij de ingang van de canyon. Het is geen canyon zoals de Grand Canyon, maar meer een slotcanyon dus de wanden staan heel dicht bij elkaar en je loopt over de bodem van de canyon. Het was in een woord geweldig!!!!!!! Toen we terug kwamen op de camping werden we uitgenodigd voor de lunch door een Amerikaans echtpaar die ook de Antelope Canyon toer hadden gemaakt. Helaas hadden we al gegeten, maar ze vroegen of we dan op de borrel wilden komen, vonden we erg gezellig. We zijn in de middag nog naar Lake Powell geweest en de Lake Powell Dam. We wilden naar Glenn Canyon, daar kwamen we ook alleen reden wij natuurlijk weer in "the middle of nowhere" op een dirt road. Moet kunnen met een huurcamper, deze keer bleef het servies tenminste heel. Op de terug weg zijn we nog naar "Horse Shoe Blend"geweest. Op dat punt maakt de Colorado river een bocht die lijkt op een hoefijzer. We moesten er een behoorlijk stuk voor door het zand sjokken, maar het was zeker de moeite waard. Om half zes zijn we naar het Amerikaanse echtpaar gegaan voor de borrel. Zij wonen een half jaar per jaar in een bus waar de auto achter hangt. Je weet niet wat je ziet. Het is een compleet appartement met 4 slide--outs. Met de auto er achter was het hele gebeuren 60 foot ongeveer 18 meter. Even ter vergelijking, de langste bus in Nederland is 12 meter. Hele aardige mensen en jawel de conversatie in het Engels......
    Page
    80 km.









    28-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.heel erg warm
    Vandaag zijn we van Winslow via Flagstaff naar Page gereden. Deze plaats ligt noordelijk van Flagstaff. Er zijn hier in de omgeving prachtige canyons te zien en er is een schitterend meer. Het is hier heel erg warm. Voor morgen hebben we een toer door Antilope Canyon geboekt, nu wordt dus een grote wens van mij vervuld. Ik heb hier al veel over gelezen en foto's gezien en wilde zelf heel erg graag de Canyon in, dat gaat dus morgen gebeuren. We hebben daarom 2 nachten op deze camping geboekt, dan kunnen we morgenmiddag ook naar het meer en nog wat andere bezienswaardigheden bekijken. Vanmiddag hadden we de camper op een parkeerterrein van het Visitor Centre gezet en er stond een zelfde camper als die wij hebben gehuurd, alleen 1 1/2 meter groter. Wij dachten het zal wel heel toevallig zijn als wij die mensen kennen. Vanavond zaten we te eten en kwam er een camper van Morturis langs en ik dacht de bestuurder te herkennen, maar wist het niet zeker. Na het eten ben ik even gaan zoeken en ja hoor, we zaten met deze mensen in de bus naar de fabriek in Elkhart. Zij hadden ons al zien lopen vanmiddag. Wat is de wereld toch klein.
    We hebben begrepen dat een aantal mensen problemen heeft met het sturen van een bericht. Wellicht kan enige uitleg helpen. Aan de rechterkant van het blog bevindt zich een kolom met de tekst;
    "Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek". Onder deze tekst zit een button met daarop de tekst "voeg toe", hierop klikken dan kan je een bericht binnen het kader intypen. Ook je naam en E-mail adres op de juiste plaats invoeren, als je klaar bent moet er een code die er staat over getyped worden (het zijn altijd een paar willekeurige letters). Op de button "reactie versturen" klikken en het bericht wordt verstuurd.
    Aan het fotoboek hebben we de kiekjes van week 2 toegevoegd.
    Winslow - Page
    300 km.

    27-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De geweldige dagen houden maar niet op...

    Op dit moment ben ik aan het blog aan het schrijven aan een picknicktafel op een campground. We hebben net gegeten en Dick wast af en zet koffie. Heerlijk, vakantie!!!!!!! We hadden ook zo'n geweldige dag. Om half tien (laat) zijn we uit Gallup vertrokken en het doel was Winslow. Via Painted Dessert en Patrified Forrest, de natuur is hier geweldig. Eerst door Painted Dessert, de Painted Desert dankt zijn naam aan de gekleurde (zand)steen formaties die rode, paarse en bruine tinten aannemen, onder andere afhankelijk van de lichtinval die gedurende de dag verandert. Verder zijn we via Petrified Forrest gereden. Petrified Forrest is bekend door de vele versteende bomen, maar er worden ook tal van andere fossielen gevonden, zowel van planten als van dieren.

    Tegenwoordig is het gebied voornamelijk een woestijnlandschap. Dit was ongeveer 225 miljoen jaar geleden, anders. Enorme bossen met gigantische seqouais bedekten laaggelegen moerasgebieden. Vermoedelijk heeft een grote vulkaanuitbarsting dit gebied uiteindelijk verwoest. Boomstammen werden onder water door een dikke laag vulkaanas en modder begraven. Door de jaren heen drong water met silicum, een mineraal dat veel voorkomt in vulkaanas, door in de stammen. Het silicum werkte als een natuurlijke conservering en zorgde ervoor dat het hout in kwarts veranderde. Toen het zuidwesten van de Verenigde Staten begon te stijgen en het huidige landschap werd gevormd kwamen op enkele plaatsen, waaronder in Petrified Forest National Park in Arizona, de versteende boomstammen mede door wind- en watererosie weer aan de oppervlakte te liggen. Het was een geweldige dag. We waren van plan nog een oud stuk route 66 te rijden. Volgens ons boekje konden we 7 mijl genieten van een oud stuk van de route.Toen we van de Interstate afgingen om de route te zoeken, was de weg afgesloten met een hek, road closed. Dit schijnt dus heel vaak te gebeuren met stukken Route 66. De hele Route rijden is een droom voor velen, maar in de praktijk lastig te realiseren.

    Gallup - Winslow

    270 km.











    26-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.van Grants naar Gallup
    We zijn vandaag in een gebied ten zuiden van de I 40 gebleven omdat daar heel veel te zien is. Eerst zijn we naar El MalPais National Park gegaan. Dit is een vrij uitgestrekt gebied met oude vulkanen, en grotten. We zijn eerst naar het visitor centre gegaan voor informatie en een hele vriendelijke mijnheer stond ons te woord. Hij raadde ons aan een hike van 6 km. te maken naar de oudste en grootste vulkaan. We kwamen langs grotten waar op een bord het advies werd gegeven om per persoon 3 zaklantaarns met genoeg batterijen en heel veel water mee te nemen. We zijn wel in een grot geklommen, maar niet te ver je verdwaalt er zo.  Wij kozen voor de wandeling naar de vulkaan. Dat werd behoorlijk klimmen. De omgeving was geweldig en geen mens te zien. Toen we boven waren zagen we ineens behoorlijk donkere wolken en besloten zo snel mogelijk naar beneden te gaan. Het zag er erg dreigend uit. Op een gegeven moment begon het te onweren en te bliksemen en dan voel je je niet prettig. We moesten wel doorlopen naar de parkeerplaats en daar aangekomen was de bui alweer overgetrokken. Het was een geweldige wandeling in een prachtige stille omgeving. Voor we bij ons volgende punt kwamen, kruisten we de Continental Divide. De Continental Divide (ook wel Great Divide of Continentale Waterscheiding) is een bergkam in Noord- en Midden-Amerika die fungeert als waterscheiding. Dat wil zeggen dat hij de stroomgebieden van de verschillende rivieren op het continent die uitkomen in de Grote Oceaan scheidt van die van de rivieren die uitkomen in de Atlantische Oceaan. Daarna zijn we langs El Morro National Monument gereden. Je begrijpt niet hoe zo'n stuk steen uit de aarde kan verrijzen. De wolvenopvang stond ook op mijn verlanglijstje en het was werkelijk een hele belevenis. op dit moment worden in totaal 49 honden die op wolven lijken en wolven opgevangen. We werden door een hele enthousiaste gids rondgeleid. Dat kunnen Amerikanen wel, mensen enthousiast maken. Er liepen een heel stel ongeveer 10-jarige jongetjes mee en daar ging die gids ontzettend leuk mee om.
    Om bij de wolvenopvang te komen moesten we volgens de kaart over een heel klein weggetje van ongeveer 6 km. rijden. Toen we daar aankwamen bleek het behoorlijk ernstige dirt-road te zijn. De camper bonkte en hobbelde vreselijk alles ging verschrikkelijk te keer binnen. Ik denk dat ze er bij Morturis niet vrolijk van worden als ze dit weten. Bij aankomst bleek al het serviesgoed nog heel te zijn, alleen hebben we de tv nog niet geprobeerd, dat zien we morgen wel.
    We staan nu op een prachtig RV Park bij Gallup en hebben op de camping gegeten, het eten was niet te .....maar, we werden verwend met live cowboy muziek. Dit was weer een geweldige vakantiedag, morgen gaan we de grens met Arizona over.
    Grants - Gallup
    214 km.









    25-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sandia Peak Aerial Tramway

    We zijn gisteren toch wat ver van de route afgedwaald, dus moesten we vanmorgen een aardig eind rijden voor we weer bij Albuquerque waren. Het was wederom een fantastische route door de bergen. In Albuquerque zijn we naar de Sandia Peak Aerial Tramway gegaan, dit is gelegen in een bekend ski-gebied. In het ski-seizoen kan je s'morgens met de Tramway naar de top van de berg, de hele dag skiën en s'avonds met de tramway weer naar beneden. In de zomermaanden gaat de tramway ook naar boven. Allemaal vreselijk toeristisch natuurlijk, maar we zijn wel naar boven gegaan. Iedereen die mij kent weet dat ik heel even moet slikken voor ik in zo'n gondel stap (een klein beetje hoogtevrees). Maar ik heb het toch maar weer gedaan, weliswaar met knikkende knieën, maar het was de moeite waard. Daarna zijn we nog naar Sky-City gereden. Dit is een hele oude indianen stad bovenop een berg waar nog een paar indianen wonen. Het ligt ook in een indianen reservaat. We wilden de stad gaan bekijken, maar alweer goot het van de regen. We hebben nog wat foto's gemaakt en zijn doorgereden naar Grants. Hier staan we nu op een camping en morgen willen we naar een wolvenopvang.
    Taos - Grants
    390 km. 










    24-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fantastische dag
    We hebben vandaag een fantastische dag gehad. We startten wel wat laat omdat we nog een route moesten voorbereiden. We zijn dus in de buurt van Santa Fe gebleven, omdat ik thuis al had uitgezocht dat de natuur hier geweldig moet zijn. Ik wilde heel graag naar het Kasha Katu Tent Rocks State Park, dat is een gebied met rotsformaties die er uitzien als tipi's (indianententen) en er is een slotcanyon. Ik heb veel gelezen over slotcanyons, maar ik heb er nooit één stap ingezet. Een slotcanyon is een diepe smalle speet in de aarde waar je doorheen kunt lopen. Deze slotcanyon was klein, dus voor ons om te beginnen prima. Er bestaan hele uitgebreide slotcanyons waar je GPS bij je moet hebben anders verdwaal je.  Bij de receptie van de camping ging ik om de route vragen en de receptioniste vertelde mij dat het Park voor 6 weken was gesloten, daaaaag slotcanyon. Dick had een scenic route gevonden naar Taos en een scenic loop ten noorden van Taos, bijna een dagprogramma. Deze route zijn we gaan rijden en het was helemaal geweldig. We zijn in een prachtig ski-gebied geweest ten noorden van Taos. Er lag zelfs nog sneeuw op sommige bergtoppen. Morgen gaan we richting Albuquerque en door naar Grants. We zijn een beetje afgestapt van het volgen van route 66 omdat de natuur hier zo prachtig is en dat willen we ook graag zien.
    Santa Fe -Taos
    280 km.








    23-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eindelijk weer bergen.
    Vannacht was het bar en boos in Santa Rosa, regen en windvlagen, de camper stond helemaal te schudden. Ligt wel lekker in je bed in je huis op wielen.Vanmorgen heeft Dick uitgeslapen tot 7.30 uur en we vertrokken met prachtig weer, na een tijdje rijden kwamen we dan eindelijk in de bergen. Het doel was Santa Fé en het laatste stuk hebben we via de Tuquoise Route gereden, een bekende scenic route. Het was prachtig. We zijn tot de Tuquoise Route op de Interstate gebleven omdat route 66 hier voor een groot deel niet meer bestaat. In een van de dorpjes kwamen we een groot aantal bikers tegen allemaal op Harley's of Honda's, Wil was niet meer mee te krijgen voor ze op zo'n motor had gezeten en jawel de foto's spreken voor zich. We hadden gekozen voor een wat hoog op een plateau gelegen RV Park met internet. Toen we daar aankwamen was het lunchtijd en hebben we in de RV geluncht. We hadden onderweg al behoorlijk donkere luchten boven de bergen zien hangen en ja hoor het duurde niet lang meer of we zaten er midden in. Storm, regen, onweer, lichtflitsen  en hagelstenen, noodweer dus. Na een ongeveer een uur was de bui overgetrokken en besloten we eerst naar een outlet te gaan met een winkel van Tommy Hilfiger, dat is niet goed voor de creditcard. 2 Broeken en 3 polo's voor Wil en voor Dick 3 onderbroeken gescoord. Daarna naar een groot winkelcentrum met winkels als Sears enz. en daar kon je hele lekkere ijsjes krijgen, natuurlijk koos Dick voor een hele grote. We zijn ook nog even door Santa Fé gereden, een hele mooie stad en hebben bij Applebee's gegeten. Al met al een echte vakantiedag en we zijn blij weer in de bergen te zijn. Het is nu 9 uur s'avonds en er staat een behoorlijke storm, we worden helemaal heen en weer geschud. We zullen maar aannemen dat we niet van de berg worden geblazen.
    Santa Rosa - Santa Fé
    284 km






    22-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.paar foto's van 22 juni
    Foto's van Palo Durto park en windvlagen vanuit de auto.







    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dienstmededeling internet
    Even een dienstmededeling tussendoor. Het is nu de ochtend van de 22e juni. We gaan vandaag naar Palo Duro Canyon en zullen daar één nacht blijven. Ook dit is een state park, zonder internet. De volgende berichten dus over minimaal twee dagen.

    Speciaal voor Anne Verburgt hebben we wat vrachtwagens in het fotoboek opgenomen.

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Palo Duro Canyon
    We weten niet hoe het komt maar we zijn s'morgens altijd 1 1/2 tot 2 uur bezig voor we weg kunnen rijden. Vanmorgen stonden we om zeven uur op en gingen pas om 9 uur weg en het was echt aanpakken. Ik hoor een aantal mensen al denken; maak je niet druk jullie hebben vakantie. We zijn vanmorgen gelijk naar de Palo Duro Canyon gegaan, deze canyon ligt zuidelijk van Amarillo en is de op één na (Grand Canyon) grootste canyon van de USA. Op de weg er naar toe was het landschap behoorlijk vlak en wij waren benieuwd naar wat we konden verwachten. De canyon was prachtig en indrukwekkend. We zijn het hele park doorgereden en hebben bij een paar overlooks gestaan. We besloten er niet te overnachten dat wilden we alleen doen om een paar wandelingen te maken, maar het was er veel te heet. We zijn dus richting Santa Fe gegaan. We zijn de grens tussen Texas en New Mexico gepasseerd en we hoopten dat het landschap wat bergachtig zou worden, want Texas is heel erg vlak. New Mexico is dus net zo vlak alleen wonen er hier nog minder mensen. We lazen dat de bewoners uit New Mexico het gezegde "in the middle of nowhere" hebben bedacht. Wij weten nu wat daar mee wordt bedoeld. We staan op dit moment op een camping in Santa Rosa. Het laatste stuk naar de camping stak een storm op met aardige windstoten. Je merkt dan goed hoe windgevoelig zo'n RV is.  Morgen gaan we naar Santa Fe en zijn van plan daar 2 nachten in een State Park te gaan staan. We hebben dan dus 2 nachten geen internet en zijn niet te bereiken.
    Er zijn een paar mensen jarig geweest, dus; Tom, Hans, Patrick en Annette van harte gefeliciteerd.
    Amarillo - Santa Rosa
    393 km.

    21-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.reis- en wasdag
    Eerst een mededeling: Vanaf nu staan er ook foto's in ons fotoboek. We hebben vandaag het blog bijgewerkt, daarom staan er nu vier dagen bij. In een State Park is geen internet dus konden we niemand bereiken en juist daar hadden we besloten een extra dag te blijven. De teksten waren al in Word geschreven, als we dat niet gelijk doen vergeten we de helft. We zijn vandaag de grens van Texas gepasseerd. Ook Texas is erg vlak met gigantische graanvelden. We zouden nu toch weleens bergen willen zien. We staan in Amarillo op een hele kale camping, het is ontzettend heet 43 graden en waait behoorlijk. Je ziet hier ook niemand buiten lopen, iedereen zit binnen met de airco aan. Vanavond heeft het even geregend en de regen verdampt gelijk als het op het asfalt komt. Het was vandaag een reisdag en boodschappen doen kost ook altijd wat extra tijd. Verder 4 wassen gedraaid dus tig keer in de hitte naar de laundery gesjokt.
    Foss State Park - Amarillo
    312 km




    20-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.rustdag

    Vandaag rustig aan gedaan. Voor we een keer klaar waren met douchen en ontbijten was het over negen. Ja, dat is laat voor ons in de vakantie, over het algemeen zijn we om half zeven al klaar wakker en gaan er dan ook uit. Een nieuwe dag brengt nieuwe kansen op avonturen.

    Eerst zijn we van morgen gaan hiken (hiken klinkt leuker dan een wandeling maken). We liepen over een pad begroeid met hoog gras en ik zeg nog tegen Dick dat hij op moet passen als hij geratel hoort. En jawel, vlak bij de camping stapte ik bijna op een slang, hij stak net het pad over. Ik denk dat hij net zo van mij schrok als ik van hem. Voor Dick het fototoestel had gepakt was hij al in het gras verdwenen. Nu durf ik dus niet meer op slippers door het gras te lopen. Bij de camper hebben we koffie gedronken en zijn toen een rit met de camper langs het meer gaan maken, dat was heel erg leuk. Dick wist een plek waar boten en waterscooters te water werden gelaten. We hebben daar denkt een uur in de schaduw naar al dat gegrut zitten kijken. Het ging af en aan met te water laten en boten er uit halen. Vaak ging het goed maar soms ook niet, dus veel te zien. Nog even iets over het weer: Het waait hier erg hard en het is 36 graden dus behoorlijk warm. Er schijnen hier in dit seizoen vreselijke branden te zijn. Het is gelukkig geen tornadoseizoen.

    Foss State Park

    80 km.

     






    19-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vervolg route 66

    Vanmorgen van Moana gehoord dat er al veel reacties op het blog staan. Dat wisten we niet; we dachten dat ze via mail worden doorgestuurd. Leuk om ze allemaal te lezen. Ik wil iedereen heel erg bedanken voor alle berichten. Het is erg leuk als je in Amerika zit om te zien dat iedereen zo mee leeft. Vandaag reden we weer voor een groot deel de oude route 66. Dit is zoals iedereen weet een wereldberoemde route, maar wij komen er geen toerist tegen. Nogmaals het is ook een hele puzzel om de route echt te volgen. We hebben boodschappen gedaan en moesten tanken. Zelfs bij het tankstation spreken mensen je aan. Dick heeft een vriend voor het leven gemaakt en zijn vrouw wilde het adres van ons blog hebben. Ze had het gelijk op haar telefoon en kon ook de foto’s zien. Ze vond het erg leuk om ons te volgen. Onze ervaring is wel dat je op deze manier van reizen heel snel contact hebt met Amerikanen. Heel erg leuk en goed voor het spreken van de taal. Zaterdag en zondag staan we in een State Park aan een meer en daar is geen internet. We kunnen dus ook niet bellen.

    Oklahoma City – Foss State Park

    432 km.






    18-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag met gaatje....

    Vandaag was een dag met een gaatje. We reden uit Grove weg en Dick ging gelijk ergens tanken. Toen we bij het tankstation wegreden brandde er een lichtje op het dashbord, er was iets met de motor. De afspraak is dat je dan gelijk een Ford garage belt of naar een Ford garage toegaat. Maar natuurlijk geen Ford garage te vinden, dan maar naar de Chevrolet om daar te vragen waar ik een Ford garage kon vinden. De manager wilde van alles weten en ik mocht daar een speciaal nummer van Ford bellen. Een vriendelijke en vooral geduldige juffrouw vertelde me dat er 30 mijl verder op onze route een Ford garage was in Vinity. Wij daar naar toe, het zijn natuurlijk wel hele afstanden. De monteur vertelde dat hij het erg druk had en dat we het bij een andere garage moesten proberen. Wij weer weg. Nadat wij een heel eind gereden hadden (en het lichtje maar branden) zag ik ineens een Ford garage. Wij zijn naar binnen gegaan en een vriendelijke juffrouw heeft ons geholpen. De camper is helemaal nagekeken en gereset, de monteurs konden niets geks vinden (als we dit nog vaker hebben de volgende weken spreken we na 4 weken natuurlijk wel vloeiend Amerikaans). Nu moest er nog een camping worden gezocht. Dick had er twee gevonden die nog al dicht bij elkaar lagen we moesten er wel een stukje voor rijden…..De ene camping bestond niet meer en de andere camping werd gerenoveerd en was dus ook dicht. Weer helemaal terug om een derde camping te zoeken. Daar was het kantoor gesloten en je mocht er niet zomaar gaan staan. Een volgende camping zoeken……… Uiteindelijk vonden we een RV park langs de snelweg en er was voor ons nog een plekje, inmiddels was het half acht en ik moest nog koken…..heb ik ook gedaan. s´Avonds vroeg naar bed. Ik was te moe om ons blog bij te werken.

    Grove – Oklahoma City

    574 km.


    17-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Route 66
    Vandaag hebben we voornamelijk route 66 gevolgd. Dankzij een routeprogramma van Dick hebben we de route exact kunnen volgen anders hadden we dit nooit kunnen doen. Het volgen van route 66 is nogal een puzzel. Het was een geweldige rit. We kwamen ook allemaal herkenningspunten tegen, maar we vinden het onzin om ze allemaal te fotograferen.Gisteren waren we dus een beetje de weg kwijt, dat komt denk ik ook omdat de afstanden toch wel heel erg groot zijn en op de kaart ligt het allemaal veel dichter bij elkaar. Ik hoor de mannen al denken: natuurlijk een vrouw kan niet kaart lezen, maar onze juffrouw van Tom Tom is soms ook weleens de weg kwijt. We staan op een camping van Passport America en als je lid bent is dat voor de helft van de prijs en ja hoor we zijn lid. We moesten wel een gigantisch stuk rijden om hier te komen, dus de korting hebben we alweer verstookt aan benzine.
    Als je met een gehuurde RV op de camping aankomt komen de hulpvaardige Amerikanen onmiddellijk naar je toe en willen overal mee helpen. Je hebt dus gelijk aanspraak. Vanavond liep er op de camping een hert we zitten echt midden in de natuur. Hier moeten jullie het even mee doen want ik heb het heel erg druk. Het is al 9.00 uur, heel donker en ik moet de was nog uit de droger halen, dat is een aardig eind lopen. We vinden een vakantie met een camper tot nu toe helemaal fantastisch.
    Ik wil nog even kwijt dat ik vandaag een heel eind met de camper heb gereden, het was even wennen maar ging heel goed.
    Ozark Lake - Grove
    574 km.







    Archief per week
  • 05/07-11/07 2010
  • 28/06-04/07 2010
  • 21/06-27/06 2010
  • 14/06-20/06 2010
  • 07/06-13/06 2010
  • 03/05-09/05 2010
  • 12/04-18/04 2010

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    ONS FOTOBOEK


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs