 |
|
|
| 06-03-2017 |
 Voorbereiding voor morgen |
Hans en Hinke reden vanmorgen al voor 7u weg. Zij moeten naar de garage omdat er iets niet in orde is met de remmen van de motorhome, als zij weten wanneer er aan gewerkt wordt, komen ze met de auto weer naar ons toe. Ondertussen zijn Yvon, Sil en ik alleen maar bezig geweest met voorbereidingen treffen voor morgen. Morgen gaan we 5 dagen kamperen, we vertrekken op tijd en rijden dan naar een meer waar we 1 of 2 nachten blijven staan, daarna gaan we naar Sedona om daar te hiken en de omgeving te bekijken. Hans en Hinke hoorden aan het eind van de middag dat hun motorhome morgen na de lunch misschien klaar is, zij komen dan naar ons toe en brengen we nog een paar dagen met elkaar door in Sedona. We zijn een paar dagen moeilijk te bereiken omdat we niet overal internet hebben.
06-03-2017, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 05-03-2017 |
| Indianen fair |
Dit weekend was er een Indianen fair in Phoenix. Marvin was om 9u al bij ons en met ons zessen verdeeld over 2 auto's reden we op weg naar Phoenix. Natuurlijk zijn we elkaar onderweg kwijtgeraakt en het grappige is dat we elkaar gelijk tegen kwamen toen we bij de fair aankwamen. Op een groot rond grasveld dansten de indianen hun traditionele dansen en werd er volgens de indiaanse traditie muziek gemaakt en gezongen. Dit is 1 van de grootste fairs in de USA. Er stonden heel veel stands met sieraden, potten en schalen, geweven kleden enz. alles wat er te koop werd aangeboden is met de hand gemaakt en daar waren de prijzen ook naar. Ik zag een hele mooie zilveren ring met zwarte steen voor 650,00 dollar dat is dus behoorlijk duur. Gedurende de ochtend hebben we over de fair gelopen, na de lunch zijn we het museum met Indiaanse kunst gaan bezoeken. Ik vind alles heel kunstig gemaakt, maar ik hoef er niets van in huis te hebben. Onderweg naar huis hebben we met ons zessen ergens gegeten. Het was weer een heerlijke dag.
05-03-2017, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 04-03-2017 |
| Een dag als thuis |
Vanmorgen hebben we met ons allen ontbeten. Na het ontbijt zijn de dames boodschappen gaan doen. Hans moest nog in zijn motorhome klussen en Sil ging hem helpen. We zijn eerst naar Costco ( Makro) gegaan daar was het heel erg druk. Onderweg kwamen we zijn Ross, van de week hadden we al gezien dat er een nieuwe Ross zou komen, maar toen stond er een bord op met de tekst "Coming soon" en nu was het bord weg. De kans was dus er groot dat de winkel open was en Ross is mijn lievelingsinkepingen, want dat is de winkel van de koopjes. Ik heb daar al heel veel leuke dingen gekocht en Dick kocht er altijd zijn overhemden. Dus na het boodschappen doen, gingen we naar Ross. Hinke kende deze winkel helemaal niet en keek haar ogen uit. Ik heb weer gescoord, alleen het past allemaal niet in mijn koffer, daar moet ik dus nog een oplossing voor zoeken en anders nemen Hans en Hinke mijn spullen mee naar huis, want zij gaan met lege koffers terug. Het wordt eentonig maar dit was weer een hele leuke dag.
04-03-2017, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 03-03-2017 |
| komst Hans en Hinke |
Gisteravond zijn Hans en Hinke in Phoenix geland, ze hebben een overnachting in een hotel in Phoenix en rijden vanmorgen met de huurauto naar het bedrijf waar hun motorhome staat. Het was de bedoeling dat de motorhome dan klaar zou zijn en dan zouden ze met motorhome en huurauto naar ons toekomen. Helaas om een uur of elf arriveerden zij alleen met de huurauto, de motorhome was nog niet klaar. Dat gebeurt in Amerika regelmatig, men maakt afspraken en bedrijven houden zich daar komt gewoon niet aan. Zij kunnen de motorhome om twee uur ophalen. Eindelijk komen zij als het donker is aan. Ik heb deze nieuwe motorhome nog niet gezien, maar hij is groot......heel erg groot. De slaapkamer heeft een slide out, als die uitgaat is de slaapkamer binnen een meter groter. De kamer heeft 2 slide outs, als zij beiden uit zijn is de kamer bijna 4 meter breed. Je weet niet wat je ziet. Er zit een hele grote douche in en in een kast staat een wasmachine. De lengte van de motorhome is langer dan een stadsbus. Als het goed is gaan zij hier 6 weken mee rond rijden. Zij zullen er heel veel plezier mee hebben.
03-03-2017, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 02-03-2017 |
| Mount Lemmon |
Na het ontbijt vertrokken we vanmorgen met de truck en 3 fietsen achterop, voor een rit van 2uur naar Mount Lemmon. Het was prachtig weer. Aan de voet van Mount Lemmon zijn we nog niet op de plaats van bestemming, maar we moeten nog 40 km. naar boven klimmen. Boven aangekomen wacht de beloning, prachtige vergezichten en een pizza punt en slappe koffie in een berghut. Nadat we de pizza hadden genuttigd werd het tijd om de fietsen van de truck te halen. 1 fiets voor Sil, 1 fiets voor mij en de derde fiets dient als reserve. Yvon heeft zich aangemeld om de bezemwagen te besturen als wij van de berg af fietsen. De fietsen zijn in orde gebracht, de helmen zitten goed op ons hoofd "and here we go". Eerst even voorzichtig aftasten wat de fiets doet en daarna in volle vaart naar beneden. Het was fantastisch en het ging op de rechte stukken heel erg hard. Ik moest me wel heel goed concentreren, want 1 stuurfout en je hebt een probleem. Er rijden ook nog allemaal auto's op de berg. Amerikanen gaan anders met fietsers om dan de meeste mensen in Nederland, hier blijven ze heel rustig achter je rijden tot ze met veel ruimte kunnen passeren. Het was zo super gaaf om 40 km lang met regelmatig 50km per uur naar beneden te gaan. Dit is wel het leukste dat ik ooit heb gedaan. (In Ecuador was het ook leuk maar veel korter) Toen we beneden van de fiets stapten, had ik overal spierpijn van de concentratie, maar het is zeker voor herhaling vatbaar.
02-03-2017, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 01-03-2017 |
| wasdag |
Net als thuis moet er hier ook regelmatig gewassen worden, dus de bedden werden verschoond enz. Om bij de laundery te komen moesten we nog een heel eind rijden. Het was een hele grote laundery en er stonden wel 30 wasmachines en 20 grote drogers. Wat mij opviel was de prijs van 1 lading was. Toen ik nog rondreisde in de VS (laatste keer 2013) betaalden we voor 1 lading 1,25 dollar, nu betaal je 2,75 dollar voor een lading, daar komt de prijs van de droger, 1,25 dollar, per lading bij. Bij elkaar opgeteld is het een aardig bedrag en je bent er wel een tijdje zoet mee, voor alles klaar is. We hebben gezellig zitten kletsen, want in de laundery kletst iedereen met elkaar. Onderweg naar huis hebben we nog wat verse groenten gekocht. Sil was thuis gebleven om fietsen schoon te maken en banden op te pompen voor de fietstocht van morgen. Hij was klaar met zijn karwei toen wij thuiskwamen en hij vroeg mij of ik een ritje met hem op de quad wilde maken. Leek me heel leuk. We zijn met de quad een route door de dessert op heel mul zand gaan maken. Na 3 kwartier was het mooi geweest en reden we weer huiswaarts. Bij een brandweerkazerne moesten we even stoppen. De brandweermannen waren bezig om de wagens schoon te spuiten en de slangen op te ruimen. Er kwam een brandweermevrouw naar ons toe om te vragen of ze ons kon helpen en voor ik er erg in had zei ik dat ik graag een foto wilde hebben van mij op de brandweer auto. Tot mijn grote verbazing vroeg ze of ik daar ook brandweermannen bij wilde hebben en dat wilde ik wel, een stel van die leuke jonge kerels erbij die kans krijg je als grootmoeder niet elke dag. Het werd natuurlijk grote hilariteit, maar de foto's zijn leuk geworden.
01-03-2017, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 28-02-2017 |
| hiken |
Vanmorgen had Yvon weer een heerlijk ontbijt gemaakt. Bij het ontbijt besloten we dat we niet weg zouden gaan, maar van alles in en om de motorhome zouden gaan doen. De weersvoorspellingen waren niet zo best, het had ook de hele nacht gestormd, geregend en ik heb het zelfs even horen onweren. Om een uur of elf was het weer toch weer opgeknapt en besloten we te gaan hiken. Sil had een route uitgezocht en met regenjassen bij ons gingen we op weg. We liepen over een pad dwars door een gebied met een hele diverse vegetatie. Er groeien heel veel soorten cactussen, sommige cactussen zijn al heel oud en heel groot met diverse armen. De omgeving was prachtig. Na een uur gelopen te hebben zagen we wel heel donkere wolken onze richting op komen en in de dessert kan je niet schuilen. Het duurde ook niet lang meer of de bui brak recht boven ons los. Het was heel heftig, maar het is dan ook zo weer voorbij en dan droogt de kleding ook vrij snel op. Al met al hebben we bijna 3u gelopen meestal over zandpaden. Het resultaat is dat ik nogal moeilijk uit mijn stoel kom. Yvon had heerlijk hache met rode kool gemaakt, we hebben de pannen opgepakt en zijn bij de Patts gaan eten. De heerlijke dag werd bekroond met een prachtige zonsondergang. Het is jammer dat ik geen foto's op het blog kan zetten met mijn tablet.
28-02-2017, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 27-02-2017 |
| Kitt Peak Observation center |
De weersvoorspellingen voor vandaag zijn goed en we besluiten naar Kitt Peak Observation Center te gaan. Kitt Peak Observation center is gelegen op de 2096 meter hoge Kitt Peak in de Quilan Mountains. Dit gebergte ligt op het grondgebied van de Tohono O'odham indianen in de Sonora woestijn in de staat Arizona. De bergtop werd in 1958 geselecteerd als de plaats waar een nieuw observatorium gebouwd zou worden. De bergtop maakte deel uit van het land dat in bezit was van de indianen. Het land werd via een eeuwigdurend akkoord geleased van de indianen.
Wij zijn met de auto naar boven gereden en dat was een aardig lange rit. Boven op de berg staan over een grote oppervlakte verschillende telescopen. Een aantal telescopen kun je van binnen bezichtigen en dat is bijzonder indrukwekkend. Door de informatie die overal te verkrijgen is, krijg je een beetje een beeld over de wijze waarop met deze gigantische instrumenten gewerkt wordt.
Een prettige bijkomstigheid is dat je boven op de berg, helemaal rondom een schitterend uitzicht hebt.
27-02-2017, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 26-02-2017 |
| Boodschappen doen |
Het boodschappen doen gaat hier natuurlijk ook gewoon door en dit gebeuren stond op de to do list van vandaag. Yvon had ook een afspraak gemaakt met een dame die via de Amerikaanse marktplaats een hondenhok wilde kopen van de Pats. Yvon en deze dame zouden elkaar ontmoeten bij een benzinestation in Tucson. Het is natuurlijk afwachten of zo'n persoon dan ook komt opdagen, maar deze dame hield zich aan haar woord en binnen 2 minuten was de koop gesloten. Daarna gingen we op weg naar Costco de Amerikaanse Makro voor de nodige boodschappen en het vogelvoer, daarmee lokt Yvon alle vogels in de omgeving naar haar tuin. Na Costco ging de route naar de Walmart en dat vind ik zo leuk, want daar liggen heel veel herinneringen welke Walmart je ook binnen gaat ze zijn allemaal gelijk en ik krijg er altijd een "dejavu" gevoel. We hebben er de overige boodschappen gedaan. Nadat we naar huis waren gegaan, bedacht Yvon dat we in de middag nog wel naar een National Park konden gaan voor een hike en een bezoek aan het visitor center konden brengen. Het was heerlijk weer en ongeveer 17 graden.......Helemaal top voor een wandeling en de omgeving was schitterend.
26-02-2017, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 25-02-2017 |
| Motorhome show |
Vanmorgen moesten we op tijd op, want Marvin (een vriend van Yvon en Silvester) zou ons op komen halen om naar een show van motorhomes te gaan in Phoenix. We hadden ruim 2 uur rijden voor de boeg. Yvon had met vrienden afgesproken om ze onderweg bij een benzinestation te ontmoeten om dan met 2 auto's verder te rijden. De show werd gehouden op een heel groot terrein naast het racecircuit van Phoenix. Toen we aankwamen was het al behoorlijk druk. Er stonden heel veel gloednieuwe motorhomes en caravans in alle soorten, maten en prijzen en het was toegestaan om ze allemaal van binnen te bekijken. Ik vond het schitterend, de meeste belangstelling ging uit naar een motorhome van bijna 500.000 dollar. Hij zag er van binnen en van buiten schitterend uit en was van alle luxe voorzien. Ik was meer geïnteresseerd in de kleinere motorhomes en dat kwam eigenlijk omdat ik er gisteravond achter kwam dat ik bij binnenkomst van de USA geen stempel had gekregen voor een verblijf van 2 maanden, maar voor een verblijf van 6 maanden. Toen ik in bed lag ging mijn fantasie met mij op de loop, ik dacht als ik mijn ticket nou omzet en gewoon hier blijf voor een half jaar welke motorhome is daar dan het meest geschikt voor en ik heb hem gevonden ook. Het is een Dynamax Isata, maar ja, dromen zijn anders dan de realiteit want ik heb voor de maand mei een reis geboekt naar Afrika. Ik moet dus gewoon naar huis, maar nu ik weet dat de mogelijk er is, opent dat wel perspectief voor volgend jaar ( moet ik wel eerst mijn huis verkopen). Op de terugweg naar huis opperde Marvin om uit eten te gaan en dat hebben we ook gedaan. Ik heb een heerlijke salade gegeten. Marvin ging nog mee naar "huis" om een kopje koffie te drinken en we hebben heel gezellig zitten praten. Uiteindelijk kwam het gesprek op Trump en zijn presidentschap. Het is heel interessant om dan eens de mening van een Amerikaan te horen over de verkiezingen en de positie van Trump.
25-02-2017, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 24-02-2017 |
| Gourd show |
Ik heb vannacht heel slecht geslapen, was om de 2u wakker en ik ben uiteindelijk maar om 6.30u opgestaan. Voor vandaag hadden we het plan gevat om naar een gourdshow te gaan. Een gourd is de buitenste laag van een kalebas, die men beschildert of inbrandt met de mooiste voorstellingen. Afhankelijk van de grootte en de vorm van de gourd worden ze gebruikt voor verschillende doeleinden, dat kan zijn een schaaltje, de voet van een lampenkap, als kunstobject enz. De show was in een recreatieruimte van een camping. De camping wordt bewoond door zogenoemde "snowbirds". Dit zijn mensen die huis en haard hebben ingeruild voor een leven in een motorhome. In de wintermaanden trekken zij naar Arizona, omdat in deze staat de temperatuur in de wintermaanden aangenaam is. In het voorjaar trekken zij over het algemeen daar waar de wind deze mensen brengt. Yvon en Silvester hebben ook weleens een paar maanden doorgebracht op deze camping, zij zijn hier niet helemaal onbekend. Toen wij daar binnen rondliepen, kwam er een dame naar mij toe die zei "hello Wil, how are you doiing" wat bleek, wij hadden vorig jaar kennisgemaakt en zij herkende mij nog. Het was Donna een vriendin van Yvon. Wij hebben nog even een rondje op de camping gereden om alle prachtige motorhome te bewonderen. Bij thuiskomst heeft Yvon weer een heerlijke maaltijd bereid. Zij heeft een nieuwe hobby......koken, Sil en ik laten het ons heerlijk smaken.
24-02-2017, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 23-02-2017 |
| Vertrek naar Arizona |
Vanmorgen stond de taxi om 6.30u voor de deur, ik was dus ruim op tijd op Schiphol. Tegen beter weten in heb ik de avond ervoor nog geprobeerd om in te checken, maar dat lukte niet. De tekst op het scherm van mijn laptop vertelde mij dat ik mij de volgende dag bij het grondpersoneel van Schiphol moest melden. Om een hoop gevraag te voorkomen heb ik bij de incheckbalie gelijk gezegd dat ik een visum heb en mij waarschijnlijk moet melden bij balie 16 en deze keer kon ik gelijk doorlopen. Zonder problemen werd de bagage ingechecked, toen begon het wachten. Er waren een aantal vluchten gecancelled vanwege de storm, maar mijn vlucht vertrok op tijd. Ik had een plaats bij de deur geregeld en had dus heel veel beenruimte. Het is en blijft een lange vlucht, maar liefst 10u naar LA. In LA moest ik naar een andere vertrekhal, daarvoor moest ik naar buiten en toen nog zeker 20 minuten lopen voor ik bij domestic flights was. De vlucht van LA naar Phoenix had een vertraging van 50 minuten. Bij aankomst zag ik Yvon gelukkig staan. We hebben de auto opgezocht en verlieten de luchthaven terwijl het donker werd. Onderweg hebben we nog een hapje gegeten. Toen we "thuis" aankwamen, was ik al ruim 22u in de weer zonder te hebben geslapen, ik was helemaal gaar. Mijn "huis" voor de komende periode was al helemaal klaar, het bed was opgemaakt dus ik kon gelijk heerlijk naar bed.
23-02-2017, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 22-02-2017 |
|
|
ARIZONA
22-02-2017, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 16-10-2016 |
| Santa Cruz - Baltra - vlucht naar Quayaquil |
Op de laatste dag van ons bezoek op de Galápagoseilanden doen we het rustig aan. We kunnen nog even rondkijken in de haven van Puorto Ayora en dan is het toch echt tijd om met de bus richting veerpont te vertrekken. Onderweg zien we nog reuzenschildpadden in "weilanden" grazen, dus een mooi foto moment en we maken nog een wandeling naar een geimplodeerde vulkaan. Aangekomen bij de "haven" gaan we allemaal aan boord van de veerpont. De koffers worden op het dak gegooid en dan maar hopen dat het goed gaat. Het is misschien 15 min. varen naar het eilandje Baltra, daar verlaat iedereen de veerboot, zoekt zijn/haar koffer op en dan stappen we in een bus die ons naar een kleine luchthaven brengt voor een vlucht van 1u en 55min. naar Guayquil. In Guayquil zijn we allemaal vrij snel door de douane en Annemarie en ik gaan nog even winkelen. Ineens hoor ik mijn naam omroepen. Eerst denk je nog dat kan toch niet, maar Annemarie had het ook gehoord. Ik moest me melden bij de douane, Annemarie was solidair en ging mee. Aangekomen bij de douane heb ik mij gemeld en ik moest mee (ik wist nog steeds niet waarom) Annemarie mocht niet mee. Dit is in het buitenland ook altijd een moment dat je geen grapjes moet maken, dat waardeert de douane niet en je kunt je daar beter aan houden.Toen ik buiten kwam, stonden er een heleboel karren met koffers en mijn koffer stond alleen op een grote tafel. Ik moest weer mijn paspoort laten zien en ik moest mijn koffer openmaken. In de koffer zit altijd een kleine koelbox van plastic met dingen erin die misschien kunnen gaan lekken en daar had ik ook een schelp in gedaan die ik van één van mijn vrienden had gekregen en dat mag je dus niet meenemen. Ik kneep hem wel een beetje, maar had al snel in de gaten dat het om mijn haarlak ging. De bus haarlak werd van alle kanten bekeken en nog een keer en nog een keer. Op een gegeven moment vroeg ik of het om de bus haarlak ging en dat was ook zo. Ik zei, dat ze hem mochten houden, dat wilden ze niet. Ik kreeg de haarlak terug, moest de koffer weer sluiten en kon gaan. Annemarie stond trouw te wachten. Samen hebben we nog wat chocolade gekocht in een winkel en daar had ik een doos met mijn nieuwe tas op de grond gezet. We gaan naar buiten en ik zeg nog tegen Annemarie dat ik mij zo kaal voelde. Mijn rugzak had ik om dus we zijn doorgelopen, komen we bij de gate, zegt Jaap tegen me "Wil waar is je tas" die had ik dus in de winkel laten staan. Ik weer terug en gelukkig stond hij er nog. Ik slaakte een diepe zucht en ga terug naar de wachtruimte bij de gate. Daar aangekomen hoor ik weer mijn naam omroepen (dat geloof je toch niet) ik moest me melden bij de gate. Mijn stoel was gewijzigd. Verder is de reis naar huis prima verlopen en was het ook wel weer fijn om thuis te zijn.
16-10-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 15-10-2016 |
| Isabela - Santa Cruz 2 |
15-10-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
|
| Isabela - Santa Cruz |
Vanuit Isabela reizen we verder naar Santa Cruz. Op dit eiland vinden we aan de zuidkust, verspreid over een aantal lage gebouwtjes, de onderzoekslaboratoria en werkplaatsen ven het Charlas Darwin Onderzoeksstation. Door de variëteiten aan dieren op de eilanden werd Darwin destijds geïnspireerd tot zijn invloedrijke evolutietheorie, beschreven in zijn boek "On the origin of species". In 1957 kwam er een alarmerend relaas over de op dat moment aangerichte schade onder de flora en fauna van de Galápagoseilanden, walvisvaarders hadden onder de schildpadden een slachting aangericht. Jonge schildpadden waren nergens te bekennen. Kleine kolonies mensen die zich op de eilanden hadden gevestigd, brachten geiten, varkens en ratten mee. Die richtten een ravage aan in de begroeiing en lieten geen schildpadnest ongemoeid. Kaal- en doodslag was het beeld. Een handvol natuurliefhebbers reageerde op het alarm. Met steun van Unesco richtten ze in 1964 op het eiland Santa Cruz het Charles Darwin Research Station op. Dit centrum richt zich op maatregelen om het tij te keren. De reden dat het niet goed ging met de schildpad is de invloed van de mens. Er werden namelijk geiten uitgezet op de Galápagoseilanden, die de meeste planten opaten, waarna er voor de schildpadden te weinig overbleef. Ook brachten de schepen onbedoeld zwarte ratten mee, die de eieren en de jonge schildpadjes opvraten. De geiten zijn op de meeste eilanden uitgeroeid; de ratten laten zich veel moeilijker vangen en vormen nog steeds een probleem. Het Charles Darwin Research Station, doet zowel onderzoek naar effectieve manieren om ratten uit te roeien, als onderzoek naar het behoud van de reuzenschildpad. Er worden schildpadeieren uitgebroed en de jonge schildpadjes worden gedurende vijf jaar verzorgd. Na die tijd zijn ze groot genoeg en is hun schild hard genoeg, om de ratten te weerstaan. Ze worden weer uitgezet op hun eiland van oorsprong. Ook wordt er onderzoek gedaan naar de verspreiding en de voedselpatronen van de schildpadden. Inmiddels hebben de Galápagoseilanden een erkende status als natuurreservaat en zijn opgenomen op de Unescolijst van werelderfgoederen. We zijn met 5 mensen en een gids naar het Charles Darwin Research Station gegaan. We hebben er uitgebreide voorlichting gekregen over de werkwijze van het Research Station. We hadden geluk, onderweg kwamen we een heel kleinschalig marktje tegen waar vis werd schoongemaakt en verkocht. De pelikanen maakten vreselijk ruzie om de delen die werden weggegooid. De rest van de groep ging liever snorkelen en had daar later een beetje spijt van, omdat de zee te ruw was en het water dan troebel wordt, is er bijna geen zicht.
In de ochtend gaan we ook nog naar de hooglanden van Santa Cruz om de Giant Galápagos schildpad in zijn natuurlijke omgeving te bekijken. s'Middags lopen we naar Tortuga Bay, dat één van de mooiste stranden van de Galápagos eilanden heeft. Onderweg komen we langs een gebied waar de flamingo's leven. Daarna bezoeken we een beschermd strand, waar we een kolonie van zeeleguanen kunnen bekijken en diverse zeevogels, zoals pelikanen, vinken en meeuwen.
15-10-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 14-10-2016 |
| Isabela |
Het eiland Isabela wordt gevormd door 6 aan elkaar gegroeide vulkanen; Alcedo, Cerro Azul, Daewin, Ecuada Sierra Negra en Wolf. De hele groep gaat naar de rand van een vulkaan klimmen, dat wordt 3 kwartier rijden en dan nog 3 kwartier klimmen. Ik ga niet mee...het is te hoog, ik hoest heel veel en ik voel me niet fit. Ik heb eerst een uur op het ontbijt terras allerlei dingen gedaan, nagels gevijld, dagboekje bijgeschreven enz. Na een uur had ik er genoeg van. Ik heb mijn rugzak ingepakt en ben richting strand gaan lopen. Ik heb eerst een tijdje op een pier gezeten en genoot van de omgeving, de prachtige baai, de branding, het blauwe water, hier en daar wat leguanen en verder niets. Op zulke momenten mis ik iemand om de ervaring te delen en dan bedoel ik niet....iemand van de groep waar ik mee reis. Toen ik er genoeg van had, ben ik langs het strand gaan lopen, ik genoot. Ik was daar helemaal alleen en voelde me heel gelukkig. Om half twaalf ben ik weer richting hotel gelopen en daar hoorde ik dat de groep niet bij de krater was geweest, omdat het weer te slecht was. Zij hebben toen maar fietsen gehuurd en zijn een stukje door het mulle zand gaan fietsen. s'Middags hebben we met boten een bezoek gebracht aan de Tintoreras eilandjes. Daar hebben we pinquins, kleine haaien, zeeschildpadden, zeeleeuwen, zeeleguanen en de bijzondere blauwvoet Jan van Gent gezien. Een aantal mensen is gaan snorkelen en zij hebben zeeschildpadden en zeeleeuwen gezien. De zeeleeuwen speelden zelfs met de snorkelaars. We hadden allemaal weer een geweldige dag gehad.
14-10-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 13-10-2016 |
| San Cristobal - Floreana - Isabela |
Vroeg in de morgen varen we in ongeveer 2 1/2 uur met een speedboot naar Floreane eiland. Floreane eiland is een klein eiland met ongeveer 100 bewoners. De bewoners wonen in de droge laagvlakten, zij verbouwen daar maïs, bananen en andere gewassen. Zij houden hier hun koeien, kippen en soms een varken. De watervoorziening komt vooral van de damp die s'nachts en s'morgens om de toppen van de bergen hangt. De druppels van deze damp worden heel ingenieus opgevangen en naar het dal geleid. Dit is de enige natuurlijke watervoorziening voor de bewoners op dit eiland. Het regent hier bijna nooit. In de laaglanden zien alle planten en bomen er ook erg droog uit. De hooglanden zijn veel groener, dat komt door de damp die hier s'nachts hangt. Hier verblijven de grote landschildpadden die wij gaan bezoeken.
De zee is rustig en met 3 motoren van ieder 200pk achter de boot, racen we over het water en maken behoorlijk wat buiswater tot grote hilariteit van de mensen die achter in de boot zitten. Het is prachtig weer, dus genieten, Als we aankomen staan er 2 vrachtwagentjes, die zijn omgebouwd tot bus, op ons te wachten. We moeten eerst een paar km. rijden voor we ons te voet verder begeven. Onderweg maken we een stop bij één van de restaurants op het eiland om vast de wensen voor de lunch door te geven. Op de plek waar de auto's niet verder kunnen moeten we te voet verder. Op het pad komen we al vrij snel een kleine schildpad tegen die mensen bijna nooit te zien krijgen. De gids wordt er helemaal opgewonden van. Voor mij is het gewoon een donkere schildpad. Na een kwartiertje klimmen, komen we de 1e reuzen schildpad tegen en al gauw zien we er meer. Het is een bijzonder ervaring om zomaar tussen deze beesten in hun eigen leefomgeving rond te lopen. Zij zijn er aan gewend dat zij hier mensen tegen komen, dus alles gaat heel relaxed. Alleen af en toe proberen ze in een voet te bijten. We hadden geluk, de temperatuur was niet zo hoog en dan komen de schilpadden in beweging. Bij een hoge temperatuur kunnen zij niet bewegen en liggen dan maar wat.
Om een uur of 2 kwamen we weer in de laagvlakte. We hadden een behoorlijk stuk gelopen en de lunch smaakte dan ook prima. Na de lunch was er voor een aantal van ons nog gelegenheid om een uurtje te snorkelen en de anderen (waaronder ik) zaten heerlijk in de schaduw op het zwarte lavastrand. Na een uur was het tijd om de boot weer op te zoeken, daarna was het nog 1 1/2 uur varen naar de volgende bestemming, het eiland Isabela. Als we bij het hotel op Isabela inchecken, wacht mij een verassing. Iedereen heeft al een hotelkamer, alleen ik niet. De dame van de receptie vraagt me met haar mee te komen. We gaan een aantal trappen op tot we voor een deur staan waar zij aanklopt. Als de deur open gaat staat Annemarie daar en dan wordt pas de vraag gesteld of wij het erg vinden om een kamer te delen. Annemarie en ik vinden het niet erg om een kamer samen te delen en we moeten eigelijk heel hard lachen, maar we hebben wel betaald voor een éénpersoonskamer. Als ik mijn spullen uitpak, wordt ik steeds bozer en ga op een gegeven moment naar de receptie om verhaal te halen. Het hotel blijkt vol te zitten. Hans slaapt in een ander hotel en Manon slaapt bij mensen thuis, dan zitten Annemarie en ik nog niet eens zo slecht, want het is een hele grote kamer. Wij leggen ons erbij neer.
13-10-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 12-10-2016 |
| San Cristobal |
Om 8u vertrekken we voor een lange wandeling door een duingebied naar de kust bij "Cerro de las Tijeretas. Het lanschap en het uitzicht zijn adembenemend. Aan de voet van Tijeretas Hill is er mogelijkheid om met de zeeleeuwen te zwemmen en vanaf het strand de zwemmende zeeleeuwen te bekijken.
Na de lunch gaan we met 2 boten langs de kust varen om verschillende fregatvogels, aalscholvers en andere dieren te bekijken. De stuurman heeft vis meegenomen om de aalscholvers te lokken en dat wordt een heel spektakel.
12-10-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 11-10-2016 |
| Vlucht van Guayaquil naar San Cristobal |
Vanmorgen kregen we het bericht dat onze vlucht naar San Cristbal met 2 uur was vertraagd. Iedereen stond al klaar om weg te gaan, dus dat was goed balen. We zijn nog maar even naar het park gegaan en hebben daar koffie gedronken. Om 11u vertrokken we met de bus naar de luchthaven. Het was een half uur rijden en het was heel erg druk op de weg. Onze reisbegeleider Patrick ging met ons mee naar de luchthaven om het één en ander voor ons te regelen. Daarna ging hij met een taxi naar het hotel en vanavond vliegt hij naar huis. Van overheidswege is bepaald dat er op de Galápagoseilanden alleen lokale gidsen mogen meereizen. Bij aankomst op San Cristobal zullen zij op ons wachten. De vlucht duurt 1 uur en 55 min. en de controle op de bagage is heel erg streng. Er wordt op toe gezien dat er geen zaden, plantjes en nog een hele lijst met verboden dingen wordt meegenomen. Zelfs de zolen van alle schoenen worden bekeken, iedereen dient ervoor te zorgen dat de zolen van zijn of haar schoenen schoon zijn. Om toegang te krijgen tot de Galapagoseilanden moet iedere toerist $ 100 betalen. We komen aan op het eiland San Cristobal aan de oostkant van de Galápagosarchipel. In vergelijking met de overige eilanden is San Cristobal een stuk toeristischer. Dat komt door het in 1986 gevestigde vliegveld. Na het inchecken in het hotel, maken we een wandeling over de boulevard en zien we de eerste zeeleeuwen. Verder gaan we door een duingebied naar het "interpretation centre" , waar we worden meegenomen naar de geschiedenis van de Galápagoseilanden.
11-10-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
|
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
