reizen Wil
Inhoud blog
  • Voorbereiding voor morgen
  • Indianen fair
  • Een dag als thuis
  • komst Hans en Hinke
  • Mount Lemmon

    Zoeken in blog



    Mijn favorieten
  • USA vakantie 2010
  • De reizen van Dick en Wil
  • Amerika reis 2011
  • USA 2012
  • Amerika reis 2013

  • 22-02-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    ARIZONA

    22-02-2017, 00:00 geschreven door Wil


    16-10-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Santa Cruz - Baltra - vlucht naar Quayaquil
    Op de laatste dag van ons bezoek op de Galápagoseilanden doen we het rustig aan. We kunnen nog even rondkijken in de haven van Puorto Ayora en dan is het toch echt tijd om met de bus richting veerpont te vertrekken. Onderweg zien we nog reuzenschildpadden in "weilanden" grazen, dus een mooi foto moment en we maken nog een wandeling naar een geimplodeerde vulkaan. Aangekomen bij de "haven" gaan we allemaal aan boord van de veerpont. De koffers worden op het dak gegooid en dan maar hopen dat het goed gaat. Het is misschien 15 min. varen naar het eilandje Baltra, daar verlaat iedereen de veerboot, zoekt zijn/haar koffer op en dan stappen we in een bus die ons naar een kleine luchthaven brengt voor een vlucht van 1u en 55min. naar Guayquil. In Guayquil zijn we allemaal vrij snel door de douane en Annemarie en ik gaan nog even winkelen. Ineens hoor ik mijn naam omroepen. Eerst denk je nog dat kan toch niet, maar Annemarie had het ook gehoord. Ik moest me melden bij de douane, Annemarie was solidair en ging mee. Aangekomen bij de douane heb ik mij gemeld en ik moest mee (ik wist nog steeds niet waarom) Annemarie mocht niet mee. Dit is in het buitenland ook altijd een moment dat je geen grapjes moet maken, dat waardeert de douane niet en je kunt je daar beter aan houden.Toen ik buiten kwam, stonden er een heleboel karren met koffers en mijn koffer stond alleen op een grote tafel. Ik moest weer mijn paspoort laten zien en ik moest mijn koffer openmaken. In de koffer zit altijd een kleine koelbox van plastic met dingen erin die misschien kunnen gaan lekken en daar had ik ook een schelp in gedaan die ik van één van mijn vrienden had gekregen en dat mag je dus niet meenemen. Ik kneep hem wel een beetje, maar had al snel in de gaten dat het om mijn haarlak ging. De bus haarlak werd van alle kanten bekeken en nog een keer en nog een keer. Op een gegeven moment vroeg ik of het om de bus haarlak ging en dat was ook zo. Ik zei, dat ze hem mochten houden, dat wilden ze niet. Ik kreeg de haarlak terug, moest de koffer weer sluiten en kon gaan. Annemarie stond trouw te wachten. Samen hebben we nog wat chocolade gekocht in een winkel en daar had ik een doos met mijn nieuwe tas op de grond gezet. We gaan naar buiten en ik zeg nog tegen Annemarie dat ik mij zo kaal voelde. Mijn rugzak had ik om dus we zijn doorgelopen, komen we bij de gate, zegt Jaap tegen me "Wil waar is je tas" die had ik dus in de winkel laten staan. Ik weer terug en gelukkig stond hij er nog. Ik slaakte een diepe zucht en ga terug naar de wachtruimte bij de gate. Daar aangekomen hoor ik weer mijn naam omroepen (dat geloof je toch niet) ik moest me melden bij de gate. Mijn stoel was gewijzigd. Verder is de reis naar huis prima verlopen en was het ook wel weer fijn om thuis te zijn.


       
       

    16-10-2016, 00:00 geschreven door Wil


    15-10-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Isabela - Santa Cruz 2


       
       
       

    15-10-2016, 00:00 geschreven door Wil


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Isabela - Santa Cruz
    Vanuit Isabela reizen we verder naar Santa Cruz. Op dit eiland vinden we aan de zuidkust, verspreid over een aantal lage gebouwtjes, de onderzoekslaboratoria en werkplaatsen ven het Charlas Darwin Onderzoeksstation. Door de variëteiten aan dieren op de eilanden werd Darwin destijds geïnspireerd tot zijn invloedrijke evolutietheorie, beschreven in zijn boek "On the origin of species". In 1957 kwam er een alarmerend relaas over de op dat moment aangerichte schade onder de flora en fauna van de Galápagoseilanden, walvisvaarders hadden onder de schildpadden een slachting aangericht. Jonge schildpadden waren nergens te bekennen. Kleine kolonies mensen die zich op de eilanden hadden gevestigd, brachten geiten, varkens en ratten mee. Die richtten een ravage aan in de begroeiing en lieten geen schildpadnest ongemoeid. Kaal- en doodslag was het beeld. Een handvol natuurliefhebbers reageerde op het alarm. Met steun van Unesco richtten ze in 1964 op het eiland Santa Cruz het Charles Darwin Research Station op. Dit centrum richt zich op maatregelen om het tij te keren. De reden dat het niet goed ging met de schildpad is de invloed van de mens. Er werden namelijk geiten uitgezet op de Galápagoseilanden, die de meeste planten opaten, waarna er voor de schildpadden te weinig overbleef. Ook brachten de schepen onbedoeld zwarte ratten mee, die de eieren en de jonge schildpadjes opvraten. De geiten zijn op de meeste eilanden uitgeroeid; de ratten laten zich veel moeilijker vangen en vormen nog steeds een probleem. Het Charles Darwin Research Station, doet zowel onderzoek naar effectieve manieren om ratten uit te roeien, als onderzoek naar het behoud van de reuzenschildpad. Er worden schildpadeieren uitgebroed en de jonge schildpadjes worden gedurende vijf jaar verzorgd. Na die tijd zijn ze groot genoeg en is hun schild hard genoeg, om de ratten te weerstaan. Ze worden weer uitgezet op hun eiland van oorsprong. Ook wordt er onderzoek gedaan naar de verspreiding en de voedselpatronen van de schildpadden. Inmiddels hebben de Galápagoseilanden een erkende status als natuurreservaat en zijn opgenomen op de Unescolijst van werelderfgoederen. We zijn met 5 mensen en een gids naar het Charles Darwin Research Station gegaan. We hebben er uitgebreide voorlichting gekregen over de werkwijze van het Research Station. We hadden geluk, onderweg kwamen we een heel kleinschalig marktje tegen waar vis werd schoongemaakt en verkocht. De pelikanen maakten vreselijk ruzie om de delen die werden weggegooid. De rest van de groep ging liever snorkelen en had daar later een beetje spijt van, omdat de zee te ruw was en het water dan troebel wordt, is er bijna geen zicht. In de ochtend gaan we ook nog naar de hooglanden van Santa Cruz om de Giant Galápagos schildpad in zijn natuurlijke omgeving te bekijken. s'Middags lopen we naar Tortuga Bay, dat één van de mooiste stranden van de Galápagos eilanden heeft. Onderweg komen we langs een gebied waar de flamingo's leven. Daarna bezoeken we een beschermd strand, waar we een kolonie van zeeleguanen kunnen bekijken en diverse zeevogels, zoals pelikanen, vinken en meeuwen.
     
       
       
       

    15-10-2016, 00:00 geschreven door Wil


    14-10-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Isabela
    Het eiland Isabela wordt gevormd door 6 aan elkaar gegroeide vulkanen; Alcedo, Cerro Azul, Daewin, Ecuada Sierra Negra en Wolf. De hele groep gaat naar de rand van een vulkaan klimmen, dat wordt 3 kwartier rijden en dan nog 3 kwartier klimmen. Ik ga niet mee...het is te hoog, ik hoest heel veel en ik voel me niet fit. Ik heb eerst een uur op het ontbijt terras allerlei dingen gedaan, nagels gevijld, dagboekje bijgeschreven enz. Na een uur had ik er genoeg van. Ik heb mijn rugzak ingepakt en ben richting strand gaan lopen. Ik heb eerst een tijdje op een pier gezeten en genoot van de omgeving, de prachtige baai, de branding, het blauwe water, hier en daar wat leguanen en verder niets. Op zulke momenten mis ik iemand om de ervaring te delen en dan bedoel ik niet....iemand van de groep waar ik mee reis. Toen ik er genoeg van had, ben ik langs het strand gaan lopen, ik genoot. Ik was daar helemaal alleen en voelde me heel gelukkig. Om half twaalf ben ik weer richting hotel gelopen en daar hoorde ik dat de groep niet bij de krater was geweest, omdat het weer te slecht was. Zij hebben toen maar fietsen gehuurd en zijn een stukje door het mulle zand gaan fietsen. s'Middags hebben we met boten een bezoek gebracht aan de Tintoreras eilandjes. Daar hebben we pinquins, kleine haaien, zeeschildpadden, zeeleeuwen, zeeleguanen en de bijzondere blauwvoet Jan van Gent gezien. Een aantal mensen is gaan snorkelen en zij hebben zeeschildpadden en zeeleeuwen gezien. De zeeleeuwen speelden zelfs met de snorkelaars. We hadden allemaal weer een geweldige dag gehad.
     
       
       
       

    14-10-2016, 00:00 geschreven door Wil


    13-10-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.San Cristobal - Floreana - Isabela
    Vroeg in de morgen varen we in ongeveer 2 1/2 uur met een speedboot naar Floreane eiland. Floreane eiland is een klein eiland met ongeveer 100 bewoners. De bewoners wonen in de droge laagvlakten, zij verbouwen daar maïs, bananen en andere gewassen. Zij houden hier hun koeien, kippen en soms een varken. De watervoorziening komt vooral van de damp die s'nachts en s'morgens om de toppen van de bergen hangt. De druppels van deze damp worden heel ingenieus opgevangen en naar het dal geleid. Dit is de enige natuurlijke watervoorziening voor de bewoners op dit eiland. Het regent hier bijna nooit. In de laaglanden zien alle planten en bomen er ook erg droog uit. De hooglanden zijn veel groener, dat komt door de damp die hier s'nachts hangt. Hier verblijven de grote landschildpadden die wij gaan bezoeken. De zee is rustig en met 3 motoren van ieder 200pk achter de boot, racen we over het water en maken behoorlijk wat buiswater tot grote hilariteit van de mensen die achter in de boot zitten. Het is prachtig weer, dus genieten, Als we aankomen staan er 2 vrachtwagentjes, die zijn omgebouwd tot bus, op ons te wachten. We moeten eerst een paar km. rijden voor we ons te voet verder begeven. Onderweg maken we een stop bij één van de restaurants op het eiland om vast de wensen voor de lunch door te geven. Op de plek waar de auto's niet verder kunnen moeten we te voet verder. Op het pad komen we al vrij snel een kleine schildpad tegen die mensen bijna nooit te zien krijgen. De gids wordt er helemaal opgewonden van. Voor mij is het gewoon een donkere schildpad. Na een kwartiertje klimmen, komen we de 1e reuzen schildpad tegen en al gauw zien we er meer. Het is een bijzonder ervaring om zomaar tussen deze beesten in hun eigen leefomgeving rond te lopen. Zij zijn er aan gewend dat zij hier mensen tegen komen, dus alles gaat heel relaxed. Alleen af en toe proberen ze in een voet te bijten. We hadden geluk, de temperatuur was niet zo hoog en dan komen de schilpadden in beweging. Bij een hoge temperatuur kunnen zij niet bewegen en liggen dan maar wat. Om een uur of 2 kwamen we weer in de laagvlakte. We hadden een behoorlijk stuk gelopen en de lunch smaakte dan ook prima. Na de lunch was er voor een aantal van ons nog gelegenheid om een uurtje te snorkelen en de anderen (waaronder ik) zaten heerlijk in de schaduw op het zwarte lavastrand. Na een uur was het tijd om de boot weer op te zoeken, daarna was het nog 1 1/2 uur varen naar de volgende bestemming, het eiland Isabela. Als we bij het hotel op Isabela inchecken, wacht mij een verassing. Iedereen heeft al een hotelkamer, alleen ik niet. De dame van de receptie vraagt me met haar mee te komen. We gaan een aantal trappen op tot we voor een deur staan waar zij aanklopt. Als de deur open gaat staat Annemarie daar en dan wordt pas de vraag gesteld of wij het erg vinden om een kamer te delen. Annemarie en ik vinden het niet erg om een kamer samen te delen en we moeten eigelijk heel hard lachen, maar we hebben wel betaald voor een éénpersoonskamer. Als ik mijn spullen uitpak, wordt ik steeds bozer en ga op een gegeven moment naar de receptie om verhaal te halen. Het hotel blijkt vol te zitten. Hans slaapt in een ander hotel en Manon slaapt bij mensen thuis, dan zitten Annemarie en ik nog niet eens zo slecht, want het is een hele grote kamer. Wij leggen ons erbij neer.
     
       
       
       

    13-10-2016, 00:00 geschreven door Wil


    12-10-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.San Cristobal
    Om 8u vertrekken we voor een lange wandeling door een duingebied naar de kust bij "Cerro de las Tijeretas. Het lanschap en het uitzicht zijn adembenemend. Aan de voet van Tijeretas Hill is er mogelijkheid om met de zeeleeuwen te zwemmen en vanaf het strand de zwemmende zeeleeuwen te bekijken. Na de lunch gaan we met 2 boten langs de kust varen om verschillende fregatvogels, aalscholvers en andere dieren te bekijken. De stuurman heeft vis meegenomen om de aalscholvers te lokken en dat wordt een heel spektakel.
     
       
       
       

    12-10-2016, 00:00 geschreven door Wil


    11-10-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vlucht van Guayaquil naar San Cristobal
    Vanmorgen kregen we het bericht dat onze vlucht naar San Cristbal met 2 uur was vertraagd. Iedereen stond al klaar om weg te gaan, dus dat was goed balen. We zijn nog maar even naar het park gegaan en hebben daar koffie gedronken. Om 11u vertrokken we met de bus naar de luchthaven. Het was een half uur rijden en het was heel erg druk op de weg. Onze reisbegeleider Patrick ging met ons mee naar de luchthaven om het één en ander voor ons te regelen. Daarna ging hij met een taxi naar het hotel en vanavond vliegt hij naar huis. Van overheidswege is bepaald dat er op de Galápagoseilanden alleen lokale gidsen mogen meereizen. Bij aankomst op San Cristobal zullen zij op ons wachten. De vlucht duurt 1 uur en 55 min. en de controle op de bagage is heel erg streng. Er wordt op toe gezien dat er geen zaden, plantjes en nog een hele lijst met verboden dingen wordt meegenomen. Zelfs de zolen van alle schoenen worden bekeken, iedereen dient ervoor te zorgen dat de zolen van zijn of haar schoenen schoon zijn. Om toegang te krijgen tot de Galapagoseilanden moet iedere toerist $ 100 betalen. We komen aan op het eiland San Cristobal aan de oostkant van de Galápagosarchipel. In vergelijking met de overige eilanden is San Cristobal een stuk toeristischer. Dat komt door het in 1986 gevestigde vliegveld. Na het inchecken in het hotel, maken we een wandeling over de boulevard en zien we de eerste zeeleeuwen. Verder gaan we door een duingebied naar het "interpretation centre" , waar we worden meegenomen naar de geschiedenis van de Galápagoseilanden.
     
       
       
       

    11-10-2016, 00:00 geschreven door Wil


    10-10-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cuenca - Guayaquil
    Vanmorgen om 4.00u werd ik wakker van een vreselijk lawaai op straat. De stad kwam tot leven, vrachtwagens stonden in de straat met draaiende motor. Rolluiken werden omhoog gedaan, hard pratende mensen. Het lawaai ging door tot we om 8u vertrokken. We moesten eerst over een hoge bergkam en dat ging erg langzaam en voorzichtig, want we reden door de wolken en je kon helemaal niets zien. Complimenten voor de buschauffeur. Na 1 1/2 uur waren we aan de andere kant van de berg en het landschap was totaal anders dan wij waren gewend. Het is een vlak landschap en we zagen de eerste palmbomen van deze reis en de plantages met cacaobomen, bananenplanten, koffieplanten en mangobomen. De temperatuur was ook gelijk veel aangenamer. Guayaquil is een bedrijvige havenstad. die aan het eind van onze zeer gevarieerde reis een heel andere kant van Ecuador laat zien. Na een wandeling door het levendige centrum en de rivierboulevard, klimmen we naar de historische wijk Las Penas. Om bij de vuurtoren te komen moeten we 447 treden op en dat is veel, maar het was de moeite waard. We zijn positief verrast door deze stad. Vanuit Guayaquil vliegen we naar de Galapagoseilanden. Ons hotel ligt midden in de stad aan een stadspark en in dat stadspark woont een grote groep leguanen. Zij lopen los rond tussen de bezoekers van het park. Eén leguaan had zelfs het park verlaten was een 2-baansweg overgestoken en wilde het hotel in, deze moest dus gevangen worden en weer teruggezet naar het park. We hebben vanavond met ons allen gedineerd en afscheid van onze reisbegeleider en buschauffeur genomen. Michel heeft voor Patrick en voor de chauffeur een mooie toespraak gehouden.
     
       
       
       

    10-10-2016, 00:00 geschreven door Wil


    09-10-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cuenca, El Cajas National Park
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De hele groep is vanmorgen vertrokken voor een wandeling door het El Cajas National Park. Zij gaan een wandeling maken op een hoogte van 4000m met veel klimmen en dalen, dat kan ik dus wel vergeten, dat is voor mij te hoog. Ik ben eerst even de stad in gegaan en daarna heb ik de hele middag aan het blog gewerkt op de hotelkamer. Om 18.00u werd er op de deur van de hotelkamer geklopt en daar stond Els. Ze vroeg of ik mee wilde gaan want een groot deel van de groep zat ergens in de stad op een groot dakterras te borrelen. We hebben Annemarie ook gehaald en na een korte wandeling stonden we voor de deur van een hostel. We moesten aanbellen en na een tijdje werd er open gedaan. Vervolgens moesten we over veel trappen en trapjes naar boven en daar zat de hele groep. Op het dakterras waren allemaal lampionnen opgehangen en we hadden er een prachtig uitzicht over de stad. Het was er ontzettend gezellig. De groep was er terecht gekomen, omdat zij op een hoek van de straat bespraken waar zij naar toe konden gaan om wat te drinken. Het was zondag en dan is alles dicht. Er kwam een Francaise naar ze toe en zij vroeg of ze misschien een bar zochten. Zij wist er wel één en ze vroeg de groep om haar te volgen en zo kwamen ze bij het hostel, waar boven op het terras drank werd geschonken. We hebben een hele leuke avond gehad.

    Bijlagen:
    20161009_181403.jpg (1.6 MB)   

    09-10-2016, 00:00 geschreven door Wil


    08-10-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cuenca
    Hoewel Cuenca qua aantal inwoners de derde stad van Ecuador is, heeft het een provinciaal karakter. Het centrum staat op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. Het is een heel schone stad, dat komt omdat het stadsbestuur hier streng op toeziet. We voelen ons in Cuenca ook heel erg veilig en de bevolking is zeer vriendelijk. s'Morgens zijn we met een gids uit Ecuador door de stad gelopen en hij heeft ons alle interessante gebouwen laten zien. De stad heeft een koloniaal karakter met geplaveide straatjes en statige panden met begroeide patio's. We hebben 2 kerken bezocht en een bloemenmarkt. Vervolgens hebben we een bezoek gebracht aan een fabriek waar de bekende Panamahoeden worden gemaakt. Ik was meteen verkocht, ik vind ze beeldschoon alleen hoe neem je zoiets mee in je bagage? Ik heb wel een prachtige tas gekocht en deze tas is verpakt in een even prachtige doos. Ik weet alleen niet of ik dit mee kan nemen naar de Galápagoseilanden, maar dat zien we dan wel weer. Op een terras hebben we afscheid genomen van onze gids en zijn op eigen gelegenheid verder gegaan. Volgens een aantal mensen moesten we ook nog een rit maken met de hop on hop off bus. Natuurlijk wilden we allemaal boven zitten in de open lucht en dat hebben we geweten. Op een gegeven moment begon het te hozen en natuurlijk werden we vreselijk nat. Gelukkig duurt een bui hier niet zolang en droogt alles snel. We hebben weer heerlijk gegeten. Het was weer een geweldige dag.
     
       
       
       

    08-10-2016, 00:00 geschreven door Wil


    07-10-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Van Riobamba naar Cuenca
    De stad Riobamba staat ook wel bekend als de "Sultan van de Andes". Volgens de Ecuadoreanen zelf loopt de tijd zo'n 30 jaar achter in Riobamba, vandaar dat er zelfs voor Ecuadorianen een bijzondere sfeer heerst. Naast een aantal kerken en de brede boulevards ligt de charme van de stad vooral in het uitzicht op de drie hoge vulkaanpieken van de Chim- borazo, Altar en Tungurahua. Onderweg stoppen we om even over een veemarkt te lopen.Vanuit Alausi nemen we de trein over de Duivelsneus. Deze treinreis is een heel bijzondere ervaring door het enorme hoogteverschil dat de trein overbrugt. Het is mogelijk dit enorme hoogteverschil te overbruggen, omdat de trein zigzaggend de berg op en zigzaggend de berg afgaat. Tijdens de treinreis komen we weer door verschillende prachtige landschappen. Onderweg naar Cuenca rijden we via de ruïnes van Ingapirca, het belangrijkste archeologische complex dat de Canari's en Inca's in Ecuador hebben nagelaten. De meest bijzienswaardigheid wordt gevormd door de resten van de zonnetempel, die gelegen is temidden van de akkers van de Canari-indianen. Na deze ervaring wordt ik toch wel heel nieuwsgierig naar Machu Picchi. De enige reden die me er tot nu toe van weerhoudt om de reis te ondernemen is de ligging van Machu Picchu, deze oude Inca stad ligt op grote hoogte.


       
       
       

    07-10-2016, 00:00 geschreven door Wil


    06-10-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Banos -Chimborazovulkaan-Riobamba
    Ik heb heel slecht geslapen, ik heb bijna de hele nacht op het toilet gezeten, vanwege vreselijke diarree. Om de 2 uur heb ik 2 pilletjes genomen en ik ben om 5.30u in slaap gevallen. Om 8.00u werd ik wakker. Het ontbijt heb ik maar overgeslagen. Een groot deel van de groep ging allerlei activiteiten doen, zoals raften, abseilen, paardrijden enz. Ik ben zo dicht mogelijk bij de hotelkamer gebleven. Om een uur of één durfde ik het aan om even de stad in te gaan. Samen met Wendy ben ik een kerk gaan bekijken. Op een plein zagen we Michel ergens op 1 hoog op een terras zitten en daar hebben we ook wat gedronken. We hadden een prachtig uitzicht op een plein. s'Avonds zijn we met 11 mensen gaan eten, het restaurant was niet zo geweldig als we in 1e instantie dachten. Fedor kreeg een stuk vlees dat veel gelijkenis vertoonde met een schoenzool, dus dat is terug naar de keuken gegaan. Ik kreeg gewoon mijn bestelling niet. De serveerster kon het duidelijk niet aan. Nadat ik haar er 2 keer op had gewezen en ik nog steeds geen maaltijd had, werd ik zo boos dat ik ben weggegaan. Op zo'n moment zou ik willen dat ik het vloeiend Spaans kon spreken. Aan de overkant van de straat heb ik bananen gekocht en ben buiten op een stoepje gaan wachten tot de rest naar buiten kwam. In de hotelkamer heb ik mijn bananen opgegeten en de koffer gepakt voor het vertrek van de volgende dag.
     
       
       
       

    06-10-2016, 00:00 geschreven door Wil


    05-10-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Banos
    Ik heb heel slecht geslapen, ik heb bijna de hele nacht op het toilet gezeten, vanwege vreselijke diarree. Om de 2 uur heb ik 2 pilletjes genomen en ik ben om 5.30u in slaap gevallen. Om 8.00u werd ik wakker. Het ontbijt heb ik maar overgeslagen. Een groot deel van de groep ging allerlei activiteiten doen, zoals raften, abseilen, paardrijden enz. Ik ben zo dicht mogelijk bij de hotelkamer gebleven. Om een uur of één durfde ik het aan om even de stad in te gaan. Samen met Wendy ben ik een kerk gaan bekijken. Op een plein zagen we Michel ergens op 1 hoog op een terras zitten en daar hebben we ook wat gedronken. We hadden een prachtig uitzicht op een plein. s'Avonds zijn we met 11 mensen gaan eten, het restaurant was niet zo geweldig als we in 1e instantie dachten. Fedor kreeg een stuk vlees dat veel gelijkenis vertoonde met een schoenzool, dus dat is terug naar de keuken gegaan. Ik kreeg gewoon mijn bestelling niet. De serveerster kon het duidelijk niet aan. Nadat ik haar er 2 keer op had gewezen en ik nog steeds geen maaltijd had, werd ik zo boos dat ik ben weggegaan. Op zo'n moment zou ik willen dat ik het vloeiend Spaans kon spreken. Aan de overkant van de straat heb ik bananen gekocht en ben buiten op een stoepje gaan wachten tot de rest naar buiten kwam. In de hotelkamer heb ik mijn bananen opgegeten en de koffer gepakt voor het vertrek van de volgende dag.

    05-10-2016, 00:00 geschreven door Wil


    04-10-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.van de jungle ecolodge naar Banos
    Vandaag is een reisdag van de Ecolodge naar Banos (spreek uit Banjos). Vanuit Puyo rijden we door het dal van de Pastazarivier omhoog naar Banos. Onderweg maken we een mooie wandeling naar de imposante waterval van de Rio Verde. Banjos is een aantrekkelijke kleine provinciestad en staat bekend om zijn zwavelhoudende baden. Onderweg naar Banos zijn we gestopt bij een plek waar je met een gondel, geschikt voor 10 personen langs een staaldraad over een ravijn naar de overkant kon. Ik vond het doodeng maar heb het toch gedaan. Het uitzicht was prachtig. De hotelkamer is weer riant met een grote badkamer. s'Middags zijn we de stad gaan verkennen en s'avonds zijn we met een heel stel gaan eten.
     
       
       

    04-10-2016, 00:00 geschreven door Wil


    03-10-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jungle Ecolodge
    Na een riant ontbijt zijn we met de boot de Amazone rivier opgegaan. Eerst zijn we even bij een paar goudzoekers gaan kijken. Deze mensen zitten de hele dag, dag in dag uit, aan de oever van de rivier het zand te zeven in de hoop dat zij aan het einde van de dag wat goudkorrels hebben gevonden. Zij hebben een heel zwaar bestaan en kunnen alleen op deze manier overleven. Na dit bezoek zijn we naar een dierenopvang in de jungle gevaren, daar aangekomen kregen we eerst uitleg over de werkwijze van de dierenopvang. Een vrijwilligster ging met ons mee naar de verblijfplaatsen van de dieren. De verblijven zijn van gaas en heel erg ruim opgezet, zodat het voor de dieren lijkt alsof zij in hun natuurlijke omgeving verblijven. Het grootste deel van de dieren wordt, als zij daar aan toe zijn, weer uitgezet in de natuur. Dieren die teveel in aanraking zijn geweest met mensen kunnen nooit teruggezet worden. Zij zien de mens dan niet meer als een natuurlijke vijand. De dieren die er worden verzorgd, zijn allemaal dieren die in de jungle horen te leven, maar uit handen zijn gered van handelaren, of zij zijn als huisdier gehouden tot de eigenaar er achter kwam dat je deze dieren niet in huis kunt houden. Na het bezoek aan de opvang, gingen we de boot weer op, op zoek naar een strandje waar we konden lunchen. De lunch was weer prima verzorgd door het personeel van de Lodge. We kregen nasi, de nasi was nog warm en heerlijk. De nasi was per portie in bananenbladeren verpakt en dichtgebonden. Na de lunch ging een grote groep drijven in een grote band en zich mee laten voeren door de stroom. 5 Mensen bleven op de boot, waaronder ik. Ik ben niet zo'n held met water en al helemaal niet als het snel stroomt. We waren om 17.00u weer bij de Lodge. Na het diner werden we uitgenodigd door de medewerkers van de lodge om rond het kampvuur te komen zitten voor het nuttigen van een lokaal drankje. Het was heel lekker maar brandde in je keel. Het was weer een dag met een gouden randje.

       
       
       

    03-10-2016, 00:00 geschreven door Wil


    02-10-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jungle Ecolodge
    Wanneer de toeter, om aan te geven dat de maaltijd klaar is, afgaat. Moet ik iedere keer denken aan een stel koeien die naar de stal gaan. Wij zijn hier de enige gasten en hebben de hele omgeving voor onszelf. Na het ontbijt moesten we eerst per boot de rivier oversteken om daarna te voet verder te lopen naar een indianenfamilie die hier nog op traditionele wijze leeft (de Chontayacre Community). Ons gezicht wordt eerst beschilderd om ons te beschermen tegen de gevaren in de jungle en we kregen allemaal rubberlaarzen aan. Het hoofd van de familie is onze gids en heeft ons tijdens de wandeling veel verteld over flora en fauna. Wij moeten voor veel geld onze medicijnen kopen en zij lopen het bos in om geneeskrachtige planten en kruiden te zoeken. Enerzijds is het moeilijk voor te stellen dat mensen op deze wijze kunnen leven, anderzijds ziet het er allemaal heel relaxed uit. Ze zijn bijna voor 100 procent selfsupporting. Er was gezegd dat ons bij het huis van de gids een verrassing stond te wachten en ja hoor op een gegeven moment kwamen er levende maden te voorschijn van wel 10 cm. lang en duimdik. Ze werden eerst gewassen en daarna ontdarmd (dan bewegen ze dus nog), daarna werden we uitgenodigd om te proeven. Niemand durfde het aan. Onze gastheer stak er een in zijn mond en at hem op (hij bewoog nog) daarna werd het overschot in stukjes van anderhalve cm. gesneden (het beweegt nog steeds) er werd zout op gestrooid, aan pennen geregen en bij het vuur geroosterd. Een aantal mensen van onze groep heeft daar een stukje van gegeten en zij zeiden dat het te doen was. Ik heb me er niet aan gewaagd, ik heb liever een grote garnaal. We hervatten de terugtocht glibberend en glijdend met onze rubberlaarzen aan. s'Avonds hebben we weer heerlijk gegeten. Ik vind de maaltijden tot nu toe prima en heel gevarieerd.


       
       
       

    02-10-2016, 00:00 geschreven door Wil


    01-10-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Van Otavalo naar de jungle per boot
    Van Otavalo naar de jungle rijden we voornamelijk de Pan Americana, dwars door het Andesgebergte (4000 omhoog). De Pan Americana is een beroemde weg die van Anchorage, Alaska door British Columbia, Noord Amerika, midden Amerika en Zuid Amerika naar het uiterste puntje van Patagonië loopt. De weg mist een stuk in midden Amerika, omdat daar de Farc heerste en het daar destijds te gevaarlijk was om een weg aan te leggen in dat gebied. Onderweg kwamen we 2 ontsnapte lama's tegen op de snelweg. We zijn gezakt naar 2500m. en komen in de nevelbossen. Het is hier zo vochtig dat de bomen genoeg voedsel hebben voor ander planten, die hier gebruik van maken door op de bomen te groeien (epifieten). We hebben onderweg gelunched, het eten was weer heerlijk. Om 16.00u kwamen we aan bij de oever van de Amazone rivier, de boten lagen al klaar. Het water in de rivier stond heel erg laag daardoor kwamen we zelfs een keer vast te zitten. Met wat gewiebel waren we zo weer los. Bij de Lodge aangekomen werden de cabins verdeeld, Annemarie en ik zaten samen in een cabin, maar wel met een eigen kamer en badkamer. De omgeving is prachtig, echt jungle. Om 19.00u ging er een toeter af om aan te geven dat het eten klaar was. De gewoonte in de Lodge is dat om 8u, om13.00u en om 19.00u op een schelp wordt geblazen (een heel hard geluid) om aan te geven dat het eten klaar is. Na het eten gingen een aantal van ons buiten zitten, gezellig met kaarslicht. Wij werden al snel bezocht door allerlei vliegende en kruipende engerds, dus hilariteit alom. De rest van de groep ging op enge beesten Safari met zaklampen. Zij ontdekten een aantal tarantula's, die s'avonds hun holletje uitkomen om op insecten te jagen. Om 22.00u ben ik onder de klamboe gaan slapen met de geluiden van de jungle en het geruis van de rivier op de achtergrond.
     
       
       

    01-10-2016, 00:00 geschreven door Wil


    30-09-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Otavala - kratermeer van Cuicocha
    Vanmorgen moesten we vroeg op om een kratermeer en een vulkaan te bezoeken. Een lokale gids reed met ons mee. Eerst hebben we een bezoek gebracht aan het visitor centre waar ons alles werd verteld over het ontstaan van het kratermeer. Daarna gingen we een pad omhoog op om daarna een wandeling langs de krater te maken. Ik kwam niet ver, mijn hart bonkte uit mijn borstkas en mijn hoofd ontplofte bijna. Ik ben weer terug gegaan. Het was ook niet zo gek, want we liepen op 3100m hoogte en mijn lichaam reageert dan nogal raar. Ik heb beneden het visitor centre nog eens uitgebreid bekeken en heb een lange wandeling gemaakt. s'Middags hebben we een bedrijfje bezocht waar men muziekinstrumenten maakt en we zijn naar een weverij geweest. Het was weer een heerlijke dag. Morgen ga ik voor 3 nachten de jungle in, ik ben dan niet te bereiken.
     
       
       
       

    30-09-2016, 00:00 geschreven door Wil


    29-09-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Quito- evenaar - Otavala
    We verlaten Quito vandaag en rijden richting Otavalo. Onderweg naar Otavalo passeren we de evenaar, Mital del Mondo, "het midden van de wereld". Er is een museum rond de evenaar gebouwd en wat mij heel erg tegenstond is, dat je moet betalen om het museum in te gaan. Je kunt alleen bij de evenaar komen als je ook het museum bezoekt. Op zich was het een prachtig buitenmuseum, waar ons veel werd verteld over de tijd dat de oorspronkelijke bewoners de indianen in Ecuador leefden. Ook werd ons uitgelegd hoe de koppensnellers de hoofden van hun prooi prepareerden. Er werd een origineel geprepareerd hoofd getoond, het zag er heel vreemd uit. De bewoners van Otavalo zijn herkenbaar aan de lange vlecht op hun rug en de kleurrijke kleding. Vooral de vrouwen torsen vaak enorme vrachten op hun rug. Onderweg hebben we nog een werkplaats bezocht waar van cacaobonen chocolade wordt gemaakt. Dit is chocolade in zijn puurste vorm, de Pacari chocolade. Het hele proces van cacaoboon naar chocolade wordt uitgelegd. We hebben nog wat gewandeld en gegeten en zijn daarna vroeg naar de kamer gegaan. We verblijven hier op grote hoogte en daar heb ik toch wel last van, ik ben kortademig en heb steeds hoofdpijn.


       
       
       

    29-09-2016, 00:00 geschreven door Wil


    Archief per week
  • 06/03-12/03 2017
  • 27/02-05/03 2017
  • 20/02-26/02 2017
  • 10/10-16/10 2016
  • 03/10-09/10 2016
  • 26/09-02/10 2016
  • 19/09-25/09 2016
  • 06/06-12/06 2016
  • 30/05-05/06 2016
  • 23/05-29/05 2016
  • 16/05-22/05 2016
  • 25/04-01/05 2016
  • 18/04-24/04 2016
  • 11/04-17/04 2016
  • 04/04-10/04 2016
  • 29/06-05/07 2015
  • 22/06-28/06 2015
  • 15/06-21/06 2015

    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !



    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs