 |
|
|
| 07-04-2016 |
 Huis inrichten |
Vandaag heb ik mijn "huis" ingericht en de campingplek verkend. Ik verblijf in een travel trailer, geschikt voor 7 personen met keuken en volledig ingerichte badkamer, dus voor mij heel riant. Sil moest de motorhome van Hans ophalen om hem de volgende dag even naar de garage te brengen voor een onderhoudsbeurt, als Hans en zijn vrouw komen, kunnen ze zo wegrijden. Het was een prachtige weg door de dessert er groeien heel veel cactussen. Ik heb genoten. We hebben Sil bij de motorhome afgezet en zijn toen even doorgegaan naar de camping waar we met alle Nederlanders gaan staan en we hebben een vriend van Yvon en Sil bezocht. Het was een heerlijke dag.
07-04-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 06-04-2016 |
| Vlucht naar Phoenix |
Vanmorgen werd ik om 5.30u opgehaald door een Schiphol taxi. Ik was dik op tijd bij Schiphol, bij het inchecken begonnen de problemen omdat ik geen Estaformulier heb ingevuld dat hoeft niet omdat ik een visum heb. Met dit gegeven kunnen ze op Schiphol maar moeilijk omgaan. Na wat gedoe kon ik inchecken, ik heb even rondgelopen bij de winkels en toen naar de douane voor het interview. Meestal krijg je een heel verhoor, maar deze keer viel het mee. De vlucht zou om10.35u vertrekken maar om 9.30u werd er omgeroepen dat het een kwartiertje later zou worden. Op dat moment kon ik al bedenken dat ik mijn aansluiting bijna zeker zou missen. Toen er na nog een half uur werd omgeroepen dat we pas om 12u konden vertrekken vanwege MOTORSTORING, wist ik dat ik een probleem had. Ik heb van alles gedaan om Yvon en Sil te bereiken, dat kon niet mijn telefoon meldde dat hun telefoon niet werkte. Uiteindelijk heeft Ilona, Yvon een mailtje gestuurd om te laten weten dat ik pas s'avonds in Phoenix aan zou komen, ik wist toen nog niet hoe laat. Toen bekend werd op welke vlucht ik werd geboekt, heeft Ilona dat weer doorgegeven. Al met al heb ik 20u gereisd, waarvan ik 7u op het vliegveld van Minniapolis heb doorgebracht. Ik heb daar wel gezellig zitten praten met een vrouw uit Nijmegen. Bij aankomst in Phoenix zag ik Sil al snel staan, gelukkig waren ze er. Na een rit van 1u en een kwartier kwamen we in Tucson aan. Ik heb riant een eigen caravan, geschikt voor 6 personen. Ik heb heerlijk geslapen en ga vanaf nu genieten.
06-04-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 04-04-2016 |
|
======================================================================================================
ARIZONA
======================================================================================================
04-04-2016, 13:01 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 05-07-2015 |
| Homer - Wasilla - Anchorage |
Vanmorgen heb ik afscheid genomen van de meest vreselijke hotelkamer waar ik ooit in heb geslapen. Ik denk dat ik hier maar een klacht over ga indienen. Het verblijf in Homer is verder prima geweest. Margo en ik hebben heel veel gelopen en s'avonds zijn we met Jan en Herbert gaan eten. Het was heel gezellig en we hebben heel erg gelachen. De rit naar Anchorage was weer helemaal geweldig met veel natuurschoon.
De laatste nacht in Anchorage. Margo en ik willen toch nog heel graag naar een Walmart. Bij de receptie hebben we geinformeerd of er een Walmart in de buurt was en er was er één, maar dat was 50 minuten lopen. Wij hebben er een uur over gelopen, daarna nog 1 1/2 uur gewinkeld en toen we een uur terug gelopen. We waren om 20.00 uur terug. We hebben de boodschappen weggezet, onze salade gepakt en zijn heerlijk met wijn op een bankje aan het meer gaan eten. Het was prachtig weer.
Morgen op ons gemak de koffer inpakken, om half één worden we naar het vliegveld gebracht voor een lange vlucht naar Amsterdam.
05-07-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 04-07-2015 |
| Homer - beren |
Op de voorlaatste dag van ons verblijf hier in Homer is het dan zover, we gaan beren zoeken. Vanmorgen om half 5 ging de wekker, we moesten om kwart voor zes klaarstaan om naar de hangar te worden gebracht. Wij gingen met 5 mensen van de groep beren zoeken. Dawn (onze reisbegeleidster) kwam niet opdagen en zij nam haar telefoon niet op, dus hebben we een taxi laten komen om ons weg te brengen. We waren nog redelijk op tijd op het vliegveld, er zaten al 10 mensen te wachten met ons erbij bestond de groep uit 15 personen die verdeeld werden over 3 kleine cessna's. Eerst moesten de rugzakken gewogen worden, de papieren ingevuld en getekend worden en daarna werden de lieslaarzen met schoenen gepast en aangetrokken. Er werd ons door een van de medewerksters van de luchthaven verteld wat we wel en niet mochten doen en vervolgens kregen we de briefing van een van de piloten. We zouden ruim een uur vliegen en daarna landen op een strand. Onze groep werd verdeeld over de 3 vliegtuigjes, omdat wij singles waren en verder gingen er alleen stellen mee. Het vliegtuig waar ik in zat werd bestuurd door een piloot van een jaar of 30 die voor het starten vroeg of we goed zaten en vervolgens riep "let's rock and roll". Het werd een vlucht van ruim een uur, omdat het nog niet volledig eb was. We landden op het strand en de vlucht en landing waren al heel bijzonder, af en toe kreeg ik het gevoel dat ik een berg aan kon raken. Als je uitstapt mag je geen voet verzetten voor je toestemming van de piloot/gids hebt gekregen. Je loopt in een rij achter elkaar en mag pas foto's maken als de gids stilstaat en je toestemming geeft. We liepen over de eerste duin en gelijk stond daar een beer, ik dacht nu al? We moesten allemaal dicht bij elkaar op onze knieën zitten en toen kregen we toestemming om te fotograferen. De beer doet gewoon zijn ding en kijkt af en toe. We zijn later het wad opgegaan en moesten door een snelstromende rivier lopen, het water kwam tot boven mijn knieën en de stroom is heel erg sterk, dat is dan weer zo'n moment dat ik denk "waarom doe ik dit toch"? We hebben zeker 12 beren gezien waarvan een moeder en jong en een beer kwam wel heel erg dichtbij, toen dacht ik je mag nu wel stoppen en later bleek dat ik niet de enige was die dat heeft gedacht. Op zo'n moment moet je op je knieën blijven zitten, je mag geen geluid maken en zeker niet bewegen. De beer bepaalt wat hij gaat doen, nog meer naderen of zich omdraaien en weglopen, deze liep gelukkig weg. Ik kan niet goed uitleggen wat ik vandaag hebt beleefd en gezien, maar het was één van de meest indrukwekkende belevenissen in mijn leven. Het was een SUPERDAG. Als kers op de taart was er vanavond een parade in de stad (the 4th of Juli) we zijn even gaan kijken en het was behoorlijk druk, leuk om mee te maken.
We waren allemaal uigenodigd om een kar of auto te versieren en deel uit te maken van de parade, alleen Herbert en Jan hebben hier gehoor aangegeven. Natuurlijk zijn we net zolang blijven staan tot ze voorbij kwamen en wij maar zwaaien.
04-07-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 03-07-2015 |
| Summit Lake - Homer |
We zijn van Summit Lake naar Homer gereden. Een prachtige route met schitterende vergezichten. In Homer loopt er een weg recht de zee in van zeker 10 mijl lang. Langs de weg zijn heel veel campings en aan het eind van de weg zijn veel souvenirs winkels en eetgelegenheden. Er wordt heel veel gevist, de vissers kunnen hun vis op diverse plekken schoonmaken. We hebben even staan kijken en zagen dat er alleen hele mooie stukken filet van de vis worden gesneden en de rest gaat terug in zee. Het is hier in het zuiden weer prachtig weer een graad of 22. Wat heel bijzonder is aan Homer....zijn de besneeuwde bergen met hier en daar een gletser en daarbij een prachtige blauwe zee. We zijn in Homer omdat morgen 5 mensen, waaronder ik beren gaan zoeken. We gaan met een heel klein vliegtuigje naar een gebied waar gegarandeerd beren zich bevinden. Ik vind het heel erg spannend.
03-07-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 02-07-2015 |
| Hatcher Pass - Beluga Point - Portage Glaciers - Summit Lake |
Vannacht hebben we wel heel basic geslapen om dat te compenseren kregen we een gratis diner. We sliepen in cabins, een soort blokhut, alleen deze cabins hadden geen stromend water(dus geen douche) jakkie en een chemisch toilet. Je kon er niet eens je handen fatsoenlijk wassen. Dat gaat me toch allemaal iets te ver, maar ja als je in een toendra achtige omgeving verblijft kun je niet verwachten dat alle voorzieningen zoals wij die gewend zijn, aanwezig zijn. We hebben wel heel erg lekker gegeten met de hele groep. We zijn langs een van de mooiste kust routes gereden naar Beluga Point.
In Julie en augustus zwemmen hier de Belluga walvissen langs. Door schitterende canyons en een prachtige omgeving kwamen we aan in Summit Lake. Er is een eenvoudig hotel, maar in ieder geval een schone badkamer en heerlijke bedden. Ik vind Alaska nog steeds helemaal geweldig.
Een huishoudelijke mededeling: Volgers van dit blog mogen ook reageren. Ik vind het ook leuk om iets van het thuisfront te vernemen
02-07-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 01-07-2015 |
| Glennallen Highway - Alaska Independence Mine - Hatcher Pass |
Even antwoord geven op de vraag van mijn meest trouwe volgster. De Hatchery is een fabriek waar de zalmeitjes uit de zalmen worden gehaald, de eitjes worden bevrucht en teruggezet. Voor de fabriek is een groot net in het water uitgezet in de vorm van een fuik, de zalmen zwemmen erin en kunnen niet meer terug. Ze worden naar de fabriek gebracht waar ze van hun eitjes worden ontdaan en vervolgens worden zij weer teruggezet. Als ik hier uit eten ga, eet ik zalm. De smaak is veel verfijnder dan in Nederland. Met een paar andere dames hebben we besloten om niet meer iedere maaltijd in een restaurant te eten, want dat loopt aardig op. Een hoofdmaaltijd in een restaurant komt al snel op 35 dollar, dan is daar nog geen drankje of koffie bij. We doen meestal voor de lunch en het diner boodschappen bij de supermarkt en eten op de kamer. Als je nu zoals wij een aantal dagen achtereen in de wildernis doorbrengt, valt gelijk op dat er wel heel veel gebruik wordt gemaakt van privé vliegtuigjes. Een op de drie inwoners van Alaska heeft een vliegbrevet. De eigenaren van de Lodge waar we vannacht verblijven hebben 4 vliegtuigjes en drie start- en landingsbanen. Vooral in de wintermaanden ben je volledig geïsoleerd in veel gebieden als je geen sneeuwscooter of vliegtuig hebt. Dwars door de Alaska Mountains Range rijden we het hooggebergte in op weg naar de 1148 meter hoge Hatcher Pass. De omgeving van de Hatcher Pass is vooral bekend vanwege de goudkoorts, die ontstond in 1886. Volgens het verhaal was er in 1886 een mijnheer op jacht, hij wilde een dier beschieten, schoot mis en de kogel kwam in een goudader terecht en voila..... de goudkoorts nam grote vormen aan. Al snel ontstond er een mijn met bijbehorend dorpje. Bij de Independent Mine werkten in 1941, het beste jaar van de mijn, 204 personen en haalden ze voor meer dan 17 miljoen dollar goud uit de grond. In 1953 ging de mijn failliet en trokken de arbeiders weg. Sindsdien is het mijncomplex vervallen en lijkt op een spookstad. Ik ben met een reisgenoot een aardig stuk de berg opgeklommen. We hadden een prachtig uitzicht over bergen met allerlei tinten groen, van de vegetatie, bedekt.
01-07-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 30-06-2015 |
| Valdez - Glennallen Highway |
Vanmorgen zijn we pas om 11.00 uur vertrokken, omdat we maar 160 mijl hoefden te rijden. Eerst zijn we naar de Hatchery geweest, dat is een fabriek waar zalmeitjes worden bevrucht om weer terug gezet te worden in zee, zo blijft de zalmstand in tact. De zalmtrek begint begin juli en de eerste zalmen zwommen al in de baai, dat trekt in grote getale zeerobben aan die aan het vissen zijn. Overal wordt gewaarschuwd voor beren die op de zalmen afkomen. Wij hebben helaas geen beren gezien. Na een rit door de echte wildernis van Alaska met diverse foto momenten onderweg komen we aan bij onze Lodge. We zijn hier de enige gasten en hebben gezellig met de hele groep gegeten. We logeren alweer in de wildernis met prachtige natuur om ons heen.
30-06-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 29-06-2015 |
| Valdez - Boottocht naar Sint Williamsound |
Gisteravond hebben we nog met drie mensen in een restaurant aan de haven gegeten. In Amerika in een restaurant eten is niet meer zo als vroeger, het is duur. Voor de hoofdmaaltijd, een glaasje wijn en een koffie moest ik 42 dollar betalen. De dollar staat bijna gelijk aan de Euro dus als je dat iedere avond doet ga je failliet. Met een paar mensen gaan we regelmatig naar een supermarkt en maken ons eigen diner en de lunch voor de volgende dag. Vanavond heb ik warme kippepootjes gegeten en later een stukje stokbrood met heerlijke zalm, glaasje wijn erbij en ik ben helemaal gelukkig. Vandaag zijn we de hele dag op een boot geweest om Prince William Sound en de Columbia gletsjer te bekijken. Prince William Sound is een gebied met eilandjes, fjorden, bergen en gletsjers rondom de stad Valdez. De Colombia Gletsjer is Alaska's laatste gletsjer die begonnen is met krimpen. In Nederland hoor je vaak over de opwarming van de aarde en de gevolgen daarvan, als je dan zo'n enorme gletsjer ziet en informatie krijgt over het terugtrekken van de gletsjer besef je pas goed wat de gevolgen zijn van de opwarming van de aarde.
In Valdez eindigt de 1300 km. lange pijplijn waardoor onbewerkte olie stroomt. Hier komt de ruwe olie aan om verder vervoerd te worden naar een Amerikaanse raffinaderij. In 1989 heeft hier de beruchte olieramp met de Exxon Valdez plaatsgevonden. Gelukkig is hier vrijwel niets meer van te zien. De schoonheid van de Sound met haar gletsjers, hoge bergen en onaangetaste bossen, is bijna weer terug in haar oude staat. Het was geweldig om door de fjorden te varen. Helaas regende het af en toe maar we hebben grote vinvissen, zeeotters, bruinvissen en zeehonden gezien. Het hoogtepunt vond ik de geweldige gletsjer, deze gletsjer heb ik regelmatig op TV gezien en nu ben je er zelf zo dichtbij, ik vind dat indrukwekkend. Weer een dag met een gouden randje.
29-06-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 28-06-2015 |
| McCarty - Valdez |
De afgelopen dagen hebben we gelogeerd in McCarthy, dit plaatsje met 50 inwoners ligt heel erg afgelegen. Om er te komen moet je over een dirt road rijden van 50 mijl en daar doe je dan 3 uur over. E zijn wat huizen, een kruidenierswinkel, een restaurant en 2 kantoren die allerlei toeristische evenementen organiseren. Wij verbleven er in cabins met 2 slaapkamers en een badkamer. Ik deelde de cabin met mijn dorpsgenote. Er stonden 6 cabins in een halve cirkel rond een groepje struiken en aan de andere kant van de struiken stond een cabin die onze groep kon gebruiken als ontbijt ruimte. Werkelijk alles wat in een keuken aanwezig hoort te zijn was er. s'Morgens kwam iedereen met een duf hoofd binnen om zijn ontbijt te maken. De persoon die er het eerste was zette koffie en om de beurt maakten wij bij vertrek de ruimte schoon, dat werkte prima. s'Middags druppelde iedereen weer binnen voor een kop koffie en werden de ervaringen van die dag doorgenomen. Dit was totaal anders dan een hotel, maar we vonden het allemaal geweldig. Dit werd ook echt ervaren als leven midden in de wildernis, om de hoek van de cabins zijn we 2 keer een moose tegen gekomen. Vanmiddag laat zijn we aangekomen in Valdez. Het was een prachtige rit door Keystone Canyon, we zijn een aantal keren gestopt voor een foto moment, want er waren prachtige watervallen. Helaas werkte het weer niet mee, het regende af en toe. We logeren 2 nachten in het Keystone Hotel. Het hotel ziet er vreselijk uit, het lijken wel gestapelde barakken, maar de badkamer en het bed zijn schoon. Vroeger hebben hier de mijnwerkers van de kopermijn gewoond. Morgen gaan we met een boot naar Prince William Sound de ijsbergen bekijken en walvissen en orka's zoeken. Mij hoor je niet klagen.
28-06-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 27-06-2015 |
| McCarthy - Wrangel-St. Elias NP |
Vandaag was het dan zover, voor het eerst zou ik gaan wandelen op een gletsjer. We moesten om 9.00 uur over de eerste brug op het busje wachten om naar de organisatie te worden gebracht die dit soort tours regelt. De wandeling tot over de brug is 20 minuten. Bij het kantoor aangekomen moesten we weer een formulier invullen en tekenen, dat betekent dat we zelf verantwoordelijk zijn voor eventuele ongelukken of schade. Daarna werden de spikes gepast, deze spikes gaan onder je schoen en worden met banden om je schoen vast gemaakt. Aan de onderkant zitten rondom ijzeren "haaientanden" voor de grip op het ijs. We moesten 4 km. over een smal bospad bezaaid met stenen lopen, klimmen en dalen langs afgronden. We waren met 6 personen van onze groep 2 gidsen en een hond. Dat lopen over een smal pad bezaaid met stenen langs een afgrond is geen hobby van mij. Toen we bij de gletsjer aankwamen dacht ik "waar ben ik aan begonnen" een dame van onze groep haakte gelijk al af, want we moesten een schuine wand met kleine steentjes af lopen (glibberen). Zij is door een gids weer naar het dorpje begeleid. We hebben onze spikes omgebonden en daarna werd ons uitgelegd hoe we hier mee moesten lopen. Ik kan niet goed uitleggen over wat voor ondergrond je loopt, het is allemaal ongelijk bezaaid met bergjes ijs en je gaat naar boven en dan weer naar beneden, springend over spleten. We zijn in totaal 4 uur op de gletsjer geweest en ik was gebroken, toen moesten we nog 4 km. terug lopen over hetzelfde smalle pad langs dezelfde afgrond, klimmend en dalend. Dat is dan verstand op nul en de ene voet voor de andere zetten. Ik was helemaal kapot toen ik weer bij de bus was, maarrrrr........de gletser was prachtig. Wat een belevenis, het was een dag met een gouden randje.
27-06-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 26-06-2015 |
| McCarthy - Kennecott Mine |
Vanmorgen op tijd op om de kopermijn in McCarthy te bezoeken. Omdat wij in de midle of nowhere "wonen", moesten we eerst een dirt road aflopen en 2 heel lange bruggen over. Aan de andere kant van de 2 rivieren stond een busje ons op te wachten om ons naar de kopermijn van McCarthy te brengen. De rit over de dirt road duurde wel 20 minuten en maar hobbelen en schudden. Bij aankomst moet je eerst een formulier invullen en tekenen, met die handtekening neem je alle verantwoording voor als er iets gebeurt, op je. De organisatie die dit regelt en de gids levert kan dan nooit aansprakelijk worden gesteld. We zijn naar de kopermijn gelopen en hebben in de kopermijn (niet ondergronds, maar een gebouw bovengronds) uitgebreid uitleg gekregen over de werking van de mijn. Om daar te komen moesten we een heel eind de berg beklimmen, om daarna binnen weer allemaal steile trappetjes af te dalen en op iedere verdieping werd uitleg gegeven over de werking van de mijn. We konden er voor kiezen om met de bus of lopend terug te gaan. Margo en ik gingen lopen en dat ging in een aardig tempo over keien en keitjes. Toen we bij de cabins waren hadden we er 11 km op zitten dat lijkt niet veel, maar als je constant op moet letten om niet over de stenen te struikelen is het heel erg vermoeiend. Ik kon geen pap meer zeggen toen we bij de cabins aankwamen. Morgen gaan we met een aantal mensen en gidsen gletsjer lopen. Ik ben heel erg benieuwd hoe dat is.
26-06-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 25-06-2015 |
| Tangle Lakes - McCarthy |
Alaska is groot en groen. De bomen zijn niet erg hoog, dat komt omdat 30cm. onder de grong de permafrost begint. Het landschap wisselt van prairie achtige omgeving tot bos. Daarbij de majestueuze bergen met sneeuwtoppen, veel snelstromende rivieren, dit alles maakt het tot een indrukwekkend en prachtig land. Het was vandaag een reisdag. We hebben onderweg heel vaak gestopt om foto's te maken, het was een lange zit. We zitten hier in primitieve cabins, wel met douche maar die moet gedeeld worden. Het ontbijt is hier inclusief en moet zelf klaargemaakt worden, dat heeft een heel leuk effect. We staan dus met een aantal mensen in een kleine ontbijtcabin het ontbijt klaar te maken. Het is een prachtige omgeving in de middel of nowhere zeker 50 mijl van de bewoonde wereld. Hier hoor je de stilte.
Vandaag hebben we gehoord dat een groot deel van Denali National Park in brand staat er mag voorlopig geen toerist meer in. Wij hebben dus geluk gehad.
25-06-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 24-06-2015 |
| Fairbanks - North Pole - Tangle Lakes |
Vanmorgen werd ik wakker met jeuk op mijn hoofd en bovenop was mijn huid helemaal stuk van het krabben door de muggenbeten. Vandaag zijn we van Fairbanks naar het stadje North Pole gereden, waar volgens alle Amerikaanse kinderen Santa Claus woont en ja hoor hij zit daar de hele dag in een winkel op zijn zetel om kinderen de hand te schudden. Ik ben dus niet op de Noord Pool Cirkel geweest, maar in het dorpje North Pole.Van North Pole zijn we naar Tangle Lakes gereden. Dit was een prachtige route door de bergen. Onderweg kwamen we een Nederlands echtpaar tegen die voor mij in het vliegtuig zaten en op dezelfde parkeerplaats een Nederlandse vrouw van in de 30 die alleen met een auto door Alaska rijdt, heel stoer. We logeren nu in cabines in een merengebied en het stikt van de muggen, maar niemand hoort mij klagen.
24-06-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 23-06-2015 |
| Chena Hot Springs-Fairbanks, stadstour |
Vanmorgen was er gelijk al grote hylariteit op het resort, er stond een heel grote moose in de vijver. Er stonden een aantal mensen uit onze groep te fotograferen. Zolang de moose zich comfortabel voelt is er niets aan de hand, maar als hij onrustig wordt moet je oppassen dan zie je iedereen zich ook terug trekken of achter een boom gaan staan. Het geposeer van de moose duurde wel een half uur, toen vond iedereen het wel mooi geweest. We zouden om elf uur vertrekken dus we hadden nog alle tijd om een wandeling te maken. We hebben met 3 personen een wandeling van een uur naar de beverburcht gemaakt. Zo'n burcht ziet er heel ingewikkeld uit en is vast heel functioneel. We hebben geen bever gezien en verder ook geen wilde dieren. Wel zijn we door een muggenstorm gelopen (het kon niet anders). Ik had me helemaal met Deet ingespoten, behalve mijn haar en dat zat vol met muggen. Margo heeft mijn haar ingespoten, maar toen bleven de dode muggen in mijn kapsel zitten. Ik had dus net gedouched en mijn haar gefohned. Bij thuiskomst heb ik mijn haar uitgekamd en toen vielen er tientallen muggen in de wastafel. Ik had zo'n jeuk dat ik mijn hele hoofd heb stukgekrabd. Om elf uur zijn we vertrokken naar Fairbanks. Fairbanks is de tweede grote stad van Alaska, maar niet te vergelijken met Anchorage. Fairbanks is vervallen en armoedig. We zijn naar een buitenmuseum geweest, een botanische tuin en een museum. Het museum was heel erg interessant, maar verder was het eigenlijk een verloren dag. s'Avonds hebben we inkopen gedaan bij Fred Myers en dat riep weer allerlei herinneringen op. Ik realiseerde me weer hoe erg Dick en ik ons thuisvoelden in de VS en hoe gelukkig we hier waren. Mijn conclusie was op dat moment dat we er destijds goed aan hebben gedaan om door de VS te reizen op onze manier.
23-06-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 22-06-2015 |
| Healey-Nenana-Chena hot Springs |
Vandaag zijn we noordwaarts gegaan naar Nenana we bezoeken het visitor centrum en krijgen informatie over de geschiedenis van de lokale Althabascan bevolking. Alaska kent geen officiele loterij, daarom kan men 2 dollar inzetten en gokken wanneer het ijs van de Nenana rivier smelt. Er wordt een stellage op het ijs gezet en je gokt op de datum dat deze door het ijs zakt. Het prijzengeld kan oplopen tot 300.000 dollar. Later in de middag komen we aan in Chena Hotsprings. Hier zijn warm waterbaden, waar je in kan. Ik vind het er allemaal niet echt fris uitzien, dus besluit er niet in te gaan. Ik ben wel in het ijs museum geweest en vond het heel erg indrukwekkend. Voor je erin gaat krijg je eerst een heel warme jas, het is binnen 7 graden onder nul. Het is binnen prachtig, jammer dat ik geen foto's kan plaatsen. Ik heb s'middags een wandeling gemaakt met nog iemand uit de groep en ik moet eerlijk bekennen dat ik daar geen held in ben. Het idee dat je bij iedere bocht een beer of een moose tegen kan komen geeft mij geen fijn gevoel. We hebben het overleefd.
22-06-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 21-06-2015 |
| Denali National Park dag 2 |
Het regende vanmorgen en de dag van vandaag was in te vullen naar eigen keus, er waren mensen die gingen raften en mensen die een lange wandeling in Denali wilden maken. Een mede reizigster en ik kozen ervoor om naar de sledehonden te gaan en een demonstratie met de honden te zien, het was heel erg leuk en de honden waren prachtig. Daarna zijn we naar het visitor centrum gegaan om informatie over het park te bekijken en een film te zien. Het was heel erg interessant.We zijn in het restaurant van het park gaan lunchen, waarna we de pendelbus hebben genomen het park in, hier hebben we een wandeling gemaakt. In het bos stond een houten hut, de deur was dicht maar de luiken van het raam waren open en nieuwsgierig als ik ben ga ik door het raam gluren. Ineens zie ik binnen een man en ik schrok me naar. Ik zag dat de man van zij stoel opstond en naar de deur ging. Toen hij open deed bleek het een heel grote man te zijn die de deuropening helemaal vulde. Ik heb mijn verontschuldigingen aangeboden voor mijn nieuwsgierigheid. Hij vertelde dat hij op een groep zat te wachten om te vertellen dat het een huis is geweest van goudzoekers en nog in bijna originele staat. We mochten binnen kijken en foto's maken. Om 4 uur hebben we de pendelbus weer terug genomen. Het was weer een heerlijke dag.
21-06-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 20-06-2015 |
| Denali National Park |
Vandaag beleven we een van de hoogtepunten van de reis, een bezoek aan Denali National Park, het is het enige nationale park in de VS dat als wildernis behouden wordt. Auto's mogen maar tot een bepaald punt het park in, verder rijden er alleen pendelbussen die de bezoekers naar een visitor centre brengen in het park. Verder dan het visitor centre mag geen verkeer rijden, de weg stopt er. Vanaf de ingang van het park tot het visitor centre is 4 uur rijden in een tempo van ongeveer 50 km per uur. We rijden al vroeg bij onze cabin weg. Het is prachtig helder weer en een heerlijke temperatuur. De rit naar het begin van het park is een half uur, daarna stappen we in een oude "schoolbus" die bestuurd wordt door een heel enthousiaste bestuurster. Zij vertelt wat we moeten zeggen als we wild zien zodat we allemaal gelijk weten waar we moeten kijken. Stel je voor dat de bus een klok is, dan is 12 uur de voorkant, 3 uur is rechts, 6 uur is de achterkant van de bus en 9 uur is de linkerkant van de bus. Als iemand wild ziet roept hij of zij dus...stop, karaboe op 3 uur en iedereen weet gelijk welke kant hij of zij op moet kijken. We zitten met de hele groep voorin de bus en hopen dat we zo niets zullen missen. De bedoeling is om veel wild te spotten en dat hebben we ook gedaan, karaboes, een moose, een rode vos, wilde bergschapen en 2 grizzly beren. Het ruige landschap en de bergen op de achtergrond zijn prachtig en we genieten met volle teugen. Als we terug rijden is het zwaar bewolkt en het regent. Het is gelijk een compleet andere wereld.
20-06-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 19-06-2015 |
| Van Anchorage via Talkeetna naar Healy |
Vandaag zijn we vroeg uit Anchorage vertrokken en via Talkeetna naar Healy gereden om van daaruit het Denali National Park te bezoeken. Talkeetna is een leuk klein stadje, maar erg toeristisch. Het stadje is een uitvalsbasis van bergbeklimmers voor de beklimming van Mount McKinley, de hoogste berg van noord Amerika. Er zijn een paar mensen die er vandaag voor kiezen om met een helikopter naar de gletsjers te gaan. De anderen waaronder ik vinden de tocht te duur en blijven in het stadje. Onderweg naar Healy hebben we een paar keer opstoppingen gehad vanwege wegwerkzaamheden. Het was een lange dag met aan het eind de beloning........met de hele groep hebben we in een restaurant gegeten. Ik had zalm en het was heerlijk.
19-06-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
|
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
