Nieuws over die rare draadjes, ze zijn weg! Toch die die buiten staken.
Eentje heb ik bij erover wrijven (en denken moch die is veel langer geworden) gewoon plots in mijn hand (het was maar 3 mm of zo).
En dan rap een groot licht aan en Kathy met een pincet  nog zo een stuk eruit gehaald. Dan was er niets meer te zien en heeft ze de plaats om zeker te zijn nog eens goed ontsmet. Ondertussen is dat dicht (toch volgens kathy, voor mij is het een  beetje moeilijk te zien, zo in een boogje kijken vergt wel wat concentratie

Ondertussen begint mijn gevoel terug dichter bij het litteken te komen, er is nog een "vooze" plek iets erboven, maar het litteken begint toch wel te jeuken en "bewegen". (ik hoor mijn moeder al zeggen: afblijven, het is aan het genezen, niet aan prutsen)

Ik loop al wat meer trappen (4 verdiepen) en mijn korte wandelingetjes buiten beginnen:"een blokje om" te zijn, en niet meer: "buitenkomen, 5 auto's passeren, en dan teruggaan".

Maar toch... even moe achteraf, tukske doen meestal.
Het gaat allemaal minder rap vooruit... tja in het begin was het heel snelle veranderingen en nu is het allemaal langzaam aan.
Geduld is een schone deugd...en rust roest...
brrr, al die waarheid als koeien, hup YU, weg stomme koeien!

hoedanook vandaag nog niet buiten geweest... wind, regen, efkes goed weer en tegen dat ik het goed en wel merk en mijn shoenen aanheb... regen en wind...
dan maar enkel trappen gedaan, die zijn nog tenminste binnen

groetjes aan iedereen, we gaan hier beginnen denken aan eten, dus iets waarvoor ik mijn volledige aandacht voor nodig heb, zeeeeeeer belangrijk onderdeel van de dag!

31-03-2010 om 19:41 geschreven door Wikaa  

21 maart

Gisteren brood gaan halen (ja interessant hé, haha) en dan maar gedacht :"ik ga een blokje om wandelen voor de conditie" (dat is 400 meter of zo)
en ik heb gevoeld dat mijn rug (ileo-sacraal gewricht om precies te zijn) toch niet zo opgezet is met heel de situatie.
Ik was content dat ik thuis was, niet alleen omdat mijn hoofd begon leeg te lopen ...
(het voelt zo een beetje als ik te lang recht sta, het bloed loopt weg en je krijgt een beetje zuurstof tekort in het koppeke, je wordt bleek en je gedachten lopen ook wat leeg, het beste teken om eventjes te gaan liggen, maar ik val tenminste niet flauw, chance!)
....maar ook omdat mijn rug bij iedere stap begon lastig te doen, nog niet echt pijn, maar toch ... aanwezig.
jaja, beweging en zon kom ik tekort. Maar die zon, dat is voor iedereen wel zo voor het moment denk ik
en nog wat goed nieuws: mijn rechter elleboog kraakt al weer bijna zoals normaal (normaal voor mij toch)

tot laters, Wim

21-03-2010 om 14:19 geschreven door Wikaa  

vandaag is mijn haar weer kort (ja mijn wilde/lange haren zijn waarschijnlijk voorgoed af)
en iets raars kwam aan het licht, er zit een draadje uit de wonde. Omdat het gevoel in mijn hoofdhuid langzaam terugkomt, had ik er gisteren al aan gekrabd en dacht het is een ingroei haar of zo.
het rare is ... de wonde was met nietjes dicht, niet met draadjes...
het zat vrij goed vast, dan maar iets korter geknipt en hopen dat het "oplost" of uitgroeit.
aan de andere kant zit midden in het litteken ook een iets zwarter puntje, dat eigenlijk ook wel zo een draadje kan zijn, dat nog niet helemaal buiten zit.
Mijn peter zei : "de binnenkant van de wonde is waarschijnlijk met draadjes gedaan die een beetje te lang waren duidelijk, en de buitenkant met die nietjes"
tja, we houden het in de gaten, en nu en dan eens ontsmetten kan geen kwaad (en vooral afblijven! en rustig laten genezen)

21-03-2010 om 14:15 geschreven door Wikaa  

Dag iedereen,

Het is weer lang gelden dat ik met mijn kop nog eens op internet tekoop liep.

jaja tijd gaat snel... ik nog niet echt (een mens wil vliegen als hij kan gaan, nooit content hé)
ik kan hier niet klagen, het gaat trager dan ik wil, maar ja in het begin verandert het rap...
en nu is het: "rustig aan terug op plooi komen"

Het is stom, maar ik ben niet moe genoeg (raar om te zeggen voor iemand die zich niet mag vermoeien)
's Avonds kan ik maar moeilijk in slaap geraken.
ik kan niet veel doen zonder "batterij plat"-alarm te krijgen, en toch ben ik niet fysiek moe.

tja, tijd en boterhammen... en één keer per dag de trap naar beneden en terug naar boven "lopen"
Ik kom niet te veel buiten met dit weer, het ziet er enkel goed uit van achter glas.
Vermoedelijk zou een normale verkoudheid me veel last geven,
hoesten en niezen zorgen voor een enorme druk in je hoofd (nu besef ik dat, uit ondervinding)

toch probeer ik genoeg binnen te bewegen:
.nu en dan eens aan mijn "kapstok" gaan hangen
 heel goed om mijn rechter arm weer wat rechter te trekken, ik heb er heel de operatie op gelegen, en dat vond die niet zo leuk)
.soms eens yoga doen (vooral rug oefeningen, om die rustig te houden, bijna geen last voor het moment en dat mag zo blijven)
.mijn dagelijkse trappen lopen naar onze postbus
.en... kathy wil me meer op "de Wii" krijgen, ja we hebben nu ook zo een modern ding, daar kan je virtueel mee sporten.
je staat daar dan terplaatse te wandelen/bewegen om je virtuele character te laten bewegen, wel grappig.

groetjes, wim

21-03-2010 om 14:12 geschreven door Wikaa  

23-02-2010 om 18:24 geschreven door Wikaa  

amai dat is koud

23-02-2010 om 18:23 geschreven door Wikaa  

Dag mensen,

zoals verwacht minder berichtjes eens we thuis zijn...er is hier meer afleiding, meer op het gemak dan in ziekenhuis (ondanks dat ik mijn kinesist-oefeningen blijf doen).
Kheb al 3 nachten 12 uur aan een stuk geslapen, vandaag was het maar 11uur met wat onderbrekingen (veel ziekenhuis-lift-dromen onder andere).

Vandaag is mijn haar terug af (nu is alles even lang, of toch ongeveer),
het was lastig, veel "ijs-plekken" en "stukjes staaldraad", eigenlijk gewoon voor mij raar aanvoelende stukken normaal uitziend vel (ja die zenuwen van het gevoel van mijn hoofd zijn nog niet helemaal in orde), dus ik klaagde veel zodat kathy het heel voorzichtig moest doen.
Daarna een deftig bad genomen (amai dat is lastig, ook al om te wrijven op een hoofd dat niet aanvoelt alsof het van mij is, heel voorzichtig dus), maar nu is al dat rood van het ontsmettingsmiddel tenminste weg (en die 2 weken normaal vuil). voelt heel wat beter-lichter-kouder... mijn "slunse" gaat weer op mijn hoofd, ondanks dat kathy vindt dat ik er uit zie als een nonneke of een monnik.

groetjes, Wim

PS: kok kathy heeft het al goed opgelost, maar vandaag niet veel fut/goesting...
kdenk dat het "meeneem" zal worden vanavond (mij goed zolang ik niet moet koken en het lekker is)

23-02-2010 om 18:22 geschreven door Wikaa  

Deze morgen alles ingepakt en nog in 't ziekenhuis gegeten.  Daarna op weg naar huis.  De autorit was toch vrij lastig voor Wim. Rond 14u waren we thuis.  Amai, wat lag ons appartementje er proper bij ;-) !
Wim is onmiddellijjk zijn bed ingedoken, want hij was moe, koud en lastig, maar dat laatste mag hé.  't Is normaal dat hij nog niet 100% kan doen wat hij wil, anders zouden ze geen 2 maand revalidatie voorschrijven.
Voor de rest, de bloempjes zien er goed uit, we hebben onmiddellijk een 'waste' ingestoken (dat was nodig na 12 dagen op verplaatsing)
We zijn ongeloofelijk blij dat we thuis zijn.

Nog een keer een grote mercie aan iedereen die deze blog volgde en voor alle lieve berichtjes, het deed (en doet) ons deugd.

Groetjes, Kathy (en Wim natuurlijk)

19-02-2010 om 17:51 geschreven door Wikaa  

Vandaag opgestaan met 't gedacht 'amai, dit is hier toch een goeie bed and breakfast'. Wat een rustige atmosfeer, bed en zetel al niet kunnen doen ;-). Zalig gedoucht. Opstaan met de gedachten 'nog 1 dag en morgen mogen we naar huis', wat dat allemaal niet doet met een mens zijn gemoed

Wim had zo geen goeie dag vandaag, hij had wel goed geslapen zij hij, maar hij was toch de hele dag moe, suf. Tegen de middag had hij 'echte' koppijn. Daarnet heeft hij zijn verband afgedaan en 't is duidelijk dat dat teveel spande, want hij had direkt minder last en er staan een streep in zijn voorhoofd (nog erger dan zijn eigen denk/lachrimpels).

We beginnen 't hier echt wel beu te zijn, dus hebben we minder en minder te vertellen.

Voor de gevoelige zielen, niet naar de foto kijken ....

Groetjes, Kathy

PS er zullen waarschijnlijk nog wel blogposts komen, maar niet meer elke dag ;-)

18-02-2010 om 20:18 geschreven door Wikaa  

en hoeveel tellen jullie er?

18-02-2010 om 20:17 geschreven door Wikaa