Het parcours is mooi: 7,8km, op en af, breed, maar wordt geplaagd door een straffe wind... We starten met 75 voor iets meer dan 90km koers.
Het parcours is te lastig en de wind waait te hard om van bij de start cartouches te verschieten. Hier zal niemand echt wegraken in de eerste koershelft. Ik probeer me dus weg te steken zonder echt te ver te zitten. Af en toe reageer ik eens, maar ik spaar me toch vooral. Iets voorbij halfkoers rukt zich bergop een groepje van een 15tal los. Ik zit eigenlijk te ver, maar beslis toch te reageren. Wanneer ik het peloton eindelijk achter me laat (als je van ver moet komen...) en aansluiting maak roep ik dat we los zijn. Rijden! Maar dat doen ze niet en wanneer ik vooraan ben is het peloton natuurlijk al terug komen aansluiten. Jammer, maar ik geef de strijd nog niet op en probeer meteen nog twee keer. Maar ze zijn attent en trekken niet door. Er raakt niemand echt weg en wanneer in de voorlaatste ronde de hemelsluizen opengaan wordt het gladjes. Ik heb het wel gehad. Ik heb geprobeerd, zonder succes, en wil me niet moeien met het geduw. Ik laat me uitzakken, probeer niet te vallen, schuif tot twee keer met het achterwiel en speel vanaf dan op save. Het peloton breekt door een val nog in twee, Jessy Druyts wint de spurt. Ik kom later over de meet, als 58e en volledig doorweekt.
14-09-2011, 20:42 geschreven door elke
Massemen: Freddy Vlassenroodt
14-09-2011, 20:23 geschreven door elke
Massemen: opnieuw voor winst
Vrijdag een vrij dagje om te kunnen koersen in Massemen. Om 17u00 start voor ik-weet-niet-meer-hoeveel-rondjes van 3,5km. Er is een stuk breed, maar het is toch vooral draaien en keren op smalle veldwegjes. We starten met 53 rensters. Hier won mijn mentor, mijn voorbeeld en ex-ploegmaatje twee jaar geleden, ik wil maar graag in haar voetsporen treden!
Ik beslis om me de eerste ronden rustig te houden en wordt hierin bevestigd door het koersverloop. Ze laten niemand rijden. Wanneer ik zie dat diegenen waarop ik mijn koers afstel aan hun aanvallen beginnen, schuif ik op. Als iedereen eens gegaan is, voel ik dat het moment zal komen. Liliane stuift weg. Ik ga erachter maar ze lossen me niet. Dan maar na de haakse bocht vanop kop. Zo geschiedt en ik ga ervandoor. Als ik achter me kijk zie ik een stomp peloton. Ok, vanaf nu voor me kijken. Ik loop in op Liliane, maar het kost me moeite. Een ronde later hoor ik de speaker omroepen dat er nog twee rensters achterop komen. Enkele kilometers later smelten we samen en draaien meteen goed rond. Aan de meet horen we tussentijden die steeds rond de minuut schommelen. Bij een minuut 15 beslissen we om wat op reserve te rijden, maar niet veel later zakt de voorsprong naar 45" en kunnen we weer aan de bak. Phoe, vier is net te weinig om comfortabel door de wind te klieven. Komt daarbij dat ik stilaan verzuur. Ik heb nergens de tijd gevonden en/of genomen om te drinken. Domme beginnersfout! Of gewoon net dat tikje te slecht... Het gevolg is dat mijn kaarsje stilaan uitdooft. Met nog 30km te gaan horen we dat er vier achtervolgers op 28" hangen en de namen zijn niet van de minste. Ze maken dan ook wat later de aansluiting en we zijn met 8 om voor de overwinning te strijden. Ik doe nog amper kop, probeer me weg te steken en laat een gezicht zien dat geen twijfel toelaat: krampen. Als er aangevallen wordt, moet ik het slim spelen om er niet af te liggen. Ik drink en eet, maar te laat natuurlijk. Debboudt en De Baat gaan er in de voorlaatste ronde nog vandoor en wij spurten voor de derde plaats. Een spurt die ik al snel moet staken: 8e. De Baat wint de koers.
14-09-2011, 20:20 geschreven door elke
06-09-2011
Nieuwe fotograaf in het peloton: Daan Bonroy
06-09-2011, 22:05 geschreven door elke
Criterium in Zonnebeke
Maandag een vrije dag genomen om te kunnen koersen in Zonnebeke. Het eerste criterium dat ik zal rijden: 40 keer 1,75km. Ik verwacht een parcours door een winkelstraat met klinkertjes en veel bochten, maar krijg een driehoek met een zijde bergop, een zijde bergaf en een vlakke strook waar de wind erg hard in het aangezicht blaast. Mooi! Er zijn 20 rensters present, de helft buitenlanders. Ook de Chilenen zijn present en daarvan weten we sinds zaterdag dat er twee geweldig goed met een koersfiets uit de voeten kunnen.
Er wordt constant geprikt en ik probeer vooral Cant haar wiel te houden. Dat lukt behoorlijk, maar echt wegraken doen we nooit. Debboudt L en later Nobus kunnen dit wel even volhouden. Maar de wind blaast ook hen onherroepelijk terug. Het is een tactisch gewriemel en uiteindelijk schieten we nog met negen over in de kop van de koers. Ik probeer enkele keren op kousevoeten weg te raken, maar besef al snel dat het onmogelijk is met deze wind. De afdaling is ook te snel om als vluchter in het voordeel te zijn. Voorbij halfkoers komen er toch nog twee aansluiten (die moeten ons steeds zien rijden hebben) en we zullen met 11 voor de winst gaan. Achteraf gezien zat er meer in, heb ik wat dom gedaan en in de spurt eindig ik 9e. Teleurstellend. Paola Munoz, de Chileense van zaterdag wint opnieuw. Het gemiddelde is erg laag en weerspiegelt hoe tactisch het eraan toe ging (het had soms meer weg van een puntenkoers op de piste): kort en stevig optrekken en vervolgens niemand die in de wind de kop wilt nemen.
06-09-2011, 21:38 geschreven door elke
Wenduine (Krist Vanmelle)
Goede vlucht
Eerste poging
06-09-2011, 09:56 geschreven door elke
05-09-2011
Wenduine (Brian Petyt)
05-09-2011, 21:49 geschreven door elke
Wenduine
Zaterdag koers in Wenduine: zon, zee, een beetje wind en veel goesting. Bij de verkenning van het parcours slaat dit echter enigsinds om. Het is een rondje met wat hindernissen: een weg in twee gedeeld met paaltjes en nadar, verkeersremmers allerhande, een beklinkerde en kronkelende winkelstraat en smalle polderwegen. Ik neem me voor me niet te laten verongelukken en wil snel in een ontsnapping zitten. 93km koers en toertjes van ongeveer 6km. We starten met 65 voor een neutrale start.
De eerste ronde lukt me niet vooraan te raken, de tweede ronde duik ik bij de eersten het polderpad op. Ik ga in de reactie op Latoya en trek door, maar het peloton volgt. Even later gaat Hélène Vandermassen ervandoor, gepantenteerd hardrijdster dus interesant, maar ik hou me nog even gedijsd. Een Vlaanderenrenster gaat in de achtervolging, wanneer nu nog iemand springt ben ik mee! En daar gaat Futuroscoop, ik erachter, achter me Dunja en we rukken ons met vijf los. Meteen wordt er goed rondgedraaid en gestaag sprokkelen we een minuutje bij elkaar. Het gaat goed met me en ik krijg in de mot dat ik me best achter diegene positioneer die het wat moeilijker heeft. Overnemen gaat zo een stukje makkelijker. Het hartje zit nog niet in overdrive, maar de rug en benen beginnen toch stilaan te morren. Drinken! Onze maximale voorsprong is 1'45, het zou in de sjakosj moeten zitten... Maar de derde of vierde laatste ronde draait Annelies niet meer mee, gemor ontstaat en anderen laten ook hun beurten achterwege. Bij het nemen van de premie ben ik zelfs even los en moet wachten. Een beetje verder krijg ik het op de heupen wanneer er nog maar eens niet over genomen wordt en ga van kop aan. Een gaatje, maar ik wacht nog even, hopelijk draaien ze nu mee rond want de achtervolgende groep wordt op 45" gemeld. Ook nu zit de mot erin en ik vraag me af wanneer ik het beste kan gaan. Bij de volgende premiesprint acht ik het moment gekomen en spring weg. Ik krijg een mooi kloofje bij elkaar (verschiet er zelf van) en ga door. Tegen de wind in kan ik de kloof wat vergroten en in de kronkelende polder ben ik zeker in het voordeel. Maar op weg naar de winkelstraat krijgt de wind me klein en aan de streep heb ik nog maar 9 seconden. Als ik de camping haal heb ik wind in de rug en zit de kans er echt wel in. Helaas, daar op die drukke baan, met de wind tegen breek ik langzaamaan tot ik geen 32 meer kan rijden. Iets voorbij de camping, met nog 4km te gaan, halen ze me bij en wordt er weer geen snelheid meer gemaakt. Ondertussen zijn er enkelen bijgekomen en telt ons groepje nu 9 leden die zullen sprinten voor de overwinning. In de spurt ben ik verzuurd en moet halverwege gaan zitten. 5e had gekunnen, en had ik niet aan zo een slakkegangetje de laatste ronde moeten rijden had ik heel misschien nog voorop kunnen blijven ook... Ik ben 7e, een onbekende Chileense in voorbereiding op het WK wint.
