Vooraf...
Mijn eerste kennismaking met de piste vond ik maar niks (gladde lijnen, vaste pion, een baan vol splinters,...). Ik had toen echt wel schrik. Maar de tweede sessie ging vele beter en ik begon het zelfs stiekem leuk te vinden. Enkele dagen later werd het Vlaams kampioenschap aangekondigd en dat wou ik ook wel eens proberen. Het programma had 3 individuele nummers en twee groepsnummers. Ideaal dus voor een eerste kennismaking. De trainer ging akkoord, dus de inschrijving was een feit.
Het plan om woensdag nog eens het een en ander te proberen, rechtstaan op de trappers etc., viel in het water. Het ovaal zat vol en ik mocht onverrichter zaken terug naar huis. De meeting zelf zou dus mijn derde keer ooit op de piste zijn. Dat gegeven maakte me toch wat zenuwachtig!
Ik wou vooral geen domme dingen doen, lompweg vallen ofzo, en ik wou er zeker niet uit gereden worden. En als het dan ook nog even kon, wou ik beter doen dan de laatste plaats...
Kampioenschap:
Ik ben er ruim op tijd, smijt mn rollen af, ga een fiets halen en begin wat rondjes te draaien. Dat viel geweldig tegen! Het draaide voor geen meter en ik had geen gevoel van controle. Oeioei, wat kom ik hier in godsnaam doen! Ik wou heel graag terug naar huis gaan...
De meeting begint, het is nog 1u15 wachten voor het aan de dames is.
Ik begin dan maar met mijn rollen te installeren (iedereen is duchtig aan het opwarmen), maar heb er met mijn stomme kop niet aan gedacht dat een pistefiets niet in vaste rollen past  . Oei.
Ik mag Tessa haar losse rollen eventjes gebruiken, maar fietsen op losse rollen met een vaste pion is niet simpel!
Gelukkig is Linda, mijn trainster, daar. Zij schakelt hulplijn 'Patrick' in en na mn eerste proef heb ik mijn 'eigen' losse rollen en een stevig manskerel die me recht kan houden.
De eerste proef was de 200m vliegende start. Hier moet ik alleen zien dat ik op het juiste moment begin, dat moet dus wel lukken. Ik krijg drie rondjes om steeds hoger te klimmen en dan volgt een duikvlucht naar beneden. Nooit verwacht dat het zo lastig kon zijn! Vanaf fotograaf twee krijg ik het moeilijk. Het wordt een slechte tijd en ik ben helemaal laatste (18e). Nuja, het voordeel is dat ik nu alle fotografen, materiaal en dergelijke weet staan, vanaf nu kan ik me op de koers concentreren.
Losrijden, wachten, opwarmen en scratch voor 7,5km. Lastig ding! Niemand kan een ronde nemen, het tempo blijft erg strak en enkelen worden gedubbeld. Ik kan aanklampen, zij het met enige moeite en een temporisering op het juiste moment. In de scratch word ik 14e.
Daarna komt de 500 meter vanuit startblok. Ook hier weer een mooie dosis stress ivm dat startblok, rechtstaand vertrekken en de juiste timing. Het wordt geen superstart, maar ik lig er toch al niet. Ik loop op de trappers tot 3/4 ronde en smijt me dan in het zadel. De laatste halve toer parkeer ik. Deze keer ben ik voorlaatste. Na de proef doen de dijbenen behoorlijk zeer. Pistekoers is echt wel zwaar! En ik moet zeggen dat ik het toch wat onderschat heb...
Dan komt de puntenkoers over 40 ronden en met 4 klassementen. Ze vliegen er al meteen lekker in. Ik schuif op maar spring nooit mee (ervaring en durf) en bengel even later aan de staart. Dit herhaalt zich regelmatig eens. Ben ik opgeschoven dan weet ik niet wat ermee gedaan en ik durf niet onderaan te rijden, waardoor ik hoog in de baan veel krachten verspeel. Plots licht ik dan toch eens mijn kont en ik ben pardoes in de tegenaanval. Ik ben nog geen drie seconden aan het jagen en de benen vervloeken het hoofd al. Wat later zie ik het telbord op 2 staan. Nog twee ronden en het is tussenspurt, in deze positie haal ik nog een punt. Verder beuken dan maar. De bel gaat en ik zet me nog eens recht, maar na de volgende bocht razen ze al over me heen. Nu is het zaak de groep bij te houden. In de eindspurt word ik 13e.
De 2km achtervolging is enkel voor de beste 8. Ik ben maar wat blij dat dit niet meer hoeft  . Algemeen word ik 15e op de 17 want er heeft er ééntje opgegeven.
Vandaag heb ik spierpijn zoals ik die in jaren niet meer gehad heb! Niet te onderschatten die piste!
Hartelijk dank aan Linda, Patrick en Geert! Bedankt voor de steun, de vele tips (waarvan ik er de volgende keer hopelijk wat meer in de praktijk kan brengen  ), rollen te gaan halen, me recht te houden,... Merci!
|
