Ik kijk natuurlijk uit naar het BK ITT, maar ik weet dat ik er compleet naar huis gereden zal worden. Doel is hier proberen niet de laatste te zijn. Al moet ik eerst nog startvergunning proberen te verkrijgen...
Wijzigingen zijn mogelijk dus check ook recentere berichten. Eind augustus rij ik mss een koers in Luxemburg.
28-07-2009, 17:21 geschreven door elke
Boezinge
Terug op de fiets na de val en gààn... (Bron: cyclingnews.nu)
28-07-2009, 12:15 geschreven door elke
Schrapping Kapellen
... wegens een veel te vroeg startuur.
28-07-2009, 09:29 geschreven door elke
26-07-2009
Boezinge: val
Mooi en meestal breed parcours met een kasseistrookje. Er stond wat wind, maar over het grootste deel van het parcours in het voordeel. Een klein deeltje van het parcours was erg smal.
Er wordt meteen zenuwachtig gekoerst. Rensters (vooral het 'oranje' soort) duiken in onbestaande gaatjes of springen heen en weer over de middelijn van de betonbanen (waar steeds een spleetje is). Twee keer haken er enkelen in elkaar, de derde keer liggen ze er dan toch met drie. Ik rem en zie mezelf al heel gezwind erlangs fietsen, tot ik plots zelf op de grond lig. Huh? Toeme zeg. Ik krabbel recht, neem de fiets en vraag aan de ongelukkige die in de beek belandde of alles ok is. De schade is miniem, enkel de voet doet zeer. Mavic schiet te hulp. Met wat bijschakelen en de handen smerig maken krijgt hij mijn ketting terug op de plateau en hij duwt me in gang. Ik haal een mooie snelheid en heb alleen wat last van de voet, dus ik los mijn schoen. Maar het peloton is uit het zicht verdwenen. Ik rij alsof mijn leven ervan afhangt. Aan de meet hoor ik dat de achterstand 1minuut40 is en na de bocht zie ik het peloton niet meer. Ik geef er de brui aan.
Melina komt me achteraf vertellen dat ze me echt niet meer kon ontwijken op dat smalle weggetje en nog net mijn stuur aanreed, waardoor ik dus zo onverwacht op de grond lag. De fiets heeft wat deukjes (shifter scheef, derrie, hap uit de buitenband...) en wordt opgelapt. Die heb ik tegen dinsdag terug. De helm heeft het overleefd, het is eens iets anders .
26-07-2009, 22:12 geschreven door elke
25-07-2009
Flobecq
Mooi parcours, mooie en meestal brede wegen, beetje wind, 20 graden en heuvelachtig. Joepie! De meet ligt op een stukje bergop.
51 rensters aan de start zonder echte grote machtsblokken (profploegen maw). GKV en wij zijn het sterkst vertegenwoordigd, dus we moeten ons tonen! Dat doen we ook en ik probeer gretig mee te doen. Als Inge dan voorop raakt is het onze taak af te stoppen en mee te springen in ontsnappingen. Dat lukt ons aardig, maar de meeste ontsnappingen waaien vanzelf terug. Na wat schermutselingen kom ik eventjes op adem achteraan en zie een plaats of vier voor me dat er twee zich opmaken om te vertrekken. Ik zet me dus ook recht, maar ik krijg het gat niet dicht. Zij wachten niet want ze weten dat ik zal slepen. Ik doe een mini chasse patatje en geef ze na nog wat tegenspartelen een vrijgeleide. Uit de achtergrond doemt Patricia op met in haar zog Amy. Als ik voor hen nog wat kan tekken, raken zij er mss wel bij... Maar het is op, ik kan niets voor hen betekenen en zoek beschutting in het pelotonnetje. Ook zij worden even later weer gegrepen. Er blijven rensters springen. Alice is vertrokken en even later gaat Patricia er ook vandoor. Als nadien Amy nog een poging doet schuif ik weer naar voor. Afstoppen! Ik wil nog wel meespringen, maar het vet is van de soep en het wordt steeds krampachtiger. Nu gaat de schakelaar op zelfbehoud. Als Amy wordt ingelopen is het pleit beslecht. Het pelotonnetje staakt halfkoers de strijd. Pogingen om nog weg te raken draaien uit op sissers en tussenin worden de krachten gespaard voor de laatste ronden. We wandelen soms aan nog geen 25km/u (elite-onwaardig) en toch raakt niemand meer echt weg. De laatse ronden wordt er nog wel aangevallen, maar het wordt ultiem een pelotonspurt voor de laatste ereplaatsjes. Ik laat nog enkelen achter me, maar het zullen er niet te veel geweest zijn.
Bij het inleveren van het rugnummer vraag ik ook een uitslag (doe ik anders bijna nooit). En ik zie me staan als DNF. Euh?! Ik dus weer het café binnen. Waarom DNF? Ik ben met het peloton over de meet gekomen! T'en es sure? Oui, j'en suis sure! Gaat hij me nog niet geloven ook. Meneer neemt er dan toch zijn kriebelboekje bij (want geen fotofinish). Ah oui je t'ai raté. Ik krijg van hem plaats 32, helemaal achteraan het peloton. Dat is niet juist, maar ik laat het daar maar bij...
Wedstrijdstatistieken: 93,66 km aan 34,5km/u gemiddeld en 65,4 km/u maximaal Plaats: Tja 32/51 dan maar zeker? Winnaar: Liesbeth De Vocht (again)
Morgen Boezinge, diep in West-Vlaanderen. Onderdeel van het kampioenschap van Vlaanderen. Er zouden kasseitjes in zitten! Uitrijden is het doel.
25-07-2009, 20:25 geschreven door elke
22-07-2009
Strijpen: afvalling! Foto peloton eerste ronde versus laatste ronde (www.ticapictures.be)
22-07-2009, 16:36 geschreven door elke
Foto's Strijpen (bron: www.ticapictures.be -> check, mooie foto's!)
22-07-2009, 16:35 geschreven door elke
21-07-2009
Strijpen: daar is het goede gevoel terug!
Lastig parcours! Lastiger dan zondag, maar er stond minder wind. We kregen wat naamloze bergopjes voor de wielen en we moesten een klein deeltje van de lippenhovestraat doen (maar in dalende lijn - jammer). Het was zwoel. Nu begrijp ik het gezegde 'drukkend warm', het voelde echt zo: neerdrukkend, alsof je een rugzakje meesleurde.
We starten met 51 rensters voor 97 km. Er wordt meteen de pees opgelegd, maar hey, dit kan ik aan vandaag. Consternatie alom. Rensters lossen en ik snel ze voorbij. Sommigen keren weer terug om later jojo te blijven spelen (wat ik zondag demonstreerde dus). Deze keer moet ik niet lossen . Ik besluit me rustig te houden en uit te rijden vandaag, dat zou al een hele opluchting zijn. Iedere keer het stilvalt verplicht ik mezelf ofwel te eten ofwel te drinken. Na 30km heb ik de eerste bus leeg, mooi zo! Ondertussen hebben zich in schijfjes een negental afgescheiden, waaronder onze Patricia (die sinds gisterenavond terug is van een rittenkoers in Bretagne, on-ge-loof-lijk sterk!). Iedere ronde wordt het donkerder en donkerder. Soms miezert het eens, maar er belooft meer op komst te zijn. Twee ronden voor het einde rinkelt voor ons de bel. Terecht, want op enkele schermutselingen na wordt er niet meer gereden. Negen ploegen zijn vooraan vertegenwoordigd en wij hebben alle vertrouwen in Patje. Net in die laatste ronde breekt het noodweer los. Een onweer vergezeld van een wolkbreuk begeleidt ons naar de finish. Hagelbolletjes zo groot als knikkers teisteren de spieren, de wegen worden rivieren en in 'dalletjes' (tussen bergaf en bergop) staat het water echt 5 cm boven mijn enkels (terwijl ik op de fiets zit hé!). De voorrem gaat in staking, er zit niets meer op. Ik dacht eerst dat hij af was, zo plots had ik er geen remkracht meer mee. Ik zie nog amper iets en als ik dan de zonnenbril dan afzet regenen mijn ogen vol. Ik rij dus verder met met één rem en meestal één oog. Het peloton nu volgen zou dom zijn, dus ik laat ze gaan. De kasseien worden met de voet uit de pedaal genomen. In een negentig gradenbocht ga ik nog bijna tegen de vlakte (geen remkracht in combinatie met een putdeksel) en dan kies ik maar voor de optie 'rechtdoor'. Uit de pedaal, keren en weer verder rijden. De laatste ronde reed ik niet sneller dan 20 schat ik. Als 29 en laatste over de streep.
Maar wat kan de plaats me gestolen worden, al finishte ik helemaal niet, het gevoel is terug! Dat is superfijn!
Wedstrijdstatistieken: 78km aan 33,0 km/u gemiddeld (traag! voelde niet zo) en 57,9km/u max Winnares: Lensy Debboudt (zoals Patricia pronosticeerde trouwens) Plaats: 29/51
87km op glooiende wegen en met een zeer stevige wind... Het parcours was aangepast ten opzichte van vorig jaar wegens toen veel te selectief (te steil). Daarom nu geen kapelleberg. De wegen waren smal, met steenslag en modder/zand. Dit alles tesamen met het feit dat er erg mooi volk aan de start stond, beloofde een lastige koers te worden. En lastig, dat klinkt me meestal als muziek in de oren . 72 starters.
De start wordt in een zijstraatje gegeven, waar de organisatie een startvak maakte met nadars. Goed georgainseerd dus, maar voor mij een misschatting, hierdoor kan ik me niet lekker leep vooraan gaan zetten. Ik sta laatste. De eerste ronde valt er een gat een plaats of zeven voor me, ik laat de rest het boeltje opknappen maar het lukt ze niet. Dan doe ik het maar. Terug in het peloton, maar met de stevige wind krijg ik toch geen rust. Bergop valt er weer een gat. En zo gaat het de hele koers maar door. Iedere ronde valt er op het 'heuveltje' een gat in het peloton en iedere ronde kan ik net voor het heuveltje weer aansluiten. Na enkele ronden ben ik het die gaten moet laten bergop en mag ik weer achtervolgen. Normaal ben ik mee als het bergop gaat of kan ik gaten die vallen wel tijdig dichten, vandaag niet . Ronde na ronde sluit ik voor de heuvel aan en moet ik lossen op de heuvel... Eén keer overleef ik de heuvel achteraan het peloton, maar laten ze voor me, met de wind op de neus, een gat. GDVRDMM! Met nog drie ronden te gaan, is het einde wedstrijd voor mij. Het peloton zelf wordt er wegens te grote achterstand een ronde te vroeg uitgenomen. Drie rensters rijden de wedstrijd dus helemaal uit. Slechts drie! Alledrie profs uiteraard.
Het was een heel lastige koers! Ik verschiet ervan dat ik iedere ronde wel opnieuw in het peloton geraakte, maar ik ben echt niet tevreden. Ik voel me veel slechter dan anderhalve maand geleden en ik weet echt niet waar het aan ligt... Ben ik slechter of is de rest gewoon beter geworden? Anderhalve maand geleden rijd ik deze koers uit . Morgen ga ik mijn bloed laten trekken, mss geeft dat klaarheid...
Wedstrijdstatistieken: Geen wegens computer niet op 0 gezet. Winnaar: Emma Johansson Plaats ?/72 maar eigenlijk DNF
19-07-2009, 18:29 geschreven door elke
13-07-2009
Verzorger gevonden!
Nonkel Ivan zal de honeurs waarnemen (al is er nog wel lichte twijfel). Eerste reserve is Leo. Dikke merci! Hopelijk kan ik me zondag tonen!
En zo kan Tim zich focussen op Mariska en op fotootjes trekken .
13-07-2009, 16:52 geschreven door elke
Foto Oostmalle
Deze foto is genomen net op het moment dat ik wist dat het over was. Na de bocht kon ik weer eens niet fors genoeg optrekken. Meestal kan ik het dan nog wel een tijdje uitzingen, loopt het peloton niet uit en raak ik nog wel terug, maar nu had ik de kracht niet meer om nog maar eens het gat te dichten (ook al reed ik nog snel -zie je ook wel aan de versnellingen- ik wist dat het over was). Het peloton nam metertje voor metertje. De fotograaf heeft echt wel hét moment vastgelegd...
Bron: cyclingnews.nu Klikken om te vergroten..
13-07-2009, 16:51 geschreven door elke
12-07-2009
Gezocht: verzorger voor een dag
Wie wil er zondagnamiddag 19 juli mijn 'verzorger' zijn? De ploegleiders zitten met de ploeg in Bretagne en mijn ouders zijn op reis. Dus wie wil de aartsmoeilijke taak op zich nemen om mijn sleutel en truitje bij te houden, mijn lege drinkbussen te verzamelen en me nieuwe drinkbussen aan te geven? Luidkeels supporteren mag natuurlijk ook .
De koers is in Maarkedal (Oudenaarde) en is dus lekker dichtbij. De start is om 13u30 en het zijn plaatselijke rondjes. Meestal zijn die plaatselijke toertjes mooi om af te wandelen.
Als je dit ziet zitten: laat het me weten en eeuwige dankbaarheid wordt uw deel!
12-07-2009, 13:27 geschreven door elke
11-07-2009
Oostmalle: DNF
Er stond iets meer dan negentig kilometer op de agenda en dit in rondjes van een viertal km. Zotdraaien dus. Kwam daarbij dat de wegen erg smal waren en dat er zo nu en dan een buitje viel. De dames jeugd, die voor ons hun koers reden, maakten ons met hun schuifpartijen duidelijk dat het gladjes was.
Er stond veel en schoon volk aan de start: 88 rensters waaronder best wel veel profs. Dit in combinatie met een smal parcours en toch wat wind beloofde een lastige koers te worden.
De koers: en lastig... is het ook. De eerste 20 kilometers zijn razendsnel. Na enkele gaatjes toe te rijden zit ik al stikkapot. Nadien valt het wat meer stil. Er wordt nog wel constant boven de 40 gereden, maar het is niet meer aan 48 zoals daarvoor. Oef! Ik kom stilletjesaan weer boven water. Maar iedere ronde voel ik de krachten iets meer wegvloeien. Wanneer het dan begint te regenen, en de valpartijen niet uitblijven, wordt iedere bocht zeer traag genomen. Dit is mijn doodsteek. Steeds van 20 optrekken naar 45. Neen, vandaag lukt me dat niet... Ik hou het nog vier ronden uit. Telkens mag ik na een bocht een gat gaan toerijden (wegens niet fris genoeg meer om meteen in het wiel te zitten). Wanneer het niet stilvalt, mag ik er een kruis over maken. Na nog eens optrekken vanuit stilstand, heb ik niet meer de nodige power. Finit. Aan de meet zit ik niet echt ver achter, maar ik word er toch uitgenomen. Ik zou niet meer terug in het peloton geraakt zijn.
Ik ben niet aangekomen, maar sta in de uitslag als 56e. Dus er is toch veel volk afgemoeten.
Morgen start ik niet in Olen!
(Mijn) wedstrijdstatistieken: 73,19 km aan een gemiddelde van 38,2km/u en maximaal 50,0 km/u. Winnares: Noortje Tabak Plaats: DNF
11-07-2009, 21:21 geschreven door elke
09-07-2009
Afzegging Olen!!
Grote kans dat ik zondag niet start in Olen. Tenzij ik zaterdag plat val natuurlijk. Twee koersen dit weekend zou iets teveel van het goede zijn. Ik heb deze week amper kunnen trainen... Dus ik verwacht ook niet al te veel van Oostmalle op zaterdag...
09-07-2009, 22:22 geschreven door elke
Foto's Marmotte
09-07-2009, 16:17 geschreven door elke
07-07-2009
Marmotte: zweet en tranen
Zaterdag 4 juli stond een vette 'M' op de kalender: de Marmotte oftewel 174 kilometer op Franse wegen met tussendoor de Glandon, de Télégraph, de Galibier en als toetje Alp D'Huez. Samen met zeven andere WTC'ers zouden we de uitdaging aangaan.
Ik kwam donderdag tegen de vroege avond aan op de Alp (waar onze appartementjes waren). Daar heeft Luc meteen mijn compact gemonteerd. De volgende ochtend (welja ochtend, het is vakantie hé) start de verkenning. Ik rij met Karel naar de meren (7km klimmen) en terug. We dalen verder naar bocht 4 van de Alp en klimmen nog eens tot de meren. In het begin bekruipt de angst me lichtjes. Ik moet mijn 'mitrailleur-toertal' al snel laten varen voor een zware cadans. En dit voelt voor mij erg onnatuurlijk. Door een lager toertal op te zoeken lukt het beter, maar kunnen de spieren dit wel aan voor zo een slordige 170km? Ik vrees ervoor...
De volgende ochtend dalen we met z'n allen richting start. Met vier leggen we rustig de eerste tien kilometers af tot de voet van de Glandon. De rest die een tijd neer te zetten hebben schieten meteen weg. Enkel door een platte band rapen we er later nog een op (die ons al snel weer achterlaat).
De Glandon dient zich aan. Deze is een 20km en is voor sommigen de lastigste. Ik rij hier goed naar boven en krijg het nooit echt lastig. Like it! Dit gaat me goed af en ik kan van de omgeving genieten (wat is het daar mooi!). Ik heb ook genoeg tijd om te eten en te drinken. 2uur 16 na het startschot sta ik boven een energy reep te eten en mijn windvestje dicht te snoeren. Samen met Karel ga ik de (gevaarlijke) afdaling in. Ontelbare bochten, en vier accidenten later staan we in het dal. We doen ons vestje uit en net dan passeert Bart ons. Iets verder staat Geert plat. Die zullen we straks in de bevoorrading terugzien. Nu volgt er een stukje vals plat, maar we hebben een goed groepje gevonden. Niet te snel maar zeker ook niet te traag. Aan de voet van de Télégraph staat onze eerste bevoorradingsauto. We zijn er op iets meer dan 3 uurtjes. Hier is het bloedheet. Zo goed en fris ik me tot dan toe steeds voelde, zo slecht voel ik me nu. Ik krijg geen hap binnen, ik voel me misselijk en ik heb het veel te warm. Die stop heeft me absoluut geen goed gedaan.
Nu volgt de Télégraph, 10km klimmen aan en constante stijging. Ondanks de lastige maag gaat het hier ook zeer goed. Ik neem de bochten wel al wat breder dan de Glandon, maar toch gaat het hier ook nog redelijk vooruit. Het is bloedheet, dat wel. Ik smacht naar water om over me heen te gieten. Ondanks dat we steeds tussen de bomen rijden, is de weg te breed om echt van de schaduw te kunnen genieten. Op net geen uurtje ben ik boven. Het gevecht op de top bij de waterkraantjes geef ik al snel op en ik daal naar Valoire voor een andere officiële bevoorrading. Hier neem ik uitgebreid mijn tijd, eet en drink en geef mijn ogen de kost.
Bijgetankt begin ik aan de Galibier. Voor deze Alpenreus had ik toch wat schrikjes. Maar de eerste kilometers gaan zeer goed. Hoezo stijgen? Kilometerbordjes volgen elkaar 'snel' op en ik begin in een mooie tijd te geloven. Dan toch goud? Zou mooi zijn... Achter me barst een kletterend onweer los. Maar dan, de catastrofe! Na enkele kilometers (voorbij een resto) begint de weg aardig te klimmen. Na een bocht schiet mijn rechter kuit in kramp. Ik stretch vanop de fiets (hiel naar beneden), maar daardoor beslist de quadriceps solidair te zijn met de kuit. Oeh, hoe raak je hier nu vanaf? Ik moet afstappen en start mijn spieren los te schudden (door een operatie aan de knie kan ik de quadriceps niet stretchen zoals zou moeten: voet tegen het achterwerk - dus ik kan enkel wat losschudden). Het helpt, ik kan er weer enkele bochten tegenaan. Iets verder is het weer van dattum. Zelfde ceremonie, afstappen - op de rand zitten - losschudden. Met nog vijf steile kilometers voor de boeg zinkt de moed me in de schoenen. Gelukkig is er iets verder een schapenboer die op deze hoogdag ook cola verkoopt. Ik laat het me welgevallen en plof me in een tuinstoel. Ik wil hier nooit meer weg, ik zit hier goed, ik blijf. Een dik kwartier later (of meer? geen enkel besef meer van tijd) zie ik Karel hetzelfde 'terrasje' opstappen. De hoekige stap en de blik in de ogen verraden dat hij ook al heeft afgezien. We drinken samen onze cola en klagen wat. Helend, want stilaan vinden we onze situatie vooral lachwekkend. We besluiten dat de tijd echt niet meer van belang is en samen bedwingen we de rest van de Galibier. Hij heeft het niet gehoord, maar de laatste kilometer lopen de tranen over mijn wangen en verandert de ademhaling in snikken. Ik ben kapot en ik kan de tranen niet tegenhouden...
Boven staat auto nummer twee, met eten, drank, zonnemelk enz. Hier neem ik ruim de tijd om te recupereren. Nadien gaan we samen de afdaling in. Het is een leuke afdaling, niet al te technisch en met weinig verkeer. Ik denk bij iedere trap na over de stand van voeten en knieën. Zo geef ik krampen geen kans. Ondertussen drink en eet ik veel. Het werkt, ik kom er stilaan ietsje door.
In het dal staat ondertussen de eerste bevoorradingsauto opnieuw. De Alp D'Huez is de eerste km het lastigste en ik geloof niet dat ik deze overleef, maar ik wil het proberen. Opgeven zal pas gebeuren als het écht niet meer gaat. Eens ik aan de haarspeldbochten geraak kan ik steeds wel afstappen (de bochten zijn erg vlak), dus ik moet vooral het eerste deel trachten te overleven. Het lukt wonderwel, ik kan nog steeds 10 per uur rijden. Alleen moet ik vaak stoppen. Ik heb 4 bochten niet gestopt denk ik. Uiteindelijk heb ik er met alle stops 2uur over gedaan. Beetje zielig/lachwekkend/beschamend, maar ach ik trek er me lekker niets van aan.
Ik kom uiteindelijk binnen op 11uur 56. Nog net zilver blijkbaar (een geluk dat ik in vier bochten wel door ben kunnen rijden!). Dit is blijkbaar een 45e plaats in mijn categorie. Hier verschiet ik toch wel van. Maar de eerste deed er 7uur en drie minuutjes over. Kwestie van het in perspectief te plaatsen... Zonder tussenstops heb ik er 9uur 36 minuten over gereden. Gegeten: vier energierepen, drie W-cup gelflacons, drie geltubekes, 1 guaranatube, 1 finalflacon, druivensuiker.
Het doel was uitrijden en genieten. Beiden zijn gelukt, dus dik tevreden. Goud was mooi geweest, en tot helverwege Galibier ook perfect haalbaar, maar dat werd nadien al gauw utopisch. Ooit kom ik hier nog wel eens goud halen.
07-07-2009, 21:39 geschreven door elke
30-06-2009
Marmotte
30-06-2009, 22:55 geschreven door elke
Wedstrijdkalender Juli
04 juli: Marmotte
07 juli: Melle (afgeschaft)
11 juli: Oostmalle 91km (15u00) 12 juli: Olen 78km (13u00)
Al moet ik eerst nog startvergunning proberen te verkrijgen...
De meet ligt op een stukje bergop.
. 
is Leo.
