Wielercolumns

Die wielersport is deels zo mooi vanwege de fabelachtige overwinningen, maar ook vanwege de drama's die zich soms voor je ogen afspelen. De jonge Brent Van Moer kon voor Lotto Soudal zijn eerste profoverwinning al ruiken, maar volgde in de slotkilometer de afleiding die voor auto's was voorzien. Tim Merlier regelde tien tellen later de uitgedunde groepssprint. John Degenkolb mocht wellicht weinig opgewekt op het laagste podiumtreedje stappen.

Nadat in een doorregende etappe in de Giro d'Italia amper televisiebeelden waren in de laatste 20 kilometers was ik blij dat Sporza livebeelden voorzag van de Ronde van Limburg. Dat is niet meteen de hoogst aangeschreven koers (categorie 1.1), maar op de erelijst prijken toch vaak renners die niet zomaar verwaaide pannenkoeken zijn. Op een typisch Vlaams parcours zonder al te veel hellingen draait het vaak uit op een uitgedunde groepssprint. Mathieu van der Poel is er mede-recordhouder qua aantal zeges: de Nederlander won er in 2014 (yep, toen al) en 2018. Tom Boonen werd er in zijn voorlaatste profjaar (2016) 2e na Kenny Dehaes. In 2017 mocht Wout Van Aert de wedstrijd op zijn naam schrijven. Vorig jaar werd de koers niet verreden wegens de welbekende pandemie. De organisatie werd overgedragen aan Flanders Classics, dat meteen ook afstapte van het klassieke parcours dat aanving én eindigde in Tongeren. Voortaan ligt de startstreep gekalkt in de Limburgse provinciehoofdstad Hasselt, plaats van aankomst blijft traditiegetrouw de Eeuwfeestwal in Tongeren.

In dergelijke wedstrijden met 1.1-categorie (vroeger 1.2) doen vaak jongerenteams mee, vergezeld met continentale teams. Maar daarnaast stonden er vanmiddag 6 pro-continentale ploegen aan de start met onder meer Alpecin-Fenix, Sport Vlaanderen-Baloise en Team Arkéa Samsic. De organisatie kon bovendien ook rekenen op de aanwezigheid van 3 WorldTour-teams: Lotto Soudal, Team Qhubeka ASSOS en Intermarché-Wanty-Gobert Matériaux. Dit trio is samen in de Giro overigens al goed voor 6 ritzeges in de ongoing Giro d'Italia. Veel ogen waren gezien de waarschijnlijke sprintuitkomst gericht op vanuit Italië afgezakte Tim Merlier. De 28-jarige machtssprinter van Alpecin-Fenix reed hier al verschillende edities mee en was in 2018 nog 3e. Vandaag zou hij de finale spurt in een uitgedunde groep makkelijk winnen. Maar eigenlijk had een andere renner, een stoomtrein in spe, altijd moeten winnen. Zijn naam is Brent Van Moer.

De 23-jarige Van Moer is een jeugdproduct van Lotto Soudal en staat te boek als een getalenteerd tijdrijder. In 2015 won hij bij de junioren de Omloop Het Nieuwsblad, het jaar nadien kroonde hij zich in dezelfde jongerencategorie tot Belgisch kampioen tijdrijden. In 2017 moest hij bij de beloftes nog Senne Leysen voor zich dulden in datzelfde kampioenschap nationaal tijdrijden, maar in 2018 volgde zijn eigenlijke doorbraak met nog maar eens een tweede plaats, maar wel op het wereldkampioenschap tijdrijden voor beloften, na Mikkel Bjerg. Intussen reed hij al als stagiair voor Lotto Soudal. In 2019 schoot hij dan de hoofdvogel af: Van Moer mocht zich toen nationaal kampioen noemen in de race tegen de klok bij de beloften. Hij won ook een tijdrit in de belangrijke beloftenronde Le Triptyque des Monts et Châteaux en nam daar zo revanche op Mikkel Bjerg.

Een rit in lijn zat er helaas voor Van Moer nog niet in. In 2020 reed hij voor het eerste de voorjaarsklassiekers mee bij de grote jongens en mocht ook meteen zijn opwachting maken in zijn eerste grote ronde: de Vuelta. Hij zou die netjes uitrijden. Dit jaar was hij dichtbij zijn eerste profoverwinning toen hij samen met andere vluchters mocht sprinten voor dagsucces in de zesde rit van Tirreno-Adriatico. Helaas bleek de Deen Mads Würtz Schmidt (Israël Start-Up Nation) een maatje te groot. Vandaag leek het uiteindelijk te gaan lukken: hij was de motor van de ontsnapping van de dag en startte uiteindelijk aan een solo van meer dan 10 kilometer. De voorgift op het peloton was altijd krap, maar hoewel daarachter de overblijvende krachten werden gebundeld had Van Moer een zeer mooie kans om met de oppergaai te gaan lopen.

In de slotkilometer voltrok zich dan het drama voor Van Moer en een complete anticlimax voor de neutrale wielerfan zoals ondergetekende: met nog een tien seconden voorgift waren zijn kansen wat geslonken, maar nog altijd niet onrealistisch klein. Er zaten immers nog een tweetal bochten in het parcours en de ploegmaats in het peloton waren bijna opgesoupeerd. Helaas nam hij op een recht stuk weg de afslag die voorzien was voor auto's. Weg dagwinst voor Lotto Soudal en Van Moer, weg de droom van de eerste profzege. Weg spanning en adrenaline voor mezelf. Merlier bolde enigszins gegeneerd als eerste over de meet en is best een mooie winnaar.

Een gevoel van tristesse maakte zich van mij meester terwijl Van Moer op zijn stuur bonkte en de race zelf niet meer beëindigde. Maar ik weet wel dat ik zijn naam in het achterhoofd hou in de voorjaarsklassiekers van 2022. Een jongen met zo'n motor komt er wel.

Egan Bernal lijkt goed op weg om de 104e editie van de Giro d'Italia op zijn naam te schrijven. In alle bergetappes bleek hij telkens over het beste eindschot te beschikken van alle favorieten. De 24-jarige Colombiaan kan bovendien rekenen op het sterke blok van INEOS Grenadiers, een ploeg die ook zo vrij is om de dagzege veelal aan de beste vluchters van de dag te laten. We zien als wielerfans een zeer open ronde met veel omwentelingen en helaas vallen er naast bakken regen ook heel wat opgaves te noteren. Op moment van dit schrijven heeft de RAI het moeilijk om livebeelden te geven van de 16e rit, de koninginnenrit van deze Giro, vanwege het extreme weer.

De Belgen en Nederlanders gedijen blijkbaar uitstekend bij dergelijke open editie. Tim Merlier pakte in zijn eerste Giro meteen dagwinst in de eerste massasprint. De krachtsprinter van Alpecin-Fenix versloeg die dag in Novara alle toppers, op Caleb Ewan na. Het zou bij één dagzege blijven voor de Belg, want ook hij heeft in middels de wedstrijd verlaten. Die eerdergenoemde Ewan zou twee ritten winnen, alvorens de remmen dicht te knijpen. De andere spurtbommen Giacomo Nizzolo en Peter Sagan blijven steken op één enkele dagzege. Vaak was immers het laatste woord op de vele geaccidenteerde parcoursen aan de vluchters. Wie Taco van der Hoorn (Intermarché-Wanty-Gobert Matériaux), Joe Dombrowski (UAE-Team Emirates), Gino Mäder (Bahrein-Victorious), Victor Lafay (Cofidis), Mauro Schmid (Team Qhubeka ASSOS), Andrea Vendrame (AG2R Citroën Team), Lorenzo Fortunato (EOLO-Kometa) of Victor Campenaerts (Team Qhubeka ASSOS) meenam in zijn pronostiekploegje, deed gouden zaken.

Vaak redden deze outsiders of zelfs volstrekt onbekende renners het falen van grotere namen in de ploeg. Team Qhubeka ASSOS zag hun topklimmer op leeftijd Domenico Pozzovivo uitvallen, maar pakte met diverse renners toch al 3 etappes. Bij UAE-Emirates lijkt thuisrijder Davide Formolo toch weer net te licht uit te vallen voor een stek bij de beste 10 klassementsrenners en ook Diego Ulissi bleek in vluchtersgroepen meestal afwezig, laat staan dat de ervaren Italiaan kans maakte op dagwinst. Het Franse Cofidis vertrouwde op Elia Viviani om in de massasprint het verschil te maken, maar verder dan ereplaatsen in een stilaan klein sprintcollectief komt de man vooralsnog niet. Een andere mooie compensatie voor het uitvallen van kopman Mikel Landa (Bahrein-Victorious) was de zege van Gino Mäder.

De Zwitser zou even later wel moeten opgeven en hij is lang niet de enige. Maar liefst 31 arme lieden gaven er, al dan niet gedwongen, de brui aan en daarbij best grote namen waarvan veel werd verwacht. Je mag een streep halen door de namen van prominenten Mikel Landa, Domenico Pozzovivo, Marc Soler, Jai Hindley en Emanuel Buchmann. Het sprintersgilde werd nog sterker gereduceerd, zeg maar gerust gedecimeerd. Geen spoor meer van Caleb Ewan, Manuel Belletti, Tim Merlier, Dylan Groenewegen en Giacomo Nizzolo. Op deze manier krijgt Peter Sagan de puntentrui bijna cadeau, al moet hij nog afrekenen met Elia Viviana en de (licht) verrassende Davide Cimolai. De ploeg van Lotto Soudal moet het stellen met nog slechts twee renners in koers: Harm Vanhoucke (zeer bedrijvig in deze Giro) en Stefano Oldani. Deze laatste 23-jarige spurtloods finishte toch maar mooi 3 keer bij de snelste tien van het pak.

Er is nog niets echt definitief, maar Egan Bernal lijkt de beste klimmer uit het peloton te zijn en scoorde als enige klassementsrenners ook al een ritje. Zijn ploeg oogt, ondanks het uitvallen van luitenant Pavel Sivakov, ijzersterk. De Tourwinnaar van 2019 blijft wel last ondervinden met de rug, maar dat blijkt zijn eindschot in de laatste kilometers van de beklimmingen voorlopig niet te beknotten. De Brit Simon Yates die in eerste instantie zich beperkte tot volgen lijkt de grootste uitdager te zullen worden, nadat de opzienbarende Remco Evenepoel lang de schijn van rechtstreeks concurrent hoog kon houden. De piepjonge Belg deemsterde wat weg in het klassement en de vraag is of hij vandaag na diverse gevaarlijke en vooral glibberige afdalingen nog in de top-10 standhoudt. Zijn luitenant Joao Almeida, 4e vorig jaar, is mee in een sterke vlucht van de dag en zou weleens opnieuw het kopmanschap binnen de ploeg opeisen.

Het beeldmateriaal vandaag is beperkt door de natte, koude en dus spekgladde weercondities. Meesterdaler Vincenzo Nibali is mee voorin en hoopt op een (laatste?) kabinetstukje nadat toch bleek dat de leeftijd de haai van Messina stilaan toch bij de lurven heeft. Maar er zijn ook andere rittenkapers op de kust: de oude Roche kan verrassen, de Italiaanse heuvelsprinters Ulissi en Brambilla zijn dan toch ook eens mee, Kangert kan nog steeds prima een berg oprijden, Formolo wil zijn revanche nemen voor zijn gefaalde klassementsambities. En de renners uit de lage landen, Vanhoucke en Bouwman, steken in bloedvorm. Almeida zal zich smijten om het verschil zo groot mogelijk te houden en zal dus energie te kort komen voor de ritzege.

Maar he, dat is mijn mening. De beelden zijn intussen wat uitgebreider en helderder. Het aperitief in deze etappe was eigenlijk best revolutionair, benieuwd naar een dus veelbelovende apotheose.

Net als Sporza-commentator Michel Wuyts heb ik eergisteren Greg Van Avermaet naar de overwinning geschreeuwd in Rodez. Een overgangsetappe na de zware calvarietochten in de Pyreneeën werd dankzij Tinkoff-Saxo net geen prooi voor drie vluchters en in een schijnbaar eeuwig durende eindsprint was Van Avermaet sterker dan Peter Sagan. Eindelijk nog eens een dikke prijs voor de 30-jarige Oost-Vlaming die wellicht straks de Tour verlaat.

De loopbaan van Greg Van Avermaet is nagenoeg bekend: van een (goede) keeper naar een steengoede flandrien. Bij de jeugd was de BMC-renner iemand die vrij veel won en die lijn trok hij in de eerste jaren van zijn carriére ook door. In 2006 won hij als belofte de Kattekoers, in zijn eerste profjaar dat hierop volgde pakte hij meteen een rit in de ronde van Qatar en eentje in de weliswaar minder aangeschreven ronde van Wallonië, maar pakte hij ook de Memorial Rik Van Steenbergen. Zijn tweede jaar bij de Lotto-formatie was zelfs nog beter: ritwinst in de ronde van België (+ tweede overall) maar vooral een rit in de Vuelta waar hij ook nog de groene puntentrui mee naar huis mocht nemen. Later zou hij zelf aangeven dat hij zo diep is moeten gaan om dat kleinood te houden dat het jaren een impact zou hebben gehad op zijn prestaties. Het typeert kampioenen zoals Van Avermaet dat ze de limieten opzoeken en daar in het vinden van extreme doelen soms ook wel eens voorbij willen gaan.

Het zou tot 2011 duren vooraleer de winnaar van de Flandrien-award van de voorbije twee jaar terug kon aanknopen met de smaak die de overwinning met zich meebrengt. Een etappe in de ronde van Oostenrijk, eind- en ritwinst in de ronde van Wallonië en uiteraard de mooie semi-klassieker Paris-Tours. Vanaf dat moment wist iedereen die de race had gezien: Greg wint ooit een topklassieker. Helaas werd 2012 qua resultaten weer een wat mager jaar, al won hij nog ei zo na de GP de Quebec. Heeft het te maken met het feit dat de toenmalige Belgische kampioen Philippe Gilbert vanaf dat jaar ook zou uitkomen voor BMC Racing Team? Vreesde Greg weer te zullen moeten knechten voor de Waalse puncheur?

Na 2012 ging het weer met de prestaties van Greg Van Avermaet, meer zelfs: vaak was hij de beste man in koers in de Vlaamse voorjaarsklassiekers. Van alle outsiders in het klassieke werk zijn er geen een die zo'n constante in hun prestaties kunnen leggen als de beschermde renner van de rood-zwarte brigrade. Maar die grote vis binnenhalen leek maar niet te gaan lukken. Ja, een tweede keer de ronde van Wallonië pakken (2013), een ritje in de ronde van Utah (2013), een etappe in een hoogwaardige Eneco Tour (2014) waren allemaal mooie troostprijzen. Maar de media en ook hijzelf bleven smachtten naar die ene dag waarin alles meezat en waar hij een grote zege kon boeken.

De klassieke zege is er nog steeds niet, maar een Touretappe komt daar erg dichtij. En de heroïsche manier waarop hij de favoriet Sagen er in een verbeten eindsprint van twee stervende zwanen oplegt is wondermooi. De rest moest op het duo 7 tellen toegeven. Na de collectieve winst van het Amerikaanse team van Alan Peiper en vele top-10-noteringen is de Tour van Van Avermaet meer dan geslaagd en kan hij wellicht dinsdag met een opgelucht gevoel de Tour verlaten om papa te worden. De kans dat hij de ronde niet uitrijdt is trouwens groot aangezien Van Garderen al blijk gaf van Froome en Quintana bergop niet te kunnen volgen.

Ook de andere Belgen doen het eigenlijk uitstekend in deze Tour: Jan Bakelants is bij de best presterende renners van zijn ploeg AG2R en Thomas De Gendt glipte ondanks een gebroken rib die nog helende is al meermaals mee in een vlucht waarin hij telkens bewees over een grote motor te beschikken. Serge Pauwels behoort na de eerste passage door het hooggebergte nog steeds bij de 25 beste coureurs die deze wedstrijd rijk is en ook van Kenneth Vanbilsen en Sep Vanmarcke hebben we al aanvallende races gezien. Vermote knapte dan weer al vaak mooi lead-out werk op voor Etixx-Quickstep. Waar wacht Wellens op om zich eens te tonen nu zijn heimelijke klassementsdromen aan diggelen liggen?

Christopher Froome mag binnen enkele weken zijn palmares nog meer glans geven met een tweede Tourzege. De Brit met Keniaanse roots boekte vandaag een nu al historische dagzege op de relatief onbekende, maar wel onregelmatige slotklim Col de Soudet met finishplaats in La Pierre-Saint-Martin. Alle tegenstanders, misschien nog op Quintana na, werden vandaag tot meelopers van de Team Sky-show gedegradeerd. Het vastgeroeste devies dat dan vaak aan de opponenten wordt gegeven is aanvallen, maar vele outsiders hebben al de grootste moeite met volgen.

De dagzege van de 30-jarige gentleman is meteen ook het eerste dagsucces voor de ploeg van Dave Brailsford. Maar het conditiepeil van een sterke Froome, het voorin houden van de kopman door de knechten en een mindere of zelfs bij sommige tegenstanders meerdere slechte dagen zorgden er al voor dat de beste ronderenner van het moment de gele trui al vrij stevig om zijn graatmagere bovenlijf mocht trekken. Vincenzo Nibali, vorig jaar Tourprimus en dit jaar vlak voor La Grande Boucle op magistrale wijze kampioen van Italië geworden, vloog niet meer over de kasseien zoals die dat in 2014 deed en kende meermaals hachelijke momenten op korte, maar steile finishstroken. Ook voor de jongste Vuelta- en Girowinnaar Alberto Contador was het vaker dan de Spanjaard lief was harken om niet al te veel averij op te lopen. Wellicht heeft hij nu al spijt van zijn weliswaar moedige, doch ietwat naïeve plan om de dubbel Giro-Tour te willen realiseren. Wie weet heeft sponsor Tinkoff zelfs het licht gezien?

Zoals Nibali vorig jaar de tegenstand al een eerste keer tijd aansmeerde in de eerste etappe, zo vlug moest de haai van Messina vandaag de rol lossen als een van de eerste outsiders. Nochtans was het niet Team Sky dat de kat de bel aanbond, wel de Spaanse Movistar-armada van Colombiaan Nairo Quintana. Zowel jonge als oudere tegenstanders gingen voor de bijl: de Franse youngsters Romain Bardet en Thibaut Pinot (andermaal), maar ook de oudjes Joaquin Rodriguez en Jean-Christophe Peraud hebben ooit betere tijden gekend. Niet veel later paste Alberto Contador, van outsiders Rui Costa en Wilco Kelderman was dan al lang geen sprake meer.

Toch waren er ook leuke verrassingen: Robert Gesink kwam zowaar na jaren blessureleed en persoonlijke (familiale) beslommeringen bovendrijven. Meer zelfs: de Nederlander was de eerste die aanviel op de klim. Hij werd bijgebeend maar legde nog knap beslag op een plaatsje binnen de beste vijf in de rituitslag en is de beste Noorderbuur in koers. Het zal Bauke Mollema wellicht wat nerveus maken, gezien het feit dat de Nederlanders vooral van hem meer verwachten dan een grijze elfde plaats in het generale klassement. En tot slot is er toch nog enige Franse hoop na de desilussies van Pinot, Bardet, Peraud en toch ook een beetje Voeckler: Gallopin en Rolland gingen met de beste klimmers mee en blijven voorlopig binnen de eerste tien in het klassement.

Over Astana gaan er geruchten en dan heb ik het niet over degene die doorgaans met de Kazachse formatie in verband worden gebracht. Meerdere blauwhemden zouden ziek zijn door een gebrekkig werkende airco. Feit is dat de ogen naast Nibali nu ook stilaan wanhopig zullen worden gericht op luitenant Jakob Fuglsang, die twee jaar geleden bij zijn enige kans al kopman in de Tour toch niet onaardig zevende werd. Mijn slotakkoord wijd ik graag aan een luitenant die in het voorjaar faalde als kopman en de reputatie heeft om in een ronde van drie weken ten minste een zwakke dag te hebben. Porte was gisteren ijzersterk, zo sterk dat ik toch mijn vragen heb bij zijn verzet in zijn jacht op weg naar Quintana, maar wat de Australiër deed is alvast laten zien aan Tejay Van Garderen dat hij eveneens kopman wil zijn bij BMC en dus een voetje voor wil hebben bij Alan Peiper.

Richie Porte is wat mij betreft het grootste slachtoffer van de monstertijdrit die vandaag in de Giro werd afgehaspeld. De regerende Australische kampioen tegen de klok was de minst goede van de klassementsprominenten en volgt bij het ingaan van de zware slotweek al op ruim acht minuten van Alberto Contador, die vandaag met verve de roze trui weer heroverde op Fabio Aru. Team Sky kon zich evenwel troosten met de dagwinst van de Wit-Rus Vasil Kiryienka.

Je kan moeilijk stellen dat Team Sky het barslecht doet in deze 98e editie van de Giro d'Italia. De Italiaanse sprinter Elia Viviani won de etappe met aankomst in Genova en was gisteren in de wat verhakkelde sprint in Lido di Jesolo ook weer mooi derde. Door deze noteringen alsook zijn inspanningen in diverse tussensprints draagt hij nog steeds de rode puntentrui. Meer zelfs: met het forfait van André Greipel verdwijnt de intrinsiek meest snelle spurter uit de ronde en stijgen de kansen van Viviani en Team Sky om het kleinood misschien wel tot in Milaan vast te houden. Daarnaast tekent trouwe luitenant Vasil Kiryienka nu toch voor de tweede zege voor de Britse ploeg in deze ronde. Een beetje bijgestaan door de wind, die halverwege de middag van richting besliste te veranderen, dat wel. Maar de Wit-Rus staat bekend als een goede tijdrijder, zo eindigde hij de voorbije twee jaar telkens vierde op de Wereldkampioenschappen tijdrijden. Bovendien heeft hij naast deze overwinning al twee dagoverwinningen in de Giro en eentje in de Vuelta op zijn palmares staan.

Jammer genoeg blijft het op de Twitteraccount van Richie Porte opvallend stil vanavond. De 30-jarige Australiër gaf in wat voor hem de tijdrit van zijn leven moest worden niet thuis. Op het technische en zware traject van Treviso naar Valdobbiadene kwam de Australiër Porte, nochtans nationaal tijdritkampioen, niet verder dan stek 55 op 4'20 van knecht Kiriyienka. Er was natuurlijk de verzachtende omstandigheid: de wind besliste in de tweede helft van de middag om in het nadeel te gaan blazen in plaats van vol op de rug, waardoor de renners die later van start gingen (de best geklasseerde coureurs) sterk benadeeld werden. Maar dat de kopman van Team Sky terrein moest prijsgeven op mindere goden als Alexandre Geniez en Damiano Caruso mocht al zorgen baren, maar als je als specialist in deze discipline je meerdere moet erkennen in een pure klimmer als Fabio Aru dan kan je nooit nog in aanmerking komen deze Giro tot een goed einde te brengen.

Ik vind het jammer, maar ik denk dat Team Sky in de toekomst niet meer zal rekenen op Richie Porte als uitgesproken kopman voor een drieweekse rittenkoers. Er is altijd wel een dag waarin de voormalige competitiezwemmer en triatleet een zwarte dag heeft en vandaag was het dan helaas zo ver. De voorbereiding verliep nochtans vlekkeloos: net zoals in 2013 won hij twee ritten en het eindklassement in Parijs-Nice, de ronde van Catalonië en het typische Giro-voorbereidingsrondje Trentino. In de Giro werd hij door een hardvochtige UCI teruggefloten nadat hij bij pech in een schijnbaar ongevaarlijke etappe (naar Forli) geholpen werd door zijn landgenoot Simon Clarke (Orica-Greenedge). Het leverde hem een tijdstraf op van twee minuten en gisteren verloor hij opnieuw meer dan een minuut door betrokken te zijn bij een valpartij in de übervlakke etappe met aankomst in kustplaats Jesola. Porte viel samen als vele anderen op iets meer dan drie kilometer van de streep. De kans die hij vandaag kon en moest grijpen om nog een rol van betekenis te spelen als outsider greep hij helaas niet. Zijn rol als kopman is (wellicht definitief) uitgespeeld. Voor deze ronde verwacht ik dat Team Sky het geweer van schouder verandert en zal inzetten op de 27-jarige Leopold König. De Tsjech leverde voor zijn doen een fantastische tijdrit af en staat nog mooi 10e in het klassement.

Misschien is het maar een idee, maar Porte zou ervoor kunnen kiezen om een snipperdag te nemen om dan daags nadien vol te gaan voor een ritoverwinning in een leuk groepje met daarin idealiter een jonge snaak als Louis Vervaeke. Een hattrick in deze Giro zou toch een mooie soelaas zijn voor de gefnuikte ambities van het zo trotse Britse team en Vervaeke kan als geloste metgezel nog spandiensten verrichten op een of andere slotklim voor een in de slotweek ontploffende Jurgen Van den Broeck. Een mens mag al eens dromen en dat zal VDB vanavond toch ook wel stiekem doen. Schrijf de Kempenaar trouwens al maar op als (schaduw)favoriet voor het Belgisch kampioenschap tijdrijden in Mol-Postel van 26 juni.

Het peloton is morgen toe aan een welverdiende rustdag, maar vandaag staat er nog een verraderlijke achtste etappe in lijn op het menu. De leiderspositie van Alberto Contador wordt vandaag normaliter niet aangevallen en gisteren bewees de moedige Spanjaard dat hij zeker nog in staat is zijn roze trui te kunnen verdedigen. Eergisteren bezorgde Diego Ulissi zijn werkgever Lampre-Merida een tweede ritzege in deze Giro.

De langste rit van deze Giro was deze van eergisteren, die de renners van Grosseto naar Fiuggi bracht. Vooraf werd de vraag al gesteld of de glooiende finale niet te veel zou vergen van de klassieke sprinters en nadien werd die vraag ook retorisch beantwoord met een positieve respons. Luka Mezgec zat nog niet al te ver, maar Lotto-Soudal moest ondanks verwoede inspanningen toegeven dat het voor André Greipel gewoon van het goede te veel was. Diego Ulissi tankt met zijn dagoverwinning de mooiste zege sinds zijn comeback opnieuw vertrouwen voor zijn toekomst en het verdere verloop van deze Giro. Ook veel Italianen zaten al een tijdje te wachten op een knalprestaties van een van hun landgenoten, al doet klassementsrenner Fabio Aru het eigenlijk voortreffelijk. Juan José Lobato kon ook eindelijk eens meedoen om de zegebloemen, maar werd tweede. Simon Gerrans, de eerste leider van deze Giro, werd derde. Onderweg veroverde Elia Viviani via tussensprints opnieuw de puntentrui. De Italiaanse sprinter van Team Sky houdt tot op vandaag 3 bonuspuntjes op André Greipel.

Gisteren stond er weer een afspraak tussen de klassementsprotagonisten op het menu en die verhoopte wens werd ook waarheid. Astana bleek weer maar eens over de sterkste ploeg in de ronde te beschikken en reed het peloton weer in stukken en flarden op de slotklim Campitello Matese. Voor de dagprijs kwam de luitenant van Aru, met name Mikel Landa, evenwel te laat, want de Spanjaard Benat Intxausti had eerst optimaal geprofiteerd van het werk van de sterke Zwitser Sébastien Reichenbach, om daarna zelf voldoende te hebben gespaard voor een korte, doch snedige solo richting eindstreep in te zetten. Landa klopte gefrustreerd op zijn stuur bij het overschrijden van de meet, want hij kwam uiteindelijk 20 seconden te laat, een sluw in de luren gelegde Reichenbach kwam als derde over de finish gekropen met de favorieten in zijn slipstream.

Op de laatste hindernis van de dag kwam het gevaar voor leider Contador vooral van Fabio Aru, die tot twee keer toe een poging ondernam op zijn Spaanse rivaal het nakijken te geven, de laatste keer zelfs met luitenant Landa in zijn wiel. Contador reageerde, maar niet zonder moeite en had het geluk dat hij ook dankzij die andere outsider, Richie Porte, bij de tweede prik terug kon aansluiten. Rigoberto Uran, de Colombiaanse kopman van Etixx-Quickstep kende een betere dag en ging gisteren wel met de besten in de koers mee omhoog.

De kopman van Tinkoff-Saxo blijft dus ondanks zijn pijnlijke linkerschouder overeind. De sluwe Spanjaar pakte zelf nog eens twee extra bonussecondjes bij de eerste tussensprint van de dag in een onbewaakt moment. Onderweg leken de Pool Przemyslaw Niemec (Lampre-Merida) in eerste instantie en vooral Steven Kruijswijk (LottoNL-Jumbo) opweg naar een stunt, maar die laatste overschatte zichzelf op de slotklim en zonk nog helemaal weg. Fabio Aru volgt in het klassement op een luttele vier secondjes en zal tot zijn plezier vaststellen dat zijn ploeg de sterkste is in deze ronde, althans toch in de eerste week. Dario Cataldo en Mikel Landa staan als zijn luitenanten beiden in de top-5 op minder dan één minuut van hun jonge Italiaanse kopman. Daartussen staat enkel nog Richie Porte, die gisteren een sterke slotkilometer voor zijn rekening nam. Johan Esteban Chaves viel gisteren wel door de mand als klassementsrenner. De 25-jarige Colombiaan bekleedt nu plaats 23 in de stand.

Benat Intxausti pakt met zijn overwinning ook meteen de bergtrui, maar persoonlijk verwacht ik in deze Giro ook nog wel wat van Damiano Cunego. De bedrijvige kleine prins liet zijn team in de etappe van gisteren de koers controleren in de aanloopfase en liet zich opmerken door een (bescheiden) aanval op de slotklim. Misschien is een etappe te hoog gegrepen en maakt hij van de bergtrui een doel. Of is dat eerder een ideetje voor Kruijswijk om zich hierop te richten?

De Duitser André Greipel mocht vandaag nog eens brullen als vanouds. De 32-jarige machtsprinter maakte het puike ploegwerk van Lotto-Soudal feilloos af en neemt meteen ook de puntentrui over van Elia Viviani, die het vandaag moest stellen met een zevende plaats. De massasprint werd ontsierd door de valpartij van Vini Fantini-sprinter Daniele Colli, die letterlijk tegen de lens knalde van een onvoorzichtige toeschouwer in de laatste hectometers. Ook leider Alberto Contador maakte daarbij een harde smak, maar hij start morgen zeker.

De zesde etappe werd er uiteindelijk eentje van opgelucht ademhalen voor veel renners. Het traject van Montecatini Terme naar Castiglione della Pescaia was met zijn 183 kilometer dan wel iets langer, echte zware beklimmingen of venijnige heuveltjes lagen er niet gezaaid langs het parcours. Halfweg moest de Pomarance (4e categorie) bedwongen worden, maar het vijftal dat vandaag het beeldscherm kleurde bracht geen gevaar teweeg voor de leiderspositie van Jan Polanc in het klimmersklassement. Zij luisterden naar de namen Alessandro Malaguti en Eduard Michael Grosu (beiden Vini-Fantini), Marco Bandiera (Androni Giocattoli), Alan Marangoni (Cannondale-Garmin) en tot slot de ervaren Pool Marek Rutkiewicz (CCC) die eind april nog mooi 9e eindigde in de eerste ronde van Kroatië.

De vluchters werden met nog 14 kilometer af te leggen bijgebeend door het peloton waarin Lotto-Soudal het leeuwendeel van het werk deed. Slechts met mondjesmaat zetten de andere ploegen met een spurter binnen de rangen een mannetje mee in de werktrein van Lotto-Soudal. Even werd nog geprobeerd om het peloton in stukken te trekken op een stuk waar de wind fors huis hield, maar Tinkoff-Saxo slaagde niet in haar opzet. De mannen van Contador bleven wel continu op de voorposten van het peloton om hun Spaanse kapitein naar de veilige haven te brengen. Pas in de slotkilometers kon de massasprint iet of wat worden voorbereid door ploegen die baat hadden bij een massasprint.

Lotto-Soudal kreeg gelukkig voor hen in de slotkilometers nog wat steun van Giant-Alpecin, Team Sky en Orica Greenedge, want de troepen van de Belgische formatie waren door al het beulwerk al fel uitgedund. Uiteindelijk pakten ze het slim aan en leverde de ervaren Australiër Gregory Henderson bijzonder knap lead-outwerk af. Hij lanceerde de Gorilla perfect, die in tegenstelling tot de eerste sprinterskans (Genova, etappe 2) timede de Duitser vandaag wel perfect en rondde hij het werk van zijn knechten dit keer wel goed af. De herrezen Matteo Pelucchi (IAM Cycling) strandde aan het wiel van de Duitser, de eveneens goed gepiloteerde Sacha Modolo kwam als derde over de streep. Giacomo Nizzolo (Trek Factory Racing) en Elia Viviani (Team Sky) toonden zich onderweg erg actief in de tussensprints om de nodige punten voor het gelijknamige klassement binnen te halen, maar kwamen dan wel te kort in de uiteindelijke eindsprint. Zij werden respectievelijk vijfde en zevende. Ook de achtste stek van Luka Mezgec, aangeduid als sprinter van dienst bij Giant-Alpecin, mag je gerust als onvoldoende bestempelen.

De 33-jarige Daniele Colli kwam in de laatste hectometers ook nog fel opzetten maar hij viel letterlijk uit toen hij op een fototoestel knalde van een roekeloze toeschouwer knalde. Colli brak daarbij zijn linkerarm op een erg pijnlijke manier en moest worden afgevoerd. Jammer, want in Genova werd de Italiaan nog mooi derde en een andere sprinter bij zijn team Vini-Fantini zie ik ook niet meteen. Het is al het tweede incident met onvoorzichtige fans in deze Giro en opnieuw met zware gevolgen. Door de val van Colli maakte ook leider Contador op een onprettige manier kennis met het asfalt. Tijdens de podiumceremonie slaagde hij er niet in zijn leiderstrui aan te trekken noch om de champagne te ontkurken. Hij staat gelukkig wel aan de start morgen, maar ik denk dat de onfortuinlijke Spanjaard in de lastige slotfase van de langste etappe vooral zal proberen te overleven. Gelukkig maar, want deze Giro moeten voortzetten zonder twee topfavorieten zou toch een beetje een onthoofde editie zijn.

Alberto Contador mocht gisterenavond na de etappe met finish in en op de slotklim Abetone al de roze leiderstrui aantrekken. Voor de dagwinst kwam hij evenwel te laat, want de beloftevolle Sloveen Jan Polanc bleef het groepje der favorieten ruimschoots voor. Ook eergisteren gingen de bloemen naar een jonge aanvaller met klimtalent: Davide Formolo. Het klassement heeft vooral dankzij het aanvallende koersgedrag van de renners al vorm gekregen. Rigoberto Uran heeft al een tikje gekregen, dus resten ons nog twee favorieten naast leider Contador: Richie Porte en vooral Fabio Aru. En heeft Alberto Contador de roze trui nu niet te vroeg gepakt?

De organisatie van de Giro gooit hoge ogen met de korte ritten die telkens bol staan van aanvalslust en talloze demarrages. De overgangsrit naar La Spezia werd vooraf door sommigen gezien als een kans voor de sterkere sprinters, maar het werd onverwachts al een heuse krachtmeting tussen de favorieten voor het algemene klassement. Met dank aan Astana, dat vanaf 40 kilometer voor de streep met slechts vijf man het hele peloton aan gort reed en daarbij de ploegmaten van de Spaanse topfavoriet Contador niet ontzag. Ik vond het persoonlijk al vreemd dat de ploeg een kopgroep van zo'n 30 renners een voorgift van 10 minuten schonk, maar uiteindelijk slaagden de troepen van Aru er toch in om die op dagwinnaar Formolo na, allemaal in te rekenen. Misschien hadden de vluchters meer kans om vooruit te blijven als de samenwerking meer geolied was, maar de aanwezigheid van vooral klassementspion Kreuziger, aangevuld met enkele trots en dus op eer uit zijnde Italianen als Franco Pellizotti, Giovanni Visconti en Eduardo Zardini maakten dat ook niet evident.

Er werden al heel wat klassementsdromen van sommigen aan diggelen gereden: de winnaar van de ronde van Romandië werd knock-out geslagen met een dreun van 17'23. LottoNL-Jumbo had met Steven Kruijswijk gehoopt op een mooi eindklassement, maar die verloor die dag 8'27, ex-Girowinnaar Ryder Hesjedal verloor 5'25. Als Ag2r na de gedwongen exit van Pozzovivo nog hoop koesterde met Betancur kwamen ook die ploegleiders uit: de naar de goede vorm zoekende Colombiaan kwam binnen op 13'15. Damiano Cunego, een andere klassementshoop van de Italianen beperkte de schade tot 1'22, onze Jurgen Van den Broeck leek even mee te gaan met de besten in de koers maar gaf uiteindelijk toch ook 1'04 toe, net als Rigoberto Uran. Met de opgaves van ploegmakkers Meersman en Serry wordt het er ook niet makkelijker op voor de kopman van Etixx-Quickstep. De hard gemaakte etappe was er te veel aan voor de Belgische heuvelsprinter.

Gisteren werd dan de eerste etappe beslecht met de eerste finish bergop. De slotklim in en op Abetone maakte opnieuw slachtoffers en zorgde opnieuw voor slachtoffers voor de algemene rangschikking. En ook net als eergisteren won een jonge, sterke aanvaller die de beste was van een kopgroep. Jan Polanc reed qua uitslagen nog geen denderend jaar, maar reed af en toe wel in de aanval en finishte vorig jaar al eens vierde in een etappe van de Giro en dat als 22-jarig jonkie toen. Mijn dark horse op de wielerprono-website bezorgt me zo meteen de voorlopig eerste plaats in de ronderanking. Fifteen minutes of fame voor mij dus. En ook mooi voor IAM Cycling dat Sylvain Chavanel nog sterk genoeg was om de aan te klampen bij de favorieten en ze dan nog te vloeren in een prangend slotsprintje ook. Het zal deugd doen na al die pech en valpartijen de afgelopen dagen. Simon Clarke was na gisteren zijn net veroverde leiderstrui al meteen kwijt, maar al die mooie dagen van Orica Greenedge hebben ze maar mooi meegepakt.

De aanvallende manier van rijden van Astana viel opnieuw op en Aru lijkt echt klaar om Contador aan de schenen te leggen. Maar de Spanjaard pakt na gisteren wel het roze, omdat de ploegentijdrit van Tinkoff-Saxo nu eenmaal net iets beter was dan die van Astana. Het verschil tussen de twee favorieten is echter maar twee seconden en de verantwoordelijkheid om de koers te controleren kan de Italiaanse outsider nu wel weer leggen bij Tinkoff-Saxo dat vooral eergisteren er toch zwaar door zakte. Kan die ploeg dat wel aan?

Jurgen Van den Broeck verklaarde na gisteren dat er onvoldoende tijd was om voldoende te eten en te drinken. Feit is dat hij vrij veel tijd verloor en een top-10 al zeer moeilijk wordt om te realiseren. Katusha heeft met Yuri Trofimov wel nog een kandidaat om zich binnen dat select kransje renners te voegen en die al eerder heeft bewezen op constant niveau te kunnen blijven presteren en ook Damiano Caruso en John Darwin Atapuma beperken mooi de schade. Orica Greenedge heeft met Johan Esteban Chaves ook nog een leuke pion voor het klassement, maar het is de vraag of die jonge Colombiaan zich voorin kan handhaven na al zijn aanvalsgeweld van de voorbije dagen.

Vandaag komt er dan quasi zeker nog eens een massasprint. In het klassement der sprinters staat Elia Viviani een beetje onopvallend, maar wel vrij stevig aan de leiding. Het is afwachten of onze Tom Boonen zich er eens echt kan tussen smijten, maar indien ik een gokje mag plaatsen zet ik vandaag mijn geld op Greipel. Maar ook Sacha Modolo heeft nog iets recht te zetten.

Leider Michael Matthews won vandaag de kortste etappe van de Giro die in het teken van de verongelukte Wouter Weylandt stond. Fabio Felline en Philippe Gilbert werden achtereenvolgens tweede en derde in een harde rit die opnieuw strak werd gecontroleerd door Tinkoff-Saxo. De 32-jarige Italiaan Domenico Pozzovivo (Ag2r) viel zwaar op zijn hoofd in de afdaling van de Barbagelata en werd (pas) zeven minuten later afgevoerd. Een trieste exit voor een grote favoriet en een nare flashback bij velen naar het overlijden van Weylandt.

Het was eergisteren precies vier jaar geleden dat de Belgische sprinter het leven liet in de pijlsnelle en dus risicovolle afdaling van de Passo del Bocco, op de havenweg die naar Rapallo loopt. Om Weylandt te eren werd vandaag daarom gestart in deze Italiaanse havenstad. De aankomstlijn lag met Sestri Levante slechts 136 kilometer verderop, maar makkelijk was het parcours geenszins. Officieel dienden slechts twee beklimmingen overwonnen te worden, maar in realiteit waren enkel de laatste twintig kilometer echt vlak te noemen.

Van bij de start was het volle bak koers. Gianfranco Zilioli (Androni Giocattoli) en Chad Haga (Giant-Alpecin) kozen voor de vlucht vooruit en kregen al snel het omvangrijke gezelschap van niet de minste renners. Ik plaats ze hier voor de volledigheid, maar zal ze straks niet allemaal kunnen taggen. Naast de eerder vernoemde namen bestond de goede vlucht uit Philippe Gilbert (BMC), Silvan Dillier (BMC), Marcus Burghardt (BMC), Simon Clarke (Orica-Greenedge), Johan Esteban Chaves (Orica-Greenedge), Maciej Paterski (CCC), Branislau Samoilau (CCC), Diego Ulissi (Lampre-Merida), Manuele Mori (Lampre-Merida), Jesus Herrada (Movistar), Ruben Fernandez (Movistar), Tom Boonen (Etixx-Quickstep), Adam Hansen (Lotto-Soudal), Manuele Boaro (Tinkoff-Saxo), Davide Villella (Cannondale-Garmin), Francesco Gavazzi (Southeast), Pavel Kochetkov (Katusha), Salvatore Puccio (Team Sky), Cédric Pineau (Fdj), Davide Malacarne (Astana) en last but not least een trio van Bardiani: Nicola Boem, Luca Chirico en Edoardo Zardini. Tom-Jelte Slagter, de explosieve heuvelspecialist van Garmin-Cannondale miste de slag en moest zich laten terugzakken in het peloton.

Het tempo lag voortdurend hoog en de vlucht kreeg nooit een absolute vrijgeleide. Vooral Tinkoff-Saxo had het niet begrepen op de omvang van de kopgroep en zou de hele koers lang het peloton een straf tempo blijven opleggen. De kopgroep, waar in het begin ook slag om slinger uit werd gedemarreerd, kreeg daarom nooit meer dan drie minuten voorsprong en werd gaandeweg ook uitgedund. Voor Boonen, Haga, Puccio en Pineau zat het verhaal er bijvoorbeeld al snel op.

Bardiani-CSF wou vandaag de bergtrui bemachtigen en nadat Zardini als eerste was bovengekomen op het eerste puistje van de dag reden Boem en vooral een sterke Chirico zich volledig leeg in dienst van de derdejaarsprof. Helaas werd het Italiaanse tweetal niet beloond voor hun harde werk, want op de Barbagelata (2e categorie) kon Zardini niet mee met de betere vluchters. De bergtrui werd een prooi voor Kochetkov die meteen daarna de technische afdaling indook en aan een mooie solo begon. Op de klim van bijna zes kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van een pittige acht procent roerden de favorieten zich niet, maar naderde een steeds magerder wordend peloton toch tot op de hielen van de uiteengespatte kopgroep. Stefano Pirazzi (Bardiani) demarreerde nog wel uit het peloton, maar waaide door een kettingprobleem vanzelf weer tot in het peloton.

De top van de klim lag op 42 kilometer van Sestri Levante en de Rus Kochetkov startte zijn solo met een voorgift van een half minuutje op de tien beste overblijvers van de grote vlucht. Het peloton zat hun weliswaar op de huid, maar kon door de moeilijke afdaling niet veel dichterbij komen. In die afdaling kwam in een niet al te technische bocht Pozzovivo ten val. De ervaren Italiaan bleef lange tijd roerloos liggen op een bebloed wegdek en al snel werd het ergste gevreesd. De ambulance arriveerde vrij laat, maar gelukkig sijpelden al snel positieve berichten door dat de kopman van Ag2r bij bewustzijn was en niet in levensgevaar verkeerde. Italiaanse media berichtten deze avond ook al dat hij voorzichtig kon spreken. Het moet vooral ook een eng en vies moment geweest zijn voor Elke Weylandt, de zus van wijlen Wouter Weylandt, die net vandaag ook haar debuut maakte als persverantwoordelijke voor Trek Factory Racing.

De moedige tocht van Kochetkov strandde uiteindelijk op 14 kilometer van de finish en vier kilometer verder werd door toedoen van de jarige Hansen (34) de kopgroep herleid tot een viertal: Kochetkov, Hansen, Paterski en Clarke. Die laatstgenoemde draaide echter wel niet meer mee, omdat in het peloton inmiddels Orica-Greenedge dan toch de kaart trok van Michael Matthews en de jacht open had verklaard. Zo werd uiteindelijk de vlucht door een kranige Pieter Weening tenietgedaan op vier kilometer van de streep.

Michael Matthews leek lange tijd ingesloten te zitten in de omvangrijke groepssprint, maar haalde het uiteindelijk toch mooi voor Fabio Felline (Trek Factory Racing) en een in laatste instantie nog sterk opzettende Philippe Gilbert, die onderweg ook al beide tussensprints wist te pakken. De Belg wordt zo vierde in het puntenklassement en komt de top-15 binnen in de algemene variant. Francesco Gavazzi (Southeast) wist zich na zijn lange vlucht in de kopgroep met een zevende stek in de eindsprint ook nog mooi te handhaven. Sylwester Szmyd is na vandaag, net als Domenico Pozzovivo uiteraard, uitgeteld voor een goed klassement. Simon Clarke wordt nu tweede dankzij de secondjes die hij net na Gilbert telkens wist te bemachtigen in de tussensprints en leider blijft dus zijn kopman Michael Matthews, die gewoon de sterkste der sprinters is in deze Giro. Veel is evenwel nog speelbaar: liefst 60 renners staan nog binnen twee minuten van de Australische rassprinter.

Wat ik me blijf afvragen is waarom Tinkoff-Saxo nu al het peloton zo wil controleren en of ze dat de volgende etappes zullen blijven doen. Ze hebben namelijk geen sprinters in hun rangen en zodoende dus ook niemand bij de snelste 15 renners vandaag. Ze zorgen er wel voor dat Orica-Greenedge nu de vier beste plaatsen bezet in het klassement en de succesvolste ploeg in koers blijft.

De Italiaan Elia Viviani heeft vandaag de eerste Girorit in lijn gewonnen. De spurter van Team Sky verwees de verrassend sterke Nederlander Moreno Hofland en de Duitse beer André Greipel naar de twee overige ereplaatsen. Het is de eerste dagoverwinning voor de 26-jarige Viviani ooit in een Giro d'Italia. Opmerkelijk was hoe Tinkoff-Saxo in een vlakke etappe de koers hard maakte en ook mede dankzij heel wat valpartijen al enkele schaduwfavorieten al buitenspel zet. Michael Matthews is overigens de nieuwe leider in de algemene rangschikking.

De etappe van vandaag was 177 kilometers lang en kende een voornamelijk vlak parcours. Er werd gestart in Albenga, terwijl Genova al voor de 42e keer aankomstplaats mocht zijn. De finishlijn werd getrokken op de Via XX September, een hellende strook met een rechte lijn van om en bij de kilometer en die in het dagelijkse leven vooral het toneel is van shopliefhebbers.

Vijf renners kozen al van bij de start het ruime sop en opvallend was hoe makkelijk het peloton hen liet wegrijden. Vaak is het voor vluchters aartsmoeilijk om überhaupt in de juiste vlucht terecht te komen, maar vandaag gaven de troepen der favorieten en sprinters al snel hun zegen aan Bert-Jan Lindeman (LottoNL-Jumbo), Eugert Zhupa (Southeast), Giacomo Berlato (Vini Fantini), Lukasz Owsian (CCC) en de ervaren Marco Frapporti (Androni-Giocattoli).

Het dappere vijftal kreeg een maximale voorgift van zo'n 9 minuten, maar had nooit echt uitzicht op een succesvolle afloop van hun onderneming. Orica-Greenedge begon gaandeweg de vlucht te controleren en het verschil te beperken. Het waren vooral de Australiërs Michael Hepburn en Luke Durbridge die in de eerste wedstrijduren de vluchtersgroep de wind uit de zeilen nam.

Het was opmerkelijk hoe snel de troepen van Alberto Contador al vanaf de enigste gecategoriseerde beklimming van de dag (de Pratozanino) het peloton op sleeptouw nam in de jacht op de vluchters. De Nederlander Lindeman kwam daar als eerste boven en mag zo alvast voor één dagje de blauwe klimmerstrui aantrekken. Ook de 30-jarige Frapporti zal wal een aardige som geld overhouden: hij was in beide tussensprints telkens de snelste van de kopgroep. Ook in het peloton werd er gestreden om de kruimels bij die tussensprints: Nizzolo kwam daar telkens uit aan de snelste, maar moest op de Pratozanino dan wel even afhaken. Het zou een veeg teken zijn.

De Pool Lukasz Owsian werd als laatste overlever van de vlucht van de dag ingerekend en dit met nog slechts 10 kilometer voor de boeg. Tinkoff-Saxo leidde het peloton nog tot de laatste vier kilometers alvorens de sprintersploegen het initiatief overnamen. Michael Matthews leek lange tijd in de beste positie te verkeren, maar zette zijn eindsprint van veel te ver aan. André Greipel (Lotto-Soudal) kwam van ver en stevende even af op de zege, maar Hofland kon zijn wiel houden en ging er nog over. In de slotmeters werd de jonge Nederlandse sprinthoop echter nog voorbijgesneld door Elia Viviani die dus in Italië zijn rekening opent.

Opvallend was hoe vele valpartijen in de laatste 25 kilometers een beetje ontsierden. Nochtans viel de organisatie niets te verwijten. Een Giro is vaak niet zo nerveus als de Tour, maar in de eerste rit van een grote ronde wil iedereen er nog iets bewijzen nu ze allemaal nog fris zitten. Vooral de renners van IAM Cycling vonden vaak het harde wegdek op hun weg. Het voornaamste slachtoffer was jammer genoeg onze landgenoot Pieter Serry, die bij het ingaan van de slotronde de volgwagen instapte.

De vele tuimelpertes hebben verrassend genoeg ook al gezorgd voor enige afscheiding van het klassement en sommige renners zullen zich misschien al afvragen of ze zich niet beter al richten op dagzeges in plaats van een hoge notering in het klassement te beogen. Domenico Pozzovivo, vorig jaar vijfde in de Giro, finishte vandaag ondanks voortreffelijk achtervolgingswerk van zijn knechten op 1'09 en volgt in het klassement nu al op 1'57 van leider Matthews en op 1'50 van Contador. De Spanjaard moest vandaag dan ook aanzien hoe een van zijn luitenanten (Ivan Basso) na gisteren ook vandaag weer een half minuutje aan zijn broek kreeg aangesmeerd.

Andere opvallende namen die vandaag verrassend terrein moesten toestaan zijn de Italianen Stefano Pirazzi en Diego Ulissi, Tanel Kangert (luxeknecht van Fabio Aru) en Rinaldo Nocentini. De Amerikaan Thomas Danielson is met een verlies van net geen vijf minuten al definitief uitgeteld. Maar van een 37-jarige ronderenner een topklassement verwachten is misschien ook wat te veel van het goede.

24-05-2021, 18:27 geschreven door Bart van Maele

24-05-2021, 12:00 geschreven door Bart van Maele

19-07-2015, 03:20 geschreven door Bart van Maele

14-07-2015, 00:00 geschreven door Bart van Maele

23-05-2015, 21:50 geschreven door Bart van Maele

17-05-2015, 15:01 geschreven door Bart van Maele

14-05-2015, 23:44 geschreven door Bart van Maele

14-05-2015, 15:32 geschreven door Bart van Maele

11-05-2015, 21:54 geschreven door Bart van Maele

10-05-2015, 21:15 geschreven door Bart van Maele