Woensdag, 4 juli 2012, 19u30 ... vertrek van Deurne naar ZNA Middelheim om de inleiding tot geboorte van onze Weurrem te starten. Onderweg naar het ziekenhuis zijn dan tegen alle verwachtingen in toch mijn weeën opgekomen. Op ons gemak melden we ons aan bij de Spoedafdeling en worden we doorverwezen naar de derde verdieping waar we een kamertje krijgen toegewezen. We worden daar ontvangen door vroedvrouw Rebecca. Een lieve, toffe vrouw, waar we ons al direct op ons gemak bij voelen. Gemak is hier het juiste woord, want al snel krijg ik een lavement, waardoor ik binnen de twee minuten de ganse wc onder sch*t Na ook een half uur aan de monitor te hebben gelegen, en te hebben gemeld dat ik nu toch echt weeën voel, constateert Rebecca dat ik 3cm opening heb. Na overleg met de gyneacoloog wordt besloten mij eerst nog even aan het infuus te leggen, voor over te gaan tot het breken van de vliezen. Eerlijk gezegd, dat infuus was voor mij het ergste van de ganse bevalling. Bij wijze van spreken dan, want dat zit puur tussen de oortjes. De pijn die ik voelde bij de weeën was echter écht. Na een uur bleek de opening met slechts 1 cm te zijn toegenomen. Ik wist toen niet meer waar kruipen van de pijnscheuten. En vroeg na twee uur pijn verbijten al snel hoe het zat met die epidurale Rebecca schrok duidelijk van mijn vraag. Ze zag duidelijk een stoere sterke An voor haar, en wist niet dat ik in 't echt maar een watje ben met schrik voor pijn ... Na kort overleg werd besloten de anesthesist te laten komen. Een spannend moment. De verhalen die iedereen doet over de gevaren van zo'n epidurale verdoving, zorgen voor een onnodige angst op de moment dat de spuit je rug in gaat. Doch voelde ik hier niets van. Enkel een klein prikje, net zoals bij de tandarts. Tijdens een wee, moest ik stil blijven zitten, wat niet zo evident was. Maar dankzij de goede steun van Rebecca lukte dit aardig. Je Moetje keek intussen aandachtig toe. Vanaf dat moment leek het voor mij bijzonder snel te gaan. Plots zeiden ze me dat ik 10cm opening had, dat ik alvast mocht beginnen persen, zodat jij al wat verder kon indalen. Ik dacht eerst dat we nog een korte oefensessie aan het houden waren. Een soort generale repetitie Maar al snel bleek het over het échte werk te gaan. Na een half uur persen, verhuisde we met bed en al naar de bevallingskamer, waar gyneacoloog Barudy de verdere bevalling in handen nam. Je Moetje en Rebecca steunde me tijdens het persen, door mijn benen op te tillen en het strekken van mijn benen tegen te houden, zodat het persen krachtiger kon verlopen. Tussen het persen in vond ik wat tijd om te lachen en te zwanzen. Wat zo'n epidurale niet allemaal teweeg brengt é Ow, weer een opkomende wee ... even serieus nu ... persen ... adem nemen ... persen ... adem nemen ... persen ... om 5u15 zei ik ... ah ik ben om 5u30 geboren ... en ja hoor, jij moest het record verbreken en net één minuut sneller komen ... om 5u29 hoorde ik Rebecca plots zeggen: "An, doe je ogen open, want je kindje is er!" ... en al snel voelde ik je warmte op mijn buik. Ik nam nog eerst even de tijd je Moetje te vragen mijn been terug in de beugel te leggen (was ze vergeten in alle emoties) en keek je dan vol bewondering aan. Het is pas toen Rebecca zei "ah, we zullen eens kijken sé ... het is een jongen" ... dat het wat begon door te dringen ... onze zoon was er. Witse. Onmiddellijk verliefd waren je Moetje en ik. Terwijl Barudy nog een uurtje verder werk leverde aan alle resten die eruit moesten en aan het verzorgen van de wonde, hielden je Moetje en ik een eerste kijkuurtje. Als trotse ouders genoten we van je aanwezigheid. Na de verzorging, terug naar onze voorlopige kamer waar we met ons drietjes nog even tot rust konden komen. Jij werd nog gewogen en gemeten: 3500 gr, 52.5 cm. Perfect! Klaar voor de verhuis naar de 4e verdieping waar we onze kamer kregen voor de komende drie dagen ...
To be continued.
04-07-2012 om 00:00
geschreven door AnVero
20-06-2012
De spanning neemt toe ...
Hej Weurrem van me hopelijk wordt dit het laatste bericht voor je geboorte. De spanning neemt nl. drastisch toe. Zowel de spanning van mijn buik, als de spanning van "wanneer is het zover en kunnen we je bewonderen in levende lijve?" Vooral ook de spanning bij familie en vrienden stijgt. Dagelijks telefoontjes, smsjes, mails om te polsen of je al in aantocht bent. Je ziet, je bent er nog niet en krijgt nu al immens veel aandacht. Als dat maar goed komt
Ik denk dat het nu voor jou ook wel stilaan tijd begint te worden. Dat buikje blijft niet uitzetten en je bewegingsmogelijkheden worden dan ook kleiner vermoed ik. Ik moet intussen ook 's nachts alle moeite doen om ons met twee van de ene naar de andere kant te draaien. Echt geen zicht hoor ... en dat gepaard met het nodige gekreun, zorgt soms wel voor gekke indrukken bij je Moetje denk ik Gelukkig ben ik intussen reeds in zwangerschapsverlof en kunnen we overdag wat extra slaap inhalen. Als jij zo'n marmotje wordt als ik, dan gaan we een rustige tijd tegemoet. Lijk je echter meer op je Moetje, dan zal je dagelijks mee een toerreke moeten gaan lopen om tot rust te komen
Bon, ik ga me nu klaarmaken om met je Moetje en Tante Saar in de Stad iets te gaan drinken. Altijd spannend, nu nog uitstapjes te maken. ook al zijn die klein en rustig. Stel je voor dat ik daar ergens rondwandel en jij ineens beslist om te komen piepen! Ach, we zien je wel binnen enkele dagen en dan kunnen we samen de Stad in
Dikke zoen Mams
20-06-2012 om 13:57
geschreven door AnVero
03-06-2012
3/06/2012
Hej wormpie na enkele blogjes van je moetje is het mijn beurt om wat te vertellen.
Volgens de "vermoedelijke" datum nog drie weken te gaan en dan komen we eindelijk te weten hoe je snoetje er zal uitzien, of we een knappe dochter of een stoere zoon op de wereld hebben gezet ... of wie weet, zoals ik al vaak tegen iedereen heb gezegd ... een chinese met blonde krollen of een droes met rosse piekjes op het hoofd. Mja, wen maar al aan die belachelijke humor van je mams, het zal er niet op beteren (ik heb het ook niet van vreemden trouwens).
Ik kijk al uit naar je eerste levensvragen, je eerste waarom ditjes en datjes ... en wees maar zeker, dat je de meest fantasierijke antwoorden zal krijgen die nergens op slaan, maar die ons uitermate aan het lachen zullen brengen en je uiteindelijk wat meer zullen doen stilstaan bij "het leven" dan de saaie, soms ook onbegrijpelijke waarheden die je al her en der zal ingepeperd krijgen. De eerste verhaaltjes liggen al op je te wachten!
Van humor en lachen, naar even wat serieuzere zaken. Je moetje is een moeilijke wat eten betreft. Ze wil altijd maar rijst, kip, geitenkaas, pijnboompitten, en zeker niet te vergeten: "pékes en ertjes". Het zal aan ons zijn om even duidelijk te stellen wat de menu van de week zal worden. Al van bij je ontwikkeling tracht ik je de meest lekkere dingen te laten proeven: melk, platte kaas, meloen, aardbeien, ijs met banaan en chocolade, spinaziepuree, worst, bloemkool, broccoli, en ja, zeker en vast frietjes en PASTA! So, me and you fighting to get the right food! That's allready a deal. :0)
Maar na al dit geleuter wil ik vooral dat je weet, dat je voelt en beseft hoe graaf je moetje is. Ze heeft ons al die maanden al bijgestaan als de beste. En je moet weten dat dit soms een zware opdracht was. Ik was de eerste maanden van je ontwikkeling nogal van slag fysiek. Ik kon niets anders dan slapen. Moetje nam dus alle taken op zich. Ons appartementje onderhouden, boodschappen doen, wassen en strijken ... alles eigenlijk. En dat combineerde ze dan nog eens met werken en de korfbaltrainingen. Gelukkig werd ik na een tijdje beter en kreeg ik ook terug wat meer energie, zodat ik moetje terug wat kon bijstaan met alles, en ook zij terug wat meer kon genieten van alles. Toch is het vaak nog moeilijk. Het is vaak zwaar met die buik van me ... Zo kan ik niet meer goed aan mijn voeten (die trouwens nu dikker zijn dan die van je moetje ;0)), is slapen geen makkie, kan ik niet meer zo lang op mijn benen staan, ... Maar je bewegingen in die dikke buik van me doen me dan weer eerder goed dan slecht. Ze maken me rustig, omdat ik dan weet dat je ok bent. Alleen is het soms schrikken als je iets te fel en onverwacht uithaalt naar een orgaan of rib. Maar geen stress, we kunnen wel tegen een stootje intussen. Maar ik wijk af. Je moetje. Het zal altijd een specialleke blijven. Ze is grappig zonder ze het zelf vaak beseft. Ik moet zo vaak met haar lachen. Dat gecombineerd met haar onwijs getetter waar nooit een einde aan komt, maar waar je naar kan blijven luisteren, zorgt ervoor dat je haar steeds graag in de buurt hebt. Ambiance en leut verzekerd! Dat zal je wel snel genoeg ontdekken.
Wormpje, we beginnen aan de laatste loodjes. En zoals ze zeggen, wegen die het zwaarst. Niet omdat we ons niet goed voelen, wel omdat je nu zo dichtbij het échte leven komt, dat we haast niet meer kunnen wachten alles met je te delen! Groei nog even lekker door, en hopelijk kunnen we snel in onze armen nemen.
Dikke streeltjes van je mams xxx
03-06-2012 om 21:58
geschreven door AnVero
29-05-2012
29/05/2012
dag wormpje van me!
binnen enkele dagen worden we weer bij de dokter verwacht en mogen we je nog eens van dichtbij bekijken op de monitor. Telkens een moment om naar uit te kijken hoor ! Niet dat het tijdens de dokterbezoeken de enige momenten zijn dat we je aanwezigheid enorm ervaren. Mama zal het je later waarschijnlijk nog veel zeggen als je wat ouder bent, maar de laatste weken draai, beweeg en woel je als nooit te tevoren! Super leuk vind ik het om af en toe een voetje, een handje of zelfs die poep van je te voelen. Voor mama soms iets lastiger, soms ook iets pijnlijker, maar je hoort haar niet klagen hoor. Ze doet het enorm goed, echt waar! Je mag er van op aan dat ik super trots ben op haar en op jou! Wat ook nog een leuk weetje is, ik speelde afgelopen weekend m'n laatste officiële korfbalwedstrijd als "niet mama". Het gebeurt maar heel zelden dat ik tijdens het sporten aan iets anders denk dan het moment zelf, maar afgelopen zondag dacht ik luidop en zeer intens aan je. Een heel speciaal moment was dat voor me! M'n wormpje, mama en ik gaan de laatste dagen en weken voor je geboorte met heel veel plezier (en momenteel ook met heel wat zon) en onzettend veel kriebeltjes in!
We zien je snel, kleine sloeber!
ps: op dit moment is er een meneertje bij ons thuis die bezig is met het in elkaar zetten van een ontzettend hippe wastafel voor je ! Op die manier kunnen we er voor zorgen dat je elke dag, stoer maar zeker heerlijk fris start !
xxx
29-05-2012 om 00:00
geschreven door AnVero
04-05-2012
4/05/2012
Dag kleine worm van me! Ik kan je nog niet echt voor echt bewonderen, maar je maakt al zo duidelijk deel uit van het leven van je mama en ik! Je bent ondertussen al 33 weken oud en ik, je moetje, vind dat een rede om je eventjes het één en ander uit te leggen:
Een héle poos geleden, ergens half oktober 2011, stond ik in de badkamer toen je mama me opbelde. Ze vroeg me of ik neerzat, want dat ze heel goed nieuws voor me had. Mama was zwanger! Toen ze me dat vertelde kreeg ik tranen in de ogen! Ondanks het feit dat mama er stoerder uitziet dan ik, zat ook zij met een krop in de keel hoor. Hoe konden we ook anders, want vanaf dat moment waren we officieel mamas in spé!
We droegen een tijdje dat super leuk geheim met ons mee, want er was echt niemand op de wereld die afwist van onze gezinsuitbreiding! Toch vertelden we sneller dan gepland aan onze familie en vrienden dat jij in de maak was, want mama voelde zich voor enkele weken echt niet lekker. Ze kon niet gaan werken en kwam héél weinig op de korfbal. Ook moest ze steeds vaker familie- en vriendenbezoekjes afzeggen. Niet zo heel lang getreurd, want na een zestal weken- toen je iets ouder was dan drie maanden- werd mamas lichaam terug wat beter. In al die tijd bleef jij heel flink! Je groeide goed aan! Dat jij groter en groter en sterker en sterker werd, bleef de buitenwereld niet onopgemerkt: mamas buik werd natuurlijk ook ronder en ronder! Heel veel mensen kunnen hun ogen en handen er niet vanaf houden! Ondertussen zorgden mama en ik goed voor je: we zochten een leuke naam voor je uit, brachten wat paperassen in orde, kleurden je kamer, kochten al leuke zoetjes voor de mensen die je zullen komen bezoeken, zetten al wat meubilair in elkaar voor je, zochten en kregen al heel wat leuke cadeautjes . Kortom: je weet het nog niet, maar je wordt al serieus in de watten gelegd hoor!
Blijf nog een tijdje in die heerlijk warme buik van mama! Groei nog wat door en sterk verder aan, want je zal het kunnen gebruiken wanneer je terechtkomt in onze leuke, knotsgekke, vrolijke, drukke en grote familie/vriendenbende !!
Lieve worm van me, rustig, soms vervoerend en inspirerend, maar toch ook heel spontaan kijken we met stralend enthousiasme naar je uit!
Weurrem
