We hebben dus koffie gedronken met Maya en Rik, buiten, want de zon
scheen, al hingen de dreigende regenwolken de hele dag boven ons hoofd. Twee
keer hebben we onze regenjas aangetrokken en evenvlug terug uit. De zon haalde
het telkens boven de regen. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Na de koffie zijn we samen met Maya en Rik verder gereden. Zij rijden
tot Venetië. De weg ging vooral bergaf, hoewel enkele kleinere steile hellingen
met stijgingspercentages tot 10%, toch telkens een behoorlijke inspanning
vroegen. Maar het gezelschap en het weer hebben gezorgd dat het tot vandaag een
van onze vlotste etappes is geworden.
Het middaguur was al goed voorbij toen Mireille en ik afspraken om toch
maar iets te eten. We namen afscheid van Maya en Rik en wensten hen nog een
mooie reis en wellicht nog wel een weerzien over enkele dagen. Het weerzien
kwam sneller dan verwacht. We vonden geen enkele eetgelegenheid open en waren
wel verplicht om verder te rijden. Enkele kilometers verder stonden Maya en Rik
bij een andere Hollands koppel te praten bij het eten van een kleine pic nic. We
hebben dan toch maar samen verder gefietst tot we aan de boorden van de Bodensee
samen nog iets hebbenn gedronken en gegeten om uiteindelijk aan de rand van Lindau
definitief afscheid te nemen. Hoewel hier blijkbaar nooit iets definitief is.
Enfin, we hebben gevoeld dat onze conditie prima is en dat moet wel want
over twee dagen, woensdag, moeten we de eerste en de zwaarste Alpenpas over. De
Alpen kunnen we van hier reeds zien. Alleen het weer voorspelt voorlopig nog
niet veel goeds. Maar hoe dat evolueert zien we morgen dan wel. Nu zitten we in
een leuk Gästenhaus dat we gisteren nog reserveerden (omdat we vandaag weer een
hele dag regen hadden verwacht) op het mooie Bodensee-eilandje Lindau (zie
foto). En morgen rijden we Oostenrijk binnen.
|