Something old, something new, something borrowed, something blue
Schrijden over bloemblaadjes
Lopen op glazen muiltjes
Lachen achter een kanten hand
Ze had alles
En die schalkse glimlach
Had mij alles moeten zeggen
Maar ik besefte het pas toen ik naar
Haar champagnekleurige uitnodiging keek
Ze had iets nieuws
Ze had haar ring, haar jurk en ze had hem
En daar op de tweede rij zat ik
Iets ouds en geleends en ik gaf haar
Iets blauws om het af te maken
Achtergrondinformatie: Eric van Hoof is een Limburgse dichter , geboren in Geleen in 1975. Hij debuteerde als dichter op de poëzieslag van het Festina lentepodium. Eind 2007 wint hij de Leidse Nobelprijs der Letteren. Met zijn gedichtenbundel de Droomkleur' gaf hij betoog over hetpostmodernismeen critici en instituten.
Waarom gekozen?: Dit gedicht had Merve voor het eerst gehoord op een huwelijk. Ze vond het heel emotioneel. Ze zag dat de bruid ook zeer ontroerd werd, ook al was het niet zelfgeschreven. Via via heeft ze de auteur van het gedicht te weten gekomen. Nadat ze het had verteld hebben we besloten om het in ons top 20 te zetten.
We hebben het gekozen omdat we de gedichten van Paul van Ostaijen interessant vinden en omdat we zijn gedichten ook vaak in de klas bespreken. In het begin begrepen we niet waarover het gedicht ging.Van Ostaijen is een apart poëet omdat je eerst niet begrijpt wat hij bedoelt. Als je de tekst voor de tweede keer leest, begrijp je over wat het gaat.