Daar waar mijn gedachten mijn toetsenbord ontmoeten en daarbij de lezer groeten, daar bent u nu aangekomen, zoek uw weg tussen mijn praatjes
en dromen.
Hoed u voor onzin en onwetendheid, ik wens u alvast een fijne
tijd.
Een blog over leren naaien en kinderpraat, tonnen onzin en kattenkwaad.
Ik hou heel erg van schrijven en creatief bezig zijn, maar omdat ik weinig kennis heb van materialen en technieken (en maar een ietsiepietsie talent) is het vaak maar wat prutsen. Leek me wel grappig om over te lezen en daarom dit blog. Veel leesplezier!
26-09-2012
26/09 Vierde les
Toen ik vandaag de les binnenkwam stonden een paar mensen al ijverig hun patroonpapier uit te vouwen of zelfs te strijken. Na nog een paar laatste lijntjes besloot ik om toch maar weer het strijkijzer boven te halen om mijn papier tot platliggen te dwingen.
Nadien mochten we knippen. Nooit zoveel mensen zo lang zien aarzelen om hun schaar in een blad papier te zetten. "Ai nee, knippen." "Ik durf ni." "Ik hoop dat het niet mis gaat." "Oh, ik hoop echt dat ik juist knip." waren zo'n beetje de meestgehoorde zinnen. Dochterlief zou er wel weg mee weten, met die lijntjes. Toch was ik blij toen we de tip kregen om onze twee lagen papier samen te spelden. Heb bij het spelden maar één keer in mijn vinger geprikt (en ik ben niet van de handigste) en al mijn patroontjes kloppen en lijken, op het eerste zicht althans, redelijk recht. Maar... dit was nog maar papier.
Tegen volgende les wordt van ons verwacht dat we een stofke meebrengen dat de juiste maat heeft om onze patronen uit te knippen. We krijgen nog een vrij uitgebreide uitleg over hoe we onze patroontjes het best kunnen leggen om te meten en te berekenen hoeveel stof we juist nodig zullen hebben, en de goede raad om een simpel stofke te nemen met niet te veel figuurtjes of tekeningen op. Hm, ik heb al wel een ideetje...
Na de stress van het knippen: alweer een stikoefening. Deze keer mochten onze lijntjes 2,5 cm uit elkaar getekend worden en moesten we vervolgens links en rechts van elk lijntje stikken. Klinkt misschien stom maar ik amuseer me wel met dit soort oefeningetjes. Ik begin het geratel van die stikmachines rustgevend te vinden, in contrast tot het getater van enkele studentinnen in de les. Op naar de volgende!
Alweer de derde les. Op aanraden van de docent neem (lees: sleur) ik mijn machine mee om eens te laten nakijken. Ik kan namelijk niet spoelen. En spoeltjes met de hand opwinden, dat is geen aanrader, geloof me maar. Nu, mijn probleem heeft ze niet echt verholpen maar ze heeft mij wel getoond hoe ik weer gewoon kan spoelen en geloof me, ik ben daar héél blij mee.
Vandaag kregen we een eerste stikoefening. Op een van onze lapjes van 20 x 25 cm (die er wel rechthoekig uitzien maar verre van het juiste formaat zijn als ik ze nameet) tekenen we in de lengte om de 2 cm een lijntje. We spelden hier een 2de lapje aan vast en de oefening is het stikken van rechte lijnen op onze getekende lijnen. Ik hoor gevloek en gegiechel in alle hoeken van het lokaal en ga zelf ook wel eens door de bocht maar ik geloof dat het resultaat nogal meevalt. Zolang ze dat lapje niet nameet natuurlijk...
Volgende onderdeel: patroontekenen. Vermits ons eerste werkstuk een schort is is het de bedoeling dat we een schortpatroon dat beschreven staat in onze cursus, gaan natekenen op patroonpapier. Alleen al het vouwen van dat patroonpapier kost ons een kwartier, en dan blijkt dat we dat ding 'best eens mogen strijken' om het wat hanteerbaarder te maken. Nu ben ik nooit een held in tekenen geweest en ik geloof gerust dat ik nog héél vaak ga vloeken op het tekenen van patronen! Menig lijn heb ik uitgegomd en opnieuw getekend, voor een boog met de 'potlood en koordje'-methode heb ik na een 15-tal pogingen de docent ter hulp geroepen, en ik heb zelfs af en toe de wenkbrauwen gefronst, maar op het einde van de les stonden er enkele mooie patroontjes op mijn papier: de schort, de zak van de schort en een stuk om halsband en bindlinten mee te maken. Wordt vervolgd...
In deze tweede les gingen we ons dus concentreren op "machinegewenning". Leren hoe een stikmachine eruitziet, wat de onderdelen zijn en vooral: hoe werkt het ding.
Hoewel ik mijn stikmachine al een goeie 12 jaar heb (een modelleke van den aldi, volgens de docent iets da wel werkt maar als ge nog geen machien hebt zou ge daar toch ni voor mogen kiezen) ken ik toch ni de juiste benamingen van al wat er op- en aan zit en leer ik deze les nog redelijk wat bij. Maar er zitten evengoed mensen in de les die nog nooit een stikmachine van dichtbij hebben gezien, niet weten wat ze zich moeten voorstellen bij een spoeltje en waarvoor de draad dient die we erop leren zetten enzovoorts. Logisch, vermits het hier gaat om een basiscursus.
Ik ben er niet fier op, maar als puntje bij paaltje komt ben ik in om het even welke les of cursus altijd enorm blij als ik op de een of andere manier een streepje voor heb op mijn medecursisten. Een klein beetje voorkennis, een betere basis of gewoon goed over iets kunnen meepraten, het maakt niet uit, maar steevast boost het mijn zelfvertrouwen. Denk dat daar de reden ligt waarom ik zo graag bijleer. Leren is weten en ik? Ik weet graag veel! ;-)
Nadat we geleerd hebben hoe stikzijde 'op een spoeltje te winden' en hoe die draad op de machine 'in te rijgen' mogen we dat allemaal eens proberen. Niet zo'n boeiend lesonderdeel dus ik begin hier en daar een babbeltje. De volgende onderdelen zijn het leren stikken en het leren om recht te stikken. Ik vind dat laatste niet altijd even eenvoudig maar in een lokaal vol ratelende machines gaat het opeens supervlot en ik maak het voor mezelf wat interessanter door het stikken van een cirkel en ster. Niet meteen de boeiendste les maar er zullen er ongetwijfeld veel betere volgend.
Zo'n eerste les in een avondschool bestaat natuurlijk vooral uit een langgerekte kennismaking. De persoon die de lessen zal geven geeft je een inweiding in zijn of haar levensloop met nadrukking op de punten die van belang zijn voor het vak dat hij/zij zal doceren, met dan vooral een uitgebreiding omschrijving van waarom voor dit beroep gekozen, hoe in deze lesplaats terechtgekomen enzovoorts. Uit deze babbel kan je meestal al afleiden hoeveel anekdotes je van deze persoon nog te horen zal krijgen en in welke mate gedurende de lessen zal worden uitgeweid over het persoonlijke leven en geschiedenis van deze docent. Daarna volgt een aanwezigheidslijstje waarbij iedereen probeert om toch een aantal namen te onthouden om deze nadien met het juiste gezicht te kunnen matchen, zich terwijl observerend een eerste indruk van z'n medestudenten vormend.
Nadien kregen we een 'wat gaan we leren en wat te verwachten' babbeltje. We kregen een uitgebreide blik op de inhoud van de cursus en de wijze waarop we zullen worden beoordeeld en weten dat onze einddoelen dit jaar zijn: een schort maken die af moet zijn in december, een rok maken die klaar moet zijn tegen maart en een blouse maken tegen juni.
Natuurlijk volgde er ook een uitgebreide lijst met benodigdheden voor de naailes. Voor de nieuwsgierigen zet ik hem hier eventjes: * grote stofschaar * kleine stofschaar * pinkschaartje (niet noodzakelijk maar wel handig, blijkbaar) * tornmesje of découvit * kleermakerskrijt * lintmeters (losjes opgerold en ook niet op zo'n zelfoprollend spoeltje) * kopspelden (lang genoeg en zonder kop) * naainaalden (eventueel met draadinstekertje) * naadmeter * stikzijde in verschillende kleurtjes * driegdraad * lat van 50 cm (en liefst nog veel groter) * tekendriehoek * potlood HB zacht * papierschaar * gom * slijper * patroonpapier
Als opdracht moesten we ook nog een aantal lapjes stof van 20 x 25 cm maken voor proeflapjes, en een lap stof meebrengen voor machinegewenning. Een naaimachine thuis hebben we in principe niet nodig, maar 'wie er eentje heeft mag het meebrengen om aan de eigen machine te wennen.'
Na jarenlang op het 'dingen die ik graag zou willen doen'-lijstje in mijn hoofd te hebben gestaan is het er eindelijk van gekomen: ik heb me ingeschreven voor naailessen! Ik ga een basismodule volgen in avondschool dus vanaf nu zit ik elke woensdagavond in een klaslokaal te worstelen met naaimachine, stoffen en patroonpapier. Ik kijk ernaar uit om wegwijs te raken in al die dingen die me nu nog aartsmoeilijk lijken en ben benieuwd hoe lang het zal duren vooraleer ik deze beslissing vervloek.
Amai amai, dat is hier lang geleden! Ik ben niet van de aardbodem verdwenen, maar mijn naaimachine heeft wel al die tijd stil gestaan. En dus liggen al die leuke stofjes die ik gekocht heb op het stoffenspektakel hier nog onaangeroerd te wachten op grote en minder grote projecten...
De reden van deze langdurige pauze is niet dat ik het naaien heb opgegeven, maar wel drukke verhuisperiode. Het huis dat we huurder stond al sinds april 2011 te koop en heeft nu eidnelijk een koper gevonden. Dus moest een nieuwe woning worden gezocht, dozen ingepakt, jarenlange verzamelingen en andere rommel gesorteerd, weggegeven of weggegooid worden, en nadien alles verhuisd, opgeruimd en schoongemaakt, ingericht, dozen weer uitgepakt, nieuwe kasten gekocht en in elkaar gezet enzovoorts enzovoorts. Geen tijd voor naaien dus. Zelfs de zelfgemaakte verjaardagskronen en -slingers voor mijn dochters die ik al maanden in gedachten had zijn er niet gekomen.
Maar nu ben ik er weer, vastbesloten om weer geregeld een paar zinnen uit mijn toetsenbord te toveren om eventuele lezers te plezieren.
Gisteren stond er een uitstapje naar het Stoffenspektakel op het programma. Mechelen is niet zo ver en het was de laatste editie tot september dus ik wilde dit absoluut niet missen. Na een uurtje reizen (dat zijn 2 lijnbussen en een overstap + 5 min. wandelen, het was 20 minuutjes autorijden geweest mocht ik een rijbewijs bezitten) kwamen we toe in wat op het eerste zicht iets weghad van een Oosters marktje uit de film Aladdin. Een ogenblikje later kwam de realiteit: hierdoor manoevreren met een kinderwagen en te zijn krijgen wat we wilden zien zou nog niet zo eenvoudig worden.
Het viel mij meteen op dat de prijzen hier heel verscheiden waren, maar over het algemeen toch veel lager dan in de Veritas en stoffenwinkel waar ik al ben geweest. Ik wilde vooral een idee opdoen van wat ik van zo'n beurs kon verwachten en heb dus niet bijzonder veel gekocht.
Mijn buit bestond uit: * 2 patchworklapjes: limegroen met witte stippen en lichtroze met uiltjesbedrukking * een wit stofje met rode bloemetjes * een grijs piratenstofje (dochter is gek van piraten en ik vond het wel grappig om hier iets mee te doen) * 8 spoeltjes voor mijn naaimachine * 2 bobijntjes lichtroze naaigaren * 3 rollen patroonpapier (jawel, eindelijk...)
Ik heb alvast een lijstje met de volgende stoffenspektakels klaarliggen en het staat nu al vast dat ik daar zeker nog meer materiaal, stof en garen wil kopen. Alleen een paar maandjes geduld hebben dus.
Ondertussen hangen de nieuwe rokjes al anderhalve week in dochters slaapkamer te pronken. En te wachten op mooie lentedagen... Maar toen ik vanmorgen vroeg wat ze vandaag graag wilde aandoen kreeg ik niet het gewoonlijke "een rokje" of "een kleedje" (specifieker is ze meestal niet) maar wel "een rokje mama, dat mooie dat jij gemaakt hebt". Het was nog even zoeken naar bijpassende kledingstukken die én de juiste kleur hadden én het kwakkelende lenteweer konden trotseren maar daarna straalde ze als een prinsesje!
Hoewel ik heel veel zin heb om nieuwe rokjes te maken blijft de teller voorlopig op 2 staan. Ik ben namelijk in wacht-fase: * wachten tot ik eens niet vergeet om patroonpapier te kopen als ik in 't stad ben * wachten op nieuwe zelfgetekende patronen (mét passer deze keer) * wachten tot ik het rokjesboek van Mme ZsaZsa heb gekocht en nog meer leuke (en hopelijk eenvoudige) patronen heb * wachten op het stoffenspektakel in Mechelen waar ik hopelijk een paar leuke stofjes op de kop kan tikken
Ondertussen hou ik me bezig met het herstellen en verstellen van een allegaartje aan dingen hier in huis. 1. Boekentas van ons oudste prinsesje. Toen dochterlief twee jaar geleden (de tijd vliegt) naar het peuterklasje ging kochten we haar een zuurstokroze kipling kleuterboekentas. Echt superhandig, met meer dan genoeg ruimte voor kleuteragenda,zakdoeken en schone onderbroeken en héél veel koeken-, fruit- en andere doosjes. Maar ze heeft één nadeel: slijtage op de klittenband waardoor het ding meestal open hing. Omdat de herstelling bij Kipling zelf 3 weken duurt heb ik dit uitgesteld tot de zomervakantie en ging ik alvast aan de slag. Een pakje klittenband kostte me bij Zeeman 0,39 en na een uurtje of twee stonden op de boekentas 4 extra stroken klittenband zodat de tas weer netjes dicht blijft.
2. Rokjes versmallen. Oudste dochter is 4,5 maar draagt rokjes in maatjes 2 en 3 jaar. Dat is dan omwille van de lengte want haar taille stemt overeen met die van een kindjes van een jaar. Omdat niet alle rokjes standaard knoopjeselastiek hebben en de babyrokjes nu echt wel te kort werden zit er niks anders op dan voor elk rokje een manier te verzinnen om het te versmallen. Wordt zeker vervolgd...
3. Luiertas van jongste prinsesje. Dit is een grote grijze hedgren luiertas met precies de goede vakjes voor alle babyspullen. Je sleurt je een ongeluk als je de schouderriem gebruikt maar meestal hangt hij rustig aan de kinderwagen. Tot ik hem onlangs opende en een draadje van de voering tussen de rits bleef hangen. Na veelvuldig openen en sluiten hing de voering volledig los en zaten er constant draadjes tussen de rits. Ik had mijn oog al op een tweedehands versie laten vallen maar redeneerde dat herstellen veel budget- en milieuvriendelijker zou zijn. Het kostte mij een avondje werk maar ook deze werd hersteld. Ik word hier nog goed in! (En ik vind het stiekem ook wel tof om met naald en draad te prullen.)
4. Alle kledingstukken met gaten en scheuren, opgelet, vanaf nu verdwijnt alles onherbiddellijk in de naaimand ipv in de vuilbak. Ik zal mij vanaf nu eens nuttig bezighouden 's avonds.
Ondanks het feit dat mijn 7-maandertje vanmorgen om halfzeven al stond te huppen en te springen voor de spiegel en dus duidelijk heel opgetogen was over haar nieuwe rokje, zoek ik toch naar een ietwat genuanceerder mening en besloot om ook het tweede rokje in elkaar te zetten.
Dit roze exemplaar ging verbazend vlotter dan het eerste. Geen geknoei meer met de tailleband en het omzomen verliep ook al vlotter, al lijkt het mij op het eerste gezicht eigenlijk even schots en scheef. Maar dochters oogjes blonken toen ze het rokje mocht aanschouwen en ze vroeg niet-begrijpend hoe ik die stukjes stof van gisteren aan elkaar had gezet/ Gelijmd met de pritt? Met het knoopelastiek erin zit het rokje aan haar taille zowaar perfect.
Alleen die lengte... ik had bij beiden een nieuw rokje in hun huidige maat afgemeten en bij allebei kwam dat tot net op de knieën. Alleen, mijn resultaat is nog langer, en allebei de rokken vallen nu een stuk over de knie. Ik snap ook niet meteen waarom, tenzij ik met die tailleband toch nog iets grondig fout deed.
Wenneke's Hersenspinsels & Pennekriebels
Toch was ik blij toen we de tip kregen om onze twee lagen papier samen te spelden. Heb bij het spelden maar één keer in mijn vinger geprikt (en ik ben niet van de handigste) en al mijn patroontjes kloppen en lijken, op het eerste zicht althans, redelijk recht. Maar... dit was nog maar papier.
Maar toen ik vanmorgen vroeg wat ze vandaag graag wilde aandoen kreeg ik niet het gewoonlijke "een rokje" of "een kleedje" (specifieker is ze meestal niet) maar wel "een rokje mama, dat mooie dat jij gemaakt hebt". Het was nog even zoeken naar bijpassende kledingstukken die én de juiste kleur hadden én het kwakkelende lenteweer konden trotseren maar daarna straalde ze als een prinsesje!
Hoewel ik heel veel zin heb om nieuwe rokjes te maken blijft de teller voorlopig op 2 staan. Ik ben namelijk in wacht-fase:
Ondanks het feit dat mijn 7-maandertje vanmorgen om halfzeven al stond te huppen en te springen voor de spiegel en dus duidelijk heel opgetogen was over haar nieuwe rokje, zoek ik toch naar een ietwat genuanceerder mening en besloot om ook het tweede rokje in elkaar te zetten.
