Vanmorgen vrij vroeg vertrokken. Samen met vele andere peregrino's eens vroeg opgestaan. Om 7.15u lekker ontbeten met spek en eieren, om 7.30u de fiets op. Het was echt kil, tien graden. Mijn was was nog niet helemaal droog en na een paar kilometer leek het alsof ik bevroren tenen had. Gelukkig wist ik zeer goed waar precies mijn reservekousen zaten in de zak en zo kon ik verder. Ook mijn handen waren verkleumd, schakelen en remmen was moeilijk. Maar bij de eerste zon was het allemaal snel over. Zo vroeg en al honderden voetgangers op de weg. Indrukwekkend, vanwaar blijven die komen! In Spanje loopt je schaduw meestal "voor je uit" (daar je in de voormiddag westwaarts trekt). Ik vind dat een sprekend beeld: je kan jezelf niet ontvluchten, je zal jezelf onderweg ontmoeten, heel indringend...
Er is altijd iets te zien, bv.de mooie oude sluizen van de Canal de Castillo. Prachtige technische uitvoering met gebogen muren om telkens 2 schepen te versassen. In Sahagún was er vrij veel gesloten, ook de rest van de dag was het zo. Ik heb vandaag maar 1 stempeltje gekregen, in restaurant waar ik broodje serranoham kocht (ja, die geven soms ook stempels).
Wonderschone rit, allemaal op grindwegen. Dit heeft echt iets speciaals. Het geruis, gekras, geritsel op de grindwegen geeft echt een heel speciaal effect, je rijdt als het ware in een kiezelbak met muziek van wegspattende steentjes. Een zalige ervaring, iets minder voor mijn peird: dat gedobber doet pijn aan zijn hoefijzers. Gelukkig niet platgevallen, heb enkel band eens moeten bijpompen, hopelijk in orde zo.
Hele slierten peregrinos, alle nationaliteiten, jong, oud, krom, gebukt onder de zware rugzakken. En iedereen blijft even vriendelijk: 'buen camino', 'buen camino', 'buen camino'... en dan 'gracias...' Opvallend ook veel vrouwelijke Jappekes, echte giechelmiekes, maar zo fijn, een wonder hoe ze die zware rugzak kunnen dragen. Ik heb wel de indruk dat de commercie toeneemt en er ook rugzakken met georganiseerde reizen worden doorgevoerd naar SdC. Eén ontmoeting was wel speciaal, met de Duitse Francesca die de camino met haar hond doet. Iedereen heeft hier zijn verhaal, het is ronduit uniek.
De vele sms'jes en mails blijven me deugd doen. De benen zijn weer beter dan gisteren. Ik wilde zo lang mogelijk blijven rijden. Het landschap was even zo plat als een vijg, joepie, maar in de verte zagik weer bergen met sneeuw. Toch weer die Pyreneeën niet, he, die zouden toch achter mij moeten liggen Overdag rond de 23-24°: perfect dus.
Onderweg León bezocht. Door al die reclame onderweg dacht ik aan Chez Léon in Brussel enzo had ik toch wat goesting in mosselen gekregen. Met de fiets is het toch niet eenvoudig in de grote stad, had gelukkig goede kaart. Een pracht van een kathedraal, toren in volle renovatie. Mooie gebouwen errond, kraaknette, blinkende stad! Verderop ineens de baan bezet, een processie - zoals bij ons anno 1958 -eerst in de ene, dan in omgekeerde richting. Aan de klap geraakt met een Belg die in Luik gewerkt had. Op het einde wensten ze me ... jawel: buen camino!!!
7 uur op de fiets. En dan nu dus in Hospital, tweede verdieping, kamer 11. Maar wees gerust, patiënt stelt het goed en 't is maar voor 1 nacht. Ik word goed verzorgd, Het ligbad valt klein uit (1m10), maar de douche werkt perfect. En het uitzicht is fantastisch!!! Hotelleke ligt vlak naast voet de brug D.Suero de Quinones.
Categorie:Week 3
14-05-2012
Zwaarste dag
Dag
17
14 mei 2012
Burgos- Carrión de los Condes
105 km
Vandaag alweer een hete dag. Mijn benen geraakten niet echt in zwier, maar ik
heb toch de bestemming bereikt die ik voor ogen had. Eerst Burgos bezocht,
stempeltje gehaald, kathedraal bezocht, enkele prachtige gebouwen en beelden gezien en
gefotografeerd.
Burgos vlot buitengereden, maar meteen een serieuze klim van 3km, even bekomen
en terug een klim van 3km. Boven even gepauzeerd aan een heel mooi kapelletje,
Sta Barbara, waar ik de beste herinneringen aan overhoudt. Een moment van
intense stilte, zelfs mijn peird werd er stil van. Heel mooi gelegen.
Dan kon de toch beginnen, maar... ik kreeg mijn benen niet rond. Qua fietsen was
het echt een moeilijke dag. Ik kreeg dan -toeval of niet- een sms'je van
Patricia dat ik nog +/-500km moest en jawel 5 minuten later kreeg ze al gelijk:
514km. Intussen zullen het er nog 450 zijn, schat ik. Ook van Marleen kreeg ik
een heel bemoedigend sms'je.
Proviand van vandaag: 4 bananas, 1 broodje met 3 sneetjes serranoham, 1
appelsien, 1 citroen voor drinkbussen, 1 cola voor de lunch, 2x KAS limon voor
de namiddag, 1 aquarius reserve tegen da 'k flauwval en 2 bidons om water bij te
vullen waar mogelijk.
Na de middag ging het wel wat beter en de laatste 20km met wat wind mee kwam de
grote molen zelfs terug op gang. Ik reed vandaag door magnifieke natuur, met
lange klimmen die bleven duren, gecompenseerd door veel te vlugge korte
afdalingen. Alleen na het dorpje Iglesias (nee, de Julio heb ik niet gezien) -
was er een zaaaalige afdaling van wel 10km. Aan de grote boog van St. Anton
hebben twee studentes, Soraya en Marina, enkele foto's genomen. Ze waren erg
fier op hun geboortestreek en onder de indruk van het fel geëquipeerde
trekpeird.
Categorie:Week 3
13-05-2012
Bijzondere ontmoetingen
Dag
16
13 mei 2012
Najera- Burgos
117 km
Samen met Brian letterlijk en figuurlijk onder 1 dak, goed geslapen. Hoewel ik op de achtergrond het typische zaterdagavondse feestgedruis van de Spanjaarden hoorde en Brian nogal veel beans had gegeten (jaja!) en de eerste pintjes in weken deden hem wat vaker opstaan. Echt supergast! Deed me aan mijn broer Jos denken!
Zicht op Najera bij het wegrijden
Afscheid genomen en Najera verlaten, maar wie kwam ik 10km na vertrek alweer tegen: jawel, een bekende! Het werd trouwens een dag vol ontmoetingen, zie verder.
Hei Jezus...
euh ... Brian, bedoel ik!
Tussendoor ook nog even tien kilometer meegereden in een wielerkoers. En applaus gekregen! Ah ja, er reed maar ene met pak en zak natuurlijk. Bij het verlaten van de groep op een kruispunt, leerde seingever Pablo me Rioja drinken uit zo'n blaasding. Ludiek en mooi moment.
Straks aperotijd
Gebruiksaanwijzing + voorbeeld
Start operatie Rioja proeven
Stoooop (zie grond)
Operatie geslaagd: nog lekker ook!
Voorbij San Millan, in de verte mooie abdij. Het was wat minder mooi weer, ik wou dus zo snel mogelijk in Santo Domingo de la Calzada geraken.Even naar de mis geweest, Willem uit Nederland en Françoise uit Oostende ontmoet (ze woont blijkbaar vlakbij mijn zus Jacqueline). Ik was de eerste Belg die ze zag, dus ja, toch wat traantjes bij haar. Een bezoek aan de kathedraal van Santo Domingo met prachtige zijbeuken is betalend: museum, kaarsen, betalende lichten, een shop bij het buitengaan. Ruikt toch wat naar commerce. geef mij maar die kleine kerkjes zonder te veel kunsthistorici met grote fototoestellen. Ik fietste -zoals beloofd - vandaag voor de kindjes van het tragische busongeval in maart, richting Burgos.
Guardia waakt over mijn peird
Niet Brian, maar de echte Jezus
Prachtige zijbeuk
Richting Belorado werd het stilaan wat vlakker, oef!! Onderweg de bekende ooievaarsnesten gezien. Een kleine tussenstop in Leiva met wat tapas, een colaatje - ja, geen cerveza op de fiets.
Bij het buitenrijden van dit dorpje, bots ik terug op Willem. De hele namiddag hebben we samen gereden, colleke op, colleke af, elkaar gemotiveerd om vol te houden. Hij had al 40km meer gedaan ik, maar ik motiveerde hem om mee te rijden tot Burgos. Eerst even op krachten komen en elkaar getrakteerd: ik hem op een cola en een grote - ongelooflijk lekkere - tomaat. Hij mij op een stuk chocola met nootjes - weliswaar al 2 weken in de zak, dus het zag er niet uit, maar het smaakte echt goed! Hij noemde het zijn overlevingspakket en wilde het met me delen: schoon toch?! In de buurt van Villafranca hebben we zelfs een verkeerde klim gedaan, maar boven was zo'n mooi meertje, 10km extra, so what?
Samen afdaling gedaan tegen net geen 60km/u - ja mijn leeftijd moest ik toch eens bereiken op de fiets! Daarna nog minuten aan een stuk afgedaald aan 40km/u, zalig, en triomfantelijk reden we samen Burgos binnen, alsof we een rit in de Vuelta hadden gewonnen. Dit was genieten zoals op zondagmorgen met het Casino Team, maar dan met schitterend weer hier.
We zouden samen een slaapplaats zoeken, hij had al op zijn iPad zitten zoeken. Hij had al drie weken met niemand gesproken, ik noemde hem lachend Willem De Zwijger, maar tussen ons klikte het echt, wat lief en leed gedeeld, en we keken allebei uit naar een avond op zijn Belgisch. Maar vreemd genoeg was ik hem in het centrum van Burgos ineens kwijt. Twee motards van de Guardia Civil hebben zelfs nog even rondgereden of ze hem zagen, maar geen Willem meer te zien. Erg jammer!
Ik ben dan alleen op zoek gegaan naar een hotel. Ik zit hier nu op een mooie kamer, 300m van de kathedraal. Mijn fiets is goed gestald, de uitbaters zijn fier een kamer te verhuren aan een peregrino. Misschien blijf ik hier morgen toch eens wat langer, het lijkt me een prachtige stad met grote boulevards en vriendelijke mensen. Even op adem komen voor mijn laatste week...
Categorie:Week 3
12-05-2012
Peird krijgt kuren en Jezus ontmoet?
Dag
15
12 mei 2012
Puente la Reina - Najera
103 km
Vannacht goed hotel gehad, goed gesprek met de uitbater. Het stadje van Puente la Reina bezocht, prachtige kerk, stempeltje en wat bezinning, stukje van de mis meegemaakt. Een mooi sms'je gekregen van Katty en Marc, die dezelfde tocht een paar jaar geleden (met of zonder bagage?) hebben gedaan.
Bezoek aan Estella, op de top de kathedraal en een mooie abdij. Je moet het nodige klimwerk doen om er te geraken, maar 't is prachtig! Na 12km al 5km omhoog gedaan, klimmetjes van 5 en 7%. Alles ademt nu caminosfeer. De peregrinos komen als paddenstoelen uit de grond, heel veel ook te voet. Veel respect voor elkaar.
Anekdote: toen ik vanmorgen in de spiegel keek, schrok ik toch even. Misschien moet Quinten er eens een tekening van maken, Ilke kan ze dan inkleuren, maar wel volgens deze bizarre richtlijnen: wit tot de kousen, dan 3/4 benen bruin, daarna terug alles wit, 2 bruine armen aan het witte bovenlijf, de helft van de vingers bruin door de fietshandschoentjes en dan nog een bruine kop erop met een baard eraan.
Na Estella een heel lange afdaling, meer dan 40km/u, zalig in de warme wind. Lekkere pizza gegeten en 3 glazen Kas. Midden in de Rioja-streek, eindeloos mooie wijngaarden, niks anders te zien. Toch besloot ik er nog wat af te blijven, ik moet toch geconcentreerd op de fiets blijven zitten, he. Ook verzorgde kleine dorpjes met kerkjes, de klokjes hoor je al van ver. De cafés deden me denken aan Steenhuffel anno 1960: familie met kinderen komen er hun pintje drinken, met het nodige lawaai.
Vlak voor Logroño een mooi stempeltje gekregen van een oud vrouwtje. Tot dan mooi fietspad, maar Logroño zelf vond ik maar niks. Groot, 120.00 inwoners. Gelukkig was het weekend, anders zou er nog meer verkeer zijn. Echt niet mijn ding. Daarna richting Navarette.
Net na Viana is mijn peird kwaad geworden. Boos omdat hij al een paar nachten niet bij mij op de kamer mocht slapen? Wat was er gebeurd? Na een afdaling was er een serieuze bergop. Ik schakelde, maar mijn peird gooide de ketting eraf. En dus ben ik omgevallen aan 0km/u. Waarschijnlijk te snel geschakeld. Enfin, met klikken en klakken op de baan. Geen kat te zien, maar toevallig kwam er een Spaanse schone aan die me wou helpen. Ik had enkel wat schaafwonden en kan deze valpartij dus snel vergeten. Zal peird wat moeten soigneren, deze morgen was er ook al een wiel dat sleepte, dus remmen wat bijgesteld.
In Navarrete was alles bezet, een hotelier stuurde me door naar Najera. Hier ben ik aangekomen in de Albergue de Najera en ik deel een soort flat met Brian, een Amerikaan uit Colorado. Hij lijkt op Jezus- deed vandaag 31km te voet - dus het lijkt alsof ik in de hemel ben terechtgekomen. De avond ervoor had Brian zonder comfort in een kerk geslapen op reservematrasjes, omdat er nergens nog plaats was. Dus eind goed al goed op deze toch wel zware dag, met verraderlijke klimmetjes. Met deze gelijkgezinde een heel toffe avond gedeeld: goed gepraat over vanalles en nog wat, onder andere over het verlies van onze ouders - je beseft wat ze betekenen als ze er niet meer zijn.
Hij is met mij mee teruggegaan naar het restaurant en ik heb op zijn aanraden een dubbele portie spare-ribs gegeten. Een goed glas bier gedronken, dat is hier per halve liter, Brian eentje , ik heb er twee gedronken om te bekomen.
Categorie:Week 3
11-05-2012
Kan het nog mooier?
Dag
14
11 mei 2012
Puente la Reina de Jaca - Puente la Reina(bij Pamplona)
123 km
Ik wilde vroeg vertrekken om 8u, maar zag weer platte achterband. De man van het hotel heeft me dan gestuurd naar fabriek die tractors onderhoudt! Zij hebben de band hersteld en de reservebanden opgepompt en nagekeken. Super, het peird rijdt weer op zijn best!
Bye bye hotel Anaya, daar gaan we weer!
Tweede lekke band!
Langs de Route National 240, langs het prachtige "Embalse de Yesa". Kilometers lichtblauw water, deed me denken aan Lac van Saint Cassien. Wondermooi.
Daarna moest ik kiezen: rechts? links? links? rechts? En natuurlijk heb ik de verkeerde kant gekozen. Zat bijna weer op de autostrade. Gelukkig zei een werkman dat het niet mocht. Retour langs de pechstrook van het nieuwe gedeelte. Al een geluk zeg dat er weer geen politie in de buurt was. Vijf minuten later stond ik al beneden op de juiste weg, de brug met de autosnelweg 115m boven mij.
Onderweg tijd genomen voor ontbijt. "Spek met eieren eten voor zware werken (=fietsen bij +30°???) en alles opeten!" zei vader zaliger, "want ik heb de oorlog meegemaakt." OK, vake, boodschap begrepen 76 jaar later. Eieren heb ik niet gevonden, maar spek wel. Ik heb het kunnen wijzen op iemand anders zijn bord. Wie geen Spaans spreekt, moet slim zijn
Doorgereden, prachtig weer, 30°, je hoort niets, alleen in de verte het geluid van een tractor die het graan maait. Navarra-route, voorbij het geboortedorp van Indurain. Verschillende pelgrims ontmoet: de Duitse Gertrude te voet, babbelke gedaan, en een Nederlands koppel, Ada en Jos. Sympathieke mensen, slimme fietsers (15kg per persoon), beetje foto's van elkaar gemaakt. Zij hebben samen de Col de Somport overwonnen, eervolle vermelding hiervoor. Even samen genieten van een kloof (beetje zoals Gorges du Verdon). Heel speciaal was een idyllisch tunneltje, om koude rillingen van te krijgen. Ada en Jos dachten er net zo over. Het was er zo donker dat je het licht moest opzetten. Binnen heel fris, buiten 35°. Stilaan beetje bewolking (vanaf zondag zou het minder warm worden, mag gerust!)
Ada en Jos, respect!
Uniek moment
Om even stil van te worden
Rijdend op een grindweg, voel je dat er steeds meer pelgrims komen. Je ziet mensen stappen, wuiven, in het dorpje voel je de aanwezigheid, er zijn meer wegwijzers, je voelt gewoon dat je dichterbij komt.
Fameuze klim gedaan naar Javier, niet van de poes! Eerst 9%, dan 5%: afzien. Op de top is het natuurlijk genieten! Afdaling was kicken, jammer dat dat zo snel gaat. Hier kreeg ik net hartverwarmende sms'jes van Marc en Geert op het juiste moment!
Op zo'n dag is vooral drinken belangrijk. Op een bepaald moment 20km gereden en niks gevonden om bij te tanken. In totaal zo'n 6 liter gedronken: thee, water, cola en Cas, een lekker limoendrankje hier (naam verwijst naar vroegere wielerploeg). Hierbij de gebruikelijke bananen, energierepen en ... jawel, snoepjes. Twee voor tien cent, zo gaat dat hier.
Het was een vermoeiende dag, 6 collekes van 5 tot 9%. Ik weet niet wat het is, maar de laatste twee uur sloeg de turbo weer aan. Al een geluk met een stuk afdaling erbij. Dat blijft - altijd voorzichtig - kicken. Voor het eerst de grote plateau gebruikt en kleine vanachter, topsnelheid even tot 54km/u. Straf he, bijna het cijfer van mijn leeftijd.
Tof hotelleke gevonden in centrum van de stad (dankjewel Bea!), Rural al Cerco, in een oude toren, de patron spreekt Engels en ik kan hier nog eten. Alles aan voordelige prijs. Bijna te mooi om waar te zijn!
Precies bij de aankomst om 19.45u - toeval of niet? - belde dorpsgenoot van Steenhuffel, Walter. Even bijgepraat. Bij deze: nog eens bedankt aan iedereen voor alle aanmoedigende mails en berichten in gastenboek, alle sms'jes en e-mails. Ik vergeet niemand, ik heb veel tijd om over alles na te denken. Zalig zalig zalig!
Mooiste authentiek plaatse in mijn camino?
't Is nog ver en 't gaat toch zo vlug.... Take it easy, peregrino!!
Categorie:Week 2
10-05-2012
Grenzen verleggen
Dag
13
10 mei 2012
Accous- Puente la Reina de Jaca
82 km
Lang geslapen, na de late - maar leerzame - babbel met patron en een late gast. Hierdoor ook nog een stommiteit begaan: de was was vanmorgen niet helemaal droog, want ik was hem vergeten uit te wringen.Nog proberen te redden, maar in feite was het geen probleem: ze voorspelden toch 34 graden, dus na een kwartier was alles droog.
Zicht uit kamer 's morgens
Meer en meer borden
Gestart met 2 volle bidons en een flesje reservewater, na 15km nog wat bijgetankt. Ik wist dat het sowieso een zware dag zou worden nadat ik het gisteren in mijn bolleke kreeg om een ommetje te maken langs Oloron, 30km meer dan gepland. In de 'clubkleuren' ging ik ervoor.
Pelgrim in aantocht ...
...in bekende outfit?
Van Gogh met verwilderde baard? Zeker op verlof in Frankrijk?
Vandaag dus de eerste grote col in mijn leven (behalve de spielerei van de Muur met Kasper en Guy, maar dat kan je geen col noemen he!) Het werd een rustig opgebouwde rit, 20km klimmen, maar ik was nooit in paniek of zwalpend. De polsslagen gingen nooit boven de 130. Bij een normaal klimmetje heb ik 110 -125, bij normaal fietsen 100. Komt allemaal overeen met de testen, dus goed bezig. Jaja, en dit op mijn leeftijd. Voor de specialisten: alleen bij 8 à 9% ga ik tot 130. Dit waren uitzonderlijke stukken, het duurde wel heel lang. Maar nooit in de problemen geweest. Gewoon ritme houden, rustig terugschakelen. Ik heb de raad van de copains-berggeiten gevolgd, bedankt allemaal daarvoor!
Af en toe moet peird rusten, ruiter dan ook maar
Die sneeuw wil ik van dichterbij zien!
De Col du Somport
Ik moest wel wennen aan de snelheid: permanent 7 à 10km per uur gedurende kilometers. Het enige vervelende was als ik eens verkeerd terugschakelde. Dan klonk er toch eens een vloekje, niemand kon me horen, er was in 10km toch geen kat te zien. Een rit van stampen, stampen, blijven stampen! En toch genieten van de wondermooie natuur, richting sneeuw. Tussendoor enkele kleine tussenstops en een lunch aan een bergriviertje.
Lunch, bidons dans l'eau
Pieds ook!
Na drie uur continu klimmen kwam ik boven. Col du Somport 1640 m en sneeuw op de top. In España! Supergevoel! Daarna snel gedaald, voor het eerst met pak en zak, viel goed mee, geeft natuurlijk een kick. Maar altijd voorzichtig gebleven. Op dat moment flitste door mijn hoofd: heb hier letterlijk en figuurlijk
de grens verlegd. Heb dat in het verleden vaak gedaan met medewerkers
en hoop dit in de toekomst zeker nog te doen.
Het bewijs
GENIETEN!
Peird zoekt verfrissing op 1640m hoogte
De grens
En snel dat zo'n afdaling gaat!
Afdaling naar Puente la Reina
In Jaca een kwartiertje in de kathedraal geweest, enkel gebedje, geen kaarsen deze keer (ik heb het niet voor van die elektrische kaarsen). De kathedraal was van binnen buitengewoon prachtig met veel gedecoreerde zijbeukjes en gouden taferelen, midden in de commerciële winkelstraat. Doorgereden door prachtige vallei en aangekomen in Puente la Reina de Jaca. Vandaag werd het gelukkig niet zo laat als gisteren. Na 5u10 rijden om 19.00u. in hotel (de politie was zo vriendelijk me een hotel aan te wijzen). Magnifieke dag! Tijd voor de eerste Spaanse kost.
Categorie:Week 2
09-05-2012
Snikhete dag vol avontuur
Dag
12
9 mei 2012
Dax
- Accous
127 km
Van Dax ...
naar Accous
Ik heb nu al 1332 km gedaan. In de verte zie ik de Pyreneeën al. Ik heb besloten toch wat spullen terug te sturen om zo licht mogelijk de bergen over te gaan.
Less is more
Ben al blij dat ik Annaert heet, stel je voor dat ik deze naam had en dan nog meer dan 1000km moest doen!
Snikhete dag: nog 33 gr om 19 u toen ik aan pharmacie passeerde. Het asfalt plakte aan mijn wielen deze namiddag. en toch was het vandaag fantastisch aangenaam om te rijden, niet te veel last gehad, veel gedronken, overal kunnen bijtanken.
Wat een mooie streek, dit hoeft echt niet te rap vooruit te gaan, ik geniet van elk moment!
60° warm water van de bron
Kathedraal Dax
Oloron Ste Marie
Nu de cols eraan komen, toch nog eerst even de remmen laten nakijken. De pluim van de dag gaat naar de fietsenmaker in Oloron Ste Marie. Volledig nazicht en kuisen van mijn peird met nieuwe hoefijzers en al. Nieuwe remblokjes...,versnellingen nagekeken, stuur terug vastgezet...was losgekomen in de Landez door mijn stoeipartij in de duinen met Sven Nys in gedachten... Na 5km kwam hij met zijn Peugootje langs mij gereden om te vragen of mijn peird ok was... Service...du jamais vu en France!
Cycles IGOUASSEL PASCAL Rue Despourrins - Oloron St Marie
aan het wachten - peird bij de dokter
Merci Mr. Pascal!
Ik kreeg ook nog wat raad van deze supervriendelijke fietsenmaker. "...la pompe de ton velo est effectivement de la cammelote... pas au niveau de ta peird" en dus heb ik toch maar een professioneel pompje gekocht. Mijn peird is dus tiptop in orde, nu de benen nog en 't komt in orde.
Maar toen begon het avontuuur pas echt vandaag! Gereserveerd in Fontaines dEscot in Sarrance, maar ik stond voor een gesloten deur! Een verhaal om het boek van Agatha Christie te vervolledigen...Een spookkasteel? Alleen 3 blaffende honden en verdachte engelse vans voor de deur. Wel 10 x gebeld ...niks! Ik weg, op den duur met mijn licht aan, mijn nieuw peird en ik toch een beetje ongerust...Waar is dat adres?? Zouden peird en ik buiten moeten slapen zoals Jozef en Maria?
Gelukkig:eind goed al goed.... Verder gereden tot in Accous (in het Parc national des Pyrénées), daar was ik gelukkig nog welkom, pas om 21.45u aangekomen. Bewust serieus afgeweken van de normale route naar St. Jean Pied de Port, maar zeker rustiger om te fietsen!
Ik kon hier nog eten, tussen de routiers. Heb effe overwogen om een tattoo te laten zetten. Jaja, zwaar volk hier, maar zeer vriendelijk. Ondertussen mijn marcelleken aangedaan om te passen in het gezelschap. Koude schotel à volontéééééééééé met véééééél keuze.Tot 00.30 met de patron 'getraind' ...groten babbel over alles en nog wat: super! Uiteindelijk 127 km gedaan, in plaats van de voorziene 70! Morgen toch eens rustiger aanpakken? Of toch weer een uitdaging?
Categorie:Week 2
08-05-2012
Lange solotocht
Dag
11
8 mei 2012
Arcachon- Dax
166
km
Vandaag had ik in het geniep een plannetje voor mezelf gemaakt. Aangestoken door de microbe van de lange-afstandsduif Frans, wilde ik zo ver mogelijk fietsen. Zonder iets te forceren, binnen de normale grenzen. Met in gedachten alle sportvrienden die ik ooit had, van de kleine tot de grote ballekes: golfvrienden, tennis- en voetbalvrienden, van 4e tot 1e provinciale, en de fietsvrienden van Knokke en Imde.
Geen uitgebreid ontbijt vanmorgen, enkel nog de banaan en de appelsien en een colake. Zoals gewoonlijk was het het eerste uur moeilijk, beetje vierkant draaiend. Maar gelukkig had ik tegen 12u mijn ritme te pakken, ik had dan al 70km gedaan.
Tijd voor de dagelijkse provisie. 8 mei, in Frankrijk 'Jour de la Victoire', dus alweer alles gesloten. Kathedralen dicht, geen curés te zien. Gelukkig wel een boulangerie voor mijn pains à raisins, een bar à tabac voor nieuwe batterijen voor de gps en een groentewinkel voor mijn bananen. Deze keer nog drie extra boterhammen, zodat ik zo weinig mogelijk zou moeten stoppen en gewoon mijn eigen 'déjeuner sur l'herbe' zou kunnen doen.
Buiten Arcachon nog 50km heel mooie natuur, prachtige fietspaden, uniek. Fietsen langs vroegere spoorwegbeddings, toch iets anders dan Leireken. Daarna werd de natuur wat eentoniger, desolaat zelfs, bossen weg.
Tot 14 u ging alles vlot: na de frisse en bewolkte ochtend, werd het zelfs warm en zonnig. Dus overschoenen, extra mouwen en beenverwarmers uit. Zonder forceren, goed gereden tot 17u. Ik dacht: hier zit een record in, maar dan! Felle tegenwind, op kop en zijwaarts. Alsof ik aan het boksen was tegen een warme haardroger. Sint-Jacob, waarom, waarom? Daarna viel de wind toch en kon ik het laatste stuk terug wat sneller rijden, op automatische piloot.
Onderweg weer verschillende ontmoetingen die in mijn dagboek moeten. Zo was er James uit Groot-Brittannië. Hij zou ook efkens de SdC doen, maar "It's harder than I thought"... Hij is niet zo goed uitgerust en heeft de grootste problemen om zich te oriënteren op de kruispunten. En hij wil nog altijd links rijden...hoe conservatief zijn ze toch nog, he? Bij gebrek aan drinken gaven mensen op een familiefeest me gratis te drinken plus vulden ze de bidons op. Kleine Maya gaf me een ministeentje mee voor haar familie... mooi moment.
Voor de verandering zag ik nog eens een 'echt' peird! En dan was er nog die speciale voetgangersbrug: in geval van ademnood kan je er gratis air comprimé krijgen in plaats van epo!!!
In de buurt van Dax gelukkig terug een heropflakkering van de natuur, weer groener, mooie riviertjes. Tof hotelletje gevonden in Dax met mooi uitzicht. Was net op tijd binnen voor een hevige stortbui.
Vandaag dus geen bezoeken aan kathedralen, geen stempels. Enkel concentratie op eten en drinken en ... fietsen natuurlijk. Na 8 uur op mijn peird, kwam ik aan in Dax, 166km op de teller. Dit
ga ik nooit meer doen, maar ben wel trots op mijn persoonlijke
record.Super voor mezelf, ter ere van alle sportmaten van vroeger!
Morgen wil ik even uitslapen, mijn fiets in orde zetten en dan een kortere rit doen. Heb net nog een goeie diner gehad als krachtvoer, want binnenkort komen de Pyreneeën eraan.
Categorie:Week 2
07-05-2012
Fietsen in wonderland
Dag
10
7 mei 2012
Montalivet-les-Bains - Arcachon
105
km
Vanmorgen heb ik samen met Frans ontbeten en daarna is hij meteen vertrokken. Toffe ontmoeting, we horen elkaar vast nog. Vandaag kondigt zich aan als een mooie dag, het zonnetje schijnt alvast de kamer binnen!!
14.00u: Paadje naar Lacanau Ocean - ik fiets in wonderland, paradijs voor de vélo! Net panini gegeten, daarna nog ne goeie pizza in La Porge. Beetje reserves opgeslagen voor de volgende dagen. Vanavond in Arcachon misschien fruits de mer????
18:00u: Fantastische dag ...al 102 km gedaan.en niet moe...beste fietsdag a la
Sven Nys! Op bac tussen Cap Ferret en Arcachon: geweldig!
19.30u: Geïnstalleerd in proper hotelleke, vlak aan jachthaven, Hotel Orange Marine. Mijn peird staat op de binnenkoer naast mijn deur. Nu nog een restoke zoeken en ik heb er een wonderlijke, gelukzalige dag op zitten. Laatste 30km vol forsythia's: prachtig!
Vandaag is vrij goed verlopen! 5u30 op de fiets gezeten.
Na een
goede nachtrust en een lekker ontbijt werd ik uitgewuifd door de
uitbater van het hotel. Echt een adresje om te onthouden,
prijs-kwaliteit dik ok!
En dan op weg naar de boot. Jaja, kleinkinderen, bonpapa gaat de boot
naar Spanje nemen. Eerst nog 75 km fietsen. Het was bewolkt, geen
regen, maar de wind blijft uit de verkeerde richting komen. Zou
Sint-Jacob dit nog kunnen regelen? Eens de wind vanachter zou zo'n deugd
doen.
Onderweg gepasseerd in St. James. Niet enkel Steenhuffel loopt blijkbaar onder water
Maar ik heb goed kunnen rijden. Op de middag in Saintes de nodige
inkopen gedaan. Proviand van de dag: 4 bananen, 4 tomaten, 1 cola en een
zakje snoepjes. Mmmm, van die lekkere bonbonnetjes, de snoeper van de good old days is
terug. Toen ik wegreed, kwam de winkelier me nog een appelsien geven
'omdat de pélerin het nodig zou hebben vandaag'. Oei, zie ik er dan al zo slecht uit? Of zou het komen door mijn baard
die begint te groeien (scheergerief meenemen was niet nodig, weer enkele
grammetjes gespaard).
In de kathedraal van Saintes was net de mis met communicantjes uit toen
ik aankwam. De kindjes en de ouders kwamen buiten met een kaars en ik
moest denken aan de Belgische kindjes. Krop in de keel dus. Voor hen zal
ik zeker volgende week nog eens rijden. De curé schreef 'avec plaisir'
nog iets in mijn geloofsboekje. Een pakkend moment, ik ben in tranen
buitengegaan.
Op naar Royan, waar ik op 1 minuut na de boot gemist heb. Twee minuten
later kwam er nog een pelgrim aan: Frans uit Kapelle-op-den-Bos. Een
sympathieke 64-er, megafietser, heeft al 5 keer SdC gedaan, Lourdes,
Rome, Portugal... We hebben samen nog 30km in de duinen gefietst, met
den 'bac' de overtocht
gedaan en een heel toffe avond gehad. Veel gepraat over Compostela en
andere dingen.
Le Camino, c'est 20% avec les jambes, 80% avec la tête, mais c'est 100% avec le coeur... (pelgrim Tony)
Categorie:Week 2
05-05-2012
Afzien!
Dag 8
5 mei 2012
Poitiers - Saint-Jean-d'Angély
131
km
Vanmorgen eerst naar het Hotel de ville geweest. Zaterdag, dus gesloten.
Gelukkig was er een begripvolle ambtenaar die nog vanalles aan het
voorbereiden was voor de verkiezingen van morgen. Hij bezorgde me toch
nog een stempel. Morgenavond de uitslag, we zijn benieuwd.
Daarna
10km verloren gereden bij het uitrijden van Poitiers. Het begin van de
rest van een mindere dag. Regen, stortregen, onweer (met donder en
bliksem in de verte), bergop, alles wat je niet graag hebt!
Regen is ok, want dat is de natuur. Wind is ok, want dat is de natuur. Klimmetjes zijn ok, want ik heb hiervoor gekozen. En
toch: de drie samen waren wat 'trop' en 'trop is te veel'... Afzien
was dan ook het thema van de dag, maar so what? Ik heb afgezien van
kilometer 50 tot 110, maar ik heb dit wel gewild. Anderen, die het niet
gewild hebben, zien ook af. Dit besef, samen met de gedachte aan al die
sms'jes en mailtjes vol steun, hielpen me erdoor.
Pas rond 17.30u zag ik weer blauwe lucht. Totaal verkleumd ging ik in
de buurt van Aulnay een chocolat chaud drinken en mijn bidons laten
bijvullen met warm water voor de thee. De dame daar gaf me een supertip:
nog enkele kilometers verderop vond ik een tof hotelletje in Saint-Jean
d'Angély met diner + logies + ontbijt voor een habbekrats. Na deze
verschrikkelijke dag heb ik dan ook enorm genoten van het lekkere eten.
Vandaag
7uur en 16 minuten gereden, bedacht net dat dit ongeveer een werkdag is
he! En meteen relativeer ik mijn zware uren van vandaag. Morgen geven
ze nog veel 'orages', dus dat belooft. Maar nu eerst goed slapen, ik ben
doodmoe!
Categorie:Week 2
04-05-2012
Nat natter natst !
Dag 7
4 mei 2012
Vouvray - Poitiers
118
km
Een koninklijk ontbijt op het kasteel... ideale locatie voor zo'n moordscenario van Agatha Christie! Fantastisch dat de hoteleigenaars dit een pelgrim aan een prijsje lieten meemaken.
Een dag vol regen, tegenwind, afgezien! Niet alleen onder de brug was er water: overal water...
4 mei, 4 kaarsjes voor allen die ik liefheb in de kathedraal van Tours.
Poitiers by night, prachtig!
Categorie:Week 1
03-05-2012
Bijzondere ontmoeting en unieke logies
Dag 6
3 mei 2012
Chateaudun - Vouvray
112 km
Jaja, ik krijg ook hier mijn rituelen. De dag begint met een bezoek aan de plaatselijke markt voor het inslaan van de proviand: 5 bananen, 4 mandarijnen en bij de bakker 2 pains de raisins. Twee dingen heb ik al geleerd: op tijd eten en op tijd drinken. Voor de drank is het voorlopig simpel: af en toe een cola en voor de rest mijn eigen brouwsel. Vers water vind je hier overal en ik heb zakjes groene thee mee van thuis (ahum, klinkt beetje als de Hollandse formule he), dus ik maak bidons met thee, veel water en bij de koffie gekregen suikertjes erbij (tip van mijn Mexicaan!)
Ik heb ook nog even een rondritje in Chateaudun gemaakt, hier en daar zelfs beetje uitleg gekregen, iedereen was erg vriendelijk. Alleen vragen ze hier de hele tijd of ik 'Hollandais' ben. Zie ik er dan zo Hollands uit?
Onderweg kwam ik pelgrim Tony tegen, te voet, helemaal in de ban van Compostela, zijn reis aan het vervolledigen van vorig jaar. Een goede babbel gehad, hij vertelde dat Cabo Fisterra de max is... Hij heeft enkele zinnetjes in mijn dagboek geschreven die ik ga koesteren. We hebben ook nog wat proviand uitgewisseld: hij gaf mee stuk kaas, ik gaf hem enkele babelutten van bij ons. Deze ontmoeting met een gelijkgezinde vond ik één van de mooiste momenten tot nu toe!
Verder naar Vendôme gereden: magnifiek. Misschien nog mooier dan Chartres? Binnen in de kathedraal - toeval of niet - een bandje met mijn lievelingsmuziek van Sarah Brightman. Om de 2 uur kom ik een auto tegen, een prachtige streek, het wordt met de dag zaliger om dit avontuur te doen.
Daarna richting Tours, mooi weer, beetje tegenwind, maar te doen. Voor het eerst mijn korte - zo zacht als een pamperke - Assos-broek aangedaan. Het ene kasteel na het andere, de Loirestreek is prachtig, o.a. Vouvray, een wijn die ik -toevallig?- al een hele tijd graag drink.
Onder het motto 'Een nee heb je, een ja kan je krijgen', fietste ik het imposante kasteel van Jallanges binnen. Een klein jongetje kwam me begroeten en ging zijn vader halen. En jawel, dankzij de supervriendelijke eigenaars lig ik hier nu in de bovenste kamer (aan gunsttarief voor pelgrims als er geen andere plaats is) te genieten van een flesje witte huiswijn. Ik vond dat dit wel mocht na 6 dagen fietsen. Heb geen avondeten gehad, dus ik speel voor aapje en eet de laatste banaan op. Morgenvroeg is er wel ontbijt. Ik heb 2 dagen geen mails of internet gehad, maar ik mis niks meer en ben gelukkig. Mijn peird staat op de binnenkoer te wachten om morgen richting Poitiers te rijden. Dankuwel Sint-Jacob.
"On va a Compostelle pour cueillir une étoile, son étoile, on marche avec le coeur et la route est belle." (schreef Tony in mijn dagboek)
Categorie:Week 1
02-05-2012
Pomp gevonden en prachtig Chartres
Dag
5
2 mei 2012
Épône - Chateaudun
129
km
Om 7 u ontbeten, beetje muizenissen over mijn banden die ik
kost wat kost wil oppompen. Lucht kost niks, maar je moet het erin krijgen he! Niet
evident. Gisteren 12 pompstations gedaan zonder luchtpomp, 13e
eindelijk een pomp, maar 'hors service'. Pffff, ik heb mijn Frans vlagske van mijn fiets gehaald...
en laat het Belgische hangen.
Na het eerste colleke van de dag spreek ik een koppel aan of
ze toevallig geen pomp in huis hebben. Wat een geluk: het zijn wielertoeristen en dus rij ik even
later met goede banden weer verder. Bedankt Serge en Françoise.
Net voor Chartres beland in een gesloten pizzeria, maar die
mensen waren zo vriendelijk me toch nog een beetje 'poulet' aan te bieden, een
appel en bonbons voor onderweg. Iedereen is zo vriendelijk tegen pelgrims. Je hoort 'bon
voyage', het lijkt alsof je op een wolk naar Compostela fietst.
In Chartres aangekomen. Jan, ge hebt gelijk: 't is prachtig.
De kathedraal, de glasramen... Er was net een viering bezig, mooie gezangen, genoten van
deze magnifieke plaats. Stempel gehaald en 2 penningen voor de
kleinkinderen. Daarna nog kaarsje aangestoken voor de kleinkinderen en alle
kinderen van de familie.
Daarna doorgefietst tot 20.00u, het was fris weer, geen zon,
maar ook geen regen, windstil: zalig. Wel wat klimwerk gedaan, dus 's avonds
toch stikkapot. Misschien daarom dat ik een upgrade kreeg naar een
mindervalide kamer waardoor mijn peird bij mij kon slapen? Gelukkig slaap je na een pelgrimsrit goed, want met die
autosnelweg, trein, enz zou ik anders geen oog dichtgedaan hebben.
Categorie:Week 1
01-05-2012
1 mei, zelfs de pastoors werken niet vandaag
Dag 4
1 mei 2012
Clermont - Épône
97
km
Vandaag was een reuzedag.
Het begin was nochtans niet zo goed. Om 7u al opgestaan, maar het duurde nog een uur voor ik het wiel er goed in kreeg, de binnenband kon vernieuwen en dan stond de band nog niet hard genoeg vond ik. Op zoek dus naar een pomp, maar ja, alles was dicht, zoals ze me gisteren hadden voorspeld. Uiteindelijk heeft een wielertoerist me uit de nood geholpen. Morgen is alles terug open, en zet ik de banden terug in orde, zoals Benny het me geleerd heeft.
Wat heb ik vandaag geleerd? Zelfs de pastoors werken niet op 1 mei en dus heb ik bijna geen stempels. Opvallend wel aan het werk: de allochtonen in de épiceries, supervriendelijk, zo zie je maar.
De eerste pelgrims die ik tegenkwam, waren rarara Nederlanders. Eerst een vrouw voorbijgestoken, verderop twee mannen: één met knalrode kop, andere met lijkbleek gezicht. Hun eerste reactie: "nou, jij vloog naar boven". Na een korte babbel had ik het al begrepen. Ze hadden 'alles' mee, elk 32kg in volgepropte zakken met nog een (niet waterbestendig) tentje erbovenop. Hun tweede reactie: "Misschien zijn we toch iets te zuinig geweest." Ahum. Ze gaan dus spullen terugsturen, anders geraken ze nooit in Spanje. Bedankt René en doei!
Ondanks de banden-beslommeringen vanochtend waardoor ik maar 6km had gereden tegen de middag, heb ik in totaal toch nog 97km gedaan. Het was aangenaam rijden: veel zon, lichte tegenwind, enkele klimmetjes (eentje heb ik per ongeluk 2 keer gedaan, kuch kuch) Op de bloemenvelden heb ik een boeketje geplukt voor op mijn fiets. Bedankt Sarkozy, voor zolang het nog kan.
Bloemen voor iedereen, ook voor mijn peird
Peird op brug van de Seine
Ondanks de kleine pechjes van gisteren (lekke band, resto gesloten, ik kreeg als koude schotel nog de restjes, denk ik, maar het was ok), heb ik het gevoel dat Sint-Jacob over me waakt. Voor de eerste keer vanavond een goed badje kunnen nemen. De was heb ik -zoals het hoort- al 4 keer gedaan. Jaja, wie had dat gedacht! Vanavond nog een lekkere steak met frietjes gegeten, krachtvoer voor morgen. Ik probeer nu in Frankrijk een beetje sneller te gaan dan gepland, zo zal ik in Spanje meer tijd hebben om te genieten en waarschijnlijk zal het ook nodig zijn als de bergen eraan komen om het dan wat rustiger aan te doen.
Voor de thuisblijvers die gisteren 's nachts een sms van me kregen: nee, ik ben
hier niet het nachtleven ingedoken. Twee bromvliegen hielden me uit mijn
slaap en daarom besloot ik iets nuttigs te doen.
Ik begin mijn draai te vinden en echt van mijn tocht te genieten ...
Categorie:Week 1
30-04-2012
Begonnen als een duif en geëindigd zoals Nys
Dag 3
30 april 2012
St Quentin - Clermont
129km
De dag gestart met een licht ontbijtje. Fiets opgepikt aan
de receptie, het geeft toch een goed gevoel als die veilig staat: 'mijn peird
is mijn kapitaal" op deze tocht.
Om 9u ging de kathedraal open, maar er was nog niemand
gezien. Dan maar tot aan de pastorie gegaan, waar de curé - stel u voor: in
volle voorbereiding voor een begrafenis- met een heel mooie pen een
handtekening gezet heeft. Misschien nog meer waard dan een stempel? Alleszins
weer een mooi moment.
Als teken van erkentelijkheid voor mijn "3
musketiers" (alhoewel het soms ook kleine boeven zijn zie dag2), Kasper,
Luc en Guy, hield ik eraan nog een 2e stempel te gaan halen in het
Office du Tourisme voor die zware rit van gisteren die we toch zwaar onderschat
hadden. Zoveel wind en verraderlijke hellingen!
Tot in de vooravond was Sint-Jacob me vandaag wel goed
gezind. Om 10u ben ik dan echt vertrokken, heel ontspannen weggereden uit
Saint-Quentin. Tot 14u was het zon, windstil en bergaf. En bergaf bolde
vandaag wel vanzelf (Luc zou jaloers zijn). Gemiddeld 20km per uur gedaan, dus
dat viel goed mee.
Ook de hellingen waren zachter en al snel stond ik met
"mijn rode duivenkeven" in Noyon. Onderweg magnifieke uitzichten met
grote koolzaadvelden, toffe dorpjes, met overal(!) gesloten épiceries.
"Les Français font le pont, monsieur le pélerin." En het zal
een grote pont zijn, want morgen is ook nog alles gesloten. Dat belooft.
Een pelgrim op de brug van de Somme
Jammer genoeg maakten er anderen een andere brug...
Verderop vroeg ik een oud vrouwtje die haar gras afdeed,
waar ik iets kon kopen. Opnieuw: alles is gesloten. Maar ze was zo vriendelijk
om me spontaan een grote fles water te geven. Gelukkig had ik nog een appel mee
van het ontbijt en enkele energierepen. En ik moet bekennen: de spekjes
van Yvette zijn bijna op, als ik eraan begin,
kan ik er niet afblijven!
Terwijl ik in Noyon op een stempeltje wachtte dit wilde ik
toch graag ter nagedachtenis van vader zaliger die tientallen
Noyon-duifprijskampen meedeed- ontmoette ik een Frans Spaans gezinnetje. De
kinderen waren in de ban van mijn fiets en nieuwsgierig naar de verhalen over
Compostela. En ook tof: ze boden me spontaan een belegd broodje aan.
Na het mooie stempeltje, terug beginnen peddelen, peddelen,
alles ging vanzelf, op het einde nog een beetje wind mee, kortom superbenen
vandaag.
Na wat zoeken toch nog een goedkoop hotelleke gevonden in
Clermont.
De laatste kilometers nog wat gas bijgegeven en toeval of
niet, de laatste kilometers heb ik op de pechstrook van de autostrade
gereden (alle Fransen zaten naar Sarkozy-Hollande te kijken). 3 kilometer, gelukkig
geen politie gezien.
En dan, pech, 500m voor de afrit, achterste band
kapot. Ik ben nog nooit zo snel van een afrit gegaan. Ik moest denken aan Sven
Nijs, maar heb de fiets toch maar niet op de schouder genomen, maar voorzichtig verdergeduwd. De conciërge van het hotel is me dan
komen oppikken, ik heb nog snel iets gegeten en
pas om 22u heb ik nu even de tijd voor de blog. Ik hoorde dat er veel mensen
mee lezen en dus meeleven, dus bedankt iedereen. Doet enorm deugd.
Morgenvroeg eerst de band repareren, 't is 1 mei dan, de dag
van de arbeid, hé, en dan zien wel waar we geraken. Ik heb er al 372km op
zitten, nog een hele weg te gaan
Categorie:Week 1
29-04-2012
Politiecontrole en veel wind!
Dag 2
29
april 2012
Doornik- Saint-Quentin
126
km
Om 7u 30 wakker geworden met een houten kop! Tja, wie
plezier wil maken, moet ook afzien zeker. Om 8u45 vertrokken, met vier, want vandaag
kon ik ook op het gezelschap van Guy rekenen. Vandaag het omgekeerde
regenscenario van gisteren: regen en véél wind en op het einde zon.
Maar na 20km waren we meteen klaarwakker. Aan de grens stond
een politiecontrole: alcoholcontrole, moeten blazen, de agent wilde ons 2 uur
vasthouden. Tot bleek dat dit
om een
grap van Guy ging, jawel, het was gelukkig maar- een nepagent met in de
koffer
bekende zakken van Nivelles Shopping en Les Bastions vol plezante
dingen: een
stinkende kaas, paté 'et deux baguettes'. Die hebben we op de fiets
bevestigd. Leute onderweg natuurlijk voor iedereen die ons zo zag
passeren. En er was ook nog een steen van 7,5kg, uit Parijs-Roubaix om
mee te
nemen
20km voor Cambrai zijn we Gerda Coolens tegengekomen. Tof
weerzien, bemoedigende woorden, wat foto's genomen.
Na 2 uur hadden we 50 km gereden. Maar dan wind. Véél wind.
Die overheerste de rest van de dag. We hadden nog 60km voor de boeg, maar
wisten niet dat het zo zwaar zou zijn. Wind op kop, bergop, maar zelfs bergaf
leek het of we aan het surplacen waren tegen de wind. Ongelooflijk! In Cambrai nog
eens gestopt, kapot.
Teamspirit hielp ons erdoor, we hebben het gehaald. Om
18.00u waren we in Saint-Quentin, allemaal doodmoe. Nog iets gegeten in een
brasserie (bedankt Luc!). Ik weet zeker dat iedereen goed zal slapen.
Morgen richting Compiègne, normaal gezien 80km. Maar 't is
een vraagteken, want ben nu echt wel moe.
Nog nen dikke merci aan de copains, Kasper, Luc, Guy, voor
de eerste dagen samen! Vanaf hier ga ik alleen verder
Categorie:Week 1
28-04-2012
Hamiltondecors, festiviteiten en de eerste stempel!
Dag
1
28
april 2012
Wemmel - Steenhuffel
- Doornik
117
km
Na het warme afscheid van familie en vrienden van Wemmel
naar Steenhuffel waar we meteen de echte pelgrimsroute konden volgen. Langs de
Dender: prachtig, net alsof we door mistige Hamilton-decors aan het rijden
waren (maar dan zonder de vrouwen). Eerste pech: in Aalst reed Luc plat. Maar
de weergoden waren ons wel goedgezind: er was geen zon, er was geen regen, maar
vooral: er was geen wind! En dus konden we doorrijden gemiddelde snelheid van
deze eerste dag was 23,5km/u. Twee wielertoeristen uit Wetteren reden en
supporterden een eind mee.
In Geraardsbergen had Kasper nog een ideetje. Nee, geen
mattentaarten! Krachtpatser Kasper wilde en passant nog even de Muur oprijden.
Luc en ik de oudjes wilden natuurlijk niet onderdoen en volgden met zak en
al..De laatste stenen waren echter te glad, we wilden geen risico's nemen en
dus zijn we de laatste 200m afgestapt. Er was nog arbeid genoeg te doen daarna!
Onderweg alvast de eerste anekdote: we waren op zoek naar
een café, maar dat was in geen velden te bespeuren. Iemand aangesproken, bleek
dat het dichtstbijzijnde nog 10km ver was. De man in kwestie Vincent was zo
vriendelijk ons bij hem thuis te trakteren op een koffie en een pintje! Toffe
ervaring op de eerste dag.
Om 16.00u kwamen we aan in Doornik. De eerste regendruppels
vielen toen we net binnen waren. Toeval?
Na een eerste stempel, volgde al de eerste verrassing: Guy
had een bezoek aan de kathedraal geregeld met een gids, en als tweede
verrassing: een tweede stempel in de St-Jacobskerk. Het etentje 's avonds dikke merci trouwens aan Thierry en co
voor de attentie!) liep een beetje uit, typisch voor zakenmensen zeker?! Dag 2
was al een uurtje begonnen
Categorie:Week 1
Het vertrek ... Buen Camino!
Categorie:Week 1
27-04-2012
Steenhuffel, waar alles begon...morgenvroeg GO!!!
En...??? Zenuwachtig...??? Klaar voor de start van je grootste avontuur?
Vele malen was ik in mijn leven zenuwachtig voor belangrijke vergaderingen, raad van bestuur, moeilijke beslissingen, voetbalmatchen met kampioenschap op 't spel op de laatste zondag, uitholen voor de winning put of verliezen met het team, enz....enz...
Nu op een nachtje slapen van wat mijn levensdroom is geworden, voel ik me kalmer dan ooit!
Hoe verklaar je nu zoiets?
Het gevoel van zoveel aanmoedigingen, steun, lieve sms'jes, mailtjes en zo, maken dat ik het grote avontuur met zoveel lieve mensen kan delen, wat de wielerarbeid al een stuk lichter zal maken.
Aan allen die ik zou vergeten zijn, hartelijk dank, ik zal jullie op gepaste wijze gedenken tijdens mijn tocht.
Woensdagavond hebben de kids en de kleinkinderen er een gezellige avond van gemaakt om bonpapa, de aanstaande pelgrim, nog eens extra te komen knuffelen. Thx kids. Bedankt Jurgen dat je speciaal uit Amsterdam terugkwam. Schoonzoon Filip heeft ervoor gezorgd dat ik nog meer apps op de smartphone heb om zo eenvoudig mogelijk mijn blog aan te vullen, en ja hoor, hopelijk enkele fotootjes op tijd en stond door te mailen.Ook vertalingen, geschreven en gesproken in 't Spaans kan ik oproepen, wie had dat ooit gedacht van mij.
Een mooi afscheidsfeestje gisteren voor de op pensioenstelling van vriend Pierre vdh, het weerzien van mijn Devimootjes-familie, en de receptie deze middag van alle TM-medewerkers onder de 9 beroemdste blinkende bollen van ons nat en winderig vaderlandje, met een gezellig, was de ideale manier om letterlijk uit te bollen tot morgen.
Deze namiddag alles in de fietszakken geladen, nog een oefenritje gemaakt en tot het besef gekomen dat Sophie en Rita gelijk hebben. Minder bagage meenemen is de boodschap!
Less is more, nu pas begrijp ik de ware zin van deze spreuk, letterlijk.
Verschillende kledingstukken (!!!geen pyjama meer!, fietsbroeken minder, minder shampoo enz...)
Mijn Wip Express blijft aan boord, ik zal nog regelmatiger moeten wassen en plassen (heb ik pas geleerd, valt nog mee hoor!).
Uiteindelijk start ik morgen met 15.5kg alle tassen samen, droog gewogen! Morgenavond na de aangekondigde regen ...kg? Quizvraag?
Morgen begint het echt, tijd maken om mijn levensfilm te herbekijken vanop de fiets richting Compostela.
Eerste etappe, Doornik via de echte Compostela-route. De dichtstbijzijnde gemeente is Steenhuffel waar ooit mijn levensfilm startte....op Sinterklaas 1952. Hiervoor rijden we graag 15 km terug, (op suggestie van Kasper) back to the roots!!!
Mijn gelegenheidsgezellen voor dit weekend, Kasper en Luc, zullen een rondrit krijgen in het dorp van het bier waar Brabant trots op is, spijtig dat onze passage zo vroeg valt, anders hadden we er al een Palmke kunnen gaan drinken.
Tot onderweg
Na regen komt zonneschijn, altijd!
Alleen in Belgie duurt dat soms wat langer...