Ellen van de boeken vroeg me mee uit. ( Ellen van de boeken/ Ellen van de uitgeverij, is eigenlijk mijn beste vriendin Ellen. Al jaren (lees: van toen de dieren nog spraken) delen wij elkaars lief en leed)
Een niet alledaags interview waar Peter Terrin en Christof Vekeman elkaar bevragen over hun eigen boek, leven en andere spinsels. Identiteit, de vage grens tussen een ego- vrij- bestaan en zelfdestructie, waar begint fictie en stop realiteit. Ongehoord interessant.
Het contrast tussen de vlotte en (het volgende word komt niet van mij maar van Terrin) mediageile Vekeman en de onzekere maar uiterst intelligente Terrin, maakte deze avond tot een inspirerend geheel.
Ik las geen van beide boeken. Stapels anderen liggen al maanden op mij te wachten. Zo gaat dat, ik lees en ik lees veel maar ik ben ook verslaafd aan het verzamelen van werken die ik 'nog zou moeten lezen'. Deze avond wil ik alles laten vallen en "Post Mortem" bij mij nemen.
Jammer dat er op deze literaire avond niet meer bezoekers aanwezig waren, een 20- tal (ruim geschat) woonde de voorstelling bij. Als bemiddelaar ga je normaal gezien opzoek naar de reden van deze schamele opkomst. Nu, het boeit me niet, ik vond het gezellig.
Onderaan voegde ik enkele links toe, bekijken is de boodschap! Achter de onderste link zit de muziek waar ik op dit moment naar luister. Nog zo'n held (snel ga ik naar een concert van The tallest man on earth, later dus meer van dat)
"We kunnen doen wat we willen, maar niet willen wat we willen"
Zo'n druilerige dag waarop je twee kanten uitkan. Ofwel word je zwaarmoedig en valt het leven zwaar of je zoekt fijn gezelschap op en je kruipt gezellig de bioscoopzaal is.
Niet enkel was de film een verrassing, ook de bioscoopzaal was nieuw voor mij. Zo eentje die ondanks mijn kort bestaan jeugdsentiment op doet borrelen. Cinema Cartoon's.
"Little black spiders" vertelt het verhaal over zwangere tienermeisjes die in de jaren '70 worden verborgen gehouden op de zolder van een ziekenhuis. Ik ben een liefhebber van Nederlandstalige film en vind dat deze parel naast "Dagen zonder lief" en "Anyway the wind blows" mag staan. Nu, twee dagen later, denk ik nog een aantal keer per dag aan een aantal scènes uit de film. Dit als een sprekend bewijs van het goede werk van de regisseur.
TIP: Maandag kost een toegangsticketje in deze kleine, gezellige Antwerpse Cinema maar 6 euro
