Links en rechts.

Ja en nee.

Mijn gedachten waaieren alle kanten uit. Er is geen eind aan vast te knopen. Elke dag kom ik op tientallen ideeën over hoe ik met A. moet omgaan. Ik wil haar vriendschap behouden. Maar is die vriendschap mogelijk? Is het niet zo dat als één van beide partijen iets voelt, elke vorm van vriendschap uitgesloten is?

Ik twijfel ook aan haar wil om vrienden te blijven. Ze zegt van wel, maar zijn haar sms'en niet korter geworden? Of is dat mijn inbeelding?

Het is zeer moeilijk om de dingen nuchter te zien, maar op zijn minst besef ik het. Ik heb geleerd uit het verleden; je ziet alles door een bril. Je filtert de waarheid.

Als ik denk aan hoe haar man, J., met haar door het leven gaat... aan hoe hij weet dat hij volgend jaar nog steeds bij haar zal zijn. Ze zullen alweer samen in Colombia zijn. En tussendoor samen in België. Maar hun levens zullen niet wijken, ze hebben elkaar op elk moment. Ik ben zo jaloers.

Ik word verdrietig bij het idee dat het voor mij binnen een paar maanden gedaan zal zijn.