Inhoud blog
  • de ronde van Belgie
  • Rit 9
  • Nog een paar foto's
  • Rit 8
  • foto
    Zoeken in blog

    Mailinglijst

    Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.


    Ware Vrienden Hulshout
    Le Tour 2009 - Fabio Casartelli
    29-07-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fabio Casartelli - the story...
    Een warme zomerdag in 1995, 18 juli, 15de etappe in de Tour.  Tijdens de verschrikkelijk gevaarlijke afdaling van de Col de Portet d’Aspet valt een groepje renners in één van de steile bochten.  Daarbij ook de jonge Italiaan Fabio Casartelli.  De toenmalige ploegmaat van Lance Armstrong raakt met zijn hoofd een muurtje en krijgt in de helikopter die hem naar het ziekenhuis voert, drie keer een hartstilstand...

    Lees het volledig verhaal in bijlage.

    Bijlagen:
    Fabio Casartelli - the story....doc (368.5 KB)   

    29-07-2009 om 21:42 geschreven door ware vrienden  


    13-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de ronde van Belgie
    Begin augustus 2010 gaan we weer op pad.
    Meer info volgt later.......
    De Ware Vrienden

    13-03-2010 om 10:48 geschreven door ware vrienden  


    13-08-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rit 9
    Rit 9 : Bagneres - Pau
    Ritgegevens : 200 km gem snelh : 22,2 - 4315 hoogtemeters

    Vandaag begonnen we aan de koningginnerit ( bonustrack) van Bagneres naar Pau.Na een avondje stappen in een plaatselijke homobar met 4 ware vrienden en de 2 ploegleiders ( Volderke , de tank , di luca , ivanov , ekimov en dirk demol ) sta ik ( Wimme ) op om 06H30. Vele twijfels razen door mijn hoofd , ga ik starten of niet ? Na veel over en weer geloop heeft de Gerry mij kunnen overtuigen dat de weersverwachtingen gunstig waren.. Toen heb ik de knoop doorgehakt , als kapitein van de rit kon ik mijn team niet in de steek laten.Met zen 7 zijn we begonnen aan de rit ( Renzo , Ferdi en Gukke hebben gepast ). Na een kleine aanloop begonnen we al direkt aan de Peyresourde. Deze verliep vrij vlot op een ware vrieden tempo ( mooie rustige col ) Na de afdaling beginnen we aan de Col de l'aspin die we ook vrij goed verteren.Wat bijtanken met de nodige drank en koeken aan de volgwagen van onze ploegleiders ( Dirk en de zwaar gekwetste ekimov die een duik in de duisternis genomen had  - de dokter heeft een mooie tiret boben zen oog gezet ) . Na de afdaling van deze col beginnen we aan de koning van d rit : Tourmalet.Hier krijg ik in de aanloop al een lichte tikvan de hamer wanneer een meisje op een sportfietsje mij voorbij steekt. Met de nodige " courage " herpak ik mijzelf en fiets ik verder tot aan La mongie waar het zwaarste stuk van de col begint. Hier lopen de schapen , geiten, lama's en koeien wild weg over de weg. Mooi , heel mooi , adembenemend. Voldaan , maar wel diep geweest bereik ik toch de top als laatste van de 7. Na een colake in het tourmaletcafeke beginnen we aan de afdaling want onze verstrooide viskens was doorgereden zonder te stoppen ( straffe kerel , dieje rijdt zonder drinken de col op ) . Dan een stevige afdaling aan hoge snelheid waar de koeien soms de weg versperren.
    Beneden in het dal aangekomen wachten we op ons kookduo voor de nodige versterking. Een maaltijd met veel chocolat , alhoewel ik spaghetti verwacht had .Na een kakske en een piske vliegen we verder tot aan de voet van col de soulor , de laatste col en zeker niet de minste zwoeg ik mij naar boven. Hier krijg ik het gevoel dat mijn tour geslaagd is. Het einde zou ik nu wel halen. En aan een moordend tempo door de dalen bereiken we moe maar voldaan Pau.
    Den organisatot Dave ( Rebbelin , Toppie ) heeft zijn derde expiditie tot een goed einde gebracht en perfect afgesloten

    dikke proficiat Toppie en bedankt aan alle ware vrienden voor deze 9 mooie dagen.

    En last but not least : bedankt platte en vonder voor de nodige zorgen en sfeer die jullie brachten

    Hey Harry where you come from

    s'avonds hebben we uiteidelijk nog chinees gegeten aan het rondpunt voor het hotel.
    we geraakte nergens anders aan eten

    moe maar voldaag kruipen we in bed


    Onze Tour 2009 Fabio Casartelli zit erop


    DAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAG

    13-08-2009 om 18:26 geschreven door ware vrienden  


    10-08-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog een paar foto's














    10-08-2009 om 16:04 geschreven door ware vrienden  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rit 8

    Vandaag de rit waar het allemaal om te doen was en waar we het allemaal voor gedaan hebben, naar de Portet d’Aspet en het gedenkteken (gedenkplaats) van Fabio Casartelli. Blijkbaar was iedereen er al mee bezig…hoe ga ik de eerste col verteren? Zullen de benen goed zijn? Allé, we waren vandaag om 8 uur weg (proficiat allemaal!) voor een rit van 165 km over 2 cols (Portet en Col de Mente). Het weer zat ni mee…we waren nog maar een half uur weg en de hemelsluizen gingen open. Gelukkig was er weinig wind en was de temperatuur aan de zachte kant. Tot km 60 ging het vrij vlot en vlogen de kilometers voorbij. Vanaf Saint-Girons doemden de eerste bergen op (in de wolken weliswaar) en begon de spanning toe te nemen. Ik had me laten vertellen (of beter gezegd “wijsmaken”) dat we “à bloc” (hier in de betekenis van “samen”) de col zouden oprijden maar blijkbaar was ik weer te goedgelovig. De hel brak al los in de aanloop naar de Portet d’Aspet. De Jakke (deze naam komt verder nog terug) demarreerde met zijn gekende monsterversnelling en Bart ging onmiddellijk mee. De rest twijfelde nog (het was tenslotte nog ver). Even later ging Gerry (alias Contador) ook in het verweer. Nadien sloten er nog 4 aan (Swieber, Davy, Wimme en Bert). Plots kwam bij mij de idee op om een “bommetje” te gooien met de bedoeling een kloof uit te bouwen en dan ongezien ergens weg te kruipen. Mijn plan is uiteindelijk maar gedeeltelijk gelukt. Bart en Gerry zagen mij nog net achter een geparkeerde wagen kruipen maar de rest dacht dat ik vooruit was. Davy reed de longen uit zijn lijf en kon het bijna niet geloven dat hij me niet meer zag rijden. Uiteindelijk kwam hij als eerste boven. Bart zat in de tang met Gerry en de Swieber (de smeerlappen wilden ni overnemen) en blijkbaar sprak Bart over een “stervende zwaan”. Het bleek uiteindelijk over hemzelf te gaan.

    Toen iedereen boven was zijn we samen afgedaald naar de gedenkplaats. De afdaling was duizelingwekkend! Wanneer je hier in koers naar beneden moet is het niet te verwonderen dat er ongelukken gebeuren. Spijtig genoeg is dat de jonge beloftevolle renner Casartelli overkomen. Bij de gedenkplaats hebben we dan een groepsfoto genomen en een glaasje (bekertje) schuimwijn gedronken. Even later zijn we dan te voet en sommigen (waaronder de Jakke) met de fiets naar de plaats gegaan (gereden) waar Fabio verongelukt is. Een gedenkplaat en een foto op de stenen muur getuigen van de noodlottige valpartij. Aangezien de camion 200 meter hogerop geparkeerd stond moest de Jakke terug bergop met de fiets. Dat verliep niet van een leien dakje (is nog zwak utgedrukt). Zoals gewoonlijk stond hij nog op zijne grote plateau en probeerde hij bergop te vertrekken maar bij het schakelen naar de kleine plateau viel hij letterlijk om. Dan maar verder met één voet in de klikpedaal en met de andere voet afduwen op de grond.

    Nadien zijn we zeer voorzichtig afgedaald (stukken van 17 %!) en wachtte ons nog de col de Mente die helemaal in de wolken lag. Op die col kon ik mij spijtig genoeg niet verstoppen en moest ik mij dus met 4 zotten in mijn wiel afbeulen. Op het einde werd mijn tempowerk beloond door als eerste boven te komen nipt gevolgd dor Bart.

    Uiteindelijk zijn we om 18.30 u in Bagnères de Luchon aangekomen en is het einddoel voor enkelen (of meerderen indien het weer morgen slecht is) bereikt.

    Bij deze wil ik ook (als niet officieel lid van de Ware Vrienden) iedereen bedanken voor de prachtige fietsvakantie!

    Voor de statistieken volgen hier nog enkele cijfers:

    Hoogtemeters: 2.183 m

    Topsnelheid: 58,5

    Gemiddelde: 23,2

    Totale fietstijd: 7.06 u

     

     

















    10-08-2009 om 15:58 geschreven door ware vrienden  


    08-08-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.foto


















    08-08-2009 om 22:31 geschreven door ware vrienden  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rit 7

    Ritgegevens : 182 km - gem snelh : 25,6

    Deze morgen om 8.45 u vertrokken in Rocamadour naar onze volgende halte, Colemiers. Van bij de start ging het al 2 km omhoog (kwestie van de beentjes wat op te warmen). Het panorama bij het verlaten van de “kloof” was prachtig! Tot de middag ging het altijd op en af met enkele langere beklimmingen. Na 40 km brak de hel los en ging het tempo de hoogte in tot we op 90 km onze middagstop (allé de middag was al gepasseerd) hadden. Onze twee meesterkoks hadden weer een verrukkelijke maaltijd uit de mouwen geschud: koude schotel met saté en worst (merguet). Voor het nagerecht hadden we de keuze uit rijstpap met fruit of yoghurt. Met een volle maag en een vliegende start was het knokken voor de plaatsen in het peloton! Het parcours leende er zich toe om de pees er op te leggen zodat het gemiddelde met rasse schreden de hoogte inging. De lucht was overwegend “couvert” en daardoor was de temperatuur zeer aangenaam. Blijkbaar is dat niet altijd zo hier want onderweg was de omgeving vrij dor. Het helse tempo hield aan tot kilometer 140. De gele truidrager (Tankink = Gukke) probeerde nog iets te forceren maar de tegenstand was te sterk en uiteindelijk droeg zijn inspanning tot niets. Ne “chasse patat” zoals ze da noemen in fietsjargon.

    Uiteindelijk arriveerden we om 18 u in Colomiers (een voorstad van Toulouse) en ook de eerste keer deze week dat we zoveel auto’s gezien hebben.    

    08-08-2009 om 22:20 geschreven door ware vrienden  


    07-08-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rit 6

    Rit 6 : Peyrat – Rocamadour

    Ritgegevens : 162 km – 22,4 gem

     

    Vanmorgen om 08h45 fris en monter met zen allen vertrokken voor onze zesde rit die ons naar het mooiste dorp van Europa brengt.

     

    De begeleiders zijn wel met een klein probleempke den dag gestart.

    Bij het buitenrijden van de parking ( was een beetje omhoog ) heeft de Luc een beetje veel geambrieerd. Met als gevolg veel rook en weinig beweging.

     

    Na het afkoelen van de camionette zijn ze verder gereden

     

    Lastig begin waardoor we op 2h20min maar 40 km gefietst hebben ( tussenstop )

     

    Vandaar ging het lastig verder naar ons middageten dat plaatsvond na de middag.

    Het is dan ook nog beginnen regenen en het was veel frisser dan gisteren.

     

    Ons middagmaal bestond uit chiabatta met sla en” heps “ en tomaten.

    Weeral prachtig werk geleverd door onze begeleiders.

     

    Onze platte banden stand is ook weeral vermeerderd met : Gukke 2x en Ferdi 1x

    Den Toppie heeft een andere achterband moeten steken vanwege een “tet” op zijne band.

     

    Dat was ook het eerste sexwoord dat gevallen is vandaag.

     

    Na de middag is het gestopt met regenen. Tijdens een dood moment in de koers had ik ( Gukke ) met mijn kopman ( Wimmeke pot ) overlegd hoe we de finale gingen rijden.

     

    Alles op mij zei de Wim , ik ben kopman en gij maar ne knecht. Nederig als ik ben heb ik mij daar bij neergelegd en de koers opengebroken. Mijne kopman bleef rustig in de wielen rijden met zijn “ goei benen “ . De Jakke , Bert en Bart hebben daarna nog eens goe doorgetrokken. Mijne kopman zat nog altijd met zijn “ goei benen “ in de wielen.

     

    Vlak voor de laatste beklimming demarreerde den Bart nog eens. Ferdi heeft toen de ziel uit zijn lijf gereden om het gat niet te groot te laten worden. Swieber controleerde rustig samen met de Gerry en de Jakke met mijne kopman met zijn “ goei benen “ rustig uit de wind in de wielen.

     

    De Bart vertrok op de laatste helling met een kleine voorsprong op de rest en toen ging mijne kopman ( met zijn goei benen ) . Maar toen sloeg het noodlot toe.

     

    Bij het schakelen zette hij met zijn “ goei benen “ zoveel kracht op zijn ketting dat ze eraf lag. Toen sprak hij zijn laatste woorden “ allez joa “. Ik heb mijn kopman “ met zijn goei benen “ pas terug gezien boven op de helling.

     

    Ik moet dus dringend gaan spreken met de ploegleider over de verdeling van de rollen in onze ploeg.

     

    Allez we zijn met zen allen goed en wel aangekomen in Rocamadour en ik moet zeggen : het is de moeite

    07-08-2009 om 19:36 geschreven door ware vrienden  


    06-08-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wie herkent deze schone ???
    Klik op de afbeelding om de link te volgen gespot tijdens een beklimming op dag 4.
    ra ra
    wie is dit ?

    06-08-2009 om 23:31 geschreven door ware vrienden  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rit 5

    Rit 5 : BruereAllichamps – Peyrat

     

    Ritgegevens : 152 km – Gem snelheid : 22,5

     

    Vandaag hebben we onze vijfde etappe van onze tour afgewerkt.

    Als wegkapitein ( Gerry ) had ik mij aan talloze zaken kunnen ergeren.Mensen die 5 minuten voor de rit start nog uit hun bed moeten gestampt worden ( Renzo ) , geknoei met de fotocamera’s en de versnellingen , maar Olympisch kalm ( uitdrukking heb ik vandaag van de platte geleerd ) als ik benheb ik me daar geen lap van aangetrokken.. Na al deze pietluttigheden zijn we vertrokken voor een rit van 151 km die me leidde van het geografisch centrum van Frankrijk , Bruere Allichamp  waarvan de memorabele gedenkpaal vereerd werd met ons bezoek en obligate groepsfoto. Dit stenen misbaksel  lieten we dus achter ons en het einddoel van de dag was Peyrat le Chateau gelegen in de prachtige Limousin streek, zeg maar het geogarifische centrum van de gelijknamige wereldberoemde koe, die hopelijk vanavond op ons bord belandt ( wat niet het geval was – bena gene pasta mee kieke en pekes en etjes ). Belangrijkste gebeurtenissen onderweg waren de volgende reeks platte banden waarbij druk strijd geleverd wordt voor de koppositie in dit weinig benijdenswaardige klassement , voorlopig nog met sprekend gemak aangevoerd door Dave ( alias Rebellin ) – met 4 stuks .

    De middagstop had plaats op een idyllisch plekje onder de bomen waarbij als randanimatie om de minuut een aantal vrachtwagens voorbijzoefden van de nabije steengroeven.Toen de rook om ons hoofd was verdwenen,zagen we dat er op ons bord echte westernkost was terechtgekomen : bonen met worst en spiegeleieren.

    Na de middag vermelden we nog een valpartij van Renzo ( alias Ivanov ) in volle beklimming , wegens niet op tijd uit de klikpedalen. Advies van de dag: om dit te vermijden 3 per uur rapper omhoog rijden! Ondertussen werd het landschap steeds mooier, rustiger, maar ook veeleisender. Op 10 km van de aankomst kon ik dan eindelijk de koers voor geopend verklaren. De debatten werden op indrukwekkende wijze geopend door Tankink (alias Gukke) die  zich in opdracht van zijn kopman Di Luca (alias Wimme) te pletter reed op een erg nijdige helling. Spijtig genoeg reageerde zijn kopman te laat op deze uitval en kwam Tankink tot zijn verbazing terecht in een selecte kopgroep met Evans ( Alias Bart), Valverde (alias Viskens) en Contador (alias Gerry). De strijd werd met buitenblad uitgevochten op deze soms toch wel lastige beklimming. Tankink verdween even uit de kopgroep, maar kwam toch terug op wilskracht. Spijtig genoeg werd hij daarna onherroepelijk doodgeknepen door een volgende uitval van Evans, gevolgd door een aanval van Valverde. De koers werd daarna zonder winnaar geneutraliseerd en in groep eindigden we met zijn tienen in een Engels café aan het prachtige meer van Peyrat le Chateau. De ploegleiders Demol en Ekimov zaten ondertussen te knoeien in een of andere Carrefour en werden daarna nog op de proef gesteld door de GPS. Uiteindelijk zijn we allemaal op de bestemming en kan er volop over sex gepraat worden…







    06-08-2009 om 22:03 geschreven door ware vrienden  




    Archief per week
  • 08/03-14/03 2010
  • 10/08-16/08 2009
  • 03/08-09/08 2009
  • 27/07-02/08 2009

    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !



    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs