Evaluatie
dus.
Columbus en James Cook hadden daar geen probleem mee: die schreven een verslag
aan hun koning(in), hun bemanning kon niet lezen, niemand stelde vragen en ze
werden rijkelijk beloond.
Die tijd is voorbij. Sommige bemanningsleden op Wapper hadden zelf een pc mee
aan boord gesmokkeld en konden dus live hun eigen reis lezen zoals gezien
door de schipper. Tot de laatste dag had dat niet tot gemor geleid, maar toen
ontstond er herrie: de verschrikte
bemanning schuilde in de kajuit terwijl de dappere schipper
?????
Tja,
toegegeven, voor wie het nog niet gemerkt had: de auteur durft in zijn
verslaggeving af en toe wel eens gebruik te maken van de hyperbool.
(Wikipedia:
De hyperbool is de stijlfiguur van overdrijving. Er zijn
verschillende redenen om een hyperbool te gebruiken, meestal is het om iets
sterk uit te drukken. Maar ook variatie in schrijfstijl en humor kunnen redenen
zijn om de hyperbool te gebruiken.)
In
werkelijkheid schuilde de bemanning dus wel degelijk, maar Fons loste
onverstoord verder sudokus op en Peter verwende de verkleumde schipper met een
dampende kop soep. Maar geef toe: als je dat zo vertelt gaat het hele effect
van de storm toch verloren
?
Nog steeds volgens Wikipedia: Worden hyperbolen te veel gebruikt, dan kan het
gevolg zijn dat men niet meer serieus wordt genomen. Waarvan akte.
Evaluatie
dus.
Toen ik vijftien jaar geleden mijn eerste zeilboot kocht was dat al met het
idee: als ik ooit gepensioneerd ben wil ik naar de Middellandse Zee, dus ik moet
nú beginnen zeilen en ervaring opdoen, anders komt dat er nooit van. De mensen
waren sceptisch: en met wie doe je dat dan
? Ik had daar geen antwoord op. Vier
jaar geleden kocht ik dan een boot die groot genoeg was voor zon reis, want
"die moest toch eerst ingevaren worden". Maar concreet waren de plannen nog
steeds niet. Om mezelf druk op te leggen vertelde ik het verhaal aan wie het
horen wilde, een beetje zoals een roker die wil stoppen dat ook rondbazuint.
Goeie vrienden die me kenden vertrouwden het zaakje niet en deden er nog een
schepje bovenop, ze begonnen me uit te dagen: Jij doet dat nooit.
Kortom, zoals
de trainer van een voetbalploeg bouwde ik de druk stelselmatig op. Vorige
winter installeerde ik nog wat onontbeerlijke instrumenten, maar wist ik
eigenlijk nog steeds niet met wie ik de tocht zou maken
En toen plots vielen de
stukjes in elkaar en was ik vertrokken voor ik het zelf besefte.
Als je aan
zon reis begint weet je echt niet wat je kan verwachten.
De schipper was theoretisch wel aardig onderlegd en gediplomeerd, maar zijn
ervaring met lange reizen en slecht weer was toch eerder beperkt. De bemanning
bestond ook niet echt uit doorzilte zeebonken (understatement) en kende mekaar
niet of nauwelijks.
Eén element speelde in ons voordeel: geen deadlines. Een schipper die tijd
heeft, vaart altijd met goed weer. Door het vertrek een week uit te stellen
vermeden we heel wat gure omstandigheden in het Kanaal, en kwamen we net op
tijd in Brest toe om de Golf in prachtige omstandigheden over te steken. Toen
we in Leixoes dreigden in tijdsnood te komen en met veel wind tegen deadlines
te moeten varen pasten we onze plannen gewoon aan en kwamen een dag of tien
eerder dan voorzien terug naar België voor onze tussenstop.
Zo hadden we uiteindelijk nooit te veel wind, maar wel verschillende dagen
(veel) te weinig. Uit de statistieken blijkt dat we voor onze 1.800 mijl 200
motoruren maakten, zodat je ruwweg kan stellen dat de motor ongeveer de helft
van de tijd draaide. Om de havens in en uit te varen, omdat er teveel tegenwind
was (de eerste twee dagen in het Kanaal), omdat er te weinig wind was, of om de
schipper toe te laten s nachts een paar uurtjes met gerust gemoed in zijn kooi
te kruipen. Die verhouding zal de volgende jaren allicht gunstiger uitvallen
als de druk om afstanden te maken kleiner is.
Radar had ik
vroeger nauwelijks gebruikt, AIS kende ik niet voor mijn vertrek, maar nu zou
ik de reis niet meer durven maken zonder die twee hulpmiddelen. Plotter, GPS en
stuurautomaat horen tegenwoordig tot de standaarduitrusting van iedere boot
maar waren pakweg 20 jaar geleden nog onbestaande. Terwijl we s nachts doodmoe
de Rade de Brest passeerden tussen tientallen flikkerende boeien en
gevaarlijke rotsen probeerde ik me voor te stellen hoe ze dat vroeger zonder
die instrumenten deden, en bad ik (nou ja
) dat die delicate elektronica niet
net nu de geest zou geven.
We hebben
niet één keer geankerd maar steeds in de havens overnacht. Een manier om ook op
een reis met lange dagtochten toch nog wat van de kust(steden) mee te pakken.
Volgend jaar op de Middellandse Zee verwacht ik meer idyllische baaitjes, zodat
de rubberboot ook eens uitgepakt wordt en het budget een beetje gespaard kan
worden.
Torrevieja
als overwinteringsplaats is een grote meevaller. Moderne haven, waarschijnlijk
net voor de crisis iets te ruim opgevat zodat er teveel ligplaatsen zijn en ik er
niet méér betaal dan in Nederland. De
dreunende disco tot vroeg in de ochtend was lastig de dagen dat ik nog
schoonschip maakte, maar terwijl ik in België ben stoort hij me niet.
Het belang van
een goeie bemanning kan niet overschat worden, en goed heeft hier veel
betekenissen: prima als er een volwaardige schipper bijzit, maar andere zaken
zijn belangrijker:
Ik vond het bijzonder prettig dat ik in de twee stukken van de reis de
verantwoordelijkheid voor de catering kon overlaten aan anderen. Tijdens de
langere tochten kon Marcel ons telkens op het gepaste moment opkikkeren met een
hartig hapje. Van Peter herinner ik me vooral de gemengde slaatjes die in het
warmere zuiden uitstekend bevielen.
Fons had de verantwoordelijkheid voor de motor, maar ja, wat gaat er fout met
een nauwelijks gerodeerde Volvo diesel? Het was prettig dat hij gauw ook de
bediening en interpretatie van de navigatie-instrumenten onder de knie kreeg.
Maar nog veel belangrijker is dat je met zijn drieën in een kleine ruimte een
ontspannen sfeer kan behouden. Ik herinner me slechts één hoog oplopende
discussie over een belangrijk onderwerp: mag een penalty onrechtstreeks gegeven
worden zodat een ploegmaat van de penaltynemer scoort
? De discussie werd zo
verhit dat we een neutrale deskundige hebben moeten inschakelen om het vervolg
van de reis te redden. (Het antwoord is: JA!!! Natuurlijk
)
Samengevat.
Misschien
hebben we best wat geluk gehad, maar de ganse reis is bijzonder voorspoedig
verlopen.
Ik ben nog maar drie dagen thuis, maar kijk nu al uit naar volgend jaar. Dat
begint waarschijnlijk in het voorjaar met een uitgebreide verkenning van de
Balearen, maar de verdere planning moet nog gemaakt worden, en daar dient dus die
lange winter voor.
Mochten er
lezers zijn die ook wel eens van grote tochten dromen, maar twijfelen: Gewoon DOEN! In alle
verslagen die je van anderen leest worden de moeilijkheden 'hyperbolisch' in de
verf gezet, eigenlijk valt het allemaal meestal wel mee. En hiermee sluit ik
af.
Dank aan mijn dappere bemanning, dank aan de talrijke lezers die ons de indruk
gaven dat we toch wel een prestatie aan het leveren waren.
|
