Dag beste lezer, dit is geen "religieuze" blog maar eerder filosofisch bedoelt over iets waar volgens mij al eeuwen lang, wereldwijd door mensen "overtuigend", maar ondoordacht en vaak "onoprecht" wordt gecommuniceerd en waar, omwille van die "oppervlakkigheid" of "oneerlijkheid", al vele verhitte discussies door ontstaan zijn. Kent U die vraag ook: gelooft U in god? Of, nog vager: geloof jij?.... Er wordt vaak over geloof en god (of allah, jahweh of andere "goden") gesproken alsof iedereen het ermee eens is dat we dan over "hetzelfde" praten . Maar als ik dan vraag "wie of wat" die persoon bedoelt met "god", blijkt dat voor velen een moeilijke vraag te zijn met vage antwoorden zoals "het ONNOEMBARE", "het MYSTERIE". Anderen zeggen dan weer gevat "god is de ALMACHTIGE" of "de SCHEPPER van hemel en aarde". Nog anderen spreken in allesomvattende termen zoals: "god is LIEFDE" of "god is ALLES". Ok, iedereen bedoeld waarschijnlijk "alles wat ons petje te boven gaat" , waar we vandaan komen (voor onze geboorte ), waarom we leven en wat er (eventueel) gebeurd na de dood . Maar als zoeker en 'door'denker kan ik niet leven met die vaagheid rond dit thema. En dat begint al bij het woord "god" zelf: ik hoorde v.e. moslim die zei dat god niet hetzelfde is als allah. Daarom eerst wat etymologie: het woord god komt waarschijnlijk v.h. indo-europees "ghu-to" =het "aangeroepene", het "opperwezen". Allah komt v.h. arabisch "el eliah" = "de (ene) god" en jahweh komt v.h. hebreeuwse "jhwh" = "ik ben er voor u". (Om nu 3 grote wereldreligies aan te halen). Die moslim bedoelde dus hoogstwaarschijnlijk dat allah de enige god is die er bestaat omdat allah nu eenmaal "DE (ene) god" wil zeggen in het arabisch. Maar het is en blijft een god, een "opperwezen" of beter nog; "iets" want "liefde" of "mysterie" kan je toch geen "wezens" noemen, maar eerder een "begrip". Met de omschrijvingen "schepper" en "almachtige" voel ik me persoonlijk niet zo gemakkelijk want dat doet mij denken a.e. poppenspel waarin wij zelf de marionetten zijn die heel het leven slechts "ondergaan" (waaruit ik zou besluiten dat het toch geen zin heeft om me nog moe te maken voor iets, want je wordt toch "gestuurd"). De uitspraak "God is ALLES" vind ik aanneembaar, waarmee ik bedoel dat god "alles" omvat: alle levende en dode wezens, alles wat groeit en niet groeit, de aarde en heel de kosmos, de tijd en de ruimte. Meer nog: "ALLES en NIETS", want voor mij omvat "alles" ook "niets". Dat "alles" is voor mij ook een mysterie, omdat niemand weet hoe het voor zijn geboorte was en omdat er ook nog nooit iemand die echt dood was terug levend is geworden. En als iemand daar anders over denkt omdat hij "iets" gelooft (b.v. uit een "heilig boek" of na een "doodservaring" of door eender welke "ervaring" of "geloof", dan ga ik dat nooit betwisten (omdat ik niet kan "ervaren" wat een ander "in zijn brein" ervaart), maar ook nooit voor waar aannemen zolang ik het zelf niet heb ervaren (en dus geen "bewijs" heb). Vanaf het moment dat mensen beginnen te "strijden" voor hun geloof gaat het mis, want dan gaat het niet meer over "god" maar over "macht" en egoisme. Ik vind ook dat je niet zoals een atheist kan beweren dat god niet bestaat, want dat kan je ook niet bewijzen (tenzij je bedoelt dat god "alles" en dus ook "niets" is, zoals ik hierboven reeds beschreef...). ,Dus mijn conclusie i.v.m. God en geloof luidt: wees eerlijk t.o.v. jezelf en laat je nooit andermans godsgeloof "opleggen", en ga zeker niet strijden i.d. naam van "GOD"!
