Slagveld

Gewapend met wandelstokken en een goed humeur trekken we door de voormalige Duitse frontlinie, voorbij aan betonresten van allerlei bunkers, een infirmerie en het eindstation van de kabelbaan die diende voor bevoorrading van de stellingen op de Tête de Faux (1200 m). In de bossen zijn nog goed de loopgraven te herkennen en bovenop de berg ontdekken we de resten van een gevechtsbunker met schietgaten richting Frankrijk. Het is te zeggen, destijds richting Frankrijk toen de grens nog over de Vogezentoppen liep. Enkele meters ervandaan een gedenksteen voor de gesneuvelde Franse soldaten die de stellingen bestormden. Een door de Fransen met zware keien bezaaid ezelspad dat diende voor de bevoorrading van de fronttroepen, leidt ons de berg af naar een Frans kerkhof waar de door het dichte sparrenbos schaars binnendringende zonnestralen een ingetogen sfeer scheppen.

We hebben enkele geocachers in onze groep die een aantal caches in de nabijheid van de route in hun GPS geladen hebben. Hun zoektocht naar de verborgen schatten blijkt tijdrovend te zijn en brengt onze wandelplanning in gedrang. Gelukkig serveren ze het avondeten in Frankrijk pas vanaf 19hr30. Of de naamgeving van de Col du Calvaire iets met de oorlog te maken heeft weet ik niet, maar het pad leidt naar een natuurlijk trap van grote naar beneden gerolde granietblokken waar we naar omhoog moeten tot bovenop de Tête des Immerlins (1216 m). Een calvarietocht in de ware zin van het woord. Achter de top gaat het naar de eigenlijke Col du Calvaire (1150 m). Een skioord bij het Lac Blanc en toegang tot een bijzonder fraai plateau van bergheide- en veen bovenop de Vogezenbreuk.

De Col de Calvaire zal overmorgen ons startpunt zijn voor één der meest imponerende wandelingen der Vogezen. Voor de terugweg wandelen we in een boog omheen de Tête de Faux. We trekken de weiden in met heerlijk zicht op de rechts van ons liggende vallei. Eenmaal terug in de bosrand stoten we opnieuw op Duitse kampresten. Onze eerste tocht was een kennismaking met een grimmige periode uit het Duits-Franse verleden waar de natuur terug de bovenhand kreeg maar het oorlogsverleden zijn stempel drukte.