Originele burcht

Burcht Eltz is een enig mooie architecturale burcht die alle oorlogen overleefde en sinds de bouw in 1157 in familiebezit van de Graven van Eltz. Ze staat op een rots midden in het diepe dal van het riviertje de Elzt en omgeven door het Eltzer woud. Een droomwandeling kon uiteraard niet uitblijven. De benaming Eltzer Burgpanorama is de perfecte omschrijving voor het parcours. Heerlijke vergezichten op de burcht Pyrmont en de Moezelhoogvlakte. Een slingerend pad in de diepe vallei. We trekken doorheen een gekloven rots een heuvel omhoog met om de hoek de imposante verrijzende burcht Elzt. Een lange loopbrug loopt naar het in de hoogte rijkende complex van verdiepenhoge donjons uit baksteen, gele leem en witte vakwerkkunst doorregen met kastanjebruin geverfde balken. In een woongedeelte tellen we wel negen verdiepingen met vensters. Beneden in het bakstenen gedeelte twee etages met kleine openingen met daarboven nog drie met dubbele ramen en roodbruine luiken, daarboven een vakwerkbouw met puntgevel en vier verdiepingen. Een lugubere tunnel leidt naar een donkere binnenkoer middenin de naar de hemel rijkende binnenmuren met erkers en uitspringende trappentorens. Lang naar boven kijken bezorgt je vast en zeker nekkramp. Tussen toegangsbrug en woongedeelte achter de poort vertoeven we lange tijd op één van de twee terrassen, op de picknickbanken tegen de muur leunend lekker genietend van een heerlijk lentezonnetje. Zo mooi de grafelijke burcht oogt zo bekoorlijk is het pad door het Elztdal naar beneden. Een adembenemende klim brengt ons terug op het plateau met zicht op de Moezelvallei en de heuvelkam van de Hunsrück daarachter.

Duitslands mooiste in 2011

Monreal is een typisch beschermd Eifelstadje, zo een beetje klein Monschau met smalle kromme vakwerkhuizen en de prille Eltz die doormidden splijt en enkele idyllische hoekjes prijsgeeft al een monumentale brug of een gietijzeren tafeltje langs het water. Vanaf de wandelparking bij het station loopt een aanlooproute naar het stadje. We lopen echter niet rechts richting centrum, maar gaan onder de spoorwegbrug door een graspad achter de spoorweg omhoog naar de twee burchten boven de stad, van de beneden- naar de bovenburcht. Monrealer Ridderschlag noemt de tocht en in onze groep zitten kinderen die riddertje spelen en de slottoren beklimmen een uitdaging vinden. We hebben hier een hemels zicht op de daken van Monreal, dat we op het einde van de tocht zullen bezoeken. De wandeling draagt het predicaat zwaar, niet vanwege de hoogteverschillen maar vanwege de bergachtig smalle paden die kronkelend door de valleiwand en over heuvelruggen trekken. We hebben met ons hotel een Eifelvesper afgesproken en als we een zijvalleitje indraaien staan daar tot onze verrassing twee lange tafels opgesteld. We doen ons tegoed aan een buffet van inheemse producten met lekkers van een lokale kaasboer, everzwijnpaté, bloedworst, leverworst en andere snuisterijen. Bier, wijn en frisdranken zijn ook van de partij. De Eifelpicknick in het vrije is een leuk initiatief, zeker zoals op deze wandeling waar geen mogelijkheid bestaat om in te keren. Hartversterkend ook, want nu gaat het bergop tot op een landbouwplateau om daarna via holle wegen en opnieuw een pad hhog boven de Eltz naar Monreal te dalen.