Tijdens mijn jeugd was het verboden onder de 18 jaar om dancings te betreden .Ik was in  die tijd soldaat te Werl (Du) bij het 17° Escadron Light Avination (blauwmutsen) en inzetbaar als spionagediensten waar ook ter wereld. Via mijn lidmaatschap bij het socialistisch trommelkorps van Roeselare/Izegem leerde ik de Germinal kennen. Daar omzeilden ze de danswet met aan iedere klant een lidkaart te geven zodat Dancing Germinal (in de bovenverdieping van het ABVV) een privéaangelegenheid werd. De treinen op zondag tussen Roeselare-Izegem van 15.45 en 16.45 zaten bomvol jeugd die naar de Germinal trok. Zowat iedereen in mijn tijd had ooit een lief verkregen in de Germinal. Ik leerde er via mijn vriend Donald Vandaele (die ooit met Christa Beernaert was) Marleen Viaene  uit Emelgem kennen. Zij zat er iedere week met nichtje Marie-Therèse Houthaeve en enkele meisjes 'op zoek' uit de wezestraat en omstreken. Mijn stamcafés te Izegem waren 'De Sterre' toen nog met Francetje Vanmeenen. 'De Centrale' waar ik vooral om Nicolleke kwam. Verder was er café 'Europe' tussen de markten. Een café die via een jonge aanpak van dochter Christiaene, nichtje Christa en enkele vrienden al vlug uitgroeide tot een succesvol staminee. Een der plaatsen waar ik ook dikwils kwam (omdat er met Denise en Marcella schoon volk bestelde) was café Uilenspiegel, aan den Abeele). Te Roeselare vertoefde ik meestal in café De Vrede (Franstalige uitbaters), café Bordeaux aan 't hof van 't henneke waar ik ook voetbalde (zelfs een jaartje doelman) en café Stad Brugge waar met 'De Bastijnsvrienden' de grootste Club Brugge Supportersclub huisde.
Ik had toen al wat intresse voor het politiek leven en volgde (mede door Senator en Izegems burgemeester Staf Nijffels) een politieke vorming aan het instituut Vanacker te Brugge. Daar leerde ik opnieuw tal van politieke bestemmelingen kennen en werd het een zeer uitbundige tijd. Na afloop kreeg ik de kans om bij Senator Nijffels op het buro te komen werken als loopjongen maar vond het burocratisch gedoe maar niks.
Na mijn afgebroken opleiding als electro-technieker trok in enkele maanden op bij een electrobedrijf maar al vlug trad ik in de voetsporen van papa Debels en werd ijzervlechter in het bedrijf Vandewalle te Beveren/Roeselare waar mijn pa ploegchef was.
Na mijn legerdienst had ik serieuze verkering met Marleen en op 21 jarige leeftijd trad ik met haar in het huwelijk te Emelgem. Het bruidloffeest ging door in zaal 'Nordhausen' te Izegem.
Om te kunnen sparen woonden we in bij haar ouders Julien en Paula Casier. Enkele maanden daarna kwam ons eerste kind ter wereld. Een dochter, die de naam Nancy kreeg naar de wereldberoemde zangeres en dochter van Frank Sinatra.
Na enige tijd (een vijftal jaren) verhuisden we naar ons nieuw huis in de Moerbeziestraat 19 te Kachtem. Daar kwam ons een zoon  vervoegen. Hij kreeg de naam Nico, naar mijn groot voetbalidool, de Nederlandse maar veel te vlug gestorven Club Brugge speler Nico Rijnders.
Tijdens de revalidatie van een zware (2°) knieoperatie leerde ik enkele jonge Kachtemse voetballers kennen en sloot mij dan ook aan bij het zeer gezellige team van DeKa II, waar ik mij, in mum van tijd, ontpopte tot een vedettecultus. Ik werd er topscorer, prins Carnaval (als indiaan) en het uitgangbord bij verscheidenen festiviteiten. Daar werd het imago 'Den Indiaan' geboren (mede door mijn bandana in het lange haar tijdens de wedstrijden) een graag geziene gast in tal van vereningingen en hun activiteiten.
Mede de gevolgen van populariteit in de voetbalsport deed mij er een turbulente levensstijl op nahouden en  ook de bijzonderste reden van een einde  aan de huwelijksbeloften tussen Marleen en mij. met onder ander een tijdje voorarrest omdat ze me verdachten van een relatie met een , volgens de wet' te jonge deerne maar werd toch van al die ellende vrijgesproken. De eerste jaren daarop waren hektisch. Ik deed dingen waar ik nu niet graag meer naar terugblik maar intussen tot een ver verleden behoren.  'Scheiden doet lijden maar er komt vooral veel geld bij kijken' Een zware periode kwam in mijn leven, met amffia, vechten en andere minderwaardigheden) een deel dat ik nu zoveel mogelijk tracht terug te dringen uit mijn gedachtengang en nu gelukkig uit mijn leven heachtergelaten. Mijn vriendschap met de jonge Dirk Trioen en trawanten bracht geen beterschap en het kwam van kwaad tot erger.(lid van de portierknokploeg aan de kust, vechten tegen de flikken en andere mensen, het zware nachtleven..met als eindresultaat 1.3 miljoen boete) Toch maakte ik eigenhandig maar met de hulp van de gerechtelijke en andere diensten, op karakter een einde aan deze situatie en werd een ander mens. Nog even turbulent maar met minder gevaarlijke dingen als bierproeven en bierreportages
In het volgende hoofdstuk gaan we een kijkje nemen in mijn muzikale wereld.