We hadden eigenlijk een redelijk zorgeloos leven, natuurlijk zijn er soms kleinigheden, kinderen grootbrengen brengt soms al eens wat stress mee, een eigen huisje, op tijd en stond een nieuwe wagen en altijd voor de eerste keuring, kopen wat je wilt...aan de andere kant werd er ook veel gewerkt, altijd in rechte lijn van het werk naar huis, geen cafebezoek, centjes netjes tot de laatste koperen prul afgeven, altijd eerlijk en oprecht... Wat wil een mens meer als partner? Huisje komt te klein...verkopen dus...grond kopen...groot huis bouwen...ruimte om te ademen...akkoord een huis bouwen zorgt voor de nodige spanningen...er word ook veel zelf gedaan dus in de vrije dagen probeer je van bij het krieken van de dag tot het duister te wroeten in eigen grond...je doet het uit liefde voor je gezin...en je spaart er hopen geld mee uit...terwijl je beult en zeult gebeuren rare dingen aan het thuisfront...Het wereld wijde web toont voor de eerste keer haar stekels, plannetjes worden gesmeed, afspraakjes beginnen vorm te krijgen, niets vermoedend gaan we verder...weet je wanneer je telkens te horen krijgt van je partner dat vermoeidheid of hoofdpijn een teder bedmoment in de weg staan zou er eigenlijk direct een belletje moeten rinkelen...na 6 weken van ontgoocheling kwam de eerste confrontatie..
Straks zal het bijna een jaar geleden zijn, de zwartste dag tot nu toe in mijn leven... Net wanneer je als partner of ouder denkt dat je al die jaren het goed doet, dat je werkt bijna dag en nacht, ervoor zorgt dat je gezin niks maar dan ook niks tekort komt...dan krijg je na een hoop vragen en argwaan de klop op je kop... Waarom met mij is dan één van de eerste vragen...veel vragen zonder antwoorden...
