Op dit moment zit ik in Shanghai, en Gong Yiwei zit hier naast mij tevee te kijken. Wat een luxe: ik kan gedurende een 10-tal dagen op hun leegstaand appartement verblijven! Zoals jullie al wisten, ben ik samen met Vincent van 4 tot 11 februari naar Guilin en Yangshuo geweest. Het was geweldig, en we hebben ongelooflijk veel geluk gehad met het weer. Ik had me op het ergste voorbereid – koud, winderig en veel regen – maar ik heb mijn paraplu op geen enkel moment nodig gehad.

Even een (korte?) samenvatting:
Op 4 februari ben ik met een onrustwekkend klein vliegtuigje (met alle turbulentie vandien) vanuit Wuhan naar Guilin gevlogen. De rij waarin ik zat, bestond namelijk maar uit 1 persoon. Daarnaast zat het vliegtuig nog niet eens halfvol. We zijn gelukkig niet neergestort.
Ik had me Guilin met zijn karstgebergte heel anders voorgesteld: een drukke stad van waaruit je een heel eind zou moeten reizen om bergen te zien te krijgen. Maar zo was het helemaal niet. Bij het binnenrijden van de stad passeerden we al een hoop bergen, om er dan na een tijdje gewoon tussendoor te zoeven. De stad ligt gewoon “tussen” de bergen als het ware. Mijn eerste indruk van Guilin was groen en gezellig. Was het de beplanting of de boulevard waarover we de stad binnenreden, maar ik meende hier en daar een beetje Turkije waar te nemen. De stad ligt langs de Yi-rivier, en deze rivier is voor een groot deel verantwoordelijk voor de charme van Guilin. Terwijl de shuttle-bus de file trotseerde (dat is in Guilin niet anders dan in andere Chinese steden), verwonderde ik me erover hoe proper en modern deze stad aandoet.
Ons hostel, Backstreet Youth Hostel, beviel me direct heel erg. Pal in het centrum, sfeervolle romantische inrichting met houten meubels, rustige locatie en goede bedden. De enige minpuntjes waren dat er te weinig licht in de kamer was, en dat de houten rolluikjes voor de ramen allesbehalve effectief waren. Omdat Vincent later aangekomen is dan ik, had ik al de kans om een korte wandeling in de buurt van het hostel te maken. Vlak naast ons hostel liep een lange wandelstraat, die me direct aan het Turkse Alanya deed denken. Met andere woorden: gezellig, maar toeristisch, al was dat toeristische niets in vergelijking met wat we in Yangshuo zouden zien. In de wandelstraat bevonden zich restaurantjes met ook westers eten, kledingwinkeltjes, straatkindjes etc., heel aangenaam om door te lopen `s avonds. De omgeving was gelijkaardig.

De trip begon met een bezoek aan het huis van Wang Cheng, een prins uit de Ming-dynastie en bijhorende Solitary Beauty Peak. Die eerste fysieke inspanning deed me beseffen hoe slecht mijn conditie eigenlijk is. In totaal hebben Vincent en ik 4 dagen op de fiets gezeten, en dat heeft me wel deugd gedaan. Guilin heeft naast zijn hoofdbanen brede fietspaden, wat fietsen er heel aangenaam maakt. Langs de andere kant is Guilin wel heel druk, en je tussen de massa`s brommertjes op de baan wringen is een hele onderneming. In Yangshuo, waar we een paar dagen later zouden naartoe gaan, was fietsen een “zaligheid”. Yangshuo is klein, minder druk en eenmaal op het platteland kan je over de mooiste weggetjes koersen. In Guilin aten we op een plaats waar men zo`n beetje alle onderdelen van varkens verkocht, en vooral de varkensstaarten waren interessant. Van een varken gaat echt praktisch niets verloren, zelfs de darmen worden netjes ingevet en op ovenplaten gelegd. In de Solitary Beauty Peak wordt baijiu (Chinese sterke drank) gebrouwen, en de alcoholgeur was er zo sterk dat het zelfs te ruiken was bij het beklimmen van de piek. Hierna trokken we naar de olifantenslurfheuvel, die we ook vanop een bamboevlotje konden aanschouwen. Nog even langs de maan- en zonnepagodes om daarna onze fietstocht verder te zetten en te eten in een visrestaurantje langs de Li-rivier. De zichten die we toen hadden, vond ik al prachtig, maar dat was nog niets in vergelijking met wat we de dagen daarop zouden zien.
Op 6 februari huurden we weer fietsen van het hostel, en die fleurden we op met een Spongebob (Vincent) en een Minnie Mouse (ik) alvorens naar de Reed Flute Cave te rijden. Het was een hele fietstocht, maar het weer viel best mee en het regende niet. De grot was echt de moeite! Ik was nog nooit in een grot geweest die zo ruim aanvoelde en waarbij alles zo mooi verlicht was. We konden een groep met Chinese gids volgen die ons aanwees waar stenen de vorm hadden van pindanoten, Chinese kolen, bloemkolen, peren, meloenen en wat nog allemaal . Een mindere moment was dat Vincent door een oude vrouw “gierig” genoemd werd, omdat hij zijn ballon niet aan haar wilde afgeven . We wilden de balonnen immers houden om die dan `s avonds zelf aan kleine kinderen cadeau te doen. Onze volgende stop was het 7-sterren park, waar apen zomaar zouden loslopen. Ik verwachtte er niet veel van, maar werd verrast toen we op een gegeven moment inderdaad massa`s apen in de  bomen zagen springen en brullen. Een foto met een aap was natuurlijk een must, en aangezien de apen op het eerste gezicht vrij tam leken, mocht dat geen probleem zijn. Voorzichtig benaderde Vincent een aap en voederde hem een banaan, waarna ik mijn kans ook waagde. Ik was nog niet eens zo ver gevorderd, toen de aap opeens agressief werd en ik het op een lopen moest zetten. Ik dacht echt dat hij me in de nek zou springen, en het scheelde volgens mij ook geen haar . De foto is wel hilarisch natuurlijk . Apen zijn best enge beesten, en zowel Vincent als ik hebben een schrik gepakt van dit “Park of the Apes’. Een gepensioneerde leerkracht fysica was er druk bezig karakters op de grond te schilderen, en hij heeft ook onze namen gekalligrafeerd. De maan- en zonnepagoda`s zijn by night echt prachtig, maar veel meer is daar niet te doen.

Op 7 februari namen we de boot naar Yangshuo. We hebben natuurlijk voor de Chinese (en niet de westerse) boot gekozen! Buiten de boten met toeristen was er op de Li-rivier niets te zien. We konden dus volop genieten van de prachtige, sprookjesachtige uitzichten. Ook de afbeelding van een uitzicht op het geldbriefje van 20 yuan hebben we in het echt kunnen aanschouwen, al was het wel na lang zoeken en al was ik er zelfs lange tijd nadien nog niet zeker van of het nu wel echt dat uitzicht was dat op het geldbriefje stond. In de namiddag hebben we eerst onze intrek in een jeugdhostel genomen, dat slecht geisoleerd, maar wel gezellig was. Ook het personeel was heel behulpzaam (ik ben de naam van het hostel vergeten, ik geloof Yangshuo Senior youth hostel of zoiets). Vincent heeft zich uitgeleefd in de speeltuin en vanop een naburige berg hadden we een mooi uitzicht over het stadje.

Met roze fietsjes (kwalitatief niet al te best, maar te doen) fietsten we op 8 februari langs de Yi-rivier, en tot onze verbazing was de temperatuur echt ZALIG. Ik ben ervan overtuigd dat het meer dan 25 graden was, en dat maakte onze fietstocht over het magnifieke platteland van Yangshuo nog aangenamer. We kwamen de ganse dag door met koekjes, maar hebben dat `s avonds ruimschoots goedgemaakt. Overmoedig wilden we onze fietstocht over nog niet aangelegde wegen voortzetten, maar omdat onze fietsen zo crappy waren, hebben we dat plan maar laten varen. Met een bamboevlotje werden we de rivier overgezet, waarna we zijn doorgefietst naar een dorpje (naar Chinese maatstaven) genaamd Fuli. 3 keer per maand is daar een grote markt, en die viel nu toevallig net die dag. Heel fijn om alles eens af te zien. We hebben er massa`s zonnebloempitten gekocht, een beetje overdreven eigenlijk . Je had er zelfs met banaan- en roomsmaak... Het is nog steeds een geprul, maar langzaamaan word ik meer bedreven in het zonnebloempit-eten. Omdat Chinees Nieuwjaar zo dichtbij was, werd er ook veel kalligrafie en vuurwerk verkocht. Vincent heeft er in de buurt dan ook maar een paar “bangers” (knallers) afgestoken. We propten onze fietsen in een motorvoertuig met bak en lieten ons zo terugbrengen naar het centrum van Yangshuo.

9 februari was net zo schitterend als de dag ervoor. Ditmaal gingen we voor mountainbikes (waarvan 1 met mandje), maar dat was achteraf gezien toch niet nodig geweest, vind ik. Het was vooral afzien , maar voor iemand zonder conditie heb ik het er nog vrij goed vanaf gebracht, vind ik. Ik heb nog nooit zo`n sportieve vakantie gehad . En alsof dat nog niet genoeg was, hadden we voor die dag bamboo-rafting gepland. Aan de drakenbrug wachtte onze shifu (professionele bamboevaarder) ons op voor een tocht over de Yulong-river. Onze rafting zag er als volgt uit: wij, luie tamzakken, namen plaats op een bamboovlot (waarop ook onze fietsen lagen), en lieten ons gedurende een dikke 2 uren verder roeien door een Chinees mannetje. Toch was het niet zo tam als het lijkt, aangezien we ook een aantal watervallen moesten overbruggen :). De momenten waarop we zijwaarts van een watervalletje dreigden te glijden, waren toch wel best spannend. Het was echt genieeeeeten! De zon was hemels, de uitzichten magnifiek... Onze shifu (met kapotte kleren en een onverstaanbaar accent, maar goedlachs en vriendelijk) deed af en toe eens een belleke, en eigenlijk was dat het enige wat de rust op de rivier verstoorde. We waren de enigen op de rivier!
Een eindje verder werden we gedropt, en we fietsten verder naar onze laatste, maar daarom niet minder vermoeiende, fysieke inspanning: de Maanheuvel. Daar verbaasden enkele vervelende moedertjes ons met een woordje Nederlands. Het klimmen was echt niet te doen en ik zweette me te pletter , maar het uitzicht was natuurlijk wel weer de moeite.

`s Avonds zijn we met de bus teruggekeerd naar Guilin. We wilden op onze laatste dag nog graag de rijstterrassen van Longshen doen, maar omdat we tot half 12 in ons bed hadden gelegen, zat dit er jammergenoeg niet meer in. In plaats daarvan hebben we dan maar de bus genomen naar een dorpje van 1000 jaar oud (Jiangtouzhou) waar iedereen de achternaam Zhou heeft. Vincent moest dat natuurlijk kunnen verifiëren door aan jan en alleman te vragen: Nin gui xing? (Wat is uw achternaam?) :)
We hebben er een hele tijd rondgelopen en dan in de buurt nog typische Guilin-noedels verorbert, alvorens terug de bus op te springen. En dat was het dan. :). De volgende dag ben ik rond de middag met het vliegtuig naar Shanghai vertrokken (Vincent trouwens ook) om er Chinees Nieuwjaar te  vieren. Maar dat zal voor een volgende post zijn :).
 
Ik ben ongelooflijk content over het tripje naar Guilin. Een reis vol spanning en avontuur (lol) met leuk gezelschap. Zo mogen er nog meer volgen!

11-02-2010 om 00:00 geschreven door Kelan