|
Joehoe J eindelijk nog eens nieuws van mij ;)
Zoals ik al zei, de tijd vliegt hier enorm. Misschien gaat een jaar toch niet zo lang zijn als ik dacht. Ik heb nog steeds ups en downs, maar het gaat me steeds beter af hier. Zo ga ik regelmatig weg met mijn Indische maatje Sam en vind ik altijd wel iets om me mee bezig te houden. Ik zal de hoogtepunten van de afgelopen week even op een rijtje zetten:
Vorige week ben ik met Mikko (een Zwitser) een dagje naar Hankou getrokken om onze verblijfsvergunning in orde te brengen. Daardoor heb ik weer maar eens mijn les gemist. Onze trip naar het politiekantoor heeft de ganse namiddag in beslag genomen, en we zijn pas vrij laat terug op onze koten gearriveerd. Hoewel de dag voornamelijk bestond uit rechtstaan in de bus, hebben we in Hankou door een paar leuke straatjes gekuierd. We zijn toevallig uitgekomen bij een marktje met allerlei soorten vis (paling, krab), schorpioenen (of iets dat erop lijkt), kikkers, schildpadden enzovoort. Toch wel zielig die beestjes zo te zien, vind ik. Van achter een groentenkraampje kon ik wéér maar eens een Chinees bespeuren die stiekem gsm-fotos van me nam. Dat gebeurt hier constant, en de Chinezen zijn er precies echt van overtuigd dat dat niet opvalt J, ook al staan ze recht voor me en laten ze de genomen foto nadien aan hun vrienden zien. Discreet is anders. Ze mogen altijd aan me komen vragen of ze een foto mogen nemen, maar zo stiekem vind ik echt niet leuk. Ik heb de neiging om elke keer als ik het zie mijn eigen camera te nemen en op mijn beurt een foto van hen te trekken, of om een foto-pose aan te nemen :p. Ook kinderen holden achter ons aan en gingen hun vriendjes halen om hen de aliens te tonen. Toen Mikko en ik op een bankje onze rijst met pikante tofu aan het verorberen waren, staarde effectief élke voorbijlopende Chinees ons aan. Ook eergisteren in een restaurantje stonden de dienstmeisjes te observeren hoe ik mijn eten naar binnen werkte. Buitenlanders zijn een attractie, maar etende buitenlanders zijn blijkbaar nog veel interessanter J. De politie heeft vorige week onze paspoorten afgenomen, dus moest ik deze week nog eens helemaal terug naar Hankou om het terug te gaan oppikken. Sam heeft me vergezeld, en dat maakte dat het nog wel een leuk dagje geworden is.
De mooiste eetplekjes vlakbij de campus zijn toch wel de openluchtrestaurantjes naast het Oostelijke Meer. Ik heb er tot nu toe één keer gegeten, en vorige week vrijdag ben ik er nog iets gaan drinken met Daniela (Duits meisje) en Nitzan. Hoewel de restaurantjes zich naast een drukke baan bevinden, doet het allemaal heel rustig aan en kan je genieten van een mooi uitzicht. De muggen moet je er maar bijnemen ;).
Zaterdag ben ik eerst gaan zwemmen en nadien ben ik een kapotte bureaulamp gaan inruilen bij de Carrefour. Het mag hier dan allemaal goedkoop zijn, maar vaak begeven spullen het vrij gauw of (zoals bij mij het geval was) hebben ze gewoon nooit gewerkt ;). Ik heb trouwens ook een weegschaal gekocht voor minder dan 2 euro J. Weegschalen vind je af en toe op straat of in een shoppingcentrum, maar het is toch handiger er zelf eentje te hebben. Zaterdagavond ben ik eerst naar een evenement op de campus gaan kijken, waar veel meer volk was dan ik verwacht had. Dit evenement was al ter ere van de nationale feestdag op 1 oktober (gisteren dus). De hele ceremonie bestond uit een opeenvolging van patriottistische liederen zoals Vandaag is het je verjaardag, mijn China (http://ent.cctv.com/music/special/aggqdjc/20090827/108563.shtml - dit soort filmpjes zijn hier natuurlijk niet geblokkeerd), gezongen door jongeren. Leuk voor eventjes, maar een hele avond van datte, neen danku J. Dit jaar zijn de festiviteiten nog veel groter omdat het de 60ste verjaardag van de Volksrepubliek is.
Gisteren was het dus the big day, en daarom ben ik gisterenavond eerst met mijn klasgenoten gaan eten en daarna aan de oever van de Gele Rivier in Wuchang naar het vuurwerk gaan kijken. Jammer genoeg viel er van dat vuurwerk bijna niets te zien. Het was zo goed als onmogelijk je door de mensenzee te bewegen en we konden niet op een plaats geraken waar we een beter zicht hadden. De straten waren één en al mens en het was zelfs niet mogelijk ons in één van de bussen te wringen. Ik denk dat het aan de andere oever in Hankou (waar het vuurwerk werd afgeschoten) nog veel erger moet geweest zijn. Gisteren was de verkeerschaos dus extreem, maar op gewone dagen is het ook al niet te doen. Chinezen stoppen voor niets of niemand. Zelfs als je al een paar passen op straat gezet hebt, is de kans groot dat je ofwel terug moet lopen, ofwel dat de bewuste auto serieus uitwijkt om toch maar niet te hoeven stoppen. Ook al is hun rijstijl vrij agressief, toch heb ik nog nooit iemand uit de auto zien stappen om een andere bestuurder uit te kafferen. Wat ze dan wel weer ten volste benutten, is hun toeter. Chinezen toeteren constant, en volgens mij is het een soort verslaving. Of ze nu in fout zijn of niet, of iedereen hen al gezien heeft of niet, of ze in de file staan of niet: toeteren doen ze J.
Op dit moment heb ik tot 8 oktober vakantie omwille van de Nationale Feestdag, maar er is nóg een feest dat nu toevallig ook begin oktober valt (3 oktober): Het Midherfstfeest. Dit is een traditioneel feest waarbij naast de Aarde vooral de Maan vereerd wordt. Op deze feestdag kijken Chinezen met hun familie naar de maan en eten ze de fameuze maankoekjes. Maankoekjes of maancakes zien er geweldig lekker uit, maar zijn niet te eten. Ze zijn niet alleen veel te zoet, ze liggen ook nog eens als een baksteen op je maag. Dat heb ik toch geconstateerd uit de cakejes die ik de afgelopen dagen geproefd heb. Ze zijn daarnaast ook nog eens vrij duur in vergelijking met andere Chinese zoetigheden.
Ondertussen heb ik ook mijn eerste echte Chinese karaoke-ervaring achter de rug. Nadat ik zaterdag de vaderlandslievende kreten van de Chinezen op de campus ontvlucht was, ben ik samen met Sam, Jazz (een andere Indiër die hier al 4 jaar studeert), Joey (een Chinees) en zijn vrienden naar KTV getrokken. KTV-plaatsen kom je altijd en overal tegen. Het zijn grote gebouwen waar je met vrienden een kamertje kan huren om er dan de ganse avond door een micro te kwelen. Het repertoire bestond zowel uit Chinese als Engelse liedjes. Nadat ik eenmaal gezongen had, belandde de micro steeds opnieuw weer in mijn handen :p, ik heb al een fanbase in China. De liedjes van de Backstreet Boys waarnaar ik luisterde toen ik een jaar of 11 was, zijn hier trouwens enorm populair.
Ik ben ondertussen ook al twee keer naar een club geweest. Eergisteren naar club Song a Song (ofzoiets) met de twee Indiërs en Joey, en gisterenavond met mijn klasgenoten naar een club hier vlakbij. Vooral eergisteren is me goed bevallen, en naar ik heb horen zeggen kan het nog beter als je naar de clubs gaat met veel buitenlanders. Daar wordt meer Engelse muziek gedraaid en is de sfeer waarschijnlijk ook meer zoals ik gewoon ben in België. In alle clubs hier werken naast danseressen ook zangers en zangeressen. Zij zingen regelmatig mee met de karaoke-versie van populaire nummers. Ik ben al vaak verschoten hoe goed sommige zangers zijn! Ook al zijn Chinezen niet echt feestbeesten, toch vind ik de sfeer nog oke. Ze doen allemaal pogingen om te dansen en ik heb de indruk dat ze zich toch goed uitleven J. Voor herhaling vatbaar dus.
Wat ik ook zeker nog moest aankondigen, is dat ik maandag voor een paar dagen naar Luoyang trek met Vincent, een andere sinoloog. Hij studeert in Qingdao, in de provincie Shandong. Ik sta ervan versteld hoe snel de treintickets de deur uitvliegen. Toen ik vorige week achter tickets ging vragen, kon ik ze nog niet krijgen, en 2 dagen later was bijna alles al uitverkocht. Ik heb na lang informeren geopteerd voor een slaaptrein voor overdag. De rit duurt namelijk een achttal uren en de zachte zitjes waren uitverkocht. Veel zin om 8 uren aan een stuk op een harde bank te zitten, had ik niet. Nochtans wil ik die harde zitjes wel eens ervaren.
Vincent kan het echter nu al ervaren. Hij heeft meer last gehad met het bemachtigen van een ticket. Zijn reis zal ongeveer 15 uren duren en hij durfde niet te wachten op een andere mogelijkheid, dus heeft hij de harde zitjes genomen... En dat is niet het enige, hij komt ook nog eens s nachts om 2 uur aan. Het zal letterlijk en figuurlijk een harde trip worden.
Nog even over het eten: hier vlakbij onze koten is een klein winkeltje waar elke dag vers brood uit de Carrefour verkocht wordt. Het is niet zoet, dus ideaal. Daarnaast heb ik ook de chocolade van Dove ontdekt, die best wel te pruimen valt. En neen, die heeft geen zeepsmaak :).
Ik zal mijn verhaal eindigen met een paar weetjes:
Chinezen houden van dutjes. Niet enkel middagdutjes, maar ook ochtenddutjes en avonddutjes. Overal waar je kijkt, zie je wel één of andere maffende Chinees. In de bus, bij de nagelverzorging in een schoonheidswinkeltje, in restaurantjes langs de weg ... wie weet waar liggen er nog J. Een ander fenomeen is het mannentopje. Als het warm is buiten, zoals op dit moment bijna elke dag het geval is, kan je regelmatig mannen waarnemen die hun t-shirt of marcelleke tot halverwege hun (vaak ietwat dikkere) buik opgerold hebben. Ik ben benieuwd of die trend zich volgende zomer ook in Vlaanderen zal doorzetten J.
Tot de volgende ;)
x
02-10-2009 om 17:07
geschreven door Kelan 
|
