Maandag ben ik weer teruggeweest naar de gynaecoloog. Mijn bloedwaarden van afgelopen vrijdag waren dus helemaal niet goed, wat ik dus wel verwacht had. Voor de zekerheid heeft hij toch nog eens een echo gemaakt, maar ook daar was niets op te zien. Clomid 100 mg slaat dus ook niet aan. Daarom hebben we het uitgebreid gehad over de operatie die ik wellicht zal moeten ondergaan. We gaan eerst nog proberen om de dosis nog één keer te verhogen, nu tot 150 mg, maar als ook dat niet aanslaat (en die kans is heel groot), dan zal ik een operatie ondergaan.
Ik zit nu op dag 17 van mijn cyclus, over 11 dagen ga ik dus mijn menstruatie weer opwekken met Lutenyl. Dan van dag 3 t.e.m. dag 7 weer Clomid nemen, ditmaal 3 pilletjes per dag. En dan ga ik tussen dag 10 en dag 13 nog eens naar mijn gynaecoloog voor een echo. Als er dan niets te zien is, maken we gelijk een definitieve afspraak voor de operatie. Wellicht zal dit 17 januari doorgaan, maar we wachten eerst nog de echo in januari af.
Maar goed, de kans dat het aanslaat is niet zo groot, dus ik bereid me alvast voor op het feit dat die operatie zal plaatsvinden. Het is een ovariële drilling wat hij gaat doen. Dit wil zeggen dat hij de cystes/blaasjes gaat doorboren/doorprikken in de hoop dat ik daarna wél een eisprong krijg. Tegelijkertijd (omdat ik dan toch onder algehele narcose ben) gaat hij dan ook een HSG-onderzoek doen, endometriose en endometritis uitsluiten, kijken of mijn baarmoederslijmvlies in orde is, ... Kortom, nu ik daar toch onder narcose lig, gaat hij een algemene check-up van mijn baarmoeder/eileiders/eierstokken doen. Tijdens de operatie zal er ook contrastvloeistof en lucht in mij 'gepompt' worden, zodat mijn gynaecoloog meer 'ruimte' heeft om te 'werken'.
Na de operatie mag ik sowieso een week niet werken en veel moeten rusten. Het is blijkbaar ook geen pretje nadien. Het kan behoorlijk pijnlijk zijn en de nasleep mag ik zeker niet onderschatten. Maar echt, ik heb het er allemaal voor over. Ik wil de meest helse pijn ondergaan, als we maar ooit de kans krijgen om zwanger te mogen worden. Helaas kan mijn gynaecoloog mij niet garanderen dat het na die operatie wél lukt. Bij sommige patiënten helpt de operatie, maar bij een ander deel weer niet. Het is dus spannend afwachten.
Hoe ik me momenteel voel, kan ik niet omschrijven. Het is allemaal zo raar, zo onwerkelijk. Nog geen jaar geleden ben ik gestopt met de pil en nog geen jaar later zal ik al op de operatietafel liggen. De laatste tijd is er zoveel op ons afgekomen, we hebben zoveel slecht nieuws te verwerken gekregen, het wordt stilaan een beetje te veel om allemaal te verwerken. Ik moet nu gewoon even tijd voor mezelf nemen om dit alles een plaatsje te geven, om alles op een rijtje te zetten, zodat we er weer met volle moed tegenaan kunnen als ik weer ongesteld zal worden.
