Gisteren was het zover, ik zou de operatie ondergaan. Een ovariële drilling / kapseldrilling. We vertrokken rond 8u15 naar het ziekenhuis. Om 10u30 kreeg ik een infuus, premedicatie om wat rustig te worden en om 11u werd ik gehaald. In het operatiekwartier hebben ze mij eerst nog een infuus gegeven met antibiotica en vocht en ik heb geen idee hoelang ik daar nog heb gewacht, maar ik denk maximum 20 minuutjes. In het OK kwam mijn gynaecoloog eerst nog even wat zeggen voor ze mij onder narcose brachten, dat vond ik wel erg fijn. Daarna werd ik onder narcose gebracht en het volgende dat ik weet is dat het 14u45 was en ik op de recovery lag. Het eerste wat ik daar blijkbaar vroeg was waar Ruben was (voornaam van mijn gynaecoloog) haha . Ze vroegen daar of ik nog pijnmedicatie wilde hebben, maar dat wilde ik toen niet, want ik wilde terug naar mijn vriend. En als ik pijnmedicatie zou krijgen, zou ik nog langer moeten wachten en mijn vriend zou nu al wel helemaal in spanning zitten, niet wetende waar ik blijf. Ik was toen al bijna 4u weg van de kamer en ze hadden op voorhand gezegd dat het max een uur zou duren.
Eenmaal terug op de kamer begon de pijn echt nog helser te worden, ik moest plassen maar mocht niet opstaan en zo'n bedpan is toch ook niet aan mij besteed. Ik had dorst en honger, maar ik moest eerst wat minder suf zijn vooraleer ik wat kreeg. Uiteindelijk was ik rond 16u echt wakker en toen heb ik gelijk wat te drinken gekregen en iets later ook wat te eten. Rond 17u kwam mijn gynaecoloog langs op mijn kamer om te vragen hoe het ging, met een controle-afspaak over 6 weken (wat duurt dat laaang!) en met een briefje voor mijn werk. Ik mocht mij nadien gewoon rustig aankleden en dan mocht ik naar huis gaan. Ik denk dat ik wel een kwartier bezig ben geweest om mij aan te kleden, het deed overal pijn, kon mijn armen amper bewegen. Naar het toilet gaat was ook een hel, het doet allemaal zoveel pijn, niet moeilijk natuurlijk, ze hebben daar beneden wellicht flink zitten 'werken'. Uiteindelijk was ik om 18u30 ongeveer thuis.
Slapen was vannacht een hel. Alleen als ik op mijn rug lig, heb ik het minste pijn. Maar ik ben een echte zijslaper, dus in mijn slaap probeerde ik mij altijd te draaien, waar ik dus keer op keer wakker van werd. De hele operatie heb ik toch een beetje onderschat, had niet verwacht dat de pijn erna zo hevig zou zijn, maar dat verschilt natuurlijk ook weer van patiënt tot patiënt.
Over 6 weken heb ik nacontrole, op 5 maart. Dan weet ik wellicht meer of de operatie gelukt is of niet. Nu kan ik mijn lichaam dus even 6 weken wat rust gunnen, zelf ook weer een beetje opknappen en dan zien we begin maart wel weer hoe we er voor staan.
. Ze vroegen daar of ik nog pijnmedicatie wilde hebben, maar dat wilde ik toen niet, want ik wilde terug naar mijn vriend. En als ik pijnmedicatie zou krijgen, zou ik nog langer moeten wachten en mijn vriend zou nu al wel helemaal in spanning zitten, niet wetende waar ik blijf. Ik was toen al bijna 4u weg van de kamer en ze hadden op voorhand gezegd dat het max een uur zou duren. 
