dit zal het laatste blogberichtje zijn dat we achterlaten vanuit het zalige Afrika !
Deze week zaten we nog een week bij ons gezin. We voelden ons al wat meer op ons gemak bij hen, hadden wat meer te vertellen en voelden ons thuis. Daarom is het zo jammer dat we maar 2 weken in Mbour zitten.
Het eindtotaal ziet er als volgt uit: Jolien heeft 42 bevallingen waarvan er 32 in Senegal zijn gedaan, Lynn heeft er 40 waarvan 30 hier. Melinda 45, waarvan er 23 in Dakar en Mbour zijn gedaan. En aan kop Janice met 50 bevallingen (haar aantal van in Senegal weet ik niet, en op dit moment te moe om het nog te gaan vragen.. mijn excuses :D)
Vandaag, zaterdag, zijn we om 13u aangekomen in Petit Eden. Allemaal afscheid genomen van onze familie met een dubbel gevoel: fijn om naar huis te gaan, maar toch wel met veeeeel spijt in het hart ! Wat is het hier zalig: de mentaliteit, cultuur, het weer, ... . Namiddag zijn we dan met Emiel (een kennis van Melinda haar papa) gaan eten en naar de markt in MBour geweest. De laatste centjes opkopen :). Wat we hier zeker niet gaan missen is: 'ce n'est pas cher' en 'donne moi ton pris'. Zelfs wanneer we niets wilden, dringden ze toch aan en zeiden 'het is niet erg, geef me 1000 CFA' MAAR WE WILLEN DAT HELEMAAL NIET HEBBEN ! Dat was voor sommigen Senegalezen wel moeilijk om te begrijpen, terwijl we het toch juist zeiden, zelfs in ons Frans ;)
Doodmoe maar voldaan zijn we rond 19u terug in Petit Eden aangekomen, snel gegeten en nu wat genieten van onze laatste avond. De zenuwen beginnen toch weer op te komen. Het lijkt nog gisteren dat we vertrokken zijn, en morgenavond pakken we het vliegtuig al terug ! Ongelofelijk !
Morgen gaan we dan nog wat bruinen en de valiezen intasten zodat de souveniers zeker niet stuk gaan. Om 16u worden we opgehaald en naar de luchthaven gebracht. Daar moeten we nog tot 22u30 wachten eer we opstijgen. Hopelijk gaan we een rustige vlucht tegenmoet..
Tot overmorgen ! (wat jammer om dat te moeten zeggen!) xxx
(zoals jullie merken hebben we niet veel zin om te schrijven, laat ons nog maar met volle teugen genieten...)
hier eindelijk nog eens een teken van leven uit Afrika :)
We zullen bij het begin beginnen: vorige week dinsdagavond zijn de valiezen gemaakt, zodat we woensdagochtend klaar waren om richting Noorden te reizen. Eerst zijn we naar Mbour gereden om de valiezen te droppen en de Franse meisjes op te halen. Daarna richting Noorden: SAint-Louis, de vroegere hoofdstad van Senegal. Daar hebben we gelogeerd in een luxueus hotel (op afrikaanse normen weliswaar, maar op dat moment meer dan goed genoeg !) Na een dagje in de bus hangen waren we blij dat we er waren. Saint-Louis is een schiereiland dat dan ook nog omgeven wordt door een rivier. Op zich is het een vuile stad, maar gelukkig historisch genoeg om toch veel te zien. Diezelfde avond (woensdag) zijn we met paard en kar door de stad gaan rijden. Even alles verkennen :). We mochten wel niet teveel stoppen met de kar, want dan stonden de verkopers zo langs ons. 'madam madam, ne pas chèr!' Neenee dat zal wel, hier is niks duur. Tot we alles optellen ;) ! Na een zalige nacht met de zee op de achtergrond stond er een uitgebreid ontbijtbuffet voor ons klaar: chocobroodjes, croissants, fruitsap, chocomelk, ... Wat energie opdoen om dan weer een uurtje in de bus te hangen richting vogelpark. Daar moet je je niet teveel bij voorstellen: met een boot varen en vogels proberen te spotten. Gezien hebben we ze wel, maar om ze op foto vast te leggen is een ander zaak.. Pelikanen in overvloed, echt indrukwekkend om te zien, zoveeeeeeel bij elkaar ! De krokodillen zouden ook ergens in het water zitten, maar ze waren te moe om boven te komen denk ik :) !
In de late namiddag hebben we ons aan het zwembad genesteld maar werden afgeleid door een vreemd geluid. Bleken we een hotel-huisdier te hebben: een schildpad in de tuin ! We hebben wat gezwommen, wat gelezen en gerust.. We zijn al echte Senegalezen: een ganse dag zitten en niks doen en toch moe zijn ;) !
Vrijdagochtend hebben we dan de bus genomen naar de woestijn (zoek maar eens op: desert Lompoul). ADEMBENEMEND ! Zoveel zand bijeen, hoge zandmuren met dan kleine witte tentjes om in te slapen. De wc's en douches waren per kamernummer naast elkaar, boven op de berg natuurlijk. Wat wil zeggen dat we als echte avonturiers snachts buiten achter de tent hebben geplast :) S'avonds hebben we nog wat Afrikaans gedanst en dan gegeten. Ook in een kleine witte tent, we moesten dus op minikrukjes zitten want de tafel was amper 30cm hoog. Was wel gezellig ! Foto's zullen thuis volgen.
We hebben die avond ook dromedaris gereden. Voor diegenen die zich afvragen hoe je dromedaris kan rijden op 1 bult: ze hadden een zak rijst gebonden achter de bult om op te zitten. Voor alles een oplossing, zoals altijd hier !
Zaterdagochtend was de sfeer verdeeld: de Waalse meisjes blij dat ze het vliegtuig opmochten s'avonds en wij bang voor wat Mbour ging geven...
S'middags hebben we nog in Petit Eden gegeten en dan stonden de vroedvrouwen klaar om ons mee te nemen. We hebben toch wel even een paar traantjes gelaten: de eerste keer zonder elkaar, een vreemde omgeving, niet weten wat er op ons afkomt en geen internet ! Het was spannend !
Gelukkig werden we s'avonds gerustgesteld: iedereen was geïnstalleerd en het ging goed. De vroedvrouwen zijn echt lief ! Lynn zit in Toucouleur, heeft nog 6 broers en zussen, net zoals Jolien in Darou Salam. Melinda heeft 3 zussen en 1 broer in Njokok, en Janice heeft een gek samengesteld gezin: daar wonen alle vroedvrouwen, verpleegsters, .. samen. Hun echte woning is nog ergens anders. Bij iedereen een drukke bedoening dus !
Bij Jolien is er veel werk: zij heeft 13 bevallingen gedaan op 6 dagen, moet er nog 2 om haar 40 te halen. Lynn nog 4 en dan is zij ook aan de magische 40 ! Janice en Melinda zitten er al aan :) ! Verder verloopt de week bij iedereen ongeveer gelijk: opstaan, werken en als er niets te doen namiddag "rusten", zijn er bevallingen dan mogen wij ze gelukkig doen :) !
Af en toe een berichtje naar elkaar, bellen met het thuisfront en deze week is voorbij gevlogen !
Vrijdagnamiddag zijn we dan in Petit Eden aangekomen, blij en opgelucht om eindelijk bekende gezichten te zien ! Die avond is er niet meer veel gebeurd: fijn bijbabbelen (we hebben elkaar toch wel een beetje gemist, vooral het Nederlands praten dan :p) wat drinken en internetten ! Helaas werkt het internet van Lynn en Jolien niet.
Vandaag (zaterdag 10 nov) zijn we dan naar Bandia geweest, een safaripark. Amai wat mooi ! Eerst waren we wat twijfelachtig, de eerste dieren (hyena's) zaten achter tralies. Misschien maar beter want ze zagen er toch wel wat gevaarlijk uit ! De anderen liepen gelukkig in het wild: neushoorns, giraffen, antilopes, gazelles, everzwijnen, struisvogels, ... het enige wat we misten waren olifanten ! Die hebben we jammer genoeg niet gezien. Daarna hebben we in het park nog likeuren geproefd ;) En natuurlijk ook een (paar) fles(sen) gekocht !
Namiddag zijn we dan nog ergens gaan eten, wat gezond en dan nog wat kraampjes gedaan.. De laatste souvenirs zijn gekocht, want het einde begint nu toch wel echt dichtbij te komen !
Het is een beetje dubbel: fijn om iedereen terug te zien, het eens koud te hebben (ja zelfs dat missen we, dat zegt al genoeg over de temperaturen hier: nog steeds +35°C) maar langs de andere kant is er ook weer alle stress thuis. Als we nog wat langer mochten blijven, zouden we het niet zo erg vinden :) ! Een goed teken natuurlijk ! We zijn echte Senegalezen, no stress, alles opt gemak en we zien wel wat er komt. Dat zal thuis niet meer waar zijn..
Morgen (zondag) gaan we wat aan het zwembad liggen, nog wat schoolwerk doen en alweer inpakken. Maandagmorgen vertrekken we terug naar onze gezinnen om nog een weekje te werken. Dit is dus het voorlaatste berichtje ! Het VOORLAATSTE ! Niet te geloven, de tijd vliegt, het lijkt wel gisteren dat we uit het vliegtuig zijn gestapt.. Maar die week gaan we nog dubbel en dik genieten, ervaringen opdoen en leven op zijn Afrikaans !
Tot volgende week, voor onze laatste blogupdate vanuit Senegal :) ! Au revoir nos amies !
Dag allemaal, onze laatste dag hebben we wat stressy doorgebracht. Op stage is het goed gegaan: Jolien en Melinda hebben elk een bevalling op hun eentje gedaan. De vroedvrouwen komen zelfs niet eens meer kijken. Dit geldt ook voor het hechten: of het goed was, geen idee maar hier is alles goed volgens de vroedvrouwen !Janice en Lynn hebben vandaag helaas geen bevalling gedaan. Hopelijk zal dat bij de zelfstandige vroedvrouw veranderen ;) De stress kwam s'morgens: we moesten nog geld afhalen, de zelfstandige vroedvrouw moet nog betaald worden en ook voor het safaripark staat de rekening nog open.. De centjes waren dus hoognodig ! Omdat de bank in Belgie had gezegd dat we met Maestro (de gewone bankkaart) hier konden afhalen, hadden we thuis allemaal onze bankkaart geactiveerd. Maar helaas: zondag had Janice geprobeerd: niks, maandag Lynn geprobeerd: niks ! Vandaag voor stage nog eens geprobeerd, we wilden het graag in orde hebben voor stage, dat we ons daar al geen zorgen meer over moesten maken. Tot er een Engelsman ons nog meer zorgen bezorgde: je kan hier niet afhalen met Maestro, je hebt Visa of Mastercard nodig. Dat had natuurlijk niemand van ons. Dank u Belgische bank voor de oh zo juiste informatie ! We hebben dan naar Françoise gesmst of zij voor ons wou afhalen, dit zag ze niet zitten maar ze gaf ons wel info omtrent de Western Union.. Vanuit Belgie kan je daar geld gaan 'storten' ofzo iets en dan met de nodige paswoorden kunnen wij er hier aan geraken. Jolien heeft dus naar haar papa gebeld, hij is in Genk naar de Western geweest, alles in orde gemaakt en de nodige gegevens doorgesmst. Gerustgesteld vertrokken we op stage. We mochten om 15u stoppen om onze valiezen te maken. Daar hebben we van geprofiteerd om naar de bank te gaan. Jolien is dan met haar paspoort naar de Western Union geweest, maar daar dook het volgende probleem op: papa had enkel haar eerste voornaam doorgegeven (zoals dat in Belgie is..) maar op haar paspoort stonden nog 3 voornamen extra. De vrouw in de bank kon dus geen geld geven.. Hopsakee, papa terug naar de Western Union, de namen veranderd en dan is het uiteindelijk toch gelukt ! Dussss: DANK U PAPA JOLIEN VOOR DE MOEITE ! We zijn toch wel blij dat de centjes in orde zijn. Deze avond bij het diner hebben we al direct een deel kunnen afgeven ;) Safaripark Bandia is betaald. Voor wie wil googelen.. We hopen dat het de moeite gaat zijn ! De vroedvrouw moeten we pas zaterdag betalen. Op dit moment zijn we bezig met de valiezen, nog snel even een laatste keer skypen en dan bedje in. Morgen om 7u30 moeten we klaarstaan met de valiezen. Die worden in Mbour gedropt en dan gaan we verder met een rugzak naar Circuit Nord, voor wie dat wil googelen: we gaan naar SAint-Louis en naar deser Lompoul. Spannend :D ! Zaterdagmiddag worden we opgehaald door de vroedvrouw, onze mama voor de komende 2 weken. Dus het eerstvolgende blogmoment zal pas voor 9 november zijn.. Tot dan zullen jullie moeten afwachten :) Wij gaan nog even verder inpakken, de frigo leegeten/drinken en slapen ! Tot binnenkort ! xxxx
Dag allemaal, hier nog even een update over vandaag ! Jolien was sinds gisterenavond ziek geworden, de hele nacht wakker gelegen, overgegeven en op de wc gezeten.. Deze morgen ging het niet veel beter en dus is ze thuisgebleven. Omdat Melinda niet alleen op stage mag, is ze vandaag terug mee naar Nabil geweest met Lynn en Janice. Zij hebben enkel opnames en prenatale consultaties kunnen doen, geen bevallingen vandaag.. Ondertussen gaat het met Jolien iets beter: de wc is terug beschikbaar voor de rest :) ! Ze heeft vandaag veel gerust en tussendoor geprobeerd al een deel van de valies te maken en voor school te werken. Ze moet de uren gelukkig niet inhalen, in Mbour zullen we uren genoeg hebben.. Hopelijk kan ze morgen terug mee, want het zou jammer zijn om de laatste stagedag in Dakar te missen.. Ondertussen zijn we ook even aan het skypen met mevr Vromant zodat zij toch ook op de hoogte wordt gehouden van onze verdere dagen. We wilden ook graag nog geld afhalen, want de vroedvrouw in Mbour en het safaripark moet nog betaald worden. En met al die souvenirs zijn we met ons cash geld niet toegekomen ;) maar dat gaat hier ook op zijn Afrikaans: Janice haar kaart pakt niet, Lynn heeft nu eens geprobeerd maar de computer was ongeduldig en gaf geen geld omdat het te lang duurde :D ! Morgen dus nog maar een keer proberen, 3e keer goede keer zeker ?! Morgen is onze laatste dag, we mogen wat vroeger stoppen zodat we de laatste dingen in de valies kunnen steken. Dan zal er nog een blogberichtje verschijnen, en dan duurt het wat langer :) Woensdagochtend vertrekken we naar Circuit Nord: Saint-Louis bezoeken en een nachtje in de woestijn slapen. Zaterdagmiddag rond 15u worden we opgehaald door onze 'mama' van de komende 2 weken. Dus dan zullen jullie even moeten wachten op wat nieuws, dan is er immers geen internet tot het weekend erop ! Maar de meesten zullen op de hoogte gehouden worden via sms of bellen :) ! Tot morgen allemaal !
Dag allemaal, gisteren is er niet veel speciaals gebeurd, daarom zal het een kort berichtje zijn ! In Nabil hebben zowel Lynn als Janice 3 bevallingen kunnen doen. In Parcelles hebben Melinda en ik bezoek gekregen van Françoise (de Franse begeleidster die nog hier is) samen met een psychologe. Er komen steeds meer Belgen aan, want vanaf maandag begint er hier een 4-daags congres omtrent de baby. Omdat ze zondag nog vrij is, wilde ze graag eens op stage komen kijken. Hoe de bevallingen hier gebeuren, de begeleiding van de vrouw, ... . Ze hebben niet lang moeten wachten : al in de voormiddag heeft Melinda een bevalling gedaan. Niet veel later volgde Jolien ook. Vanaf s'morgens was Jolien een vrouw aan het opvolgen. Mevrouw, zwanger van een 4e kind. Ik dacht 'oh dat gaat snel gaan' maar helaas... Ze stond om 9u op 4cm en tegen de middag nog steeds. Ze vroeg me 'wanneer ga ik bevallen?' , ik ben helaas geen helderziende dus zei maar 'voor 17u ben je zeker bevallen' (ahja 4e kind..) Ik zat er niet veel langs, want ze is heel traag vooruit gegaan en is pas om 16u47 bevallen, van een flinke jongen ! Net optijd :D Dus konden we met een goed gevoel naar huis gaan ! Wat was ze me dankbaar dat ik haar geholpen had. Heel graag gedaan maar het meeste had ze nogthans zelf gedaan :D ! Verder is er die dag niet veel gebeurd. Thuis zijn we met de laatste voorbereidingen bezig voor Circuit Nord: de dikke pyjama en fleecegolf wordt ingepakt (blijkbaar zal het toch wel koud worden in de woestijn..), de valiezen geraken voller en voller en de laatste was wordt gedaan. Hopelijk geraken alle souvenirs in de valies :) ! We zijn ook aan het uitzoeken welk materiaal we naar Mbour meenemen en wat we hier gaan achterlaten. Moeilijke opdracht aangezien we geen idee hebben wat de vroedvrouw in Mbour heeft of kan gebruiken.. Dat was het voor vandaag, zoals jullie kunnen lezen zijn hier ook niet alle dagen even interessant ;) !
Nog
een beetje moe na de drukke dag van gisteren ging deze morgen toch de wekker om
5u30. Iedereen uit bed om weer een dagje naar stage te gaan. We werden
gewaarschuwd dat het wel eens lang kon duren voor er een bus zou zijn, maar dat
vonden we stiekem niet zo erg :D
Rond 7u45 was lijn 61 naar Nabil dan toch daar ( normaal moeten we beginnen om
8u). Melinda en Jolien hebben nog wat langer moeten wachten maar ook hen bus
was er om 8u. Eindelijk de bus op ! Maar niet voor lang.. een beetje verder
viel hij in panne ! Verdorie toch ;) ! Even hebben we overwogen om de taxi te
pakken maar zoveel centjes hadden we niet bij. 10 minuutjes later was er
gelukkig een andere bus daar, maar dat betekent wel dat we pas om 9u op stage
aankwamen. Ochja zo is het leven in Afrika , dit moest thuis niet gebeuren dan
waren we allang over onze toeren. Maar hier kan het allemaal. Blijkbaar was het
gisteren tijdens Tabaski superdruk geweest in de verloskamer, maar vandaag
helaas niet.
We hebben elk een vrouw gevolgd, ze waren zo blij dat er iemand aandacht voor
hen had en lief was. We waren dan ook blij dat ze goed vooruit gingen. We
hadden al een bevalling in het vooruitzicht, maar helaas pindakaas ! De
vroedvrouw wou hem zelf doen. Jolien had gevraagd als ze hem mocht doen. Ze kreeg
het antwoord 'kunt ge dat?' 'euhm ja..' en toch duwde de vroedvrouw haar aan de
kant, ochja morgen beter zeker ?! Hetzelfde bij Melinda, alleen kreeg zij een
uitleg ' de mama is moe, het is te riskant, we doen het zelf'. Lap, we waren
wel een beetje op onze tenen getrapt, we hebben al zoveel bevallingen gedaan,
dan kon deze toch ook nog wel ?! Maargoed dat we bijna naar Mbour vertrekken,
blijkbaar zijn alle bevallingen daar voor ons :) we moeten ons zeker geen
zorgen maken om aan onze 40 bevallingen te geraken..
Janice en Lynn komen ook net binnen: Lynn heeft eentje gedaan, Janice geen.
Niet veel speciaals dus vandaag, wat wil zeggen dat het een kort berichtje is
:) !
Als afsluiter hebben we een lekker ijsje gegeten, zonder het van elkaar te
weten :D Janice is aangevallen: zo lekker zag haar ijsje eruit :D ! Iedereen
wou het hebben, dat zegt al genoeg ;) !
A demain
Bonjour tout le monde ! Eerst even een cijferweetje: we zijn vandaag 4 weken hier, overmorgen precies 1 maand, en we moeten nog 3 weken en 3 dagen ! Het begint te korten ! Normaal gezien moesten we vandaag naar stage maar Taxibrousse (de organisatie waarmee we hier zijn) heeft ons verwittigd dat we nooit op stage gingen geraken omdathet groot feest is vandaag ! Daarom hebben we beslist om niet te gaan, en zoveel mogelijk van de feestsfeer op te snuiven. Zoals jullie weten zijn we uitgenodigd op het offerfeest bij onze huisbaas maar dat betekent dat we vanaf zaterdag 4 dagen aan een stuk moeten werken. In Belgie denken jullie nu 'oh dat is toch niks' maar hier is het niet niks ! Dan, Tabaski, hét grote feest ! Al dagen aan een stuk is iedereen in de weer om schapen te kopen, kleren en schoenen te kopen (zelfs in het ziekenhuis in de verloskamers komen verkoopsters kleren en schoenen verkopen). Langs de weg staan reclameborden met ' 50 moutons a ganger'. Het schaap is dus erg belangrijk hier ! Deze morgen om 8u hebben we ontbeten en ons dan klaargemaakt om richting strand te gaan. Langs alle kanten kwamen mannen, vrouwen en kinderen aangelopen om naar de buitenmoskee te gaan. Dit waren eigenlijk gewoon een grote zandvlakte met 4 muren rond op het strand. Vanvoor een podium voor de Imaan en verder moesten ze matjes uitrollen om te bidden. De mannen vanvoor, vrouwen en kinderen vanachter. Wel een spectaculair zicht: iedereen die tegelijk buigt om te bidden, tegelijk rechtstaat, echt sjiek om te zien ! We stonden buiten aan de deur te kijken en foto's te maken, terwijl sommigen ook foto's van ons begonnen te maken :) Als lieve meisjes hebben we het schaap dat klaarstond nog even gezelschap gehouden. Dit schaap wordt door de Imaan onmiddelijk na het gebed geslacht. Het beest wordt op zijn zij gelegd, zijn hoofd bij een putje in het zand en dan de keel overgesneden. Het kuiltje dient om het bloed in op te vangen, zodat het niet te veel op een slachtbank lijkt. Het is eigenlijk nog wel deftig gebeurd, we hadden een bloederiger tafereel verwacht. Het schaap bleef gewoon liggen, iedereen gaat naar huis. Geen idee wat er met dat schaap gebeurd is :) Eenmaal thuis moesten we wachten op de 'slachter': iemand uit het dorp die elk huis afgaat om hun schaap te slachten. Als stoere meisjes hebben we toch geprobeerd toe te kijken en foto's te maken (om jullie een idee te geven wat we gezien hebben). Enkel Lynn durfde niet te komen kijken ! Daarna werd het zuivergemaakt en geslacht. Dat was mannenwerk: het vel verwijderen, de organen in een bak en het vlees in een andere. Amai, dat duurt nogal. Ondertussen stonden de vrouwen in de keuken, groentjes klaarmaken, marinade maken, ... . Wij mochten niet helpen en moesten zitte, kijken en drinken :) Daarna hebben we gegeten. Hier is het ritueel dat niemand ontbijt s'morgens en dat de lever van het schaap het eerste is wat ze die dag mogen eten. Iedereen van de familie had dus honger en kon niet wachten tot de lever gebakken was. Wij mochten mee-eten. Voor iedereen de eerste keer dat er lever gegeten werd, alleen Jolien wist welke smaak ze kon verwachten. Zij was ook de enige die het echt lekker vond. De rest heeft dus mooi zijn stukjes uitgedeeld ;) Daarna stonden er groentjes en lamsvlees op tafel (het schaap wordt voor s'avonds bewaard). Nog even gezellig gedanst en gebabbeld met de familie en dan waren we even 'vrij'. De vrouwen maken zich klaar voor het feest, bereiden het avondeten voor en de mannen gaan nog een keer bidden. Lynn en Janice zijn binnengebleven om voor school te werken. Jolien en Melinda waren gelukzakken en hadden dat al af waardoor zij naar het strand konden gaan. Wat zalig: geen kat op het strand ! Enkel was het water vies: er lagen ingewanden van schapen te drijven en spoelden ook aan op het strand. Dat negeren we maar :) ! We hebben Melinda zover gekregen om te lezen, hoera wat een overwinning ! Samen lagen we dus wat te lezen. Tot er een enkeling met Jolien kwam babbelen. Zijn openingszin 'ik zag u lopen en was opslag verliefd', zever in pakskes ma bon :D ! Ze heeft gezegd dat ze in Belgie al getrouwd is maar daar deinsde hij niet van terug. Melinda was blij dat zij gespaard bleef, maar wie laatst lacht best lacht: ook zij kreeg compagnie ! Alleen was haar neger wat seksistischer: hij zei dat blanke vrouwen schrik hebben van zijn machien :D haha, en senegalese vrouwen liggen voor dood tijdens de seks ! Het is ook nooit goed :) ! Jolien werd dan weer overladen met liefdevolle boodschappen, hartjes in het zand, en een huwelijksaanzaak. Hier snappen ze niet dat we niet willen trouwen omdat we in Belgie al een man hebben. Hun uitleg: 'daar komen ze toch nooit achter wat je hier doet als hij in Belgie is' okee dan... Uiteindelijk hebben we toch afgewimpeld gekregen, hebben we nog even gerelaxed en dan was het weer etenstijd: schaap met frietjes en groentjes ! Hmm wat een lekker vlees, smaakt beter als thuis ! Net zoals het fruit, wat hier 1000x beter is als thuis ! Daarna kleden de kinderen zich om, doen hun mooie afrikaanse kleedjes aan (prachtig zicht ! zo mooi !) en gaan dan alle huizen af voor centjes. Een beetje zoals driekoningen bij ons. Tot middernacht gaan ze de huizen rond ! En ondertussen gaat ook iedereen op bezoek bij zijn familie. We hebben ons subtiel uit de voeten gemaakt, want bij een familiegelegenheid horen we toch nog net niet :) Nu zit iedereen op skype of internet om zijn dag te vertellen. Toch een hele ervaring ! De foto's zullen later volgen, maar wees voorbereid: ze zijn toch wat bloederig... Morgen vliegen we weer in voor een reeks stagedagen. De laatsten in Dakar: dinsdag moet de valies klaar zijn zodat we woensdag richting Circuit Nord kunnen vertrekken (overnachten in de woestijn) en dan de laatste stop in Mbour. Het begint te korten. Tot binnenkort (live) en tot morgen (internet) !
Dag allemaal, omdat het vandaag al de 26e is zal ik in verleden tijd schijven :) Gisteren was het een superdrukke stagedag ! Bij Nabil in de positieve zin, in Parcelles in de negatieve zin. In Nabil hebben Janice en Lynn beiden 3 bevallingen gedaan ! Allemaal gezonde, mooie kindjes. Eentje had een moeilijke start, maar met een beetje hulp heeft ook hij eens goed geweend !In Parcelles was het andere koek: van de 5 bevallingen zijn er 3 sterrenkindjes geboren. Melinda en Jolien kwamen aan, en er lag al een kindje dat gestorven was. Van de vroedvrouwen hoorden we dat het een stuitbevalling was. Dat gaat hier wel vaker mis. Er wordt in Belgie niet voor niets een keizersnede gedaan wanneer het kindje in stuit ligt ! Er zijn dan nog 2 gezonde kindjes geboren, gelukkig ! Maar we hebben ook ieder een bevalling gedaan waarvan het kindje gestorven is. Voor ons eigen goed gevoel was het al gestorven in de buik en konden we er echt niets meer aan doen. We hebben ons dan maar op de mama geconcentreerd om het haar zo comfortabel te maken, want hier zijn ze het precies al zo gewoon dat er niet meer echt aandacht aan besteed wordt. De eerste was voor Melinda, een baby'tje dat al langere tijd dood in de buik zat. De vroedvrouwen hadden zoveel vetrouwen in ons dat ze ons alleen lieten doen. Met een bang hartje (je weet nooit hoe het eruit ging zien) heeft Melinda de bevalling gedaan en Jolien de zorgen aan de baby. Deze kindjes worden gewogen, in een doek gedraaid en in een doos gestoken. De mama krijgt het kind niet te zien, en ze krijgt vrij laat te horen dat haar baby'tje dood is. We waren nog maar net van de shock bekomen, of daar was de volgende al. Samen zochten we naar de harttonen, die we dachten gevonden te hebben (dit bleek de pols van de mama te zijn). Onvoorbereid op een doodgeboorte, was de shock nog eens eens zo hard. Dit kindje was nogthans ook al enkele dagen dood. Toen we aan de mama vroegen of ze het kindje nog had voelen bewegen, twijfelde ze. Maar ze heeft zich nooit zorgen gemaakt. Toen de vraag kwam 'Elle est vivant?' (is ze levend?) hebben we de vroedvrouw geroepen. Als student is het niet onze taak om dit mee te delen, hoewel we ook deze bevalling geen hulp hebben gekregen. Ook deze mama hebben we zo goed mogelijk proberen op te vangen. En ik denk wel dat we uiteindelijk in onze taak geslaagd zijn. Want ondanks dat ze geen baby mee naar huis kon nemen was ze ons toch dankbaar. Hoewel dat een beetje onterecht was voor ons. Maarja, tegenslagen horen erbij ! We kunnen er alleen maar sterker van worden, en eens zo hard ons best doen om de gezonde kindjes en mama's te helpen ! Om de zware dag af te sluiten, hebben we van de vroedvrouwen een lekker desertje gekregen (dit is een soort meel dat met melk gemenkt wordt, lijkt wat op rijstpap maar wat meliger en zoeter). Dit wordt altijd gemaakt als er een kindje een naam krijgt op dag 8 na de geboorte. Hier geven de moslima's hun kinderen pas een naam op dag 8, dus op het armbandje van de baby moeten we de naam van de mama schrijven.We wisten wel niet zo goed van wie het kindje was :) maar lekker eten slaan we nooit af, wat de reden ook is ;) ! En vandaag was het meer dan verdiend ! Gelukkig zijn er zoveel mooie momenten waar we ons aan kunnen optrekken. En hebben we veel aan elkaar, anders zouden we het niet volhouden ! We worden steeds hechter, alleen al door de vele verhalen en ervaringen die we met elkaar delen. Morgen is het tijd om te feesten, dus bereid jullie maar voor op veel verhalen ! Tot morgen !
Woensdag hadden we al een dagje vrij. Was wel nodig om te bekomen van al die nieuwe indrukken :) ! De bedoeling was dat we nog eens fijn gingen uitslapen, dat is redelijk goed gelukt. Daarna hebben we even voor school gewerkt (ja ook dat moet gebeuren: dossiers over stage, bachelorproef die staat te roepen, ...). Mevr Vromant had met de plaatselijke apotheek geregeld dat wevanaf 12u onze bestelling mochten ophalen. We hebben nog (niet)steriele handschoenen, hechtingsdraad bijbesteld omdat we anders te zuinig moeten zijn. We hadden toch nog centjes over, en dan kunnen we een beetje materiaal achterlaten in de ziekenhuizen. We hebben beslist om pas tegen 13u naar daar te gaan, we zijn het Senegalese tempo al gewoon ;) Eenmaal daar, was nog niet alles geleverd. Voor niks door die hitte gewandeld.. Met lege handen zijn we dan maar teruggekomen en ons aan het strand genesteld. We zijn weer een tintje dichter in de buurt bij de negers hier ;) We hebben ook van onze huisbaas de uitnodiging gekregen om mee Tabaski te komen vieren vrijdag. Dit is het offerfeest hier, waar iedereen een schaap slacht. We hebben dan maar beslist om vrijdag niet te gaan werken maar vanaf zaterdag 4 dagen aan een stuk te werken. het zal zwaar worden, maar een offerfeest maak je ook niet altijd mee hé ! Verder hebben we niets gedaan vandaag, een beetje voobereiden op een nieuwe stagedag morgen !
Maandag en dinsdag 22-23 okt : eerste echte stagedagen in een nieuw ziekenhuis
Nieuwe stageplaats = nieuwe uitdaging = nieuwe kijk op bevallingen, baby's, mama's, .... Klopt als een bus ! Vandaag zijn we terug als vast duo op stage vertrokken. Lynn en Janice met bus 61 naar Nabil en Melinda en Jolien met bus 36 naar Parcelles.Het is bij beiden wel goed meegevallen, maar als we konden zouden we toch graag wisselen. Dat zal wel komen omdat ons vorig ziekenhuis zo vertrouwd was. Op beiden plaatsen is het heel rustig geweest. De vroedvrouwen verklaren dit door Tabaski, dit is een offerfeest dat vrijdag 26 okt zal plaatsvinden. Wanneer vrouwen in arbeid gaan, krijgen ze thuis al vanalle soorten drankjes om de weeën op te wekken. Omdat ze nu hun zwangerschap willen rekken (anders missen ze het feest) nemen ze deze drankjes niet in, waardoor de weeën vanzelf op gang moeten komen. En dat gebeurt blijkbaar niet :) Maandag hebben we beiden met onze vingers zitten draaien. Gelukkig mochten we om 16u stoppen, we moesten nog bij mevr Vromant langsgaan om ons stageboek af te geven en onze 2e eindevaluatie te krijgen. In Parcelles wilden ze ons niet laten gaan, dus hebben we gezegd dat we een belangrijk examen moesten maken. Vermoeiend wel, om te discusieren hierover. Maar we zijn er toch geraakt. Bij iedereen waren de punten goed, zelfs beter als vorige keer. Fijn complimentje: ons Frans gaat er duidelijk op vooruit ! Verder mogen we over stage niet echt veel zeggen, beroepsgeheim, en hier kan toch de hele wereld meelezen. Deze verhalen zullen jullie dus wel horen als we thuiskomen. Dat is toch wat discreter ! S'avonds zijn we met mevr Vromant gaan uiteten, zij vertrekt morgen naar huis. Stiekem willen we toch graag mee, maar dat is gewoon het gevoel van het moment zelf. Het was superlekker ! Een visrestaurant op het pleintje hier voor de deur. Gek om nog eens zoveel blanken bijeen te zien. We hebben zelfs een dessertje gegeten. Kwestie van de komende dagen de rijst weer even te kunnen tolereren. Volgepropt maar gelukkig na deze gezellige avond zijn we ons bedje ingekropen, voor nog een stagedag ! Dinsdag was het weer van hetzelfde: rustig rustig rustig ! Jolien en Melinda hebben elk een bevalling kunnen doen. Jolien heeft het nog steeds wat moeilijk met de mentaliteit hier: we proberen hier zo goed mogelijk ons best te doen, en op de manier waarop we het op school geleerd hebben. Zo kunnen we onszelf immers niets kwalijk nemen, maar ze vinden het hier precies nooit goed. Ochja, sommige dingen gaan het ene oor in en het andere uit. Ze zijn het hier zo gewoon gelijk zij het doen, en we proberen hen dan maar zoveel mogelijk tevreden te stellen. We vragen veel zodat we kunnen begrijpen waarom ze sommige zus of zo doen.En van veel dingen kunnen we dan toch wel veel leren ! De glimlach op het gezich van de vrouwen blijft toch wel goud waard ! Zalig gevoel ! Verder dus weer een rustige dag. Nog eens een kort blogberichtje, maar dat van Simal maakt alles goed ;) Morgen hebben we een vrije dag (ondertussen is dat vandaag). De blog is ge-update dus nu kunnen we de rest van de dag weer gaan genieten ! Tot straks of morgen voor een nieuw berichtje ! xxx
