Bütgenbach 03/08/2009 07/08/2009
Dag 1 : 03 augustus.
We vertrokken vol goede moed en met het vooruitzicht van goed weer vanuit het Koning Boudewijnstadion in Brussel (Heizel).
Iedereen was stipt ter plaatse en onze goede vriend en chauffeur Herman (kent ge me nog) stond ons al op te wachten. Hij was reeds om 4 uur vanuit Bütgenbach vertrokken om ons te komen ophalen.
Onze 2de opstapplaats was Koningslo waar ook praktisch iedereen goed op tijd aanwezig was. Na de laatste persoon te hebben opgenomen zetten we koers naar Vilvoorde station waar onze laatste vrienden werden opgenomen.
Iets na 8 uur werd er dan richting ring gereden.
Aan de oprit van de E40 kwamen we al meteen in een file terecht. We dienden daar 65 minuten deze file te trotseren. Er was inderdaad een ongeval gebeurd en verschillende ziekenwagens reden heen en weer alsook de brandweer en een f.a.s.t. wagen van V.A.B. om de wrakken te komen ophalen.
Eens deze file voorbij reed het weer vlotjes. In de buurt van Aachen zij we dan een eerste maal afgestapt voor een sanitaire stop in een wegrestaurant, alwaar we iets konden eten en onze dorst laven.
Vandaar zetten we koers naar Keulen, een stad (de 4de grootste stad van Duitsland, na Berlijn, Hamburg en München) met 1 miljoen inwoners.
Keulen telt 7 bruggen over de Rijn. Wij reden langs de Deutzer Brücke langsheen de Rijn gedurende enkele kilometers, we zien ook de Severinsbrücke, via Filzergraben zagen we het Rathaus (het oudste stadhuis van Duitsland), we reden langs de Heumarkt.
In Gürzenich Köln konden we een opgravingsite bewonderen met restanten van een Romeinse nederzetting en de buurt van de Judengasse.
Op de Alte Markt konden we een standbeeld zien van ene Jan van Weert die eveneens stichter was van een van de eerste karnaval verenigingen van Keulen, stad die bekend is van een levendig carnaval gebeuren.
Stad Keulen is enorm groot en dus konden we niet alles bezoeken. Wel konden we volgende gebouwen van nabij bekijken :
- De grote Martinuskirche gebouwd in 1643,
- het Romeins Germaans Museum,
- het Ludwig Museum
- het Museum van de Filharmonie
en natuurlijk niet te vergeten het voornaamste en vooral bekendste gebouw van Keulen, namelijk de DOM, deze heeft een hoogte van 157 meter een lengte van 145 meter en een breedte van 86 meter, die we bereiken via Am Hof.
In de Dom vinden we ondermeer de graftombe van Gotterfried IV Graf von Arnsberg die overleden is op 21-02-1371, ook het praalgraf van Nicolaus von Verdun en we bezoeken in de Dom ook nog de schatkamer.
We komen ook onder de indruk van de grootte van het gebouw en hebben veel respect voor de mensen die destijds met de middelen van toen zo een gebouw hebben kunnen uit hun mouw schudden en op een schitterende manier gestalte hebben kunnen geven.
Omstreeks het jaar 1200 werd door het Domkapittel het reliekschrijn laten bouwen om de 3 Koningen te eren. In dit schrijn rusten nog altijd de beenderen die aartsbisschop Rainald von Dassel in het jaar 1164 van Milaan naar Keulen had laten overbrengen. Dit prachtig met juwelen, edelstenen pijnhars en andere kleinoden versierde schrijn konden we bewonderen. Op de zijkant van dit schrijn kon men de profeten en apostelen zien die onder een arcade uitgelijnd staan.
Bij het verlaten van de Dom hadden reeds enkele mensen het terrasje van het groot café rechtover de Dom opgezocht, nieuwsgierig als ze waren naar het toilet waar men, zoals de gids ons vertelde, vanuit het toilet de hele omgeving kon bewonderen.
We gingen dan voorbij hetKölsch Museum. Wat opviel in het drukke verkeer was dat alle taxis in een licht beige kleur getooid waren. Volgens ons medegedeeld werd was dit een beschermde kleur dat enkel de taxis in het land mochten hebben.
Via de Aachenerstrasse reden we voorbij de Fernsehturm (televisietoren), de universiteitsgebouwen, de vele parken, de hippodroom, het stadion van F.C. Köln, de R.T.L. Site. Ook de zender W.D.R. is in Keulen gevestigd.
Via autobahn 61 rijden we dan over Hürth over het Erftal met o.a. de plaatsjes Erftstadt, Bliesheim, Brühl met Fantasialand pretpark. We nemen de uitrit richting Autobahn 1, via Euskirchen en bij het binnenrijden van Kommern komen we in het landschap gekend als National Park Eifel; We rijden voorbij Badmünstereifel (waar zanger Heino zijn conditorei heeft), het stadje Blankenheim (waar de bron ontspringt van de rivier Ahr), over de Talbrücke .
Men merkt in deze streek het hoogteverschil in de oren. We rijden verder richting Losheim, langsheen het omliggen landschap is er een Windmolenpark met in de hele streek niet minder dan 1260 windmolens die stroom leveren aan menig gezin. Via Kripana ( met zijn spoorwegmuseum en Kribbenmuseum) rijden we opnieuw België binnen, via Büllingen bekend om de zagerij Pauwels
de grootste en modernste van de streek, om zo Bütgenbach te bereiken waar we na ons te hebben verfrist konden genieten van een uitgebreid avondmaal.
Dag 2 : 04 augustus.
Na een gezonde nachtrust en een stevig ontbijt vertrokken we omstreeks 9 uur. We bevinden ons ongeveer 600 meter boven de zeespiegel. We verkennen eerst de omgeving en rijden via het sportcomplex Worriken gebouwd tussen de jaren 1970 en 1980 en heeft het land 1½ miljard Belgische franken gekost. Het ligt aan het meer van Bütgenbach.(het derde grootste meer van België met zijn 11 miljoen kubieke meters waterinhoud.
Het sportcentrum beschikt over een zwembad dat destijds 300 miljoen BF heeft gekost.
Deze hele streek kende van november tot Pasen de grootste sneeuwval van de laatste jaren.
We komen nu in Pletscheid. We rijden over de stuwdam van de Warche die werd gebouwd in het jaar 1932 en die beheerd wordt door Electrabel die er elektriciteit produceert. Enkele jaren terug werd dit meer volledige leeg gelaten voor herstel werkzaamheden.
Verder rijden we door Rocherath, het hoogst gelegen dorp van België. In het gehucht Berg zien we aanplantingen van allerlei soorten gras. We komen voorbij windmolens die 107 meters hoog zijn en 2,2 Megawatt stroom produceren. We komen ook voorbij een terrein waarop de firma Eternit allerlei materialen blootstelt aan de seizoenen om de kwaliteit te kunnen uittesten, dit is een proefstation. We rijden door Elsenborn bekend om zijn militaire basis, die we enkele jaren terug al bezochten. We komen in Nidrum met zijn 400 inwoners.
We zijn in de Hoge venen met het Signal de Botrange (hoogte 692 meters boven de zeespiegel) waar we een gegidste wandeling hebben. Na deze wandeling rijden we via Ovifat, Rheinaertstein, Robertville, rivier Warche en via het dorpje Champagne naar Hôtel du Lac waar een 3 gangen menu ons opwachtte.
Na dit middagmaal gingen we omstreeks 14 uur weer op stap richting de Venen van Malchamps en ruime omgeving. Via Amel met de rivier Ambleve naar Born, Recht, richting Stavelot. Onderweg hebben we een mooi zicht op de stad vanuit de hoogte. Via een piepkleine smalle baan gaat het nu naar de Route des Panorama met hellingen van 12 tot 15 %, zo naar Troisponts naar Coo, La Gleize met als monument een Pantser van 70 ton en 88 mm kanon uit de 2de wereldoorlog dat moeiteloos een Amerikaanse Chermann pantser kon doorboren maar zelf beschermd was door een reuze bepantsering.
Van daaruit gaan we richting Spa met zijn vele bronnen, zijn Casino uit +/- het jaar 1700, de thermen waar zelfs de Tsaar van Rusland van kwam genieten alsook menig andere notabelen. Verder ook de installaties van Spa Monopole, zijn Lac de Warfaaz en niet te vergeten het Circuit van Francorchamps dat in 1921 werd gebouwd.
Via Malmedy met zijn 2 grote papierfabrieken keren we terug naar Bütgenbach via verschillende steile en smalle, maar oh zo lieflijke baantjes.
In Hotel du Lac wacht ons ditmaal een 4 gangen maaltijd op dat we ons graag lieten smaken. Nadien stond er een kegelavond op het programma in Hotleu.
Dit was weer een heel gezellige kegelavond en er werd weer veel gelachen en genoten van de vele fratsen en kwinkslagen. De afwezigen hadden zeker ongelijk. In opgewekte stemming werd vervolgens het hotel en onze bedstee opgezocht. Het was weer een fantastisch dag geweest.
Dag 3 : 05 augustus.
Weer konden we genieten van een uitgebreid ontbijtbuffet. Na dit uitgebreid ontbijt konden we er weer stevig tegenaan gaan.
We vertrokken dan ook om 09uur10 met als bestemming een geleid bezoek aan de kelders van Bernard Massart met middagmaal in de Albachtal Mühle en een bezoek aan het pittoreske stadje Saarburg met de grootste waterval van Europa binnen de stadsmuren.
Via Bullingen, Losheim naar Prüm waar we de gelijknamige rivier Prüm zien.
Prüm is ook een kuurcentrum en in de Basiliek van Prüm bevinden zich de sandalen van Jezus Christus. Het is meteen het begin van de Vulkaaneifel die we vandaag voor een groot gedeelte gaan doorkruisen. Via de autobanen 60 en 51 passeren we Bitburg waar ook de Brouwerij van de Bitburger (bitte ein Bit) gevestigd is. Dit zou de grootste brouwerij van Duitsland zijn en de modernste ter wereld met ook de snelste bottelarij. Er bevindt zich ook een grote Amerikaanse Vliegbasis. Hier vertrokken tijdens de golfoorlog Amerikaanse gevechtsvliegtuigen en transportvliegtuigen naar Riad.
Verder reden we richting Grevenmacher over Wasserbillig waar de rivier in de Moezel uitmondt. We bereiken dit over de Sauertalbrücke en begeven ons meteen naar de firma Bernard Massart die opgestart werd in het jaar 1921.
Zij produceren schuimwijnen en een schuimwijn die ze enkel de naam Champagne niet mogen geven aangezien deze benaming beschermd is.(maar hij smaakt even goed hoor). We krijgen een gegidste rondleiding in deze firma met de nodige uitleg en didactisch materiaal en alaam waar het proces met beelden en historische werktuigen ondersteund werd. Nadien werden we in het ruim salon getrakteerd op een glas witte en een glas rosé schuimwijn (naar keuze).
Daarna reden we naar het restaurant Altbach Mühle. Het was via een zeer smalle, bochtige weg, nauwelijks per autocar bereikbaar, dat onze kundige en sympathieke chauffeur Herman ons voor de deur afzette. Hier konden we ons dan tegoed doen aan een middagmaal in buffetvorm.
Na ons middagmaal werd dan naar Saarburg gereden via het stadje Konz en reden we langs de rivier Saar terwijl onze Herman uitleg gaf over de verschillende wijnsoorten en ook de namen in zowel de Duitse als in de Franse taal gaf. Zo weten we nu dat bijvoorbeeld een Weissburgunder in het Frans een Pinot Blanc wordt genoemd. In Saarburg aangekomen hadden we een vrije namiddag om ons toe te laten het stadje te verkennen of voor sommigen een terrasje te doen. Er werden vele fotos gemaakt en menig wijntje gedegusteerd.
Omstreeks 16uur25 stapten we weer op de autocar om de terugweg aan te vangen. We reden een tijdje in de buurt van de Moezel met zijn vele meanders en kronkels over Trier, met zijn 60.000 inwoners, een textielstad waar het textiel circa 20% beterkoop is dan bij ons. Het is ook een bisschopsstad en regerings-stad. Het is de hoofdstad van Rheinland-Pfalz en oudste stad van Duitsland. Inderdaad de stad Trier is gebouwd voordat de stad Rome werd gebouwd.
Met een kleine rondrit in Trier konden we de oude haven en de Romeinse brug zien. Ook de Barbara-thermen alsook de Keizersthermen konden we zien. Het colosseum een eindje verderop is ouder dan zijn evenbeeld in Rome.
Via de Kaiser Willembrücke trekken we nu verder richting hotel. Bijna aan de grens kreeg de autocar ook plotseling problemen met het warme weer. Inderdaad omstreeks 18uur15 dienden we een parkeerplaats op de weg naar Malmedy op te zoeken. Bij controle bleek er een probleem te zijn met het koelwater dat hoverhit geraakt was. Een combinatie van het zeer warme weer en een bij momenten falende ventilator waren waarschijnlijk de oorzaak.
Na een tijdje konden we verder rijden richting St Vith, weliswaar met de nodige aandacht en met bedoeling het opzoeken van de garage om de autocar te wisselen met een andere. Gelukkig gebeurde alles op amper 18 km van ons Hotel. Na deze wissel konden we onze weg dan verder zetten en bereikten we het hotel een beetje later. Een beetje later konden we ons alweer te goed doen aan een lekker en uitgebreid avondmaal. Het was weer mooi geweest.
Dag 4 : 06 augustus.
Na zoals gebruikelijk het uitgebreid ontbijtbuffet te hebben gedegusteerd vertrokken we omstreeks 09uur05 richting Losheim om een uitgebreide verkenning van Vulkaneifel aan te vangen. We reden via het meer van Kronenburg en de rivier Kyll naar respectievelijk Stadtkyll, Hillesheim.
De Vulkaneifel bestaat voor een groot gedeelte uit Maaren We rijden langs een testfabriek waar er proeven gedaan worden om energie te winnen uit de grond van de Eifel. De ondergrond is rijk aan lava vandaar de naam Vulkaneifel er worden ondermeer ook uitgravingen gedaan voor de bouwindustrie.
Dan rijden we verder en volgen over een grote afstand de Moezel. De Moezel is een rivier die ontspringt in Frankrijk via Bossange,Epinal, Nancy, Metz loopt ze door Luxemburg vloeit later in Duitsland door Trier, Cochem en baant zich een weg naar de Rijn om er in Koblenz aan het Deutsche Eck in de rijn te vloeien. Maar zover volgen we ze uiteraard niet. We beperken ons voor een groot deel tot Cochem en zijn wijde omgeving. In Cochem hebben we een vrije periode tot 12 u 20. Hier hebben sommigen gebruik gemaakt van het toeristische treintje, andere zochten de mooie kantjes van de stad op en nog andere verkozen de winkels op te zoeken of vleiden zich op een van de talrijke terrasjes om te genieten van een prachtig weertje en een natje.
Om 12uur20 voerde Herman ons naar en restaurant in Recht om er ons middagmaal te gebruiken. Na dit middagmaal,werden we naar het stadje Beilstein gevoerd dat we konden verkennen om later de opstap van de boot in de buurt te kunnen terugvinden.
Er werd een tijdje in het stadje rondgekeken, sommigen zochten het Karmelietenklooster van Beilstein op waaronder ook ondergetekende. De historiek van dit klooster vangt reeds aan in het jaar 1636. Ik geef jullie hieronder de historiek van dit klooster :
1636 aankomst van de Karmelieten in Beilstein
1686 begin van de bouw
1689 wordt het klooster beschadigd door de Fransen (zoals vroeger ook bij ons)
1691 wordt de 1° steen gelegd voor de wederopbouw
1696 is er de intrede van de Karmelieten
1738 is de kloosterkerk volledig in orde
1753 worden de schilder- en decoratiewerken uitgevoerd en zijn zo zoals we ze nu nog kunnen bewonderen
1808 de karmelieten worden verdreven
1904 het hoogaltaar wordt gerenoveerd
1923 het kerkschip wordt gerenoveerd
1948 de Karmelieten keren terug
1950 het genadebeeld van de zwarte madonna komt terug naar Beilstein
2002 werd het historisch orgel vernieuwd
Voor zover dit klooster want we dienen naar de opstapplaats van de boottocht te gaan. Onze haast werd weliswaar niet verzilverd aangezien we meer dan 1 uur dienden te wachten op de plezierboot, gezien de problemen met de sluizen.
Deze plezierboot bracht ons dan van Beilstein naar Cochem via vele meanders en kronkels. Dit was een prachtige vaart, het weder was heel zonnig en het was puur genot om dit mee te maken doorheen de prachtige natuur en landschappen die afwisselden. Of zoal het Duitse liedje zo mooi zegt en ik citeer :Hé,hé,hé, Herr Kapitän, so ein Schiffahrt macht dass Leben schön.
Omstreeks 17uur35 zaten we dan weer op de autocar. Gezien de opgelopen vertraging van de boot werd er geopteerd om enkel via het hotel te passeren om een echtpaar af te zetten waarvan de echtgenoot zich niet te best voelde.
Dus werd Kelberg in volle vaart verlaten via de Nurburgring ( dit is het hoogst gelegen circuit), Blankenheim, Kronenburg , Losheim naar Bütgenbach gereden waar we om 19uur30 aankwamen. Het echtpaar verliet aan het hotel de bus en kon de car zijn weg voortzetten naar het restaurant waar vandaag het avondmaal zou gebruikt worden. Dit restaurant bevindt zich in Waimes alwaar we om 19uur50 aankwamen. Het was het restaurant genaamd: La feta-fondue. Dit is een Thema restaurant. Verleden jaar was het thema de piraat nu was het thema de geschiedenis van Harry Potter en heel het interieur staat dan ook in het teken van al de films over Harry Potter met reuze beelden van heksen, spinnen en dies meer. Er werd een fondue maaltijd gedegusteerd, normaal was er gelegenheid tot dansen, maar niemand was zo moedig. Dus werd Herman verwittigd die ons kwam ophalen om ons naar het hotel te voeren. Een 12-tal dapperen evenwel namen nog een tussenstop aan de cafetaria Potterie om er nog een afzakkertje te nemen. Daar werden we aangenaam verrast door het dienstertje dat vroeger ons zo vriendelijk bediende in het Hôtel du Lac. Daarna werd het Hotel opgezocht. De valiezen klaar maken voor het vertrek werd dan ook door deze personen uitgesteld naar s anderdaags morgens.
Dag 5 : 07 augustus.
Deze dag stond in het teken van de terugkeer. Alvorens van het ontbijt te kunnen genieten dienden het 12-tal dapperen van gisteren nog hun koffers in te pakken.
Daarna konden we dan van ons laatste ontbijtbuffet genieten. Het was weer een zeer gevarieerde mix van broodjes, kramiek, eieren en ga zo maar door. De confituur had echter het hart van ondergetekende gestolen, werkelijk lekker mmm
Na het eten dienden we dan de koffers in de hal klaar te zetten en te rangschikken volgens de 3 afstapplaatsen.
Daarna hadden we een vrije voormiddag waarvan ondergetekende samen met nog enkele leden profiteerde om de wandeling langs het meer te doen.
Het weder was weer zeer mooi en het was fantastisch wandelweer, dus we genoten. Anderen verkozen het stadje zelf te verkennen om zichtkaartjes en souvenirs te kopen en sommigen brachten dan meteen hun kaartje naar het postkantoor van Bullingen.
Er was met Herman afgesproken om tegen 11uur30 aan het restaurant in Berg af te spreken wat dan ook gebeurde. De personen die iets moeilijker te been waren werden door Herman ter plaatse gebracht. We konden de aperitief gebruiken in de mooie tuin en terras van het restaurant in een stralende zon. Na dit gezellig intermezzo werd dan het verdiep van het restaurant opgezocht om ons middagmaal te nemen. We kwamen in een mooi versierde zaal en het dienstertje vertelde me dat dit lokaal vroeger dienst deed als hooizolder.
De eigenaar die van beroep schrijnwerker is, heeft alles eigenhandig aangepast en omgetoverd tot een prachtig restaurant in een antieke doch vriendelijke stijl. Het lokaal werd kwistig versierd waaronder veel alaam, een immense blaasbalk en een mooi beschilderde en versierde arrenslede. Buiten deze aankleding en dit kunstwerk is de eigenaar ook nog de meester kok.
Maar de klok tikte onherroepelijk verder en rond 14uur (uur van afspraak) was het dan weer tijd om afscheid te nemen.
Herman was dan ook stipt op post om ons op te halen. We vertrokken dan ook via een kleine weg vanuit Berg naar de baan en richting Elsenborn werd dan de terugweg aangevat. Deze terugweg verliep vrij vlot. Wel zagen we op een bepaald ogenblik een ziekenwagen uitrukken en merkten we in de verte een enorme zwarte rookpluim. Dichter bij gekomen merkten we een witte bestelwagen op die in brand stond. Onderweg gaf Mevrouw Vannieuwenborgh Liliane ons reeds een voorproefje van het programma van de volgende maanden en gaf ook lectuur van de 5-daagse die in de steigers staat voor 2010. Teneinde de rust, stop en rijtijden te respecteren werd er dan in de omgeving van Leuven nog een sanitaire stop ingelast. Na deze stop werd er richting Brussel (Boudewijnstadion) gereden maar in de buurt van Sterrebeek kwamen we in de gebruikelijke file terecht.
Maar Mevrouw Vannieuwenborgh Liliane bezorgde Herman een alternatieve reisweg en het fileleed was vlug geleden.
De eerste afstap aan de Heizel gebeurde reeds +/- om 17uur en konden onze Brusselse vrienden afstappen. Nadat de autocar bijna in Koningslo was constateerden we dat er 2 koffers waren blijven staan van vrienden uit Koningslo. Op zo een ogenblik is het wel handig om over een GSM te beschikken (als de geadresseerde wel opneemt uiteraard). Zo waren deze vrienden uit Koningslo enigszins gerustgesteld en beslisten ze om de koffers te komen ophalen aan de Heizel. Dit was echter zonder de waard gerekend, aangezien onze vrienden uit Relegem het niet vertrouwden om de koffers in het niet zo veilige Brussel achter te laten. Dus heeft ondergetekende en Marie-Louise maar geopteerd om de leden uit Koningslo op te vangen en hun het adres te bezorgen van de personen uit Relegem zodat ze alnog hun koffers zouden kunnen recupereren.
Na de leden van Koningslo aldaar te hebben afgezet werd met onze laatste vrienden de rit naar Vilvoorde ingezet zodat ook daar onze vrienden uit Vilvoorde afscheid van Herman en van elkaar konden nemen.
En dit was meteen het einde van een zonnige, aangename en leerrijke 5-daags
verblijf in Bütgenbach.
We danken dan ook Herman, Claudine en de beide lieve dochters, maar ook de hele staf die deze prachtige week mogelijk gemaakt hebben en ja, daar wordt volgend zeker een vervolg aan gebreid.
© Etienne Van Moer
|
